Jesus VS Santa...

Η «Ανούσια Πίστη» σας εύχεται ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Ιησούς και Μαρία

Χριστιανικές... αντιγραφές παλαιότερων θεών (μέρος 2ο)

Συνεχίζοντας το άρθρο μου για της αντιγραφές των χριστιανών, θα παρουσιάσω σήμερα μερικούς ακόμα μεσσίες πριν την (υποτιθέμενη) εμφάνιση του Ιησού, που επηρέασαν καταλυτικά τους δημιουργούς του Χριστιανισμού. Η Ρώμη, όπως λέγεται, δεν χτίστηκε σε μια μέρα και το ίδιο ισχύει για τις θρησκείες, που είναι τόσο «θεόπνευστες» όσο και όλα τα υπόλοιπα ανθρώπινα δημιουργήματα. Θεμελιωμένες πάνω σε κατάλοιπα προγονολατρείας, φετιχισμού, τοτεμισμού και ανιμισμού, οι καινούριες θρησκείες κατασκευάζονται «δανειζόμενες» στοιχεία από γειτονικούς λαούς, αλλά και από προγενέστερες θρησκείες της ίδιας περιοχής. Σωστά ο Έριχ Φρομ είχε πει οτι οι σύγχρονες θρησκείες δεν είναι παρά ένα λεπτό στρώμα βερνικιού που επικάθεται πάνω σε πολλές παλιότερες στρώσεις...

ΕΛ.ΑΣ.: Απλώς άχρηστη ή μήπως επικίνδυνη;

Αν και σκόπευα να παρουσιάσω σήμερα τη συνέχεια του προηγούμενου άρθρου μου, για τις αντιγραφές που έκαναν οι χριστιανοί από άλλες θρησκείες, διάβασα κάτι στην «Ελευθεροτυπία» που με σόκαρε και αποφάσισα να το αναδημοσιεύσω. Στις πρόσφατες διαδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη σε ανάμνηση της τραγικής δολοφονίας του 15χρονου Αλέξη η ένδοξη Ελληνική Αστυνομία έκανε πάλι το θαύμα της. Προσπαθώντας να συλλάβουν όσους περισσότερους γίνεται, σύμφωνα με τα σχέδια του νέου υπουργού «προστασίας του πολίτη», ξεπέρασαν πραγματικά κάθε όριο αχρειότητας και παλιανθρωπιάς. Την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου, ο 23χρονος φοιτητής Γ.Κ. κατέβηκε με τις πιτζάμες να πετάξει τα σκουπίδια, κάτω από το σπίτι του κοντά στην πλατεία Αριστοτέλους. Παρακολουθώντας την πορεία να περνάει από μακριά είδε κάποιους αστυνομικούς να χτυπούν μια κοπέλα και τόλμησε να... διαμαρτυρηθεί!

Χριστιανικές... αντιγραφές παλαιότερων θεών (μέρος 1ο)

Φίλοι μου

Με το κείμενο αυτό σηματοδοτώ την επιστροφή μου στην ενεργό αρθρογραφία, καθώς γύρισα στην Ελλάδα πριν λίγες ημέρες. Ευχαριστώ το Stardust για την πολύτιμη συνεισφορά του κατά τη διάρκεια της απουσίας μου, ενώ θα χαρώ ιδιαιτέρως αν δω ξανά δημοσιεύσεις του στην «Ανούσια Πίστη». Όπως σας προϊδέασα την προηγούμενη φορά, έχω σκοπό να διευρύνω τη θεματολογία του blog αυτού πέρα από το δίπολο θρησκεία-αθεΐα, εμπλουτίζοντάς το με κοινωνικά, φιλοσοφικά, ψυχολογικά και άλλα θέματα. Σήμερα όμως θα ευθυγραμμιστώ λίγο με την αρχική κατεύθυνση του ιστολογίου, παρουσιάζοντάς σας ένα καθαρά θρησκευτικό άρθρο.

Η απάντηση της εκκλησίας στο θέμα της έκτακτης εισφοράς

Η εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε πως φέτος δεν θα παρανομήσει όσον αφορά την έκτακτη εισφορά για τα ακίνητα που έχει. Όμως στην απάντησή της προς το κράτος θέτει όρους για ποιά ακίνητα θα πληρώσει φόρους και ποιά όχι. Λες και οι υπόλοιποι φορολογούμενοι μπορούν να διαλέξουν για ποιά ακίνητα θα πληρώσουν..
Η απάντηση αυτή λοιπόν είναι απαράδεκτη και αναρωτιέμαι πως εμείς ως φορολογούμενοι πολίτες δεν αντιδρούμε σε αυτή την ασυδοσία.
Η απάντηση έχει ως εξής:

Γράμμα από την ξενιτιά: η γενιά των 700 (και βγάλε) ευρώ

Φίλοι μου

Με το τελευταίο (ελπίζω) αυτό γράμμα από την ξενιτιά θα σας ανακοινώσω παράλληλα κάτι σημαντικό. Αποφάσισα να διευρύνω τη θεματολογία του παρόντος ιστολογίου και να δημοσιεύω άρθρα με φιλοσοφικό, κοινωνιολογικό, πολιτικό, αλλά και ψυχολογικό περιεχόμενο, γράφοντας παράλληλα λιγότερα με καθαρά αθεϊστικό προσανατολισμό. Όπως είχα σχολιάσει στο blog των φίλων Ροΐδη και Λασκαράτου, έχω κουραστεί ελαφρώς από το φανατισμό ορισμένων ανθρώπων, για τους οποίους πιστεύω πως όσα συντριπτικά στοιχεία και αν αποκαλύψεις, αυτοί θα παραμείνουν βλακωδώς προσκολλημένοι στις θρησκευτικές τους προκαταλήψεις. Ο κόσμος μας δυστυχώς βρίθει από ανεγκέφαλους, άποψη στην οποία καταλήγω περισσότερο μέρα με τη μέρα...

