Αγγέλα - Μέρος 2ο

Εισαγωγή: Έγραψα σ' ένα κείμενο ό,τι θεώρησα σπουδαίο και αξιόλογο να αποτυπώσω, όπως μπόρεσα, στο χαρτί από τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μου γεννήθηκαν στην πρώτη, πριν από λίγες μέρες, επαφή μου με το έργο «Αγγέλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου, εξ αφορμής της επιλογής του έργου αυτού από τη θεατρική ομάδα του Συλλόγου Γυναικών Πειραιά «Η ΠΡΟΟΔΟΣ». Λόγω της έκτασής του, το κείμενο δημοσιεύεται σε δύο δόσεις. Χτες δημοσιεύτηκε το 1ο μέρος (ακολουθήστε τον σύνδεσμο: http://l-d-papadeas.blogspot.gr/2016/01/1.html). Αισθάνομαι, όπως έγραψα και χτες, ότι ανακάλυψα ένα διαμαντάκι, που αγνοούσα την ύπαρξή του, γι’ αυτό θέλω ό,τι αποτύπωσα στο χαρτί να το ανεβάσω στην μπλογκόσφαιρα και να το μοιραστώ μαζί σας. Καλή ανάγνωση!

Θέατρο

Γιώργου Σεβαστίκογλου:   Αγγέλα

Κοινωνικό δράμα σε 7 εικόνες

Γράφει ο Λευτέρης-Δικαίος Παπαδέας

Μέρος 2ο (τελευταίο)

Το έργο τελειώνει χωρίς η Αγγέλα να πάρει απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημά της αν θα ζήσει ο Λάμπρος της ή όχι. Η ίδια εκφράζει την επιθυμία της λέγοντας, ουρλιάζοντας: —Θα ζήσει! Ωστόσο ο γιατρός (αυτός που θα μπορούσε να γνωρίζει) δεν τη διαβεβαιώνει γι’ αυτό. Η αγωνία παραμένει… Επειδή όμως, όπως ήδη είπαμε, το έργο δεν προορίζεται να ιδωθεί επίπεδα αλλά σε επίπεδα, νά ποια η ανάγνωσή του σε άλλο επίπεδο: Η «Αγγέλα» (το έργο) είναι η Ελλάδα. Η υπηρέτρια Αγγέλα είναι ο λαϊκός άνθρωπος που μισεί το σύστημα εξουσίας (τον Στράτο), λατρεύει τον λαό (τον Λάμπρο) που αντιστέκεται και μάχεται το σύστημα εξουσίας, χωρίς όμως η ίδια να διαθέτει το ανάστημα να σταθεί ανυπότακτος πολέμιος του συστήματος, όπως στέκεται ο Λάμπρος της (συμβολικό το όνομα! - ο Λάμπρος συμβολίζει την ελπίδα της Ελλάδας)· η Αγγέλα (επίσης συμβολικό το όνομα!) ελίσσεται, συμβιβάζεται, αναδιπλώνεται, δεν φτάνει στα άκρα, μέχρι δηλαδή να θυσιάσει την προσωπική της ευτυχία για χάρη του αγώνα. Η Αγγέλα ωστόσο αγωνιά για την τύχη του λαού που αντιστέκεται, και αναρωτιέται αν θ’ ανθίσει το όνειρο, αν θα ζήσει η Ελλάδα των ανθρώπων του λαού. Ποιος όμως να της απαντήσει, και τι;

Φυσικά, ο Γιώργος Σεβαστίκογλου, αφού μεταφέρει επί σκηνής μια σύγχρονη αστική ιστορία, που βέβαια παραπέμπει ευθέως στη σύγχρονη των χρόνων που γράφτηκε το έργο Ιστορία της πατρίδας μας, αν είχε αποτολμήσει να δώσει απάντηση, θα είχε κυριολεκτικά αποτολμήσει να προφητέψει την εξέλιξη της Ιστορίας. Όχι πως ως λογοτέχνης δεν δικαιούταν να το πράξει. Απλώς δεν το επέλεξε. Ή, μάλλον, προσφυώς δεν το επέλεξε. Και η Ιστορία η ίδια δικαίωσε την επιλογή του αυτή, ενώ, από την άλλη, αυτή η σοφή επιλογή ήρθε να προστεθεί στις υπόλοιπες αρετές του κειμένου και να συνηγορήσει και αυτή στην ανάδειξη της διαχρονικότητας του έργου, ως έργου κλασικού της νεοελληνικής δραματουργίας.

