Bloody Show

Madalas akong makaramdam ng contraction habang nagbubuntis. Low ang pain tolerance ko pero dahil sa madalas manigas ang tyan at manakit ang puson na parang my dismenorhea, na-immune na ko sa sakit. So, kapag makaramdam ng contraction, uupo lang para magpahinga then tutuloy ko na kung ano man ginagawa ko.

Nakaka inip pala kapag day/s nalang ang inaantay. Due Date ko was October 7, pero October 8 wala pang sign or symptoms na manganganak nako. Araw ng check up, pina ultrasound ako ni doctora para malaman kung kamusta si baby. Kung pagbabasehan ang laki ng tyan, iisiping 7 or 8 lbs ang baby pero nakakapagtaka wala png 6lbs. Based sa result, sobrang daming amniotic fluid and super duper high lying. Masyado maraming tubig sa katawan kaya mukha akong namamaga dahil sa manas. Tinanong ako kung my nararamdaman ba kong pananakit ng likod, ng balakang or ng puson. Sabi ko madalas manigas ang tyan at nananakit ang puson. Pinapunta ko sa labor room para imonitor si baby. My kinabit sa tyan at my pipindutin kapag naramdaman na gumagalaw si baby. Minonitor for 20 minutes, ang result malapit na daw akong manganak kase sobrang tindi na daw ng contraction parang labor pero hindi pa active labor, ang problema high lying si baby and matigas pa ang cervix. Nireseta sakin ang Primrose oil pampalambot ng cervix, kapag nakaramdam daw ng matinding contraction na hindi na tolerable yun pain or kapag pumutok yun panubigan or my lumabas na dugo, takbo kagad ng hospital.

1:00 AM ng October 10 tumitindi na ang pananakit ng puson parang dismenorhea. 30 minutes interval ang sakit. Hindi nako makatulog, ayokong magpa sugod sa hospital baka false alarm kahiya syempre yun, excited much lang. Sabi ko sa sarili ko, aantayin kong duguin or pumutok yun panubigan.

6:00 AM every 15 minutes na ang interval. 11:00 AM naging 10 minutes interval, heto na this is it. Hindi pako nagpapakita ng pain or excitement sa mom ko, neutral lang ang reaction kunwari..wala lang. Tumawag si fluffy hubby nagtatanong kung kumain na ba ko at kung may nararamdaman nabang kakaiba, sagot ko: oks lang, same same tulad ng dati. Hindi ko binabanggit na nag le-labor nako pero hindi pa active labor. (Sabi sa nabasa ko, labor is yung sign or symptoms na heto na manganganak ka na, ang active labor ay yung mismong malapit ka na umire para ilabas si baby. At ang contraction is 2-3 minutes nalang ang interval.)

2:30 PM sabi ko sa mom ko, sobrang sakit na parang hindi ko na kayang tiisin. Pinag pakulo na ko ng pampaligo, pagpasok sa banyo, umihi muna ko..then may kasamang dugo! After umihi, hindi ko na kayang tumayo ng diretso namimilipit sa sakit. Tinawag ko na si mommy para tulungan akong maligo dahil hirap nako kumilos. Si mommy nag shampoo ng buhok at nagsabon ng katawan ko. Ako nakahawak sa wall namimilipit sa sobrang sakit pero hindi ako tulad sa pelikula na sumisigaw sa sobrang sakit. Hindi pa pumuputok panubigan ko, sabi nila mas madaling manganak kapag tubig ang unang lumabas kesa dugo. Ang sa akin dugo or ang tinatawag nilang bloody show.

Naka prepare na lahat ng dadalhin sa hospital, 4:00 PM dumating si fluffy hubby na walang ka ide-idea na manganganak nako. Akala nya joke lang na nasa pintuan na lahat ng bag na dadalhin sa hospital. Pagpasok nya ng bahay, naka smile pa syang nagtanong: manganganak ka na ba? Sagot ko: tara na, punta na tayo hospital. Na shock sya seryoso na pala ako.

