I didn't have any plans of describing my Tuguegarao experience but since I am currently given the luxury to waste my time, let me narrate what has happened since this day started.
I am sent to this far-flung province of Tuguegarao today to conduct a training to branch managers of a particular drug store which we recently tied up with for a particular project. As a backgrounder, we will be launching a new product come March so we need to prepare our counterparts from the other company. To cut the long story short, this is primarily the reason why in two weeks, i will be visiting 5 provinces (place, for the Manila training) in the coming days (1 North Luzon, 1 South Luzon, 1 Visayas, 1 Mindanao, and 1 Manila).
So there, my day started by waking up at 4am to prepare for my 7.20am flight. I didn't want to test the check in rules at this point because I have proven that yes, they do implement rules religiously (or to my stupidity lang talaga). Flashback, I was once assigned to Cagayan de Oro, arrived late for my flight, stressed out, had to rebook the next flight (fortunately there was another flight for the day), and pay P 4,000 from my personal wallet.
Going back, so I prepared early, arrived at 5.30am checked in, smoked at the smoking area (where anyone who decides to cut his life can do so freely without even exerting much effort), and slept at the waiting area. Boarding time was delayed for a few minutes coz they were still checking the weather in Tugue so my nap took a little more while (secretly wishing that flight will be cancelled or delayed even more = free day for me). Unfortunately (or fortunately), boarding time commenced after a few and just after take off, had my nap again until we landed in Tugue.
While at the plane, i fet my stomach grumbling so I started to wonder what the heck did i eat earlier (or last night). Didnt remember anything unusual from my usually gluttonic diet. So i just prayed that God let me last the entire flight without dumping.
And so God granted my wish and I just slept the grumbling feeling. Here's the catch though, few minutes from exiting the arrival area, grumbling commenced, (quoting my SMS to my officemates and my mom) guess what's the first thing i did in Tugue? Tumae.
*********
So i decided i had to go look for the venue but to my surprise, there was no cab or anything except the trike (which they call tricy, parang mas sosy). Cutting the story short, from the airport, took a trike to the hotel. Sosyal na sosyal!
********
Not only that, upon arriving to the venue (way earlier than schedule), I was informed that there was a change in the sched and we would be conducting the training in a different venue. So yes, I agreed and asked how the hell will I go to the other venue. The receptionist replies, "Sir, papunta dun yung messenger namin, sabay ka na lang sa kanya para di ka na maligaw" "Okay, salamat po. San na po sya?" "Ayun po sa labas, GARDOOOOOOO! Isabay mo na yung taga RCBC!"
So i went out, wondering why he is in a motorcycle, and asked if it's just near our current place. He replied yes though not walking distance. Then I asked, have they started? He said no, they're just about to have their (sponsored) breakfast. Next words were, "Tara na sir, nakakahiya naman paghintayin natin sila. Hehe" and he replied "Sakay ka na sir".
Picture this: Semi-formal attire, with laptop and envelopes, riding a motorcycle in a not-so-wide road. FTW!
I should end this post now. I am too sleepy to even check for any typo errors. Will hit the airport in a short while, back to Manila by 6.
Shout out all the way from Tuguegarao!
**************
Kung meron lang akong iPhone 4, nagtweet na lang ako every time na-experience ko to. Hindi ko yata kayang mapalampas ang araw na ito na hindi ko ito mai-kwento sa iba.
Wednesday, January 26, 2011
Monday, January 10, 2011
Selling May No Longer Be Saleable
Good day!
Blogging ulit ako. Wala namang masyadong ginagawa dito sa office. Or magaling lang talaga akong magpanggap na busy – sobrang convincing.
Grabe ang antok ko. 3.30 am ako gumising today dahil galling pa ako sa Indang, Cavite. 3 hours ang travel from there to Makati. Reunion kasi naming kahapon kaya hindi ako nakabalik sa Manila yesterday. Sobrang saya ng reunion. Sobrang jolog at baduy kasi. Lasing lahat ng tao! Babae/Lalake/Bata(legal age)/Matanda lasing! Pinapakita lang nito na lasenggo talaga ang lahi namin. Sobrang tawa ako ng tawa kahapon pag nakikita ko silang mga lasing. Lugi sila sa akin, hindi na kasi ako masyado uminom kahapon dahil galing pa ako sa inuman nung Saturday ng gabi. Masama pa ang pakiramdam ko kahapon.