Αγγέλα - Μέρος 1ο

Εισαγωγή: Το κείμενο που ακολουθεί είναι ό,τι θεώρησα σπουδαίο και αξιόλογο να αποτυπώσω, όπως μπόρεσα, στο χαρτί από τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μου γεννήθηκαν στην πρώτη, πριν από λίγες μέρες, επαφή μου με το έργο «Αγγέλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου, εξ αφορμής της επιλογής του έργου αυτού από τη θεατρική ομάδα του Συλλόγου Γυναικών Πειραιά «Η ΠΡΟΟΔΟΣ». Αισθάνομαι ότι ανακάλυψα ένα διαμαντάκι, που αγνοούσα την ύπαρξή του, γι’ αυτό θέλω ό,τι αποτύπωσα στο χαρτί να το ανεβάσω στην μπλογκόσφαιρα και να το μοιραστώ μαζί σας. Λόγω της έκτασής του, θ’ ανέβει σε δύο δόσεις. Καλή ανάγνωση!

Θέατρο

Γιώργου Σεβαστίκογλου:   Αγγέλα

Κοινωνικό δράμα σε 7 εικόνες

Γράφει ο Λευτέρης-Δικαίος Παπαδέας

Μέρος 1ο

Το έργο «Αγγέλα» γράφτηκε από τον Γιώργο Σεβαστίκογλου στη Μόσχα το καλοκαίρι του 1957 και πρωτοπαίχτηκε τον επόμενο χρόνο στο θέατρο Βαχτάνγκοφ της πόλης. Ο συγγραφέας, στερημένος την ελληνική ιθαγένεια και διωκόμενος από το ελληνικό κράτος της μετεμφυλιακής μισαλλοδοξίας για την ιδεολογία του, τη συμμετοχή και τη δράση του στην Αντίσταση και στον Εμφύλιο, είχε καταφύγει στη Σοβιετική Ένωση, όπου έζησε αυτοεξόριστος από το 1949 έως το 1965. (Εδώ, στο αφιέρωμα του «Ριζοσπάστη» για τα 90 χρόνια από τη γέννηση του Γιώργου Σεβαστίκογλου, μπορείτε να δείτε αρκετά βιογραφικά στοιχεία γι’ αυτόν τον εξαίρετο σκηνοθέτη, συγγραφέα, μεταφραστή, διανοούμενο, αγωνιστή). Αργότερα η «Αγγέλα» παίχτηκε και σε άλλα θέατρα στη Σοβιετική Ένωση, την Τσεχοσλοβακία και τη Βουλγαρία. Στην Ελλάδα ανέβηκε για πρώτη φορά τη χειμερινή θεατρική περίοδο 1964-65 από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία του Κάρολου Κουν.

«Το μεγάλο μας τσίρκο» με τον Σύλλογο Γυναικών Η ΠΡΟΟΔΟΣ - 3ο

Το ερχόμενο Σάββατο, στις 8 του Φλεβάρη, η επόμενη θεατρική παράσταση της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας του συλλόγου με το έργο ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ.

