12.12.12

Herkes 12.12.12 'den birşeyler bekleyedursun, asıl benim için önemli bugün. Önemi de bir yaş daha yaşlanmaktan geliyor, başka da bir numarası yok hani:)

Bu ciciler geleli çok oluyor ama elim değip de paylaşamamıştım. Sanki hepsini kendim seçmişim gibi. Görünce nasıl sevdim nasıl mutlu oldum anlatamam. Benim için erken doğumgünü/yılbaşı sürprizi oldular. Çooook ama pek çok teşekkürler Özgecim.

Haftasonu Defne ilk kez Ankara'yı gördü. Ani bir kararla anne kız bindik otobüse gittik. Kuzum çok iyi bir yol arkadaşı oldu bana. Özellikle dönerken neredeyse tüm yol boyu uyuyarak beni çok mutlu etti. Dayısını, kuzenini gördü. Bir de sergi gezdik beraber. Şahaneydi. İyi ki gitmişiz diyorum.

Arayı soğutmadan bir iki yeni yıl postu da yazabilsem süper olacak.

Bahçemiz olmasa da...

Ufak tefek birşeyler dikmeye devam ediyoruz. Daha çok yapmak istiyorum ama yazın burada olmayacağız, az da bir zaman kaldı diye vazgeçiyorum. Pazardan paketi 1 liraya fesleğenler aldık Defne'yle. Solan sümbüllerin saksıları boş duruyordu, içimiz elvermedi. Ben dikeceğim diyen Defne'nin önüne koca paket toprağı ve malzemeleri bıraktım, makinemi aldım. O halletti ben fotoğraf çektim.

Toprak olayını biraz abartmışız sanırım. O kadar kullandık hala koca paket duruyor, seneye de yeter bize:)

Küçük küreğiyle kimi zaman nazik kimi zaman oldukça hoyrat, dikti fesleğenleri Defne. Kendi yaptığı için de çok mutlu oldu tabi.

Bu arada anneler gününde bizi de hatırlayan Çiçek Sepeti'ne ve özellikle adını çok tuttuğum kitabı gönderen Profilo'ya kocaman teşekkürler.

Son olarak nice yıllara kocacığım. Seni seviyoruuuzzz:))

Deniz Kızı Defne 4 Yaşında

Deniz kızlarıyla ilgili hiç malumatı olmadığını sanırdım birkaç ay öncesine kadar. Nereden duydu, nasıl öğrendi hiçbir fikrim yok ama bayılıyor Defne son zamanlarda deniz kızlarına. Kendi kendine deniz kızı oluyor, deniz kızı prensesi oluyor (nasıl birşeyse artık o:))
Bu ilgiyi görünce benim de işim kolaylaştı. Düşünüp duruyordum çünkü yaklaşan doğumgünü için farklı ne yapabileceğimi. Bu arada sadece fikir benden çıktı. Uygulamalar tamamen çok ama pek çok sevdiğim arkadaşım Elif'in İyi Fikir Atölyesi'nden. Her sene sen sadece grafikleri yap gerisini ben halledeyim diyorum ama o herşeyi hazırlayıp elime veriyor. Hakkı ödenmez. Peçeteleri bile o koymuş peçete halkalarına, canım benim.
Aaa ama ponponları ben yaptım, o da az şey değil ama:)

Çok güzel bir gündü. Defne de çok mutluydu. Sabahın köründen itibaren evi süsleyelim, elbisemi giyeyim diye heyecandan yerinde duramaz haldeydi.
Sevimli Alminacık pastasını üfleyince biraz bozuldu, bir süre ağladı Defnoş. Mumu tekrar yaktık, ne diller döktük ikna olmadı. Sonradan kabul etti neyse ki de mumu üfleyip pastayı kesebildik. Pastanın başında gözü yaşlı, burnu havuç gibi bir sürü fotosu var çok komik:)))

Nice yıllara minik kuşum. Seni çoook ama çok seviyoruz. Yüzün hep gülsün boncuğum benim.

