Μαγειρεύοντας κυδώνια, μια συνήθεια λευκαδίτικη

Γεια χαρά σε όλους και πάλι!

Φθινόπωρο και κυδώνια πάνε αντάμα και όταν η νοικοκυρά έχει μεράκι τότε θα φτιάξει γλυκό του κουταλιού σε διάφορες παραλλαγές: κυδώνι κοφτό, κυδώνι πελτέ (το αγαπημένο μου), κυδωνόπαστο, το οποίο δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ ως ώρας. 

Άλλοτε, θα τα ψήσει στο φούρνο και τότε θα πάρουν ένα σκούρο, βαθυκόκκινο χρώμα που θα λιώνουν στο στόμα και θα είναι σκέτο μέλι! 

Εμείς στο σπίτι μας είμαστε πολύ χαρούμενοι όταν πέσουν στα χέρια μας κυδώνια, γιατί επιτέλους θα μπορούμε να μαγειρέψουμε το λευκαδίτικο σοφιγάδο μας, ένα πιάτο ξεχωριστό με κρέας, ξύδι και πετιμέζι. Ένα είδος στιφάδου, όπως το περιγράφει η Εύη Βουτσινά στο βιβλίο της. 

Και σύμφωνα με μια μαρτυρία του βιβλίου της, την κατοχή συνήθιζαν να προσθέτουν κυδώνια για ν' αυγατίσει το φαγητό μετριάζοντας τη στυφή τους γεύση με λίγο πετιμέζι. 

Σύμφωνα τώρα με την Τούλα Σκληρού, αυτό το πιάτο το μαγείρευαν οι κάτοικοι της χώρας, οι πρωτευουσιάνοι δηλαδή, και πρόκειται για μια παλιά συνταγή που κρατάει από την Ενετοκρατία.  

Όποια κι αν είναι η ιστορία αυτού του ξεχωριστού πιάτου, ένα έχω να σας πω: ότι είναι εξαιρετικά γευστικό με τα κυδώνια παίρνουν μια ανεπανάληπτη γεύση. Μάλιστα, όσες φορές το έχουμε μαγειρέψει για φίλους, έχουν εντυπωσιαστεί με το πώς μεταμορφώνονται και γίνονται καλύτερα κι από πατάτες. Αν θέλετε να το δοκιμάστε κι εσείς, θα βρείτε τη συνταγή σε πολλές ιστοσελίδες.

Η κυδωνιά της αυλής μας φέτος μας χάρισε μεγάλα και γερά κυδώνια, τόσα πολλά που σκεφτήκαμε να βρούμε κι άλλους τρόπους μαγειρέματος. Έτσι, μετά από έρευνα, ο Βασίλης μου έστειλε μια ολόκληρη λίστα με προτάσεις και συνταγές. 

Η πρώτη που φτιάξαμε είναι μια πρόταση με βασικά υλικά το κοτόπουλο, τα κυδώνια και τα μήλα. Εύκολη και γευστική, αλλά προσωπικά, βρήκα τα μήλα αδιάφορα -ίσως αν είχα βάλει ξινόμηλα να γίνονταν καλύτερα- οπότε, την επόμενη φορά που θα μαγειρέψω τη συνταγή θα βάλω μόνο τα κυδώνια.  

Σειρά έχει μια αλμυρή τάρτα με κυδώνια, μπέικον κι αμύγδαλα. Μάλιστα, αυτή την δρομολογώ για το Σαββατοκύριακο, οπότε θα σας ενημερώσω για το αποτέλεσμα με την πρώτη ευκαιρία!

Κι επειδή εμάς η μάνα μας μαγείρευε πολύ συχνά τις πατάτες γιαχνί -που τους είχα και αδυναμία- σκέφτομαι πολύ σοβαρά να δοκιμάσω και τα κυδώνια γιαχνί. Είμαι βέβαιη, ότι θα γίνονται τόσο υπέροχα όσο και στο σοφιγάδο. 