"Παράνομοι" οι Σταυροί στα ιταλικά σχολεία

Γράμμα από την ξενιτιά: αφιέρωμα στον Πανούση (vol.2)

Φίλε Stardust

Όπως σας υποσχέθηκα, θα ολοκληρώσω σήμερα το αφιέρωμά μου στον Τζίμη Πανούση, παρουσιάζοντας μερικά αποσπάσματα από τις «Οι δύσεις» των ραδιοφωνικών του εκπομπών. Αν και είναι αρκετά εμφανές, με το λογοπαίγνιο αυτό σατιρίζει την παρακμή των ειδήσεων των ΜΜΕ, τα οποία πολύ εύστοχα αποκαλεί Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης. Αφήνοντας έξω τα πολιτικά σχόλια του πολυτάλαντου Τζίμη, θα ασχοληθώ κυρίως με τις αιχμές του κατά της θρησκείας, έτσι ώστε να εναρμονιστώ με το κύριο θέμα του ιστολογίου.

H δαιμονοποίηση της τεχνολογίας από την εκκλησία

Πολλές φορές ακούγονται από διάφορους επίσημους αντιπρόσωπους της εκκλησίας φωνές κατά της τεχνολογίας και της επιστήμης. Δεν είναι λίγες οι φορές που η εκκλησία επέβαλλε την άποψή της πάνω σε επιστημονικά ζητήματα πολλές φορές μάλιστα απειλώντας την ζωή επιστημόνων όπως στην περίπτωση του Γαλιλέου. Δεν είναι λίγες οι φορές που κατηγορείται η τηλεόραση, το ίντερνετ και πολλές άλλες ανακαλύψεις ως προερχόμενες από τον διάβολο.

Καταπίνουν φυτίλια για να μείνουν έγκυες

Σύμφωνα με το madata.gr :

Στην Ρόδο ανάμεσα στα Κολύμπια και τον δήμο Αρχαγγέλου βρίσκεται ο ναός της Παναγιάς Τσαμπίκας της Κυράς. Εκεί κάθε χρόνο συρρέουν προσκυνητές από κάθε μεριά της Ελλάδας κυρίως όμως άτεκνες γυναίκες, οι οποίες ζητούν από την Θεοτόκο να τους χαρίσει παιδί και της τάζουν είτε να το βαφτίσουν στον ναό της είτε να του δώσουν το όνομα της.

Οι πιστές όμως, που έχουν εναποθέσει όλες τους τις ελπίδες στις δυνάμεις της Παναγίας θα πρέπει αφού νηστέψουν και προσευχηθούν για τρεις μέρες, γεμάτες πίστη να καταπιούν το σβησμένο φυτιλάκι που ανάβει κάτω από την θαυματουργή εικόνα!

Γράμμα από την ξενιτιά: αφιέρωμα στον Πανούση (vol.1)

Φίλε Stardust

Ελπίζω το δεύτερο γράμμα μου από τα ξένα να σε βρίσκει υγιή και ευτυχισμένο. Καθώς γνωρίζω οτι είσαι σε διακοπές αυτή την περίοδο, ενώ είμαι σίγουρος οτι το ίδιο θα κάνουν πολλοί φίλοι του ιστολογίου, αποφάσισα να μη σας κουράσω με ένα εκτενές και περισπούδαστο άρθρο. Παρόλο που είχα υποσχεθεί να κάνω ένα αφιέρωμα στην εκκλησιαστική περιουσία, θα το αναβάλλω για το κοντινό μέλλον, ασχολούμενος με κάτι πιο ανάλαφρο και... καλοκαιρινό. Θα σας δώσω μια γεύση από την πικάντικη και αιχμηρή σάτιρα του Τζίμη Πανούση και συγκεκριμένα θα παρουσιάσω σήμερα αποσπάσματα από το βιβλίο του «Πούστευε και μη ερεύνα», ενώ στο επόμενο γράμμα μου από τις «Οι Δύσεις» των ραδιοφωνικών του εκπομπών.

