Strandjutten

Naar aanleiding van mijn crea-Bea uitspatting afgelopen week en jullie reactie's daarop ben ik een beetje overmoedig geraakt.

Ik schilder al een jaar of 8 serieus nadat ik in 2002 een burn-out kreeg en besefte dat ik eigenlijk niets deed met wat ik echt leuk vond: tekenen en schilderen.
In die tijd heb ik les genomen en ben aan de slag gegaan met olieverf.
Heerlijk en ontspannend om iets te zien ontstaan en waarbij ik me goed voelde.
Zelfs de Chef was verbaasd dat ik nog meer in huis had/heb, waar hij het bestaan niet van wist. (...)
Al snel verscheen de ene na de andere creatie van mijn hand en hier en daar kreeg ik zelfs opdrachtjes om op verzoek iets te schilderen.
Na verloop van tijd en het toenemende verval van de Chef, waardoor de rollen hier in huis drastisch zijn omgedraaid (ik werk inmiddels 32 uur/week) kwam de klad erin, omdat ik domweg te weinig tijd over heb om uitgebreid te kunnen schilderen. Helaas.
M'n grote schildersezel werd opgeruimd, maar m'n tafel-ezel bleef in de kamer om het toch 'in het zicht te hebben'. Vorige week heb ik in een poep en een scheet een schilderij gemaakt dat ik al lange tijd in m'n hoofd had.
Naast olieverf schilder ik nu ook met acrylverf; het droogt sneller en omdat het mij vooral aan tijd ontbreekt pak ik nu acrylverf als ik op wil schieten.
Olieverf heeft nog wel steeds mijn hart en wanneer de tijd het weer toelaat ga ik dat ook weer gebruiken.
Ook hangt het ervan af, watik schilder. Soms is de ene verfsoort meer geschikt voor een schilderij of ontwerp dan de andere soort.

Afijn mensen, om een lang verhaal kort te maken: ik heb besloten om er een blogje bij te gaan houden 'Strandjutten', Van mij voor jullie.