Αύξηση του ΦΠΑ ή κόψιμο του τσιγάρου;

Το ενεργό κάπνισμα είναι πάθηση. Το παθητικό κάπνισμα έχει αναγνωρισθεί ως αιτία πολλών καρκίνων και καρδιοπνευμονικών παθήσεων (Smoking Cessation, έκδοση Βritish Μedical Journal, θέρος 2007). Επιπλέον, ο αέρας που αναπνέουν ο παθητικός καπνιστής και η παθητική καπνίστρια περιέχει περισσότερες δηλητηριώδεις ουσίες συγκριτικά με τον αέρα του ενεργού καπνιστή: φορμαλδεΰδη, βενζόλιο, χλωριούχο βινύλιο, αρσενικό, αμμωνία, υδροκυάνιο, το άμεσα καρκινογόνο βενζοπυρένιο και τις αρωματικές φαινόλες που προσθέτει η καπνοβιομηχανία. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, κάθε έξι δευτερόλεπτα κάποιος πεθαίνει από παθήσεις του καπνίσματος. Η τοξικότερη των ουσιών του καπνού είναι το μονοξείδιο του άνθρακα (CΟo). Είναι άχρουν και άοσμο και με φοβερή διεισδυτικότητα και ταχύτητα χιλιοστών του δευτερολέπτου διαπερνά οποιoδήποτε χώρισμα σαν κι αυτά που εννοεί ο ισχύων νόμος «περί προστασίας των μη καπνιστών». Στους Ελληνες δεν αρέσουν τα ημίμετρα. Ημίμετρα περιγράφει ο νόμος.

Οθωνας και Αμαλία πιο μπροστά από εμάς...

Το πρώτο απαγορευτικό νομοθέτημα για κλειστούς (δημόσιους) χώρους υπεγράφη από τον Οθωνα το 1856 με εισήγηση της βασίλισσας Αμαλίας. Ελευθερία από το κάπνισμα ή Θάνατος από τις παθήσεις που προκαλεί. Η Αμαλία προφήτευσε ότι ο καπνός του τσιγάρου βλάπτει περισσότερο τις γυναίκες. Η άποψή της επιβεβαιώθηκε: αποφρακτική πνευμονοπάθεια, βρογχικό άσθμα, αθηροσκλήρωση και σπασμός των στεφανιαίων αρτηριών της καρδιάς (D. Caralis και συνεργάτες: Smoking is a Risk Factor for Coronary Spasm in premenopausal women. Circulation: 1992, τόμος 85, σελ. 905-909).

Αυτό που επίσης δεν γνωρίζουν πολλοί είναι ότι τo κάπνισμα, ενεργό ή παθητικό, μειώνει την αποτελεσματικότητα ενός μεγάλου αριθμού καρδιολογικών φαρμάκων. Επιπλέον, ο καπνός του τσιγάρου στον χώρο δουλειάς ή στο σπίτι προκαλεί φλεγμονή και οίδημα των άνω αεραγωγών, ροχαλητό και άπνοια ύπνου (sleep apnea). Στη διάρκεια της άπνοιας (σταμάτημα της αναπνοής) δεν οξυγονώνεται ούτε ο εγκέφαλος ούτε το μυοκάρδιο. Στη διάρκεια της αναπνευστικής παύλας συμβαίνουν πολλές αρρυθμίες και άλλα χειρότερα.

Το παθητικό κάπνισμα διπλασιάζει τον κίνδυνο για στεφανιαία καρδιοπάθεια, βρογχοπνευμονικό καρκίνο, καρκίνο της ουροδόχου κύστεως, καρκίνο της στοματοφαρυγγικής κοιλότητας και του οισοφάγου. Οι παράγωγες ουσίες του καπνού του τσιγάρου, ΗΟΕΤ και κοτινίνη, συνδέονται άμεσα με τα πρώτα στάδια της καρκινογένεσης απανταχού του σώματος (Αrchives of Εnviromental Ηealth, 2002,57:

416-421). Σήμερα μπορούμε και μετράμε την προδιάθεση του καπνιστή, ενεργού ή παθητικού, για θρομβωτικά επεισόδια στον εγκέφαλο ή στην καρδιά με μια εξέταση ούρων (κοτινίνη ούρων).

Ανδρέας Παπανδρέου, κάπνισμα και στατιστική

Το κάπνισμα ελαττώνει την προστατευτική χοληστερίνη, ΗDL. Η χαμηλότερη τιμή (μονοψήφια) που έχω δει ποτέ μου ήταν στον Ανδρέα Παπανδρέου, στην αρχή της πρωθυπουργίας του. Ο Ανδρέας ήταν άριστος οικονομέτρης. Καταλάβαινε στατιστική όσο κανείς άλλος. Οταν είδε την προγνωστική στατιστική καμπύλη της ΗDL, πού οδηγεί δηλαδή, έκοψε το τσιγάρο εν μια νυκτί.

Η πειθώ είναι ο καλύτερος τρόπος διακοπής της αυτοκαταστροφικής συνήθειας του καπνίσματος. Σας θυμίζω τον νόμο για τις ζώνες ασφαλείας στα αυτοκίνητα. Στην αρχή υπήρχε απείθεια. Οι τροχονόμοι σταματούσαν τους οδηγούς και έβαζαν πρόστιμα. Σιγά σιγά όμως οι οδηγοί και οι συνοδηγοί πείστηκαν για το ανθρωποσωτήριο αυτό μέτρο. Σήμερα η συμμόρφωση όσον αφορά τη ζώνη ασφαλείας είναι εντυπωσιακή.

Ζημιά στα έμβρυα και στα παιδιά

Το κάπνισμα επηρεάζει και τα έμβρυα. Προκαλεί προβλήματα στη σωματική τους ανάπτυξη, ενώ επηρεάζει και τη μετέπειτα ζωή τους, προκαλώντας προβλήματα στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Γονείς που καπνίζουν βλάπτουν τα παιδιά τους, πέρα από τη μίμηση της κακής συνήθειας.

Ο καπνός στο περιβάλλον είναι η συχνότερη αιτία αναπνευστικής ανεπάρκειας των βρεφών και η συχνότερη αιτία αιφνίδιου θανάτου των βρεφών. Το κάπνισμα, ενεργό ή παθητικό, βλάπτει το DΝΑ των γυναικών και είναι μία από τις αιτίες καθυστερημένης σύλληψης του σπερματοζωαρίου από το ωάριο. Βλάπτει και το DΝΑ των σπερματοζωαρίων. Είναι αιτία υπογεννητικότητας.

Το κάπνισμα δεν προάγει μόνο την καρκινογένεση. Βλάπτει και τις αρτηρίες όλου του σώματος, εγκεφάλου, κορμού και άκρων (Caralis D, editor: Lower Εxtremity Αrterial Disease Ηumana Ρress, Τotowa, Νew Jersey 2005). Αυτό έδειξε και η μελέτη ΑΤΤΙCΑ που έγινε στην Ελλάδα. Πολλές από τις τοξικές ουσίες του καπνού του τσιγάρου παραμένουν στα ενδύματα του καπνιστού και της καπνίστριας για πολύ καιρό. Καλό είναι λοιπόν να μην κρατάνε βρέφη ή μικρά παιδιά στην αγκαλιά τους οι καπνιστές. Μεταβολικές ουσίες του καπνού, όπως οι γλυκοζαμίνες, παραμένουν στον χώρο, σε τοίχους, ταβάνια, κρεβάτια, καρέκλες, καναπέδες κτλ., για μακρό χρονικό διάστημα. Τα άτομα, μικρά και μεγάλα, εκτίθενται στις τοξικές αυτές ουσίες (τριτογενές κάπνισμα). Αγνοια κινδύνου δεν πρέπει να υπάρχει.

Αν θέλουμε οικονομία...

Και τώρα λίγες λέξεις για το οικονομικό κόστος του καπνίσματος στην κοινωνία και στη χώρα. Το κόστος για τη νοσηλεία των παιδιών των καπνιστών σε νοσοκομεία είναι πολύ μεγάλο. Στους ενηλίκους η νοσηλεία για επεμβάσεις καρδιάς, καρωτίδων, αρτηριών των κάτω άκρων, για φαρμακευτική αγωγή πνευμονοπαθειών, για χειρουργικές επεμβάσεις βρογχοπνευμονικών καρκίνων, καρκίνου της ουροδόχου κύστεως, οισοφάγου, στοματοφαρυγγικής κοιλότητας, γλώσσας, για φαρμακοθεραπεία και ακτινοθεραπεία μάς γονατίζει. Το κόστος είναι τεράστιο.

Το συμπέρασμα είναι ότι το συνολικό οικονομικό κόστος των συνεπειών του καπνίσματος για τη χώρα είναι δυσβάστακτο. Η Ιταλία γλίτωσε και γλιτώνει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο μετά την πλήρη καπνοαπαγόρευση (Lightwood J.: Τhe economics of Smoking and Cardiovascular Disease, Ρrogress in Cardiovascular Diseases 2003, 48: σελ. 39-78).

Γιατί όχι και η Ελλάδα;

Ο κ. Διονύσης Καραλής είναι καθηγητής Καρδιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο του Σικάγου, Rush University Μedical Center.



Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Βρετανοί επιστήμονες προειδοποιούν ότι οι εξωγήινοι (αν υπάρχουν) μπορεί να μην είναι και τόσο φιλικοί

Καθώς όλο και εντείνεται η αναζήτηση εξωγήινης ζωής, χάρη στα συνεχώς βελτιωμένα τηλεσκόπια, και οι επιστήμονες εκφράζουν ολοένα και συχνότερα την αισιοδοξία τους ότι σε λίγα χρόνια θα βρεθούν τα πρώτα ίχνη ζωντανών (αν όχι νοημόνων) οργανισμών στο διάστημα, ο αστρονόμος Μάρεκ Κούκουλα του Βασιλικού Αστεροσκοπείου του Γκρίνουιτς εμφανίστηκε επιφυλακτικός.

Όπως είπε, «το ένα κομμάτι μου συμφωνεί με τους ενθουσιώδεις (αναζητητές εξωγήινης ζωής) και θα ήθελα να προσπαθήσουμε να έρθουμε σε επαφή με έναν σοφότερο και πιο ειρηνικό πολιτισμό. Μας αρέσει να υποθέτουμε ότι αν υπάρχει εξωγήινη ζωή εκεί έξω, θα είναι σοφή και αγαθή, όμως φυσικά δεν έχουμε στοιχεία ότι αυτό όντως συμβαίνει. Δεδομένων των συνεπειών από μια επαφή που δεν θα είναι αυτό που αρχικά ελπίσαμε, καλό θα ήταν οι κυβερνήσεις και ο ΟΗΕ να εμπλακούν στις σχετικές διαβουλεύσεις», δήλωσε, σύμφωνα με τους «Τάιμς του Λονδίνου» και την «Τέλεγκραφ».

Αν και δεν θα το περίμενε κανείς από ένα αξιοσέβαστο και μάλλον συντηρητικό επιστημονικό ίδρυμα (το αρχαιότερο του κόσμου), που φέτος γιορτάζει τα 350 χρόνια του, η Βασιλική Εταιρία του Λονδίνου (ουσιαστικά η ακαδημία επιστημών της Βρετανίας) διοργανώνει, αυτή την εβδομάδα, διήμερο συνέδριο με θέμα «Η ανίχνευση εξωγήινης ζωής και οι συνέπειες για την επιστήμη και την κοινωνία», όπου θα συμμετάσχουν καθηγητές πανεπιστημίων και εκπρόσωποι από τη NASA, την ESA, τον ΟΗΕ κ.α. Ο κορυφαίος βρετανός αστρονόμος, ο επιφανής λόρδος Ρις, πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρίας, θα προεδρεύσει.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, μεταξύ άλλων, θα μιλήσει ο γνωστός εξελικτικός βιολόγος του πανεπιστημίου Κέμπριτζ Σίμον Κόνγουεη Μόρις με τον εύγλωττο τίτλο «Προβλέποντας με τι θα μοιάζει η εξωγήινη ζωή -και προετοιμαζόμενοι για το χειρότερο». Σύμφωνα με τον συγκεκριμένο επιστήμονα, με δεδομένο ότι οι νόμοι της δαρβινικής εξέλιξης πρέπει να είναι καθολικοί στο σύμπαν, είναι «αναπόφευκτο» ότι υπάρχει νοήμων ζωή κάπου αλλού στο σύμπαν, άρα πιθανότατα υπάρχουν και εξωγήινες τεχνολογίες. Πολλοί ερευνητές απορούν γιατί δεν έχουν ακόμα ληφθεί εξωγήινα μηνύματα, παρά τις συνεχείς προσπάθειες, εδώ και δεκαετίες, για τη μετάδοση από τη Γη ραδιοσημάτων και άλλων μηνυμάτων. «Δεν είμαι σίγουρος ότι θα ήθελα να απαντήσω στο τηλέφωνο», σχολίασε ο καθηγητής Μόρις, δείχνοντας την αβεβαιότητα ενός αριθμού επιστημόνων για το κατά πόσο οι τυχόν εξωγήινοι θα έχουν όντως καλές προθέσεις.

