Σκόρδο ή κρεμμύδι;

Πάνω που άρχισα να συνηθίζω το μπλοκ και να έχω 2-3 αναγνώστες, εξαφανίστηκα, αλλά είχα μεγάλα βούριστρα τζαι ακόμα έχω δηλαδή. Σήμερα όμως, εξύπνησα λλίο στραβά τζαι είπα θα το πάρω χαλαρά τζ' ανάθεμαν τον που χρωστεί! Μάλλον τούτη η απόφαση θα μου στοιχησει το Σαββατοκυρίακο μου αλλά θα πάρω το ρίσκο.

Εχτές είχαμε παρουσίαση διδακτορικού εδώ στο πανεπιστήμιο και μετά ανοίξαμε σαμπάνιες, εφάαμε καναπεδάκια και άλλα σχετικά. Ήταν ωραίο το κλίμα, χαλαρό, αρέσκει μου ο κόσμος στη νέα μου δουλειά. Δεν έχει καμία σχέση με την παλιά... εν τεράστια η διαφορά. Τέλοσπάντων, στην αρχήν εμιλούσαν ούλλοι περί δουλειάς, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες συνευρέσεις. Γι'αυτό και τις μισώ θανάσιμα, πεθαίνω απο βαρεμάρα. Αφού δουλεύκουμε ούλλη μέρα και μιλούμε για τούτο το θέμα εν αναγκη να μιλήσουμε και στο ποτάκι μας την ώρα που χαλαρώνουμε; Εν έχουμε δηλαδή τίποτε άλλο στη ζωή μας;

Εκεί που ήταν όλα προβλέψιμα, μιλώντας με τους άλλους 'ερευνητές' ανοίχτηκε μια άλλη συζήτηση υψηλότατου επιπέδου. Το θέμα ήταν το εξής: αν τρίψεις κρεμμύδι ή σκόρδο στις πατούσες των ποδιών σου και περιμένεις 30 λεπτά τότε εννα νοιώσεις τη γεύση στο στόμα σου.  Η άλλη ποστ-ντοκ μετά απο 2-3 ποτηράκια σαμπάνια μας είπε ότι η επιστημονική της περιέργεια δεν της άφησε περιθώρια και ότι το δοκίμασε στο σπίτι με σκόρδο (όταν έλειπε ο άντρας της γιατί εφοήθηκε μήπως την χωρίσει έιπε). Κατά την γνώμη της, το κόλπο δουλέυκει. Μετά από κανένα 20 λέπτο είπε, ένοιωσε σαννα τζαι έφαε σκόρδο. Η ίδεα εμπήκε της μετά από κάτι που εδιάβασε τυχαια στο ίντερνετ και το γκούγκλαρε για να πάρει περισσότερες πληροφορίες. Εφάνηκε της πολλά ενδιαφέρον τζαι αναζητούσε εθελοντές, άλλα άτομα ανοιχτά στις προκλήσεις (ή ον ντραγκς) να δοκιμάσουν το πείραμα τούτο, ωστέ να φτάσει σε ένα επιστημονικό συμπέρασμα με μεγάλο στατιστικό δείγμα.