----------------0------------------------0------------------------------0------------------------------0-----------------------------------0---------------------------0--
Creative ba yang separator ko? Hehe. Nakita ko lang yan sa notebook ng isang boss ditto. Na-inspire ako kasi ang organize pa rin ng notes nya. Parang student pa rin. Sa mga ganitong panahon talaga ako nakakaramdam ng low self-esteem. Naiinggit ako sa kanila. Ang sisipag kasi nila eh. Seryoso pa sa work. Eh ako? Haha. Sweldo lang yata at rank ang habol ko dito.
Maganda yung realization ko kagabi while I was busy tutoring my sister on the concept of the time value of money. Imagine naalala ko pa yun, galing ko talaga. Hahaha! Nahirapan ako kung paano ko ituturo sa kanya yung concept so gumamit ako ng mga pang layman lang na terms. Sana naintindihan nya naman. Hindi kasi kami pareho ng wavelength ng kapatid ko. Pero anyway, may narealize nga ako sa tutor session namin kahapon – gusto ko ng nag-iisip. Nasarapan ako sa thought na nag-iisip ako, na idealistic ako, naglalaro ang utak ko sa numbers, concepts, strategies, etc.
Na-miss ko mag-isip ng malalim, maging critical, at mag-aral. Sa ngayon kasi, ang tamad tamad ko nang mag-isip. Nakakainis. Parang nakakabobo ang trabaho ko. Kahit kasi pa-travel travel ako, meeting a diverse group of people, and maraming exposures, may pagka-repetitive at monotonous ang work ko. Paulit-ulit lang ang sinasabi ko, ang binebenta ko, yun at yun lang din. Nakakatamad. Pero alam kong masamang ugali ang katamaran kong ito. Dapat kasi ako mismo ang nag-iisip at gumagawa ng paraan kung paano ko mapapasaya ang araw ko sa pagbebenta at kung paano ko mai-aangat ang sarili ko sa kanilang lahat. Gustong gusto ko ma-promote agad pero parang hindi ko naman maramdaman na nagsa-shine ako. Parang ang bilis ko kasi nagsawa dito sa trabaho ko. Wala kasing masyadong isip factor, tapos puro daldal. Pero yung sa daldal part, gusto ko naman yun. Kaso yun nga lang, hindi nae-exercise and brain muscles ko. Hindi kagaya dati, nung college pa ako, kung tatanungin mo ako ng magandang marketing strategy o kaya promotion, ang bilis ko makaka-isip. Ngayon naman, grabe, kung hindi wala akong maisip, ang pangit at ang daming flaws ng naiisip ko.
Anong nangyayari sa akin? Gusto ko na ulit mag-isip! Gusto ko maging product/brand manager. O kaya branch manager – pero sales din to eh. Gusto ko kasi yung tipong nag-iisip how I can help grow the enterprise. I want to see the whole picture – how my actions will affect the enterprise, how my decisions can improve profitability. Sa sales, walang ganun eh. Kung meron man, hindi ko alam kung paano i-aapply. Ikaw, alam mo ba? Turuan mo nga ako.
-----------------------------0-------------------------------------0----------------------------------0----------------------------------------0--------------------------
Ayos na to. At least may post na ulit ako. May dagdag na akong mababasa during my idle time. Ang bagal kasi magupdate ng blog na mga finofollow ko eh.
Blogging ulit ako. Wala namang masyadong ginagawa dito sa office. Or magaling lang talaga akong magpanggap na busy – sobrang convincing.
Grabe ang antok ko. 3.30 am ako gumising today dahil galling pa ako sa Indang, Cavite. 3 hours ang travel from there to Makati. Reunion kasi naming kahapon kaya hindi ako nakabalik sa Manila yesterday. Sobrang saya ng reunion. Sobrang jolog at baduy kasi. Lasing lahat ng tao! Babae/Lalake/Bata(legal age)/Matanda lasing! Pinapakita lang nito na lasenggo talaga ang lahi namin. Sobrang tawa ako ng tawa kahapon pag nakikita ko silang mga lasing. Lugi sila sa akin, hindi na kasi ako masyado uminom kahapon dahil galing pa ako sa inuman nung Saturday ng gabi. Masama pa ang pakiramdam ko kahapon.