İyi Seneler

12.12

Blogdaki 3. 12.12 yazısı olmalı bu. Tam de 33. yaşıma denk geldi:)
Kapıyı açtığımda karşıma doğumgünü şarkısı ve koca bir buketle çıkan Defne, frambuazlı pasta, bir şişe pembe. Başka ne isterim:)
Puantiyeli takıma da hayır demem tabi. Teşekkürler anne:)

Nice Yıllara Böcük:)

Ayaz böcüğü de 2 yaşına bastı. Zaman ne hızlısın. Doğduğu gün dün gibi aklımda oysa. He çocuk zahmetle büyür ama o gerçekten binbir zahmetle, üzüntüyle, gözyaşıyla bugüne geldi. Şimdi pire gibi ortalıkta koşup duruyor. Tam bir şebek.

Ayaz'ın, yaptığım tacı bir saniye bile kafasına takmaması, dahası bir paçavra gibi fırlatıp atıvermesi dışında herşey harikaydı:)) Yiyecekler o kadar gözümü döndürmüş ki bir kare bile çekmemişim. Hala keşke daha çok yeseydim diye hayıflanıyorum...

Küçük Şef - Büyük Şef?!!

Defne'ye gelen her hediye ile ben de havalara uçtum, paketler açılana kadar pır pır kelebekler uçtu içimde. Halbuki ona geliyordu hepsi, bana ne oluyordu değil mi?
Ama bu var ya bu... O sevincin, heyecanın, mutluluğun bir kısmı bu sefer gerçekten bana aitti. İkimize de birer önlük ve şapka. Naıl mutlu olduk, nasıl sevindik Defne'yle. Deli olduk resmen. Bir yandan paketi açarken bir yandan elime geçen şapkaları takmaya çalışıyordum, bir Defne'ye bir kendime. Hazır olur olmaz mutfağa koştu küçük ahçı. Ben ahçı oldum ben ahçı oldum, herşeyi ben yapacağım diye mutfağı ele geçirdi. Bütün patatesleri doğradı o heyecanla. Arada aynanın karşısına geçip hem kırıttı hem kendine baktı.
Gamzecim eline, yüreğine sağlık, tekrar binlerce teşekkür.

Bu önlükler çok da uzak değil aslında. Bir tık ötenizde. Gamze eminim sizin için de harika bir tasarım yapacaktır. Üstelik fiyatlar sizi şaşırtacak kadar uygun. PASAJINA buyurmaz mısınız?

Defne Yaprağı Butik Pasta, Cupcake ve Kurabiye

Nasıl ama? Biz çok beğendik hatta yemeye kıyamadık, o kadar beğendik:)

Şimdilik evden sipariş üzerine çalışıyoruz ama şirin bir butik pastane açma hayallerimiz var kızımla. Size de yapalım bir pasta, ister misiniz?

Nisanda doğmak çok güzel olmalı. Defne bu sene bunu doya doya yaşadı. Hem doğumgünü, hem 23 Nisan Nurturia çekilişi nedeniyle başlayan hediye yağmuru hala sürüyor. Bu harika pasta seti Özgeciğimin Defnoşuma hediyesi. Çok teşekkürler tekrar. Kızımı seven, düşünen herkese binlerce teşekkür.

Kendi çalar kendi oynar...

Yılbaşı gecesi için salondaki masayı hazırladık, pek kullanmayız aslında kendisini. Doğumgünü, yılbaşı, nadiren de misafir geldiğinde. Bizim bücür de baktı masa hazırlanıyor, duruma uygun olsun kıyafetim dedi herhalde ve tutturdu etek giyeceğim diye. Önce kırmızıyı istedi, sonra vazgeçti siyahta karar kıldı.
Ama öncesinde bu inekli çorapları geçirdik ayağına. 2010'un son sürprizi tam da akşam vakti çaldı kapımızı. Emine ve Gülce sizi seviyoruz hem de çok.

Şapkayı takmaz diye korkuyordum ya, boşaymış. Bir önceki gün mümkün değil denettirememiş, giymeyecek işte diye üzülmüştüm kendi kendime. Hediyeleri açarken giymesi konusunda anlaşmıştık ki ben heyecandan unuttum giydirmeyi. Sonrasında fazla fazla giydi, sıkmasına rağmen çıkaracağım diye tutturmadı üstelik.

Şımarık yılbaşı Defnesi...

Çiçekli yılbaşı Defnesi...

Küçük şef Defne...

Hadi ben gidiyorum diyen Defne...