Μετά που τη δήλωση τούτη, ούλλοι εγελάσαν αμήχανα... παύση. Όταν εκαταλάβαν ότι εσοβαρομιλούσε, αρκέψαν να σφυρούν αδιάφορα τζαι να θωρούν γυρόν. Άλλοι εγκατέλειψαν τη συζήτηση ώσπου ήταν γλήορα, βάζοντας με τρόπο πισινή και βρίσκοντας τυχαία άλλο πηγαδάκι που συζητούσε για φυσική, ή νομπελ, ή segmentation violation. Μετά αρκέψαν τα κάφρικα αστεία όπως αν μου τα τρίψεις εσύ ίσως να το κάμω, αν ένει να μου δώσεις διδακτορικό πιο γλήορα τρίφκουμαι ότι θέλεις, αν το τρίψώ αλλού πάλε θα δουλέψει το ίδιο; κτλ.  Και έτσι, με αυτή την ηλίθια συζήτηση επέρασε η ώρα μας τζαι μπορώ να πω ότι ήταν η συζήτηση που μας έφερε πιο κοντά και μας έκαμε να γνωριστούμε ακόμα καλύτερα με τους συναδέλφους. Μπορεί να εβοήθησε τζαι το ποτό αλλά εγώ πιστευω εν τζαι το γέλιο (άμα εν για ηλίθιο λόγο ακόμα καλύτερα). Εν πολλά σημαντικό να γελάς μαζί με άλλους, το γέλιο δένει τους ανθρώπους πολυ παραπάνω από οτιδήποτε άλλο.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Αν κάποιος αναγνώστης του μπλόκ θέλει να δοκιμάσει το πείραμα, παρακαλείται να ενημερώσει για το τι ανακάλυψε ασαπ. Έχετε το ελεύθερο να αποφασίσετε ποιό από τα δύο προτιμάτε. Υπενθυμίζω, εν ιερός ο σκοπός, έτσι θα βοηθήσετε και την επιστήμη. Επίσης, να υπενθυμίσω ότι δεν είμαστε μούφα επιστήμονες, αλλά αληθινοί και τάχα μου και δήθεν σοβαροί... ε, γουελ αυτό θα το κρίνετε εσείς καλύτερα! Εγώ παντως αποφάσισα να κάμω το πείραμα με σκόρδο, αφού προτιμώ τον που το κρεμμυδι. Θυσία γίνομαι για την επιστήμη.... θυσία!!!

Το αγγούρι της ξενιτιάς

Έσιει χρόνια που με βασανίζει τούτον το θέμα τζαι είμαι σίγουρη ότι το αγαπημένο αναγνωστικό κοινό θα διχαστεί. Πάντα συμβαίνει αυτό άλλωστε όταν αναλύονται τέτοια φλέγοντα και σημαντικά ζητήματα.

Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι θα πουν, χαράς το πράμα ρε μαγιόλα, άλλην εννοια τωρά, με ίντα λεπτομέρειες ασχολείσαι τζαι εσύ δηλαδή α! Ειδικά τζείνοι που ζουν στην Κύπρο τζαι εν εγεύτηκαν το εξωτερικόν παρά μόνον το Κυπριακόν. Τζείνοι απαλλάσσονται όμως γιατί δεν ξέρουν τι έχουν γι'αυτό και δεν το εκτιμούν, θεωρούν το δεδομένο. Νομίζουν ότι παντού εν το ίδιο, νομίζουν ότι παντού διά σου την ίδια ευχαρίστηση, την ίδια φρεσκάδα. Αμ δε!

Όσοι ζουν χρόνια στο εξωτερικό έιμαι σίουρη ότι έχουν ζήσει το... "αγγούρι της ξενιτιάς". Ναι, το "αγγούρι της ξενιτιάς" εν αληθινό αγγούρι, έννεν σαν το Κυπριακό. Καταρχήν είναι μεγάλο, πολύ μεγάλο! Αγοράζεις τα ένα-ένα, εν πιάνεις πολλά να έσιεις. Διά του λόγου το ασφαλές παραθέτω αποδεικτικό υλικό:

Στην αρχή χαίρεσαι, γιατί θωρείς το έτσι μεγάλο και λαλείς, όι ρε μάσιαλλα, εν ένας αλλα λέων.  Με ένα αγγούρι εννα περάσω μια βδομάδα, εν θα βουρώ στο μπακάλη κάθε λλίο. Μετά σκέφτεσαι εν τζαι οικονομικό, όι Κύριε μου, συμφέρει τζιόλας. Πάεις σπίτι και κόφκεις σαλατούα με χαρά, με ελπίδα, με έναν πόθον. Βάλλεις τζαι λαδούιν, λεμονούιν τζαι ούλλα τα ταιρκαστά σου! Και με το που βάζεις το αγγούρι στο στόμα, μένεις με το στόμα ανοικτό! Αίσχος είσαι ρε "αγγούρι της ξενιτιάς"! Γιατί μας εξεγέλασες, γιατί εν έσιεις γεύση καμία, γιατί μας χαλάς τη σαλάτα μας, γιατί γιατί γιατί; Είσαι μόνο για τη μόστρα τελικά, σιόου οφ! 

