Ενα πολυ ωραιο θεμα : η φιλία στην εποχη μας

Μια αλλη προσκληση που ελαβα σημερα ειναι απο τον διαδικτυακο φιλο ωκεανο και αφορα τη φιλία στην εποχη μας.

Ειναι ενα παρα πολυ ενδιαφερον θεμα και ευχαριστω τον "ωκεανο" που με προσκαλεσε να πω τη γνωμη μου. Εγω γενικα ειμαι κλειστος ανθρωπος και εχω καποιες αρχες να τις πω, ιδιομορφιες να τις πω, παραξενιες να τις πω, τελος παντων ας πουμε οτι καταλαβατε. Δεν ειμαι και πολυ ευκολος ανθρωπος. Αυτο συμβαινει παντα στην αρχη μιας γνωριμιας και αναλογα πως θα προχωρησει, ανοιγομαι ή οχι.

Παλια ειχα περισσοτερους ανθρωπους που θεωρουσα φιλους μου, αν και σχεδον ποτέ δεν ηταν πολλοι στον αριθμο. Να ξεκαθαρισω οτι για μενα φιλος ειναι αυτο που αναφερουν οι νεοτεροι ως "κολλητο". Αυτη τη λεξη εγω δεν τη χρησιμοποιω, για μενα υπαρχουν οι φιλοι και οι γνωστοι ή αλλιως η παρεα. Πιστευω λοιπον οτι οι καλυτεροι φιλοι ειναι αυτοι που γινονται σε μικρη ηλικια. Δεν εχει την ιδια γευση ενας φιλος που γνωριζομαστε πολλα χρονια, απο εναν που γνωριζω λιγοτερα. Εγω εχω την τυχη τον καλυτερο μου φιλο να τον γνωριζω απο τα πολυ μικρα μας χρονια. Πριν παμε στο δημοτικο ειχαμε ηδη γνωριστει. Δηλαδη ειμαστε φιλοι σχεδον ολη μας τη ζωη και θα ειμαστε και για την υπολοιπη. Για μενα λοιπον αυτη η σχεση ειναι η πιο δυνατη απο ολες οσες φιλιες εχουν δημιουργηθει ειτε στην εφηβεια ειτε αργοτερα.

Επειτα εγω θεωρω οτι οι φιλιες δεν μπορει να ειναι πολλες σε καθε ανθρωπο. Γιατι δεν μπορεις να μοιραζεσαι πραγματα με πολλους ανθρωπους, και αυτο φυσικα να γινεται και απο τις δυο μεριες. Για μενα αρκουν λιγοι και καλοι, δεν ημουν ποτε ανθρωπος της ποσοτητας (εκτος απο τη σωματοδομη χαχαχαχα). Επισης να πω οτι στη φιλια δοκιμαζεσαι σε βαθος χρονου. Ειναι μια σχεση που για να διαρκεσει θελει και να δινεις και να παιρνεις. Και φυσικα δεν εννοω πραγματα που εχουν σχεση με την υλη, η φιλια για μενα ειναι ιερο πραγμα. Ποτε δεν μετρησα ενα ανθρωπο με βαση την κοινωνικη του θεση ή τα χρηματα που βγαζει ή το τι αμαξι εχει και λοιπες τετοιες αρλουμπες. Και ποτε δεν θα μετρησω. Η φιλια ειναι ενωση ψυχων και χαρακτηρων.

Επισης να πω οτι για μενα ειναι φιλοι μου και αρκετοι ανθρωποι που ειμαστε συγγενεις, αλλά οχι ολοι. Εχω διαλεξει καποιους πιο κοντινους συγγενεις μου και ειμαστε και φιλοι περα απο την σχεση αιματος που ετυχε να εχουμε. Και οταν λεω κοντινους, δεν εννοω στο βαθμο συγγενειας, αλλά στη σκεψη, στο χαρακτηρα και στον τροπο ζωης. Πολυ περισσοτερο φιλος μου ειναι ενας μακρινος μου ξαδελφος απο καποιους πιο κοντινους συγγενεις, ακομα και πρωτου βαθμου.

