Kunstenaar of maker?

In de vorige eeuw ben ik afgestudeerd op Mode, Dessin en Styling aan de ABK-Maastricht. Ik denk met veel plezier terug aan die tijd. In de mode werk ik al lang niet meer, ik heb ook een haat/liefde verhouding met MODE. Nog steeds hou ik van textiel en ook van zeefdrukken (die ik zelf ontwerp en druk). Steeds vaker vraag ik me af of ik nu die kunstenaar ben geworden die destijds toelatingsexamen heeft gedaan en na 4 jaar afgestudeerd is. Ik was zo blij en trots dat ik de uitdaging op de kunstacademie aan kon gaan, maar wie ben ik? Ik ben moeder en verzorgende, ik ben huisvrouw en docent textiel, maar ben ik een kunstenaar? Ik ben een maker en dat doe ik met heel veel passie. De visjes op de foto zijn hier een voorbeeld van. Als ik uiteindelijk tevreden ben met een ontwerp, dan maak ik een reeks. Wat er aan het creatieve proces vooraf gaat, zie je niet, of wat er mislukt, wat saai is en wat er in het echt heel anders uitziet dan in mijn verbeelding of wat er in mijn ideeënboekje staat. Één ding weet ik zeker, ik word blij van het werken in mijn kleine atelier.

De visjes zwemmen ergens bij kunstproeven in Maastricht!

Lieve viervoeter Boris

Het is alweer 2 maanden geleden dat we afscheid hebben moeten nemen van onze hond Boris. Het was eind maart en Boris was oud, bijna 16 jaar, hij ging steeds verder achteruit. Hij slikte steeds meer medicijnen, het was een oud opaatje geworden. Een lieve, trouwe hond die je altijd vrolijk kwispelend tegemoet kwam. Hij kon niet meer op de bank springen, dus tilde ik hem op, zodat hij lekker tegen mij aan kon liggen. Het gemis is groot, maar zeker ook voor mijn jongens die met Boris groot zijn geworden.
Ik maakte lang geleden zeefdrukken van Boris, z'n vrolijke kopje en daar maak ik nu knuffels van. Hij blijft in gedachten bij ons. Boris was de allerliefste knuffelhond!

We gaan hem missen!

Zeefdrukken en opkikkers

Als kind heb ik ooit zo'n soort kikker gekregen van mijn ouders. Ik weet het nog zo goed, het was ergens in Duitsland in een winkeltje waar allerlei handgemaakte spulletjes te koop waren. We waren op weg naar Joegoslavië, het favoriete vakantieland van mijn pa en ma. Onderweg maakte we af en toe een stop en logeerde we op mooie plekjes. Mijn ouders hebben ons veel laten zien, mooie en lelijke dingen en het verschil tussen kunst en kitsch. De kikker vonden ze oké, het was geen kitsch,  dus die mocht mee naar huis.
Nu heb ik zelf gezocht naar plaatjes van echte kikkers. Sommige kikkers hebben een prachtige tekening en hebben hele mooie kleuren. Ik teken de kikkers en maak er dan een zeefdruk van. Zelf krijg ik altijd een enorme opkikker van het zeefdrukken. Ze zijn goed gelukt en zitten er heel grappig bij met z'n allen. Ze zijn te koop bij Kunstproeven. in Maastricht

Ik ben tevreden met deze opkikkers!

Mondkapjes maken met zeefdruk

Of het noodzakelijk is en of het iets van het coronavirus tegenhoudt, is natuurlijk niet duidelijk. In de trein en ander openbaar vervoer wordt het wel verplicht. Ik krijg de vraag of ik mondkapjes kan maken en dat had ik zelf al geprobeerd. Via via heb ik een patroontje en natuurlijk ga ik daar het een en ander aan veranderen totdat ze naar mijn zin zijn. Ze hebben een opening voor een filter en er zit een neusklem in verwerkt. Samen met Gerty gaan we aan de slag. Ik heb stapels kleine zeefdrukken op katoen en die gebruik ik hiervoor. 20 stuks gaan er naar 'Kunstproeven' in Maastricht en zelf maak ik er nog een aantal.

