Ματιές στις ομορφιές της Κεφαλονιάς.

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Μάϊο.
Κεφαλλονιά. Παραλία στο Φισκάρδο..

Το Αργοστόλι.

Έχω ετοιμάσει για σήμερα, φίλες και φίλοι, έναν όμορφο περίπατο σε κάποιες ομορφιές της Κεφαλονιάς. Ελάτε λοιπόν να τον απολαύσουμε.
Στις 12 Αυγούστου του 1953 ο εγκέλαδος θα χτυπήσει τα Εφτάνησα. Οι σεισμοί, με ένταση 7,2 της κλίμακας Ρίχτερ και χρονικής διάρκειας 58 δευτερόλεπτα, θα καταστρέψουν το νησί της Κεφαλλονιάς. Τίποτα πια δεν θα μοιάζει με το χτες. Θα ακολουθήσει μια μαζική μετανάστευση με δραματική μείωση του πληθυσμού. Γενικά θα αλλάξουν τα πάντα. Κι΄όμως...

Η Κεφαλλονιά σήμερα είναι ένα πανέμορφο νησί που γοητεύει τους επισκέπτες για τις ομορφιές του αλλά και για τις αντιφάσεις που προσφέρει. Κι΄ακόμα έχει γίνει παγκόσμια γνωστή για τις εντυπωσιακές παραλίες της οι οποίες έχουν βραβευτεί πάρα πολλές φορές ακόμα και σαν οι καλύτερες του κόσμου.

Η πολυβραβευμένη και παγκοσμίως γνωστή παραλία του Μύρτου.

Μια τέτοια διάκριση έχει πάρει και ο μυθικός πλέον Μύρτος.

Βέβαια ένα από τα πολλά αξιοθέατα του νησιού είναι το υψηλότερο βουνό στα Εφτάνησα, ο Αίνος. Το Monte Nero των Ενετών. Και τούτο το όνομα του το έδωσαν για τα μαύρα έλατα που είναι μοναδικά για την ναυπήγηση των πλοίων.

Το νησί έχει και τα “μυστήριά” του. Πρόκειται για γεωλογικά φαινόμενα στα οποία σήμερα έχει δοθεί κάποια εξήγηση όμως παραμένουν γνωστά σαν “Μυστήρια της Κεφαλονιάς”. Ουδεμία σχέση με το λογοτεχνικό αριστούργημα του μεγάλου Ληξουριώτη σατυρικού ποιητή Ανδρέα Λασκαράτου. 

Οι Καταβόθρες.

Κυριότερα απ΄αυτά φυσικά είναι η Κουνόπετρα στο Ληξούρι, οι Καταβόθρες, το Σπήλαιο της Μελισσάνης και άλλα.

Το λημνοσπήλαιο της Μελισσάνης.

Είναι αξιοσημείωτο ότι στην Κεφαλλονιά έχουν βρεθεί σημαντικά μνημεία της παλαιολιθικής εποχής με πιο ενδιαφέροντα τις ανακαλύψεις στη σπηλιά της Δράκαινα, στο φαράγγι του Πόρου. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους που ασχολήθηκαν με αυτά τα μνημεία όλα δείχνουν ότι η ανθρώπινη παρουσία στην Κεφαλλονιά τοποθετείται τουλάχιστον το 6.000 π.Χ.

Οθολωτός μυκηναϊκός τάφος στα Τζανάτα.

Τελευταία σημαντική ανακάλυψη ο μυκηναϊκός τάφος που ανακαλύφθηκε το 1992 στα Τζανάτα.

Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, από τον 5ο π.Χ αιώνα η Κεφαλλονιά ήταν χωρισμένη σε τέσσερις αυτόνομες πόλεις. Όμως η ειρήνη φαίνεται να ήταν άγνωστη ανάμεσα σε αυτές αφού αναφέρονται πολλές εχθρικές συγκρούσεις μεταξύ αυτών. Κάτι που έχει φτάσει μέχρι τις μέρες μας αφού είναι γνωστή η διαμάχη μεταξύ των δύο μεγάλων αστικών κέντρων, Αργοστολίου και Ληξουρίου.