Εξάλλου, ο επίσης γνωστός φυσικός και πολυδιαβασμένος συγγραφέας Πολ Ντέηβις (πολλά βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά), από το πανεπιστήμιο της Αριζόνα, που θα μιλήσει στο ίδιο συνέδριο, αναμένεται να ζητήσει από τους επιστήμονες να στρέψουν την έρευνα για εξωγήινη ζωή σε ό,τι βρίσκεται «μπροστά από τη μύτη μας» (ακούγεται λίγο σαν θρίλερ επιστημονικής φαντασίας!). Όπως δήλωσε, δείχνοντας ότι η ζωή έχει εμφανιστεί πάνω από μια φορές πάνω στη Γη, θα ήταν η καλύτερη απόδειξη ότι μπορεί να έχει επίσης εμφανιστεί σε κάποιον άλλο πλανήτη. Όπως πιστεύει, «παράξενα» μικρόβια, που ανήκουν σε ένα τελείως ξεχωριστό «δέντρο της ζωής», που έχει αποκληθεί «σκιώδης βιόσφαιρα», μπορεί να βρεθούν σε απομονωμένα οικοσυστήματα όπου η συνήθης ζωή αδυνατεί να επιζήσει (έρημοι, ηφαίστεια, βυθός ωκεανών, Ανταρκτική κ.α.).

Από την άλλη, σύμφωνα με τον Άλμπερτ Χάρισον του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας (Ντέηβις), οι κοινωνικές συνέπειες από μια πιθανή συνάντηση με εξωγήινους μπορεί να ήσαν καταστροφικές, καθώς το γεγονός πιθανότατα θα προκαλούσε πανικό και χάος. Το βρετανικό συνέδριο συμπίπτει με τα 50 χρόνια από την έναρξη του προγράμματος SETI για αναζήτηση εξωγήινης ζωής, με πρωτοβουλία του αείμνηστου επιστήμονα Καρλ Σέιγκαν (το πρόγραμμα όμως μέχρι σήμερα δεν έχει φέρει τα αρχικώς αναμενόμενα αποτελέσματα). Στο πλαίσιο αυτό, παράλληλα, πραγματοποιείται μια συνδιάσκεψη αστροβιολογίας στο Τέξας, όπου θα συζητηθούν οι νέοι μέθοδοι για τον εντοπισμό εξωγήινων, γεγονός ενδεικτικό για το αυξανόμενο επιστημονικό ενδιαφέρον που επισύρει το ζήτημα.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Όλα τα άλλα τα λύσαμε μόνο αυτό μας έμεινε.

Νew Υork Τimes: τέλος στη δωρεάν online ενημέρωση

Φαίνεται ότι η εποχή όπου οι χρήστες του Διαδικτύου είχαν ελεύθερη πρόσβαση στις ιστοσελίδες των εφημερίδων και των περιοδικών φθάνει στο τέλος της. Οπως αναφέρεται σε ανακοίνωση που εξέδωσαν την περασμένη Τετάρτη οι «Νew Υork Τimes», από τον Ιανουάριο του 2011 θα προσφέρεται στους επισκέπτες της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας δωρεάν πρόσβαση μόνο σε συγκεκριμένο αριθμό άρθρων ανά μήνα, ενώ όσοι υπερβαίνουν αυτόν τον αριθμό θα αναγκάζονται να πληρώνουν κάποιο χρηματικό αντίτιμο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι «Τimes» της Νέας Υόρκης είναι η εφημερίδα με τους περισσότερους επισκέπτες στην ιστοσελίδα της. Στην ανακοίνωση δεν διευκρινίζεται το ύψος της χρέωσης ούτε ο αριθμός των άρθρων για τα οποία η πρόσβαση θα είναι δωρεάν.

Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι το παράδειγμα των «Νew Υork Τimes» θα ακολουθήσουν και άλλοι δημοσιογραφικοί οργανισμοί, σε ολόκληρο τον κόσμο, οι οποίοι το τελευταίο διάστημα διανύουν μια περίοδο κρίσης καθώς οι κυκλοφορίες των εντύπων και τα διαφημιστικά έσοδα μειώνονται και οι αναγνώστες «μεταναστεύουν» στο Διαδίκτυο. Το μεγάλο στοίχημα για τους υπευθύνους της εφημερίδας είναι να συγκεντρωθεί επαρκής αριθμός συνδρομητών για την online έκδοσή της χωρίς να μειωθεί ο αριθμός των επισκεπτών, γεγονός που θα είχε ως αποτέλεσμα και τη μείωση των εσόδων από τις διαδικτυακές διαφημίσεις.

Ανάλογο μοντέλο με τους «ΝΥ Τimes» έχουν ήδη υιοθετήσει οι «Financial Τimes» του Λονδίνου. Από τις άλλες αμερικανικές εφημερίδες που χρεώνουν την απεριόριστη πρόσβαση στους δικτυακούς τους τόπους είναι η «Νewsfay» και η «Wall Street Journal». Και οι δύο ανήκουν στον αυστραλό μεγιστάνα του Τύπου Ρούπερτ Μέρντοκ, ο οποίος έχει δηλώσει πριν από λίγο καιρό ότι η ποιοτική δημοσιογραφία στο Διαδίκτυο δεν είναι δυνατόν να υποστηριχθεί μόνο από τις διαφημίσεις ούτε να προσφέρεται δωρεάν στους αναγνώστες.

Επισημαίνεται ότι οι «Τimes» της Νέας Υόρκης είχαν επιχειρήσει και στο παρελθόν να επιβάλουν χρεώσεις, ήδη από το 1996 και άλλη μία φορά το 2007. Αναγκάστηκαν, όμως, να υπαναχωρήσουν λόγω του μικρού αριθμού των ενδιαφερομένων και της πτώσης των διαφημιστικών εσόδων. Βασικός στόχος της εφημερίδας είναι να δημιουργηθεί ένα σύστημα που θα επηρεάζει ελάχιστα τα εκατομμύρια περιστασιακών επισκεπτών της ιστοσελίδας της, ενώ παράλληλα θα «εξαργυρώνει» την αφοσίωση των τακτικών αναγνωστών. Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για την εφημερίδα με την τρίτη μεγαλύτερη κυκλοφορία στις ΗΠΑ, κάποιοι επιμένουν ότι το μέτρο δεν πρόκειται να είναι αποδοτικό, δεδομένης της πληθώρας των ενημερωτικών ιστοσελίδων που παρέχουν την πρόσβαση στο περιεχόμενό τους δωρεάν.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Πέθανε η γυναίκα που διέσωσε το ημερολόγιο της Αννας Φρανκ

Η Μιπ Γκις, η γυναίκα που διέσωσε το ημερολόγιο της Aννας Φρανκ μετά τη σύλληψη της ίδιας και της οικογένειάς της από τους Ναζί, πέθανε το βράδυ της Δευτέρας σε ηλικία 100 ετών.

Σύμφωνα με το BBC, η γυναίκα που αψήφησε τους Ναζί και έκρυψε επί δύο χρόνια την οικογένεια Φρανκ άφησε την τελευταία της πνοή στο γηροκομείο όπου είχε μεταφερθεί μετά από μια πτώση που είχε τον περασμένο μήνα.

Η Γκις, που δεν ήταν η ίδια Εβραία, προμήθευε με τρόφιμα και βιβλία την Αννα, τους γονείς της, την αδελφή της και άλλους τέσσερις Εβραίους που κρύβονταν επί 25 μήνες, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, σε μια σοφίτα στο Αμστερνταμ.

Μετά τον εντοπισμό και τη σύλληψή τους από την Γκεστάπο, η Γκις μάζεψε τα σημειωματάρια και τα χαρτιά της νεαρής Αννας και τα κλείδωσε σε ένα συρτάρι για να της τα δώσει μετά τον πόλεμο. Αρνήθηκε μάλιστα να τα διαβάσει, υποστηρίζοντας ότι η ιδιωτική ζωή ακόμη και των εφήβων είναι ιερή. Αργότερα πάντως φέρεται να είπε ότι αν διάβαζε τότε το ημερολόγιο θα το είχε κάψει γιατί ενοχοποιούσε όσους βοήθησαν την οικογένεια.

Το ημερολόγιο, που είχε δοθεί ως δώρο στην Αννα για τα 13α γενέθλιά της, καταγράφει της ζωή στην κρυψώνα της από τις 12 Ιουνίου 1942 μέχρι την 1η Αυγούστου 1944.

Το δημοσίευσε το 1947 ο πατέρας της Αννας, Ότο Φρανκ, ο μόνος από τους οκτώ που επέζησαν από τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Αννα πέθανε από τύφο σε ηλικία 15 ετών στο στρατόπεδο Μπέργκεν-Μπέλσεν, τον Μάρτιο του 1945.

Για το θάρρος που επέδειξε η Μιπ Γκις είχε τιμηθεί από το ισραηλινό Μουσείο του Ολοκαυτώματος Γιαντ Βάσεμ, από τη γερμανική κυβέρνηση, από το ολλανδικό κράτος και από διάφορους εκπαιδευτικούς οργανισμούς. Η ίδια ωστόσο αρνιόταν τον τίτλο της «ηρωίδας», υποστηρίζοντας ότι έκανε απλά το καθήκον της.

Ο σύζυγός της, Γιαν Γκις, που είχε και αυτός βοηθήσει τους Φρανκ να κρυφτούν και τους εξασφάλιζε τρόφιμα μέσω της ολλανδικής αντίστασης, πέθανε το 1993.

Πρωταθλήτρια και στην κακοποίηση γυναικών η Ελλάδα

Παγκόσμια ημέρα ενάντια στη βία κατά των γυναικών έχει ορισθεί διεθνώς η Τετάρτη, 25 Νοεμβρίου, και στη σύγχρονη Ελλάδα του 2009, τουλάχιστον δύο γυναίκες το μήνα δολοφονούνται ή ακρωτηριάζονται κατά κανόνα από τους συζύγους ή τους άνδρες με τους οποίους έχουν συνάψει σχέσεις.

Σε αυτές τις δολοφονίες ή σοβαρούς τραυματισμούς και ακρωτηριασμούς συχνά, πολύ συχνά, θύματα είναι και τα παιδιά των γυναικών αυτών.

Η κοινωνία εν γένει και τα ΜΜΕ κατά παράδοση, αποσιωπούν αυτήν την άθλια πραγματικότητα ή στην καλύτερη περίπτωση τη δικαιολογούν λόγω ανέχειας, οικονομικής κρίσης, χαμηλού επιπέδου μορφώσεως. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι αμείλικτη. Ο μακρύς κατάλογος των εγκλημάτων κατά γυναικών στην Ελλάδα κατά τους τελευταίους 16 μήνες μιλά από μόνος του και δε χρειάζεται σχολιασμό.

Η λίστα της ντροπής

1. Ιούνιος 2008, Σαρωνίδα, 58χρονος σκοτώνει την 52χρονη σύζυγό του.

2. Αύγουστος 2008, Νέα Δημητριάδα Μαγνησίας, 68χρονος μαχαίρωσε και σκότωσε 50χρονη, γιατί αρνήθηκε να κάνει σχέση μαζί του.

3. Αύγουστος 2008, Άρνισσα Πέλλας, 40χρονος μαχαιρώνει την 23χρονη σύζυγό του και τραυματίζει τον πατέρα του, ο οποίος προσπάθησε να τη σώσει.

4. Αύγουστος 2008, Σαντορίνη, 31χρονος αποκεφαλίζει την 25χρονη σύζυγό του.

Πατήστε στην εικόνα για να τη δείτε σε μεγένθυνση Όνομα: kakopoiisei ginekon 2.jpg Εμφανίσεις: 3 Μέγεθος: 20,7 KB

5. Σεπτέμβριος 2008, Φιλοθέη, καθηγητής μουσικής σκοτώνει την επίσης μουσικό σύζυγό του και τη θάβει σε γειτονικό πάρκο.


6. Σεπτέμβριος 2008, Μενίδι, 35χρονος σφάζει μέσα σε πιτσαρία την πρώην φίλη του, γιατί δεν μπορεί να δεχθεί το χωρισμό τους.

7. Οκτώβριος 2008, Όλυνθος Χαλκιδικής, νεαρός άνδρας δολοφονεί την πρώην φίλη του.

8. Οκτώβριος 2008, Τρίκαλα, 33χρονος μαχαιρώνει και σκοτώνει μέσα στο δρόμο την 37χρονη πρώην φίλη του, γιατί δεν μπορούσε να δεχθεί το χωρισμό τους, μπροστά στα μάτια της κόρης της και της μητέρας της και στη συνέχεια αυτοκτονεί.

9. Ιανουάριος 2009, Αιγάλεω, 63χρονος σκοτώνει με καραμπίνα την 58χρονη, εν διαστάσει, σύζυγό του.

10. Μάρτιος 2009, Μέγαρα, 43χρονος σκοτώνει τη σύζυγό του και μετά βάζει φωτιά στο διαμέρισμα για να καλύψει τα ίχνη του.

11. Απρίλιος 2009, Ηράκλειο Κρήτης, 36χρονος για λόγους αντεκδίκησης μετά από το χωρισμό τους σκοτώνει την 26χρονη πρώην φίλη του και το φίλο της.

12. Απρίλιος 2009, Χορτιάτης, 38χρονος στραγγαλίζει την 35χρονη σύζυγό του και αυτοκτονεί.

13. Απρίλιος 2009, Καλαμάτα, 29χρονη γυναίκα ακρωτηριάζεται με αλυσοπρίονο από τον πρώην σύζυγό της. Της αποκόπτει και τα τέσσερα άκρα.

14. Απρίλιος 2009, Ομόνοια, σύζυγος σκοτώνει στο ξύλο τη σύζυγό του.

15. Μάιος 2009, Νέος Κόσμος, 78χρονος καρκινοπαθής σκοτώνει με καραμπίνα την εν διαστάσει σύζυγό του και αυτοκτονεί.