Έτσι επήρα τη μεγάλη και βαρυσήμαντη απόφαση να μην ξαναγοράσω αγγούρι... Καλά λένε. Άλλοι το τρώνε και δροσίζονται και άλλοι το τρώνε και ζορίζονται... ε εγώ ζορίζομαι, δε θέλω άλλο, του έδωσα πολλες ευκαιρίες, δε με ευχαριστεί, τέλος... Ιναφ ις ιναφ! Και ναι, για όσους ακόμα αναρωτιούνται, το μέγεθος μετρά στη συγκεκριμμένη περίπτωση!

Δεσποσύνη on the blog (Σήκρετ Πίκος Απίκος 3)

Η Δεσποσύνη δεν παίζεται, μου αρέσει! Μου αρέσει ο τρόπος που γράφει και εκφράζεται στο blog της, εν άμεσος αλλά έχει και κάτι ποιητικό. Απολαύστε τις απαντήσεις της. Εγέλασα πολλά με το ανέκδοτο!!!

1. Γιατί αποφάσισες να κάνεις blog; 

Μάλλον γιατί είμαι ψώνιο τζιαι νομίζω πως τούτα που έχω να πω μπορεί να ενδιαφέρουν τους άλλους. Το ότι μπορώ να γράφω στην γλώσσα μου, τα κυπριακά, εν επίσης άλλος λόγος. Στη δουλειά μου πρέπει να προσέχω πολλά το πως γράφω, το στυλ, τις λέξεις, τη δομή. Στο μπλογκ αποφορτίζουμαι, γράφω χαοτικά, εκφράζω συναισθήματα ανεπεξέργαστα.

Το μπλογκιγκ εν πιο φτηνό που τον ψυχολόγο τζιαι έννεν peer reviewed.

2. Αγαπημένο καρτούν

Εν έχω. Γενικά αρέσκουν μου το anime γιατί γίνεται της πουτάνας που τέρατα, μηχανήματα, δαιμονες, θεούς, βρικόλακες. Εχουν φαντασία. Πχ αρέσκει μου πολλά τοAlucard (Hellsing)

3. Αν θα μπορούσες να διαλέξεις ένα οποιοδήποτε τόπο πάνω στη γη για να περάσεις τη μέρα σου, ποιό θα διάλεγες και γιατί;

Μα μόνο μια μέρα; Εν με πολλοσυμπαθάς, έννε; :)

Την πιο σκοτεινή μέρα του χρόνου δαμέ στα ξένα, ήταν να επήαιννα στην παραλία μου να ξάπλωνα στην άμμο που έσιει πάντα ήλιο τζιαι εννα άκουα τη θάλασσα αντί για τα αυτοκίνητα. Ο λόγος εν ένας: είμαι Κυπραία, νησιώτισσα τζιαι εν ζω μακριά που τη θάλασσα τζιαι τον ήλιο.

 4. Αν ειχες φιλοξενούμενους από εξωτερικό και θα μπορούσες να τους πάρεις να δουν μόνο 5 αξιοθέατα/χωριά/παραλίες στην Κύπρο, ποιά θα ήταν αυτά;

Είμαι τζιαι εγώ εξωτερικό πολλά χρόνια τωρά τζιαι εν την κατέχω πλέον την Κύπρο. Νομίζω εννα εχρειάζουμουν η ίδια ξεναγό.

Σίουρα εννα τους έπερνα στην Πράσινη Γραμμή. Εμείς μπορεί να απαξιώνουμε, αλλά για κάποιον που ενεν μαθημένος, εν τεράστιο σοκ. Για να μεν νομίζουν ότι μόνο ήλιο, θάλασσα τζιαι σεξ έσιει η Κύπρος.