Η "Κολόνα" Ενετικό μνημείο στο λιμάνι του Αργοστολίου.

Γνωστή η αιτία όταν το 1757 οι Ενετοί, κυρίαρχοι των Εφτανήσων τότε αποφάσισαν την μεταφορά της πρωτεύουσας του νησιού από το κάστρο του Άη-Γιώργη στο Αργοστόλι, που ήταν ένας μικρός οικισμός. Οι Ληξουριώτες ξεσηκώθηκαν και η αντιπαράθεση ξεκίνησε. Ευτυχώς στις μέρες μας έχει πάρει τη μορφή φαιδρών αστείων. 

Γύρω στα 365 χωριά διαθέτει το νησί - ένα για κάθε μέρα του χρόνου -  τα ονόματα των οποίων καταλήγουν σε -άτα και προέρχονται από τα επίθετα των κατοίκων.

Το φανάρι των Αγίων Θεοδώρων χτίστηκε επί Αγγλοκρατίας.

Στο Αργοστόλι, πρωτεύουσα του νησιού, υπάρχουν οι τρεις χαρακτηριστικοί δρόμοι που συγκεντρώνουν την κίνηση. Είναι η παραλιακή οδός με την ονομασία Αντώνη Τρίτση, η οδός Ριζοσπαστών, ο γνωστός δρόμος με τους φοίνικες

Πανέμορφος δρόμος το Λιθόστρωτο.

και ο μοναδικός πεζόδρομος, το γνωστό Λιθόστρωτο.

Μια άποψη της πόλης του Ληξουρίου.

Το Ληξούρι, είναι η άλλη μεγάλη πόλη του νησιού και έχει πάρα πολλά για να δει ο επισκέπτης.

Το θέατρο το ονομαζόμενο Μαρκάτο, σημείον κατατεθέν της πόλης, παλαιό εμπορικό κέντρο ελληνικού ρυθμού που κτίστηκε επί αγγλοκρατίας. Βρίσκεται στο λιμάνι της πόλης.

Η Βαλλιάνειος Επαγγελματική Σχολή. Ιδρύθηκε με την διαθήκη του εθνικού ευεργέτη Π. Βαλλίανου και λειτούργησε από την αρχή του 20ου αιώνα μέχρι την μεταπολίτευση.

Ο μεγάλος σατυρικός ποιητής Ανδρέας Λασκαράτος.

Φυσικά ένα από τα αξιοθέατα που θα πρέπει να δει ο επισκέπτης στο Ληξούρι είναι το άγαλμα του μεγάλου σατυρικού ποιητή Ανδρέα Λασκαράτου στην πλατεία της πόλης.

Κι΄ακόμη πολλά άλλα. Όμως ονομαστό έχει μείνει το καρναβάλι του Ληξουρίου. Και άλλα πολλά έχει το Ληξούρι που θα τα δούμε μια άλλη φορά.

Το οροπέδιο των Ομαλών.

Στη νότια πλευρά του νησιού είναι το οροπέδιο των Ομαλών. Εκεί βρίσκεται και η Μονή του προστάτη του νησιού του Αγίου Γερασίμου.

Προσκύνημα στον Άγιο.

Ένα σημείο που δεν μπορεί να μην επισκεφτεί κάποιος που θα βρεθεί στο νησί.

Κοντά στη Μονή του Αγίου Γερασίμου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του Συνεταιρισμού Παραγωγών Ρομπόλας.

Η είσοδος του Κάστρου του Αγίου Γεωργίου.

Στην περιοχή της Λειβαθούς βρίσκεται το Βυζαντινό κάστρο του Αγίου Γεωργίου, που μάλλον χτίστηκε τον 11ο αιώνα. Στο κάστρο για αρκετούς αιώνες αποτέλεσε την πρωτεύουσα του νησιού.