Η πρόσκληση για την παράσταση

Όπως ανάφερα και σε προηγούμενες αναρτήσεις μου (αυτή, η πρώτη, και αυτή, η δεύτερη), η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα του Συλλόγου Γυναικών Πειραιά Η ΠΡΟΟΔΟΣ (Μέλους της ΟΓΕ), αναβιώνει επί σκηνής το θρυλικό «Μεγάλο μας τσίρκο», το εμβληματικό έργο —επιτομή της νεότερης ελληνικής ιστορίας— του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που το ανέβασε το 1973, μέσα στη χούντα, ο θίασος του Κώστα Καζάκου και της Τζένης Καρέζη, με τη συμμετοχή πλειάδας σπουδαίων ηθοποιών και την υπέροχη μουσική και τα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου, που ερμήνευε ο αλησμόνητος Νίκος Ξυλούρης (και ο Νίκος Δημητράτος το «Προσκύνημα», αναγνωρίσιμο μάλλον με τους στίχους του ρεφρέν «Ορέστη απ' το Βόλο, Μαρία απ' τη Σπάρτη…» παρά με τον τίτλο του). Ακριβώς αυτή η προϊστορία του έργου, τα βαριά ονόματα των συντελεστών των παραστάσεων εκείνων του πρώτου ανεβάσματός του, αλλά και —ή κυρίως— η συγκυρία του ανεβάσματος την περίοδο της χούντας, όταν τα μηνύματα του έργου άγγιζαν έναν καταπιεσμένο λαό, διψασμένο να εκδηλώσει την απέχθειά του στο φασιστικό στρατιωτικό καθεστώς, με οποιοδήποτε τρόπο, συγκαλυμμένα ή όχι, ακόμη και με «φωνή χωρίς μιλιά», όλα αυτά είτε έχουν πολλές φορές τα κατοπινά χρόνια αποτρέψει καλλιτέχνες ή θιάσους να επιχειρήσουν το ανέβασμα του έργου είτε άλλες φορές έχουν οδηγήσει σε όχι τόσο επιτυχημένες επαναλήψεις. Ωστόσο η, πολυπληθής να τονίσω, θεατρική ομάδα του συλλόγου το τόλμησε! Και πέτυχε! Πέτυχε, με σεβασμό, με ευλάβεια θα 'λεγα, προς το έργο, το οποίο έτσι κι αλλιώς είναι διαχρονικό, να μας το παρουσιάσει σήμερα ολοζώντανο, φρέσκο, δροσερό, χωρίς τη "συνδρομή" του τότε περιρρέοντος σκηνικού φόβου της χούντας, αλλά δεμένο με το σήμερα, με τη "συνδρομή" της σημερινής ζοφερής πραγματικότητας. «…σαν να 'χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου…» (Αλ. Παπαδιαμάντης).

«Το μεγάλο μας τσίρκο» με τον Σύλλογο Γυναικών Η ΠΡΟΟΔΟΣ - 2ο

Το ερχόμενο Σάββατο, στις 30 του μήνα, η επόμενη θεατρική παράσταση της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας του συλλόγου με το έργο ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ.

Από το πρόγραμμα της παράστασης

Όπως ανάφερα και στην προηγούμενη ανάρτησή μου, η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα του συλλόγου αναβιώνει επί σκηνής το θρυλικό «Μεγάλο μας τσίρκο», το εμβληματικό έργο —επιτομή της νεότερης ελληνικής ιστορίας— του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που το ανέβασε το 1973, μέσα στη χούντα, ο θίασος του Κώστα Καζάκου και της Τζένης Καρέζη, με τη συμμετοχή πλειάδας σπουδαίων ηθοποιών και την υπέροχη μουσική και τα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου, που ερμήνευε ο αλησμόνητος Νίκος Ξυλούρης (και ο Νίκος Δημητράτος το «Προσκύνημα», αναγνωρίσιμο μάλλον με τους στίχους του ρεφρέν «Ορέστη απ' το Βόλο, Μαρία απ' τη Σπάρτη…» παρά με τον τίτλο του). Ακριβώς αυτή η προϊστορία του έργου, τα βαριά ονόματα των συντελεστών των παραστάσεων εκείνων του πρώτου ανεβάσματός του, αλλά και —ή κυρίως— η συγκυρία του ανεβάσματος την περίοδο της χούντας, όταν τα μηνύματα του έργου άγγιζαν έναν καταπιεσμένο λαό, διψασμένο να εκδηλώσει την απέχθειά του στο φασιστικό στρατιωτικό καθεστώς, με οποιοδήποτε τρόπο, συγκαλυμμένα ή όχι, ακόμη και με «φωνή χωρίς μιλιά», όλα αυτά είτε έχουν πολλές φορές τα κατοπινά χρόνια αποτρέψει καλλιτέχνες ή θιάσους να επιχειρήσουν το ανέβασμα του έργου είτε άλλες φορές έχουν οδηγήσει σε όχι τόσο επιτυχημένες επαναλήψεις. Η, πολυπληθής, θεατρική ομάδα του Συλλόγου Γυναικών Πειραιά Η ΠΡΟΟΔΟΣ (Μέλους της ΟΓΕ), ωστόσο το τόλμησε! Και πέτυχε! Πέτυχε, με σεβασμό, με ευλάβεια θα 'λεγα, προς το έργο, το οποίο έτσι κι αλλιώς είναι διαχρονικό, να μας το παρουσιάσει σήμερα ολοζώντανο, φρέσκο, δροσερό, χωρίς τη "συνδρομή" του τότε περιρρέοντος σκηνικού φόβου της χούντας, αλλά δεμένο με το σήμερα, με τη "συνδρομή" της σημερινής ζοφερής πραγματικότητας. «…σαν να 'χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου…» (Αλ. Παπαδιαμάντης).

