Ένα βιβλίο ταξιδεύει από την μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη!

     Μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες όταν ήμουν παιδί ήταν το διάβασμα βιβλίων...εξωσχολικών βιβλίων για να ακριβολογήσω...τα ρουφούσα από την πρώτη σελίδα μέχρι την τελευταία...και η μαμά μου αντιλαμβανόμενη αυτήν μου την ανάγκη ποτέ δεν μου αρνήθηκε να μου αγοράσει βιβλίο...αντίθετα έψαχνε και αυτή μαζί μου για καινούργιες εκδόσεις...Αν με ρωτούσατε ποιος ήταν ο αγαπημένος μου συγγραφέας θα αδυνατούσα να απαντήσω...Εξάλλου ποιον να πρωτοδιαλέξω;;; Ζωρζ Σαρρή, Άλκη Ζέη, Μενέλαος Λουντέμης,  Νίκος Καζαντζάκης, Πηνελόπη Δέλτα και άλλοι πολλοί....όλοι τους μου κράτησαν σπουδαία συντροφιά και συνέβαλαν στην ανάπτυξη της προσωπικότητας μου...Η παιδική μου βιβλιοθήκη έμεινε στο πατρικό μου σπίτι και όλα τα βιβλία που κάποτε γέμιζαν τις ώρες μου τώρα είναι σε μια ντουλάπα (γιατί απλά η μαμά τα αντικατέστησε με βιβλία για λίγο... πιο μεγάλες ηλικίες). Χτες άνοιξα αυτό το ντουλάπι και ήταν σαν να άνοιξα μια πόρτα στο παρελθόν...όλη η σειρά της Πολυάννας....ο Βουλγαροκτόνος...τα γενέθλια...το ψέμα...όταν ο ήλιος...Αφού έψαξα με τις ώρες  αποφάσισα ότι "Το παραράδιασμα" της Ζωρζ Σαρρή,  θα ταξιδέψει από την μια άκρη της Ελλάδας (Κομοτηνή) στην άλλη (Καστελόριζο). Το είχα αγοράσει το 1989 (ήμουν 12 ετών) για 800 δραχμές...ακόμα φαίνεται η τιμή του γραμμένη με το μολύβι του βιβλιοπώλη...Η ιστορία του εξελίσσεται το 1946 σ' ένα αποξεχασμένο χωριό της Ελλάδας. Η Ανάστω τελείωσε την πρώτη δημοτικού με άριστα. Ξέρει να διαβάζει τρεχαλητά, να γράφει όμορφα ολοστρόγγυλα γράμματα, και ξέρει την πρόσθεση και την αφαίρεση. Οταν μεγαλώσει, θα γίνει γιατρός. Ομως ο παγετός που καίει και καταστρέφει την γη, που γκρεμίζει τα όνειρα, θα της φράξει το δρόμο...Ελπίζω το βιβλίο μου να βρει τη θέση του στη βιβλιοθήκη του Δημοτικού Σχολείου μα πάνω από όλα να κρατήσει καλή συντροφιά στους μαθητές που θα επιλέξουν να το διαβάσουν...

     Ήξερα ότι το Καστελόριζο είναι ακριτικό νησί αλλά δεν είχα ιδέα ότι απέχει 5 ώρες από την Ροδό με το καράβι και τριάντα λεπτά με το αεροπλάνο...και αν λέμε ότι έχουμε εμείς προβλήματα που σε τρεις ώρες είμαστε στη Θεσσαλονίκη τότε τι να πουν και αυτοί  που ένα ταξίδι τους είναι ολόκληρη Οδύσσεια!!!

    

 Τ

      Μαζί του ταξιδεύουν και οι περιπέτειες του Τομ Σόγερ, που το στέλνει η κυρία Μίνα, η γλυκιά μου γειτονίτσα στο πατρικό μου σπίτι, που μόλις την ενημέρωσα για την κίνηση αυτή  έσπευσε να μου το δώσει!