Στο Μαρκόπουλο βρίσκεται η Παναγιά η Λαγκουβάρδα, γνωστή και σαν Φιδούσα. Στην εκκλησιά αυτή τον Δεκαπενταύγουστο εμφανίζοντα φιδάκια ακίνδυνα τα οποία στο κεφάλι τους έχουν το σημείο του Σταυρού. Κινούνται πάνω στα σώματα των πιστών χωρίς να τους πειράζουν. Με το τέλος της γιορτής εξαφανίζονται.

Η πανέμορφη παραλία της Σκάλας.

Θα τελειώσουμε με μια επίσκεψη στη Σκάλα, το πιο σημαντικό τουριστικό σημείο του νησιού. Μια πολύ όμορφη παραλία μήκους τριών χιλιομέτρων απλώνει την ομορφιά της και συγκεντρώνει χιλιάδες επισκέπτες.

Είναι πάρα πολλά αυτά που μπορεί να μας προσφέρει η όμορφη και χιλιοτραγουδημένη Κεφαλλονιά. Υπόσχομαι να έχουμε και άλλες επισκέψεις.

ΠΗΓΕΣ

w. kefaloniaview.gr

w. kefalonitikanea.gr

w. el.wikipedia.org

w. kefaloniapress.gr

w. kefalonitis.com

w. mykefalonia.com

Αύγουστος 1923. Οι Ιταλοί καταλαμβάνουν την Κέρκυρα.

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Απρίλιο.
Λευκάδα. Η Αγία Κυριακή.

Ιταλοί στρατιώτες στην πλατεία Σπιανάδα.

Οι εκλογές που έγιναν στην Ελλάδα την 1η Νοεμβρίου του 1920 ανέδειξαν νικητή το κόμμα της Ηνωμένης Αντιπολίτευσης του Δημητρίου Γούναρη. Όπως ήταν επομενο το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών είχε μια δυσμενή επίδραση στις κυβερνήσεις των νικητριών δυνάμεων του Α! Παγκοσμίου πολέμου. Και τούτο διότι αυτό το αποτέλεσμα θα έφερνε και πάλι στον θρόνο της Ελλάδας τον βασιλέα Κωνσταντίνο και θα απομάκρυναν τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η Ελλάδα είχε αρχίσει να ζει την τραγωδία της Μικρασίας. Τα αποτελέσματα ήδη είχαν αρχίσει να διαφαίνονται.

Ο Μουσολίνι έχει φτάσει στη Ρώμη.

Στις 31 Οκτωβρίου του 1922 ο Μπενίτο Μουσολίνι επικεφαλής 100.000 μαλανοχιτώνων εισβάλει στη Ρώμη. Ο βασιλιά Βιτόριο Εμμανουέλε αδυνατεί να ελέγξει την κατάσταση και αναγκάζεται να παραχωρήσει την πρωθυπουργία στον Μουσολίνι. Ο φασισμός πλέον εγκαθίσταται στην Ιταλία.

Το σήμα του ιταλικού φασισμού.

Κι΄ήταν τότε που η Ιταλία βγάζοντας το προσωπείο της αποκαλύπτει τις πραγματικές της διαθέσεις για κυριαρχία στο χώρο της Βαλκανικής. Πρώτη της ενέργεια είναι η αναθεώρηση της πολιτικής της έναντι του αλβανικού ζητήματος και η καταγγελία της συμφωνίας Βενιζέλου – Τιτόνι ευνοώντας έτσι τη δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας.

Οι νικήτριες δυνάμεις αποφασίζουν ότι η Ελλάδα και η Ιταλία θα πρέπι να συστήσουν επιτροπές για την χάραξη των νέων συνόρων της Αλβανίας προς το νότο, αφού είχε προηγηθεί η παραχώρηση της Βορείου Ηπείρου από την Ελλάδα. 
Στα Ιωάννινα φτάνει η Ιταλική επιτροπή η οποία αποτελείται από τον στρατηγό

Ο Στρατηγός Ενρίκο Τελλίνι.