Γράμμα από την ξενιτιά: η κοροϊδία της φιλανθρωπίας

Φίλε Stardust

Χαιρετίσματα από την ξενιτιά σε σένα και όλους τους φίλους του ιστολογίου! Η αλήθεια είναι πως άργησα κάπως να γράψω, παρόλο που το είχα υποσχεθεί. Η ζωή μου όμως εδώ ακολουθεί άλλους ρυθμούς και για λίγες εβδομάδες έβγαλα από το πρόγραμμά μου την αγαπημένη μου ασχολία του blogging. Άρχισαν μάλιστα να μου περνούν από το μυαλό σκέψεις πως «ξεθύμανα» με το θέμα της θρησκείας και οτι θα ήταν καλύτερο να στραφώ σε πιο κοινωνικά – φιλοσοφικά θέματα, αν συνεχίσω να γράφω άρθρα. Αυτά μέχρι πριν λίγες ημέρες, όταν μια τηλεφωνική συνομιλία με ένα συνάδελφο από την Ελλάδα φούντωσε πάλι την οργή και την αγανάκτησή μου για το Χριστιανισμό, και συγκεκριμένα για το οικτρό σύστημα δημόσιων σχέσεων που έχουν κατ' ευφημισμόν ονομάσει «φιλανθρωπία».

Χριστιανικοί πειρασμοί σε 4x4

Σεμνοί και ταπεινοί οι μοναχοί στις μέρες μας..

Ο εν καλή πίστει απατημένος θρήσκος

Ένα πανέμορφο απόσπασμα από το έργο του Ανδρέα Λασκαράτου "Ιδού ο άνθρωπος" όπου περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τον χαρακτήρα του απατημένου θρήσκου:

Η απάτη δεν είναι διόλου δυσάρεστη. Δυσάρεστο είναι το ξεσκέπασμά της.Ιδέτε τον θρήσκον- με πόσην ευχαρίστηση κάνει κάποια του θρησκευτικά έθιμα, που τα νομίζει θρησκείαν, και πιστεύει πως θα τονε σώσουνε- η σαρακοστή του, το πάσχα του, τα τετραδοπαράσκευά του, τ'αρτσιβούρτσια του, τα ξεμολοήματα και μεταλαβήματα, οι γονατοκκλησιές και οι σταύρωσες, οι χαιρετισμοί και τα δώδεκα Ευαγγέλια, τα οληνύχτια, οι θρόνοι.. τον γεμίζουν ελπίδες και τον ευτυχίζουνε.

Η προπαγάνδα των μοναχών μέσω της "Κλίμακας"

Απολαύστε μερικά δείγματα "αγάπης" και "ταπεινότητας" από το βιβλίο προσηλυτισμού μοναχών "κλίμαξ" (του αγ.ιωάννου του σιναϊτου).

Εκείνοι που ζουν στον κόσμο και λυώνουν στις αγρυπνίες, τις νηστείες, τους κόπους και τις κακουχίες, όταν αναχωρήσουν από τους ανθρώπους προς την μοναχική ζωή, σαν σε κάποιο δοκιμαστήριο ή στάδιο, όλη αυτή την προηγούμενη άσκησή τους, την νοθευμένη και επιφανειακή, δεν την συνεχίζουν πλέον. (σελ.47)
..Με λίγα λόγια όλες οι τελετές στις οποίες συμμετέχουν οι πιστοί στις εκκλησίες σύμφωνα με τους μοναχούς είναι "νοθευμένες και επιφανειακές ασκήσεις"..

Η "αγία" μητέρα Τερέζα και το θέμα της έκτρωσης

Η σεμνή αλβανή καλόγρια που υποτίθεται πως βοηθούσε τους φτωχούς στην Καλκούτα, όπου μέσα σε νοσοκομεία-φέρετρα άφηνε τους άρρωστους χωρίς φάρμακα και χωρίς επεμβάσεις και μόνο όπλο την "προσευχή" να αργοπεθάνουν.

Η ελληνική άποψη για το χριστιανικό δόγμα - Κέλσος

Υποψιάζομαι όμως ότι αν όλοι οι άνθρωποι θελήσουν κάποτε να γίνουν χριστιανοί, οι τελευταίοι δεν θα τους δεχτούν με προθυμία. Στο ξεκίνημά τους ήσαν ολιγάριθμοι κι είχαν ενιαία πίστη- στη συνέχεια πλήθυναν και εξαπλώθηκαν και από τότε διασπώνται σε διάφορες αιρέσεις κι η κάθε μια εννοεί να έχει τις φατρίες της. Από την αρχήάλλωστε, τέτοια τραβούσε η ψυχή τους. Κι όπως έχουν πληθύνει οι διάφορες παρατάξεις τους, έφτασαν να αλληλοκατηγορούνται- και αν υπάρχει ακόμα κάτι το κοινό μεταξύ τους, αυτό είναι μονάχα το όνομα.

Το αντιφεμινιστικό κήρυγμα των ευνούχων ρασοφόρων

Μεταξύ των δύο φύλων ο άνδρας είναι ο αγαπημένος του χριστιανικού θεού και εκκλησίας

Αλλαγή φρουράς!

Αγαπητοί φίλοι της «Ανούσιας Πίστης».

Μετά από σχεδόν ένα χρόνο blogging, θα αναγκαστώ να αποσυρθώ μερικώς για λίγο καιρό. Θα λείψω για μερικούς μήνες στο εξωτερικό, για κάποια μετεκπαίδευση στη δουλειά μου, και υπολογίζω οτι δε θα έχω τόσο χρόνο να ασχολούμαι με το γράψιμο όπως στην Ελλάδα. Για όσο καιρό θα απουσιάζω λοιπόν, παραδίδω τη σκυτάλη του ιστολογίου στον καλό φίλο stardust, ο οποίος θα απαντάει στα σχόλιά σας και θα γράφει δικά του κείμενα.