Μετά ήταν να πάμε στα χωρκά της οικογένειας μου στα Κατεχόμενα. Πέρα που το ότι εν όμροφα, θέλω να καταλάβουν οι φιλοξενούμενοι μου την ιστορία τη δική μου τζιαι της χώρας μου.

Οπωσδήποτε Ακάμα.

Τζιαι Τρόοδος για περπατημα.

Τέλος...παλιά Λευκωσία να τους τζιεράσω σουμάδα/καφέ κυπριακό.

 5. Λουβί μαυρομάτικο ή φασούλια γιαχνί;

Εννοείται λουβί. Χωρίς συζήτηση. Με κρεμμύδι τζιαι ρέγκα.

 6. Αγαπημένη Κυπριακή παροιμία

Εν μας κανεί η φτώσια μας/τζιαι η κακοριζιτζιά μας

Εκαύλωσεν η βίλλα μας/τζιαι έσιισε τα βρατζιά μας

Εσύ ερώτησες.

7.Πιο σαχλό ανέκδοτο που άκουσες και γέλασες

Αντρέπουμαι να το πω, εν πολλά τσιόφτα. Το αμέσως πιο σαχλό εν τούτο:

-Κοτόπουλο, τι κάνεις εκεί με τις πατάτες;

-Συνοδεύομαι

Χαχααχαχχαχαχαχα

Καλό,ε;

FrauMagiola: Τέλειο!!! Θα πώ κι εγώ ένα παρόμοιο:

-Λάχανο; Τι κάνεις εκεί με τον κιμα;!
-Δεν είναι αυτό που νομίζεις!
-ΠΩΣ ΝΤΟΛΜΑΣ!


FrauMagiola: Θέκιου Δεσποσύνη! Θέκιου Πρασινάδα! Έπερασαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα....

Μεγάλη να γίνω...

Και έφτασε αυτή η μέρα που κλείνω αισίως τα τριάντα και ένα! Και νομίζω είναι η χρονιά που πρέπει να κάμω ένα μινι απολογισμό. Θα τον έκαμνα στα τριάντα αλλά εν είχα τούτο το άκρως ενδιαφέρον blog και το τόσο φανατικό κοινό που διψά για τα posts μου (δικαιούστε να γελάσετε). Εξάλλου εν μου εσυμφερε τότε, την περίοδο των γενεθλίων μου ήταν "πού σου νέφκω πού πάεις" η ζωή μου. Τώρα επάτησα για τα καλά τα άντα, εν καιρός να αντικρίσω τη γυμνή αλήθεια!

Αρχίζω με τα αρνητικά της υπόθεσης. Άμα ζεις στην ξενιτία και δεν είσαι σε mode φοιτητή που απλά διασκεδάζεις (ε καλά θκιαβάζεις και λλίο αλλά οκ) σκέφτεσαι διαφορετικά. Άμα καλοπατήσεις τα άντα και ακόμα χτίζεις στη ζωή σου στο εξωτερικό, εν πιο δύσκολο γιατί η περίπτωση να μείνεις για πάντα έξω εν πολλά μεγάλη. Από πόσιμπλ αρχίζει να γίνεται προπαμπλ! Εγώ ως λάτρης του νησιού και ως μανιακή μαμμοπαπόθρεφτη εν θέλω ούτε να το σκέφτουμαι ότι εν θα πάω ποττε πίσω στα πάτρια εδάφη. Πιάνει με η κατάθλιψη να σκέφτουμαι ότι εννα ζω μια ζωή σε χώρες που ο ουρανός εν γκρίζος. Η ίδια κατάθλιψη πιάνει με όμως όταν σκέφτομαι ότι εννα πάω μόνιμα πίσω... Κι αν δεν μου αρέσει, αν εσυνηθισα τόσα χρόνια έξω και έγινα κρυόκωλη; Έχει ακόμα πολλά πράματα που με κάμνουν έξαλλη και χρειάζουνται βελτίωση στο νησί. Εδώ που τα λέμε τόσα χρόνια στην Γερμανία αφήνουν σου ενα κάποιο αίπιν, εν φκαινεις αλωβητος, τούτο εν το μόνο σίουρο! Τα υπαρξιακά αυτού του είδους έιναι το μεγαλύτερο μου θέμα τα τελευταία χρόνια. Γι' αυτό επιλέγω, κάθε φορά που μου έρκουνται στο μυαλό να εφαρμόζω αυτό που μου δίδαξε η Scarlett που το Gone with the wind:

