* ~Nu online: www.ikbenzara.com !!!~ *

zaterdag 4 september 2010

Vroeger...

Ja, vroeger heette M&M's nog Treets, schreef zij al...
Vroeger zeiden patiënten en bezorgde bezoekers van patienten nog 'ja dokter, nee dokter'.
Vroeger zeiden diezelfde patiënten en bezorgde bezoekers ook nog 'ja zuster, nee zuster...'
Da's tegenwoordig wel anders.
Heeft de ouder wordende mens hun mond vol over 'de jeugd van tegenwoordig' nou zelf mogen zij zich bijeen vergaderen onder het kopje 'de ouderen van tegenwoordig'. Maar let wel: het betreft natuurlijk niet iedereen. Want net zoals mijn monsters bloedjes van kinderen ook niet opgaan in 'de jeugd van tegenwoordig' en mijn moeder helemaal nooit in het hokje ' de ouderen van tegenwoordig' zal gaan passen, is het natuurlijk maar een deel van de samenleving die je daar wel in kan proppen.
Zo hebben we momenteel een niet zo leuke patiënten groep op mijn afdeling. Er zitten een paar rotte appels tussen die de sfeer behoorlijk aan het verzieken zijn en de boel opstoken. Zo hebben we een mevrouw op mijn afdeling van het soort 'goed gelukt typetje T.ineke S.chouten'. Echt waar, T.ineke zou er een avondvullend programma mee kunnen vullen! De ellende is alleen dat deze mevrouw geen typetje speelt maar echt zo is. Inclusief de oorverdovend harde stem met daarbij horend alle gezichts uitdrukkingen van dien. En vooral deze mevrouw regeert de boel zoals het haar uitkomt. De verpleging heeft zij gebombardeerd tot 'de tegenpartij' zonder dat wij haar anders behandelen of zorg onthouden. Gewoon, omdat wij 'de verpleging' zijn...
Omdat het alle perken te buiten ging, heb ik haar vorige week apart genomen voor een goed gesprek. En dat zijn toch wel de meest lastige gesprekken die ik soms moet doen, want je spreekt iemand dan aan op ongewenst gedrag wat vaak een grote blinde vlek van de betreffende persoon is. Zo ook bij deze mevrouw: geen idee waar ik het over had en al snel sloeg ze om naar mij persoonlijk dingen te verwijten. Ik bleef akelig kalm en hing als helikopter boven het gesprek zodat ik steeds haar gevoel van de werkelijkheid kon uitfilteren en corrigeren. Lastig, lastig, want het is moeilijk praten met iemand met 3 hersencellen... En niet doordat zij een trauma in haar hoofd heeft waarvoor zij bij ons is opgenomen (ze is bij ons ivm beenletsel) maar omdat ze zo geboren is...
Afijn, sinds ons verhelderende gesprek is mevrouw zich wel anders gaan gedragen, helemaal wanneer ze mijn tronie in het vizier krijgt...
Donderdag nog zo'n gevalletje 'de ouderen van tegenwoordig'. Omdat ik een lesdag had liep ik in mijn eigen goeie goed kleding op de afdeling en niet in uniform.
Komt er een bezoekster van een patiënt de gang op en sommeerde mij de catheterzak van meneer D. te legen. Ik zeg dus: 'momentje dan bel ik voor u, want ik doe dit niet in mijn eigen kleren'. De tijd dat ik letterlijk over me heen heb laten piesen is voorbij en helemaal wanneer ik in m'n eigen kleren loop. Nou, nou, nou het dak eraf mensen! Het loeder ging toch tekeer omdat ik niet de catheterzak wilde legen, wie dacht ik wel dat ik was!
Ik besloot ter plekke dat ik niet haar voetveeg was en noch mijzelf, noch mijn team laat uitkafferen door 'het bezoek van tegenwoordig' en stapte op mevrouw af met de vraag wat haar probleem eigenlijk was? Zij vond dat meneer nu moest wachten en wilde zelf vooral niet wachten. Inmiddels was er al een verpleegkundige bij meneer bezig en dus hoefde meneer nergens op te wachten, wat ik haar duidelijk maakte. Ze vond het toch belachelijk en ik sprak haar aan op haar grote bek ongewenste gedrag en houding naar ons toe met de mededeling dat ik het zeer op prijs zou stellen als zij beiden achterwege zou laten binnen het gesticht onze afdeling. De vrouw van de patient-met- catheterzak, vond het allemaal reuze gênant en probeerde de opstandige bezoekster ook te corrigeren, waarna ik met opgeheven hoofd de keet verliet.
Het is toch van de zotte dat, in dit geval de verpleging steeds meer het stempel 'van de tegenpartij' opgedrukt krijgt en wij ons dit nog veel te vaak ook maar laten aanleunen ook! De mentaliteit van de hele samenleving gaat ermee naar de knoppen en wanneer we hier niet tegenin gaan en het laten gebeuren, dan is het einde zoek.
Dat wil ik dus niet. Al helemaal niet niet op mijn afdeling en tegen mijn personeel of tegen mijzelf.
Zo, ik moest het even kwijt.