Η «Ζωή» μέσα από τα μάτια του Χ. Γιανναρά (μέρος 2ο)

Σήμερα θα συνεχίσω το προηγούμενο άρθρο μου για την παραεκκλησιαστική οργάνωση «Ζωή», χρησιμοποιώντας την ίδια πηγή, το βιβλίο «καταφύγιο ιδεών» του καθηγητή Χρήστου Γιανναρά. Θα ξεκινήσω με ένα θέμα στο οποίο αναφέρθηκα μόνο ακροθιγώς, την πορεία του «ζωικού» Ιερώνυμου Κοτσώνη και πολλών ακόμα στελεχών της οργάνωσης στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας:

Η «Ζωή» μέσα από τα μάτια του Χ. Γιανναρά (μέρος 1ο)

Πρόσφατα αγόρασα το «Καταφύγιο Ιδεών» του Χρήστου Γιανναρά, ενός ανθρώπου που γνώριζα μόνο ονομαστικά. Στο αυτοβιογραφικό αυτό βιβλίο, εκτός από την περιγραφή των παιδικών και εφηβικών του χρόνων, ασκεί σκληρή κριτική εναντίον της χριστιανικής οργάνωσης «Ζωή», στην οποία ήταν μέλος επί σειρά ετών. Οι καταγγελίες που εκτοξεύει είναι ιδιαίτερα σοβαρές και συχνά σοκαριστικές, αυτό όμως που ενισχύει το κύρος τους είναι η ίδια η προσωπικότητα του κ. Γιανναρά. Δεν πρόκειται για κάποιον άθεο που ήταν μπλεγμένος στις χριστιανικές οργανώσεις στα νιάτα του και στη συνέχεια αναθεώρησε, αλλά για έναν από τους κατεξοχήν εκπροσώπους της «χριστιανικής διανόησης», φανατικό υποστηρικτή της Εκκλησίας και φορέα ακραίων συντηρητικών απόψεων. Στο βιβλίο αυτό λοιπόν έχουμε μία από τις σπάνιες ευκαιρίες να διαβάσουμε μια «κριτική εκ των έσω» των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων, από έναν άνθρωπο που δεν αποκήρυξε ποτέ του την ορθοδοξία.

Η «ανεκτίμητη» σοφία των γεροντάδων (Παΐσιος νο. 3)

Γεια σας και πάλι, φίλοι μου! Μετά από απουσία σχεδόν τριών εβδομάδων επιστρέφω στην ενεργό δράση του blogging... Ο μεγάλος φόρτος εργασίας σε συνδυασμό με έναν πυρετό που με ταλαιπώρησε αρκετές μέρες, με κράτησαν εκτός διαδικτύου. Τώρα είμαι καλά όμως (με τη βοήθεια του Θεού, του Βάαλ και του Ζωροάστρη) και θα επαναφέρω στο προσκήνιο ένα θέμα που ουσιαστικά εσείς το ζητήσατε. Τις θαυμαστές περιπέτειες και τις μνημειώδεις ρήσεις του πάνσοφου γέροντα Παΐσιου. Αν και του έχω αφιερώσει δύο άρθρα στο παρελθόν, φαίνεται πως οι ιστορίες γι' αυτόν είναι ατέλειωτες, όπως και η δίψα του κοινού για άφθονο γέλωτα... Ξεκινώ από μερικές σοφίες του παππούλη, που μου έστειλε ο φίλος Μιχάλης Ρ., περί του πόνου, των ασθενειών και των βασάνων γενικότερα:

Οι ομιλίες του «χομεϊνί» Αυγουστίνου Καντιώτη

Το σημερινό άρθρο αποτελεί συνέχεια του αφιερώματός μου στον «Χομεϊνί της Μακεδονίας» Αυγουστίνο Καντιώτη. Η παρουσίαση αποσπασμάτων από ομιλίες και άρθρα του είναι ένας πολύ καλός τρόπος ώστε να σχηματίσετε μια όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη άποψη για τον επικίνδυνο αυτόν άνθρωπο. Θα ξεκινήσω δυναμικά με το... επικήδειο άρθρο που έγραψε ο εν λόγω αρχιερέας στο περιοδικό «χριστιανική σπίθα» μετά το θάνατο του παγκοσμίως καταξιωμένου συγγραφέα μας, Νίκου Καζαντζάκη:

Η ζωή του «χομεϊνί» Αυγουστίνου Καντιώτη

Μετά από την τριλογία για τη σχέση ψυχανάλυσης και θρησκείας θα ασχοληθώ με κάτι πιο... ανάλαφρο. Τον κωμικοτραγικό και ευτράπελο βίο του πρώην μητροπολίτη Φλώρινας, Αυγουστίνου Καντιώτη. Ενός ανθρώπου που εισήγαγε το φονταμενταλιστικό και φασιστικό καθεστώς του Ιράν στην επικράτειά του, αποδεικνύοντας περίτρανα οτι ο μεσαίωνας δεν έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Σήμερα θα παρουσιάσω ορισμένα περιστατικά από τη ζωή του που είναι άξια προσοχής, ενώ στο επόμενο αφιέρωμα θα παραθέσω κάποιες ξεκαρδιστικές ομιλίες του. Θα ξεκινήσω με λίγα στοιχεία από την βιογραφία του που μου έκαναν εντύπωση:

Θρησκεία και ψυχανάλυση (μέρος 3ο)

Σήμερα, ανήμερα της γιορτής της ανάστασης από τους χριστιανούς, εγώ θα προτιμήσω να ασχοληθώ με ένα άλλο θέμα. Πιο συγκεκριμένα, θα ολοκληρώσω την τριλογία των άρθρων που ασχολούνται με την ιδιαίτερη σχέση θρησκείας και ψυχολογίας. Ο ψυχολόγος στον οποίο θα αναφερθώ είναι ο Έριχ Φρομ. Γερμανός στην καταγωγή, σπούδασε κοινωνιολογία και ψυχολογία, ενώ υπήρξε μαθητής του Φρόυντ επί σειρά ετών. Διαφοροποιήθηκε σύντομα από τις θεωρίες του δασκάλου του και ίδρυσε δική του σχολή, σε συνεργασία με τον Βίλχεμ Ράιχ και την Κάρεν Χόρνεϋ. Αν και δεν παραμέλησε την ατομική ψυχολογία, έριξε περισσότερο βάρος στις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη μιας κοινωνίας και την αλληλεπίδρασή των ατόμων με την ίδια την κοινωνία.

Θρησκεία και ψυχανάλυση (μέρος 2ο)

Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου, θα παρουσιάσω σήμερα τις απόψεις ενός άλλου μεγάλου θεωρητικού της ψυχανάλυσης, του Kαρλ Γκούσταβ Γιουνγκ. Ο Γιουνγκ, ψυχίατρος από την Ελβετία, αρχικά ήταν μαθητής και συνεργάτης του Φρόυντ, σε σημείο που ο τελευταίος τον προετοίμαζε για «διάδοχο» του όταν αποσυρθεί. Το 1911 μάλιστα εξελέγη πρόεδρος της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Εταιρίας. Οι διαφωνίες που είχε όμως με αρκετές από τις απόψεις του Φρόυντ, τον οδήγησαν στην παραίτηση και την ίδρυση δικής του σχολής το 1912, με το όνομα «αναλυτική ψυχολογία». Αίσθηση προκάλεσε η θεωρία του για το συλλογικό ασυνείδητο, μια περιοχή της διάνοιας που είναι κοινή σε όλους τους ανθρώπους και είναι υπεύθυνη για περίεργες αντιληπτικές εμπειρίες και πεποιθήσεις. Προχώρησε ακόμα περισσότερο τη θεωρία του με την περιγραφή των αρχετύπων, εννοιών δηλαδή που έχουν καθολική αποδοχή από ανθρώπους εντελώς διαφορετικών περιοχών και πολιτισμών.

Θρησκεία και ψυχανάλυση (μέρος 1ο)

Η ψυχανάλυση, ο πιο γνωστός ίσως κλάδος της ψυχολογίας, έχει ασχοληθεί σε μεγάλο βαθμό και με το θέμα της θρησκείας. Η ψυχολογία, ως επιστήμη που μελετά τις εκδηλώσεις της συμπεριφοράς του ανθρώπου, ταυτόχρονα με τις σκέψεις, τις ιδέες και τα συναισθήματά του, περιλαμβάνει αναλύσεις θεσμών όπως η πολιτική και η θρησκεία. Αυτό ήταν αναπόφευκτο, καθώς η θρησκευτική εμπειρία, η πίστη σε δεισιδαιμονίες και προλήψεις, αλλά και η οργάνωση της προσωπικής ηθικής με βάση συγκεκριμένα αυστηρά πρότυπα, αποτελούσαν πάντοτε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων. Πολυάριθμοι ψυχαναλυτές, φορείς διαφορετικών πεποιθήσεων και ιδεών, έδειξαν ενδιαφέρον για τη θρησκεία, εξετάζοντας πολλές διαφορετικές πτυχές της. Τρεις από τους πλέον γνωστούς και αξιόλογους ήταν ο Φρόυντ, ο Γιουνγκ και ο Φρομ. Θα παρουσιάσω σε διαφορετικά άρθρα κάποια θεμελιώδη στοιχεία των μελετών και των συμπερασμάτων τους, ακολουθούμενα από μερικές δικές μου παρατηρήσεις.

Εξομολογήσεις ενός πρώην άθεου

Φίλοι μου, δεν είναι κακό να κάνει κάποιος λάθη. Το κακό είναι να επιμένει να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο, ακόμα και όταν καταλάβει ότι σφάλει. Αυτό θα προσπαθήσω να αποφύγω σήμερα, παρουσιάζοντάς σας ένα θέμα που έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα, αυτό της μεταστροφής μου στον τομέα της πίστης. Όπως σας έχω ξαναπεί, κάποτε ήμουν Χριστιανός και μάλιστα ένθερμος. Κάποιες κακές συναναστροφές και αναγνώσματα με έκαναν να βγω από το δρόμο του Θεού και να αρχίσω να αμφιβάλω, εμπιστευόμενος την ταπεινή μου κρίση και λογική περισσότερο από την ανυπέρβλητη Σοφία του Κυρίου. Έφτασα στο σημείο να γίνω εντελώς άθεος, αποβάλλοντας από μέσα μου κάθε στάλα πνευματικότητας που με αξίωσε ο Θεός να αποκτήσω. Έφτιαξα μάλιστα και το παρόν ιστολόγιο, με σήμα τον Ιησού Χριστό διαγραμμένο, με σκοπό να λοιδορώ και να χλευάζω τα λίγα ιερά και όσια που μας έχουν απομείνει στην κενή εποχή που ζούμε. Έκανα λάθος, το παραδέχομαι δημόσια και ζητώ από τον Κύριο να με συγχωρέσει.