5:00 PM dumating si doctora, inuna akong kausapin kahit my mas nauna sakin sa listahan. Sabi ng secretary dun sa mga naunang dumating na manganganak nako. Dati kapag nag IE si doctora, tolerable yun pain pero nung time na yun potek ansakit parang hinahalukay yung matres ko. 4 cm na daw kaya pwede na ko i-admit, punta na daw kami sa admission office then next is sa labor room. Sobrang kalmado pako, nakikipag tawanan pa kay fluffy hubby kaya ask sa admission kung bakit iaadmit na baka hindi pa manganganak. Tinawagan nila si doctora para makasiguro kung seryoso kami, ayaw pa kase maniwala na 4cm na nga. Siguro yun iba kapag 4 cm na, nagwawala na sa sakit. Nabanggit ko nga kanina, low ang pain tolerance ko. Ang konting sakit ay sobrang sakit na, pero dahil sa discreet ako, ayokong ipahalata na in pain nako.

8:00 PM 7cm na ambilis compare sa iba. Yun nga lang nagka problema, nagshoot ang BP ko 160/110 then para akong kinukumbulsyon ang hirap pigilan ng panginginig ng katawan. Hindi naman malamig sa room, sakto lang. Bumabagyo pa nung gabing yun, parang pelikula na kumikislap kislap ang ilaw tapos anlakas ng ulan, kulog at kidlat. Kitang kita sa binatan ang sunod sunod na kidlat. Tinurukan ako ng pampakalma para bumaba yun BP pero after 30 minutes nawalan ng bisa, balik sa 160/110.

10:00 PM 10cm na, binutas na ang panubigan. Non stop padin ang panginginig ng katawan. Tuturukan na daw nila ako ng epidural, infairness tahimik padin ako kahit sobrang sakit na. Nahirapan sila sakin na ibaluktot, hindi nila makapa yun hinahanap nilang buto pero eventually sabi nila nakabit na nila yung dapat nila ikabit sa likod ko. Potek hindi tumatalab ang epidural, ramdam na ramdam padin ang sakit. Twice nila ko tinurukan, potek wala talagang talab.

11:00 PM mataas padin si baby ayaw bumaba. Dahil mataas padin ang BP, nag usap usap ang mga doctor na hindi na nila ko paiirihin. Tatawagin na daw nila si fluffy hubby para papirmahin ng waiver para sa pag payag nya ng emergency C-section. Pero dahil my finafollow silang process, 2:00 AM pa daw nila ko dadalhin sa OR.

2:00 AM nilipat nako sa Operating Room. Pagod, antok, hilo at hinang hina na dahil sa puyat at sakit ng tyan. Pilit pading dinidilat ang mata sa kagustuhang makita si baby and para iremind sa mga nurses and sa doctor na kunin ang camera kay fluffy hubby. Natatawa na nga sila dahil maka ilang beses ko inulit ulit sa kanila. Ang pagturok ng anesthesia dapat 5-10 mins lang daw tatagal, inabot ng isang oras pag pagturok sa likod ko. Naririnig ko mga usapan nila, naka limang palit ng karayom ang anesthesiologist. Yung pinaka malaki and mahaba yung naging compatible sa spine ko. Sobrang liyad ang likod ko, so kahit anong baluktot gawin nila ayaw bumuka ng buto.

3:00 AM sinimulan na nila ako itali and naglagay na sila ng kurtina sa harapan ko. Napipikit at naiidlip na ko sa pagod, ginigising ako ng anesthesiologist wag daw ako matulog para makita ko paglabas ni baby.