Μεγαλωνοντας βεβαια, θεωρω οτι ειναι δυσκολο να κανω νεους φιλους, επαναλαμβανω με την κυριολεκτικη και πραγματικη εννοια της λεξης για μενα. Και μου εχει συμβει και να χαλασω φιλια πολλων ετων μετα απο παρεξηγηση, για λογο που εγω θεωρησα τοτε παρα πολυ σοβαρο. Καλυτερα με λιγους και εκλεκτους, παρα με περισσοτερους. Αλλά τωρα ειναι πολυ πιο ευκολο να κανω παρεες, και αρκετες απο αυτες καλες.

Πιστευω οτι τις περισσοτερες φορες εμεις οι ανθρωποι κανουμε τις σχεσεις μας να φαινονται και να ειναι δυσκολες. Πολλοι εχουμε απαιτησεις απο τους συνανθρωπους μας χωρις ομως να ειμαστε διατεθειμενοι να δωσουμε κατι απο τον εαυτο μας. Και πολλοι κρυβομαστε πισω απο μασκες και δεν αφηνουμε τον εαυτο μας ελευθερο να απολαυσει τις μικρες χαρες. Σιγουρα υπαρχουν δυσκολιες, αλλά πολλες φορες βαζουμε και οι ιδιοι εμποδια. Και στο τελος μενουμε μονοι μας να κλαιμε τη μοιρα μας. Παλιοτερα οι ανθρωποι ηταν πιο ανοικτοι και δεν εθεταν χαζες προφασεις οπως "δεν εχω χρονο", "δεν προλαβαινω", "δεν εχω λεφτα για να ανταπεξελθω στις κοινωνικες μου υποχρεωσεις", "εχω πολλες δουλειες" και διαφορα τετοια ανοητα δηθεν "επιχειρηματα". Παλια ποσοι ειχαν αυτοκινητο; Και ομως βρισκονταν και επικοινωνουσαν και πιο συχνα και κυριως ανοιγαν την καρδια τους στους γυρω τους. Σημερα παραβλεπω "κλειδωμενες" καρδιες και αυτο δεν μου αρεσει καθολου.

Και κατι τελευταιο πολυ πολυ βασικο για μενα. Τον πραγματικο φιλο τον βλεπω εγω σε στιγμες χαρας και οχι λυπης. Μπορει να ακουγεται λιγο παραξενο, αλλά πιστευω οτι ειναι πιο ευκολο να βρεθουν ανθρωποι κοντα σου σε μια λυπη παρα σε μια χαρα. Και για μενα αυτοι που χαιρονται με τη χαρα μου, ειναι πολυ σημαντικοι ανθρωποι. Το ιδιο κανω και εγω βεβαια ως χαρακτηρας, χαιρομαι ειλικρινα με τη χαρα ανθρωπων που βρισκονται κοντα μου. Ποτε δεν εχουν περασει απο το μυαλο μου αισθηματα ζηλειας ή φθονου ή κακιας για ανθρωπους που αγαπαω σε περιπτωσεις που εκεινοι χαιρονται ειτε μετα απο καποια επαγγελματικη τους επιτυχια ειτε μετα απο προσωπικες στιγμες χαρας. Γιατι μη μου πειτε οτι δεν εχετε συναντησει ανθρωπους που απο φιλοι γινονται φιδια ή τετοιες παρομοιες καταστασεις; Γιατι εγω δυστυχως βλεπω πολλους που δεν χαιρονται με τη χαρα του διπλανου τους.

Να τελειωσω καπου εδω με το θεματακι αυτο, το παρα πολυ ενδιαφερον για τη ζωη μας. Να ευχαριστησω για αλλη μια φορα τον ωκεανο για την προσκληση.
Και να καλεσω και γω με τη σειρα μου τους/τις διαδικτυακους φιλους/φιλες

Στελιο, scorpio, τριανταφυλλακι, Τασσουλα, Νατασσα, Μανο (αν τυχει και μπει εδω), Φαιη, Βασια, Γλαρενια, Μαρια, tractatus, ΠανΠαπ, Τζονακο, NDN, Μαριαννα, την ψυχη, την Κικη, το Swell, την Ελλη, την Κατερινα, τον Τρυφωνα, τον "ψαρα", την Αννα, την ενεσουλα, τη συντοπιτισσα, το ψιθυρακι, τη Νιοβη, τη Μεροπη και οποιον αλλο/η θα ηθελε να συμμετασχει ή τυχον εχω ξεχασει.

