Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ...ΤΕΛΕΙΩΣΕ



Τελικά το σχολείο μας έκλεισε.,,

Τελικά το σχολείο μας το έκλεισαν.,,

Τελικά το χωριό μας ορφάνεψε…

Έκλεισε το σκολειό, φεύγουν τα παιδιά μας από δω, θα φύγουν και οι γονείς τους σιγά – σιγά, ρημάζει και θα ρημάξει ο τόπος.

 Έμεινε πλέον το χωριό μας χωρίς το σκολειό του.

Δεν θα  ξανακούσουμε το κουδούνι του να ξαναχτυπήσει.

Δεν θα ξανακούσουμε τις φωνές των παιδιών μας στην αυλή του.


Δυστυχώς!!!

Για μια ακόμη φορά δεχτήκαμε τα πυρά μιας άτεγκτης εξουσίας η οποία με βουλωμένα τα  αυτιά αποφασίζει και διατάσσει ερήμην και εις βάρος του Ελληνικού λαού που με τη ψήφο του, της έδωσε θώκο για να απολαύσει την επαγγελλόμενη και πολυπόθητη ευτυχή καθημερινότητά του.

Μας είπανε πως τα σχολεία είναι απαραίτητο να είναι ανοιχτά στον κόσμο, ανοιχτά στις τοπικές κοινωνίες και ανά πάσα στιγμή να παρέχουν μόρφωση, ΔΙΑ ΒΙΟΥ όπως αρέσκεται να υποστηρίζει το Υπουργείο και να προετοιμάζουν τα παιδιά μας να καταστούν ενεργοί πολίτες.
Πως όμως θα επιτευχθεί αυτό όταν πυροβολούμε αυτή την απομονωμένη, αυτή τη ξεχασμένη, αυτή την καταδιωγμένη κοινωνία, όταν τους κλέβουμε και την ελάχιστη ικμάδα ζωής που της έχει μείνει; Και το σχολείο, το σχολείο στην περιφέρεια, το σχολείο στα χωριά μας είναι ανάσα ζωής. Το κουδούνι του σχολείου, μαζί με την καμπάνα της Εκκλησίας είναι τα τελευταία σημάδια ζωντάνιας που άφησαν οι ξύλινες και ανάλγητες εξουσίες στον απομακρυσμένο και ξεχασμένο από το Αθηνοκεντρικό κράτος πολίτη.
Σε καμιά λοιπόν περίπτωση δεν μας έπεισαν, ούτε και πρόκειται να μας πείσουν ότι το κλείσιμο του σχολείου μας, ότι οι καταργήσεις των σχολείων,  αποσκοπούν στην δημιουργία «εύρωστων» σχολικών μονάδων», οι οποίες δεν υπάρχουν και ούτε θα επιτρέψουν οι προστάτες μας να υπάρξουν, αλλά μόνος σκοπός είναι η εξοικονόμηση πόρων μέσω της μείωσης του ανθρώπινου δυναμικού και άλλων δαπανών, όπως ακριβώς επιτάσσει το ΔΝΤ. Έτσι τα επαγγελλόμενα σχολεία είναι «άπιαστα πουλιά δέκα στον παρά».
Το κλείσιμο του σχολείου μας απετέλεσε το πιο ακραίο παράδειγμα εγκατάλειψης συγκεκριμένων περιοχών και της διεύρυνσης ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων αφού σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί κάτι το ξέχωρο από την τοπική κοινωνία. Οι άνθρωποι της περιφέρειας οι άνθρωποι του χωριού μας που  έχουν ταυτιστεί μ’ αυτό και το θεωρούν δικό τους κομμάτι, σάρκα από τη σάρκα τους. Είναι ταυτισμένοι μ’ αυτό. Όποιος λοιπόν προσπαθήσει να το αναιρέσει ασελγεί πάνω σ’ αυτόν το λαό και βιάζει την προσωπική του ζωή. Τον κλέβει και του αφήνει ρημαγμένο τον τόπο του. Δείχνει έμπρακτα την αδιαφορία του για τον άνθρωπο του μόχθου που παρέμεινε στα ήδη ξεχασμένα χωριά του να φυλάει Θερμοπύλες, στον άνθρωπο που μόνο παραμονές εκλογών θυμάται.
Δυστυχώς λοιπόν και πάλι..

Οι φωνές ολόκληρου του χωριού, οι φωνές των γονιών, ανθρώπων νέων, δημιουργικών και προοδευτικών,  οι φωνές όλων δεν εισακούστηκαν. Δεν τις άκουσε, δεν τις έδωσε σημασία κανείς.
Τα παιδιά πλέον από 6 έως 12 ετών – 28 σήμερα,  35 με 40 στα αμέσως επόμενα σχολικά έτη -  μεταφέρονται στον Πολιχνίτο κάθε μέρα με λεωφορεία, με ακαθόριστες ακόμα και προβληματικές μεταφορές και στοιβαγμένα σε ανέτοιμα και απροετοίμαστα κτίρια, με σκοπό ένα ακαθόριστο και αβέβαιο μέλλον και ένα ανύπαρκτο όφελος για το κράτος.