Blijf gezond!  

Zussen-popjes in een doosje

Nu we toch aan huis gekluisterd zijn, is het fijn om een aantal ideeën tot uitvoering te brengen. In plaats van het jachtige leven voor Corona heb ik nu alle tijd in mijn atelier en niemand die mij stoort. Het leukste om te doen, is gewoon een beetje fröbelen met allerlei lapjes en zeefdrukken. Als ik eenmaal een prototype heb en ik ben daar tevreden over, dan maak ik meestal een serie van twaalf stuks. Het zijn allemaal zusjes geworden met een cape en ze zitten in een heel mooi doosje. Op dit moment liggen ze bij 'Kunstproeven', Sporenstraat 22 in Maastricht. De galerie/winkel is open op vrijdag- en zaterdagmiddag!

Walsen en een knuffel van André

Een tijd geleden maakte ik zeefdrukken (zie foto) op stof. Het was zomaar een idee wat in mij opkwam en ik heb het meteen uitgevoerd. De meningen over André zijn nogal verschillend, je houdt ervan of je houdt er niet van! Ik heb heel veel schetsen gemaakt totdat ik er tevreden mee was. Het zeefdrukken wat ik bij een collega doe is altijd een feestje. Het verwerken van alle zeefdrukken en het presenteren is altijd een hele klus. Meestal maak ik een dozijn. Vraag me niet waarom, maar 12 stuks vind ik genoeg en dan weer door naar iets anders.

De pop is te koop bij 'kunstproeven in Maastricht'

De ´kleiniggeitjes´ expositie

Het leven is niet altijd gemakkelijk, maar ik mag niet klagen. Ik ben nu wees en dat voelt raar en heeft tijd nodig om het een plaatsje te geven. (Het digitale leven is altijd zo anders dan de werkelijkheid)  Nu de expositie achter de rug is probeer ik me weer te concentreren op de andere werkzaamheden. Het was fijn dat er zondag nog veel bezoekers zijn geweest. Dankjewel voor jullie belangstelling en steun. Ik heb tijdens mijn verdriet van de afgelopen weken toch heel erg ´ZEN´kunnen werken. Mijn geluksvogeltjes heb ik ook weer gemaakt en dat voelt goed. Papa zou het niet anders hebben gewild. Ik ga door............

XXX 

We zullen doorgaan

Deze expositie stond al heel lang in mijn agenda. Mijn emoties gaan alle kanten op. Het plotselinge overlijden van mijn vader doet me veel verdriet, maar het leven gaat door. Ik pak weer allerlei kunstwerkjes in en maak stapeltjes. Vrijdag of zaterdag ga ik inrichten en zondag ben ik er!

Tot Zondag!

Een maillot kriebelt

Nu ik iets meer tijd heb, omdat er veel workshops en lessen klaar zijn, ga ik lekker voor mezelf aan de slag. Ik ben aan het haken, naaien, punniken, zeefdrukken en nog veel meer. Niet allemaal tegelijk, maar afwisselend. Ik bedacht dat ik van de punnik-koordjes wel beentje voor een popje kon maken. Ik ga op zoek naar de juiste schoentjes en maak ze uiteindelijk zelf van een stukje leer. Het gezicht en de armen zijn oudere zeefdrukken die ik verknip. Het vestje is geknipt uit een rokje van Kenzo Takada, wat ik vorig jaar in Frankrijk op een rommelmarkt heb gekocht. En nu mag ik er nog een paar maken. Dit leg ik mezelf altijd op! Zodra ik tevreden ben met een ontwerp, maak ik een reeks van 6 of 12 stuks.

Ik noem ze "MAJO KENZO"

You've got mail!