3:23 AM nakarinig ako, BABY'S OUT!! Lumingon ako sa kanan, nakita ko si baby nililinisan na nila then tinabi nila sakin para makita ko ng malapitan. Naiyak ako sa sobrang saya dahil mahahawakan, maaakap at makikiss ko na sya. Totoo pala na once makita mo na ang baby, mapapawi ang pagod, puyat at sakit, it's definitely worth it! Sobrang pasasalamat ko kay God na ligtas kami parehas at healthy si baby.

Next Entry: Postpartum Depression

Baby's Gender 3D4D Ultrasound

Napapanahon ata ngayong taon ang pagbubuntis. Kahit saan ka lumingon, sa LRT, MRT, sa antayan ng jeep, sa mall at kahit saan may makikita kang buntis. Uso?!! well, madami kaseng kinasal last year, kala kase magugunaw na ang mundo kaya ang mga magjojowa mga nagsipagkasalan na. Maraming nabuong baby nang Enero, pano ba naman maraming kinasal ng Disyembre. Dahil madaming okasyon at  party na inatenan ng Disyembre, Enero na nabigyan ng oras ang pag gawa ng baby. Masyado na bang malaswa tong pinagsasasabi ko? Paumanhin hahahaha.. 

Isa kami ni Fluffy sa naki uso or naki-IN sa pagbubuntis, Enero din nabuo si baby. Dito sa office andami kong kasabayan, ika nga.. masyado kaming talamak hawa hawa ata. Madalas kaming mag grupo grupo o magkumpol kumpulan para mag share ng mga experiences, symptoms and ng mga Do's and Don'ts. Dumating sa point na yung ibang mga kasabayan ko at yung ibang nauna pako magbuntis, nalaman agad ang gender ni baby. Sabi sa mga binabasa ko about pregnancy, as early as 18 weeks pwede mo na malaman lalo na kapag boy. Yung mga kasabayan ko, 20 weeks palang alam na nila. Aaminin ko, sobrang nakakainggit kase wala pang advice from my OB kung pwede nako magpa ultrasound. Hindi ko na natiis, kinausap ko na si doctora para itanong kung kelan nya ko bibigyan ng request, sagot sakin 28 weeks para sure na sure as in 100% sure ang gender... Sige na nga!!! Explanation kase kapag below 28 weeks mahirap madetermine kung Girl, kapag sa Girl lang naman nagkakaproblema kase parang kaseng itsura ng sa baby Boy sa ultrasound yung.. you know!.. 

26 weeks nako nung may nakita kong shout sa FB, nalaman nyang Girl ang baby nya at 23 weeks! Homay bakit ako kelangan mag antay n g two weeks para malaman kung Boy or Girl. Hindi ako mapakali, Linggo pa nun nag aalanganin kung susugod ba ko sa mall para magpaultrasound or mag aantay talaga na dumating ang 28 weeks. 2 weeks nalang talaga as in 2 weeks pero parang antagal tagal. Kinausap ko si Fluffy, sabi ko hindi ko na kaya kelangan ko na malaman gender ni baby baka hindi ako makatulog. Pag ka OO ni Fluffy sugod kami kagad sa Robinson's Manila. Nabanggit ko sa previous entry na sa Baby Ultrasound at InMyWomb lang may magandang feedback. Pagdating sa Baby Ultrasound, nagpa register kagad kami, tutal may nakasalang at nakapila pa, niready ko na sarili ko. Bumili kami ng waffle and matamis na buko shake para makipag cooperate si baby. Dahil naeexcite na kinakabahan, hindi ko malunok yun kinakain ko, binigay ko nalang kay Fluffy. Saglit lang kami nag antay after 30 minutes, it's my turn!!!