----------------0------------------------0------------------------------0------------------------------0-----------------------------------0---------------------------0--
Creative ba yang separator ko? Hehe. Nakita ko lang yan sa notebook ng isang boss ditto. Na-inspire ako kasi ang organize pa rin ng notes nya. Parang student pa rin. Sa mga ganitong panahon talaga ako nakakaramdam ng low self-esteem. Naiinggit ako sa kanila. Ang sisipag kasi nila eh. Seryoso pa sa work. Eh ako? Haha. Sweldo lang yata at rank ang habol ko dito.
Maganda yung realization ko kagabi while I was busy tutoring my sister on the concept of the time value of money. Imagine naalala ko pa yun, galing ko talaga. Hahaha! Nahirapan ako kung paano ko ituturo sa kanya yung concept so gumamit ako ng mga pang layman lang na terms. Sana naintindihan nya naman. Hindi kasi kami pareho ng wavelength ng kapatid ko. Pero anyway, may narealize nga ako sa tutor session namin kahapon – gusto ko ng nag-iisip. Nasarapan ako sa thought na nag-iisip ako, na idealistic ako, naglalaro ang utak ko sa numbers, concepts, strategies, etc.
Na-miss ko mag-isip ng malalim, maging critical, at mag-aral. Sa ngayon kasi, ang tamad tamad ko nang mag-isip. Nakakainis. Parang nakakabobo ang trabaho ko. Kahit kasi pa-travel travel ako, meeting a diverse group of people, and maraming exposures, may pagka-repetitive at monotonous ang work ko. Paulit-ulit lang ang sinasabi ko, ang binebenta ko, yun at yun lang din. Nakakatamad. Pero alam kong masamang ugali ang katamaran kong ito. Dapat kasi ako mismo ang nag-iisip at gumagawa ng paraan kung paano ko mapapasaya ang araw ko sa pagbebenta at kung paano ko mai-aangat ang sarili ko sa kanilang lahat. Gustong gusto ko ma-promote agad pero parang hindi ko naman maramdaman na nagsa-shine ako. Parang ang bilis ko kasi nagsawa dito sa trabaho ko. Wala kasing masyadong isip factor, tapos puro daldal. Pero yung sa daldal part, gusto ko naman yun. Kaso yun nga lang, hindi nae-exercise and brain muscles ko. Hindi kagaya dati, nung college pa ako, kung tatanungin mo ako ng magandang marketing strategy o kaya promotion, ang bilis ko makaka-isip. Ngayon naman, grabe, kung hindi wala akong maisip, ang pangit at ang daming flaws ng naiisip ko.
Anong nangyayari sa akin? Gusto ko na ulit mag-isip! Gusto ko maging product/brand manager. O kaya branch manager – pero sales din to eh. Gusto ko kasi yung tipong nag-iisip how I can help grow the enterprise. I want to see the whole picture – how my actions will affect the enterprise, how my decisions can improve profitability. Sa sales, walang ganun eh. Kung meron man, hindi ko alam kung paano i-aapply. Ikaw, alam mo ba? Turuan mo nga ako.
-----------------------------0-------------------------------------0----------------------------------0----------------------------------------0--------------------------
Ayos na to. At least may post na ulit ako. May dagdag na akong mababasa during my idle time. Ang bagal kasi magupdate ng blog na mga finofollow ko eh.
Tuesday, January 4, 2011
New Year's Post
Wow.
Napakatagal ko nang binalak na gumawa ulit ng post dito. Ang dami ng nangyari, ang dami ng naganap. This post has nothing to do with the title "New Year's Post". Just happened that I finally had the guts to come up with a post, just a few days of the New 2011 Year.
Haha.
Nakakatuwa. Parang nahihiya akong magsulat sa sarili kong blog. Parang nagtatampo sya. Haha ulit. Wag ka na magtampo.
Ano na nga ba nangyari sa akin?
Eto...
Product Sales Officer na ako ni RCBC Cash Management Services. May sarili akong desk, laptop, kung saan saan na ako nakakapunta at kumakain, at ang taba taba ko na LALO. (Added after proofreading: I am writing this post here in my desk, during office hours. Obviously wala akong magawa. Ang sarap ng pakiramdam. Kaso nakaka-paranoid kasi lagi ako tumitingin sa likod ko, baka may nakakakita na.)
