Έκφραση-Έκθεση Γ'Λυκείου-Κριτήριο Θανατική ποινή/Ανθρώπινα δικαιώματα

Α. Κείμενο

                                      «Έχασα τον κόσμο»    

    

          Μετά τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τα βασανιστήρια στις φυλακές Άμπου Γκράιμπ, τα περισσότερα άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά εστίασαν στη βαρβαρότητα των αμερικανικών στρατευμάτων κατοχής στο Ιράκ. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν αποδείκνυαν ότι οι «απελευθερωτές» και  ένθερμοι  υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παραβίαζαν, με τον πιο ωμό τρόπο, το Άρθρο  5 της Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, που ψηφίστηκε το 1948 και όριζε ότι κανένα άτομο δεν μπορεί να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή σε βάναυση, απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία. Σχεδόν 30 χρόνια μετά τη Διακήρυξη, το 1975, στο Άρθρο 1 του Παραρτήματος του Ψηφίσματος 3452 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ σχετικά με την προστασία των κρατουμένων από τα βασανιστήρια προσδιορίζοντας ως βασανιστήριο οποιαδήποτε πράξη αποσκοπεί να προκαλέσει στον κρατούμενο ισχυρό πόνο και να τον κάνει να υποφέρει είτε σωματικά είτε ψυχικά. Τίθεται λοιπόν ένα γενικότερο ερώτημα: σε τι αποσκοπούν τα βασανιστήρια;

         Οι βασανιστές θέτουν στο στόχαστρό τους το σώμα και την ψυχή του κρατουμένου. Οι σωματικές και ψυχολογικές διαστάσεις των βασανιστηρίων, αν και διακριτές, είναι αξεδιάλυτες συνδεδεμένες η μία με την άλλη. Η σωματική διάσταση αφορά την πρόκληση του οδυνηρότερου πόνου με τη ν μέγιστη δυνατή χρονική διάρκεια, να οδηγηθεί ο κρατούμενος στα όρια της φυσικής του αντοχής, χωρίς όμως να πεθάνει. Το σώμα του κρατούμενου δεν ανήκει πλέον στον ίδιο, αλλά στο βασανιστή του, ο οποίος με τη σειρά του «ανατέμνει» το σώμα του βασανιζόμενου σε περιοχές που η καθεμιά παράγει το δικό της πόνο[…] Στο χώρο των βασανιστηρίων ο κρατούμενος χάνει τον έλεγχο στο σώμα του, το οποίο μετατρέπεται σε πεδίο άσκησης   της εξουσίας του βασανιστή.

        Συχνά λέγεται ότι στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες ο βασανισμός δεν επικεντρώνεται τόσο στο σώμα όσο στην ψυχή του κρατούμενου. Η άσκηση ψυχολογικής βίας όμως, πολλές φορές, προϋποθέτει την καταπόνηση του σώματος του κρατούμενου, ούτως ώστε να «σπάσει» ευκολότερα. Οι κρατούμενοι στο χώρο των βασανιστηρίων πρέπει να περιέλθουν σε μια κατάσταση απόλυτης αδυναμίας. Όπως έγραψε στο ημερολόγιό του ένας κρατούμενος των ναζιστικών φυλακών, «να τρως ξύλο ντυμένος και όρθιος δεν είναι βασανιστήριο. Να σε χτυπάει όμως ένας ντυμένος, ενώ εσύ είσαι γυμνός, αυτό είναι η αρχή του βασανιστηρίου.» Σκοπός της ψυχολογικής βίας είναι ο κρατούμενος να νιώσει φόβο, ανασφάλεια και να φτάσει στην απόγνωση μέσα από μια σειρά απειλών και εξευτελισμών. Ο κρατούμενος βρίσκεται σε μια διαρκή κατάσταση φόβου και ανασφάλειας, επειδή δε γνωρίζει αν και πότε θα βασανιστεί, για πόση ώρα, πού και με ποιον τρόπο. Οι εξευτελισμοί και οι ψυχικές δοκιμασίες κλονίζουν την υποκειμενικότητα του κρατούμενου,  επειδή πλήττουν τις αξίες, τα πρότυπα, τις ιδέες πάνω στα οποία έχει οικοδομηθεί η ταυτότητά του.