8 opmerkingen:

Zonnetje zei

Zara, je hebt zoooooo gelijk! Het personeel op jouw afdeling heeft geluk met zo'n leidingevende als jij, die er daadwerkelijk iets aan doet, en opkomt voor haar mensen, en zichzelf natuurlijk.
Ook op mijn werk hebben we soms dit soort problemen, niet met de clienten(verstandelijk gehandicapten), maar met hun familie. Het is zo jammer dat we onze energie moeten steken in dit soort zaken. Deze energie zou beter ten goede komen aan normale werkzaamheden!

Neeltje zei

Je staat erbij en je kijkt er naar en als je het niet met je eigen oren en ogen zou horen en zien, zou je het niet geloven! Is er binnen het gesticht geen protocol voor dit soort dingen? (Hadden wij wel in het zkh in W) en anders wordt het misschien tijd om een protocol op te gaan stellen. Want de maatschappij zal helaas niet beter worden, vrees ik, alleen maar ruwer.

Karin zei

Klopt, ik heb het idee dat het ook steeds erger word, in alle leeftijdsgroepen en uit alle lagen van de bevolking. Een beetje meer respect en redelijkheid zou onze samenleving niet misstaan.

Manon zei

Zo snap ik ook niet dat er mensen zijn die ambulancepersoneel bedreigen. Halloooo, die mensen redden levens!!!!!

Ook tegen verplegend personeel heb je je gewoon te gedragen, zijn ze nou helemaal????

Purperpolletje zei

Ik heb bewondering voor je! Je bent goed bezig!!!

Mrs. T. zei

Wat een moeilijke gesprekken moeten dat zijn. Maar wel goed dat je ze aangaat hoor. Ik denk dat er heus nog heel veel mensen van goede wil zijn hoor. Jammer dat een klein groepje het kan verpesten voor de rest.

Margriet zei

Groot gelijk dat je er iets van gezegd hebt. Hoe moeilijk ook. En ook voor je team heel fijn, weten dat jij ze niet laat afbekken enzo. Ik ben ooit, zat bij de vomar achter de kassa, door een klant voor alles wat lelijk was uitgemaakt. Mijn bazin stond erbij en keek ernaar. Ik kon alleen nog maar janken, maar no way dat ik even weg mocht lopen. Ze zei nog net niet doorwerken kreng.

En jammer dat die patiente jullie als de tegenpartij ziet. Haar verlies, want jullie gaan aan het eind van de dag naar huis, hebben plezier met elkaar.. En zij zit daar oorlogje te voeren. Leuk leven... En lekkere prioriteit ook tijdens je revalidatie...

baasbraal zei

Lijkt me erg moeilijk. Jullie krijgen nu op je bord wat verpleegkundigen en dokters in het verleden deden. Die maakten ook echt weleens misbruik van hun gezag. Toen ik van mijn tweede kind beviel in het ziekenhuis werd ik echt schandalig behandeld, zo minderwaardig deden ze tegen me! Ik KAN me wel voorstellen dat mensen zich voornemen om nooit meer zo behandeld te worden en dan doorslaan. Maar goed is het natuurlijk niet. Je hoeft het nooit te pikken als je onheus behandeld wordt.....