Ενρίκο Τελλίνι, τον ταγματάρχη Κόρτι, τον λοχαγό Μποναντσίνι, έναν διερμηνέα και τον οδηγό του αυτοκινήτου. Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι ο στρατηγός Τελλίνι ήταν αντιφασίστας και δεδηλωμένος εχθρός του Μουσολίνι. Κι΄όμως ο Μουσολίνι τον όρισε πρόεδρο της Επιτροπής. Αυτό οπωσδήποτε λέει πολλά.

Την 27η Αυγούστου του 1923 οι δυό επιτροπές, ιταλική και ελληνική ξεκινούν από τα Ιωάννινα με προορισμό την Κακαβιά όπου θα συναντηθούν και με την αλβανική επιτροπή προκειμένου να ρχίσουν οι συνομιλίες. 

Η ιταλική επιτροπή έχει δολοφονηθεί.

Προηγείται η ελληνική επιτροπή αλλά η ιταλική η οποία διαθέτει πολύ καλύτερο όχημα την φτάνει, την προσπερνά και προπορεύεται. Όμως λίγο αργότερα, σε κάποιο σημείο του δρόμου πολύ κοντά στην Κακαβιά η ελληνική επιτροπή που ακολουθεί βρίσκει δολοφονημένα και τα πέντε μέλη της ιταλικής επιτροπής. 
Όπως ήταν επόμενο η είδηση έκαμε τον γύρο του κόσμου. 

Την 31η Αυγούστου του 1923 η Πρεσβευτική διάσκεψη κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση να ενεργήσει ταχύτατα ώστε να βρεθούν οι ένοχοι. Η Ελλάδα ζήτησε να συσταθεί ειδική επιτροπή ώστε να γίνει δυνατόν να επεκταθούν οι ανακρίσεις και σε αλβανικό έδαφος.

Η Ιταλία όμως αρνείται και χωρίς να περιμένει τα αποτελέσματα των ανακρίσεων επιδίδει στην Ελλάδα τελεσιγραφική διακοίνωση με 24ωρη προθεσμία που περιείχε σκληρούς όρους. 
*Απόδοση τιμών στην Ιταλική σημαία και στους σωρούς των δολοφονηθέντων.

*Τέλεση μνημοσύνου παρουσία του υπουργικού συμβουλίου

*Αίτηση συγνώμης προς την Ιταλία

*Συμμετοχή του στρατιωτικού ακολούθου της Ιταλικής πρεσβείας Αθηνών στις ανακρίσεις.

*Καταδίκη των ενόχων σε θάνατο

*Καταβολή αποζημιώσεων 50 εκατομμυρίων λιρετών.

Η θέση του Μουσολίνι πλέον γίνεται φανερή.

Από τις απαιτήσεις της Ιταλίας η κυβέρνηση Γονατά δέχτηκε μόνο τις τρεις αποκλείοντας τις υπόλοιπες.

Η στιγμή της απόβασης.

Κι΄ενώ στον διπλωματικό χώρο διαδραματίζονταν όλα αυτά την ίδια μέρα η Ιταλία με τον στόλο της εκτελεί επίθεση στην Κέρκυρα. Στην επιχείρηση αυτή παίρνουν μέρος τρία θωρηκτά, τέσσερα καταδρομικά, έξη αντιτορπιλικά, τορπιλοβόλα και υποβρύχια. Όλα έδειχναν  καθαρά πως επρόκειτο για επίδειξη δυνάμεων αφού εκείνη την εποχή τρεις βάρκες με στρατό ήσαν αρκετές για να καταλάβουν το ανοχύρωτο νησί. Στη συνέχεια οι Ιταλοί απέστειλαν τηλεγραφική απαίτηση στον Νομάρχη να παραδώσει αμέσως το νησί.

Το θωρηκτό Κόντε Καβούρ ναυαρχίδα του ιταλικού στόλου.