Λυπόμαστε αφάνταστα γι’ αυτό.

Λυπόμαστε εμείς οι γονείς γιατί εμείς θα σηκώνουμε από δω και πέρα όλο το βάρος

Λυπόμαστε γιατί το σχολείο μας έκλεισε διακριτικά και μεροληπτικά,

Λυπόμαστε γιατί δεχτήκαμε στο πετσί μας την απογοήτευση την υποβάθμιση, την απαξίωση…

Λυπόμαστε γιατί Γεώργιος Παπανδρέου άνοιξε αυτό το σχολείο και Γεώργιος Παπανδρέου το «αποτέλειωσε».

Λυπόμαστε γιατί εδώ έκλεισε τις σελίδες τις ιστορία 80 χρόνων.

Λυπάται κι όλο το χωριό.

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Η ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΠΑΝΩ ΓΙΝΕΤΑΙ...

Η ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΠΑΝΩ ΓΙΝΕΤΑΙ...

Έτσι λέει ο θυμόσοφος λαός μας.
Και δεν έχει άδικο...

Ένα χρόνο κοντεύει να κλείσει το έργο της διαμόρφωσης της εισόδου - εξόδου του Λισβορίου στην επαρχιακή οδό Μυτιλήνης -  Πολιχνίτου και ακόμα περιμένουμε..

Έχουν γλυστρήσει δίκυκλα στο γαρμπίλι. φάγαμε τόνους σκόνης και ακόμα περιμένουμε...
Υπάρχει άραγε κανείς αρμόδιος για να ενδιαφερθεί.
Ποιανού αφτί πρέπει να τραβηχτεί,  του εργολάβου ή της υπεύθυνης πολιτείας; 




ΘΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΕΙ ΑΡΑΓΕ ΚΑΝΕΙΣ Ή ΜΟΛΙΣ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΤΟΤΕ ΟΛΟΙ ΘΑ ΤΡΕΞΟΥΝ;











Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

ΕΝΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΔΩΡΟ ΣΤΗ «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ»!!!


ΕΝΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΔΩΡΟ ΣΤΗ «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ»!!!

ΧΑΡΑΤΣΙ ΣΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ - ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ

Κλείνει το Δεκέμβριο 20 χρόνια ασταμάτητης έκδοσης, με 72 τεύχη, η ενοριακή εφημερίδα μας «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ», η εφημερίδα που με κόπο, με μεράκι και με μεγάλη προσπάθεια. παράλληλα στα τόσα και τόσα άλλα έντυπα που κυκλοφορούν ανάμεσα μας, προσπαθεί να καλύψει όλη τη ζωή του δικού μας τόπου .
Ξεκινήσαμε δειλά - δειλά πριν 20 χρόνια και προσπαθήσαμε να είμαστε όντως η φωνή της ενορίας μας, η φωνή του χωριού μας, η φωνή του Λισβορίου. Χρόνο με το χρόνο προσπαθήσαμε να γίνουμε καλλίτεροι.
Εκκλησία είναι ο ίδιος ο λαός γι’ αυτό και δεν περιοριζόμαστε αποκλειστικά και μόνο σε άρθρα εκκλησιαστικά και θρησκευτικά.
Εδώ είναι τα εκκλησιαστικά, τα  πνευματικά, τα πολιτιστικά, η παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα μας, τα κοινωνικά, τα προβλήματα, οι κρίσεις και τα σχόλια. Εδώ είναι η ζωή του Λισβορίου.

Στην εφημερίδα μας λοιπόν για τα 20 της χρόνια η μνημονιακή κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει ένα μεγάλο δώρο!!!
Αποφάσισε με τον τρόπο της να διακόψει αυτή την εικοσάχρονη πορεία της.
Αποφάσισε να φιμώσει και να περιορίσει αυτή τη φωνή.
Αποφάσισε να μας σταματήσει με όπλο της την οικονομική μας εξαθλίωση.
Αποφάσισε να ανακόψει την κυκλοφορία της εκτός των ορίων του χωριού μας.