16. Μάιος 2009, Κάλαμος, 55χρονος σκοτώνει με αιχμηρό αντικείμενο τη 47χρονη σύζυγό του και μετά αυτοκτονεί.

17. Μάιος 2009, Γλυφάδα, 70χρονος τραυματίζει βαριά την 56χρονη σύζυγό του και αυτοκτονεί, επειδή νομίζει ότι την έχει σκοτώσει.

18. Μάιος 2009, Παλαιό Φάληρο, 43χρονος μετά από καβγά με τη σύζυγό του της επιτίθεται με μαχαίρι, καταφέρνοντάς της πολλαπλά τραύματα και στη συνέχεια τραυματίζει και τον 5χρονο γιο του.

19. Μάιος 2009, Καλλιθέα, 40χρονος μαχαιρώνει την 26χρονη σύζυγό του και κάνει βουτιά στο κενό, έχοντας στην αγκαλιά του τα δύο του παιδιά.

20. Μάιος 2009, Λέρος, 30χρονος δολοφονεί με στραγγαλισμό την 29χρονη φίλη του.

21. Ιούνιος 2009, Κολχικό Θεσσαλονίκης, 39χρονος τραυματίζει βαριά με μαχαίρι την 35χρονη σύζυγό του.

Πατήστε στην εικόνα για να τη δείτε σε μεγένθυνση Όνομα: kakopoiisei ginekon4.jpg Εμφανίσεις: 2 Μέγεθος: 12,1 KB

22. Ιούνιος 2009, Άνω Πέραμα, 18χρονος τραυματίζει βαριά με μαχαίρι την 32χρονη φίλη του.

23. Ιούνιος 2009, Αγ. Δημήτριος, 53χρονος σκοτώνει με όπλο τη 43χρονη σύζυγό του και αυτοκτονεί.

24. Ιούνιος 2009, Καλλίπολη Πειραιά, 85χρονος σκοτώνει με πολλαπλά χτυπήματα με μαχαίρι την 70χρονη σύντροφό του.

25. Αύγουστος 2009, Πειραιάς, ένας 35χρονος συνελήφθη στον Πειραιά, καθώς θεωρείται υπεύθυνος για το θάνατο της 28χρονης συντρόφου του. Θύμα και δράστης, χρήστες και οι δύο ναρκωτικών ουσιών, συζούσαν το τελευταίο 20ήμερο.

26. Αύγουστος 2009, Άνω Λιόσια, 41χρονος περιέλουσε την 27χρονη σύζυγό του με εύφλεκτο υγρό και της έβαλε φωτιά. Η γυναίκα κινήθηκε φλεγόμενη στους θάμνους στην προσπάθειά της να σωθεί. Υπέκυψε λόγω των εκτεταμένων εγκαυμάτων μερικές μέρες αργότερα.

27. Αύγουστος 2009, Τρίκαλα, 58χρονος σκότωσε με πολλαπλά χτυπήματα με τσαπί τη 41χρονη σύζυγό του.

28. Αύγουστος 2009, Ρόδος, 30χρονη, μητέρα δύο ανήλικων παιδιών δολοφονείται με μαχαιριές στο θώρακα και την πλάτη από τον εν διαστάσει σύζυγό της.

29. Σεπτέμβριος 2009, Δράμα, 58χρονος κυνήγησε και παρέσυρε με το αυτοκίνητό του τη 42χρονη γυναίκα του και σε κατάσταση σοκ την χτυπούσε με τούβλο στο κεφάλι, τραυματίζοντάς τη σοβαρά. Τον σταμάτησε περιπολικό που περνούσε τυχαία.

30. Σεπτέμβριος 2009, Λιόσια, 39χρονος πυροβόλησε 4 φορές, τραυματίζοντας στα πόδια την εν διαστάσει, επίσης, 39χρονη σύζυγό του.

31. Οκτώβριος 2009, Αλεξανδρούπολη, 46χρονος πυροβόλησε με καραμπίνα που είχε αγοράσει πρόσφατα την εν διαστάσει σύζυγό του, μητέρα τριών παιδιών (13 χρόνων και δύο δίδυμα 6 χρόνων) που ζούσαν μαζί της. Η γυναίκα χαροπάλευε.

32. Οκτώβριος 2009, Καλαμπάκα, 38χρονος πυροβολεί μέσα στο αυτοκίνητο για λόγους ζηλοτυπίας την 34χρονη φίλη του και τη σκοτώνει ακαριαία.

33. Νοέμβριος 2009, Βόλος, 30χρονη γυναίκα δολοφονείται μέσα στο σπίτι της. Η Αστυνομία αναζητά τον πρώην σύντροφό της από τον οποίο δεχόταν απειλές για τη ζωή της σύμφωνα με τη μαρτυρία φιλικού προσώπου του θύματος.

34. Νοέμβριος 2009, Άρτα, 78χρονη γυναίκα δολοφονείται στις Κεραμάτες Άρτης, αφού πρώτα βιάστηκε. Η γυναίκα δέχτηκε θανατηφόρα χτυπήματα από σφυρί στο κεφάλι.

Η βία συστατικό στοιχείο της ελληνικής οικογένειας

Ήρθαμε σε επικοινωνία με την πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του Κέντρου Ερευνών για θέματα Ισότητας, κυρία Έλενα Ζενάκου, η οποία σε έγγραφό της τοποθετείται επίσημα στα φαινόμενα της βίας και εγκλήματος με θύματα τις γυναίκες.

«Τα στοιχεία και τα δεδομένα που προκύπτουν από έρευνες αναφορικά με τη φύση και τις πολλαπλές μορφές που λαμβάνει η βία κατά των γυναικών, όσο και οι εκστρατείες ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης και υποστήριξης των θυμάτων βίας, οδήγησαν στην παραδοχή ότι η βία αυτή είναι παγκόσμια και συστηματική. Πρόκειται για βία που δε γνωρίζει γεωγραφικά και πολιτισμικά όρια και έχει αντίκτυπο όχι μόνο στις γυναίκες που την υφίστανται, αλλά σε ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο», σχολιάζει η κυρία Ζενάκου.

Από τον Οκτώβριο του 2002 έως και τον Απρίλιο του 2003, το Κ.Ε.Θ.Ι. διεξήγαγε έρευνα σε πανελλαδικό επίπεδο, με σκοπό να καταγράψει τη συχνότητα εμφάνισης του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών μέσα στην οικογένεια με δράστες τους συζύγους / συντρόφους τους.

Η διεξαγωγή της έρευνας σε ολόκληρη τη χώρα προσέβλεπε στη διερεύνηση του θέματος στον ευρύτερο πληθυσμό και όχι μόνο σε γυναίκες που έχουν δεχθεί συμβουλευτικές υπηρεσίες από προγράμματα στήριξης (συμβουλευτικά κέντρα, ξενώνες, καταφύγια κ.λπ.).

Τα κυριότερα αποτελέσματα της εν λόγω έρευνας καταδεικνύουν τα ακόλουθα:

• Το 23,6% των γυναικών δηλώνει ότι γνωρίζει περιπτώσεις κακοποιημένων γυναικών από το συγγενικό / φιλικό περιβάλλον που έχουν υποστεί ή υφίστανται βία από το σύζυγο / σύντροφό τους.

• Αναφορικά με το ιστορικό βίας των γυναικών, από το σύνολο των ερωτώμενων, το 13,3% δηλώνει ότι έχει υπάρξει μάρτυρας σκηνών βίας στην οικογένεια που μεγάλωσε και το 11,2% των γυναικών δηλώνει ότι έχει υποστεί βία στην οικογένεια που μεγάλωσε.

• Οι γυναίκες σε ποσοστό 39,7% αναφέρουν ότι σε μία από τις προηγούμενες σχέσεις τους, ο πρώην σύζυγος / σύντροφός τους είχε βίαιη συμπεριφορά απέναντί τους.

• Όσον αφορά στις διάφορες μορφές βίας, καταγράφεται ότι το 56% των γυναικών βιώνουν καταχρηστικές συμπεριφορές του συζύγου / συντρόφου τους, οι οποίες συνδέονται με τη λεκτική ή / και την ψυχολογική βία.

• Επίσης, το 3,6% των γυναικών αναφέρει ότι ο σύζυγος / σύντροφός τους, τους ασκεί σωματική βία και το 3,5% εξαναγκάζεται από αυτόν σε σεξουαλική επαφή.

• Από τα θύματα κακοποίησης που εκμυστηρεύτηκαν τη βία του συζύγου / συντρόφου τους, παρατηρούμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία απευθύνθηκε σε μέλη της οικογένειας (60,9%), σε φίλους (46,9%) και σε συγγενείς (35,9%).

«Το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών σηματοδοτεί πλέον και την αναγκαιότητα λήψης συγκεκριμένων μέτρων για την πρόληψη, αντιμετώπιση και εξάλειψή της. Η αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις. Προς την κατεύθυνση αυτή, χρειάζεται πολιτική βούληση, ορατή και σταθερή δέσμευση στα υψηλότερα επίπεδα των Κέντρων Λήψης Αποφάσεων και ενεργή δράση των ατόμων και της κοινωνίας εν γένει», συμπληρώνει η πρόεδρος του Κ.Ε.Θ.Ι., κυρία Ζενάκου.

Φτάνει πια

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα του κειμένου που απεστάλη στη zougla.gr από την Ομάδα Γυναικών Θεσσαλονίκης με ορισμένες σκέψεις που περιγράφουν την πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα:

«Πόσες ακόμη σφαγμένες ακρωτηριασμένες γυναίκες πρέπει να θρηνήσουμε, για να σταματήσει ο εμπαιγμός των ΜΜΕ, που παρουσιάζουν τα εγκλήματα κατά των γυναικών ως «οικογενειακές τραγωδίες» ή «εγκλήματα πάθους», αποσιωπώντας ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία δράστης είναι ο άντρας και θύμα η γυναίκα;

Ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία είχε υπάρξει πριν σχέση κακοποίησης; Ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία το έγκλημα έρχεται ως τιμωρία μετά από απόφαση της γυναίκας για χωρισμό, για αυτοδιάθεση και αυτονομία, για το ξεκίνημα μιας νέας ζωής ή μετά από οποιαδήποτε πρωτοβουλία αναλάβει η γυναίκα, η οποία, κατά το δράστη, απειλεί την κυριαρχία του και υποσκάπτει την εξουσία του;

Ότι η βία και μάλιστα η ακραία (η αφαίρεση της ζωής ενός ανθρώπου) έχει φύλο;! Ως πότε θα συσκοτίζεται η έμφυλη διάστασή της και θα αναζητούνται αιτίες αλλού; (οικονομική κρίση!!!). Ως πότε θα ανεχόμαστε να ακούμε το πάθος, τη ζήλια, το βρασμό ψυχής και τώρα τελευταία και την απόγνωση από την οικονομική κρίση ως αιτίες αυτών των φριχτών εγκλημάτων;

Το χέρι του δράστη δεν το οπλίζει ούτε το πάθος, ούτε η ζήλια, ούτε η ανέχεια. Αυτά συνιστούν αφορμές. Το χέρι του δράστη το οπλίζει η πατριαρχική κοινωνία, το οπλίζει το δικαίωμα κατοχής (νομιμοποιημένο κοινωνικά και ηθικά) που νιώθει πως έχει πάνω στη γυναίκα του (και στα παιδιά του ενίοτε) που του επιτρέπει ακόμη και να αποφασίζει αν αυτή θα ζήσει ή όχι.»

Τα σχόλια πραγματικά περιττεύουν...


Πηγή:www.zougla.gr

Πώς είναι η ζωή με δυο «μαμάδες»;

Πώς είναι η ζωή με δυο «μαμάδες»;

Ως κοινωνικό αίτημα είναι υπαρκτό και στην πράξη πολλά ομόφυλα ζευγάρια ανατρέφουν τα παιδιά τους. Πόσο όμως αυτό επηρεάζει τη ζωή των παιδιών και ποιοί «δικαιούνται» τελικά να είναι γονείς;

Καλά τα λέει ο συγγραφέας αλλά εδώ στο Ελλαδιστάν προτιμούμε να αφήνουμε τα παιδιά σε ιδρύματα παρά να μεγαλώνουν σε "ανώμαλες" οικογένειες.

Υπάρχει ένα ζήτημα που ο συγγραφέας δεν το άγγιξε. Οι γυναίκες εκτός απο την τεχνιτή γονιμοποίηση έχουν κι άλλους τρόπους να γίνουν μητέρες. Μπορεί να είναι δυσάρεστος αλλά υπάρχει. Αλίμονο στους αρσενικούς ...

Επιπλέον ενώ έχει αποδειχθεί οτι ομοφυλοφυλία και παιδεραστία δεν πάνε χέρι με χέρι ελάχιστοι τολμούν να το παραδεχτούν και όλοι προβάλουν διάφορους ανόητους λόγους για τους οποίους οι ομοφυλόφιλοι δεν θα γίνουν καλοί γονείς. 'Ομως είναι τελείως υποκριτικό απο μέρους "της κοινωνίας" να μην στειρώνει πχ τους βιαστές ή δολοφόνους ή (ακόμα χειρότερα) αυτούς που ασκούν οικογενειακή βία, αλλά να θεωρεί πως "αυτά συμβαίνουν" και οτι ένας δολοφόνος "μπορεί να είναι καλός με τα παιδιά του" αλλά οι γκει απλά δεν είναι άξιοι ...

