Πάσχω !!!!!

Πάσχω ….. !!!!!

Αν κοριτσάκι  μου εγώ έγραφα τη ζωή μου σε βιβλίο ,οι λέξεις θα έκαιγαν το χαρτί  αν την γύριζαν σήριαλ να έβλεπες κλάμα που θα έριχνε ο κόσμος  . Πράγματα όμορφα αγνά , βγαλμένα μέσα από τη ζωή αλλά χάλασαν τώρα πια οι αξίες ,   χάλασαν και οι άνθρωποι  .

Ο Θόδωρος ήταν το καμάρι της γειτονιάς  μας . Ευθυτενής , χαμογελαστός , ντόμπρος  το καμάρι κάθε μάνας    Και όμως αυτό το καμάρι  επιβεβαίωνε την ρήση « από αγκάθι βγαίνει ρόδο  » Ο πατέρας του ένας άνθρωπος καλοτατος ‘ίδιος ο Θόδωρος , η μάνα του μια αγροίκα , απαίδευτη γυναίκα που της έφταιγαν όλοι και όλα ,  η Τουρκοβασίλω με το όνομα  .

Τέλειωσε ο Θόδωρος , τον Αρχιμήδη  , βγήκε μηχανικός τρανός και  μπαρκάρισε στο καράβι , !!!    Και έλαχε τούτο το παλληκάρι να με αγαπήσει με έναν έρωτα πλατωνικό  , με μια αληθινή αγάπη και εγώ κοριτσάκι μικρό δεκαέξι χρόνων , ίσα που τελείωνα το σχολαρχείο , ένοιωσα βασίλισσα μόνο αυτό σου λέω . Έφερνε η Τουρκοβασίλω προξενιές  με προίκες τρανταχτές  , τίποτα ο Θόδωρος  , θα το σκεφτώ  μάνα  της έλεγε .  Πέρασαν δυο χρόνια , και από δω και από κει εκείνος της τόπε , άλλος της μήνυσε για την συμπάθεια αναμεταξύ μας   , στυλώνει τα πόδια μια μέρα κάτω η Τουρκοβασίλω  έξω από την αυλή μας , α δεν στο είπα  πως τα σπίτια μας ήταν όμορα , και αρχίζει τις κατάρες για μένα και την οικογένεια μου πως ταχατες της ξεμυάλισα με καμώματα και μάγια  το  γιο . Άνω κάτω γινηκε η γειτονιά μας . Βγήκαν έξω οι γειτόνισσες , ο άντρας της και οι γιοι της να την μαζέψουν  και η μάνα μου θυμάμαι έκλεισε τα παντζούρια και τα παράθυρα  για να μην  ακούμε εμείς τα παιδιά τις κατάρες και τα ουρλιαχτά της  . Το επόμενο βράδυ ,ο Θόδωρος  βρηκε την τολμη   και μαζί με τον πατέρα του ήρθαν στο σπίτι  με λουλούδια και γλυκά  να  ζητήσουν συγγνώμη  για τα φερσίματα της   αλλά περισσότερο από όλα για να ζητήσει εκείνος το χέρι μου .Και τότε έγινε κάτι αλλόκοτο που  με σημάδεψε   για ολάκερη τη ζωή μου , δεν ξέρω αν έπραξαν καλά οι γονείς μου γιατί κάθε λέξη που έλεγε ο πατέρας μου πρώτα την συζήταγε με την μάνα μου  , ορθώθηκε  , έτσι λεβεντανθρωπος  όπως ήταν και λέει με  δυνατή φωνή  « άκου εδώ παιδί μου , εγώ έχω παιδί    καλό και δεν παρακαλώ  , με τιμά η πρόταση σου αλλά το κορίτσι μου  θέλω να ζήσει ευτυχισμένο , όχι να μου το πεθάνει μια κακιά πεθερά "

Τέλειωσαν όλα εκείνο το βράδυ , εγώ κλείστηκα για μέρες μέσα στο σπίτι σαν το αγρίμι στο κλούβι , δεν έτρωγα δεν έπινα , μονάχα έκλαιγα  . Εκείνος μπαρκάρισε μέσα στην εβδομάδα  Σύντομα μετακόμισε και η οικογένεια του δυο στενά παραπάνω  και ο καθένας μας πηρε άλλο δρόμο .  Αχ Πάσχω , έτσι δα με φώναζε  !!!!!

 Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο δευτερο Παιχνίδι με τις λέξεις του δεύτερου κύκλου της  Φλώρας  μας στον οποίο συμμετείχαν 31 κείμενα, το δικό μου οριακα προλαβε το χρόνο και την χιλιοευχαριστώ  ευχαριστω την Μαριλενα που με ψήφισε και συγχαιρω απο καρδιας όλους μα τους νικητές 

                                                                      το κύπελλο  συμμετοχής !