Rigasyon: A Happy Childhood Memory

Ang kwentong ito ay nangyari noong ako ay siyam na taong gulang pa lang.

Kumbaga sa rosas ay bubot pa. Ubod fresh.

Yes, nangyari ang kwento nang ako ay virgin pa.

And another yes, dumaan din naman ako sa pagiging virgin noh!


Christmas break noon at dinala kami ni lola sa bahay ng tita ko sa Sta.Ines para dun magpasko. Maliban sa laging espesyal ang trato sa aming magkakapatid ng pamilya ni tito at tita, gustong gusto kong magbakasyon sa kanila dahil kay kuya Gene. Ang bible study teacher namin tuwing linggo sa kapilya.


Si kuya Gene ay kapitbahay at bunsong anak ng kumpare nila tito at tita. May ate siya na pamilyado na nang mga panahon na iyon. Si kuya Gene naman ay 4th year highschool. Malalaki at bilugan ang mata ni kuya Gene. Makakapal at mahahaba ang kanyang pilikmata. Matangos ang ilong at nakakahawa ang ngiti niya. Palibhasa's maganda ang mga ngipin, ang sarap tingnan pag bumubungisngis siya ng tawa. Pero ang pinakagusto ko ay ang buhok niyang makapal ang tubo pero bagsak. Ang buhok niyag malambot at gumagalaw sa bawat hakbang niya. Sa tuwing hahatiin niya ng kamay ang kanyang buhok sa noo at hahawiin pataas hanggang sa likod ng kanyang ulo, I swear, tinitigasan ako. At hindi ko pa noon alam ang dahilan kung bakit nangyayari yun.

Dahil kay kuya Gene, natutunan ko ang ibig sabihin ng salitang crush. Na madalas kong mabasa noon sa mga slumbook.

Isang umaga (na ngayon ay naniniwala akong pamasko sa akin ng Diyos), habang ako ay nakikipag laro sa mga pinsang kong girls ng Chinese garter, tinawag ako ni tita.

"Yj, pumunta ng bayan ang kuya Henry mo (panganay na anak nila), kaya ikaw na nga ang maghatid nitong termos at kape sa tito mo sa bukid. Nakalimutan nila. Mamamatay ang tito mo pag hindi nakapag kape yun pagkatapos kumain."

Sobra akong na excite noon. Makikita ko na din sa wakas ang rigasyon na madalas ikwento nila kuya Henry. Madalas kasi silang maligo dun kasama ang kanyang mga kaibigan.

Bitbit ang basket, sinamahan ako ni tita sa likod-bahay. Walang hanggang kabukiran ang makikita sa likod bahay nila.

"Diretsuhin mo lang ito," sabay turo ni tita sa isang kamay niya. "Nakikita mo yung kawayanan dun, nandun ang rigasyon. Dun ka tatawid. Mag-ingat ka sa pagtawid mo. At huwag kang maliligo! Malalim yun at may mga nalunod na dun!" nanlalaki pa ang matang pag-papaalala niya sa akin.

"Opo," sagot ko.

"Pagtawid mo ng rigasyon, diretso ka lang ulit ng lakad hanggang sa makita mo yung kalapaw ng tito mo. Madami naman sila dun kaya madali mo silang makikita. Bumalik ka agad para sa tanghalian."

"Opo," kinuha ko mula kay tita ang basket at nagsimula ng maglakad.

"Huwag kang maliligo sa rigasyon ha!"


May isang kilometro ang layo ng rigasyon mula sa bahay nila tita. At kalahating kilometro pa ang lalakarin  mula sa rigasyon hanggang sa kalapaw. Alas otso ng umaga ako umalis, at mag aalas dose na ng tanghali nang makabalik ako.

"Bakit ang tagal mo? Akala ko kung ano na nangyari sa yo! Pasusundan na sana kita kay Abet (binatilyong anak ng kapitbahay nila)!" bakas sa mukha ni tita ang pag-aalala.

"Sinakay po kasi ako ni tito sa kalabaw eh," nakangiting sagot ko.

Nang gabing yun, hindi ako makatulog. Inaalala ko ang lahat ng pangyayari.

photo from here

Ang bigat ng basket. Ang init ng araw. Ang dagang bukid na dumaan sa harap ko na akala ko ay ahas. Ang takot na makasalubong nga ako ng ahas. Hanggang sa marating ko ang ilog na animoy nabakuran ng mayayabong na kawayan. Madali kong nakita ang rigasyon na nagsisilbi ding tulay dahil sa ingay ng bagsak ng tubig.

Parang waterfalls.

Yun pala ang rigasyon. Parang maliit na version ng dam. 

Manghang mangha ako sa rigasyon. Ang linis ng tubig. Parang ang sarap maligo. Pero natakot ako sa sinabi ng tita ko na may mga nalunod na dun. Kaya minabuti ko nalang na dumiretso na sa kalapaw. Ingat na ingat ako sa pagtawid dahil may kakitiran ang tulay.

Madali ko namang nahanap ang kinaroroonan ni tito at ng mga katulong niya sa bukid. Nag memeryenda na sila nang makarating ako dun. Kaya tamang tama daw ang dating ko dahil sa dala kong kape. Pagkatapos magmeryenda ay pinasakay ako ni tito sa kalabaw. Pero hindi naman nagtagal at inutusan na niya akong umuwi.Kahit sandali lang yung pagsakay ko sa kalabaw ay tuwang tuwa pa din ako. Alam kong maiinggit ang mga kaklase ko pag kinuwento ko sa kanila pagbalik ko ng school.

Naglakad na ulit ako pabalik. Plinaplano ko noon na maglaro saglit sa rigasyon. Pero nang makarating ako dun, may tatlong lalakeng naliligo.

Nakahubo.

Si kuya Kulot na pinsan ni kuya Henry sa side ni tito. Si kuya Marlon. At si kuya Gene.

Ang saya lang nilang naliligo. Hinahampas ang tubig para tamaan ang mukha ng bawat isa. Nagtutulakan. Dahan-dahan akong tumawid.

"Hoy Yj!" sigaw ni kuya Kulot. "San ka galing?" umakyat siya sa konkretong hagdanan sa gilid ng rigasyon. At tumambad sakin ang kahubaran ng pinsan ng pinsan ko. Hindi man lang niya sinubukang ikubli ang nasa pagitan ng mga hita niya. Hiyang hiya ako noon na tumingin sa kanya. At hindi ko alam kung bakit. Ilang taon pa ang lumipas bago ko lubusang naintindihan na sa mga ganung pagkakataon at sa ganung edad, na nasa piling ka ng mga kaibigan mo, wala namang malisya.

Patuloy sa pag akyat si kuya Kulot at pinuntahan ako sa tulay. Si kuya Marlon at kuya Gene, matamang nakatingin sa amin. Lubog ang kanilang katawan sa tubig. Balikat pataas lang ang nakikita.

"San ka galing," tanong ulit niya.

"Nagdala po ako ng kape kina tito sa kalapaw," sagot ko.

At laking gulat ko na tumalon si kuya Kulot mula sa tulay. Kasabay ng pagbulusok ng malakas na tubig sa kinabagsakan niya ang malakas na hiyawan nina kuya Marlon at kuya Gene.

"Ukinam! Di ka marunong mag dive," pang aasar ni kuya Marlon kay Kulot. "Yung may tumbling dapat para malupit!"

"Ako, panoorin niyo!" sigaw ni kuya Gene.

At biglang lumakas ang kaba ko. Aakyat si kuya Gene. Makikita ko siyang nakahubad. Para akong naipako sa kinatatayuan ko. Ang paglangoy ni kuya Gene palapit sa hagdan. Ang dahan dahan niyang pag-akyat. Ang unti-unting paglitaw ng kabuuan ng likod niya, ang kanyang puwet, ang matitipuno niyang binti.

Para akong nanood ng pelikula. Slowmo.

Ang pantay pantay na kayumangging kutis ni kuya Gene na sunog sa araw-araw na pagtulong niya sa tatay niya sa mga gawaing bukid, nangingintab sa ilalim ng araw.

At nang tuluyang makaakyat si kuya Gene at naglakad patungo sa kinatatayuan ko, putang ina lang!

Sa kauna-unahang pagkakataon, nanginig ang tuhod ko. Akala ko noon, ay papanawan ako ng ulirat at mahuhulog. Ang ganda ng katawan ni kuya Gene. Hindi ko pa alam noon na abs pala ang tawag sa matigas na tiyan.