Σχετικά με τους γκει υπάρχει η εξής προχωρημένη αντίληψη στην Ελλάδα:

Είναι δικαίωμά τους να κάνουν τις επιλογές τους αλλά δεν επιτρέπετε να έχουν αυτά που είναι δεδομένα για οποιονδήποτε άλλο (δηλαδή ο γάμος και τα παιδιά). Αυτό είναι το τίμημα της διαφορετικότητας τους. Η οικογένεια είναι δικαίωμα των "φυσιολογικών" και οι γκει αποκλείονται γιατί είναι κακές επηρροές.

Το αστείο είναι πως αυτές οι δηλώσεις συνήθως προηγούνται απο το "Εγώ δεν είμαι ομοφοβικός. Δεν θεωρώ τους γκεί κακούς ανθρώπους, έχω φίλους που είναι γκει, αλλά ..." και μετά ακολουθούν οι πιο υστερικές/ομοφοβικές αντιλήψεις που μπορεί να σκεφτεί κανείς.

Τουλάχιστον ας έχουν μερικοί το θάρρος της γνώμης τους, πια ...

Κ.Ο.Τ.Ε.Σ Τσιμπητό!!!

Έδρα τους ένα μπάρ, στόχος τους το ελεύθερο κάπνισμα. Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση (Κ.Ο.Τ.Ε.Σ). "Και στις βουλευτικές εκλογές ... Κ.Ο.Τ.Ε.Σ, τσιμπητό" λένε στις διακυρήξεις τους.

Με καυτή εδρα τους το μπάρ Booze που αποτελεί το δευτερο σπίτι του ιδρυτή του κόμματος κ. Νίκου Λούβρου, οι Κ.Ο.Τ.Ε.Σ, κομίζουν ην πρωτοτυπία στην πολιτική σκηνή, καθώς στόχος τους είναι να εκφράσουν τους Ελληνες καπνιστές που διώκονται μετά ην απαγ'ορευση του τσιγάρου σε δημόσιους χώρους απο την 1η Ιουλίου 2009.

Έχοντας πλήρη συνείδηση της της αποστολής τους, οι Κ.Ο.Τ.Ε.Σ γνωρίζουν την αποδοχή κατα τη διάρκεια της προεκλογικής τους εκστρατείας, ενώ έχουν ήδη προχωρήσει στην πρώτη τους πολιτική πράξη:

Στις 14 του περασμένου Ιουλίου, ημέρα επετείου της Βαστίλης, κατέθεσαν στο ΣτΕ αίτηση ακύρωσης του Νόμου Αβραμόπουλου, υπέρ των απανταχού κατατρεγμένων καπνιστών.

Διακήρυξη

Στη διακήρυξη τους (http://www.kotes-kotes.blogspot.com/ ), μεταξύ των άλλων, υπογραμμίζουν: "Οι Κ.Ο.Τ.Ε.Σ μάχονται για την αισθητική αναβάθμιση της ζωής μας. Εμπνέονται απο τις εικαστικές τέχνες και τα γράμματα, πέρα απο τα καταναλωτικά πρότυπα της εποχής.

Υπερασπίζονται με θάρρος, αξιοπρέπεια και σεβασμό για την γνώμη των άλλων, το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να αυτοκαθορίζεται σε όλα τα επίπεδα και τις εκδηλώσεις της ζωής του".


Απο το ΕΘΝΟΣ

Ωωωωω! Θυμάμαι ένα φλέγον ζήτημα που απασχολούσε την Bookcrosseriki κοινότητα Smoking - No Smoking Meet - up κάποιοι θα αισθάνονται δικαιωμένοι και το κόμμα θα αποκτήσει πολλούς οπαδούς.

Γιατί τα δάση καίγονται σε χρονιές εκλογών;

TVXS.gr Project

«Γιατί τα δάση καίγονται σε χρονιές εκλογών;»
http://www.tvxs.gr/v18843

Αυτόματο μήνυμα. Email επικοινωνίας: webteam@tvxs.gr

Τριπλάσιες από τις άλλες χρονιές, κατά μέσο όρο, είναι οι εκτάσεις που καίγονται όταν πρόκειται να γίνουν εκλογές. Αυτό προέκυψε από έρευνα των καθηγητών Σ. Σκούρα και Ν. Χριστοδουλάκη στην οποία ανέλυσαν στοιχεία πυρκαγιών από το 1955-2008. Άρθρο τους που αναλύει τα ευρήματα της έρευνας δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» στις αρχές Ιουλίου.

Ήταν άραγε προβλέψιμος ο εμπρησμός του δάσους στην Αιξωνή ώστε να είχε αποφευχθεί άλλη μια περιβαλλοντική καταστροφή; Υπάρχει άραγε εξήγηση στην αδυναμία του κράτους να σβήσει μία φωτιά στις παρυφές της πρωτεύουσας; Η απάντηση και στα δύο ερωτήματα είναι καταφατική, αλλά για να αποτραπεί η επανάληψή τους πρέπει να καταλάβουμε τα κίνητρα όσων εμπλέκονται και να τα εξαλείψουμε.

Η αβελτηρία κατά τις προεκλογικές περιόδους προκαλείται είτε από την ηθελημένη επιλογή των εκάστοτε κυβερνώντων να παρακάμψουν τους κανόνες επειδή η παύση του κοινοβουλευτικού ελέγχου τους προφυλάσσει από ενοχλητική δημοσιότητα, είτε από την αθέλητη χαλάρωση της διοίκησης την οποία όμως αρκετοί εκμεταλλεύονται για να προωθήσουν αμφιλεγόμενες υποθέσεις. Συχνά άλλωστε το σήμα της χαλάρωσης το δίνει η ίδια η πολιτική ηγεσία, καθώς αφιερώνει περισσότερο χρόνο στην προσπάθεια επανεκλογής παρά στον τομέα ευθύνης της. Ετσι, δεν μας εξέπληξε όταν σε πρόσφατη έρευνά μας βρήκαμε ότι καθώς πλησιάζουν εκλογές τα φορολογικά έσοδα υποχωρούν, όχι επειδή αλλάζουν οι σχετικοί νόμοι αλλά προφανώς επειδή αραιώνουν οι έλεγχοι – αποστερώντας έτσι τα κρατικά έσοδα από 6 δισ. ευρώ στο διάστημα από το 1974 έως σήμερα! Βλέπουμε οργανισμούς να φορτώνονται με προσλήψεις κομματικών υποστηρικτών και κρατικά κονδύλια να διοχετεύονται προεκλογικά σε πελατειακές δραστηριότητες, ενώ σημαντικές μεταρρυθμίσεις μπαίνουν στο ράφι για να μην προκληθούν αντιδράσεις από τις θιγόμενες ομάδες. Προς άγραν ψήφων, γίνονται δεσμεύσεις ότι αυθαίρετα κτίσματα θα νομιμοποιηθούν, πρόστιμα θα σβήσουν και μεταθέσεις θα υπογραφούν. Όσο και αν πολλά από αυτά ξεχνιούνται μετά τις εκλογές, ορισμένα πάντα υλοποιούνται ώστε να γίνουν πιστευτές και οι επόμενες υποσχέσεις.

Η εντατικοποίηση των εμπρησμών παράλληλα με την μειωμένη αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού είναι και ο λόγος που –σύμφωνα με την έρευνά μας– στις χρονιές των εκλογών οι καιόμενες δασικές εκτάσεις είναι κατά μέσον όρο τριπλάσιες απ’ ό,τι στις υπόλοιπες. Αναλύοντας τα στοιχεία δασικών πυρκαγιών στην Ελλάδα για την περίοδο 1955 - 2008 προκύπτει ότι κατά τη διάρκεια των 54 αυτών ετών κάηκαν συνολικά 1.900.000 εκτάρια δάσους και από αυτά τα μισά κάηκαν στα 16 έτη που έγιναν εκλογές χωρίς να υπάρχει καμία ουσιώδης διαφορά στα μέσα επίπεδα βροχοπτώσεων και θερμοκρασίας. Μάλιστα, ενώ οι καιόμενες εκτάσεις στην Ελλάδα συνήθως συμβαδίζουν με τις αντίστοιχες στην Ιταλία όπου επικρατούν παρόμοιες περιβαλλοντικές συνθήκες, η συσχέτιση αυτή εξαφανίζεται στις χρονιές εθνικών εκλογών στην Ελλάδα!

Εκλογές χωρίς μεγάλες πυρκαγιές ήταν μόνο αυτές που έγιναν το 1989 - 90 με τις διαδοχικές προσφυγές στην κάλπη και το 1996 όταν προκηρύχθηκαν αιφνιδιαστικά χωρίς να προλάβει να υπονομευθεί η συνοχή του μηχανισμού δασοπυρόσβεσης. Ενας πολύ συντηρητικός υπολογισμός μόνο του οικονομικού κόστους των επιπλέον καμένων εκτάσεων σε χρονιές εκλογών αγγίζει τα 7 δισ. ευρώ για την περίοδο 1955 - 2007.

Μια τεράστια καταστροφή συνέβη το προεκλογικό καλοκαίρι του 2007, όταν η πυρκαγιά στην Ηλεία βρήκε πολλούς κυβερνητικούς υπεύθυνους να μιλούν σε κομματικές συγκεντρώσεις, ο στρατός άργησε πολλές μέρες να κινητοποιηθεί ενδεχομένως και για να μην θυμίσει άλλες εποχές διαφορετικής προεκλογικής «χρησιμοποίησής» του και ο χρόνος των επιτελικών συσκέψεων μοιραζόταν ανάμεσα στις επιχειρησιακές απαιτήσεις της κατάσβεσης και των επικοινωνιακών αναγκών της εκλογικής συγκυρίας.

Πολλοί φοβούνται ότι δεν αποκλείεται να ξαναδούμε να εκτυλίσσεται το ίδιο σενάριο και αυτό το, πιθανότατα προεκλογικό, καλοκαίρι, εκτός και αν κάτι αλλάξει άμεσα και ριζικά. Πέρα από τα επικοινωνιακά ευχέλαια που δύσκολα κλονίζουν την αποφασιστικότητα των εμπρηστών, η κυβέρνηση μαζί με όλα τα κόμματα πρέπει να σχεδιάσει και να εφαρμόσει μια πολιτική αυστηρής επιτήρησης δασικών περιοχών και μόνιμης διαφύλαξης του χαρακτήρα τους. Για να αποδείξει ότι το εννοεί μπορεί να προχωρήσει τώρα σε μαζικές κατεδαφίσεις κτισμάτων που ανεγέρθηκαν στα δάση που κάηκαν σε προηγούμενα έτη. Παράλληλα, για να αποφύγει την προεκλογική συναλλαγή στον αποχαρακτηρισμό δασικών περιοχών μπορεί να διατάξει την παύση έκδοσης των σχετικών αποφάσεων από τώρα έως και δύο μήνες μετά τις εκλογές.

Η ταυτότητα όσων κερδίζουν από τον εμπρησμό των δασών μπορεί εύκολα να εντοπιστεί αν δημοσιεύεται στο Διαδίκτυο ο ονομαστικός πίνακας ιδιοκτητών των δασικών εκτάσεων, καθώς και όλες οι άδειες ανέγερσης που εκδίδονται σε αυτές. Υπάρχει επίσης τρόπος για να μειωθούν τα κίνητρα μελλοντικών εμπρησμών: Οταν καίγεται μια δασική περιοχή για οποιονδήποτε λόγο και αιτία, να επιβάλλεται εισφορά σε όλους τους ιδιοκτήτες των καμένων εκτάσεων ίση με την αξία που θα αποκτούσε η γη εάν οικοπεδοποιείτο. Οποιος δεν θέλει ή δεν έχει να πληρώσει, θα μεταβιβάζει αυθωρεί την έκτασή του υπέρ του Δημοσίου στο πλαίσιο αναγκαστικής απαλλοτρίωσης. Ετσι εξαλείφεται το περιθώριο κερδοσκοπίας των οικοπεδοφάγων και το Δημόσιο θα έχει τόσο την κυριότητα όσο και τα χρήματα για μια πραγματική επανάκτηση του δάσους που τώρα διατυμπανίζει μεν στα λόγια, αλλά σπανίως κάνει και στην πράξη.

Το ερώτημα, βέβαια, είναι γιατί η σημερινή να είναι η πρώτη κυβέρνηση που θα κάνει κάτι τέτοιο και ενδεχομένως το πληρώσει εκλογικά; Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι ότι καθώς οι πολίτες ενημερώνονται για το πρόβλημα και τη λύση του, η συμπεριφορά τους θα αλλάξει και αυτό θα υποχρεώσει την κυβέρνηση να αναθεωρήσει την επαναλαμβανόμενη ψηφοθηρική αριθμητική.

Οι κ. Σπύρος Σκούρας και Νίκος Χριστοδουλάκης είναι καθηγητές στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Περισσότερα στοιχεία και στατιστικές πηγές υπάρχουν στην πρόσφατη εργασία των συγγραφέων «Electoral law-bending cycles», 2009.

Δημοσιεύτηκε στις 05-07-2009

Action Aid Hellas

Η ActionAid International αποτελεί μια διεθνή, αναπτυξιακή, μη κυβερνητική οργάνωση που αγωνίζεται για έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο χωρίς φτώχεια. Ξεκίνησε τη δράση της το 1972 και σήμερα υλοποιεί μια σειρά αναπτυξιακών προγραμμάτων και ενεργειών σε 42 χώρες της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής επηρεάζοντας θετικά τη ζωή περισσότερων από 13 εκατομμύρια φτωχών και περιθωριοποιημένων ανθρώπων. Χάρη στη δράση της ActionAid και την ενεργή συμμετοχή των χιλιάδων υποστηρικτών της, εκατομμύρια παιδιά και ενήλικες έχουν αρχίσει να αλλάζουν τη ζωή τους αποκτώντας πρόσβαση σε στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως το νερό, η τροφή, η ασφάλεια, η εκπαίδευση, η υγεία και η δυνατότητα να συμμετέχουν στις αποφάσεις που αφορούν τους ίδιους και τα παιδιά τους.