Αυτές είναι λίγες από τις συνταγές που τράβηξαν την προσοχή του Βασίλη. Εγώ πάλι βρήκα στα αγγλόφωνα βιβλία μου ένα τσάτνει με κυδώνια και κολοκύθα καθώς και μια μαρμελάδα με μήλα και κυδώνια. 

Όπως καταλάβατε, το Φθινόπωρο θα μας γεμίσει πειραματισμούς και θα φέρει νέες γεύσεις στο πιάτο μας. Άραγε, εσάς σας αρέσουν τα φρούτα στη μαγειρική; Μπορεί να παραπέμπουν σε άλλες κουζίνες, αλλά είμαι βέβαιη ότι και σε άλλα μέρη της Ελλάδας θα υπάρχουν φρούτα στην παραδοσιακή μαγειρική. Ίσως σας έχω μιλήσει για την ξινάδα, μια σάλτσα από κορόμηλα που έφτιαχναν στο χωριό του Βασίλη για να ξινίζουν τα φαγητά τους, μιας και τα λεμόνια δεν ευδοκιμούσαν στο κλίμα της Κόνιτσας. 

Καλά να περνάτε, 

Ευγενία 

 

Ράβοντας ένα τσουβαλάκι για τα φουντούκια μας

Γεια χαρά σε όλη τη γειτονιά!

Μετά τις απανωτές αναρτήσεις με τα καλοκαιρινά ραψίματα πλέον έχω πέσει στην απόλυτη αδράνεια λόγω βλάβης.  Είχε η ραπτομηχανή τα προβληματάκια της με την κουμπότρυπα, που δεν ανταποκρινόταν εδώ και δυο χρόνια, πριν όμως δυο βδομάδες έφυγε κι ένα εξάρτημα από τη θέση του κι έτσι το γάζωμα έγινε αδύνατο... Πακεταρίστηκε και στάλθηκε στο Αγρίνιο, στο υποκατάστημα της Singer, για σέρβις κι έτσι εδώ και δυο βδομάδες ζω σε κατάσταση ραπτικής στέρησης. 

Το τελευταίο όμως πράγμα που πρόλαβα να ράψω ήταν ένα πάνινο τσουβαλάκι για ν' αποθηκεύσουμε τα φουντούκια της φετινής μας σοδειάς. Όπως ξέρετε, το σπίτι μας στην Κέρκυρα είναι προικισμένο μ' ένα κήπο γεμάτο δέντρα και λουλούδια, που μας έδωσε την ευκαιρία να καταπιαστούμε με την κηπουρική πιο εντατικά. 

Μετά τις πρώτες περσυνές απόπειρες του Βασίλη στο κλάδεμα φέτος τα δεντράκια μας φουντώσανε με νέους βλαστούς και μας χάρισαν απλόχερα τους καρπούς τους. 

Έτσι, στα τέλη του Ιούλη τα φουντουκάκια μας ήταν έτοιμα να συγκομιστούν κι αφού τα μαζέψαμε, τα απλώσαμε σε μεγάλα ταψιά και τα λιάσαμε για κάμποσες μέρες με σκοπό να ξεραθούν. Μετά από παρότρυνση του Βασίλη, έραψα ένα μεγαλωπό, βαμβακερό πουγκί για να τ' αποθηκεύσουμε. 

Το τσουβαλάκι μας είναι ομορφούλικο, πρακτικό, οικολογικό κι επαναχρησιμοποιούμενο. Τα έχει όλα και συμφέρει με άλλα λόγια! Το ράψιμο έγινε στο άψε σβήσε. Δεν είναι και τίποτε το ιδιαίτερο, μεταξύ μας. Ουσιαστικά ακολούθησα αυτά τα βήματα προσαρμόζοντας τις διαστάσεις του υφάσματος αναλόγως. Και για να πούμε την αλήθεια, τα φουντούκια μας είναι πεντανόστιμα. Ήδη τα δοκιμάσαμε σε ένα κέικ που φτιάξαμε με μήλα από τον κήπο μας και που έγινε υπέροχο!