      Ε, τι περιμένετε;;; Διαλέξτε ένα βιβλίο από την βιβλιοθήκη σας και στείλτε στο Καστελόριζο! Αντί να κάθεται και να κιτρινίζει από την στεναχώρια του που κανείς δεν του δίνει σημασία ας πάρουν χρώμα οι σελίδες του από τα παιδικά δάχτυλα που θα το ξεφυλλίζουν!

Φιλιά πολλά

ΥΓ. Περισσότερες πληροφορίες θα μάθετε στο http://24grammata.com/

Νιαου βρε γατούλα με τη ροζ μυτούλα!

Πριν λίγες εβδομάδες ήμουν μια από τις οχτώ (αν δεν κάνω λάθος) τυχερές που κληρώθηκαν στην κλήρωση που έκανε η Maya ...το δωράκι μου έφτασε σήμερα...και θυμήθηκα τις εποχές που αλληλογραφούσα με τους  pen friend μου..ένας φάκελος γεμάτος με γατούλες αυτοκόλλητα και αρωματισμένο χαρτί αλληλογραφίας...μέσα η καρφιτσούλα μου....με ένα γλυκό σημείωμα.

Maya σε ευχαριστώ πολύ...εύχομαι να μην βρει άλλο κακό τις γατούλες σου!

Η καρφιτσούλα σου ήδη στολίζει το σακάκι μου....την λάτρεψα...

Φιλιά πολλά!!!

Τέτοια μέρα...

πέρσι παντρευτήκαμε και βαπτίσαμε τον Νικόλα! Για μένα ήταν μια όμορφη μέρα, γεμάτη συγκινήσεις και ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπάνε! Πάντα θα την αναπολώ με νοσταλγία...ακόμα και το τρέξιμο για να τα ετοιμάσω όλα στην ώρα τους...το άγχος αν θα βρέξει...τα δάκρυα της μαμάς μου...το σαστισμένο βλέμμα του Νικόλα...το ακόμα πιο σαστισμένο βλέμμα του Ανέστη (δεν τα πάει καλά το αγόρι μου με την έκθεση!)...τον μπαμπά μου να με οδηγεί στην εκκλησία και να έχει στην αγκαλιά του τον γιο μου...

    Πέντε μέρες μετά τη μέρα εκείνη απέλυσαν τον Ανέστη..ήταν ιδιωτικός υπάλληλος σε ένα εργοστάσιο για 13 χρόνια...το είχε στήσει κυριολεκτικά από τα θεμέλια...και η καινούργια διεύθυνση του έκανε ένα ωραιότατο δώρο γάμου...την αποζημίωση του....

    Στις μέρες και τους μήνες που ακολούθησαν το τελευταίο που ήθελα ήταν να θυμάμαι τη μέρα του γάμου μας και την βάπτιση του Νικόλα... ήταν σαν κάποιος να με είχε τιμωρήσει για την όλη μου χαρά..ήταν σαν το τσουνάμι της απόλυσης να είχε καταπιεί την μέρα εκείνη....η θύμηση της ακόμα και σήμερα μου αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα.... χαρά και πίκρα μαζί...γέλιο και δάκρυ...ξενοιασιά και μούδιασμα...

     Η χρονιά που μας πέρασε ήταν δύσκολη (και δεν μιλάω για το οικονομικό κομμάτι)...θέσαμε τη ζωή  μας σε νέες βάσεις...βάλαμε άλλες προτεραιότητες, ιεραρχήσαμε τις ανάγκες μας...αναθεωρήσαμε τις απόψεις μας και τους ανθρώπους που είχαμε δίπλα μας...και πλέον τίποτα πια δεν μας φαίνεται δεδομένο και κεκτημένο..Πάνω από όλα δεθήκαμε περισσότερο σαν οικογένεια...δημιουργήσαμε το δικό μας μικρόκοσμο, μέσα στον οποίο ανυπομονούμε να βρεθούμε...