Κι΄ενώ ο ιταλικός στόλος είχε ειδοποιηθεί να μην ανοίξει πυρ στα δύο ανοχύρωτα φρούρια αφού σ΄αυτά εφιλοξενούντο πρόσφυγες από την Μικρασία, οι Ιταλοί επί μισή ώρα βομβαρδίζουν ασταμάτητα. Τα θύματα είναι 15 νεκροί και 35 τραυματίες. Αμέσως μετά οι Ιταλικές δυνάμεις αποβιβάζονται και καταλαμβάνουν το νησί.

Η υπόθεση της κατάληψης του νησιού παραπέμφθηκε στην Διάσκεψη των Πρεσβευτών και η Ελλάδα υποχρεώθηκε σε χρηματική αποζημίωση, χαιρετισμό του στόλου των τριών δυνάμεων – Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας – στην τελετή μνημοσύνου για τους δολοφονηθέντες και στην ενέργεια ανακρίσεων υπό την επίβλεψη Διεθνούς Επιτροπής.

Μετά από αυτά η Ιταλία δέχτηκε να εκκενώσει το νησί κάτι που έγινε στα τέλη του Σεπτέμβρη του 1923.

Οι ανακρίσεις δεν κατέληξαν σε κανένα αποτέλεσμα. Η δολοφονία της Ιταλικής Επιτροπής είχε γίνει με έναν τέλειο επαγγελματικό τρόπο. Κάτι που χρόνια αργότερα οδήγησε στο ότι η δολοφονία της ιταλικής Επιτροπής έγινε από Αλβανούς ληστές οι οποίοι ήσαν πράκτορες  του φασισμού του Μουσολίνι.

Ήταν ένα μεγάλο σφάλμα της τότε Πρεσβευτικής Διάσκεψης αλλά και των ηγετών των Μεγάλων Δυνάμεων που δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι η κατάληψη της Κέρκυρας από τους Ιταλούς τον Αύγουστο του 1923 δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα εντυπωσιακό προανάκρουσμα για την επεκτατική πολιτική της Ιταλίας στον χώρο των Βαλκανίων. Λίγα χρόνια αργότερα, τον Απρίλη του 1939 η Ιταία θα επιτεθεί και θα καταλάβει την Αλβανία προετοιμάζοντας έτσι την επίθεση στην Ελλάδα η οποία θα γίνει στις 28 του Οκτώβρη του 1940. Ο Μουσολίνι είχε πλέον βάλει σε ενέργεια το σχέδιό του για την αναγέννηση της νέας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

ΠΗΓΕΣ

w. istorikathemata.com

w. el-wikipedia.org

w. tovima.gr

w. corfuhistory.eu

w. kathimerini.gr

*

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Απρίλη.

Λευκάδα. Η Αγία Κυριακή.

Φίλες και φίλοι μου

ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ.

Εύχομαι σε όλες και όλους σας να έχετε

ένα χαρούμενο κι΄ευτυχισμένο Πάσχα.

ΧΡΙΣΤΟΣ   ΑΝΕΣΤΗ

Την αγάπη μου σε όλους σας.

Παρακαλώ επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μου http://hellascafe.blogspot.com
Πάντα κάτι ενδιαφέρον θα βρείτε.

Το Πάσχα στα Εφτάνησα.

Κεντρική φωτογραφία για τον μήνα Απρίλιο.
Λευκάδα. Η Αγία Κυριακή.

Μεγαλοβδομάδα στη Λευκάδα

Τα έθιμα της μεγαλοβδομάδας και η γιορτή της Πασχαλιάς είναι αυτά που δίνουν μια ξεχωριστή όψη, ένα άλλο όμορφο χρώμα σε όλο το Ιόνιο και στα νησιά του.Εκεί όπου οι γιορτές αυτές παίρνουν κάποια άλλη όψη. Εκεί όπου η μεγάλη γιορτή ανταμώνει με την Ανάσταση της φύσης. Αξίζει λοιπόν αυτές τις μέρες να κάνουμε ακόμα ένα ταξίδι σ΄αυτά τα μέρη για να περάσουμε ένα αλησμόνητο Πάσχα.

