anı etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
anı etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

24 Temmuz 2012 Salı

Gayet normal şartlar altında







"(Ne kadar da çok severmişiz birbirimizi
Sahi ne kadar da çok severmişiz
Yıllarca, yüzyıllarca öpüştük
Sigaralar tuttuk, içkilerin en iyisini sunduk
İstersen bu gece burada kal, dedik
Sağlığımızı sorduk, bir sürü ilaç adları saydık
Sık sık görüşelim, olmaz mı dedik
İyi bildiğimiz ne varsa yaptık, 

ayrıldık
Ortada
Her zamanki gibi bir karanfil kaldı.)"edip cansever

ortada hep bir karanfil kalır
yanık bir karanfil
kokusu hiç gitmez, belki aylar aylar sürer...
sonra bir şarkı ile bir şiir birleşir, hiç bir şey olmasına gerek yok, hani yolda yürürken birini benzetmemişsindir bu sefer, ya da uzaktan gelen  şarkı da değildir hiç hatırlatmayan, yolda yürüdüğü sokak, öptüğü köşeden bile geçseniz her gün , yok bunlardan değil, eve girdiniz bir koku yayıldı sizinle birlikte, yok ondan da değil, sevdiğiniz bir kitaptan ortak bir cümle de değil, böyle birden ansızın hani bir sebep yokken bir karanfil kokusu yayılır, yanık yanık...
hiç dinlemediğiniz bir şarkı çalmaya başlar içinizde durmadan , hani sarılsanız birine gidecek belki o koku, o an bile olsa... 
ama sarılamazsınız
koku yapışır burnunuza

hem de hiç bir sebep yokken ortada
gayet normal şartlar altında




sonra...
sonrası kalır

20 Haziran 2012 Çarşamba

unutamamak şairleri

sormuyorum nedenini artık,

sevdiğim şairlerin yüzlerini gördüğümde seninle karşılaşmış gibi olmanın verdiği hissi...

sanki
hala oturuyoruz
ve
vakit haziran bir akşamüstü

5 Aralık 2009 Cumartesi

Ortaçgil Hafifliğinde Bir Anı

Malum yaklaşık bir haftadır gelişmiş bir mikropla savaşıyorum çekişmeye dönüştü tabi. Neyse efenim bu ara kafam gürültü götürmediğinden pek bişi dinlemedim birkaç gündür ise sakin usul usul ortaçgil dinliyorum.ohh böyle nasıl iyi geliyor...ilaç gibi...

98 zamanlarıymış Bülent Ortaçgil'in "Light" albümü çıkmış.Ben lise hazırlıktaydım sanırım.Ablam da çok severdi Ortaçgili doğumgünü yaklaştığı için onun albümünü almaya karar verdim.Tabi kaset devri o zaman cd filan yok piyasada.Albümün yeni çıktığını da öğrendim her okul çıkışı tırım tırım arıyorum küçücük yerde.Okulda arkadaşlarıma soruyorum güya benim gibi olan arkdaşlarıma "o kim" diyolar delleniyorum "bilmiyo musunuz ?" diye  hayır bilmiyolar sinir olmuştum nasıl bilmezler diye "kim o kızım var mı öyle biri ben hiç duymadım" sesleri hala kulağımdadır.Sorduğum yerlerde de uzuncaa bir hmmmmmm'dan sonra "kim bülent ortaçgil bi dakka bakalım kalmamış efendim" gibi cümlelerle çıkıyorum dükkandan.Tabi gülüyordum kasetler gelmiş gelmiş çok sevdiğim caaanım inegölün caaaanım onu tanımayan insanları son albümünü duymuş kapış kapış gitmiş tebi tebi ben de yedim diyerek söylene söylene çıkıyordum.Neyse ki bir yerden buldum sonunda albümü uçarak aldım filan, hatırlıyorum nasıl da sevinmiştim.Hala da durur o kaset.O  zamandan beri en çok sevdiğim albümlerden biri olmuştur.O zamandan beri uçarak kaçasım vardır burdan.Neyse konu bu değil...

seviyorum seni Ortaçgil çok hem de ...
ben de anımsattığın şeyleri seviyorum...
hissettirdiklerini seviyorum...
gülümsetmeni...
bağırmadan usul usul konuşmanı gitarını tıngırdatmanı...
dünyaya baktığın pencereyi...
gerçekleri söyleyiş tarzını
sorgulamarını....
sesinin rengini...
dinginliğini çok seviyorum....

benim söylememin belki hiç önemi yok ama yine de söylüyorum:
iyiki varsın...

şarkılarım senindir
şarkıların benim...