Όπως αναφέρεται, μεταξύ των άλλων, για τον ίδιο ακριβώς λόγο και από την εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ στο τεύχος 850/2011, - χρησιμοποιούμε εδώ δίκαιες εκφράσεις αγανάκτησης της εφημερίδας -   η Κυβέρνηση των απανωτών  Μνημονίων, η κυβέρνηση των μεσοπρόθεσμων και των μακροπρόθεσμων ληξιαρχικών πράξεων θανάτου των Ελλήνων πολιτών, η Κυβέρνηση που παραιτήθηκε από κάθε είδους ασυλίας εθνικής κυριαρχίας, η Κυβέρνηση που εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία να διαλύσει την Ελλάδα, αποφάσισε να βάλει λουκέτο στις εφημερίδες και τα περιοδικά γνώμης και θέσης. Αποφάσισε δηλαδή να κλείσει το στόμα των Εκκλησιαστικών, λογοτεχνικών, πνευματικών αλλά και κάθε άλλου είδους περιοδικών και εφημερίδων που διαφοροποιούνται     και να παραδώσει αμαχητί την ενημέρωση και κυρίως την ανάλυση και το σχολιασμό των δρώμενων στον κοινωνικό πολιτικό, εκκλησιαστικό στίβο, αποκλειστικά στους μεγαλοκαρχαρίες καναλάρχες και μεγαλοσυγκροτηματάρχες Αποφάσισε να εξαφανίσει από το χώρο του Τύπου κάθε άλλη φωνή. Κάθε ελεύθερη φωνή. Τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης θα την αναλάβουν αποκλειστικά και εργολαβικά οι «εθνικοί εργολάβοι». Οι μεταπράτες των πολυεθνικών και των διεθνών τοκογλυφικών κέντρων. Οι μεσάζοντες της εκποίησης του εθνικού μας πλούτου.
Φωνές της Ενορίας, παρόμοιες άλλες φωνές όπως η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ που αναφέραμε παραπάνω και τόσες άλλες πρέπει να φιμωθούν! Πώς όμως; Όχι βέβαια με την αναχρονιστική και χοντροκομμένη μέθοδο του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη. Δεν θα στείλουν τώρα τη στρατιωτική Ε.Σ.Α. να βάλει λουκέτα…. Σήμερα, ζούμε σε «δημοκρατικό καθεστώς»! «O Τύπος είναι ελεύθερος», αρκεί να μπορεί να αντέξει στα εξοντωτικά οικονομικά βάρη που του φορτώνει η εξουσία του Μνημονίου του Μεσοπρόθεσμου.
Μέχρι τώρα μπορούσαμε από το υστέρημά μας να σηκώσουμε το βάρος των  εξόδων εκτύπωσης που ανέρχονται στα 1200€ ετησίως. Όσο αφορά την ταχυδρόμηση των τευχών η Γενική Γραμματεία Τύπου επιχορηγούσε κάθε χρόνο και τη δική μας εφημερίδα, μαζί με όλα τα άλλα περιοδικά και εφημερίδες. Έτσι κυκλοφορούσε και «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ», με μια μικρή δική μας συμμετοχή στα ΕΛΤΑ, σε όλη την Ελλάδα σε όλους τους Λισβοριανούς και όχι μόνο. Κυκλοφορούσε ανελλιπώς κάθε τρίμηνο και μπορούσε να την έχει στο σπίτι του ο καθένας χωρίς καμιά απολύτως υποχρέωση ή οικονομική επιβάρυνση. Δυστυχώς η «κατοχική» Κυβέρνηση με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία της, με το Mεσοπρόθεσμο, τα μνημόνια και τα παραμνημόνια τα κρυφά και τα φανερά, αποφάσισε να μηδενίσει την κρατική επιχορήγηση προς τα ΕΛΤΑ, για τη διανομή του Τύπου. Των εφημερίδων και των περιοδικών που διακινούνται κυρίως μέσω του Ταχυδρομείου.

Αυτό σημαίνει ότι από το παρόν 70ο (ΑΠΡΙΛΙΟΥ – ΙΟΥΝΙΟΥ) φύλλο, το κόστος ταχυδρόμησης της «ΦΩΝΗΣ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ» είναι 1000% μεγαλύτερο.
Αυτό σημαίνει ότι η ταχυδρόμηση είναι πλέον για μας αδύνατη, αφού πρέπει να επωμιστούμε επιπλέον 1200€.
Αυτό σημαίνει έμμεσο κυβερνητικό χτύπημα κάτω από τη ζώνη.
Δεν θα σταματήσουμε βέβαια την προσπάθειά μας.