«Το μεγάλο μας τσίρκο» με τον Σύλλογο Γυναικών Η ΠΡΟΟΔΟΣ

Πρόσκληση σε θέατρο: Ελάτε στις θεατρικές παραστάσεις που δίνει η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα του συλλόγου!

Η πρόσκληση για την παράσταση στις 16 Νοέμβρη

Ελάτε, αξίζει τον κόπο, και με το παραπάνω! Από πολλές πλευρές! Πρώτα απ' όλα, για το ίδιο το έργο, το θρυλικό «Μεγάλο μας τσίρκο», το εμβληματικό έργο —επιτομή της νεότερης ελληνικής ιστορίας— του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που το ανέβασε το 1973, μέσα στη χούντα, ο θίασος του Κώστα Καζάκου και της Τζένης Καρέζη, με τη συμμετοχή πλειάδας σπουδαίων ηθοποιών και την υπέροχη μουσική και τα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου, που ερμήνευε ο αλησμόνητος Νίκος Ξυλούρης (και ο Νίκος Δημητράτος το «Προσκύνημα», αναγνωρίσιμο μάλλον με τους στίχους του ρεφρέν «Ορέστη απ' το Βόλο, Μαρία απ' τη Σπάρτη…» παρά με τον τίτλο του). Ακριβώς αυτή η προϊστορία του έργου, τα βαριά ονόματα των συντελεστών των παραστάσεων εκείνων του πρώτου ανεβάσματός του, αλλά και —ή κυρίως— η συγκυρία του ανεβάσματος την περίοδο της χούντας, όταν τα μηνύματα του έργου άγγιζαν έναν καταπιεσμένο λαό, διψασμένο να εκδηλώσει την απέχθειά του στο φασιστικό στρατιωτικό καθεστώς, με οποιοδήποτε τρόπο, συγκαλυμμένα ή όχι, ακόμη και με «φωνή χωρίς μιλιά», όλα αυτά είτε έχουν πολλές φορές τα κατοπινά χρόνια αποτρέψει καλλιτέχνες ή θιάσους να επιχειρήσουν το ανέβασμα του έργου είτε άλλες φορές έχουν οδηγήσει σε όχι τόσο επιτυχημένες επαναλήψεις. Η, πολυπληθής, θεατρική ομάδα του Συλλόγου Γυναικών Πειραιά Η ΠΡΟΟΔΟΣ (Μέλους της ΟΓΕ), ωστόσο το τόλμησε! Και πέτυχε! Πέτυχε, με σεβασμό, με ευλάβεια θα 'λεγα, προς το έργο, το οποίο έτσι κι αλλιώς είναι διαχρονικό, να μας το παρουσιάσει σήμερα ολοζώντανο, φρέσκο, δροσερό, χωρίς τη "συνδρομή" του τότε περιρρέοντος σκηνικού φόβου της χούντας, αλλά δεμένο με το σήμερα, με τη "συνδρομή" της σημερινής ζοφερής πραγματικότητας. «…σαν να 'χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου…» (Αλ. Παπαδιαμάντης).

Ο σύλλογος έχει προγραμματίσει δύο παραστάσεις αυτόν τον μήνα, η πρώτη το επόμενο Σάββατο, στις 16, και η δεύτερη το τελευταίο Σάββατο, στις 30 του μήνα, και οι δύο στο θεατράκι «Κώστας Κωσταράκος», Θήρας και Μαντινείας, στα Καμίνια. Ώρα έναρξης 7:00 μμ. Είσοδος ελεύθερη, με προσκλήσεις που διαθέτει ο Σύλλογος. Ο Σύλλογος απευθύνει έκκληση στους προσερχόμενους, στον βαθμό που ευκολύνονται, να συνεισφέρουν τρόφιμα (και όχι μόνο) για τους άνεργους της περιοχής μας, τα οποία θα συλλέγουν μέλη του Συλλόγου σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στην είσοδο του θεάτρου. Εξυπακούεται, τα τρόφιμα θα πρέπει να είναι διατηρήσιμα εκτός ψυγείου.