In mijn mailbox zat een berichtje van iemand die ik niet kende. Meestal klik ik dan meteen op verwijderen, omdat ik denk dat het spam is. Dus ik las de mail vluchtig en ik merkte dat het geen spam was. De schrijfster had op mijn blog engelen gezien en de vraag was of ik die wilde verkopen. Oh, die engelen van papier, dat is lang geleden dat ik daar zeefdrukken van heb gemaakt. Ik moet op zolder gaan zoeken of ik ze nog op voorraad heb. Gelukkig heb ik ze nog gevonden en de puike postbode heeft ze inmiddels al bezorgd.

Er gaat niks boven "Snailmail"  

Zeemeerminnen maken van stof

Morgenavond ga ik tijdens de naailes zeemeerminnen maken. Een paar weken geleden heb ik een ontwerp gemaakt. Vervolgens ben ik bij een vriendin gaan zeefdrukken. Dat vind ik altijd heel fijn. De juiste kleuren en stoffen zoeken en vervolgens met de rakel de verf door de zeef drukken. De eerste druk heeft iets magisch. Het is altijd weer een verrassing hoe de tekening op de stof eruit komt te zien. Ik heb een stappenplan gemaakt en ga met de lapjes aan de slag. Hopelijk is het niet te moeilijk en gaan de cursisten tevreden naar huis met een zeemeermin.

Een zeemeermin is een mythisch wezen,

met het bovenlichaam van een vrouw 

en in plaats van benen een vissenstaart. 

Het lijkt op zeefdrukken

Met een aantal docenten heb ik, een tijd geleden, een bijscholing gevolgd in Maastricht bij 'textilice'. Ik ga al jaren zeefdrukken, maar dit is iets anders. Je maakt in de cursus op een eenvoudige manier je eigen zeven. Vervolgens ga je met de zeven aan de slag. Met verschillende media maak je afdrukken op stof. Ik vind het heerlijk om samen met gelijk gestemden ideeën te wisselen. Dit zouden we veel vaker moeten doen!

Niet perfect, maar iets bijzonders

Het is alweer een tijdje geleden dat ik ben gaan zeefdrukken. Als de zeefdrukken klaar zijn, ga ik vaak meteen aan de slag om de stoffen te verwerken. Als het dan niet goed uitpakt, kan ik daar weken mee bezig zijn, op zoek naar het juiste plaatje. Soms leg ik het ook weg, zodat ik het jaren later kan verwerken.

Voor deze popjes (of beschermengel) gebruik ik papieren vleugels en gehaakte rondjes om de bodem mee af te werken. De krullen zijn van dun metaaldraad. Het zijn echte mix-media engelen geworden. Ik vind ze er verrassend gek uitzien en ben benieuwd naar de reacties.

Ik ben niet perfecd,

wat is daar mis mee. 

Geluksvogels met een verhaal

Hoeveel ik van deze vogeltjes heb gemaakt, weet ik niet meer. Ik heb ze al meerdere keren gedrukt op verschillende stofjes. Omdat er steeds weer vraag naar deze 'geluksvogels' is, maak ik weer een serie. Op de rug van het vogeltje staat een versje. Dit heeft mijn lieve moeder bijna 50 jaar geleden in mijn poëziealbum geschreven.Hopelijk vliegen de vogels snel weer uit!

28-12-2013; in memoriam mijn moeder!

Kip, haan, vos of een kleiniggeitje

Soms maak ik heel gericht iets en soms komt er iets op mijn pad. Dit typisch versje in het Weerts dialect is zoiets. Het versje is voor de allerkleinste kinderen. Het is toch jammer als zo'n oud versje verdwijnt en vergeten wordt. Daarom zou ik alle jonge ouders en ook de opa's en oma's willen vragen om met dit soort dingen te blijven spelen en om te zingen met het jonge kroost op schoot, zodat die mooie ouderwetse speeltjes niet verloren gaan.

Wordt het misschien ook weer tijd om het oude poesiealbum te promoten bij de jeugd. 

In Holland staat een huis en in dat huis daar........