Η Λευκάδα με τις γραφικές της παραλίες, με τα νησάκια που την περιτριγυρίζουν, τον Σκορπιό, τη Μαδουρή των Βαλαωρήτιδων, το Μεγανήσι και με τις χίλιες δυο φυσικές ομορφιές της προσφέρεται για ένα αλησμόνητο πασχαλινό ταξίδι.

Το Σάββατο του Λαζάρου στη Λευκάδα τα παλαιότερα χρόνια, μετά τη Λειτουργία, όλα τα παιδιά κατά ομάδες ξεκινούσαν να τραγουδήσουν σε όλα τα σπίτια τη «Λαζαρίνα» Ένα από τα παιδιά κρατούσε στα χέρια του ένα ξύλινο χελιδόνι τη «Χελιδόνα». Όλα τα παιδιά κρατούσα καλαθάκια στολισμένα. Μέσα εκεί θα μάζευαν τα αυγά που θα τους έδιναν οι νοικοκυρές. Όλα μαζί τραγουδούσαν.

Για να ζήσει το χειμώνα

Λαζαρίνα κουκουτίνα

Βάλ’ αυγό στην καλαθίνα

Να το φάει η Λαζαρίνα

Η Κυριακή των Βαΐων ήταν η μεγαλύτερη γιορτή. Όλοι πήγαιναν στην εκκλησιά. Μετά την λειτουργία ο παπάς μοίραζε τα βάϊα. Επίσης την Κυριακή των Βαΐων τελείωναν και οι γυναίκες τις «πέρδικες» Τι ήταν οι πέρδικες; Πάνω σε άσπρα άβραστα αυγά οι Λευκαδίτισσες νοικοκυρές, με κοντύλι που έσταζε ζεστό κερί ζωγράφιζαν διάφορες παραστάσεις και κεντίδια. Το κερί με το βράσιμο και το βάψιμο των αυγών έλιωνε και έμεναν άσπρα τα σχέδια πάνω στο κόκκινο αυγό.Ακόμη και σήμερα στη Λευκάδα πολλοί είναι αυτοί που φτιάχνουν πέρδικες.

Οι πρώτες μέρες της Μεγαλοβδομάδας δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στο όμορφο νησί του Ιονίου. Μπορεί να πει κανείς ότι σχεδόν είναι οι ίδιες με όλα τα άλλα νησιά του Εφτανησιώτικου συμπλέγματος.

Την Μεγάλη Παρασκευή όλα ήσαν πένθιμα. Ακόμη και στα καφενεία υπήρχε πένθιμη ατμόσφαιρα.Τα μόνα παιγνίδια που επιτρέπονταν ήσαν η «τριάρα» η «εννιάρα» και η «δεκάρα»

Οι γυναίκες την πιο πολλή ώρα της Μεγάλης Παρασκευής την περνούσαν στην εκκλησιά στολίζοντας τον Επιτάφιο ή λέγοντας μοιρολόγια.

Από νωρίς το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής οι Επιτάφιοι όλων των ενοριών ετοιμάζονται για το ξεκίνημά τους. Με κατάνυξη ξεκινούν και με την συνοδεία των φιλαρμονικών γεμίζουν όλους τους δρόμους της πόλης. Κατάληξή τους είναι η παραδοσιακή κεντρική πλατεία η οποία συνεχίζει να διατηρεί το παλιό ενετικό της στυλ.

Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί με το πρώτο χτύπημα της καμπάνας. Οι γυναίκες βγαίνουν στα μπαλκόνια και τα παράθυρα και πετούν το «κομμάτι» Το κομμάτι είναι ένα πήλινο αγγείο ή ακόμη και ένα κεραμίδι που το σπάνε οι νοικοκυρές γιατί η παράδοση λέει ότι με το σπάσιμο αυτό σπάει η θλίψη, η ησυχία και το πένθος της Μεγάλης Παρασκευής.