Hindi ko pala nabanggit na madalas sabihin na Boy si baby kase sa sobrang active nya. Sabi din ni doctora hinala nya Boy kaya hinanda ko na sarili ko. Gusto sana namin ni Fluffy Girl ang panganay para Daddy's Girl at para masarap bihisan. Pagpasok sa room, may malaking LCD sa harap, mahaba at kumportableng sofa, dim light at may relaxing background music pa. Sinimulan ng pahidan ng malamig na jell ang tyan ko, nakasmile yun assistant at yung mag uultrasound kaya medyo nabawasan yun kaba sa dibdib. Inuna nyang ipakita yun gender, Homaygowly IT'S A GIRL!!! Parang hindi ako makapaniwala, gusto kong ipaulit ulit sa kanya para masiguradong Girl pero nahiya naman ako. Hanggang sa pinakita na nya yung face ni baby. Homaygawd!! iba yung pakiramdam parang gusto kong maiyak sa tuwa. Yung ilong at bibig nakuha sakin pero yung hugis ng mukha kay Fluffy. Yung mata hindi namin alam kase nakapikit. Mahiyain si baby madalas takpan yung mukha. Kelangan pang kalabitin yung tyan ko para alisin yung kamay. Atleast nakaharap sya at kapag kinalabit tinatanggal talaga nya. Sabi nung assistant maswerte na kami at hindi kami pinabalik or pinalakad muna ng 30 minutes para lang sumunod si baby. Tuwang tuwa si hubby kase andaming nagsasabing kamukha nya si baby. Sige oks lang, mag iiba pa naman itsura nyan, sana kapag nagdalaga sya ako naman ang kamukha para fair!! hahahaha..

Naku nakalimutan kong banggitin na ang kinuha kong package yung GOLD Php 3,300 para may kasamang video. Eto nga pala yung sample picture ni baby :)

Ang Paglilihi

Unang pumapasok sa isip ko kapag sinabing naglilihi, maganang kumain at laging naghahanap ng food. Sabi ng mga kapatid ko, pinaglihi  ako sa dinuguan. Akala ko joke joke lang pero totoo pala. I asked my mom pano nya nasabing dun nya ko pinaglihi at kung bakit sa maitim na ulam pa, ayan tuloy ang kulay ko malayong malayo sa kanila. Sabi ni mommy, mahirap pigilan ang buntis kung yun yung natipuhan nyang kainin. I remember pa nga ang sabi nila isang linggong ulam ng mommy ko ang dinuguan. Lagi sya nagpapaluto sa lolo ko. Ang kapartner ng dinuguan eh softdrink na coke, ganun din.. maitim din yun. Malayo kulay ko sa kanila pero buti nalang hindi ako gaanong kaitiman.

January this year nagplano ko magpapayat dahil nagdaan ang December, alam nyo naman.. karamihan ng tao lumolobo ng Disyembre at isa ako don. Ayokong mabigla kaya dahan dahan ang excercise, lakad lakad lang sa Celadon Park ng isang oras then uwi na. Hindi ko trip mag jogging, nauubusan ako ng hininga at feeling ko ambilis ko mapagod.

February 7 ng umaga naglalakad ako papuntang sakayan ng bus bigla nalang out of nowhere naisipan kong dumaan sa Mercury. Isang pregnancy test lang binili ko, nagbabakasakali lang naman. Baka excercise ako ng excercise tapos meron na palang baby sa tyan ko. Pagdating na pagdating sa bahay, walang pahinga pahinga nagtest kagad ako.. BOOM! dalawang linya ang lumabas. Hindi ko maexplain yung naramdaman ko nung nakita ko yung dalawang linyang yun. Aaminin ko, umiyak ako sa tuwa, isang taon kaming nag antay. November 2011 kami kinasal at buong 2012 kami nag antay. Kapag my nagtatanong kung bakit hindi pa kami bumubuo, ang laging sagot: " Ibibigay ng Diyos yun sa tamang panahon " , " In God's Time ". Pero ngayon eto na sya, pero medyo nagdoubt padin, isang test lang binili ko kaya ayoko muna itext si Fluffy. Pagdating ng mom ko sa bahay, kalmado kong sinabing positive yun test. Tuwang tuwa si madir finally magkaka apo na sya sakin. Kinalat ko sa sahig yun pregnancy test para pagdating ni Fluffy makikita nya kagad. Pagdating ng gabi, pagkauwi ni Fluffy nakita nya kagad yun kinalat kong PT. Tinanong nya ko kung totoo ba yun, sagot ko hindi ko alam. Napatakbo tuloy sya ng di oras sa Mercury para bumili pa ng isa. Nagtest uli ako at dalawang linya uli ang lumabas. Umiyak si Fluffy ng makita ang result, tumawag kagad sa kanila para sabihin ang magandang balita. Tuwang tuwa mga biyenan ko dahil unang apo nila si baby.