Όπως βλέπετε, τη μέρα της φωτογράφισης είχα και μικρούς βοηθούς, τα δυο μικρά γατάκια που έγιναν κι αυτά του σπιτιού. 

Όσο περιμένω να επιδιορθωθεί η ραπτομηχανή, σημειώνω όλα εκείνα τα ρούχα που θα ήθελα να δοκιμάσω να ράψω για το Χειμώνα. Ένα μπουφάν είναι πολύ ψηλά στη λίστα μου αν και μου φαίνεται ταυτόχρονα πολύ φιλόδοξο. Επίσης, από πέρυσι έχω αγοράσει ένα πατρόν για αθλητικά ρούχα (φόρμα και φούτερ) που θέλω να ράψω. Ευελπιστώ, λοιπόν, να παραλάβω γρήγορα τη μηχανούλα μου και ν' αρχίσω πάλι τους πειραματισμούς!

Σας χαιρετώ, 

Ευγενία

   

Πάστα harissa με νωπές πιπεριές τσίλι και ντομάτες

Γεια χαρά σε όλους!

Είναι γεγονός ότι ο καλοκαιρινός μας κήπος είχε τα σκαμπανευάσματά του. Οι φασολιές απέτυχαν παταγωδώς,  κατά γενική ομολογία λόγω της πολλής ζέστης, ενώ οι ντοματιές μας μάλλον αρρώστησαν εξ αρχής. 

Τα κατσαρωμένα τους φύλλα και οι καχεκτικοί καρποί μας άφησαν μια μικρή απογοήτευση και παρά του ότι ο Βασίλης τις φρόντισε πολύ, τελικώς δεν κατάφερε να τις θεραπεύσει. Εξίσου και οι αγγουριές, δε δώσαν και τον καλύτερό τους εαυτό κι έτσι τις ξεριζώσαμε σχετικά νωρίς. Από την άλλη μεριά οι μελιτζανιές μας ακόμα και σήμερα είναι φορτωμένες με άνθη και καρπούς ενώ τα στρογγυλά κολοκυθάκια ήταν η επιτυχία του καλοκαιριού! 

Τώρα βέβαια, που ο καιρός δρόσισε και πέσαν και οι πρώτες, αναζωογονητικές βροχές ο κήπος πήρε τα πάνω του. Τα λουλούδια μας παραμένουν ακόμα ανθισμένα και είναι πόλος έλξης πεταλούδων κι άλλων εντόμων. 

Παραδόξως, οι μακρουλές κολοκυθιές τώρα βγάζουν τους πιο πολλούς καρπούς τους ενώ οι πιπεριές ήταν τα πιο ανθεκτικά μας φυτά. 

Φέτος είχαμε και ποικιλία χάρις σε ένα συνάδελφο του Βασίλη, που τον προμήθευσε διάφορους σπόρους: κέρατα, bell, αλλά και καυτερές. Κι επειδή ο Βασίλης είναι λάτρης των πικάντικων γεύσεων έβαλε πολλά φυτά. 

Με τέτοια παραγωγή είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε νέες συνταγές για να συντηρήσουμε μέρος της σοδειάς. Ως ώρας φτιάξαμε πάστα harissa και τσίλι sauce, οι οποίες έγιναν πολύ ωραίες. Αν σας αρέσουν κι εσάς οι πικάντικες γεύσεις δοκιμάστε αυτή την εύκολη συνταγή για πάστα harissa. 