 I can't think about that right now. If I do, I'll go crazy. I'll think about that tomorrow.

Πάμε στα θετικά, τα αρνητικά είπαμε.... αύριο! Όταν ήμουν 20 οι τριαντάρηδες ήταν γέροι, όταν ήμουν 25 οι τριαντάρηδες ήταν οκ, αλλά ήταν μπόρινγκ. Τώρα που είμαι 31 νομίζω ότι είμαι πολλά cool ακόμα, ναι έχω αυτή τη ψευδαίσθηση! Και μια και έφτασα σε τούτην την ηλίκια εν καιρός να δω τι έκαμα μέχρι τώρα που τζείνα που υπολόγιζα ότι θα έκαμνα μέχρι τα τριάντα (και βάλεεεε). Χιαρ ις δε τσεκ λιστ:

• Να σπουδάσω κάτι που να μου αρέσει -> τσεκ! (Αν και όσο περνούν τα χρόνια ξεθωριάζει λλίο το ενδιαφέρον μου η αλήθεια, ενώ δεν θα έπρεπε)

• Να κάνω διδακτορικό -> τσεκ! (Εφκήκε μας το λάδι αλλά εκάμαμε το και τούτο)

• Να είμαι μέλος ενός πειράματος όταν θα κάνει μια μεγάλη ανακάλυψη -> check! (Φοβερή εμπειρία, έμαθε και ο κόσμος επιτέλους ότι υπάρχουμε. Βέβαια τούτο έρχεται πακέτο με κάτι συνομιλίες με διάφορους που δε μπορούν να καταλάβουν γιατί κάνεις αυτό που κάνεις και τρώεις τα χρόνια σου, ενώ εμπορούσες να έχεις σταθερή δουλειά, άντρα και μωρά ήδη -- θα το αναλυσω σε άλλο ποστ)

• Να κόψω το τσιγάρο -> τσεκ! (Το παλεύω, 95η μέρα cigarette free και συνεχίζουμε)

• Να κόψω πεπέ -> τσεκ! (Έκοψα τα, είδα με και άφησα τα να μεγαλώσουν! Θυμίστε με να μεν ξανακάνω έτσι λάθος, αν και έχω τις φωτογραφίες να μου το θυμίζουν)

• Να ζήσω σε πολλές χώρες -> τσεκ! (Τώρα άρκεψα να παρακαλώ να μεν ζήσω σε άλλες, να βρώ μια βάση επιτέλους και κανεί, εχορτάσαμε)

• Να παώ σε όλες τις ηπείρους έστω μια φορά -> νοτ γιετ (έμεινε μου η Αφρική και η Ανταρκτική)

• Να πάω σε όλα τα ελληνικά νησιά -> νοτ ιβεν κλόους (μόνο σε 3 επήα, ντροπή και αίσχος!)

• Να δώ όλες τις ταινίες στο imdb top 250 list -> νοτ γιετ (φοβερός στόχος ζωής, γι'αυτό θα πάω μπροστά)

• Να καταλάβω αν είμαι δεξιά, αριστερή, κεντρόα, λαμόγιο ή αντιεξουσιαστής -> τσεκ! (Εκατάλαβα ότι είμαι αντικομματική φανατική και έχω αλλεργία στα κομματόσκυλα κάθε είδους, αλλά ακόμα εν εκατάλαβα γιατί σκοτώνουνται μεταξύ τους)

• Να αρχίσω να πίνω τσάι και όταν δεν είμαι άρρωστη -> μίσιον ιμππόσιμπλ!