Όραμά μας είναι ένας κόσμος απαλλαγμένος από τη φτώχεια όπου κάθε άνθρωπος θα μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια και να απολαμβάνει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.

Αποστολή μας είναι η καταπολέμηση της φτώχειας, της αδικίας και των ανισοτήτων που την προκαλούν, συνεργαζόμενοι με τους φτωχούς και περιθωριοποιημένους ανθρώπους του αναπτυσσόμενου κόσμου.

Η διεθνής στρατηγική «Rights to End Poverty» έχει 4 βασικούς στόχους:

1) Την υποστήριξη και ενδυνάμωση των φτωχών και περιθωριοποιημένων ανθρώπων προκειμένου να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και να αξιοποιήσουν το δυναμικό τους. Αυτό πραγματοποιείται εφοδιάζοντάς τους με τα αγαθά, τις υπηρεσίες, τις γνώσεις και τις δεξιότητες που έχουν ανάγκη, ώστε οι ίδιοι να είναι σε θέση να επιφέρουν πραγματικές και μόνιμες αλλαγές στη ζωή τους.

2) Την αφύπνιση της κοινής γνώμης με σκοπό τη διαμόρφωση κλίματος αλληλεγγύης ανάμεσα στις ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες και τις αναπτυσσόμενες και την ενίσχυση του παγκόσμιου κινήματος κατά της φτώχειας.

3) Την άσκηση πίεσης και επιρροής στη διεθνή κοινότητα και τα κέντρα λήψεως αποφάσεων, για τη χάραξη μιας πιο υπεύθυνης και αποτελεσματικής πολιτικής απέναντι στους φτωχότερους λαούς της γης.

4) Την ενδυνάμωση της θέσης και του ρόλου των γυναικών στην οικογένεια και στην τοπική κοινωνία, αναγνωρίζοντας παράλληλα τις διαφορετικές ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες γυναικών και ανδρών.

Starbucks: Οι «αποικιοκράτες» του καφέ

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στις 27/10/06, καθώς και έκκληση για σχετική δράση της Oxfam.

Την προσπάθεια της Αιθιοπίας να κατοχυρώσει ως εμπορικά σήματα τις αιθιοπικές ποικιλίες καφέ Sidamο, Harar, και Yirgacheffe, προσπαθεί να εμποδίσει η ισχυρή αμερικανική αλυσίδα καφέ Starbucks, προκαλώντας καταγγελίες για «κλοπή του Τρίτου Κόσμου» από ανθρωπιστικές οργανώσεις.

Πέρσι η κυβέρνηση της Αιθιοπίας υπέβαλε αιτήσεις για να πατεντάρει τις συγκεκριμένες ποικιλίες, επιθυμώντας να εξασφαλίσει τον έλεγχό τους στην παγκόσμια αγορά και υψηλότερη τιμή πώλησης για τους αγρότες.

«Εάν νικήσουν τα Starbucks θα στερήσουν από την αναπτυσσόμενη αφρικανική χώρα ετήσια κέρδη ύψους έως και 70 εκατ. ευρώ τον χρόνο, καθώς η εταιρεία δεν θα πληρώνει περισσότερο για τις συγκεκριμένες ποικιλίες» καταγγέλλει η ανθρωπιστική οργάνωση Oxfam.

Το 2004 η OXfam είχε συνεργαστεί με τα Starbucks στο πλαίσιο ειδικού προγράμματος για το «δίκαιο εμπόριο», προσφέροντας υποστήριξη στους καφεπαραγωγούς της Αιθιοπίας. Τώρα όμως η ανθρωπιστική οργάνωση υποστηρίζει ότι η δράση και η πολιτική των Starbucks δημιουργούν πολλά ερωτηματικά αναφορικά με το πόσο πραγματικά η εταιρεία πιστεύει στο «δίκαιο εμπόριο».

Υπογράψτε την παρακάτω αίτηση για να ενισχύσετε το έργο της OXfam:

http://act.oxfamamerica.org/campaign/starbucks_mtf

Each year, coffee companies make billions of dollars. Starbucks alone earned almost $5.8 billion in net revenues during the first three quarters of 2006.

Yet, for every cup of coffee Starbucks sells, poor farmers in coffee-growing countries like Ethiopia earn only about $.03. Even worse, while Ethiopian farmers grow some of the finest name-brand coffees in the world - think Harar, Yirgacheffe, and Sidamo - they don't see the premium profits those names command among consumers.

Oxfam and a coalition of allies are asking Starbucks to sign this agreement. According to one coalition member, control of the name brands could increase Ethiopia's coffee export income by more than 25 percent - or $88 million annually. This money could go a long way to help lift millions of Ethiopians out of poverty.

So please, help us convince Starbucks to sign this agreement with Ethiopia. Poor farmers deserve a fair share of the profits.

Οι φυλές των αναγνωστών

Ποιές κατηγορίες αναγνωστών είναι υπο εξαφάνιση και ποιές απειλούν με εξάπλωση? Ποιά είναι η κατ' εξοχήν ελληνική "φυλή" αναγνωστών και ποιά θ' αργήσει πολύ να αναπτυχθεί στα πάτρια εδάφη?

Οι main stream αναγνώστες
Μια απο τις πολυπληθέστερες φυλές. Σαφώς γυναικοκρατούμενοι, απαντάται σε ολόκληρη τη επικράτεια και διαπερνά όλα τα κοινωνικά στρώματα αναπτύσσοντας κατ'εξοχήν καταναλωτική συμπεριφορά. Οι mainstream αναγνώστες ενημερώνονται απο τις λίστες των "ευπώλητων" στις εφημερίδες. Μαγνητίζονται απο τις βιτρίνες, όπου το τελευταίο best seller απλώνεται ανελέητα σε όλο τον διαθέσιμο χώρο. Παρακολουθούν την επιφάνεια της λογοτεχνικής παραγωγής των μεγάλων εκδοτικών οίκων, απο Dan Brown μέχρι Χρήστο Χωμενίδη, Γθιώργο Θέμελη, Ρέα Γαλανάκη και Αύγουστο Κορτώ. Στα λόγια ψηφίζουν "ποιότητα", αλλά στην πράξη επιλέγουν το δήθεν που προβάλλουν οι διαφημίσεις και οι αριθμοί. Διαβάζουν λένε "τα πάντα", μα προτιμούν τα μυθιστορήματα και δη τα δακρύβρεχτα. Σπανίως συζητούν για οτι διάβασαν, περιοριζόμενοι σε σχόλια του τύπου "καλό!", "φα-ντα-στι-κό!" ή στο συγκαταβατικόηχοποίητο "Μμμμ ..." που δηλώνει απλώς "έτσι και έτσι". Για αυτούς το βιβλίο είναι το καταναλωτικό ξεκάρφωμα που αντισταθμίζει το "Marie Claire", το "FHM" και το "Downtown". Υποκατηγορία τους είναι:

Οι τηλεοπτικοί αναγνώστες.
Διαβάζουν οτι σχετίζεται με τηλεοπτικό σήριαλ. Διάβασαν τα "Παιδιά της Νιόβης" για να δουν τι θ8α γίνει παρακάτω - για να μη μιλήσουμε για τη φετεινή λαίλαπα των "Μαγισσών της Σμύρνης" που έδωσαν εκ νέου αγοραστική πνοή στο ήδη best των best της περσινής τριετίας, το ομότιτλο πόνημα της αθεράπευτα παραλογοτεχνίζουσας συγγραφέως Μάρας; Μεϊμαρίδη.

Οι αντισυμβατικοί αναγνώστες.
Βρίσκονται στον αντίποδα των "τηλεοπτικών". Τρυπώνουν σε κλειστοφοβικά βιβλιοπωλεία, ψαχουλεύουν στα πίσω ράφια, αναπτύσουν προσωπική σχέση με τους υπαλλήλους, εμπιστεύονται μικρούς εκδοτικούς οίκους και πρωτοεμφανιζόμενα ονόματα της ελληνικής και και διεθνούς συγγραφικής σκηνής. Διαθέτουν δική τους "κουλτουριάτικη" αργκό για να συζητούν μεταξύ τους. Το αναγνωστικό τους πεδίο δεν περιορίζεται μόνο στη λογοτεχνία, αλλά καλύπτει απο το δοκίμιο και τη λεξικογραφία μέχρι τους κλασικούς της Νέας Ιστορίας. Ο τελευταίος των μεγάλων μαρξιστών ιστορικών Εριχ Χόμπστρομ είναι απο τις συνεχείς αναφορές τους, σε σημείο που να μιλάμε για τη "συμβατικότητα" των αντισυμβατικών, όπως μιλάμε για το "σταριλίκι" των αντιστάρ!

Οι μονομανείς αναγνώστες
Αυτοί είναι στις μέρες μας είδος υπο εξαφάνιση, κάτι σαν το γιγάντια πάντα της Κίνας. Παράδειγμα: οι μανιώδεοις αναγνώστες ιστορίας που κάνουν μακροβούτια σε κείμενα μαμούθ, όπως το εξαιρετικό εννεάτομο έπος του ελευθερόφρωνα δημοσιογράφου Κυριάκου Σιμόπουλου "Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα 333 - 1821" (τέσσερεις τόμοι) και "Πως είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του '21" (άλλοι πέντε τόμοι) ή η τρίτομη "Μεσόγειος" του διορατικού ιστορικού Φερνάρ Μπροντέλ. Εδώ συναντάς κανείς ως "υπο-φυλή" και τους ελάχιστους ορκισμένους αναγνώστες ποίησης - που σηνήθως περιορίζονται τραγικά σε ένα κοινό ευαίσθητων φοιτητών ή κολλημένων εραστών του λόγου!

Οι ψυχαναγκαστικοί αναγνώστες
Ακόμη σπανιότεροι. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ολοκληρώσουν βιβλίο που θα πέσει στα χέρια τους! Δεν προσπερνούν ποτέ σελίδες, δεν διαβάζουν πρώτα το τέλος, βάζουν χρονοδιάγραμμα πότε θα τελειώσουν. Και στις τελευταίες σελίδες κόβουν με το βλέμμα στη βιβλιοθήκη το επόμενο βιβλίο - "θύμα" της ψυχοβγαλτικής τους ιεροπραξίας.

Οι ημιτελής αναγνώστες
Οι ημιτελείς πάλι, σχεδόν ποτέ δεν φτάνουν στο τέλος! Συχνά διαβάζουν δύο ή τρία βιβλία ταυτοχρόνως, προσφέροντας έτσι στον εαυτό τους το πρόσχημα για να τα εγκαταλείψουν όλα - συνήθως στο πάσο της κουζίνς, σε κανένα ξεχασμένο συρτάρι ή ακόμα και στην ... τουαλέτα. Ανικανοποίητοι ή με ελλειματική συγκέντρωση? Ας αποφανθούν οι ειδικοί ...

Οι κτητικοί αναγνώστες
Η σχέση κτήτορα - κτήματος δείχνειθ οτι η σχέση τους με το βιβλίο δεν προχώρησε βαθύτερα ώστε να θεωρήσουν τη γνώση που κλείνεται στις σελίδες του οικουμενικό αγαθόκαι να θελήσουν να τη διακινήσουν και να την κοινωνήσουν με άλλους. Για να μη μιλήσουμε για τη βαθιά δυσπιστία και ανασφάλεια που νιώθει αυή η φυλή απέναντι στους άλλους.

Όσοι αγοράζουν βιβλία και δεν τα διαβάζουν
Είναι μια "υπερφυλή" που καλά κρατεί και συμπεριλαμβάνει απο τους τηλεοπτικούς μέχρι τους ψυχαναγκαστικούς αναγνώστες. Και βέβαια, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω: ποιός δεν έχει αγοράσει βιβλίο που τελικά να μην πρόλαβε ή να μην κατάφερε να το αναγνώσει για τεχνικά ή πρακτικά κωλύματα και κυρίως για το εξής ένα: την έλλειψη χρόνου. Εδώ, όμως, μιλάμε για όσους αγοράζουν βιβλία απο καταναλωτική ανάγκη και για να διακοσμήσουν τα πάνω ράφια του πολυεπίπλου Νεο Κατοικείν που απέκτησαν ως status symbol. Γιατί το βιβλίο είναι και status symbol: στολίζεται στοιχίζεται, διακοσμείται, όλα τα παθάίνει ετός απο το αυτονόητο, δηλαδή να ... διαβάζεται.

