Durduramıyorum hanımefendiyi. Bir başladı mı susmuyor!!
Sayı saydırırken diyorum. Mesela önün 3 tane oyuncak koyuyorum “burada kaç tane oyuncak var kızım?” diyorum başlıyor saymaya. “1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,15,16,17……”
Uğraştırdı biraz geçen akşam. Amaaa… Dün akşam fark ettim ki oldu bu iş. Dün “Gece Bahçesi”ni izlerken Tombliboo’ları gördü “anne 3 tane var burada” dedi. “Evet kızım” dedim ve bomba (tabi benim için) “anne 4. Kim olsun?”. Ay ben nasıl sevindim tabi belki çok basit bir şey ama beni çok mutlu etti (anneler eminim beni iyi anlarlar). Ama İrem Hanım anlamadığından değil kesinlikle, o kadar heyecanlı ki bunları çalıştığımız gün hiç beni dinlemedi. Biraz da sıkıldı. Ama galiba aklında kalmış ki dün bunu teyit ettim.
Canım kızım. Haftasonu birlikteyiz seninle. Yarın senin en sevdiğin yere “kitapçıya” gidicez. Ve sana “İrem kitabı” alıcaz. Benim kitaplar “anne kitabı”, hanımefendinin kitapları “İrem Kitabı”.
Son gözdemiz Dora kitabımız. Ayrıca TÜBİTAK yayınlarının Meraklı Minik dergisini de çok beğeniyoruz. Daha önce ara ara alırdım ama pek ilgilenmiyordu çünkü daha küçüktü ama geçen gün bir arkadaşım bahsedince bi daha aldım ve çok sevdi bu sefer. Hatta o dergi sayesinde süt içtik. (Nasıl mı? dergide süt içen ablalar-abilerin fotoğrafları vardı ben de o süt içerken fotoğrafını çektim.). Dergi gerçekten de çok güzel tavsiye ederim.
Ayrıca bu yaşta (27 aylık) sinemaya veya tiyatroya gitse çocuk durur mu acaba? Yaşayan varsa benimle paylaşabilir mi? Ben çekiniyorum da biraz, acaba erken mi diyorum??
Teşekkürler…
