Lockmachine

Ik kocht/kreeg na heel lang aarzelen een Lockmachine. Het leek me al lang wat maar ook heel ingewikkeld en zou ik dat dan wel gebruiken? En nog een machine op mijn bureau...
Mijn twijfel werd weggenomen en wat ben ik blij met het nemen van de beslissing!

 

Het eerste werkstuk is eraf gerold, moet 'alleen' nog een afwerkingsbandje langs. Daarnaast heb ik er al diverse naadjes voor knikkerzakken en etui's mee afgewerkt, fijn hoor!

 

groet,

Christel

Creatijd?

Opeens zag ik dat ik al een hele tijd weinig heb blog over wat ik maak... dat is natuurlijk wel waarvoor ik met dit blog begon.
Nu stond het maken ook wel even op een laag pitje. Ik wil ook graag goed starten met mijn bedrijf en daar gaat redelijk wat tijd in zitten. Ik merk dat ik zoekende ben met bloggen, ga ik nog door, wat ga ik dan bloggen, hoe vaak.. vind ik het sowieso nog leuk genoeg om door te gaan? Ik weet het even niet zo goed, ga er maar eens goed over nadenken.
Maar goed, ik had nog geen foto's gemaakt van de omslagdoeken van de dametjes;

De onderste is wat kleiner aangezien die dame ook wat kleiner is. De kleuren kozen ze zelf bij de Z..man.

Van wat andere wol ben ik ondertussen begonnen aan

een witte. Die zal z'n bestemming ook nog wel vinden. Het haakt heerlijk weg terwijl ik wat tv kijk of thee drink met een vriendin. Patronen haken blijft een soort abracadabra voor mij, wie weet leer ik dat nog eens.

Voor wie het leuk vindt, sinds kort zit ik ook op Instagram.

Warme groet,
Christel

Let's spread some LOVE

Wat een schrik en ellende in de wereld. Het maakt me boos maar soms ook echt wel bang. Dat is niet wat ik wil!
Als een soort tegenreactie maakte ik vandaag hartjes, in het kader van 'let's spread some love'.
Meedoen aan de Geefmaand November helpt ook, met z'n allen blijven proberen om de wereld een klein beetje mooier te maken. Misschien naïef of idealistisch, zo houd ik het wel het beste vol.

 

Zo bezig met wolvilt maakte ik meteen een paar kadootjes voor de decembermaand.

 

Geef jij zelfgemaakte decemberkadootjes en zo ja wat maak je?

 

Fijne zondag op deze stormachtige dag.

Christel

Lopende band zaken

Soms zijn er van die klusjes die het beter doen in lopende band vorm. Zo maakte ik voor een aantal goede doelen op die manier zakdoekhoesjes

en voor de school van de dametjes een flinke stapel knikkerzakken.

Eén voor één kost dat veel meer tijd dan 5 of 10 (of bij de knikkerzakken 20) tegelijk.

Maak jij wel eens wat in lopende band vorm?

Groet,
Christel

wolmand

Zomaar in eens liep ik tegen een mooie, betaalbare oplossing aan voor het haakwerk waar ik mee bezig ben. In dit geval een omslagdoek voor de grote dame.

Daar word ik dan helemaal blij van!

 

 

 

groet,

Christel

Haken

Eerder liet ik al de wol zien die ik kocht, winterse kleuren inderdaad maar hé, zo'n snelle haker ben ik ook nog niet. Dus ging er een haakwerk mee naar Oostenrijk, om iets anders te doen dan alleen te lezen (al deed ik dat echt ook nog veel).
De meeste avonden haakte ik een stukje, op de terugreis met veel file haakte ik hele stukken. Thuis nog een stukje en toen opeens

Nu alleen nog even in leer om er een mooi randje om te maken. Heerlijk warm!

Groet,
Christel

ps. Het smaakte naar meer, geen probleem met de grote en de kleine dame in huis, ze hebben hun wol al uitgezocht.