Nagpacheck up kagad kami para makasigurong totoo ang result ng PT. Sinabi ng doctor na 1 month na si baby. Naexcite ako iniisip ko kung ano ba mapaglilihihan ko at kung anong prutas ang ipapahanap ko kay Fluffy. Basta wag ko daw sya paghanapin ng prutas na kaimposiblehan tulad ng prutas na my buto pero ang ipapahanap ko sa kanya eh walang buto, yun mga ganung tipo ba. Third week ng February, dito na nagsimula ang paglilihi na hindi ko inakalang ganun pala.

Nagsimula na yung hilo, mabilis mapagod at eto ang pinaka matindi.. ang magtawag ng uwak ng buong araw. Sabi nila morning sickness so ibig sabihin sa umaga lang dapat mangyari yun pero sakin 24/7. Kahit tulog, gigising lang para sumuka. Matinding challenge yung nasa opisina, may kausap na kliyente tapos mapapatakbo sa CR para lang magthrow up. Pagbalik sa kliyente ubos na energy para makipag usap, naubos na sa CR. Sabayan pa ng spotting na ayaw tumigil. Sobrang selan ng aking pagbubuntis. Pero titiisin ko ang lahat ng yan para kay baby. Madalas na ang pag absent hanggang sa pinagpahinga na ng 2 weeks ng doctor para matigil ang spotting. Buong araw nakahiga sa bahay, walang ganang kumain, walang laman ang tyan kundi tubig at buong araw sumusuka ng laway, kapag tumayo para pumunta ng CR sobrang hinang hina at walang energy. Nag aalala ako kase walang nutrients na nakukuha si baby dahil wala akong kinakain. Sobrang wala talaga kong gana kahit anong tikman ko feeling ko weird ang lasa. Kahit tubig sakin may lasa. Anlaki ng binagsak ng timbang ko, medyo nag alala yun doctor. Pinayagan nya kong kumain ng ice cream, halo halo at kung ano ano pang malalamig na pagkain pangtanggal suya ata yun. Tinanong ko si doctora kung hanggang kelan tong paglilihi, ang sabi nya hanggang 4 months. Antagal naman hindi ba pwedeng hanggang 3 months lang yung pagtatawag ng uwak, nakakaubos energy. Tinanong nya ko, ano gusto mo.. naglilihi oh hindi naglilihi? Napaisip ako, mas gugustuhin ko ng naglilihi kase ibig sabihin buntis ako kesa yung hindi naglilihi dahil walang baby. Happy narin at naexperience ko yun dahil may naisheshare ako sa mga ibang buntis at nakaka relate sa mga ibang nagbuntis na nakaranas din ng naranasan ko. Naranasan kong magtawag ng uwak sa CR ng SM, dito sa opisina at ang pinaka matindi sa V.Mapa sa ibaba ng LRT station, nakakahiya daming pipol.

Ngayon 4 months na si baby, unti unti ng bumabalik yun sigla ko sa pagkain. May araw na weird yun panlasa at walang ganang kumain pero may araw din na sobrang gana naman. Nabawasan na din yun pag throw up, napipigilan ko na sya. Naeexcite nadin kaming malaman kung ano gender nya, ok lang kung lalaki or babae, ang importante samin ni Fluffy ay healthy sya at walang problema.