Προβληματισμοί: το ζήτημα των εκτρώσεων

Απόψε επανέρχομαι με ένα κείμενο που περισσότερο έχει σκοπό να προβληματίσει και να οδηγήσει σε συζήτηση. Θα ασχοληθώ με το αμφιλεγόμενο θέμα των εκτρώσεων, παρουσιάζοντάς σας μερικά στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της κάθε διαφορετικής πλευράς, δηλαδή με όσους συμφωνούν, αλλά και με όσους καταδικάζουν την πρακτική των εκτρώσεων. Αρχικά, θα ξεκινήσω με έναν ορισμό. Σύμφωνα με τον καθηγητή Ι. Μπόντη, έκτρωση είναι η διακοπή της κύησης πριν το κύημα ολοκληρώσει την ενδομήτρια ανάπτυξή του ώστε να είναι βιώσιμο, δηλαδή πριν να συμπληρώσει την 24η εβδομάδα της κύησης. Οι εκτρώσεις διακρίνονται σε αυτόματες και τεχνητές. Στην καθομιλουμένη, με τον όρο «εκτρώσεις» αναφερόμαστε κυρίως στις τεχνητές, ενώ για τις αυτόματες χρησιμοποιούμε τη λέξη «αποβολές».

Ο «ιππαστί δεσπότης» Στυλιανός Πρεβέζης

Σήμερα αποφάσισα να ελαφρύνω λίγο το κλίμα. Μετά τα προηγούμενα σοβαρά άρθρα είπα να χαλαρώσω λίγο και να σας διηγηθώ μια ευτράπελη, κωμική, αλλά και τραγική ιστορία. Αυτή του ξακουστού «Αγίου Πρεβέζης» Στυλιανού, που έμεινε γνωστός και με το χαϊδευτικό «ο ιππαστί δεσπότης»! Ένα τεραστίων διαστάσεων σκάνδαλο, που σημάδεψε την ελληνική κοινωνία όταν αποκαλύφθηκε τον Αύγουστο του 1978, από τον ίδιο τον τότε αρχιεπίσκοπο (και προσωπικό φίλο του δικτάτορα Ιωαννίδη) Σεραφείμ.

Πέντε σπαστικά πρόσωπα

Μετά από πρόσκηση του φίλου Omadeon, θα γράψω μια λίστα με τα πέντε πράγματα που με ενοχλούν τον τελευταίο καιρό. Για να το κάνω πιο ενδιαφέρον, δεν θα αναφερθώ σε καταστάσεις ή αντικείμενα, αλλά μόνο σε πρόσωπα και ομάδες προσώπων (μισό λεπτό να πάρω το φτυάρι...). Ξεκινάμε λοιπόν:

Συγχωροχάρτια... made in the East!

Φαντάζομαι όλοι έχετε ακούσει για τα διαβόητα συγχωροχάρτια. Μια εφεύρεση των «μιαρών δυτικών», που εκμεταλλεύονταν την αφέλεια του κόσμου για να γεμίζουν τα ταμεία της Εκκλησίας τους με χρυσό. Αυτή είναι όμως μόνο η μισή αλήθεια... Η πλήρης αλήθεια είναι οτι συγχωροχάρτια εξέδιδαν κατά κόρον και τα ορθόδοξα πατριαρχεία, μέχρι μάλιστα τη δεκαετία του... 1950! Μάλιστα κύριοι, συγχωροχάρτια της δικής μας ανατολικής Εκκλησίας, στην οποία οφείλουμε την πατρότητα της ελληνικής λέξης, σύμφωνα και με την ορθόδοξη σύνοδο του 1727:

Η εσχατολογία γενικότερα

...Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,

κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.

Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,

και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.

Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

Κωνσταντίνος Καβάφης (1904) «Περιμένοντας τους Βαρβάρους»

Η εσχατολογία στην καινή διαθήκη

Το επικείμενο τέλος του κόσμου ανέκαθεν ασκούσε μια τρομακτική και συνάμα γοητευτική επίδραση στις μάζες. Ο τρομοκρατημένος και κυριευμένος από θρησκευτικό ζήλο κόσμος είναι ευάλωτος στην πιο ακραία χειραγώγηση και μπορεί να δώσει εύκολα την περιουσία ή ακόμα και τη ζωή του στους κήρυκες της συμφοράς. Αυτός είναι ο βασικότερος λόγος που η «προφητεία» για το επερχόμενο τέλος του κόσμου έχει επαναληφθεί εκατοντάδες φορές (με αποτυχία) μέχρι σήμερα, από «προφήτες» των περισσότερων γνωστών θρησκειών και αιρέσεων. Η ενασχόληση με αυτού του τύπου τις προβλέψεις έχει ονομαστεί «εσχατολογία», προφανώς από τους «έσχατους χρόνους».