         Τα βασανιστήρια αποτελούν την πλέον βίαιη αποδόμηση της υποκειμενικότητας του κρατούμενου. Ένας  πολιτικός κρατούμενος στα χρόνια του ελληνικού εμφυλίου, αναφερόμενος στην εμπειρία του βασανισμού του, έγραψε: «Όταν μ΄ έβαλαν στη φάλαγγα για να μαρτυρήσω, με χτυπούσαν με λύσσα στα πέλματα των ποδιών μου, ώσπου έχασα το φως μου, έχασα τον κόσμο.» Η φράση «έχασα τον κόσμο» συμπυκνώνει με τον καλύτερο τρόπο την εμπειρία του βασανισμού […] Τα βασανιστήρια αποτελούν τη μεθοδική αντιστροφή εκείνου που ο κρατούμενος θεωρεί  δεδομένο, γνωστό ή οικείο. Στο χώρο των βασανιστηρίων η καρέκλα, το τραπέζι δεν αποτελούν απλά αντικείμενα καθημερινής ζωής, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το βασανισμό των κρατουμένων […] Η νύχτα δεν είναι χρόνος ανάπαυσης, αλλά αγωνίας, το πλύσιμο από καθημερινή συνήθεια γίνεται σπάνιο προνόμιο, η επαφή με τα οικεία πρόσωπα σταματά και ο κρατούμενος βρίσκεται σ’ ένα εχθρικό περιβάλλον όπου η όποια χειρονομία κινεί υποψίες.

       Ο Έντουαρντ Πίτερς, ένας από τους σημαντικούς μελετητές των  βασανιστηρίων, έχει επισημάνει ότι η βασική διαφορά των βασανιστηρίων στον 20^ο αιώνα σε σχέση με τις παλιότερες εποχές, είναι ότι στο επίκεντρό τους δε βρίσκεται η πληροφορία, που ενδεχομένως , γνωρίζει ο  κρατούμενος, αλλά ο ίδιος ο κρατούμενος. Δε βασανίζεται γι’ αυτά που γνωρίζει, βασανίζεται γι’αυτό που είναι. Είναι ο ηττημένος εχθρός και το τρόπαιο της νίκης: μπορεί να τιμωρηθεί, εξευτελιστεί, χλευαστεί, κακοποιηθεί. Απώτερος στόχος των βασανιστών είναι είτε η μεταστροφή του κρατούμενου είτε η πλήρης εξουδετέρωσή του ως μέρους της ευρύτερης οργάνωσης, κόμματος ή κοινότητας στη οποία ανήκε πριν, ούτως ώστε αυτή σταδιακά να διαλυθεί. Ο αντίπαλος (ως άτομο και ως συλλογικότητα) πρέπει να καμφθεί, να αποδυναμωθεί, να πάψει να υπάρχει ως τέτοιος.

                            Πολυμέρης Βόγλης «Το Βήμα» 20/6/2004 

Β. Παρατηρήσεις

1. Να γράψετε την περίληψη του κειμένου σε 110-120 λέξεις.

                                                                                       (Μονάδες 25)

2.Να παραθέσετε έναν πλαγιότιτλο για κάθε μια από τις παραγράφους του κειμένου.                                                                                               (Μονάδες 4)                                      

3.Να αναδιατυπώσετε τις ακόλουθες περιόδους λόγου αντιστρέφοντας την αρχικής τους σύνταξη, επιφέροντας τις απαραίτητες αλλαγές , που δε θα επηρεάζουν όμως το νόημά τους.

α). «Σκοπός της ψυχολογικής βίας είναι ο κρατούμενος να νιώσει φόβο, ανασφάλεια και να φτάσει στην απόγνωση μέσα από μια σειρά απειλών και εξευτελισμών.»