Δεν θα υποκύψουμε όμως  σε τέτοια χτυπήματα.
Η έκδοση δεν θα σταματήσει.
Αλλά δεν έχουμε τη δύναμη πλέον της ταχυδρόμησης.
Θα διανέμεται πλέον  στην  Εκκλησία,
Θα μπορεί να την πάρει και πάλι ο καθένας  χωρίς καμιά υποχρέωση από το παγκάρι της Εκκλησίας.
Θα μπορεί ο καθένας να τη πάρει από μας και να τη στείλει στους δικούς του που μέχρι τώρα τους τη στέλναμε εμείς.
Θα μπορεί ακόμη να τη βρει και στο διαδίκτυο στα ιστολόγια που διατηρούμε πατώντας πάνω στο ανάλογο εικονίδιο


αλλά και στη φιλόξενη διεύθυνση την οποία και ευχαριστούμε εκ βάθους καρδίας

 στην ενότητα ΕΝΤΥΠΑ
Όποιος ακόμη επιθυμεί να συνεχίσει να την παραλαμβάνει ταχυδρομικά στο σπίτι του δυστυχώς εκ των πραγμάτων είμαστε υποχρεωμένοι  να του ζητήσουμε την ετήσια συνδρομή των 10€.

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

ΕΜΕΙΣ ΚΡΑΥΓΑΖΟΥΜΕ!!! ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;;;



ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΚΟΜΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΟ ΛΙΣΒΟΡΙ.
ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣ ΕΓΚΑΤΑΤΕΛΕΛΕΙΜΜΕΝΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΟΔΟΠΟΙΪΑ ΟΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΜΑΣ


 ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΛΟΙΠΟΝ;

Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΟΛΩΣ ΑΝΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΑΝΙΚΑΝΗ.
ΕΦΗΣΥΧΑΖΕΙ  ΜΑΚΑΡΙΩΣ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ " ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΛΕΦΤΑ"

 ΒΡΕ ΣΕΙΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΥΕ ΛΕΦΤΑ ΝΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΕΤΕ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ...
ΤΟ ΜΟΝΟ ΤΙΜΙΟ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΤΕ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ.
ΝΑ ΚΑΛΕΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΕΙΝΟΥΣ ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΜΑΣ ΝΑ ΡΘΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΝΟΙΞΟΥΝ!!!




 ΕΔΩ ΚΑΙΝΟΥΡΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΙΔΑ ΛΙΣΒΟΡΙΟΥ.
ΤΙ ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΤΕ;

Κυριακή 29 Μαΐου 2011

ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟ...ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ

Ακόμα ένας δρόμος..."Καλλικρατικός".
Ακόμα ένα δείγμα τις εγκατάλειψης...

Είμαστε αφημένοι στην τύχη μας και κανένας δε κάνει τον κόπο να σκύψει και να μας δει. Ζούμε σε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Δε μπορούμε να περπατήσουμε στα χωριά μας.

Που θα πάει αυτή η κατάσταση;






Αυτός είναι οδρόπμος, αυτή είναι η κατάσταση του δρόμου που ξεκινά από την "Καυκάρα"και βγαίνει λίγο πιο κάτω από το νεκροταφείο του χωριού. Κι αυτός σχεδόν αδιάβατος...

ΕΜΕΙΣ ΚΡΑΥΓΑΖΟΥΜΕ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!! 

Σάββατο 14 Μαΐου 2011

ΟΡΣΕ..."ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ"

ΕΛΑΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΜΑΣ...
ΤΑ "ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΑ" ΜΑΣ ΧΑΛΙΑ.

Ελάτε να δείτε τους τόπους και τους δρόμους στους οποίους μας κατεδίκασαν να ζούμε εμείς οι "ψωροχωριάτες"...
Αφιόνισαν τον κόσμο για τα καλά, τα μεγάλα καλά και συμφέροντα του Καλλικεάτη, για να τον δεχτούμε "Δημοκρατικότατα...'μεν αλλά δικτατορικώς υποχρεωτικά.

Νάτα λοιπόν τα καλά του. Νάτοι οι δρόμοι οι Καλλικρατικοί...
Αδιάβατοι όχι μόνο για εποχούμενους, αλλά και για πεζούς.

Αυτά είναι τα χάλια ενός και μόνο δρόμου, του αρχαιότερου δρόμου, που οδηγεί από τον κάμπο και την παραλία Λισβορίου, μέσω "Τεμένους" στο χωριό.










Αυτή είναι η εγκατάλειψη των χωριών μας από την Πολιτεία.

Μια Πολιτεία ξύλινη και άτεγκτη, απούσα και απόμακρη από τον πολίτη,  που εγκατέλειψε τα πάντα, κλείνει τα σχολεία, μεταμορφώνει σε νεκροταφεία τα χωριά μας....



