ἐδιζησάμην ἐμεωυτόν

Σε λίγες μέρες θα γίνει πραγματικότητα μέρος ενός στόχου των τελευταίων ετών.

Μπορεί να μην κατάφερα ακόμα το απόλυτο (παραμένει σα στόχος) αλλά μετά από αρκετά χρόνια ανεπάρκειας ψυχής (δικαιολογίες πολλές, κάποιες μάλιστα έπειθαν και μένα) και έχοντας εγκαταλείψει κάθε επαφή με τους δρόμους αντοχής, την Κυριακή θα είμαι στην εκκίνηση του 28^ου Μαραθωνίου.

Όχι, δεν έχω σκοπό να καλύψω τα 42.195 μέτρα (στόχος για τις επόμενες 369 μέρες).
Ελπίζω να καλύψω τα 10 πρώτα χιλιόμετρα του Μαραθωνίου σε κάτι λιγότερο ή περισσότερο από 60 λεπτά.

Η φυσική μου κατάσταση (την οποία βιαστικά από τις αρχές Σεπτέμβρη βάλθηκα να βελτιώσω) δεν μου επιτρέπει να ελπίζω σε κάτι περισσότερο αν θέλω την επόμενη μέρα να στηρίζομαι και πάλι στα γόνατά μου.

Ο Μαραθώνιος είναι το ομορφότερο αγώνισμα του στίβου.

Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι ένας αγώνας ενάντια σε όλα αυτά που προσπαθούν να μας κάνουν μικρότερους, υποτακτικότερους, άβουλους και αδύναμους.
Δεν ψάχνω μακριά.
Ο πιο καλός μου φίλος, ο πιο κακός εχθρός μου, είναι ο εαυτός μου, έγραψε ο τρισμέγιστος Άκης Πάνου.

Ο τερματισμός του Μαραθώνιου, τα τελευταία σκαλάκια του Καλλιμάρμαρου, είναι η μέγιστη νίκη ενάντια στον κακό μας εαυτό.