β) Ο αντίπαλος (ως άτομο και ως συλλογικότητα) πρέπει να καμφθεί,   να αποδυναμωθεί, να πάψει να υπάρχει ως τέτοιος.                                 (Μονάδες 6)                                 

4.«Οι σωματικές και ψυχολογικές διαστάσεις των βασανιστηρίων, αν και διακριτές, είναι αξεδιάλυτα συνδεδεμένες η μία με την άλλη.» Πώς τεκμηριώνεται η διαπίστωση αυτή μέσα στο κείμενο;                                                                                                                                            (Μονάδες  10) 

5.Να εντοπίσετε τη συλλογιστική πορεία του κειμένου αι να δικαιολογήσετε την απάντησή σας.                (Μονάδες   10)

6.   Να συντάξετε μία πρόταση με λεκτικό πυρήνα καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου, ώστε να φαίνεται η κυριολεκτική σημασία των τελευταίων: εστίασαν, διακριτές, απόγνωση αποδόμηση,   χλευαστεί.             (Μονάδες 5 )

       

                                                                  

                                                                                         

7.     Η Διεθνής Αμνηστία δημοσιεύει κάθε χρόνο μία έκθεση, στην οποία καταγράφονται τα κρούσματα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε μια ξένη χώρα υπάρχει πλήθος καταγγελιών για βασανιστήρια σε πολιτικούς και ποινικούς κρατούμενους, που τεκμηριώνονται από την έκθεση. Να στείλετε μια επιστολή στον πρωθυπουργό της χώρας αυτής, όπου θα εξηγείτε γιατί τα βασανιστήρια συνιστούν κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να κάνετε έκκληση να αναλάβει πρωτοβουλίες προκειμένου να σταματήσουν τα βασανιστήρια στη χώρα του (450-500 λέξεις).                                                                                               (Μονάδες 40)

Έκφραση-Έκθεση Γ' Λυκείου - Εθελοντισμός Κριτήριο

Α. Κείμενο    

       Το πνεύμα της προσφοράς

 

Ζούμε σε μια εποχή που ο ατομικισμός και η προσπάθεια για την απόκτηση χρημάτων κυριαρχούν στη ζωή μας. Τα άτομα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους και για την οικονομική και κοινωνική άνοδό τους. Το κέρδος είναι ο στόχος της ζωής τους, ενώ πολλοί δεν απορρίπτουν το παράνομο κέρδος και την κερδοσκοπία. Οι ηθικοί κανόνες παραβλέπονται, ενώ και οι νομικοί κανόνες αντιμετωπίζονται με αδιαφορία, γιατί σ’ αυτόν τον τόπο όλα βολεύονται και τακτοποιούνται, χωρίς σοβαρές κυρώσεις.

      Οι άνθρωποι στις μέρες μας είναι βαθιά εγωιστές, με αποτέλεσμα να ενδιαφέρονται μόνο για την ικανοποίηση των ποικίλων αναγκών τους και να αδιαφορούν για όλους τους άλλους, πάσχοντες και μη. Οι τρίτοι δεν έχουν θέση στους σχεδιασμούς τους, στη ζωή τους, είναι σαν να μην υπάρχουν. Ακόμη και η ελεημοσύνη που δίνουν – όταν και όσοι δίνουν- είναι ένα γεγονός χωρίς σημασία, μία μάλλον αυτόματη κίνηση, ενώ οι χορηγίες που παρέχουν ιδιώτες και συνήθως επιχειρήσεις, έχουν έντονο το χαρακτήρα της διαφήμισης και επομένως της προβολής των ιδίων και των επιχειρήσεών τους. Άλλωστε πολλές χορηγίες δίνονται για να εξυπηρετείται ένας στενός κύκλος, που ίσως δεν έχει ανάγκη οικονομικής βοήθειας, για να καλύψει κάποια, όχι πρώτης προτεραιότητας, ανάγκη.