Maar maaaaaaam

De eerste schoolweek, in de vakantie alle gymschoenen al getest op juiste maat. Bij het inpakken van de gymtassen zegt de kleine dame
maar maaaaaam, m'n gymtas is zwart!.
Klopt, hij is zwart.
Ik houd niet van zwart.
Maar je hebt 'm vorig jaar het hele schooljaar gebruikt!
Maar hij is zwart, ik houd niet van zwart!!!
En nu?
Dan kan je toch even een andere maken? Mag ik dan een stofje kiezen uit de kast?
Aaaahhhhh alsjeblieft?
O, oké dan. Dat kan nog net.
JEEEEEEHHHHHHH!!!

 

Tja, zo gaat dat soms in huize Hout&Draad ;-)

 

groet,

Christel

Tussendoortje

Er gebeurd een hoop en het is vrijwel helemaal onzichtbaar ;-)
Deze week maakte ik moodboards voor/over mijn bedrijf als professional organizer om mijn bedrijf en mezelf goed te kunnen neerzetten bij de vormgever/websitebouwer die ik later deze week bezocht. Wat een leuk gesprek met goede tips en een lijst van dingen waar ik nog over na mag denken.
Ik bezocht ook een avond van de ondernemersacademie voor startende en net gestarte ondernemers. Spannend want dat was de eerste keer dat ik in gesprekken ook echt ondernemer 'moest' zijn. Ik was echt heel nerveus en dat heb ik eigenlijk niet zo heel snel. Maar wat een kick gaf het om met mensen van gedachten te wisselen, iemand te mogen mailen als de website af is als potentiele klant, iemand die me in contact kan brengen met een interessante partij enz.

Tussendoor maakte ik voor een kleine maar stoere man een tasje zodat hij bij een rommelmarkt of kermis zelf zijn geld bij zich kan houden;

 

Fijne dag!

Christel

Schapen en wol

 We waren bij het schaapscheren en waren alle 4 meer fan van het 'ouderwetse' handmatig scheren dan het veel luidruchtiger en onvriendelijker uitziende elektrisch scheren (al snappen we best dat dat veel sneller gaat)

 

Er boog een man handmatig herdersstokken van prachtig hout.

 

De dametjes maakten van een stok met een mesje, wol, belletjes en veren hun eigen herdersstok

 

En er waren prachtige krukjes (en nog veel meer)

 

En ik kwam reclame tegen voor het Wolcorso in Lievelde. Een soort bloemencorso maar dan dus met wol.

Is één van jullie daar wel eens geweest? Deze vlinder was in het echt veel mooier dan dat ik 'm op de foto kon vangen.

 

groet,

Christel

 

 

 

 

Tas

Vrouwen schijnen heel veel tassen te hebben. Ik schijn een uitzondering op de regel te zijn, ik ben dan altijd mijn spullen kwijt.
Voorheen (lees; voor de hernia) propte ik alles in 1 tas; laptop, schrijfblok, agenda, telefoons, water, pennen, lunch, oplaadsnoeren enz. Na de hernia bleek dat niet meer te werken, mijn rug ging meteen heftig in protest.
Al snel ontdekte ik dat een postbodetas wel goed werkt, die kan scheef over mijn ene schouder naar mijn andere heup. Ik vond er 1 bij de kringloop;

voor weinig natuurlijk.
Deze tas bleek ook tijdens het vervoeren van de meneer van het hout handig, deze tas bleef tenminste zitten terwijl ik een rolstoel duwde, in tegenstelling tot een handtas, super onhandig zijn die op zo'n moment. De meneer van het hout is uit die rolstoel hoor, voordat jullie een verkeerd beeld krijgen. Hij loopt weer met 2 schoenen aan (nog niet zo ver en zeker niet hard) en gaat zelfs weer voorzichtig naar het werk.

Nu het wat rustiger wordt kon ik ook even nadenken over die tas. Niets mis met die print maar het past niet zo goed bij mij.
Dit past me beter..