Θέλετε να δείτε και τον ίδιο δρόμο στα "Κοινοτικά" χρόνια, όταν φρόντιζαν τότε να τον φτιάξουν καλτερίμι;
Δέστε τον


Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΛΙΣΒΟΡΙ ΑΠΟΓΡΑΦΟΜΑΙ ΣΤΟ ΛΙΣΒΟΡΙ

ΛΙΣΒΟΡΙ "Πυρραίων γη... Βασιλικών χωρίων χώρα".: ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΛΙΣΒΟΡΙ ΑΠΟΓΡΑΦΟΜΑΙ ΣΤΟ ΛΙΣΒΟΡΙ:


Αγαπητοί συγχωριανοί



Εφέτος είναι η χρονιά της νέας απογραφής.
Το 2011, ύστερα από δέκα χρόνια, θα δούμε και πάλι πόσοι ακριβώς είμαστε.
Το χωριό μας, καταδικασμένο φυσικά να μαραζώσει, όπως και όλα τα χωριά και ολόκληρη η περιφέρεια, από τον επάρατο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ, έχει ανάγκη από ζωή.
Ήδη το σχολείο μας είναι για κλείσιμο και κανένας δεν μας ακούει…Παρά της έντονες διαμαρτυρίες μας…πέρα βρέχει, από τους υψηλά ισταμένους.
Η φετινή απογραφή του 2011 μας δίνει μια μεγάλη ευκαιρία να τονώσουμε τον τόπο μας.
Όσο πιο πολλοί δείξουμε, ότι είμαστε τόσο περισσότερο νομίζω θα μετρήσει η φωνή μας.
Σας καλούμε, όλους να βρεθείτε την ημέρα της απογραφής στο χωριό. Δεν έχει σημασία αν είστε δηλωμένοι ως μόνιμοι κάτοικοι σε άλλο μέρος, ο νόμος επιτρέπει να εγγραφεί κάθε άνθρωπος όπου θέλει και όπου βρεθεί κατά την ημέρα της απογράφης χωρίς να έχει καμία κύρωση. Μπορούμε να απογραφούμε στο χωριό και να έχουμε την οικογενειακή μερίδα και τα εκλογικά μας δικαιώματα εκεί που ζούμε.

Γι’ αυτό, ΟΛΟΙ στο ΛΙΣΒΟΡΙ, κατά την απογραφή. Βοηθήστε όλοι, αν αγαπάτε το χωριό σας και τους ανθρώπους που αγωνίζονται και ζουν και επιμένουν ΕΔΩ



ΕΛΑΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΙΣΒΟΡΙΑΝΟΙ ΝΑ ΑΠΟΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΤΕ.

ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΜΑΣ

ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΛΙΣΒΟΡΙ
ΑΠΟΓΡΑΦΟΜΑΙ ΣΤΟ ΛΙΣΒΟΡΙ

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΟΥΜΕ ΑΝ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΩΘΟΥΜΕ






ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ


 Θεωρούμε διακριτική και ίσως μεροληπτική η μεταχείριση του σχολείου μας αλλά και των άλλων σχολείων που έκλεισαν,

 Δεν πειράχτηκαν άλλα σχολεία που είναι στην ίδια κατάσταση με το δικό μας.

 Υποβαθμίσατε άλλα σχολεία σε μονοθέσια και διθέσια με πολύ λιγότερα παιδιά χωρίος να τα κλείσετε. Και ερωτούμε. Εκεί δεν εφαρμόζονται τα λεγόμενα παιδαγωγικά κριτήρια; Εμάς δηλαδή μας αγαπάτε περισσότερο;

 Το σχολείο μας έχει αυτή τη στιγμή μαθητικό δυναμικό 26 παιδιά και επόμενο σχολικό έτος θα έχει μεγαλύτερο αριθμό μαθητών. Ήδη δύο παιδιά που εφέτος φοίτησαν στο Δημ. Σχολείο Πολιχνίτου για λόγους οικογενειακούς επιστρέφουν. Τα δε επόμενα σχολικά έτη και πάλι η προοπτική είναι αύξουσα.

 Επτά παιδιά κατοικούν μόνιμα στη περιοχή Σκαμιούδι (παραλία Λισβορίου) τα οποία υποχρεούνται να διανύουν επιπλέον 5 + 5 (επιστροφή) χιλιόμετρα καθημερινά.

 Δεν μπορούμε να δεχτούμε το σχολείο μας να συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πλέον ακατάλληλα σχολεία, 3 σ’ ολόκληρο το νησί και γι’ αυτό πρέπει να κλείσει.

 Δεν έχουμε καμιά απολύτως εμπιστοσύνη στην καθημερινή μεταφορά με λεωφορεία, χωρίς καμιά ασφάλεια των παιδιών μας στον Πολιχνίτο. Δεν πιστεύουμε τις υποσχέσεις για συνοδούς και απόλυτα ασφαλείς μεταφορές γιατί τέτοιου είδους υποσχέσεις τις έχουμε ακούσει για πολλοστή φορά, αλλά μένουμε μόνο στα θα….

 Δεν ανεχόμαστε να στοιβάξουμε τα παιδιά μας σε μια αποθήκη παιδιών αφού γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν οι υποδομές και το κατάλληλο περιβάλλον για να δεχθεί τόσα -200 περίπου -παιδιά το σχολείο του Πολιχνίτου.