Nakapunta na ako sa Pampanga, Isabela, Tacloban, at Cagayan de Oro. Ang saya! Masaya sa department namin because we get to travel the whole Philippines although work din naman mostly ang gagawin mo dun and we don't get to stay longer. Siguro next time try ko magstay ng mas matagal, like i-sched ko yung visit ko ng Thu-Fri then Sunday na ako uuwi. Mega soul searching.
On to other matters...
Sobrang namiss ko magsulat. OR, namiss ko lang siguro magbasa ng bago dito sa blog ko. You see, last month yata binasa ko lahat ng posts ko dito way back my college days.
Nakakatuwa magbasa ng dati kong batang isip. Puro ako rants nuon. Palagi naman yata, pero dati ang bababaw ng mga rants ko. At least man lang sa rants nag mature ako di ba?
One thing changed though. Ang taba taba taba ko na talaga. As in. As in I never really imagined myself to be this fat. Hindi naman sya nakakababa ng self esteem pero nakaka-down. Napaka slouchy ng feeling kasi ang laki na ng tyan ko, tapos hindi na ako masyado makapag suot ng slim fit, ang pangit ng sides ko. Gusto ko na ulit bumalik sa gym. MATINDING MATINDING MOTIVATION lang talaga ang kailangan ko. Sana makuha ko na sya! Para ma-attain ko na rin ang katawan na pagnanasaan ng lahat. Gaya nito...
Napakatagal ko nang binalak na gumawa ulit ng post dito. Ang dami ng nangyari, ang dami ng naganap. This post has nothing to do with the title "New Year's Post". Just happened that I finally had the guts to come up with a post, just a few days of the New 2011 Year.
Haha.
Nakakatuwa. Parang nahihiya akong magsulat sa sarili kong blog. Parang nagtatampo sya. Haha ulit. Wag ka na magtampo.
Ano na nga ba nangyari sa akin?
Eto...
Product Sales Officer na ako ni RCBC Cash Management Services. May sarili akong desk, laptop, kung saan saan na ako nakakapunta at kumakain, at ang taba taba ko na LALO. (Added after proofreading: I am writing this post here in my desk, during office hours. Obviously wala akong magawa. Ang sarap ng pakiramdam. Kaso nakaka-paranoid kasi lagi ako tumitingin sa likod ko, baka may nakakakita na.)
Nakapunta na ako sa Pampanga, Isabela, Tacloban, at Cagayan de Oro. Ang saya! Masaya sa department namin because we get to travel the whole Philippines although work din naman mostly ang gagawin mo dun and we don't get to stay longer. Siguro next time try ko magstay ng mas matagal, like i-sched ko yung visit ko ng Thu-Fri then Sunday na ako uuwi. Mega soul searching.
On to other matters...
Sobrang namiss ko magsulat. OR, namiss ko lang siguro magbasa ng bago dito sa blog ko. You see, last month yata binasa ko lahat ng posts ko dito way back my college days.
Nakakatuwa magbasa ng dati kong batang isip. Puro ako rants nuon. Palagi naman yata, pero dati ang bababaw ng mga rants ko. At least man lang sa rants nag mature ako di ba?
One thing changed though. Ang taba taba taba ko na talaga. As in. As in I never really imagined myself to be this fat. Hindi naman sya nakakababa ng self esteem pero nakaka-down. Napaka slouchy ng feeling kasi ang laki na ng tyan ko, tapos hindi na ako masyado makapag suot ng slim fit, ang pangit ng sides ko. Gusto ko na ulit bumalik sa gym. MATINDING MATINDING MOTIVATION lang talaga ang kailangan ko. Sana makuha ko na sya! Para ma-attain ko na rin ang katawan na pagnanasaan ng lahat. Gaya nito...
Sana naman kahit mga 2 years in my lifetime man lang eh ma-experience ko magkarooon ng ganyang katawan.
Ang sarap...
ng mga oras na ganito. Yung nag-iisip lang ako ng random thoughts, things about life, happiness... contentment. Ang saya. Parang ang sarap mag-isip profoundly without really trying hard. Parang ang saya kumuha ng course na Philosopy. Isip ka lang ng isip.
Sana mapadalas pa ang pagdagdag ko ng post dito. Sana magkaroon naman ako ng interesting topic every week or mga twice a week. Para naman hindi cluttered. Pag trabaho na kasi ang pumasok sa isip ko, cluttered na agad. Wala na agad akong time para mag-contemplate.
Katawa ako, nagsusuggest sa sarili. Haha. Thinking out loud lang.
Subscribe to:
Posts (Atom)