           Ο εγωισμός και η θεραπεία του προσωπικού συμφέροντος δεν απαντώνται μόνο στα άτομα, αλλά και στα κράτη και μάλιστα στα μεγάλα, αναπτυγμένα και πλούσια, από τα οποία θα περίμενε η διεθνής κοινότητα να βοηθήσουν οικονομικά και τεχνολογικά τις φτωχές, υποανάπτυκτες χώρες του πλανήτη. Βεβαίως, παρέχουν κάποια επισιτιστική βοήθεια, που συνήθως αποτελείται από ψίχουλα, ενώ συνήθως, εξαντλούνται σε υποσχέσεις και εξαγγελίες για το μέλλον. Πρόκειται ουσιαστικά για την ίδια συμπεριφορά που επιδεικνύουν τα μεμονωμένα άτομα έναντι των συνανθρώπων τους, μόνο που σε αυτή την περίπτωση η σκληρότητα και η αναλγησία αφορούν δισεκατομμύρια ανθρώπους, από τους οποίους ένα μεγάλο ποσοστό, και μάλιστα παιδιά, δεν κατορθώνουν να επιβιώσουν.

Μέσα σε αυτόν τον αδιάφορο και εγωιστικό κόσμο, όπου οι περισσότεροι μάχονται μόνο για την καλοπέρασή τους και το χρήμα, ανθεί παρά τις αντιξοότητες και την πνευματική ένδεια, το πνεύμα της προσφοράς, που χαρακτηρίζεται από ανιδιοτέλεια και αποτελεί το περίσσευμα της ψυχής λίγων ατόμων. Αυτοί οι λίγοι δε κυνηγούν τις προσωπικές ικανοποιήσεις και τον πλούτο, αλλά από εσωτερική παραίνεση επιθυμούν να βοηθήσουν το συνάνθρωπο, να προσφέρουν ό,τι μπορούν, χωρίς να ζητούν ή να περιμένουν αντάλλαγμα, χωρίς να προσδίδουν στην πράξη τους την έννοια της συναλλαγής. Η προσφορά είναι πηγαία και αυθόρμητη, συνήθως πραγματοποιείται χωρίς να ζητηθεί και εξαντλεί όλες τις υπάρχουσες εκείνη τη στιγμή δυνατότητες. Μπορεί βέβαια, να επαναληφθεί, για να ολοκληρωθεί κάποιο έργο, πάλι αυθόρμητα και αφού ζητηθεί.

Το πνεύμα της προσφοράς είναι ελεύθερο και ανεξάρτητο, δρα χωρίς να υπακούει σε κυβερνητικές ή άλλου είδους εντολές, κινείται χωρίς ιδεολογικούς φραγμούς και θεωρητικές ή πρακτικές δεσμεύσεις, κάνει την εμφάνισή του και την όποια δωρεά του όπου νομίζει ότι πρέπει και χρειάζεται η συμβολή του. Είναι ειλικρινές στις προθέσεις του και αντικειμενικό, αφού δεν αναμένει ανταπόδοση. Τα έργα του συνήθως δε γίνονται αντιληπτά από τους πολλούς, παρά από τους ελάχιστους, γιατί δεν υπάρχει η πρόθεση της προβολής ή έστω της γνωστοποίησης. Από αυτή την άποψη δεν έχει καμία σχέση με τη χορηγία και τους αυτοδιαφημισμένους χορηγούς.

Το πνεύμα της προσφοράς δεν κάμπτεται από τις δυσκολίες και τελικά υπερνικά τις φυσικές και τεχνητές αντιξοότητες, για να απαλύνει και να μετριάσει τον πόνο και τη δυστυχία. Οργανωμένη προσφορά υπάρχει προφανώς σε κάθε χώρα, χωρίς να κινείται σε διεθνή επίπεδα. Και στον τόπο μας, βέβαια, συμβαίνει αυτό, από ομάδες ιδιωτών, που προσφέρουν πολλά στους συνανθρώπους τους, χωρίς να επιζητούν αντάλλαγμα ή να αναμένουν οποιαδήποτε αμοιβή. Αλλά η οργάνωση της προσφοράς, σε τοπικό ή διεθνές επίπεδο, δεν μπορεί να συγκριθεί με το μη οργανωμένο, με το πηγαίο και προσωπικό πνεύμα της προσφοράς, που εκδηλώνεται μόνο του, χωρίς να επιζητεί συμμαχητές, οργάνωση, βοήθεια, καθοδήγηση. Το μεμονωμένο και ανεξάρτητο πνεύμα της προσφοράς, που μπορεί να φωλιάζει στα σωθικά του πιο ταπεινού πολίτη και που δεν χρειάζεται την παρότρυνση τρίτου για να εκδηλωθεί, αυτό είναι το θείο δώρο και αυτό έχει όλο το θαυμασμό μας. Αυτό αξίζει να μιμηθούμε.