Υλικά για ένα γυάλινο βάζο των 250 μλ 

250 γρ. ντομάτες ξεφλουδισμένες

50 γρ. νωπές καυτερές πιπεριές τσίλι

50 γρ. κρεμμύδι κερό

2 μεγάλες σκελίδες σκόρδο

1 κουταλιά γλυκού σπόροι κόλιαντρου

1/2 κουταλιά γλυκού αλάτι

λάδι 

Εκτέλεση

Πλένουμε τις ντομάτες και τις χαράσσουμε στον πάτο τους κάνοντας ένα μικρό σταυρό. Μετά τις βουτάμε σε κατσαρόλα με βραστό νερό για μισό λεπτό. Τις βγάζουμε από την κατσαρόλα με τρυπητή κουτάλα και τις βάζουμε κάτω από κρύο τρεχούμενο νερό για να τις κρυώσουμε. Προσεχτικά ξεφλουδίσουμε τις ντομάτες αρχίζοντας από το σημείο που κάναμε τον σταυρό. Μετά τις κόβουμε σε κομμάτια και τις βάζουμε στο μπλέντερ. 

Πλένουμε τις πιπεριές, αφαιρούμε τα κοτσάνια τους και τις κόβουμε στην μέση. Αφαιρούμε τους σπόρους, οι οποίοι είναι το πιο καυτερό μέρος του καρπού και τεμαχίζουμε τη σάρκα των πιπεριών. Τις βάζουμε κι αυτές στο μπλέντερ και προσθέτουμε και τα υπόλοιπα υλικά εκτός από το λάδι. 

Τεμαχίζουμε όλα τα υλικά πολύ καλά στο μπλέντερ για να γίνουν ένας πολτός. Μεταφέρουμε τον πολτό σε μικρή κατσαρόλα κι αφήνουμε το περιεχόμενο να πάρει μια πρώτη βράση σε δυνατή φωτιά. Χαμηλώνουμε και σιγοβράζουμε τη σάλτσα μας μέχρι να σωθούν σχεδόν όλα τα υγρά. Στο μεταξύ αποστειρώνουμε και το γυάλινο βάζο. 

Αφού πήξει η σάλτσα, αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και την αφήνουμε να κρυώσει ελαφρώς. Τη μεταφέρουμε στο ζεστό βάζο κι από πάνω ρίχνουμε λίγο λάδι ώστε να προστατέψουμε το μίγμα για να μη μουχλιάσει με την πάροδο του χρόνου. Σφραγίζουμε το βάζο και το φυλάσσουμε στο ψυγείο για έως και τέσσερις μήνες. 

Χρησιμοποιείστε την πάστα χαρίσα με φαντασία. Εμείς την αναμιγνύουμε με τη σάλτσα ντομάτας για να δώσουμε περισσότερη ένταση στη μακαρονάδα και την πίτσα μας, αλλά και ως βάση στις μπρουσκέτες μας για ένα γρήγορο βραδινό. Ένα βαζάκι στο ψυγείο πάντα λύνει τα χέρια, ειδικά όταν ο χρόνος είναι περιορισμένος.

Σας αποχαιρετώ με αυτό τον υπέροχο ηλίανθο που κόσμησε τον καλοκαιρινό μας κήπο και σας εύχομαι καλό και δημιουργικό Οκτώβρη. 

Ευγενία

  

Τα τελευταία καλοκαιρινά ραψίματα της χρονιάς: Mimi blouse και Ava top

Καλή εβδομάδα σε όλη τη γειτονιά!

Τελευταία και καταϊδρωμένα καταφτάνουν τα καλοκαιρινά μπλουζάκια που σας δείχνω σήμερα, τα οποία κατά σύμπτωση έχουν δύο κοινά σημεία: είναι το αποτέλεσμα ανακύκλωσης και είναι φτιαγμένα με βαμβακερό broderie anglaise ύφασμα. 

Ε, είναι πια πιθανό να αναγνωρίσατε αυτό το λευκό broderie, το οποίο απ' όταν έφτασε στα χέρια μου σχεδόν μονοπωλεί το ενδιαφέρον μου. Τα κουρτινάκια, που ποτέ δεν κρεμάστηκαν στο μεζεδοπωλείο της αδερφής μου, έχουν μετατραπεί σε ουκ ολίγα μπλουζάκια το τελευταίο διάστημα. Ένα από αυτά είναι και τούτο το αμάνικο πουκαμισάκι προορισμένο για τη μαμά μου. 