Dit popje maakte ik al een tijdje terug, kijk maar HIER! Ik vertelde in augustus al dat ik op zoek was naar een verpakking of i.d.. Heel lang heb ik zitten twijfelen tussen verschillende doosjes. Wat ik ook probeerde het was het allemaal net NIET. Toen dacht ik aan de verschillende emoties en personen onder een dak in een HUIS. En zie hier een heel eenvoudig huisje! Oh, wat gaat er toch altijd veel tijd in kwaliteit zitten. 'Fee Ling' is de naam van het popje en te koop op de tentoonstelling zaterdag 16 december.

 Ingang naast 'Theatercafé de Huiskamer’. 
We zijn open van 11.00 tot 17.00 uur.

Wilhelminasingel 12, 6001 GT Weert. Ingang: Ursulinenhof. Aan het Sint Raphaelpad.

Geïnspireerd aan de slag

Dit is voor mij het allerfijnste om te doen. Je geeft jezelf een opdracht en een 'DOEL'. Ja, je moet natuurlijk altijd een doel hebben, anders kom je nergens. Enfin, ik heb me in het Textielmuseum laten inspireren en daarna ben ik aan de slag gegaan. Met een stapel oude jeans, die al een tijd lagen te wachten op een idee, ga ik beginnen. Ik doe allerlei proefjes en over de meeste proefjes ben ik niet tevreden. Dat is voor mij heel normaal, ik leg de lat hoog. Uiteindelijk maak ik een keuze en ga ik een avond zeefdrukken. Ik spin, twijn en stik me een weg in de rondte. Nu nog alles op papier zetten en fotograferen. Daarna kijk ik nog eens kritisch of het de moeite waard is om het te versturen.

Wat ben ik toch een twijfelaar! 

Emotie & troost popjes

Regelmatig ga ik bij een vriendin en collega zeefdrukken. Dit is zo'n fijne activiteit. Dat zou ik vaker moeten doen. Het zeedrukken levert ook altijd weer werk op. Alle lapjes die ik heb voorzien van een zeefdruk moeten natuurlijk ook weer verwerkt worden. Het experimenteren en onderzoeken is altijd de fijnste fase. Als er dan uiteindelijk iets uitkomt waar ik achtersta, is het echt een feestje. Van de uitkomst maak ik dan een kleine serie of oplage. Tegelijkertijd breek ik m'n hoofd over de verpakking en presentatie. In mijn ideeënboekjes staan schetsen van hoe ik het eindresultaat voor me zie. Nu nog de uitvoering!

Vandaag is het lekker 'atelier-weer'! 

Werk versus vakantie

Afgelopen weken ben ik weer een aantal avonden gaan zeefdrukken. Niet als het te warm is, dat is niet fijn. De verf droogt dan veel te snel en je krijgt het dan niet goed gedrukt. Nu heb ik weer stapels lapjes en papieren liggen om te verwerken. Van een aantal zeefdrukken weet ik precies wat ik ermee wil. Er zijn altijd zeefdrukken die blijven liggen of waar uiteindelijk iets totaal anders uitkomt. Kunstenaarsvrijheid noemen we dat. Ik vind het heerlijk om te experimenteren en om iets nieuws te scheppen. De scholen hebben inmiddels vakantie en zelf werk ik nog 2 weken door in de zorg (mijn andere baantje!) Daarna heb ik ook vakantie, maar heeft een kunstenaar ooit vakantie?

Nieuw ideeën en schetsen voor.............

Met zeefdrukken vind ik het altijd heerlijk om iets nieuws te proberen. Mijn rechterhersenhelft is volgens mij het best ontwikkeld. Ik maak heel veel schetsen en selecteer wat ik wil gaan drukken. De schetsen werk ik vervolgens uit met Posca-stiften op transparant papier, zodat de zeef goed belicht kan worden. Door mijn linkerhersenhelft verliest een ontwerp dan wat aan kracht. Het lijkt wel of iemand anders het heeft getekend en ik herken mijn eigen handschrift niet meer. De ene keer is het meteen goed en een andere keer gaat het steeds mis. Je moet eens weten wat er allemaal weggegooid wordt voordat het iets is!!!!!!!!

Vanavond mag ik weer en hopelijk is het niet te warm in het atelier!