     Ένα χρόνο μετά και ενώ τα πράγματα μπήκαν σε μια τάξη (όσο μπορούν...) είμαι έτοιμη να χαρώ έστω και ετεροχρονισμένα την ημέρα εκείνη...θα ξορκίσω το κακό..όπως προτείνει η a pink dreamer με λίγο φασκόμηλο πολύ καλή θετική διάθεση  και λίγα ξόρκια 

    Ανέσυρα τα  στέφανα μου από το πίσω μέρος της ντουλάπας...εκεί που υπομονετικά περίμεναν στη θήκη τους ...(και μεταξύ μας αγωνιούσαν μήπως αποφασίσω να τα χαλάσω για να φτιάξω κάτι άλλο!!!!!!!!!!!!). Περιττό να σας πω ότι τα έφτιαξα μόνη μου  χρησιμοποιώντας σύρμα από ασήμι 9,25...στην ένωση των κύκλων εκτός από την κορδέλα  έβαλα δυο κρυστάλλινες πεταλούδες...απλά και λιτά, όπως ακριβώς τα φανταζόμουν από κοριτσάκι...και ήθελε ο Ανέστης!

      Σε μια κορνίζα ribba από το ΙΚΕΑ (5,50 Ευρώ)  έβαλα την αγαπημένη μου φωτογραφία από τον πρώτο επίσημο χορό μας  και πάνω της κόλλησα τα στέφανα και ένα λουλουδάκι.... τώρα νομίζω ότι είναι έτοιμα να πάρουν τη θέση που τους αρμόζει, δίπλα στις εικόνες...

    Με αυτές τις κορνίζες (οι οποίες βγαίνουν σε διάφορα μεγέθη -προσοχή αν θέλετε να βάλετε κάτι που έχει όγκο να πάρετε εκείνες που έχουν βάθος) μπορείτε να κάνετε τόσα πολλά πράγματα...όπως

να βάλετε τα πρώτα παπουτσάκια του μωρού σας

εδώ

ή τους καλοκαιρινούς σας θησαυρούς

εδώ

ή οι λάτρεις του scrapbooking (και όχι μόνο) να κάνετε πανέμορφα παιδικά καδράκια 

εδώ

εδώ

    Αν σας άρεσε η ανάρτηση περιμένω τα σχόλια σας και εννοείτε τις φωτογραφίες σας..Μήπως έχετε καμία ιδέα τι άλλο θα μπορούσαμε να βάλουμε στην συγκεκριμένη κορνίζα;;;;

Σας φιλώ!

ΥΓ. το κείμενο γράφτηκε 25 Σεπτεμβρίου...

Πινιάτα Μπαλαρίνα για ένα κορίτσι πρίμα μπαλαρίνα!!!

      24 Σεπτεμβρίου γιορτάζει η Παναγία η Μυρτιδιώτισσα....γιορτάζει και η Μυρτούλα! Και μιας και θα έκανε μικρή συγκέντρωση (γιατί το γκραντ event το κρατάει για τα γενέθλια της σε δυο εβδομάδες περίπου) της έκανα δώρο πινιάτα μπαλαρίνα...η Μυρτώ παρακολουθεί μαθήματα μπαλέτου από τριών ετών και έχει δώσει πολλές παραστάσεις...ακόμα και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης!!!

Ακόμα δεν έχω μάθει πως πέρασαν στο πάρτυ αλλά ελπίζω να τους άρεσε...