(Διασκευασμένο άρθρο του Παναγιώτη Μποκοβού από το περιοδικό «Ευθύνη», τ. 395) 

Β. Παρατηρήσεις

1.      Να γράψετε την περίληψη του κειμένου σε 120-130 λέξεις.

                                                                                                                                          (Μονάδες 25)

2.      α) Να δώσετε από έναν πλαγιότιτλο για κάθε παράγραφο.                                                  (Μονάδες 6)

             β) Να εντοπίσετε με ποια συλλογιστική πορεία οργανώνεται η πρώτη παράγραφος.                                                                                                                                     (Μονάδες 4)

3.      «Οι ηθικοί κανόνες παραβλέπονται,… χωρίς σοβαρές κυρώσεις.» Να επαληθεύσετε την παραπάνω άποψη σε μια παράγραφο (80-100 λέξεων) αναπτύσσοντάς τη με παραδείγματα.                                           (Μονάδες 10)

4.      Να παραθέσετε από ένα συνώνυμο για κάθε μια από τις παρακάτω λέξεις: κυριαρχούν, απορρίπτουν, παραβλέπονται, καλοπέραση, ένδεια.     (Μονάδες 10)

5.      Να εντοπίσετε στο κείμενο πέντε παραδείγματα εκφραστικών μέσων και να δηλώσετε  το είδος τους.                                                             (Μονάδες 5)

  

6.      Σε ένα δικό σας κείμενο (500-600 λέξεων) υποστηρίξτε την αναγκαιότητα και τη σημασία της ανιδιοτελούς προσφοράς στο συνάνθρωπο (σε ατομικό/συλλογικό και τοπικό/διεθνές επίπεδο) και υποδείξτε σε ποιους τομείς και με ποιους τρόπους οι νέοι μπορούν να ξεπεράσουν το ατομικιστικό πνεύμα της εποχής και να εκδηλώσουν πνεύμα εθελοντικής προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Το κείμενο σας να έχει τη μορφή άρθρου σε μηνιαίο νεανικό περιοδικό.                                                      (Μονάδες 40)

Έκφραση- Έκθεση Γ' Λυκείου Κριτήριο με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα

Α. Κείμενο

Η αναγνώριση και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

         Τα ανθρώπινα δικαιώματα κατοχυρώνονται και προστατεύονται από Συντάγματα, από Καταστατικούς Χάρτες Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που έχουν περίτεχνα φιλοτεχνηθεί, από Διακηρύξεις άφθονες και από Διεθνείς Οργανισμούς. Παρ΄ όλα αυτά, εκατομμύρια άνθρωποι στερούνται την ελευθερία τους, και σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, τις πιο στοιχειώδεις εκφράσεις της.

          Από την άλλη, αιμοσταγείς τύραννοι αυτοαποκαλούνται προστάτες και σωτήρες των λαών. Μεγαλόσχημοι απατεώνες, καταπατητές και καταχραστές μιλούν για τον τίμιο μόχθο και την ιερότητα της ιδιοκτησίας. Έμποροι των ιερών και των οσίων, για ευσυνειδησία και συνέπεια. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν μέρη στα οποία η  επιβολή δικτατορικών καθεστώτων εμφανίζεται ως σωτήρια λύση ή ως έκφραση δημοκρατικής διακυβέρνησης της χώρας, όπως επίσης περιοχές που έχουν κατακτηθεί και βρίσκονται υπό κατοχή, όπως η μαρτυρική Κύπρος.

        Στις περιοχές αυτές η άσκηση ψυχολογικής βίας , οι διώξεις και οι συλλήψεις, οι κρατήσεις , οι φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, η τρομοκρατία, η παραβίαση του οικογενειακού ασύλου και η κατάργηση, τελικά, του δημοκρατικού πολιτεύματος καταρρακώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και καταργούν κάθε έννοια ισηγορίας, ισονομίας και ισοπολιτείας.