De laptop, lunch, oplaadsnoeren en nog wat dingen sleepte ik mee in een boodschappentas, steeds een andere en dan met reclame... Niet zo oké voor mij en daardoor miste ik nog wel eens snoeren als ik ze nodig had. Dus behalve een andere 'klep' op mijn tas (geen andere trouwens hoor, ik heb de bloemenstof er overheen genaaid) ook een bijpassende tas voor de andere spullen. Zo kan ik het gewicht verdelen voor mijn rug en is het wat meer 'mij'.

groet,
Christel

Een onbedoelde review.

De kleine dame was jarig en kreeg een koker met daarin alles om zelf een knuffel te maken, van de X..s en voor 6+ dus dat zou moeten kunnen.
In de koker een boekje, voorgeknipte stofjes, zwart vilt, vulling en borduurzijde. Kant en klaar.. behalve dat de stofjes zo rafelen dat bij het omkeren er iedere keer toch openingen ontstonden en sommige onderdelen niet omgekeerd konden worden. Sowieso moest het met de hand genaaid, dat gaven de kleine dame en ik al heel snel op.
Na een tijdje verdween de kleine dame naar haar kamer terwijl ze me vertelde; als ik weer wat kan doen, moet je me maar ff roepen.
Na nog een tijdje ontdekte ze dat het voorbeeld toch echt mooier was dan het echte ooit zou worden.
Na een nog langer tijdje, terwijl ze aanvullende stofjes had mogen zoeken uit de voorraad voor de onmogelijke onderdelen, verzuchtte ze dat ze niet snapte dat het 6+ was als zelfs ik met 39+ het zo lastig vond...
Kortom, ik heb zitten zweten op de stofjes die er bij zaten en af en toe wat vervangen en zij heeft er zelf behalve het vullen en uitzoeken van ogen en neus niets aan kunnen doen.
Maar goed, uiteindelijk is ze er heel blij mee. We stopten nog 2 kleine belletjes in zijn staart (haar staart?) waardoor ze meteen haar naam had; Tinkel.

 

Groet,

Christel

 

ps. Er zat eventjes tussen dit schrijven en publiceren... de 2 voorpoten vallen van ellende al uit elkaar door de beroerde stof. Vanavond vervang ik ook dat onderdeel. Geloof niet dat ik nog iets hoef toe te voegen aan de revieuw...

Ruimte voor iets nieuws

Eindelijk was er in mijn hoofd weer eens ruimte voor iets nieuws. En vast niet geheel toevallig liep ik in de  bibliotheek tegen dit boek aan

 

Een boek wat patronen in tekeningen combineert met uitgeschreven patronen. Ik schreef het vast al eens eerder; patronen in tekeningen zijn een soort Arabisch of Chinees voor mij.  Ik kan er niets mee. De tekst redde me dan ook, tot mijn verbazing snapte ik het en werd het ook nog min of meer als op hun foto's (al zijn hun foto's natuurlijk beter).

 

 

De bloemenslinger uit het boekje! De grote en kleine dame aasden er al op, mooi niet, de bloemenslinger ging in eeder genoemde bloementas.

Het smaakte naar meer dus wie weet krijgen de dametjes hun zin nog wel ergens dit voorjaar.

 

Warme groet,

Christel

 

Een soort van in de herhaling

In januari schreef ik hier al over een aantal blauwe tassen die er lagen en die ik zo niet wilde gebruiken maar ook niet weg wilde gooien. Nu vond de ontvanger van deze de tas gelukkig mooi maar ik wil dan niet nog een keer hetzelfde projectje maken. Wel had ik een duidelijk beeld voor wie tas 2 moest worden.
Gaande weg (is dat eigenlijk goed Nederlands?) ontstaat er dan een plan in mijn hoofd, bijna onbewust. Want ik geef graag plantjes als kado, vooral bolletjes. Deze vriendin is echter allergisch voor dat soort zaken, moet dan alleen nog maar niezen. Blijkbaar vind mijn systeem dat ingewikkeld, ook aangezien ik chocola of iets om te douchen ook wat afgezaagd vind.
En zo begon tas 2 met bloemetjesstof

 

Een stofje wat zij zelf een keer (in die hernia periode) op mijn verzoek meenam uit een grote geel-blauwe winkel.