Evdeydik, kendi kendimize evde hoş zamanlar yarattık. 2010'u güzelce uğurladık, zaten birkaç ayı dışında pek hazetmemiştik kendisinden. 2011'den çok daha iyi bir performans bekliyoruz, evrene duyrulur.

Herkese güzel bir yıl diliyoruz.

Sevgiler...

Yılbaşı gecesi üzerine gereksiz düşünceler, şapka da bonusu

Geçen seneden beri şöyle kırmızılı beyazlı bir Noel Baba şapkası istiyordum Defne için. Hoş giyer mi giymez mi bilemiyorum ama ben hayal ettim onu yılbaşı gecesi, şapkasıyla hediyelerini açarken. Deneyelim şansımızı dedim.

Gel gör ki tek bir şapka bulmak pek zormuş, olanlar da hep babalara göreymiş, kocaman.

Vazgeçmişken çok garip birşey oldu. Kırmızı ipten yastık örmeye çalışıyordum. Ayıkladığım eski giysilere bakarken kırmızı boğazlı bir body buldum. Örmekle uğraşacağıma şunu kessem, diksem, yastık yapsam olmaz mı dedim, başladım kesmeye.

İşte o sırada gözüm kola takıldı. Kol altından kestim. Ucuna yakın yere elimle bir düğüm atıverdim. Başka bir beyaz, hafif tüylü bodyden yakamı çok sıktığı için kestiğim parçayı atmadığımı hatırladım ve kesilen kolun eteğine, düğümün üstüne elimde kalan parçayı dikiverdim. Yarım saat belki sürmüştür.
Sonucunda Defnoşa böyle bir Noel Baba şapkası çıktı.
Lütfen taksın ama lütfen...

Açılacak hediyeler, hala dolabın gizli köşelerindeler. Cuma akşamı açılmayı beklemekteler.

Bu cücelere de yer beğenemedim bir türlü. Ağaca taktım olmadı. Dala astım, vazoya koydum, kokinalar gelince pabuçları dama atıldı. Orda burda sürünürken radyatöre sokuverdim. Fener, mumluk, kozalak derken, bakıp bakıp pek sevdiğim bir köşe oluşturdular.

Ben sanırım yılbaşı gecesinden çok, o geceyi beklemeyi seviyorum. Yarın hepsi bitecek, bir de yılbaşı gecesi evde de olsam eğlenmeliyim diye kendimi strese sokarsam vay halime. Normal bir gecenin daha süslüsü ve hediyelisi, yemeli içmelisi diyelim biz en iyisi ona... 

Bu hafta böyle...

3 gün kaldı ya, doya doya tadını çıkarmak istiyorum. Ben bıkmadım çam ağacı, ışık, kardan adam, noel baba, geyik, melek vs. görmekten. Her baktığım yerde karşıma çıksınlar istiyorum hatta.

Hiç derdimiz tasamız yokmuş gibi (ki var, herkes gibi) her akşam hadi ağacın ışıklarını açalım Defne diyorum. Her seferinde istisnasız ben takacağım fişlerini diyor. Olmaz ama ne zaman senin takmana izin verdik ki, ben takayım sen düğmesine bas diyorum. O da tamam deyip durmaksızın düğmeye basıp duruyor. Her seferinda ama her seferinde aynı şey. Mutlaka bir kez şansını deniyor, çocuk işte:)

Işıkların ardından birkaç mum yakıyoruz. Benden iyi ki doğdun şarkısını istiyor, evet yine her seferinde. El çırpmazsam da kabul etmiyor. Ben el çırpıp şarkı söylüyorum, o da bana eşlik edip en sonunda mumu üflüyor. Sonra tabi sil baştan...

Kokinalar geldi, yerlerine yerleşti. Hediyeler daha doğrusu Defne'nin hediyeleri pakketlendi, ağacın altına dizildi, seyredildi ve Defne görmeden Cuma akşamı çıkmak üzere saklandı. Çok seveceği birkaç parça birşey aldım ona, tepkisini çok merak ediyorum. Günlerdir karşısına çıkarmamak için kendimi nasıl zor tutuyorum anlatamam.  Umarım sever...

12.12.

Yeni yaşımın ilk gününde böyle bir sabaha uyanmak paha biçilemez. Bu hafta sonu pek mutluyum, bugün daha da mutlu. Üç dileğim gerçekleşti daha ne olsun...