Mijn kind is ziek!

Mijn kind is ziek, geen hardnekkige griep of een goede verkoudheid, nee mijn kind heeft kanker!

Ik krijg dit besef steeds meer de laatste tijd, we hebben het nu wat rustiger en ik merk dat ik niet meer op de automatische piloot leef. Toen we het vreselijke nieuws hoorde is de knoop om gegaan bij mij en zijn we het gevecht aan gegaan zonder er bij stil te staan.
Knop om en gaan! En ik merk de laatste tijd dat de knop weer begint terug te draaien en dat ik het zelf moet doen, ik krijg het besef waar we in zitten en waar mijn kanjer mee te maken heeft.

Ik ben hard bezig om de knop op 'gaan' te laten staan, want ik wil er niet te diep over nadenken, te lang bij stil staan. Dit doet mij teveel verdriet en teveel pijn!
Maar ik hou het helaas niet tegen en krijg het besef wat er aan de hand is, mijn kind heeft kanker!
Ik krijg het woord kanker met de combinatie mijn kind nog steeds erg moeilijk uit mijn mond, schrijven gaat makkelijker. Een vorm van ontkenning denk ik , als ik het maar niet hard op zeg is het ook allemaal niet waar!

Maar helaas mijn allergrootste nachtmerrie is uit gekomen, mijn kind is ziek, heel erg ziek!
En ik als zijn moeder sta er machteloos in, en dat gevecht is het zwaarste gevecht wat ik met mezelf voer. Ik kan hem niet beter maken, moet het over laten aan de medische wereld en aan heel veel geluk! En dat doet pijn.

Nou is het niet dat ik er niet over wil praten, juist wel! Ik vertel heel graag over mijn kanjer, wat hij allemaal heeft mee gemaakt en welke strijd hij heeft geleverd, hoe dapper hij zich overal al door heen heeft geslagen en hoe hij ons op de been houdt.  Maar gaat het over zijn toekomst dan ren ik het liefste weg. Wil er niet over nadenken en weet het antwoord ook niet!
Maar leven met de gedachte dat ik mijn kind kan verliezen is heel zwaar, het besef dat dat kan gebeuren, is ondraagelijk!

Het eerste wat je denkt als je hoort dat je kind kanker heeft is, hij gaat dood! De eerste vraag is dan ook word hij beter, en dan een antwoord krijgen van dat weten we niet. Slaat in als een bom, en zelf naar bijna 2 jaar is het antwoord nog steeds dat weten we niet! Dat weten weten we niet, hoe vaak ben ik om dat zinnetje wel niet boos geworden. Ik wil gewoon dat iemand mij vertelt dat mijn kind beter word en nog lang en gelukkig leeft. Maar helaas leven wij niet in een sprookje maar in de echte boze wereld.

Met joris gaat het op dit moment goed, hij ontwikkeld zich als een ondeugende peuter. En wat ben ik ontzettend trots op dit mannke, hij kan de hele wereld aan en laat zich door niemand tegen houden!
Laatst zei hij tegen onze oncoloog, 'dokter jij moet mij beter maken!' En gelijk heeft hij, hij moet beter worden en wie of wat het ook doet maakt mij niks uit!