     Θέλετε να δείτε το making of της μπαλαρίνας πινιάτα;;;;

     Αρχικά έκανα το κορμί της όπως σας είχα δείξει εδώ...ζουμπουρλούδικη η μπαλαρίνα μου....έχει πρήξιμο στην κοιλιά γιατί έφαγε πολλά πολλά γλυκά (και όπως είπε και η Μυρτώ...θα ανέβει το ζάχαρο τους από τα πολλά γλυκά...μέχρι τη Δευτέρα!)
    Για το κεφάλι της έκανα ένα κουβάρι από εφημερίδες. που όταν έφτασε στο επιθυμητό μέγεθος το τύλιξα με χαρτοταινία..και στη συνέχεια κόλλησα με αλευρόκολλα λωρίδες από ροζ χαρτί

Δυο κύκλοι από άσπρο και γάλαζιο φελτ έγιναν τα μάτια της και ζωγράφισα τα μάγουλα, τη μύτη και το χαμόγελο της. Για τα μαλλιά δεν ήξερα τι να κάνω...και εκείνη τη στιγμή(12 τα μεσάνυχτα) δεν είχα γκοφρέ χαρτί...ψάχνοντας τα συρτάρια μου για κάτι που θα μπορούσε να χρησιμεύσει για μαλλί βρήκα μια μισοτελειωμένη μάλλινη κούκλα χρώματος καφέ (μπορεί να την έχει κρατήσει η μαμά μου από τη δεκαετία του 80!!!) . Την τύλιξα γύρω από ένα χαρτόνι (μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και κάποιο βιβλίο)

και έκοψα με το ψαλίδι μόνο από την μια πλευρά

με μια κλωστούλα τις έδεσα στη μέση και είχα μια ωραιότατη περούκα

Της έβαλα και λουλούδι στα μαλλιά....

 Με ροζ χαρτόνι έκανα δυο κύλινδρους για πόδια...λεπτομέρεια;;;; δυο κορδέλες χιαστή περασμένες παρίσταναν τα παπούτσια της μπαλαρίνας

Η φούστα-τουτού που της φορέσαμε είναι της Μυρτώς...της την είχα κάνει με τα τούλια που περίσσεψαν από τη διακόσμηση του γάμου μου και χωρίς ράψιμο  (αν πατήσετε στο google no sew tutu θα βρείτε πολλά  tutorial και βιντεάκια)

      Εδώ η εορτάζουσα αγκαλιά με την πινιάτα της...το μαντήλι στο λαιμό της κρύβει την ένωση του κεφαλιού με το κορμί....

Και εδώ είναι η εορτάζουσα και η γράφουσα μαζί...

Μυρτώ να σε χαιρόμαστε!!!

Σ' αγαπάμε πολύ πολύ!!!!

Μαριονέττες για παιδικά δαχτυλάκια!

    Ένα από τα αγαπημένα τραγούδια του Νικόλα αυτήν την εποχή είναι το "όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι"...Μιμείται με εξαιρετική επιτυχία τις φωνές από όλα τα ζώα...Του έφτιαξα λοιπόν τσόχινα ζωάκια μαριονέττες για τα δαχτυλάκια του...ώστε να "ανεβάζουμε" κάθε μέρα το δικό μας μιούζικαλ....

   Και μιας και δεν κάθεται σε ένα μέρος ήσυχος για να τον βγάλω φωτογραφία,"φόρεσα" τις μαριονέττες μας στις ξυλομπογιές του....

Το γουρουνάκι

 Η αγελαδίτσα

 Ο βάτραχος

 Το προβατάκι

 Και το σκυλάκι

     Γελάμε πολύ κάθε φορά που παίζουμε με αυτές τις μαριονέττες...ένα θέμα έχουμε μόνο...ο μπαμπάς μας δεν έχει καθόλου φαντασία και μονίμως περνάει την αγελάδα για το πρόβατο...αν είναι ποτέ δυνατόν..."μουουουου" του κάνει ο Νικόλας και του κουνάει την αγελάδα...."μπεεεεεε" απαντάει εκείνος...

