Έφη Αιλιανού - Καινούργιο Αρμένισμα

Εκεί που κατοικούσεν ο Παράδεισος
σκέλεθρα τώρα κι ερημιά.
Στην άμμο κόκαλα σπαρμένα.

Δεν θέλω να κοιτάξω πίσω μου
τα προδομένα μου όνειρα.
Πρόσωπα στυγνά κι ανελέητα
οι ακρωτηριασμένοι μου σύντροφοι...

Εμπρός μου η θάλασσα και τ' ανοιχτά πανιά.
Άλλος απ' τις κορφές φυσάει αγέρας.
Οι πασχαλιές ανθίζουνε
ασημολάμπουν αψηλά κι οι λεύκες,
κατάρτια που σου γνέφουνε
για το καινούργιο αρμένισμα.

Κι έρχεται ύστερα των άστρων η ανταύγεια
βαλσαμική ευωδιά να σε τυλίξει
καθώς στην πρώρα ανέμελα
βυθομετράς την άβυσσο
ώσπου η ζωή κι ο θάνατος
τραγούδι ερωτικό να γίνουν...