Το Πάσχα στην Λευκάδα εκείνα τα χρόνια το γιόρταζαν τρεις μέρες με τραγούδια και χορούς. Μετά το «Χριστός Ανέστη» το βράδυ της Ανάστασης, μετά από τα φιλιά τις αγκαλιές, και τα τσουγκρίσματα των αυγών έπρεπε όλοι να μεταφέρουν με τις λαμπάδες τους το φως της Ανάστασης στο σπίτι τους, που τους περίμενε η μαγειρίτσα. Το έθιμο αυτό υπάρχει και σήμερα

Μετά την Ακολουθία της Αγάπης «Δεύτερη Ανάσταση» στο προαύλιο της εκκλησίας όλες οι γυναίκες χόρευαν και τραγουδούσαν πασχαλινά τραγούδια.

Μόλις τέλειωναν αυτά όλοι μαζεύονταν στην κεντρική πλατεία όπου στήνονταν μεγάλος χορός. Πολλές φορές υπήρχαν όργανα «ορχήστρα» Μάλιστα δεν ήσαν λίγες οι φορές που έπαιζαν μαζί δυο και τρεις ορχήστρες. Το ίδιο γλέντι επαναλαμβανόταν και την επομένη, δεύτερη ημέρα του Πάσχα.

Την Κυριακή του Θωμά το απόγευμα στο πανηγύρι οι γυναίκες αποχαιρετούσαν την «Πασχαλιά» στην πλατεία του χωριού. Εκεί τραγουδούσαν και χόρευαν όλα τα πασχαλιάτικα τραγούδια.

Δυστυχώς με το πέρασμα του πολέμου πάνω από τα πανέμορφα Εφτάνησα πολλά από τα έθιμα άλλαξαν Ακόμη και οι σημερινοί κάτοικοι του νησιού έχουν αφήσει την εξέλιξη να τους παρασύρει. Παρ΄όλα αυτά το Πάσχα στα Εφτάνησα έχει πάντα να προσφέρει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά.

Στη Ζάκυνθο το Πάσχα είναι το κάτι άλλο

Αξίζει μια επίσκεψη.

Η Ζάκυνθος, το φιόρο του Λεβάντε, είναι ένα ακόμη νησί προικισμένο από τη φύση με μοναδικές ομορφιές. Είναι το νησί της ποίησης και του τραγουδιού. Το Πάσχα εκεί είναι το κάτι άλλο.

Η Μεγάλη Βδομάδα στη Ζάκυνθο έχει έναν εντελώς δικό της χαρακτηριστικό χρώμα.

Έχει επίσης ξεχωριστό Τυπικό στις θρησκευτικές τελετές και δικά της πανάρχαια έθιμα, που οι κάτοικοί της τα σέβονται και τα τηρούν με μοναδική φροντίδα και ευλάβεια.

Το Μεγαλοβδόμαδο στην Ζάκυνθο αρχίζει το Σάββατο του Λαζάρου όταν στις 11 το πρωί οι καμπάνες χτυπούν πανηγυρικά και κρεμιέται το «βαγί» σε όλα τα καμπαναριά της πόλης και των χωριών.

Την Κυριακή των Βαΐων, του «Βαγιώνε» οι «νόντσολοι», παιδιά που υπηρετούν την εκκλησία, μοιράζουν σε όλα τα σπίτια το «βαγί» που το τοποθετούν στα εικονίσματα. Το βράδυ τελείται η Ακολουθία του Νυμφίου.

Την Μεγάλη Τρίτη το βράδυ ακούγεται κατανυχτικά το τροπάριο της Κασσιανής από μελωδικές χορωδίες των ναών και ιδιαίτερα στις εκκλησίες της πόλης τονισμένο στην ζακυνθινή εκκλησιαστική μουσική όπως άλλωστε και σε όλες τις άλλες ιερές ακολουθίες.

Την Μεγάλη Πέμπτη το πρωί γίνεται ο Εσπερινός και η Θεία Λειτουργία σε όλους τους ναούς. Μετά απ’αυτή οι καμπάνες της Ζακύνθου «χειρεύουν». Δηλαδή δεν ξαναχτυπούν μέχρι το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου.Πενθούν τα πάντα. Μαύρα λάβαρα κρεμιούνται στα μπαλκόνια των σπιτιών, οι σημαίες είναι μεσίστιες, ακόμη και η ενδυμασία, ιδιαίτερα των μεγαλυτέρων σε ηλικία Ζακυνθινών, είναι πένθιμη. Από το βράδυ αυτό οι ιδιομορφίες του ζακυνθινού εκκλησιαστικού Τυπικού είναι εντονότερες.