ΟΝΕΙΡΑ

Πριν απο λιγες μερες ελαβα προσκληση απο την αγαπητη Θαλασσινη για να λαβω μερος σε ενα blog-ο-παιχνιδο σε σχεση με τα ονειρα.
Ως ανθρωπος γενικα ειμαι πολυ της σταθεροτητας και της επαφης με τη γη. Οχι πως δεν εχω τις στιγμες που ειμαι λιγακι ή περισσοτερο ρομαντικος, μα ειναι σαφως λιγοτερες. Παντα θυμαμαι τον εαυτο μου να ειμαι πολυ σοβαρος, αλλά ποτε σοβαροφανης. Τα τελευταια λιγα χρονια εχω γινει πιο ανοικτος ως ανθρωπος, σε σχεση με το παρελθον. Χρησιμοποιω περισσοτερο τη λογικη και μετα τα υπολοιπα. (Εξαιρουνται τα προσωπικα θεματα, οπου σαφη ρολο παιζει και η καρδια. Αλλά ακομα και εκει αν δεν υπαρχει εγκεφαλικη επαφη δεν μπορει να υπαρξει τιποτα παραπανω.)
Τα ονειρα μου ειναι αρκετα εως πολυ χειροπιαστα και μαλλον αρκετα υλοποιησιμα. Ισως επειδη καποια πραγματα, και εξαιτιας προσωπικων λανθασμενων χειρισμων, δεν πηγαν οπως τα σκεφτομουν στα εφηβικα χρονια να το κανω και σαν αμυνα, δεν το ξερω. Προσπαθω πλεον να χαιρομαι το παρον και τις μικρες χαρες της ζωης πλαι σε αγαπημενους ανθρωπους και να μην βαζω μεγαλοπνοους ουτε και μακροπροθεσμους στοχους. Θελω να βαδιζω στη ζωη μου βημα βημα και δεν μου αρεσουν τα αλματα. Αυτο που θελω ειναι να ειμαστε καλα στην υγεια μας εμεις και οι κοντινοι μας ανθρωποι και τα υπολοιπα θα γινουν. Και αν δεν γινουν δεν θα σκασουμε κιολας.
Ενα πραγμα που θα μου αρεσε να συνεχισει και στο μελλον ειναι τα ταξιδια που για μενα ειναι πολυ απαραιτητα. Ειναι ενας τροπος να ξεφευγω απο τα ασχημα της πολης και να γνωριζω τοπους. Και βοηθαει παντα η θυμιση αγαπημενων τοπων στην ξεραϊλα και τη ρουτινα της καθημερινοτητας. Πολλες φορες θυμαμαι ωραιες γωνιες της πατριδας μας και γεμιζω χαρα και θετικα αισθηματα και σκεψεις.
Ενα αλλο που θα ηθελα να πω ειναι οτι παρα πολυ σπανια βλεπω ονειρα στον υπνο μου. Ή και αν βλεπω, δεν θυμαμαι παρα ελαχιστα.
Και κατι αλλο που για μενα ειναι παρα πολυ σημαντικο. Για μενα τα ονειρα δεν ηταν ποτε ατομικα. Δεν μπορουσα ποτε να φανταστω τον Αντωνη ευτυχισμενο με τους ανθρωπους γυρω του να μην ειναι και να μην περνουν καλα. Φανταζομουν τη χωρα στην οποια ετυχε να γεννηθω και να ζω να προχωραει και μαζι να προχωρουν και οι κατοικοι της. Ειδικα σε αυτο καποια στιγμη ειχα απογοητευθει εντελως, αλλα τωρα τελευταια εχω αρχισει να βλεπω ενα μικρο φως στο τουνελ. Οχι πως τα πραγματα πανε καλα, το εντελως αντιθετο. Αλλά βλεπω και ακουω και διαβαζω οτι ειναι αρκετος ο κοσμος που θελει να ξεφυγει απο τη στειρα και αγονη ατομικιστικη λογικη και ξαναγυρνα σε μορφες συλλογικοτητας. Γιατι για μενα μονο ετσι θα παμε μπροστα. Οταν καταφερουμε να υποταξουμε το εγω στο εμεις.

Αυτα τα ολιγα απο μενα για το "παιχνιδι" αυτο. Επειδη εχω αργησει λιγακι να ανταποκριθω, ηδη αρκετοι απο οσους θα ηθελα να προσκαλεσω εχουν απαντησει. Οποτε οποιος θελει, το συνεχιζει.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ανταποκρίνομαι στην πρόσκληση της καλλιτέχνιδας για το αγαπημενο μου ποιημα, αν και οφειλω να ομολογησω οτι δεν εχω ασχοληθει με την ποιηση, ουτε εχω διαβασει σχετικα βιβλια. Οπότε διαλεξα δυο απο τα αγαπημενα μου, τα οποια εχουν μελοποιηθει κιολας.