• Και το πιο σημαντικό: Να κρατήσω την παιδική μου αθώοτητα! Τούτο εν πολλά δύσκολο, εώς και ακατόρθωτο όσο μεγαλώνεις αλλά το παλεύω. Μου το υπενθυμίζω συχνά!

Ευτυχώς εν είχα μεσα στους άμεσους στόχους το γάμο, εν εξτρα άγχος, εν με κανουν τα deadlines; Τούτα έρχονται μόνα τους, εκεί που δεν τα περιμένεις (στα υπόγεια είναι η θέα... και άλλα πολλά). Αυτά! Τώρα θα κάμω καινούρια λίστα για τη δεκαετία που έρχεται, αλλά αφού εν έχω ιδέα τι πραγματικα θέλω να κάμω στο μέλλον! Ουφ τι θέλω; Καριερα, οικογένεια, νησί, ξενιτιά, τι τελικά; Οκ, εν ώρα για Scarlett πάλε:

I can't think about that right now. If I do, I'll go crazy. I'll think about that tomorrow.

 Άτε να ζήσω ρε, χρόνια μου πολλα!

Αύξηση εν καιρώ κρίσης;

Την προηγούμενη εβδομάδα ένοιωθα μιαν απίστευτη τεμπελιά! Είχα ενα κατεβατό πράματα να κάνω (του ντου λιστ με "εισηγήσεις" απο την μαστόρισσα). Η μαστόρισσα μου είναι αρκετά νέα και ήδη πετυχημένη καθηγήτρια στο χώρο (θα την ονομάσω "Φ"). Ξέρει τι θέλει και το παίρνει, εν πολύ δυναμική, φιλόδοξη, αλλά κυρίως πολύ καλή στη δουλειά της. Για προσωπική ζωή ακόμα να μάθω πολλά πολλά, εν έχω καιρό που ήρθα και δεν είμαι πολλά κουτσομπόλα(;)... Νομίζω εν σινγκλ, τουλάχιστον η ζωή που καμνεί έτσι δείχνει. Μέσα σε 3 μήνες σχεδόν που είμαι δαμέ επήε Ελβετία, Σουηδία, Γερμανία, Ιταλία, Αγγλία, Αμερική και Ταιβάν (μπορεί και να εξέχασα καμιαν χώρα πίσω!).

Πίσω στο θέμα μου, επολλολόησα με την μαστόρισσα μου. Eλαλούσα ότι την προηγούμενη βδομάδα εν έκαμα τίποτε, ΤΙΠΟΤΕ. Ούτε ένα μπούλετ που την λίστα μου. Παρά να παραδεκτώ ότι είμαι ένας τεμπερχανάς, ένας χαραμοφαής, ένα λαμόγιο και γενικά ότι πείτε αξίζει μου, αποφάσισα, με την βοήθεια του ΆλλουΚυπραίου να ονομάσω το φαινόμενο αυτό καλοκαιρινή ραστώνη. Ακούεται καλύτερο και πιο ψαγμένο σίουρα που το κουνόσιυλλος... είμαστε και κουλτουριάρηδες εν μας κανεί το χάλιν μας το μαύρο....

Τη Δευτέρα είχα μίτινγκ με την μαστόρισσα να της πώ το στάτους της έρευνας. Αλλά ίντα απντειτ να της κάμω, αφού το στάτους ήταν το ίδιο... Εν είχα ανοίξει ούτε καν το τέρμιναλ, ούτε μια γραμμή στο νόουτ εν έγραψα πιλέ μου. Έκαμα μια δυο γραφικες παραστάσεις λίγο πριν το μίτιγκ να τες δείξω αλλά εν με έσωσαν. Ήταν ρεζιλίκκι, ένοιωσα όπως τον καιρό που ήμουν στο σχολείο και έπιανε με στα πράσα η δασκάλα που εν έκαμα τις ασκήσεις μου. Πανωλεθρία!!!