Ένας χρόνος χωρίς το «μεγάλο εθνάρχη»

«Ο Σεβ. Μητροπολίτης Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης είναι πολυμαθής και πολύγλωσσος, ικανότατος κήρυκας και ρήτορας, παραγωγικός συγγραφέας, άριστος οιακοστρόφος... ποιμαίνει άψογα την εκκλησία, η οποία επί των ημερών του πέρασε στην λαμπρότερη φάση της ιστορικής της πορείας. Υπήρξε πρωτοπόρος και χαλύβδινος υπερασπιστής των δικαιωμάτων της εκκλησίας, φλογερός συμπαραστάτης στους αγώνες υπεράσπισης των εθνικών μας ζητημάτων.»

Με αυτά τα λόγια παρουσίαζε τον μακαριστό Χριστόδουλο, όταν έγινε αρχιεπίσκοπος το 1998, η ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος. Σήμερα, ένα χρόνο περίπου μετά το θάνατό του, αποφάσισα να κάνω ένα σύντομο αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του, τα οποία όπως θα διαπιστώσετε απέχουν πάρα πολύ από την ιδανική παραπάνω εικόνα.

Η «ανεκτίμητη» σοφία των γεροντάδων (Παΐσιος νο. 2)

Αν και έχω ήδη γράψει ένα αφιέρωμα στο παρελθόν για τον συγκεκριμένο πάνσοφο γέροντα, το υλικό που βρήκα στο διαδίκτυο είναι τόσο πλούσιο και ενδιαφέρον, που δεν μπορώ να το αφήσω να πάει χαμένο. Στη σελίδα www.psyche.gr υπάρχει ολόκληρο τμήμα αφιερωμένο στις... ανεκτίμητες σοφίες του Παΐσιου. Ο άνθρωπος δεν είναι απλά χαμηλότατου διανοητικού και μορφωτικού επιπέδου, αλλά έχει μια τελείως στρεβλή άποψη για τη ζωή και το θάνατο, τη χαρά και τη διασκέδαση, τα δικαιώματα των γυναικών και των παιδιών. Εντύπωση μου κάνει πως ένας αγράμματος, κουτοπόνηρος και διεστραμμένος τύπος κατάφερε να ξεγελάσει τόσες εκατοντάδες ανθρώπους ώστε να τον θεωρούν ήδη άγιο, να έχουν την εικόνα του σε τοίχους και οθόνες κινητών, ακόμα και να ονομάσουν... δρόμο με το όνομά του!

Βραβεία Proximidade

Πρόσφατα, οι καλοί φίλοι Πεντανόστιμη και The Stranger μου έκαναν την τιμή να απονείμουν στην αφεντιά μου το συμβολικό βραβείο proximidade (εγγυήτητας μάλλον, δεν το κατέχω καλά το Ιταλικό)... Το κείμενο του βραβείου είναι το εξής:

«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι.

Οι... εύσωμοι χριστιανορθόδοξοι ιερείς

Επειδή το προηγούμενο άρθρο ήταν πολύ βαρύ κι ασήκωτο, για να ευθυμήσουμε λίγο θα περάσω στο θέμα των χριστιανορθόδοξων διατροφικών συνηθειών και συγκεκριμένα αυτών του κλήρου. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί οι παπάδες και οι μητροπολίτες μας είναι κάπως... εύσωμοι; Τα παρακάτω κείμενα που παραθέτω δίνουν την απάντηση. Αρχικά, ένα άρθρο από το πολύ καλό δωρεάν περιοδικό «Υποβρύχιο», που κυκλοφορεί μόνο στην Αθήνα:

Προβληματισμοί: το ζήτημα της ευθανασίας

Σήμερα αποφάσισα να γράψω κάτι διαφορετικό. Θεώρησα οτι θα ήταν ενδιαφέρον αν παρουσίαζα ένα αμφιλεγόμενο θέμα χωρίς να παίρνω σαφή θέση, με σκοπό να γίνει μετά συζήτηση από τους σχολιαστές του ιστολογίου. Εμπνεόμενος από τους φίλους Διαγόρα και Σπίθα, χωρίς όμως να θέλω να τους αντιγράψω, θα αναλύσω σήμερα το ιδιαίτερα ενδιαφέρον αλλά και κάπως «βαρύ» θέμα της ευθανασίας. Τι είναι όμως ευθανασία; Με τον όρο αυτόν περιγράφεται η περίπτωση κατά την οποία είναι βέβαιο ότι ο άνθρωπος θα υποκύψει στο μοιραίο και απλά επιταχύνεται ο θάνατος του, με σκοπό να απαλλαγεί από την επιθανάτια αγωνία. Η ευθανασία διακρίνεται στην ενεργητική, όταν με συγκεκριμένες ενέργειες υποβοηθείται η έλευση του θανάτου από τρίτο άτομο και στην παθητική, κατά την οποία απλά δε λαμβάνονται μέτρα προς παρεμπόδιση του.

