Υγιεινό κέρασμα για το σχολείο-DIY

        Σήμερα, ο Νικόλας κλείνει τα 6! Είναι τα πρώτα γενέθλια στο δημοτικό και ήθελα να φτιάξω κάτι πρωτό-τυπο! Πέρσι στο νηπιαγωγείο είχα κάνει αυτά εδώ τα ταρανδάκια και πρόπερσι στον παιδικό σταθμό αυτά εδώ τα κουταλάκια !

Θέλησα αυτή τη φορά μαζί με κάτι γλυκό (βλ. παρακάτω γλυκά τοστάκια με φατσούλες ζώων) να προσφέρω και κάτι υγιεινό! Μη φανταστείτε τίποτα τρομερό... μπανάνες σκέφτηκα, που είναι φρούτο που το τρώνε τα περισσότερα παιδάκια. Όταν όμως μιλάμε για αυτούς τους  μικρούς αλλά τόσο απαιτητικούς ουρανίσκους ένα είναι σίγουρο, τα πάντα εξαρτώνται από το πως θα τους το πλασάρεις.Τυχαία βρήκα αυτές τις εικόνες στο pinterest και κατευθείαν κατάλαβα ότι, o κόσμος να χαλούσε (που μεταξύ μας κοντά είναι) εγώ θα πήγαινα 21 μπανάνες στο σχολείο ντυμένες και βαμμένες minions!!

΄Όπως και έγινε. Χρειάστηκα αυτά τα στρόγγυλα άσπρα αυτοκόλλητα με την τρύπα στη μέση, καφέ, μαύρο και γκρι μαρκαδόρο, μπλε γκοφρέ χαρτί ψαλίδι και κόλλα.

Χρωμάτισα τα μάτια, τα κόλλησα στη μπανάνα, ζωγράφισα με μαύρο μαρκαδόρο μαλλιά (τρεις τρίχες για την ακρίβεια) και χαμόγελο.

 Έκοψα σαν τιρόλα το γκοφρέ χαρτί και κόλλησα το ένα πάνω στο άλλο. Στην τιρόλα πάνω ζωγράφισα γραβατούλες, παπιγιόν, καρδούλες, ήλιους, αστεράκια. Χρειάστηκαν μόλις τρία τέταρτα της ώρας για να φτιαχθούν.

21 μπανάνες Minions 

και 21 τοστάκια με γέμιση πραλίνα και διακοσμημένα με μπισκότα και καραμελίτσες είναι στο γραφείο της δασκάλας και περιμένουν να φαγωθούν!

Χρόνια Πολλά στις Στέλλες και τους Στυλιανούς,

 Χρόνια Πολλά σε όσους γεννήθηκαν σαν σήμερα,

Χρόνια Πολλά στα παιδιά και τους γονείς όλου του κόσμου!

To shadow box της γιαγιάς!

      Εκεί που "ψαχούλευα" στην ντουλάπα του πατρικού μου σπιτιού βρέθηκα μπροστά σε δυο κεντημένα μαξιλάρια δεκαετίας '70. Ο χρόνος είχε κάνει ολοφάνερο το πέρασμα του, το ύφασμα είχε φθαρεί εδώ και εκεί, αλλά με το που τα έπιασα στα χέρια μου, μαγικά μεταφέρθηκα στην εποχή που  που το σαλόνι ήταν ακόμα απαγορευμένος χώρος, η πόρτα του συνεχώς κλειστή, και τα πόδια έπρεπε να προστατευθούν με πατάκια για να διασχίσουν το παρκέ . Και όπως συμβαίνει με όλα τα απαγορευμένα, ήταν ο αγαπημένος μου χώρος να παίζω.
        Τις επόμενες μέρες αναστάτωσα ακόμα λίγο το πατρικό και βρήκα (πολύ λίγα είναι η αλήθεια) στα ραπτικά της μαμάς μου κάποια αντικείμενα που επάξια κερδίζουν τον χαρακτηρισμό vintage. Η μπρούτζινη δαχτυλήθρα της γιαγιάς, αλλά και εκείνη της μαμάς, κανά δυο ξύλινα καρούλια, μερικές κόπτσες, κουμπιά, μια παλιά παραμάνα, μια μισοτελειωμένη δαντέλα. Τα έβαλα όλα σε μια κορνίζα όπως αυτή εδώ.

Στο πίσω μέρος της κόλλησα μια αίτηση σύνδεσης με τη ΔΕΗ του 1967!

  Η φωτογραφία της συνονόματης γιαγιάς μου βρήκε την κατάλληλη θέση σε ένα μπρούτζινο καστόνι από παλιό κόσμημα. Μια μεζούρα χάρτινη κολλήθηκε γύρω. Ένα μέρος από το μαξιλάρι της μαμάς μπήκε σε τελάρο. Και το shadow box ήταν έτοιμο.

 

 Μου πήρε αρκετές μέρες (ουσιαστικά νύχτες) να το συναρμολογήσω και νευρίαζα, που η καθημερινότητα δεν με άφηνε να καταπιαστώ περισσότερη ώρα μαζί του.  Ποια κουμπιά να βάλω, πως να κολλήσω τις κόπτσες, που θα μπει η φωτογραφία της γιαγιάς....Όσο το έφτιαχνα με είχε πιάσει γλυκιά νοσταλγία. Μου ερχόταν θύμησες από όταν ήμουν παιδί.... τότε που έπαιζα με τις ώρες με το κουτί με τα κουμπιά της γιαγιάς, τις ζωγραφιές που έκανα στα υφάσματα με τα σαπουνάκια για τα πατρόν, και τη μαμά μου  μπροστά στο παράθυρο να κεντάει μαζί με τις φίλες της....  Όταν κάλυψα την κορνίζα με παλιές σελίδες  και τα έβαλα όλα στη θέση τους, η μαγεία εξαφανίστηκε. Κατάλαβα ότι το ταξίδι ήταν αυτό που μέτραγε και όχι το αποτέλεσμα. Το shadow box της γιαγιάς βρήκε τη θέση του στην κουζίνα μου, μαζί με τα πιατάκια της .

Και αν θέλετε μπορείτε να εμπνευστείτε στο πιντερεστ  με παρόμοιου ύφους shadow boxes .
Τώρα μένει να βρω τι θα κάνω με τα υπόλοιπα κεντημένα μαξιλάρια.