Ο Εσταυρωμένος βγαίνει μετά το 11^ο Ευαγγέλιο ενώ το 12^ο Ευαγγέλιο ψαλλόμενο και αυτό στα Ζακυνθινά αποτελεί το αποκορύφωμα της ακολουθίας Την Μεγάλη Πέμπτη το πρωί γίνεται η ακολουθία των Μεγάλων Ωρών και ακολουθεί η αποκαθήλωση. Μετά εξέρχεται ο ιερέας από το Ιερό Βήμα και λιτανεύει τον Χριστό επί του ώμου του τυλιγμένον σε λευκό σεντόνι. Σημειωτέον ότι στη Ζάκυνθο χρησιμοποιείται αμφιπρόσωπη ξυλόγλυπτη αγιογραφία του νεκρού Χριστού που ονομάζεται «αμνός»

Στις δύο το μεσημέρι γίνεται η μοναδική στην Ορθοδοξία λιτανεία του Εσταυρωμένου στους δρόμους της πόλης. Ξεκινά από το ναό του Αγίου Νικολάου, του Μώλου, στην πλατεία Σολωμού. Η κατανυκτική λιτανεία αρχίζει υπό τους ήχους του «Ίνα τι εφρύαξαν έθνη...» από τη Φιλαρμονική ενώ λιτανεύεται και η περίφημη εικόνα της «Mater Dolorosa» δηλαδή της Παναγίας του Πάθους.

Συγκινητική είναι η στιγμή της επιστροφής όπου ο Μητροπολίτης κρατώντας τον Εσταυρωμένο ευλογεί τον κλήρο και τον λαό, κάνοντας το σημείο του σταυρού στα τέσσερα σημεία του ορίζοντος.

Στις 4 το πρωί του Σαββάτου γίνεται η περιφορά του μοναδικού Επιταφίου στην πόλη. Στην επιστροφή ψάλλεται ο ύμνος «τον Κύριον υμνείτε» και ακολουθεί η περίφημη «Gloria» και το σπάσιμο των πήλινων σταμνών από τις νοικοκυρές όλων των σπιτιών στους δρόμους της πόλης.

Τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου γίνεται η Ανάσταση στην πλατεία του Αγίου Μάρκου και το «Χριστός Ανέστη» ψάλλεται κατά την ιδιόμορφη ζακυνθινή εκκλησιαστική μουσική.

Το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα γίνεται ο Εσπερινός της Αγάπης στο ναό του Αγίου Λαζάρου και ακολουθεί η λιτάνευση της επιβλητικής εικόνας της Παναγίας της Γαλανούσας καθώς και της Αναστάσεως.

Την Παρασκευή της Διακαινησίμου γιορτάζει το γραφικότατο προάστιο της Μπόχαλης. Γίνεται παραδοσιακό πανηγύρι και λιτάνευση της πανάρχαιης και θαυματουργού εικόνας της Παναγίας της Χρυσοπαγής υπό τους ήχους του «ταμπουρλονιάκαρου» Οι εορταστικές εκδηλώσεις του Πάσχα κλείνουν την Κυριακή του Θωμά με το λαϊκό πανηγύρι στο γραφικό ξωκλήσι του Αγίου Λύπου στην περιοχή Καλλιτέρο.

Φίλες και φίλοι μου.
Παρακαλώ περάστε από το 
http://hellascafe.blogspot.com
Σας έχω κάτι πολύ ενδιαφέρον. Παρακαλώ σχολιάστε.

ΠΗΓΕΣ.
w. kefalonitikanea.gr
w. kolivas.de
w. el-wukipedia.org
w. e-istoria.com