 Το χωριό μας είναι ένα από τα λίγα χωριά του νησιού μας με νέο και ενεργό πληθυσμό, πολλές νέες οικογένειες, οι οποίες αποφάσισαν να μείνουν εδώ να δραστηριοποιηθούν και να ζήσουν σ’ ένα ζωντανό και ανθρώπινο περιβάλλον.

 Το σχολείο μας σύμφωνα με τις σύγχρονες απαιτήσεις δεν υστερεί πουθενά.

o Συμμετέχει σε όλα τα καινοτόμα προγράμματα, όπως περιβαλλοντικά, πολιτιστικά αγωγής υγείας.

o Συμμετέχει στον ετήσιο μαθηματικό διαγωνισμό της Μαθηματικής εταιρείας.

o Συμμετέχει σε καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς.

o Συμμετέχει σε αθλητικούς αγώνες.

o Επισκέπτεται μουσεία, περιβαλλοντικά κέντρα, λαογραφικές συλλογές, κέντρα ανακύκλωσης.

o Συμμετέχει ενεργά σε όλα τα δρώμενα της τοπικής κοινωνίας.

o Το ολοήμερο τμήμα του σχολείου μας από το 2002 είναι το πλέον ενεργό από όλα τα άλλα σχολεία με 100% συμμετοχή , ενώ του Πολιχνίτου όπου θέλετε να μας πάτε μόλις πρόσφατα λειτούργησε.

o Το σχολείο μας διαθέτει δίκτυο υπολογιστών σε όλες τις τάξεις του και ADSL πρόσβαση στο διαδίκτυο

 Το κλείσιμο των σχολικών μονάδων αποτελεί το πιο ακραίο παράδειγμα εγκατάλειψης συγκεκριμένων περιοχών και της διεύρυνσης ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων.

 Κλειστά σχολεία μετατρέπουν σε νεκροταφείο τα χωριά.

 Το σχολείο σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί κάτι το ξέχωρο από την τοπική κοινωνία. Οι άνθρωποι της περιφέρειας οι άνθρωποι των χωριών μας έχουν ταυτιστεί μ’ αυτό και το θεωρούν δικό τους κομμάτι, σάρκα από τη σάρκα τους. Είναι ταυτισμένοι μ’ αυτό. Όποιος λοιπόν προσπαθήσει να το αναιρέσει ασελγεί πάνω σ’ αυτόν το λαό και βιάζει την προσωπική του ζωή. Τον κλέβει και του αφήνει ρημαγμένο τον τόπο του. Δείχνει έμπρακτα την αδιαφορία του για τον άνθρωπο του μόχθου που παρέμεινε στα ήδη ξεχασμένα χωριά του να φυλάει Θερμοπύλες, στον άνθρωπο που μόνο παραμονές εκλογών θυμάται.

 Ο Σύλλογος Γονέων και κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου του χωριού μας, διατρανώνει τη φωνή του μαζί με τις φωνές όλων των κατοίκων του χωριού μας και τονίζει σε κάθε τόνο και κάθε κατεύθυνση. Δεν δεχόμαστε να είμαστε τα μαύρα πρόβατα του νησιού μας, που θα πληρώσουμε ανεγκέφαλες και καταστροφικές για μας αποφάσεις. Μας υποχρεώσατε αμυνόμενοι να προβούμε σε κατάληψη του σχολείου και δεν πρόκειται να επιτρέψουμε στα παιδιά μας να πάνε στο σχολείο από την Δευτέρα 28 Μαρτίου αν δεν μας απαντήσετε ότι αναιρείτε την απόφαση σας.

 Τέλος δηλώνουμε ότι σε περίπτωση μη δικαίωσής μας δεν πρόκειται να υποκύψουμε. Το Σεπτέμβριο εμείς θα είμαστε εδώ στο Λισβόρι και όχι στον Πολιχνίτο.





Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

ΤΑ 3 ΜΑΥΡΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΑΣ

Για μια ακόμη φορά δεχόμαστε τα πυρά μιας άτεγκτης εξουσίας η οποία με βουλωμένα τα αυτιά αποφασίζει και διατάσσει ερήμην και εις βάρος του Ελληνικού λαού που με τη ψήφο του της έδωσε θώκο για να απολαύσει την επαγγελλόμενη και πολυπόθητη ευτυχή καθημερινότητά του.

Δυστυχώς!!!

Βελτίωση ουδεμία. Περισσότερο μαύρο, περισσότερο βύθισμα στο τέλμα της εγκατάλειψης, της αβεβαιότητας και των ολοκληρωτικού τύπου αποφάσεων.