Οι τρακαδόροι αναγνώστες
Διαθέτουν επιλεκτικά αδύνατη μνήμη: "ναί, μωρέ, δεν το έχω ξεχάσει, αλλά δεν θυμάμαι που το έχω βάλει", κλασσική απάντηση κάθε φορά που τολμάς να ανοίξεις κουβέντα για εκείνο τον Εγγονόπουλο που τους δάνεισες ή μάλλον που σου δανείστηκαν. Ορισμένοι διαθέτουν αξιοζήλευτα ενημερωμένες και ενδιαφέρουσες βιβλιοθήκες. Άλλο οι τρακαδόροι και άλλο:

Οι κλέφτες αναγνώστες
Αυτή η φυλή κινείται συνωμοτικά είτε απο ψυχογενή είτε απο ιδεολογικά (γιατί όχι?) ελατήρια. Στην πρώτη περίπτωση αναγνωρίζουμε τους κλεπτομανείς αναξσρτήτως οικονομικής κατάστασης, οι οποίοι φλερτάρουν με τις πιο ανώδυνες μορφές παραβατικότητας. Οι ιδεολογικά πρασανατολισμένοι κλέφτες αναγνώστες συνήθως αναρχοαριστές νέοι που θεωρούν την αγορά καπιταλιστική απάτη και την κλοπή νόμιμη αντίσταση, ακόμη και ... υποχρέωση απέναντι στο κίνημα.

Οι επικοινωνιακοί αναγνώστες
Ανύπαρκτοι στην Ελλαδάρα. Στο εξωτερικό είναι ολόκληρο κίνημα που αντικατοπτρίζει μια φιλοσοφία ζωής, αυτοί που δανείζουν βιβλία απο ιδεολογία. Ένα βιβλίο, πιστεύει αυτή η "φυλή", όταν διαβαστεί απο κάποιον έχει κλείσει ένα κύκλο. Τότε μπ[ορεί να πάει παραδίπλα. Πως? Αφημένα επίτηδες σε παγκάκι πάρκου, σε κάθισμα λεωφορείου, σε τραπεζάκι καφέ, στη Δυτική Ευρώπη όλο και περισσότερο συναντάμε βιβλία που βολτάρουν ξέμπαρκα χωρίς ιδιοκτήτη, αλλά κινούμενα απο χέρι σε χέρι και απο νου σε νου, όπως αρμόζει στη γνώση. Με σημειώσεις και κρίσεις στα κενά των σελίδων, ο προηγούμενος αναγνώστης καλεί τους επόμενους σε έναν ιδιότυπο διάλογο. Δεν πάνε πολλές μέρες που και στην Αθήνα δοκομάστηκε για πρώτη φορά να οργανωθεί υπο μορφή διημέρου μια τέτοια κίνηση.

Οι αναγνώστες των διακοπών.
Κατ' εξοχήν ελληνική "φυλή". Άλλοτε περισσότερο φιλόδοξοι, ανάλογα και με τα απωθημένα της χρονιάς, άλλοτε πιο προσγειωμένοι, γεμίζουν την βαλίτσα με τα βιβλία που θα διαβάσουν στη Φολέγανδρο, στην Πάρο και στη Γαυδο. Επιμένουν, ακόμη και όταν σέρνουν μαζί απο το κατοικίδιο μέχρι το νήπιο αγγελούδι τους. Επικοινωνιακά είναι πολύ δύσκολο να γλυτώσουν απο τις σειρηνες των εκδοτικών οίκων, που - όπως και οι κρέμες αδυνατίσματος - βλέπουν τις διακοπές ως τη χρυσή ευκαιρρία για την εκτίναξη των πωλήσεών τους. Κάθε καλοκαίρι υπόσχονται οτι "του χρόνου" θα είναι πιο ρεαλιστές. Κάπου εδώ όμως ας χαλαρώσουμε λιγάκι - τελευταία (που λέει ο λόγος) "φυλή" αναγνωστών είναι:

Οι οριζόντιοι αναγνώστες
Κατάκοποι, βουρλισμένοι απο την κούραση της ημέρας, αλλά φιλειρηνικοί, αθόρυβοι, αποφασισμένοι μες την απελπισία τους να χαλαρώσουν σε οικεία σκεπάσματα με οικεία διαβάσματα. Κλείνουν τους δέκτες της τηλεόρασης, βαδίζουν σταθερά προς την κρεβατοκάμαρα ή έστω βουλιάζουν στον καναπέ σε οριζόντια θέση, χαμηλώνουν τον φωτισμό, αγνοούν συζύγους, παιδιά και παπουδογιαγιάδες. Και μετά? Ε, διαβάζουν πέντε αράδες και ... τους παίρνει ο ύπνος! 'Ονειρα γλυκά και καλή ανάγνωση ...


Απο το περιοδικό ΠΟΝΤΙΚΙ BOOKS

10 Ενδείξεις οτι θα απολυθείς

1) Εξέδωσαν καινούρια λίστα με τα εσωτερικά τηλέφωνα των υπαλλήλων και η μόνη διαφορά με την παλιά είναι οτι λείπει το δικό σου

2) Είσαι ο μόνος που δεν πήρε πρόσκληση για τα εγκαίνια του νέου υποκαταστήματος τον επόμενο μήνα

3) Όποτε μπαίνεις σε ένα δωμάτιο με συναδέλφους σου γίνεται σιωπή ενός δευτερολέπτου, η οποία κάθε φορά σπάει με την ατάκα: "Καλά είδες τον Ολυμπιακό χτές?"

4) Όλοι δανείζονται πράγματα απο σένα και λένε γελώντας πως θα στα επιστρέψουν την επόμενη εβδομάδα

5) Η εταιρεία άλλαξε κλειδαριές και κωδικούς αλλά ο μόνος που πρέπει να περάσει μπροστά απο τον φύλακα για να μπει είσαι εσύ

6) Η γκόμενα που μέχρι τώρα δεν σου καθόταν λέγοντας "δεν μπλέκω με συναδέλφους" σου ζήτησε να βγείτε

7) Μπήκες στο λογιστήριο να ζητήσεις τα ένσημά σου και μόλις σε είδαν είπαν μεταξύ τους: "Πήγε κιόλας 30 ο μήνας?"

8) Έχουν δώσει το κομπιούτερ σου για επισκευή εδώ και είκοσι μέρες και ο διευθυντής σου δεν έχει κανένα πρόβλημα που δεν μπορείς να δουλέψεις.

9) Ο διευθυντής σου έχει τουλάχιστον πέντε μισάωρα ραντεβού με κουστουμαρισμένους αγνώστους και όταν ρωτάς αν η εταιρεία κάνει interview για κάποια θέση, σου απαντάει οτι είναι φίλοι του.

10) Ο καφετζής σου ζήτησε να ξεπληρώσεις νωρίτερα απο οτι συνήθως την οφειλή σου

Απο το Nitro Μαϊου 2006

EuroVISSIon 2006

Να εξηγηθώμ μου άρεσαν τα παλιά της Βίσση. Πριν το "Ρε", όταν τραγουδούσε τη "Μεθυσμένη Πολιτεία" και το "Δώδεκα" αλλά και αργότερα όταν έλεγε το "Χουλα Χουπ". Μετά άρχισε τα σκυλοσουξεδάκια και τα ποπ χασαπικοτσιφτετέλια που δεν τα πάω καθόλου. Απο κάθε δίσκο ύστερα απο το ΡΕ 1 ή 2 τραγούδια αξίζουν.

Ο Καρβέλας ως συνθέτης δεν μ'αρέσει. Ναί είχε γράψει μεγάλες επιτυχίες στο παρελθόν αλλά τα τελευταία του (κι όχι μόνο της Βίσση) είναι επιεικώς απαράδεκτα.

Το οτι ήταν μια καλή επιλογή η Βίσση για την Eurovision, είναι. Μετά απο μια πρωτιά πάντα πρέπει να ανεβάζει κανείς τον πήχη και να προσπαθεί να μην είναι απλός καλός αλλά καλλύτερος. Το οτι το Everything ήταν καλή επιλογή για τραγούδι φάνηκε απο τα polls που το θέλουν πρώτο και με διαφορά. Όμως πρέπει να παραδεχτείται οτι φωνητικά δεν τα "βγάζει" όπως η Παπαρίζου. Που είναι και 24 χρονών και μπορεί να χτυπιέται 3 λέπτα στην πίστα φορώντας τακούνια μιναρέδες και να βγάζει και τις κορόνες αβίαστα και χωρίς playback.

Άνθρωποι του περιβάλλοντος της Βίσση είπαν ευτυχώς που θα πει την μπαλάντα γιατί δεν θα τα έβγαζε πέρα με κάποιο πιο χορευτικό κομμάτι.

Το τραγούδι αυτό καθ' αυτό δεν μου άρεσε. Ούτε και τα υπόλοιπα μου άρεσαν. Τα 3 περσινά ήταν 100 φορές καλύτερα. Γενικά δεν είμαι τύπος της μπαλάντας. Ποτέ δεν μου άρεσε η slow μουσική, πάντα προτιμούσα τα πιο μπιτάτα κομμάτια. Ένας άλλος λόγος που δεν μου αρέσει το τραγούδι είναι οτι δεν υπάρχει ούτε ένα δείγμα ελληνικότητας. Όλα τα περσυνά είχαν ελληνικό χρώμα, είτε ήταν μπουζούκι, λύρα μαντολίνο) ακόμα και το shake it είχε μπουζούκι, ενώ το φετινό πραγματικά δεν είχε τίποτα ελληνικό.

Τέλος δεν εμπιστεύομαι την Βίσση εμφανησιακά. Είναι ικανή να πάει στην Eurovision με τζινάκι και μακό για να το παίξει μπουμπούκα, και να πέσει κάτω και να σπαρταράει όπως έκανε στο show της επιλογής. Εαν έχει μυαλό και δεν τα κάνει αυτά, εαν φορέσει καμμία τουαλέτα της προκοπής και δεν συμπεριφερθεί σαν νευρόσπαστο στην πίστα, πιστεύω οτι μέχρι και πρώτη θα έρθει.

Το αξίζει άλλωστε οτι και να πούμε!

Altro Mercato: Αγορές χωρίς τύψεις και ενοχές (ΙΙ)

Μπορείς να αγοράσεις κους - κους απο τον πρώτο συνεταιρισμό παλαιστινίων γυναικών προσφύγων απο το Λίβανο, την Ιορδανία και την Παλαιστίνη, καλάθοα απο φύλλα μπανάνας της ομάδας των γυναικών Αμουγιάνγκου της Κένυας, που χάρη στο δίκαιο εμπόριο μπορεσαν να αποκτήσουν ένα φορτηγάκι για να φτάνουν ευκολότερα στις φυτείες* αναψυκτικό Γουαρανίτο, απο εκχυλίσμα ενός βραζιλιάνικου φρούτου - τόσο δυναμωτικό, που οι ντόπιοι λένε οτι χάρη σε αυτό αντέχουν να χορεύουν με τις ώρες -, που το συλλέγουν τα μέλη του Γενικού Συμβουλίου Φυλών Σατερέ Μαουέ και με τα έσοδα προωθούν τη διάσωση του βιότοπού τους στον Αμαζόνιο* κεραμικά απο ομάδες φιλιππινέζων παραγωγών της Saffy, οργάνωσης που προωθεί τη συμμετοχή στην παραγωγή και σε προγράμματα κοινωνικής ένταξης. Καλλυντικά φτιαγμένα απο πρώτες ύλες συνεταιρισμών που αντιμάχονται την ιδιωτικοποίηση των καλλιεργειών και τις πολιτικές πιέσεις των μεγάλων εργοστασίων. Εξωτικά ροφήματα που συλλέγονται απο συνεταιρισμό μιας απο τις επαρχίες της Κένυας που έχει πληγεί περισσότερο απο την ξηρασία - με τα έσοδα απο τις πωλήσεις κατασκευάζει ένα εκτεταμένο σύστημα ύδρευσης. Κιλίμια της Ένωσης Χειροτεχνών Αχ Κεν της Γουατεμάλας, της οποίας οι 777 γυναίκες ιθαγενείς Μάγια - στην πλειονότητά τους χήρες που έχασαν τους άντρες τους στον εμφύλιο - κατάφεραν να ιδρύσουν ένα κέντρο εκπαίδευσης για τη βελτίωση της παραγωγής τους και έναν βρεφονηπιακό σταθμό για τα παιδιά τους.

Οι οργανώσεις δίκαιου εμπορίου συνεργάζονται με τους λιγότερο προνομιούχους παραγωγούς, προσφέροντας τους περίπου το 40% της τελικής τιμής του προϊόντος, ενώ συχνά καθιερώνουν μια διασφαλισμένη προς τα κάτω τιμή, ως "τιμή επιβίωσης", αυτή δηλαδή που επιτρέπει στους παραγωγούς να απολαμβάνουν καλές συνθήκες εργασίας, ασφάλιση, βάρδιες, άδειες κ.λπ. Συγχρόνως, προπληρώνουν το 50% της παραγγελίας, ώστε οι παραγωγοί να έχουν λεφτά να αναπτύξουν τα προϊόντα τους και να γίνουν αυτοδύναμοι. Όσο για το υπόλοιπο 60% της τιμής, αφορά τα έξοδα μεταφοράς, επεξεργασίας (όπου απαιτείται), τυποποίησης και διανομής στα καταστήματα ενναλλακτικής αγοράς που, σαν το AltroMercato, είναι μη κερδοσκοπικά.

"Μια μπάλα ίσως εδώ είναι πιο ακριβή, αλλά δεν την παράγουν ανήλικα παιδιά - σκλάβοι που δουλέυουν 14 ώρες την ημέρα. Τα ψώνια είναι η καθημερινή μας ψήφος και νομίζω οτι πια είναι πολλοί οι καταναλωτές που, όταν αγοράζουν ένα πουκάμισο απο ένα πολυκατάστημα για 7 ευρώ, αναρωτιούνται τι συνθήκες δουλειάς τελικά πληρώνουν" λέει η κ. Σάρλι. "Γι' αυτό, όταν μας ρωτάνε αν οι τιμές είναι φτηνές ή ακριβές, τους απαντάμε "είναι σωστές", είναι αυτό που πρέπει να είναι για να μπορέσει να αμειφθεί δίκαια η κοινότητα των παραγωγών".