Την επομένη της πανωλεθρίας (Τρίτη) είχα ένα μίτιγκ στις 10 με κάτι συνεργάτες αμερικάνους και μετά άρκεψα δουλειά να επανορθώσω για την χαμένη βδομάδα που έφαα στο καθήσιν. Εβουρούσα να προλάβω, αγχώθηκα, έπαθα μανία καταδίωξης. Ενόμιζα ότι η "Φ" με κάθε τι που ελαλούσε άφηνε υπονοούμενο ότι εννα με δκιώξει γιατί είμαι τεμπέλα Κυπραία (και ξεπλένω και βρώμικο χρήμα)! Εσκέφτουμουν  ότι το ύφος της ήταν παράξενο την ώρα που μου έιπε να πάμε να πιούμε καφέ ή ότι εδοκίμαζε με για να δει αν θα της πώ "όι έχω δουλειά, εν μπορώ".

Τούτο το βασανιστήριο ετέλειωσε ευτυχώς γλήορα, μόλις πήρα το e-mail, ΤΟ E-MAIL. To e-mail αυτό ήταν που την "Φ" και άρχιζε με τη λέξη δυστυχώς! Λαλώ οκ, ήρτεν η ώρα, πάρε βαθιά ανάσα και μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει!   Με λία λόγια ελαλούσε ότι δυστυχως δεν είναι στο γραφείο να μου τα πει αυτοπροσώπως αλλά έχει πολύ ευχάριστα νέα, επήρα αύξηση 200 ευρώ. Έτσι στο άσχετο είπε, είδε το μισθό μου και εφάνηκε της όι και τόσο ψηλός και αποφάσισε να μου δίνει 200 ευρώ τον μήνα παραπάνω από σήμερα.

Έτσι τελικά, και εγλύτωσα που σίουρη (μεσα στην κκελέ μου πάντα) απόλυση και έπιασα αύξηση στο άσχετο. Μακάρι κάθε βδομάδα να πιάνω έτσι μαντάτα. Άτε και στα δικά σας/μας οι χαμηλόμισθοι!

Λόου πόιντ

Τις τελευταίες μέρες κάτι μου συμβαίνει... δεν ξέρω τι έπαθα αλλά παραλογίζομαι. Βρε μπας και είναι η ηλικία, μπας και είναι τα πολλά χρόνια έρευνας, μπας και είναι που πήγα στα πάτρια εδάφη και έκατσα δυο βδομάδες και έδωκε μου η πυρα; Ποιός ξέρει;

Παλιά δεν μπορούσα να καταλάβω καν γιατί υπήρχαν στον κόσμο ετούτο. Μετά απλά μου προκαλούσαν μια ανατριχίλα, με το που κάποιος μου ελαλούσε οτι υπέπεσε στο αμάρτημα τούτο...εσυμπονούσα, ήθελα να βοηθήσω με κάθε τρόπο. Τα τελευταία χρόνια, οκ, επειδή εδιαδόθηκε πολλά σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας μας, άρχισα να το αποδέχομαι σαν αναγκαίο κακό και όι ότι δεν με ενοχλούσε αλλά έμαθα να είμαι ουδέτερη. Εξάλλου τζείνοι που το επέλεξαν, γούστον τους καπέλον τους, έννε;

Ε που λέτε τις τελευταίες μέρες, φλερτάρω με την ιδέα να το κάμω κι εγω! Ναι καλά ακούσατε, σκέφτομαι να το κάμω, σκέφτομαι να γραφτώ γυμναστήριο! (εξου και το λόου πόιντ στον τίτλο).  Είχα πολλές φορές δεύτερες σκέψεις στη ζωή μου και από υπαρξιακά άλλο τίποτε, αλλά νομίζω τώρα έφτασα στον πάτο, εκεί που δεν υπαρχει πιο κάτω (ηξερε τι ελάλεν ο Ζακ Στεφάνου).