Το πατρόν, το οποίο ονομάζεται Mimi Blouse, το είχα ερωτευτεί από την πρώτη ματιά. Μη σας πω ότι ήταν και ο λόγος που είχα αγοράσει το βιβλίο "Love at first stitch". Κατευθείαν σκέφτηκα να ράψω ένα για τη μαμά μου, η οποία μου ζήτησε να αφαιρέσω τα μανίκια του. 

Με μια δυο προβούλες που κάναμε όταν ήρθε στην Κέρκυρα αποφασίσαμε ότι ήθελε και λίγο στένεμα στα πλαϊνά και με βοήθησε να κάνω τις επιδιορθώσεις. Το μπλουζάκι ετοιμάστηκε γρήγορα αλλά έπεσε κι αυτό θύμα της ραπτομηχανής μου, η οποία αρνούταν πεισματικά να ράψει τις κουμπότρυπες. 

Κι έτσι, μετά από μισό χρόνο αναμονής το μπλουζάκι ολοκληρώθηκε στα τέλη του φετινού Αυγούστου. Το σχέδιό του είναι πολύ απλό, αλλά όλες οι λεπτομέρειες με τις σουρίτσες και το γιακά το κάνουν πολύ κολακευτικό. 

Σίγουρα θέλω να ράψω ένα και για μένα και να δοκιμάσω και τα μανίκια του, τα οποία έχουν μια ιδιαιτερότητα. 

Το δεύτερο μπλουζάκι, το οποίο ονομάζεται Ava top, ράφτηκε για την Κωνσταντίνα. Το φορεματάκι που της έραψα δυο χρόνια πριν πλέον ήταν μικρό, αλλά επειδή η φούστα ήταν σχετικά μακριά και φτιαγμένη με πολλή σούρα αποφασίσαμε να του δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία. 

Αυτό το πατρόν μου φάνηκε πολύ χαριτωμένο και ταιριαστό κι έτσι άρχισα την κατασκευή του. Το ξήλωμα ήταν το πιο χρονοβόρο κομμάτι, γιατί πρόκειται για διπλή γάζα και ήθελε πολλή προσοχή.

Τα υπόλοιπα έγιναν εύκολα κι όπως βλέπετε δεν περίσσεψε τίποτε. Χρησιμοποίησα το παραμικρό κομμάτι για να φτιάξω ρέλι, με το οποίο τελείωσα τα μανίκια. 

Όπως βλέπετε έχει γίνει η αγαπημένη μου μέθοδος, όταν το πανί είναι δύσκολο στη μεταχείρισή του. 

Το μόνο που άλλαξα στο πατρόν ήταν να κάνω κόψω σε δύο φύλλα την πλάτη της μπλούζας (αφού έκανα πρώτα όλους τους υπολογισμούς για τα περιθώρια ραφής) γιατί δε με έφτανε το ύφασμα για να την κόψω μονοκόμματη, αλλά νομίζω ότι δε δημιουργεί κανένα πρόβλημα οπτικά.

Δυστυχώς, δεν καταφέραμε να του κάνουμε μια αξιοπρεπή φωτογράφιση, αλλά πιστεύω ότι θα το ευχαριστηθεί πολύ το νέο της μπλουζάκι. 

Ανάλαφρο, με όμορφα μανίκια σε σχήμα καμπάνας και με λάστιχο για να δημιουργεί μια ελαφριά σούρα, νομίζω είναι ό,τι πρέπει για το καλοκαιράκι. Το έραψα ούτως ή άλλως ένα μέγεθος μεγαλύτερο ώστε να το ευχαριστηθεί του χρόνου. Ποιός ξέρει, ίσως τότε προλάβουμε να το φωτογραφίσουμε καλύτερα!

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία