ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ

Tου Παντελη Μπουκαλα

Κατά τον τρόπο του πανηγυρίζει ο καθένας και κατά τον πολιτισμό του. Η Χρυσή Αυγή, που έχει πολλούς λόγους να αισθάνεται νικήτρια των εκλογών και κανέναν λόγο να εμποδίσει την αδρεναλίνη της να εκδηλωθεί ελεύθερα, καθυστέρησε ελάχιστα λεπτά για να προσβάλει τον εθνικό ύμνο τραγουδώντας τον σαν αιμοχαρές εμβατήριο κι ύστερα επιδόθηκε πανηγυρίζοντας στο αγαπημένο της παιχνίδι: Στη βία. Στο κυνήγι. Στο κυνήγι των μη Ελλήνων από τη μια, στο κυνήγι των ανθελλήνων ή μισελλήνων Ελλήνων από την άλλη, των μη ελληνότατων τέλος πάντων. Μετά τη νίκη επί της Ρωσίας, χτύπησαν αλλοδαπούς στην Ομόνοια. «Για πλάκα». Προχθές βράδυ, καβάλα στις μηχανές τους έκαναν την πρώτη εορταστική επίθεσή τους στο εκλογικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ στον Πειραιά. Κι ύστερα, άλλα λουλούδια της επιτέθηκαν σε μετανάστη στον σταθμό της Αττικής. Αλλά αυτό δεν είναι διασκέδαση. Αυτό είναι δουλειά... Είναι δουλειά δηλαδή της Χ.Α. να καθαρίζει τους σταθμούς, αλλά και τα βαγόνια του ηλεκτρικού και τα λεωφορεία από τους σκουρόχρωμους. Οποιο παλικάρι της το επιθυμεί παίρνει την παρέα του, μπαίνουν στο αστικό, το σταματάνε επιτόπου και απαιτούν από Πακιστανούς, Αφγανούς και όποιους άλλους μη λευκού δέρματος να κατέβουν αμέσως και σιωπηρώς. Μετά το πρώτο χοντρό ξεκαθάρισμα, απαιτούν από τους εναπομείναντες επιβάτες να βγάλουν την ταυτότητά τους και να τη δείξουν στους «εγέρθητος», που παίρνουν την άδεια από τη σημαία (την ελληνική, ποια άλλη) να παριστάνουν τους ελεγκτές. Ο στόχος είναι να μην ξεφύγουν λευκόχρωμοι και ξανθοί μετανάστες· νόμιμοι - ξενόμιμοι, ουδόλως τους νοιάζει, αφού κατ’ αυτούς όλοι είναι βαριά παράνομοι. Τι κάνει ο οδηγός; Τι κάνουν οι «κανονικοί», οι «δικαιούχοι» επιβάτες, οι Ελληνες; Δεν είναι λίγοι, δυστυχώς, όσοι συμφωνούν με τους εκκαθαριστές και εγκρίνουν τον τσαμπουκά τους διά νευμάτων ή και διά χειροκροτημάτων. Αλλά και όσοι θέλουν να διαμαρτυρηθούν, να φωνάξουν πως αυτό είναι αγριότητα και φασισμός, συνήθως σκύβουν το κεφάλι καταπίνοντας τον θυμό και την ντροπή τους και κάνουν πως διαβάζουν τη φρι εφημερίδα τους ή το περιοδικό τους. Γιατί ο φόβος έχει μπει ήδη στα σωθικά. Ο φόβος των εκκαθαριστών. Τώρα μάλιστα, με επιβεβαιωμένο το ποσοστό τους (και με διπλά επιβεβαιωμένη την ψήφο προτιμήσεως μεγάλης μερίδας των αστυνομικών), ο φόβος ροκανίζει βαθύτερα. Μετά τις εκλογές του Μαΐου βιαστήκαμε να υποθέσουμε, μάλλον αυτοπαρηγορούμενοι, ότι πολλοί από όσους προικοδότησαν με την ψήφο τους τη Χ.Α. δεν γνώριζαν επαρκώς το οπλοστάσιο των αντιλήψεών της (ούτε το μητρώο των στελεχών της) και την επέλεξαν από κάποια αντισυστημική οργή και μόνο. Τώρα, ουδείς δικαιούται να επικαλείται την άγνοια. Ακόμα και όσοι την πρωτοψήφισαν χωρίς να συμμερίζονται τις απόψεις της, τις είχαν μάθει πια. Επί της ουσίας λοιπόν τις ενστερνίστηκαν. Σαν έτοιμοι από καιρό...

Πηγή