     Με αυτήν την ανάρτηση δηλώνω συμμετοχή  στο δημιουργικό διαγωνισμό της a pink dreamer για το μήνα Σεπτέμβριο με θέμα τα ζώα....
                                                                        Φιλιά πολλά

Πως κάνουμε λουλούδι από φερμουάρ-Μέρος 3ο

    

΄
      Αυτό το λουλούδι φτιάχνεται με τον γνωστό τρόπο Twist and Roll. Όσες περιηγήστε στο ιντερνετ είμαι σίγουρη ότι το έχετε συναντήσει σε πολλά ξένα blogspot. Αφού έκανα ένα σωρό τέτοιες ροζέτες με ύφασμα (μπορείτε να τις δείτε εδώ) αποφάσισα να το δοκιμάσω και με φερμουάρ...τι κρίμα όμως που οι προμήθειες μου σε φερμουάρ τελείωσαν και δεν μου έμειναν παρά μόνο γκρι και βαθύ κόκκινου χρώματος...και επειδή θα ήταν υπερβολικό (!!!) να πάρω και άλλα (ήδη έχω περίπου τριάντα καρφίτσες στην κοσμηματοθήκη μου) αποφάσισα να το δείξω σε εσάς με αυτά τα χρώματα...αν σας αρέσει και το κάνετε μην αμελήσετε να μου στείλετε φωτογραφία...θα χαρώ τόοοοοοοοοοοοοοοοοσο πολύ!!! λοιπόν θα χρειαστούμε φερμουάρ, αναπτήρα και θερμή σιλικόνη...προσοχή πάρτε και ένα μπωλ με κρύο νερό δίπλα σας για να μην καταλήξουν τα δαχτυλα σας με φουσκαλίτσες  

     Αφού κόψουμε τις άκρες από ένα σχετικά μεγάλο φερμουάρ και τις κάψουμε (είστε πλέον έμπειρες-πάτε για μεταπτυχιακό στην κατασκευή λουλουδιών από φερμουαρ :))))))) ξεκινάμε να το τυλίγουμε γύρω από τον εαυτό του...Μην πάρετε φόρα δυο με τρεις φορές θα το περιστρέψουμε...ίσα να γίνει ένας μικρός κύλινδρος γύρω από τον οποίο θα "χτίσουμε" το λουλουδάκι μας. Σιγουρέψτε με σιλικόνη και μετά απλά στρίψτε και ρολάρετε....σιλικόνη....στρίψτε και ρολάρετε...

 Μην ξεχνάτε να βάζετε σιλικόνη

 Όταν θα στεγνώσει καλά η σιλικόνη δεν θα φαίνεται (εδώ είναι ακόμα σχετικά υγρή). Αν όμως το μάτι σας πηγαίνει κατευθείαν εκεί πάρτε ένα μαρκαδόρο σε χρώμα που να πλησιάζει την απόχρωση του φερμουάρ και βάψτε την.

 Στο τέλος γυρίστε το φερμουάρ από την πίσω πλευρά και κολλήστε την άκρη του με σιλικόνη.

Μυστικό : Στην αρχή το λουλουδάκι σας θα σας απογοητεύσει αλλά όσο θα ΣΤΡΙΒΕΤΕ και ΡΟΛΑΡΕΤΕ θα δείχνει όλο και πιο όμορφο...ορίστε το δικό μου ...δεν σας τα έλεγα;;;;

 Όμορφο θα ήταν να χρησιμοποιήσετε δυο χρώματα όπως το έκανε αυτή η πώλήτρια από το http://www.etsy.com/

Μέχρι την επόμενη ανάρτηση σας φιλώ γλυκά

Να σκέφτεστε θετικά....Όλα θα πάνε καλά.

Πως να αξιοποιήσετε...μια μπομπονιέρα

     Οι βαφτίσεις είναι το καλύτερο μου...πόσο μάλλον όταν οι μπομπονιέρες είναι μικρά πραγματάκια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν με χίλιους δυο τρόπους.
     Τα κουτάκια από τα γλυκά που μοιράστηκαν στην βάφτιση του Αλέξανδρου (το προ-προηγούμενο  Πάσχα) είχαν κολλημένα πάνω τους πήλινα αυτοκινητάκια, βαρκούλες, αεροπλάνα....Μου έκαναν εντύπωση και τα ξεκόλλησα από το χαρτί σίγουρη ότι κάτι μπορώ να κάνω με αυτά...