Και τώρα μιλάμε για της καταργήσεις των σχολείων μας.

Λέμε πως τα σχολεία είναι απαραίτητο να είναι ανοιχτά στον κόσμο, ανοιχτά στις τοπικές κοινωνίες και ανά πάσα στιγμή να παρέχουν μόρφωση, ΔΙΑ ΒΙΟΥ όπως αρέσκεται να υποστηρίζει το Υπουργείο.

Πως όμως θα επιτευχθεί αυτό όταν πυροβολούμε αυτή την απομονωμένη αυτή τη ξεχασμένη, αυτή την καταδιωγμένη κοινωνία όταν τους κλέβουμε και την ελάχιστη ικμάδα ζωής που της έχει μείνει; Και το σχολείο, το σχολείο στην περιφέρεια, το σχολείο στα χωριά μας είναι ανάσα ζωής. Το κουδούνι του σχολείου, μαζί με την καμπάνα της Εκκλησίας είναι τα τελευταία σημάδια ζωντάνιας που άφησαν οι ξύλινες εξουσίες στον απομακρυσμένο και ξεχασμένο από το Αθηνοκεντρικό κράτος πολίτη.

Σε καμιά λοιπόν περίπτωση δεν μας πείθουν ότι οι καταργήσεις αποσκοπούν στην δημιουργία «εύρωστων» σχολικών μονάδων, οι οποίες δεν υπάρχουν και ούτε θα επιτρέψουν οι προστάτες μας να υπάρξουν, αλλά μόνος σκοπός είναι η εξοικονόμηση πόρων μέσω της μείωσης του ανθρώπινου δυναμικού και άλλων δαπανών, όπως ακριβώς επιτάσσει το ΔΝΤ. Έτσι τα επαγγελλόμενα σχολεία είναι «άπιαστα πουλιά δέκα στον παρά».

Το κλείσιμο των σχολικών μονάδων αποτελεί το πιο ακραίο παράδειγμα εγκατάλειψης συγκεκριμένων περιοχών και της διεύρυνσης ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων.

Το σχολείο σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί κάτι το ξέχωρο από την τοπική κοινωνία.

Οι άνθρωποι της περιφέρειας οι άνθρωποι των χωριών μας έχουν ταυτιστεί μ’ αυτό και το θεωρούν δικό τους κομμάτι, σάρκα από τη σάρκα τους.

Είναι ταυτισμένοι μ’ αυτό. Όποιος λοιπόν προσπαθήσει να το αναιρέσει ασελγεί πάνω σ’ αυτόν το λαό και βιάζει την προσωπική του ζωή. Τον κλέβει και του αφήνει ρημαγμένο τον τόπο του. Δείχνει έμπρακτα την αδιαφορία του για τον άνθρωπο του μόχθου που παρέμεινε στα ήδη ξεχασμένα χωριά του να φυλάει Θερμοπύλες, στον άνθρωπο που μόνο παραμονές εκλογών θυμάται.





Ο Σύλλογος Γονέων και κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου του χωριού μας, διατρανώνει τη φωνή του μαζί με τις φωνές όλων των κατοίκων του χωριού μας και τονίοζει σε κάθε τόνο και κάθε κατεύθυνση



ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ

ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΛΙΣΒΟΡΙΟΥ

Κύριοι.

Το Σχολείο μας, είναι ανάμεσα στα 3 και μόνο Δημοτικά σχολεία των χωριών μας που αποφασίσατε να συγχωνεύσετε, να κλείσετε και να ερημώσετε.

Η τοπική κοινωνία μας είναι ανάστατη και εξοργισμένη.

Δεν δέχεται ειλημμένες αποφάσεις και εξακολουθεί να είναι κατηγορηματικά αντίθετη. Μόνοι σας το αποφασίσατε χωρίς να λάβετε υπόψη τη γνώμη μας.

Μόνοι σας αποφασίσατε να ερημώσετε τις αγροτικές κοινωνίες μας. Στην περιφέρεια μας υπάρχει και άλλο Δημοτικό Σχολείο που η χιλιομετρική απόσταση από τον Πολιχνίτο είναι ίδια, αλλά προς το παρόν παραμένει και δεν καταργείται. Ποιος όμως μπορεί να εγγυηθεί ότι και αυτό δεν θα έχει αύριο την ίδια τύχη με εμάς;

Μπορείτε να μας εξηγήσετε γιατί ξεκινήσατε από εμάς;