De bloemen zijn met Vliesofix over de reclame heen gegaan, ondanks dat dit de binnenkant is. Er kwam nog een vak in, de handvaten werden opnieuw ingekort, een magneetsluiting erop, een binnenvak erin en natuurlijk een bijpassend ritstasje voor kleine spulletjes;

Klaar!!
Er ging nog wat in maar daarover later meer.

Warme groet,
Christel

Eenvoudig werkje

Bij haar zag ik deze uitleg die ik opsloeg onder favorieten. Nu is de favorietenlijst onder mijn naam op de laptop nogal lang dus opslaan zegt eigenlijk nog niets.
Totdat ik een naaiwerkje zocht waar ik niet zo veel bij na hoef te denken en deze door mijn hoofd schoot.
Een heerlijk duidelijke uitleg, foto's die ik snap en een werkje wat ik zonder teveel aandacht kan doen, mèt zichtbaar resultaat.
De eerste lichting was binnen 5 minuten verdwenen naar een oma en de dametjes.

Geen probleem, er liggen nog meer restjes!

Warme groet,
Christel

Naaimachine

Mijn naaimachine en ik zijn close friends. Kan me niet voorstellen dat ik geen naaimachine zou hebben of die niet binnen handbereik zou hebben staan. Dus toen de naaimachine stuk ging, haperde enz. was ik niet blij. Gelukkig kon ik er een lenen van een vriendin en kwam ik niet zonder te zitten, maar dat was toch niet hetzelfde.

Na wat zoeken vond ik in Zeewolde Stoffels naaimachines. Wat een super service! Binnen 24 uur kreeg ik een telefoontje met een prijsopgave en omschrijving van wat er zou gaan gebeuren en binnen 48 uur had ik mijn eigen naaimachine terug.

Nu is het duidelijk een oudje, een erfenis die me dierbaar is. Na het nakijken is het ongelooflijk hoe stil de machine is, hij naait echt weer heerlijk, beter dan sinds ik 'm heb. Hopelijk gaat 'ie nog heel lang mee!

Warme groet,
Christel

Klein kadootje

De meneer van het hout is weer uit het ziekenhuis, dat was een feestje op zich. Helaas kan en mag hij nog een paar weken niet lopen. Dus in een rolstoel met 1 been gestrekt door ons (rolstoelonvriendelijke) huis. We moeten er allemaal aan wennen. Hopelijk volgen er over een paar weken krukken en wordt het leven daarna weer een soort van 'normaal' (maar ja, wat is de definitie van normaal, dat kan al blogvullend zijn)

Er zijn ook 'normale' dingen die gewoon door gaan; De kleine dame heeft een feestje, een heel leuk feestje van een lief meisje en natuurlijk moest daar iets zelfgemaakts bij. Specifieke wensen had ze ook want in het vriendenboekje stond precies waar dit meisje van houdt. Tijdens een speelafspraak hebben we dat nog even gecheckt en vervolgens kon ze helemaal los in de stoffenvoorraad. Grappig om haar zeer overtuigend keuzes te zien maken, ze wist precies wat ze wel en niet mooi vond. Het formaat was ook duidelijk; de gekozen kadootjes moesten erin passen, zo'n echt kadootjestasje moest het worden.
Goud was alleen wel een probleem, dat lag niet in de stoffenkast... gelukkig was er nog een andere doos en daar was er natuurlijk ook nog wel wat goud!

 

En ze voegde nog een kleine opmerking toe; 'Je moet 'm wel kunnen omdraaien hoor mam!' Gelukkig zei ze dat wel voordat ik begon met naaien ;-)

 

Ze weet zelf zeker dat de jarige het heeeeel mooi vindt. Dat hopen we dan maar. In de tussentijd maak ik me op voor haar verjaardag. Een 'Frozen-feestje' moet het worden. Ik heb al flink gezocht op Pinterest maar mocht je nog tips of ideeën hebben, dan houd ik me aanbevolen. Liever niet met heel veel werk want het is behoorlijk doorwerken om werk/kinderen/huishouden enz. te organiseren op dit moment.