    Φέτος στη γιορτή του, ζωγράφισα με ακρυλικά χρώματα τις γνωστές κορνιζούλες από το ΙΚΕΑ και  κόλλησα πάνω τους τα πήλινα διακοσμητικά.

Μυστικό : Οι φωτογραφίες είναι απαίσιες αλλά δυστυχώς είναι το μόνο πράγμα στο οποίο δεν πιάνει καθόλου ούτε το χέρι μου ούτε το μάτι μου (αυτό και το γεγονός ότι είμαι παράφωνη!)...και δεν έφτανε μόνο αυτό τώρα μόλις διαπίστωσα ότι έχω κρεμάσει στραβά την κορνίζα...

     Το αεροπλανάκι φέρνει σβούρες στο αερά και με τον καπνό που δημιουργεί, γράφει το όνομα του μικρού μου φίλου...

    Κάπου σε μια εξοχή μια οικογένεια απολαμβάνει το πικνικ της έχοντας παρκάρει το αυτοκίνητο της στο γρασίδι....μια μελισσούλα τρυγάει τα λουλούδια...

Και στο κοντινό λιμανάκι μια βαρκούλα αρμενίζει ενώ τα ψαράκια αμέριμνα κόβουν βόλτα...

Είμαι σίγουρη ότι όταν θα μπουν οι φωτογραφίες του μικρού θα δείξει ακόμα πιο ωραία...

Εσείς πως αξιοποιείτε τις μπομπονιέρες που σας προσφέρουν;;;;

Φιλιά πολλά

  

Πως κάνουμε λουλούδι από φερμουάρ-Μέρος 2ο

    Παρακολουθώντας την επισκεψιμότητα του μπλογκ μου, δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω ότι η ανάρτηση για το πως να κάνουμε ένα λουλούδι από φερμουάρ κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον σας!

     Σήμερα λοιπόν σκέφτηκα να σας δείξω ακόμα ένα τρόπο για λουλούδια από φερμουάρ...Έτοιμές;;;;

 Θα χρειαστούμε φερμουάρ (εννοείται) ψαλίδι, αναπτήρα και θερμή σιλικόνη.

    Κόβουμε το φερμουάρ σε οχτώ κομμάτια των 8,5 εκατοστών περίπου (αυτό βέβαια εξαρτάται από το πόσο μεγάλο θέλετε να είναι το λουλούδι που θα κάνετε), τις άκρες των οποίων  έχουμε κάψει με έναν αναπτηρα  για να μην ξεφτάνε.

Βάζουμε ζεστή σιλικόνη στη μια άκρη του κομματιού και ...

επανωτίζουμε την άλλη.

Συνεχίζουμε έτσι μέχρι να τελειώσουν τα κομμάτια μας και να έχουμε οχτώ πέταλα.

       Βάζοντας ζεστή σιλικόνη στη μέση περίπου από το πέταλο κολλάμε το άλλο...

προσοχή η φόρα που έχουν τα πέταλα  να είναι η ίδια

     Ένα άλλο κομμάτι φερμουαρ, στο ίδιο χρώμα ή σε κάποιο που κάνει "ταιριαστή" αντίθεση , το τυλίγουμε σιγά σιγά στον εαυτό του. Φροντίζουμε ανα τακτά διαστήματα να βάζουμε σιλικόνη για να το σιγουρέψουμε.

Τέλος το κολλάμε στο κέντρο του λουλουδιού μας

    Το λουλούδι μας είναι έτοιμο, το μόνο που μένει να κάνουμε είναι με ζεστή σιλικόνη να κολλήσουμε ένα στρόγγυλο κομμάτι φελτ από πίσω και την καρφίτσα μας.