Ang murang katawan ni kuya Gene, hinubog ng kahirapan.

Ang pagitan ng hita ni kuya Gene na mabuhok. Ang pagkalalake niyang manghang mangha ako sa laki at sa itsura. Ganun pala ang titi pag tuli na.

Nakangiti pa sa akin si kuya Gene habang papalapit. Para bang ang maglakad ng nakahubad ang pinaka normal na bagay sa buong mundo.

Pumuwesto sa tabi ko si kuya Gene.

"Yj, panoorin mo ako. Mas magaling akong mag dive sa kanila," nakangising sabi niya sakin.

Pumuwesto siyang nakatalikod sa babagsakan niya, bumuwelo at tumambling patalikod.

Nagsigawan naman yung dalawa.

"Kuya Kulot, uuwi na po ako!" sigaw ko.

"Halika, maligo ka muna!" paanyaya ni kuya.

"Naligo na po ako, at magagalit si tita!" sagot ko. "Uuwi na po ako."

"Sige! Ingat ka sa dadaanan mo at baka may ahas!" paalala niya sa akin.

"Yj sandali, sabay na tayo! Uuwi na din ako!" sigaw ni kuya Gene. "Hindi pa ba kayo uuwi?" baling niya sa dalawang kasama.

"Dito muna kami," sagot naman ni kuya Marlon. "Maaga pa."

Dali-daling umakyat si kuya Gene at tinungo ang kinaroroonan ng mga damit nila.

Mataman ko siyang pinagmamasdan. Sinuot niya ang kanyang pantalong maong na nakatupi na hanggang tuhod. Wala siyang brief. Napahagikhik ako. Halos matumba pa siya sa pagmamadali nang isuot niya ang kanyang mga maninipis na tsinelas. Dinampot niya ang kanyang t-shirt at pinampunas sa buhok habang naglalakad palapit sakin.

"Tara na."

Nauna ako sa paglalakad. At dahil makitid ang pilapil hindi naman pwedeng magsabay kami ni kuya Gene sa paglalakad.

"Kuya Gene mauna ka na po, baka may ahas."

"Sige."

At nasa harap ko na si kuya Gene. Gusto ko lang naman talagang makita siya. Na hindi ko magagawa kapag nasa harapan ako.

Kahit nakatalikod ay tuwang tuwa akong pinagmamasdan si kuya. Wala siyang belt at ang bewang lang niya ang sumasalo sa pantalon para hindi mahulog.

Nang matapos siyang magpunas ng buhok, sinuksok niya ang kanyang t-shirt sa isang likurang bulsa ng kanyang maong.

Bumaba ng bahagya ang pantalon at lumitaw ang hiwa ng kanyang puwet. Napahagikhik ako.

"Kuya, gusto ko pong maligo sa rigasyon," sabi ko. "Hindi pa po ako nakakaligo dun."

"Sige. Bukas ligo tayo. Sabihin mo sa kuya Henry mo para may kasama tayo. At magpaalam ka sa tita mo ha!"

"Sige po, ako na po magsasabi kay kuya at kay tita," sagot ko. Gustong gusto kong tumalon noon sa tuwa.

Nang malapit na kami sa bahay ay nagpaalam na si kuya Gene.

"Oh bukas ha. Ganitong oras din. Punta nalang kayo ni Henry sa rigasyon. Kitain ko kayo dun," at ginulo pa ni kuya Gene ang buhok ko bago siya tumakbo patungo sa direksiyon ng bahay nila.


Kinaumagahan, nagpaalam ako kay tita na pupunta sa kalapaw ni tito para sumakay ng kalabaw. Pinayagan naman ako sa pangakong hindi ako maglalaro sa rigasyon.

At habang naglalakad sa kabukiran, nakangiti akong nag iisip ng dahilan na sasabihin kay kuya Gene kung bakit hindi sumama si kuya Henry.

__________________________________________________________________________


This is my official entry (ahahaha official entry talaga) to The Emo Blogger's Happy Blogging Challenge. Read the others here:

Line of Flight

Spiral Prince

Sitting Pretty

Citybuoy


That's all. Yaiy