 

Warme groet,

Christel

Vlaggenlijnen

Het was al even geleden maar ik naaide weer wat vlaggenlijnen. Puur toeval eigenlijk omdat ik ergens een kant en klaar pakket tegenkwam met hele leuke stofjes. En toen ik daarmee bezig was bedacht ik dat het handig was om er dan nog maar 1 te maken. Pfff... leuke stofjes maar de volgende keer gebruik ik geen pakket meer. Zou makkelijker moeten zijn geloof ik, nou ik vind zelf knippen vele malen makkelijker.

Al met al vond ik het wel weer een lekker en vrolijk werkje om te doen dus er volgen er vast nog meer. Feest voor NOP hoopt ook verjaardagskadootjes te kunnen gaan doen, daar horen slingers bij toch?

Warme groet,
Christel

De andere pijp

De ene pijp gebruikte ik hier, de kontzakken gebruikte ik hier, voor de andere pijp bedacht ik natuurlijk ook nog iets. Ik meldde al eerder dat ik nu eigenlijk wel alle kussens wilde vervangen.
Met wat passen en meten paste er precies 1 kussen(tje) uit een pijp.

Was dit eigenlijk bedoeld als de achterkant (want het werkt met een overslag)... blijkt het in de praktijk veel leuker te ziin als voorkant! En even strijken was voor de foto leuk geweest maar ja, een gebruikt kussen kreukt.

Groet,
Christel

ps. Vorig jaar zomer maakte ik ook al eens gebruik van een oude spijkerbroek, ook toen alle bruikbare delen.

Alweer spijkerbroeken

Ken je dat, van die periodes dat je steeds een variant met hetzelfde maakt? Zo maakte ik hier het nieuwe knipjesbord met de pijp van een spijkerbroek. Die spijkerbroek had natuurlijk nog meer onderdelen die de moeite waard zijn.
De grote dame heeft een halfhoog bed en daar hangt een gordijn onder, een prinsessengordijn. Heeft nog lang geduurd want daar is ze natuurlijk wel klaar mee als negenjarige. Dus er moest iets anders komen en geen roze, geen paars, nee blauw. Oké, prima. Duik in de stoffenkast; dit moest het worden, precies de kleur van haar bed en een deel van haar vloer. Dat had ze goed uitgezocht maar persoonlijk vond ik het wel wat saai...
Gelukkig lag er een stapel zakken van spijkerbroeken, bij één deel maakte ik er 1 aan de buitenkant

Bij het grote deel juist aan de binnenkant, daar is haar lees/relaxplek en opbergvakjes horen daar zeker bij. Geen denderende foto's want ik had het natuurlijk al opgehangen voordat ik de foto's maakte (zou ik dat nog eens leren?)

Fijne dag!
Christel

Lekker hoekje

Bij het komen van de kachel vermaakte de meneer van het hout een schoenenkastje tot een krukje. Zonder leuning want ik zit zo graag met mijn rug naar het vuur, heerlijk opwarmen.
Op het krukje moest een schapenvachtje komen hadden we bedacht. En er moest iets met de tekst 'Home is where the mountains are', hoe liet de meneer van het hout aan mij over. In de eerste instantie gebeurde er niets, geen inspiratie, geen schapenvacht maar wel het favoriete leeshoekje van de grote dame.
Nu begon vrijdag de voorjaarsvakantie voor de kleine dame, hele dag regen en een dametje wat alleen maar in de woonkamer wilde zijn, MET mij al had ze me verder niet nodig. Als ik er maar was...
Dus naaimachine naar beneden en de rest van het krukje afgemaakt.

Geen schapenvacht, dat zie je goed. De meneer van het hout ligt in het ziekenhuis en dan blijft hij ook nog wel even. Een schapenvacht heeft op dit moment geen enkele prioriteit en de borgstof heeft tenslotte dezelfde kleur.
Onderin het kastje ligt een prachtige quilt die we bij ons trouwen kregen van waardevolle Canadese vrienden. Zeker in de winter is die nog altijd iedere dag in gebruik, een prachtig kado.

Smaakt naar meer, denk dat alle kussens een make-over krijgen. Tijd voor iets anders!

Fijn weekend,
Christel