Οι κωμικοτραγικές τακτικές των απολογητών της ΟΟΔΕ

Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου, όπου παρουσίαζα στοιχεία για τους εκκλησιαστικούς κύκλους που καθοδηγούν τους απολογητές και τις δράσεις τους, θα επεκταθώ σήμερα λίγο παραπάνω. Αρχικά θα παραθέσω ένα μακροσκελές, μα ιδιαίτερα ενδιαφέρον μήνυμα, που είναι άκρως κατατοπιστικό για τον τρόπο δράσης και τις μεθόδους των απολογητών. Η προέλευσή του είναι ίδια με αυτή των προηγουμένων (παλιό forum των απολογητών) και η δομή του τέτοια, ώστε θα μπορούσε άνετα να παραλληλιστεί με κατευθυντήριες εντολές προς τα μέλη μιας παρακρατικής οργάνωσης... Ας περάσουμε στο ίδιο το κείμενο:

Ποιοί κατευθύνουν τους «απολογητές»;

Στο μικρό διάστημα που ασχολούμαι με τα blogs έχω κάνει ορισμένες διαπιστώσεις. Πολλοί προσπαθούν να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη στο διαδίκτυο, εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα, ενώ επιφανειακά παρουσιάζονται ως «ανεξάρτητοι» και «σκεπτόμενοι». Το λυπηρό αυτό φαινόμενο συναντάται σχεδόν σε όλους τους τύπους ιστολογίων, από δημοσιογραφικά (όπως τα «ανεξάρτητα» press-gr και τρωκτικό), ιδεολογικά (ο ΔΑΠίτης politis-gr που ξεσκέπασε ο φίλος Βλαχοκυριλές) μέχρι φυσικά θρησκευτικά. Για την τελευταία κατηγορία θα σας μιλήσω εκτενώς σήμερα. Συχνά είχα διαβάσει κατηγορίες οτι πίσω από ιστολόγια και ιστοσελίδες τύπου ΟΟΔΕ, Ανώνυμου Απολογητή και Porta Aurea κρύβονται κύκλοι της αρχιεπισκοπής και προβεβλημένοι ιερείς, όπως ο πατήρ Μεταλληνός. Μου μπήκαν ψύλλοι στα αυτιά, αλλά μη έχοντας απτές αποδείξεις, θεώρησα της κατηγορίες αυτές υπερβολικές.

Ομοφυλόφιλος ο Ιησούς; Το μυστικό κατά Μάρκον ευαγγέλιο

Σήμερα θα αναφερθώ σε κάτι που πιθανότατα δεν έχετε ξανακούσει. Στο μυστικό κατά Μάρκον ευαγγέλιο που γράφει σχεδόν χωρίς περιστροφές οτι ο Χριστός είχε ομοφυλοφιλικές εμπειρίες! Θα μου πείτε και τι έγινε, αφού ο Ιησούς πιθανότατα είναι φανταστικό πρόσωπο... Το θέμα όμως παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς η Εκκλησία ανέκαθεν καταδίκαζε την «αρσενοκοιτία» ως ύψιστη αμαρτία, με πολλά μέλη της να φτάνουν σε ακρότητες όπως να εισηγούνται τη θανάτωση των «μιαρών» ή να δίνουν την εξήγηση οτι ο Χριστός δεν ενανθρωπίστηκε για τόσους αιώνες, κρατώντας μας... μούτρα για την ομοφυλοφιλία πολλών στην κοινωνία μας (βλέπε την παλαιότερη ανάρτησή μου για το Πηδάλιον)! Θα ήθελα επίσης να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα πριν ξεκινήσω. Δεν είμαι ομοφυλόφιλος, αλλά ούτε και έχω πρόβλημα με τη σεξουαλική ζωή κανενός, αρκεί να μην παραβιάζονται τα δικαιώματα των άλλων (βιασμός, παιδεραστία). Αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων...

Μια «ανούσια» ανασκόπηση του 2008

Καλή χρονιά σε όλους! Με αφορμή την αλλαγή του έτους, κάθισα να γράψω μια μικρή ανασκόπηση του blog αυτού, αλλά και της ιστορίας μου σαν blogger.

Ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο στα τέλη Ιουλίου, επηρεασμένος από ένα φίλο που μου ανέφερε οτι ο ξάδελφός του στην Αγγλία είχε φτιάξει δικιά του ιστοσελίδα. Αρχικά, καθώς ήμουν παντελώς άσχετος με το θέμα, σκέφτηκα να ιδρύσω κι εγώ μια σελίδα, όταν όμως διαπίστωσα οτι απαιτούσε γνώσεις που δεν διέθετα και αρκετά χρήματα κάθε μήνα το μετάνιωσα! Μετά θυμήθηκα οτι κάπου είχα διαβάσει για τα blogs... Ψάχνοντας στα τυφλά, ανακάλυψα το blogger, για να διαπιστώσω οτι θα μπορούσα να κάνω τη δουλειά που ήθελα πολύ ευκολότερα και φυσικά δωρεάν. Έτσι, το ταπεινό όνειρο να δημοσιεύω τις σκέψεις μου στο διαδίκτυο έγινε πραγματικότητα! Το θέμα του blog το είχα σκεφτεί από πριν. Καθώς ασχολούμουν για καιρό με το θέμα της θρησκείας, περιοριζόμενος όμως στο να εκθέτω τις «διαφορετικές» απόψεις μου σε συζητήσεις λίγων ατόμων, αποφάσισα να επεκταθώ στον πολύμορφο χώρο του διαδικτύου.