3η Παρουσίαση του βιβλίου "λίγες γραμμές... έτσι... " στο Πέραμα, καφετέρια Just11
καφετέρια Just11
9 Δεκεμβρίου 2017, στις 5 και μισή
Μελίνα Καρ νάρου...
Γεια σας και από εμένα!
Χαίρομαι ιδιαίτερα που βρίσκομαι εδώ μαζί σας. Γνωριζόμαστε σχεδόν όλοι μας και αυτή η παρουσίαση ήταν μια πολύ ωραία αφορμή να βρεθούμε εδώ παρέα. Η χαρά όμως και η τιμή είναι πιο μεγάλη που είμαι εδώ για να πω δύο λόγια για το βιβλίο της Λαμπρινής 'λίγες γραμμές... έτι..."
Η Λαμπρινή μας... αξιόλογη συνάδελφος, γλυκιά φίλη, ευαίσθητη ψυχή. Μουσικός που δεν έμεινε όμως στις νότες και στα τραγούδια της. Προχώρησε, εξελίχθηκε. Οι λέξεις έγιναν η δύναμή της, η έκφραση των συναισθημάτων της, όλων αυτών που κρύβει στην καρδιά και στην ψυχή της
Από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε, ένιωσα να τη γνωρίζω χρόνια. Άμεση, ζεστή, χαμογελαστή.... Αυτό είναι που μου αρέσει και πιο πολύ σε αυτήν, το χαμόγελό της που όταν σε κοιτάει φτάνει μέχρι τα μάτια της. Ευχάριστη παρουσία στο σχολείο, πάντα έχει κάτι έξυπνο και ενδιαφέρον να πει. Σε πλησιάζει και σε αφήνει να την πλησιάσει και εσύ. Δεν χρειάζονται ψεύτικες, τυπικές ευγένειες η αφορμές για να της μιλήσεις. Της μιλάς γιατί το θέλεις. Γιατί η αύρα της έχει ποιότητα, χαρακτήρα, θετική ενέργεια.
Και μέσα σε όλα αυτά, ένα βιβλίο.
Μα θα μού πείτε, τι είναι τόσο σημαντικό σε ένα βιβλίο;
Η απάντηση... η δημιουργία
Δημιουργία που μάς δίνει κίνητρο, ώθηση, πάθος για την ζωή.
Συναισθήματα ή και καταστάσεις που έχουμε βιώσει όλοι μας λίγο ή πολύ.
Κυρίαρχο συναίσθημα η αγάπη. Φυσικά συμφωνείτε ότι η αγάπη έχει ένα πρωταρχικό ρόλο στη ζωή μας. Αγάπη, σε όλες της τις μορφές, έρωτας, τρυφερότητα προς τα παιδιά, συμπαράσταση στο διπλανό μας, θαυμασμός στα δημιουργήματα της φύσης, αγάπη για κάθε τι που μάς περιβάλλει.
Νοσταλγία για το παρελθόν, αναμνήσεις που ξεπηδούν από την παιδική εποχή της αθωότητας, σκέψεις, ιδέες, εικόνες.
Κι όλα αυτά δοσμένα μέσα από ένα μελαγχολικό πρίσμα, μια λυρική διάθεση, χωρίς όμως υπερβολές αλά με μέτρο και λιτότητα.
Διαβάζοντας αυτές τις σελίδες, αισθάνθηκα, σκέφθηκα, συγκινήθηκα, θαύμασα τον άνθρωπο, την καλλιτέχνιδα Λαμπρινή.
Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας δύο μικρά αποσπάσματα από αυτά που με άγγιξαν, και που μού έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση
[σελ. 21.
[σελ. 61
και το όνειρο συνεχίζεται....
..............................................................................................................
ευχαριστώ πολύ
Λαμπρινή Τζούρκα