Ελπίζω να σας αρέσει το ίδιο και αυτό το λουλούδι μου.

Μην ξεχνάτε να μου στείλετε τις δημιουργίες σας στο email!

Καλό απόγευμα

    UPDATE:  για την Maddie και την Rock n' Rolla αλλά και για όλες όσες τσουρουφλίζουν τα δαχτυλάκια τους με αυτήν την (παλιο-)σιλικόνη...Αυτό το λουλουδάκι είναι πολύ εύκολο να γίνει με κλωστή και βελόνα....αντί να τα κολλάτε απλά ράψτε τα...ίσως να σας πάρει λίγο περισσότερη ώρα

    Μυστικό: όποτε καταπιάνεστε με την ζεστή σιλικόνη έχετε δίπλα σας ένα μπωλ κρυο νερό...μόλις νιώσετε το κάψιμο απλά βυθίστε το δαχτυλάκι σας μέσα...

   Μυστικό νο2: τα σχόλια σας με κάνουν να γελάω (για σένα Evita) και να νιώθω λίγο αισιόδοξα μέσα σε όλη αυτήν την ανασφάλεια...
   

Γρήγορες κατασκευές για να τακτοποιήσουμε τις κορδέλες και τα κέρματα

       Τα παρακάτω κουτιά  τα έφτιαξα χτες το μεσημέρι σε λιγότερο από ένα τέταρτο! Την απόφαση την πήρα όταν προσπάθησα να τακτοποιήσω τις κορδέλες που έχω...

       Είναι πολύ εύκολα να γίνουν και δεν χρειάζονται τίποτα παραπάνω από ένα σχετικά μεγάλο κουτί παπουτσιών (κατά προτίμηση αντρικό), δυο βέργες και ένα κόφτη....σας το είπα...είναι λύση πρόχειρη μέχρι να βρω κάτι καλύτερο... με την κατάλληλη προετοιμασία όμως θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει κάτι όμορφο και μόνιμο....αλλά επειδή ουδέν μονιμότερο του προσωρινού ελάτε να δείτε το κουτί μου...

 Μέτρησα το μήκος της στενής πλευράς του κουτιού και το διαίρεσα δια τρια...Έκανα δυο σημάδια....

 και με ένα κοφτάκι έκοψα στα σημεία που είχα μαρκάρει τόσο όσο να χωράει η βέργα μου (και να είναι και λίγο σφηνωμένη

       Εκ των υστέρων σκέφτηκα ότι αν έκανα τα σκισίματα πιο χαμηλά, θα μπορούσα να βάλω και το καπάκι του για να μην σκονίζονται οι κορδέλες ...

   Πέρασα τα καρούλια στη βέργα και την σφήνωσα στα σκισίματα. Με τον κόφτη έσχισα λίγο το κουτί για να πιάσω την άκρη της κάθε κορδέλας

       

      Οι βέργες είναι από μια παλιά παπουτσοθήκη που πετάξαμε. Προσπάθησα να τις κόψω αλλά ήταν αδύνατό. Έτσι και αλλιώς το ζητούμενο μου το είχα καταφέρει. Οι κορδέλες μου είναι τακτοποιημένες και το κυριότερο δεν μπερδεύονται μεταξύ τους

       Το δεύτερο κουτάκι, είναι απομεινάρι από τις γνωστές κρεπάλες του καλοκαιριού...μέτρησα στη μέση....

 και το ύψος  

και έκοψα ένα χαρτόνι  αρκετά χοντρό, το σφήνωσα στη μέση

 και το γέμισα με τα ψιλά που  βαραίνουν το πορτοφόλι μου καθημερινά....

Αν σας άρεσαν οι κατασκευές αυτές και θέλετε απλά να ομορφύνετε τα κουτιά σας επισκεφτείτε το μπλογκ της Ανεράιδας εδώ...

Σας φιλώ

Καλό βράδυ