Ρολά με χαλούμι, πράσο και λιαστή ντομάτα

 Οι  μέρες τρέχουν, όχι σαν χελώνες νεκρές –μήνυμα που είχα δει γραμμένο σε τοίχο- αλλά σαν ντοπαρισμένοι λαγοί.  Σχεδόν έφτασε  το Πάσχα, μέσα σε ένα απόκοσμο περιβάλλον καταχνιάς, υγρασίας και μουντάδας. Άνοιξη λέει το ημερολόγιο. Χειμώνα βλέπουν τα μάτια μου. Ημέρα λέει το ρολόι, σκοτάδι βλέπω το πρωί που ανοίγω τα παντζούρια. 

Χοιρινή τηγανιά με πράσα και δαμάσκηνα

Το φαγητό αυτό είναι μάλλον  από τα καλύτερα πιάτα με χοιρινό που έχω φάει. Γλυκό σαν μέλι, με γεύσεις που παντρεύονται  μεταξύ τους σε απόλυτο βαθμό. Το κρέας που είναι πραγματικά απαραίτητο να είναι  «χοιρινό λαιμός» είναι μαλακό και λιώνει στο στόμα, γιατί το φαγητό αυτό, το θέλει το λιπάκι του, το λαδάκι του και την υπερβολή του. Τα δαμάσκηνα, γλυκιές εκρήξεις στο στόμα, αραιά και που όταν τα πετυχαίνεις,   με αποκορύφωμα το δενδρολίβανο που ταιριάζει λες και φύτρωσε στη γη, μόνο και μόνο για να μπει σε αυτό το φαγητό!

Vegan σοκολατένιο κέικ με βραστό νερό

Την περασμένη βδομάδα ήμασταν κλεισμένοι στο σπίτι. Πέρα από την ακατάπαυστη βροχή που καθιστούσε κάθε βόλτα μας αδύνατη,  υπήρχε και ασθενής (μη οδοιπόρος) στην παρέα.  Εντάξει, ένα κεκάκι ήταν αδύνατο να μην το φτιάξω για να περάσει η ώρα! Είχα και καιρό άλλωστε.

Πατατοκεφτέδες

Γι΄ αυτή την αφράτη και κριτσανιστή λιχουδιά έβαλα τηγάνι στη φωτιά και δεν το συνηθίζω. Το ότι άξιζε, το ήξερα εκ των προτέρων. Μιλάμε για ένα πολύ ωραίο μεζεδάκι, από αυτά που μονοπωλούν το τραπέζι. 

"Τα ναυτικά"

Ξεκινώντας από το παράξενο όνομα αυτού του γλυκού, διαπιστώνει κανείς ότι πρόκειται για κάτι ιδιαίτερο, κάτι ξεχωριστό. Δεν ξέρω ειλικρινά από που προέρχεται η ονομασία του. Αν και το γκούγκλαρα δεν βρήκα απαντήσεις κι έτσι ευχαρίστως να δεχθώ πληροφορίες  αν κάποιος γνωρίζει τι κρύβεται πίσω από την ονοματοδοσία. 

Αρακάς λεμονάτος

Ανοίγεις το μπλογκ μου και πέφτεις πάνω σε αρακά. Σκέτο. Αρακά χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο, χωρίς κρέας, χωρίς γλυκόξινες σάλτσες, χωρίς μπαχαρικά,  χωρίς φρουφρού κι αρώματα. Τι απογοήτευση! Σε καταλαβαίνω. Έτσι θα ένιωθα κι εγώ. Όμως ο αρακάς είμαι εγώ. Κυριολεκτικά και χωρίς  ρετούς. Είναι μια ματιά στην καθημερινότητά μου κι αν σου αρέσει να με διαβάζεις  θα κάτσεις μαζί μου να τον φας και να πούμε και δυο κουβέντες.

Κρέπες με κοτόπουλο και μανιτάρια

Οι περισσότερες φίλες μου γυμνάζονται συστηματικά εδώ και χρόνια. Εγώ από την άλλη, έχω να σηκώσω το χέρι από το Λύκειο όπου το τέντωνα μόνο για να πιάσω τα πατατάκια στο πάνω μέρος του ντουλαπιού. Και παρ΄ όλο που ακόμα και τις  σκάλες αποφεύγω όταν μπορώ,  το παράπονο το είχα στο στόμα.  Πάχυνα, έχω πλαδαρέψει, έχω σκουριάσει, έχω, έχω, έχω... 

Τορτελίνια ογκρατέν με μανιτάρια και τυριά

Εκεί που μπήκε η Άνοιξη και ο Μάρτης χαμογέλασε τις πρώτες μέρες  του με ήλιο, εκεί μας έδειξε και το άλλο του πρόσωπο, αυτό του γδάρτη. Η βαρυχειμωνιά επέστρεψε και με έκανε να δώσω παράταση στα βαριά μπουφάν που βιάστηκα να αποσύρω. Αν δεν είμαι εγώ ανυπόμονη τότε ποιος? 

Κουλουράκια κανέλας

Το λάθος που μπορείς εύκολα να κάνεις βλέποντας τα κουλουράκια αυτά, είναι να τα θεωρήσεις  παλιομοδίτικα, ρετρό, vintage  ή όπως στο καλό αλλιώς μπορείς να τα πεις και να γυρίσεις σελίδα.  Κάπου εκεί θα έχεις χάσει . Και γι΄ αυτό βάζω στοίχημα!