Στον Αφάλωνα, το σχολείο το υποβαθμίσατε από 2/θέσιο σε 1/θέσιο, το ίδιο και στην Πηγή και στο Παλαιοχώρι. Εκεί τα παιδιά σύμφωνα με αυτά που είπε η κ. Χριστοφιλοπούλου για τα ολιγοθέσια σχολεία ότι « τα παιδιά των ολιγοθεσίων είναι μαθητές 2ης κατηγορίας», θα μορφωθούν λιγότερο από τα δικά μας; Εμάς μας αγαπάτε περισσότερο και τα παιδιά του Αφάλωνα και της Πηγής και θα συνεχίσετε αυτά να τα αντιμετωπίζετε σαν 2ης κατηγορίας μαθητές; Επιτρέπετε οι κ. Υπουργοί να μιλούν με τόσο απαξιωτικά λόγια για τους μαθητές των χωριών μας αλλά και για τους εκπαιδευτικούς που εκεί επιτελούν το έργο τους;

Με αυτή τη λογική όμως, την Καλλικρατική λογική, εσκεμμένα ερημώνουν τα χωριά και οδηγείται ο πληθυσμός στα απρόσωπα πλέον και αφιλόξενα αστικά κέντρα. Ταλαιπωρούνται οι μικροί μαθητές οι οποίοι θα αναγκάζονται να διανύουν μεγάλες αποστάσεις για να φτάσουν στο σχολείο τους.

Πώς θα μεταφέρονται τα μικρά παιδιά; Με τα απλήρωτα λεωφορεία και με την ανύπαρκτη ασφάλεια; Ποιός θα τα παραλαμβάνει το πρωί από το χωριό μας και ποιός θα τα παραλαμβάνει στον Πολιχνίτο Πού θα στοιβάξουμε μαθητές από 3 χωριά; Σε ένα κτίριο που δεν πληρεί τις προϋποθέσεις;

Μήπως πρέπει να γίνει πρώτα κτηριακός και υλικοτεχνικός εκσυγχρονισμός ο οποίος είναι ελλιπής και μετά να σκεφτείτε για συγχωνεύσεις; Μια πολυκατοικία ξεκινάει να χτίζετε από τα θεμέλια και όχι από τον 5ο όροφο.

Θεωρούμε λοιπόν ότι η αναβάθμιση των σχολείων δεν μπορεί να υπάρξει με το κλείσιμο σχολείων, χωρίς αύξηση των δαπανών για την παιδεία, χωρίς μόνιμους εκπαιδευτικούς, χωρίς σύγχρονα κτίρια που να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των καιρών μας και όχι σε παλαιότερες εποχές. Μας λέτε συνεχώς ότι οι συγχωνεύσεις γίνονται για το καλό των παιδιών. Όμως μας κοροϊδεύετε αφού απώτερος στόχος του Υπουργείου είναι οι συγχωνεύσεις για να μειωθούν οι δαπάνες του κράτους.

Γι’ αυτό λοιπόν επιβάλλεται όλοι να αντιδράσουμε σε οποιοδήποτε προσπάθεια συγχώνευσης σχολικών μονάδων.

Εμείς μαζί με τα άλλα δύο σχολεία του Μεσαγρού και της Πελόπης δεν δεχόμαστε να είμαστε τα τρία μαύρα πρόβατα του νησιού μας, που θα πληρώσουμε ανεγκέφαλες και καταστροφικές για μας αποφάσεις.

Δεν κάνουμε δεκτή την απόφαση σας.

Θα προβούμε σε κατάληψη του σχολείου και δεν πρόκειται να επιτρέψουμε στα παιδιά μας να πάνε στο σχολείο από την Δευτέρα 28 Μαρτίου αν δεν μας απαντήσετε ότι αναιρείτε την απόφαση σας. Το Σεπτέμβριο εμείς θα είμαστε στο Λισβόρι και όχι στον Πολιχνίτο.


Η πρόεδρος    Η γραμματέας    Τα μέλη

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΓΑΪΔΟΥΡΟΔΡΟΜΟ




Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΛΙΣΒΟΡΙΟΥ - ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΚΑΛΑ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ -ΑΧΛΑΔΕΡΗ - ΤΣΙΜΕΝΤΟΣΤΡΩΜΕΝΟΣ 
Επιτέλους ο Γαϊδουρόδρομος που οδηγεί στην παραλία Λισβορίου έλαβε τέλος.
Επιτέλους οι φωνές μας εισακούστηκαν και έγινε το αυτονόητο.
Ο τέως Δήμαρχος ο Γιάννης Συκάς προς τιμή του κατάλαβε τα δίκαια αιτήματά μας, είδε τα πάθια μας και πριν αποχωρήσει για να πάρει τη θέση του ο επάρατος Καλλικράτης άφησε υπογραμμένο με το όνομά του ένα έργο για το οποίο θα τον θυμόμαστε και θα τον ευχαριστούμε.

 
ΤΟΤΕ...
ΤΟΤΕ...
 
 
ΜΕΤΑ


ΠΡΙΝ


ΤΩΡΑ!!!

ΤΩΡΑ!!!