Πήγα και ζήτησα πληροφορίες από το γυμναστήριο της γειτονιάς! Έφτασα τόσο χαμηλά! Ρώτησα τιμές, ζήτησα να δω τα μηχανήματα, τον χώρο τους, ερώτησα αν εχουν και αερομπικ, ζούμπα, τούμπα, γαρδούμπα και όλα τα συναφή. Νιώθω ότι απογοήτευσα τον εαυτό μου για άλλη μια φορά, δεν με αναγνωρίζω... Λαλείτε να θέλω εξορκισμό;

Η πρώτη φιλενάδα

Μετακόμισα πρόσφατα στην περιέργη αυτή χώρα που λέγεται Βέλγιο... Έτσι όπως όλοι, μόλις μετακομίσεις σε καινούρια χώρα και αρχίσεις καινούρια δουλειά δεν έχεις τον κύκλο που είχες. Πρέπει να αρχίσεις που την αρχή, όπως την πρώτη μέρα στο σχολείο. Τούτο είναι λίγο ψυχοφθόρο ειδικά αν είσαι μιας κάποιας ηλικίας, δουλεύεις πολλές ώρες και αλλάζεις χώρες συχνά.

Πριν μερικές εβδομάδες που λέτε είχα ένα φοβερό πονοκέφαλο, βρε τι κομπρέσες, τι παρακεταμόλες, τι τσάγια... τίποτε. Έτσι έππεσα να κοιμηθώ με την ελπίδα ότι εννα μου περάσει. Είχα πέσει σε ένα μίνι λήθαργο όταν άκουσα βήματα μέσα στο σπίτι. Λαλώ στην αρχή, εν η ιδέα μου, εν που τα πολλά τα χάπια. Μετά από λίγο ακούω ξανά κάποιον να κατεβαίνει τις σκάλες (ναι έχει σκάλες το διαμέρισμα μου αλλά εν μονάρι). Λαλώ ρε μαγιόλα, έχασες τον τέλεια, φαντάζεσαι φανταστικά φαντάσματα, πρέπει να κόψεις τα πολλά Dateline, και εξανατέζαρα.

Μετά που κανένα δεκάλεπτο, νιώθω κάποιον πάνω στο κρεβάτι μου! Έπαθα πανικό και αποφάσισα να ανοίξω τα μάτια μου και όποιον πάρει ο χάρος. Ανοίγει το μάτι γαρίδα και θωρώ μιαν κάττα να με θωρεί μέσα στα μαθκία. Ένοιωσα μιαν απέραντη ανακούφιση που δεν ήταν κανένας κουκουλοφόρος βιαστής αλλά και ένα θυμό προς την κάττα που εισεβαλε στο χωρο μου ακάλεστη! Αμαρτία μου ξομολοημένη εσκέφτηκα να γίνω γατοκτόνος αλλά ας όψεται η καλή μου η φιλόζωη καρκιά!

Λαλώ της: Κόρη μα τι κάμνεις δαμέ, πόθεν εμπήκες;
Λαλεί μου: Νιάουυυυ!
Ε που εκείνη την ημέρα μου έκλεψε την καρδιάν... Γενικά είμαι πιο πολλά dog person αλλά όλα τα τετράποδα τα αγαπώ (βλέπε προηγούμενες σχέσεις).

Κοίταξα όλα τα παράθυρα να δω από που τρύπωσε μέσα σε διαμέρισμα στον πρώτο όροφο και συνειδητοποίησα ότι είχα ξεχάσει το παράθυρο ανοικτό. Από τότε με επισκέπτεται συχνά, μερικές φορές κάμνει μου και αρμένικη βίζιτα αλλά της το συχγωρώ γιατί ήταν η πρώτη μου φιλενάδα εδω στην ξενιτία!

Να σας γνωρίσω την Κεανίτα (σίουρα εν άλλο το όνομα της αλλά για μένα είναι η Κεανίτα μου)!