        Δυστυχώς, ακόμα και σε χώρες με δημοκρατική διακυβέρνηση, σε χώρες του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου, γίνονται καθημερινά παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Διότι για ποια προστασία ανθρώπινων δικαιωμάτων μπορεί να  γίνεται λόγος, όταν τα τσιμεντένια μεγαθήρια στερούν τον ήλιο και τον αέρα από τα παιδιά, όταν η απληστία του χρήματος δε μας επιτρέπει να ανασάνουμε και δεν αφήνει τον παραμικρό χώρο για την ψυχαγωγία των παιδιών και την άθληση των νέων, όταν εξαιτίας του νέφους των μεγάλων πόλεων γεμίζουν καθημερινά τα νοσοκομεία μας από ασθενείς, όταν βάναυσα υποβαθμίζεται και αλλοιώνεται το περιβάλλον και η ποιότητα της ανθρώπινης ζωής;

         Για ποια ανθρώπινα δικαιώματα και προστασία τους μπορούμε να μιλάμε, ακόμα και σε αυτές τις δημοκρατικές  χώρες, όταν υπάρχουν εκατομμύρια άνεργοι και άστεγοι, όταν εκατομμύρια άνθρωποι πεινούν και μένουν αναλφάβητοι, ή όταν η άντληση υλικών αγαθών  είναι , τις περισσότερες φορές, αποτέλεσμα εκμετάλλευσης, απάτης, νοθείας και δωροδοκίας;

        Συνεπώς, δεν αρκούν μόνο τα Συντάγματα και οι Διακηρύξεις για την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Είναι απαραίτητο, πέρα από τις οποιεσδήποτε διακηρύξεις, να παρέχεται στον κάθε πολίτη η δυνατότητα να ζει άνετα και ελεύθερα μέσα σε ένα περιβάλλον πολιτισμένο, ανθρώπινο και ευχάριστο, όπως είναι επίσης απαραίτητο να εξασφαλίζεται σ’ αυτόν η σωστή παιδεία, η ολοκληρωμένη και αποτελεσματική δημόσια περίθαλψη και, γενικότερα, μια ανεκτή ποιότητα ζωής. Μόνο έτσι θα μπορούμε να μιλάμε για πραγματική προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών του πολίτη.

                          Κων/νος Δημόπουλος, ΤΑ ΝΕΑ, 11/12/1998

Β. Παρατηρήσεις

1.      Να γράψετε την περίληψη του κειμένου (90-110 λέξεις).                                                    (Μονάδες 25)

2.    Τα ανθρώπινα δικαιώματα κατοχυρώνονται και προστατεύονται από Συντάγματα, από Καταστατικούς Χάρτες Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, από Διακηρύξεις άφθονες και από Διεθνείς Οργανισμούς.    Να μετατρέψτε την παθητική σύνταξη της περιόδου σε ενεργητική.

                                                                   (Μονάδες 5)

3.  Δυστυχώς, ακόμα και σε χώρες με δημοκρατική διακυβέρνηση, σε χώρες του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου, γίνονται καθημερινά παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων.   Να αναπτύξτε μια παράγραφο με παραδείγματα με την παραπάνω θεματική περίοδο.                 

                                                                 (Μονάδες 15)

4. Να γράψτε από ένα συνώνυμο για κάθε μια από τις παρακάτω λέξεις:

στοιχειώδεις,εμφανίζεται, βάναυσα, άντληση, παρέχεται.                                                 (Μονάδες15)

5.      Στις μέρες μας αρκετές πολιτείες και πολλοί φορείς δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία στην προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ωστόσο, όχι σπάνια, και σε όλο τον κόσμο, τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται. Σε ένα άρθρο στην ιστοσελίδα του σχολείου σας προσπαθήστε να ερμηνεύσετε το φαινόμενο και προτείνετε τρόπους αντιμετώπισής του. (400-500 λέξεις)

                                                                     (Μονάδες 40)