"Σωστή τιμή" είναι η μαγική φράση σ'αυτήν την εναλλακτική αγορά που γεννιέται στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, συμπιέζει το κέρδος του πωλητή και όχι του παραγωγού και περιλαμβάνει μια πολύτιμη προστιθέμενη αξία, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Θα πρόσθετα δε και αρκετά σωστή και για την τσέπη όλων όσοι έσπευσαν να αδειάσουν τα ράφια του AltroMercato, υποστηρίζοντας πως οι τιμές του είναι ανταγωνιστικές αναλόγων της αγοράς.

Ποιοί είναι αυτοί? Απο γιάπηδες ως φρικιά κι απο καθωσπρέπει νέους ως εναλλακτικούς μεσηλίκους, που φαντάζομαι μοιράζονται ένα κοινό χαρακτηριστικό¨είναι ψυλλιασμένοι - με οτι κι αν σημαίνει η λέξη. "Πολύ καλό για να είναι αληθινό, σιγά μην ανοίγουν κοτζάμ μαγαζί στη Νίκης και δουλεύουν για την πλάκα τους, "εθελοντικά" δίχως κέρδος!" επανέλαβε ο ράστα νεαρός, παίζοντας με την καχυποψία μας.

Και ο ώριμος συνομιλητής του, απτόητος αντέτεινε: "Στο κάτω κάτω, σε καπιταλισμό ζούμε. Κι αν ορισμένοι κερδίζουν, σε χαλάει να πληρώνονται καλύτερα κάποιοι φτωχοί και να έχεις την αίσθηση - ή την ψευδαίσθηση - οτι κάτι πρόσφερες κι εσύ?"

Ακούγοντάς τους θυμήθηκα τον αφορισμό του Καράνα, ενός βραζιλιάνου επισκόπου, που διαμαρτυρόταν: "Οταν δίνω ψωμί στους φτωχούς με λένε άγιο, όταν τους ρωτώ γιατί είναι φτωχοί με χαρακτηρίζουν κουμουνιστή". Τώρα που ο υπαρκτός κομμουνισμός σχεδόν εξέπεσε στην ανυπαρξία, αν σκεφτόταν πως να δημιουργήσει συνθήκες για να βγουν απο τη φτώχεια, σίγουρα επιφυλακτικοί διανοούμενοι της αμφισβήτησης θα τον κατηγορούσαν ως "κρυπτοεκμεταλλευτή". Σας διαβεβαιώνω θα του ήταν αδιάφορο.

Απο το Περιοδικό "Ε" - 9/4/2006

Altro Mercato: Αγορές χωρίς τύψεις και ενοχές (I)

Στα ράφια του θα βρεις απο τρόφιμα και καλλυντικά μέχρι έπιπλα και παιχνίδια. Πίσω απο αυτά, μια έξυπνη ιδέα. Το AltroMercato, το μαγαζί "εναλλακτικού εμορίου", που θέλει, μέσω μιας έντιμης εμπορικής συναλλαγής, ικανοποιημένους τους παραγωγούς των φτωχών χωρών και χαρούμενους τους καταναλωτές των πλουσίων, άνοιξε πρόσφατα τις πόρτες του και στην Αθήνα.

Θα αγόραζες μια μαρμελάδα εξωτικών φρούτων φτιαγμήνη απο γυναίκες ενός αυτοδιαχειριζόμενου συνεταιρισμού του Ισημερινού - που αντί για ένα κομμάτι ψωμί παίρνουν το 40% της τελικής τιμής του προϊόντος και χάρη σ'αυτήν τη δραστηριότητα καταφέρνουν να στείλουν τα παιδιά τους σχολείο -, και μάλιστα σε τιμή ανταγωνιστική (ή και φτηνότερη) απ'αυτήν των άγνωστης προέλευσης και επεξεργασίας "εξωτικών" βιομηχανοποιημένων πολτών που κυκλοφορούν στην αγορά?

"Πολύ καλό για να το πιστέψεις" έλεγε ένας ράστα νεαρός σε ένα απο τα πηγαδάκια που στήθηκαν στα εγκαίνια του AltroMercato, του πρώτου μαγαζιού στην Ελλάδα που υπόσχεται οτι όλα τα εμπορεύματα του είναι προϊόντα δίκαιου και αλληλέγγυου εμπορίου με τους παραγωγούς του Τρίτου Κόσμου.

"Απλώς συνηθίσαμε τόσο στην κυνική αντίληψη οτι εκμετάλλευση είναι η βάση των συναλλαγών μας με τον Νότο και οτι οι καλές προθέσεις δεν μπορεί να μην κρύβουν κάτι "σκοτεινό", ώστε γίναμε καχύποπτοι. Ή ίσως αναζητάμε ένα ακόμι άλλοθι για αμφισβήτηση" απαντούσε διφορούμενα ο ώριμος συνομιλητής του.

Πάντως όσοι συμμετέχουν στο πείραμα μιλούν για αμφισβήτηση στην πράξη των κανόνων του συνηθισμένου εμπορίου μεταξύ Βορρά και Νότου, που έχει ως βάση το να αγοράζει όσο πιο φτηνά μπορεί - αδιαφορώντας για τη διαδικασία παραγωγής - και να πουλά όσο πιο ακριβά γίνεται και να πολλαπλασιάζει το κέρδος του.

"Αποδέχεσαι τους κανόνες, αλλά αλλάζεις τα κριτήρια, καθώς μεσάζντες και τελικοί πωλητές είναι μη κερδοσκοπικοί φορείς. Αυτό επιτρέπει να αλλάζεις την κατανομή εισοδήματος υπέρ των παραγωγών, προσφέροντας τους πολύ μεγαλύτερες τιμές, ενώ το κέρδος απο τις πωλήσεις επενδύεται σε κοινωνικά προγράμματα στον Νότο και σε εκστρατείες ευαισθητοποίησης και επέκταση του δικτύου δίκαιου εμπορίου στο Βορρά. Μακρορόθεσμα αυτό συμβάλει στον περιορισμό της φτώχειας, στη διαμόρφωση καλών συνθηκών εργασίας και στη βιωσιμη ανάπτυξη των περιθωριοποιημένων παραγωγών του Τρίτου Κόσμου.

Είναι ένα πολύχρονο διεθνές κίνημα που εκπροσωπεί έναν ήπιο τρόπο να αλλάξεις τον κόσμο, μια οικονομική, κοινωνική και πολιτική πρόταση για έναν άλλο εφκτό κόσμο" εξηγεί η Μαρίνα Σάρλι, που εμπνεύστηκε τη δημιουργία της μη κυβερνητικής οργάνωσης Fair Trade Hellas κι έκανε πράξη μαζί με εκατοντάδες εθελοντές (και έναν μόνο έμμισθο υπάλληλο) το πρώτο μη κερδοσκοπικό κατάστημα αναλλακτικής αγοράς στην Ελλάδα, στην οδό Νίκης στο Σύνταγμα.

Ιταλίδα, με πολύχρονη εμειρία και δουλειά σε εθελοντικές οργανώσεις, ανάμεσά τους και στην ιταλική CTM, τη δεύτερη μεγαλύτερη οργάνωση δίκαιου και αλληλέγγυου εμπορίου στον κόσμο, η Μαρίνα εμπνεύστηκε έναν χώρο "ευαισθητοποιημένης κατανάλωσης" που μας καλεί να αναζητήσουμε τι κρύβεται πίσω απο το προϊόν, ποιός και πως μπορούμε με τις αγορές μας να διασφαλίσουμε τα δικαιώματα των παραγωγών του.

Τα προϊόντα AltroMercato, απο ρούχα, είδη σπιτιού και καλλυντικά έως κοσμήματα, δώρα, τρόφιμα, ποτά, εισάγονται απο τη CTM και φέρουν στις ετικέτες τους βασικές πληροφορίες για τις πρώτες ύλες, τη διαδικασία παραγωγής, τους τόπους και τους ανθρώπους που τα παράγουν.

Συνεχίζεται ...
Απο το Περιοδικό "Ε" - 9/4/2006

Έλληνας είσαι όταν ...

1. Κάνεις φραπέ πριν φύγεις απ' το σπίτι, όταν φτάνεις στο γραφείο, μετά το φαγητό, όταν έχεις καλεσμένους, πριν φύγουν οι καλεσμένοι, αφού φύγουν οι καλεσμένοι και πριν πέσεις για ύπνο.

2. Έχεις ακόμα ρούχα, από τότε που ήσουν 5 χρονών, φυλαγμένα σε βαλίτσες.

3. Αποκαλείς κάθε μεγαλύτερο πρόσωπο που δεν έχεις γνωρίσει ποτέ "θείο" ή "θεία".

4. Δεν λες τίποτα στους γονείς σου, αλλά πάλι αυτοί νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα, και σε κάνουν να πιστεύεις ότι όντως τα ξέρουν.

5. Μαθαίνεις πώς να εκλιπαρείς το προσωπικό του αεροδρομίου, για να επιτρέψουν τις παραπάνω βαλίτσες που έχεις, αμέσως μόλις ο πατέρας σου σταματήσει να το κάνει για σένα και την οικογένεια.

6. Όταν ταξιδεύεις με το αεροπλάνο και επιστρέψεις, βρίσκεις 20 άτομα να σε περιμένουν στο αεροδρόμιο.

7.Κάθε καλοκαίρι "πρέπει να πας στο χωριό".

8. Κάθε φορά που πας στο χωριό, γνωρίζεις συγγενείς που ούτε ήξερες ότι υπάρχουν, και δεν μοιάζουν καθόλου με την οικογένειά σου.

9.Ψάχνεις για πανεπιστήμιο όσο το δυνατόν πιο μακριά απ' το σπίτι, ή όσο το δυνατόν πιο κοντά στο σπίτι.

10. Όταν τελειώσεις το πανεπιστήμιο, επιστρέφεις και πρέπει να μείνεις πάλι με τους δικούς σου και μαλώνεις μαζί τους για τα πάντα -σαν να μην είχες φύγει ποτέ.

11.Πάντα καταριέσαι τους Έλληνες, και όταν ταξιδεύεις στο εξωτερικό κάνεις φίλους μόνο Έλληνες.

12. Όλοι οι συγγενείς σου μαζί μπορούν να αποτελέσουν μια μικρή πόλη.

13. Όλοι είναι "οικογενειακοί φίλοι".

14. Μαλώνεις για το ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό.

15.Μαθαίνεις στους Ευρωπαίους/Αμερικανούς να βρίζουν στη γλώσσα σου.

16. Όταν βγαίνεις ραντεβού, αρχίζεις να σκέφτεσαι τα πιο απίθανα μέρη για να αποφύγεις συγγενείς ή οικογενειακούς φίλους.

17. Καταλήγεις σε ένα άθλιο απόμερο μέρος και πάλι πέφτεις στο συγγενή με τη μεγαλύτερη γλώσσα.

18. Νομίζεις ότι απελευθερώνεσαι, αν και δεν μπορείς ούτε να καπνίσεις δημόσια.

19. Αν φτάσεις τα 25 και δεν έχεις παντρευτεί, οι γονείς σου σε κάνουν να αισθάνεσαι πολύ γέρος.

20. Το να παντρευτείς είναι ο μόνος τρόπος να γλιτώσεις απ' τους γονείς σου.

21. Συμβουλεύεις τους φίλου σου πώς να επαναστατήσουν στους γονείς τους, όταν εσύ δεν μπορείς να κάτσεις ούτε μετά τις 12 έξω.

22. Λες πάντα "Aνοιξε το φως", αντί "Aναψε το φως".

23. Ρωτάς τον πατέρα μια απλή ερώτηση κι εκείνος σου λέει μια ιστορία για το πώς περπατούσε χιλιόμετρα ολόκληρα για να πάει σχολείο, χωρίς παπούτσια.

Βρίστε, κάνει καλό!

Στο τιμόνι βρίζω ...

Ναι το παραδέχομαι, δεν είμαι και ο πιο πολιτισμένος οδηγός του κόσμου. Κάποιες φορές φίλοι μου με έχουν προειδοποιήσει" "Θα κατέβουν και θα σε κάνουν τόπι στο ξύλο". Το έχουν επιχειρήσει κάποιοι ... Το περιμένω κάθε φορά, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Βρίζω καθημερινά. Απο μέσα μου αλλά και φωναχτά. Βρίζω για διάφορους λόγους: Βρίζω αυτόν που σε βλέπει και βγαίνει μπροστά σου απο το στόπ, τον ταξιτζή που σταματά στην δεύτερη λωρίδα της λεωφόρου Συγγρού ή της Τσιμισκή και μπλοκάρει τα πάντα απο πίσω. Βρίζω την κυράτσα που περνά με πορτοκαλί και κλείνει τη διαστάυρωση, τον οδηγό του αστικού που πάει να σε πατήσει πάνω στις διαβάσεις, τον τύπο που παρκάρει στη γωνία και δεν μπορείς να στρίψεις, τον άλλο που έρχεται κόντρα στο μονόδρομο και θέλει να τον αφήσεις να περάσει ("έλα ρε φίλε, 20 μέτρα είναι!"), τον τύπο που κλείνει το δρόμο για να ξεφορτώσει, το μάγκα με το φτιαγμένο Sierra που σου κάνει σινιάλο να κάνεις δεξιά (που?), ενώ κινείσαι με 140 στην εθνική, το μαγαζάτορα που βάζει δύο καρέκλες μπροστά στο μαγαζί του για να μην παρκάρει άλλος.