το πρωτο ειναι του Γιαννη Ριτσου
Η Ρωμιοσυνη

και το δευτερο του Κωστα Βαρναλη
"ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ"

(μου αρεσε πολυ που βρηκα site με τους ιδιους τους δημιουργους να απαγγελλουν)
Ευχαριστω για την προσκληση την αγαπητη καλλιτεχνιδα.
Οποιος επιθυμει, ας συνεχισει.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ ΓΙΑ ΤΟ 2007

Μετα απο την ανοιχτη προσκληση της Μαριλενας, ας γραψω και εγω τα 7+1 γεγονοτα του 2007. (με χρονολογικη σειρα)


1)Γεναρης: Θανατος της γιαγιας μου.

2)Μαρτης: Η γυναικα μου βρηκε δουλεια σε μια νορμαλ εταιρεια (να χτυπησω ξυλο)

3)Πασχα: Για 2η φορά επισκεφθήκαμε τα πανεμορφα Καλαβρυτα. Η πρωτη ηταν το Γεναρη, στην επετειο μας.

4)Μαης: Μετακομιση της εταιρειας που δουλευω, στο κεντρο της Αθηνας.

5)Διακοπες: Μετα απο αρκετα χρονια, αναγκαστικα πηγαμε τις 2 πρωτες βδομαδες του Αυγουστου. (γλυκοπικρη γευση)

6) Οι πυρκαγιες του καλοκαιριου. Πραγματικα συγκλονιστηκα. Ελπιζω να μην ξαναζησω τετοιο πραγμα.

7)Η εκδρομη που θα παμε αυριο.

το +1: (επιτρεψτε μου να το κανω +3)

- Το οτι μπηκα σε αυτη τη μορφη επικοινωνιας, τα blogs. Μεχρι στιγμης μου αρεσει.

-Το αποτελεσμα των εκλογων του Σεπτεμβρη. Στεναχωρο, αν και λιγο πολυ αναμενομενο.

-Αλλο ενα πρωταθλημα για το ΘΡΥΛΟ.


Οσοι θελουν ας ακολουθησουν.

τραγουδακια

Ανταποκρινομαι (μετα απο πολυ ψαξιμο) στην ευγενικη προσκληση της καλλιτεχνιδας, και βαζω εδω λιγα μονο δειγματα απο το τι ακουω και καποια τραγουδια ή σκοπους που με αγγιζουν. Ακουω σχεδον αποκλειστικα ελληνικη μουσικη, οποτε οι λατρεις της ξενης μουσικης ισως να απογοητευθουν λιγακι.

Ξεκινω με την πατριδα


Παρακατω, η "εξ αγχιστειας" πατριδα


Ενα τραγουδι του πιο αγαπημενου μου


Συνεχιζω με ενα παραδοσιακο


Τωρα δυο σε αλλο υφος


Ενα δειγμα του μεγαλου Νικόλα


και ενα τελευταιο, που λατρευω το ρεφραιν του


Να πω οτι μου πηρε αρκετη ωρα να διαλεξω, και δεν εβαλα αγαπημενα ειδη, οπως πχ το νησιωτικο ή το ρεμπετικο.

Ευχαριστω την road για την προσκληση, και οποιος θελει ακολουθει το παιχνιδακι αυτο. Η προσκληση ειναι ανοιχτη για τους bloggers με τους οποιους μιλαμε ή απο εδω ή απο το δικο τους blog.
Αυτα και ελπιζω να μην σας κουρασα.

UPDATED 15/12/07
ΚΑΙ ΕΝΑ ΛΑΪΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ

Ας παιξουμε λοιπον

Μετα την προσκληση της roadartist, βαζω και γω καποιες εικονες (τεχνικα μεσα δεν υφιστανται, οποτε μην κρινετε το αποτελεσμα)





1η εικονα

ο a.g. συγγραφεας (το εξωφυλλο ειναι ενδεικτικο)




2η εικονα: Ο a.g. οινοποιος

3η εικονα: Ο a.g. παικτης της BARCA



Οσοι πιστοι προσελθετε στο παιχνιδακι αυτο. Να καλεσω τον νμ
και τον seize