Βρίζω την μισή Ελλάδα όπως καταλαβαίνετε ...

Δε βρίζω μόνο όταν το αυτοκίνητο έχει αυτοκόλητο του περιοδικού για ευνόϊτους λόγους. Αν καταπιεστώ, τα βγάζω και βρίζω με την ψυχή μου. Έχω πρόβλημα, λέτε? Ε, τότε γιατί δεν στην υπόλοιπη Ευρώπη? Απλώς γιατί κανένας δε με ενοχλεί εκεί.

Γνωρίζω πολύ καλά οτι το βρισίδι δεν είναι πολιτικά ορθό, αλλά πως μπορείς να το αποφύγεις? Είναι αναγκαίο κακό. Μια δωρεάν ψυχανάλυση του δρόμου. Και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Εφόσον έχεις 100% δίκιο, εννοείται. Με μια προϋπόθεση: Να δέχεσαι με χιούμορ τα "μπινελίκια" των άλλων, όταν εσύ είσαι ο φταίχτης. Που θα είσαι - όπως κι εγώ - κάποια στιγμή της ημέρας. Ελάτε τώρα, Ελληνάρες είμαστε όλοι, ακόμη κι εμείς οι δημοσιογράφοι αυτοκινήτου. Ελάτε λοιπόν να βριστούμε φωναχτά, με φαντασία, με σεξουαλικά υπονοούμενα και κοινωνικό σχόλιο, έτσι για να πάνε κάτω τα φαρμάκια της μποτιλιαρισμένης μας καθημερινότητας. Εξάλλου όλοι λίγο πολύ κάνουμε στους άλλους όσα μας κάνουν εκείνοι. Ελάτε να βριστούμε, αλλά μέχρι εκεί. Χωρίς περαιτέρω βία. Να ξεσπάσουμε και στο επόμενο φανάρι ας χαμογελάσουμε και πάλι. Και αν σας βρίσουν? Ε, αφού έχετε δίκιο, σηκώστε το χέρι με κλειστή την παλάμι και ζητήστε συγνώμη. Με χαμόγελο παρακαλώ! Δοκιμάστε το, είναι άκρως χριστιανικό. Δύσκολο? Read the fucking - κυριολεκτικά - manual που ακολουθεί για να ξεκινήσετε ...

RTFM!

1. Μην βλασφημείται τα θεία
2. Μη βρίζετε ηλικιωμένους
3. Μη βρίζετε τη μάνα, τον πατέρα, τη σύζυγο ή το σόι ολάκερο του οδηγού
4. Μη βρίζετε τη συνοδηγό. Ιδίως αν είναι κούκλα ...
5. Μη βρίζετε πρώτοι κυρίες ή δεσποινίδες. Θα σας ανταποδώσουν τα χειρότερα και δε θα ξέρετε τι να κάνετε.
6. Μην προκαλείται σε χειροδικία. Τα "Βγες έξω ρε, να σου δείξω εγώ" κτλ ξεχάστε τα!
7. Μην παίρνετε προσωπικά τα βρισίδια των άλλων. Για αυτό που κάνατε σας βρίζουν, όχι για αυτό που είστε. Τα "ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε?" δε λέει ακόμα και αν είσαι ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου ...
8. Σας μουτζώνουν άδικα? Πείτε ευχαριστώ. Σας μουτζώνουν δίκαια? Πείτε συγνώμη
9. Πάρτε θετικά τις βρισιές των άλλων. Το "Αει γαμήσου" δεχθείτε το και σαν ευχή!
10. Βρίστε στην καθαρεύουσα, έχει πλάκα. Πχ, αντι πούστης, κίναιδος, αντί πουτάνα, ιερόδουλη κτλ.
11. Βρίστε χρησιμοποιώντας δεύττερο πλήθυντικό. Δείχνει επίπεδο.
12. Βάλτε ερωτηματικά στα βρισίδια σας, δείχνει ανοιχτό μυαλό. Π.χ. "Μήπως είστε ομοφυλόφυλος?"
13. Βρίστε με οξυδέρκεια. Αποφύγετε χαρακτηρισμούς για το σωματότυπο του άλλου και ασχοληθείτε με την εμφάνιση του αυτοκινήτου. Πχ. σε τύπο με Mercedes ή BMW: "Πάρε τον κουβά σου απο δω, φτωχομπινέ".
14. Το ύστα όπλο άμυνας, αν σας βρίσουν και δε θέλετε - ή φοβάστε - να δώσετε συνέχεια? Με ύφος όλο παράπονο, ανοίξτε το παράθυρο και πείτε το αμίμητο:"Μα γιατί μου φέρεσται έτσι?"

ΑΚΗΣ ΤΕΜΠΕΡΙΔΗΣ - Για το περιοδικό 4 Τροχοί

Λόγοι που αγαπάμε την Αθήνα: Νο 3

Απο το NITRO Μαρτίου

Γιατί στο θέμα "κίνηση" βλέπουμε φως στο τούνελ (του metro)

Έχετε μετρήσει πόσα λεπτά χρειάζεστε για να πάτε μέχρι τη δουλειά σας? (Ναί, 47'). Έχουν δοκιμαστεί τα πάντα: αναδυόμενες μπάρες, μονοδρομήσεις, πεζοδρομήσεις, δακτύλιος, εμπορικό τρίγωνο, οικονομικό τετράγωνο, κοινωνικό παραλληλόγραμμο. Τώρα σκέφτονται κι άλλα, που τα διοχετεύουν σιγά σιγά στον Τύπο για να δοκιμάσουν τις αντιδράσεις μας: Απαγόρευση της κυκλοφορίας των τζιπ στο Κέντο, ημερήσια κάρτα πρόσβασης που την ξύνης και την τοποθετής στο παρπρίζ, ηλεκτρονικό πάσο (βλ. Λονδίνο), πλήρη απαγόρευση οχημάτων (!), απ' όλα έχει το μενού. Τον κοινό παρονομαστή τους τον προσέξατε: Κοστίζουν άρα εισπράττουν. Σέμφωνα πάντος με το Υπουργείο μεταφορών: "Τα μέσα μαζικής μεταφοράς εξυπηρετούν πλέον το 41% των καθημερινών μετακινήσεων των κατοίκων της πρωτεύουσας". Ο αρμόδιος υπουργός Μιχάλης Λιάπης το ξεκαθάρισε: "Θέλουμε να εθαρρύνουμε τους πολίτες να χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ. Η ελληνική πολιτεία έχει δαπανήσει πάρα πολλά χρήματα για να βελτιώσει τις μετακινήσεις με τα δημόσια μέσα. Στόχος μας είναι μέχρι το 2007 το 50% των μετακινήσεων να πραγματοποιείται με τα ΜΜΜ". Ρεαλιστικός στόχος ή ουτοπία? Θα μάθουμε σύντομα. Μέχρι τότε, συνιστούμε να αποφευγετε την αγορά τζιπ και να ρωτάτε τον λαχειοπώλη αν ήρθε το νέο "Ξύσου και (μετα)κινήσου". - ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΡΑΚΟΥΛΑΡΑΚΟΣ.

Κολλημένοι (στην κίνηση) Αθηναίοι αναθαρρήστε!!! Υπάρχει ελπίδα. Το metro κάνει θαυματα, βοήθειά μας. Όσο πιο πολύ το σκέφτομαι τόσο πιο πολύ μου αρέσει η πόλη! Και θα κάνω μερικά posts ακόμα με τα θετικά της στοιχεία.

Λόγοι που αγαπάμε την Αθήνα: Νο 2

Απο το NITRO Μαρτίου

Γιατι το νέφος ελαττώθηκε απο μόνο του (Παρ'τα L.A.)

Θυμάστε τις γελοιογραφίες των εφημερίδων του '80? Το αγαπημένο θέμα των σκιτσογράφων ήταν ένα: το μαύρο σύννεφο με ανθρώπινη μορφή και τη λέξη "νέφος" στο στήθος. Το νέφος εμφανίστηκε ακριβώς τότε, την εποχή που η Αθήνα γέμιζε αυτοκίνητα, οι κινητήρες των οχημάτων έβγαζαν περισσότερο καπνό απο ιπποδύναμη και η μορφολογία του Λεκανοπεδίου φυλάκιζε βλαβερά στοιχεία της ατμόσφαιρας εντός των ορεινών αττικών συνόρων ενώ η ΕΜΥ διέψευδε εκείνους που θεωρούσαν ευεργετικό το δροσερό θαλασσινό αεράκι: "η θαλασσια αύρα ευνοεί την ανάπτυξη υψηλών συγκεντρώσεων φωτοχημικών ρύπων". Μέχρι που, απο το 1994, με την εφαρμογή του σχεδίου αντιρύπανσης με τον τίτλο "Αττική SOS" και τα κίνητρα που δόθηκαν για την τεχνολογική αναβάθμιση των κινητήρων των οχημάτων, η ατμοσφαιρική ρύπανση στην Αθήνα μειώνετε συνεχώς. Απίστευτο? Κι όμως ελληνικό. Το επιβεβαιώνει και η τελευταία έκθεση του ΥΠΕΧΩΔΕ: "Η διαχρονική εξέλιξη των τιμών ρύπανσης δείχνει οτι, παρά τις αυξομειώσεις απο χρόνο σε χρόνο, η τάση εξέλιξης είναι γενικά πτωτική ή τάση σταθεροποίησης, ανάλογα με τον ρύπο". Ζαλιστήκατε? Πάντος δεν φταίει ο αέρας που αναπνέετε. - ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΡΑΚΟΥΛΑΡΑΚΟΣ

Το ακούσατε κύριε ericure? Κάθε φορά που κάποιος παραπονιέται για το νέφος, μάλλον έχει μείνει πίσω. Εκτός πια και αν είναι ο Μαθουσάλας και θυμάται την Αθήνα απο τότε που κυκλοφορούσαν κάρα στους δρόμους. Εκείνη την εποχή θα παραπονιόταν για τις σβουνιές βέβαια ...

Λόγοι που αγαπάμε την Αθήνα: Νο 1

Απο το NITRO Μαρτίου

Γιατί στα περίπτερά μας κρέμονται περισσότερα έντυπα απ'οτι σε οποιαδήποτε άλλη μητρόπολη στον κόσμο.

Στην πρόσφατη έρευνα της ιταλικής La Repubblica σχετικά με τη δημογραφική κατάσταση στις πρωτεύουσες των χωρών της Ε.Ε. ο συντάκτης της εφημερίδας τόνιζε δεικτικά για την Αθήνα: "Αν οι Αθηναίοι έκαναν παιδιά με το ρυθμό που βγάζουν εφημερίδες και περιοδικά, θα είχαν λύσει το πρόβλημα υπογεννητικότητας". Αγνοώντας την ειρωνική εσάνς του σχολίου αυτού, οι περι τα δυο εκατομμύρια Αθηναίοι μεταξύ των είκοσι και πενήντα χρόνων, όσοι δηλαδή αποτελούν το βασικό αναγνωστικό κοινό, μπορούν να καυχιούνται οτι κάθε μέρα της ευδομάδας έχουν να διαβάσουν πάνω απο 100 διαφορετικές εφημερίδες και γύρω στα 500 διαφορετικά περιοδικά (πηγή πρακτορείο Άργος), απο κουτσομπολίστικα μέχρι λογοτεχνικές επιθεωρήσεις (στις οποιές μέχρι και ανέκδοτο υλικό του Ντοστογιέφσκι μπορεί να βρει κανείς) και απο αθλητικές "αμερόληπτες" εφημερίδες μέχρι ειδικές εκδόσεις με μεταφρασμένες συνταγές μαγειρικής απο το Ντουμπαι. Τα μανταλάκια πλέον δεν μοιάζουν αρκετά δυνατά να κρατήσουν να συγκρατήσουν τις μύριες σελίδες που κρέμονται καθημερικά απο τα κιόσκια των περιπτέρων (που, ειδικά στο κέντρο της πόλης, κοντεύουν να πέσουν απο το βάρος). Και είναι βέβαιο οτι κάμποσες απο αυτές τις σελίδες προσφέρονται καλύτερα για το "δάπεδο" των κλουβιών των καναρινιών αντί για ανάγνωση. Όμως κάθε Σάββατο βράδυ - Κυριακή πρωϊ (που έλεγαν και οι Στέρεο Νόβα) δεν υπάρχει ωραιότερη κατάσταση (και τα γαλόνια αλκοόλ που κατανάλωνες όλο το βράδυ δεν βοηθούν παρά ελάχιστα) απο το να στέκεσαι μπροστά απο τους τιγκαρισμένους με εφημερίδες πάγκους στα πέριξ της Ομόνοιας, εκεί στο πεζοδρόμιο μεταξύ Αθηνάς και Σταδίου και να προσπαθείς με το ένα χέρι (γιατί με το άλλο κρατάς το νοστιμότερο after σουβλάκι της πόλης απο τη Γωνιά) να χωρέσεις σε μια γαλάζια σακούλα λαϊκής μια ντουζίνα απο αυτές, ακριβώς για να μη χρειαστεί να το κουνήσεις ρούπι απο το σπίτι σου την Κυριακή που μόλις έχει ξεκινήσει. - ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΜΙΧΟΣ

Πέστα μεγάλε ... Άντε γιατί πολύ την ζορίζουμε τώρα τελευταία την Αθήνα μας και δεν κάνει. Είναι ωραία πόλη.