Losse draadjes

Ik ben vreselijk druk bezig.
Niet alleen met opruimen, wás het maar zo overzichtelijk. Mijn leven is niet overzichtelijk. Dat ligt grotendeels aan het leven, maar ook enigszins aan mijzelf.
Bijna een jaar geleden, in de herfst van 2015, was ik begonnen met het breien van een omslagdoek. Groot inzetten was toen mijn motto.

Leuk plan, maar door die verschrikkelijk dunne draadjes schiet het maar niet op. Ik had nog (jolig) geschreven dat het wel een paar herfsten zou gaan duren voordat de rand eromheen zou kunnen worden gehaakt.
Ik ben inderdaad nog bezig.

zie die onzinnig dunne draadjes!

Daarnaast kreeg ik wat spannende bolletjes katoen in kleuren waar ik helemaal week van werd. Tijd voor een haakproject. En waarom niet nóg een omslagdoek, een mens kan in dit land nooit genoeg omslagdoeken hebben.

Ondertussen ging het opruimen van het huis natuurlijk gewoon door. Uitzoeken, schoonmaken, repareren (nou ja, op de stapel-om-te-repareren leggen) en wegdoen. Werkelijk waar, ik breng op dit moment mínstens zoveel naar de kringloop als dat ik er weer weg haal.

Daar zit uiteraard een bedenkelijke balans in.
Want toen vond ik in diezelfde kringloop, in die goeie ouwe vertrouwde kringloop, een klein wollen kleedje, liefdevol gehaakt door een ongetwijfeld liefdevol oud omaatje.

Fijn om onder te kruipen tijdens de koude winter, die nog lang niet gaat komen.
Maar het kleedje is net te klein. Of ik ben net te groot.

Daar kunnen we filosofisch over doen, maar we kunnen ook gewoon een haaknaald pakken, een min of meer bijpassend bolletje wol in de wolmand zoeken en er een dikke rand omheen haken.

Kortom, ik zit, nog steeds tussen het opruimen door, in het zonnetje te haken; wissel zo nu en dan van werkje en probeer me ondertussen te bedenken hoe ik toch in vredesnaam mijn leven weer wat overzichtelijker krijg.

Overpeinzingen in het Chinees

Nazomertijd, oogsttijd

Ja hoor, het is weer zover, het opruimvirus gaat rond.
Ik voelde het al een beetje toen ik gisteravond naar bed ging. Onrustig, warm, kriebelig.
Nu, na nog geen zes uur slaap, sta ik koortsachtig om me heen te kijken: Wat - Kan - Weg!
Overal liggen Te Doen-lijstjes die ik vanochtend nog vóór mijn eerste kop thee had opgesteld.
Stapels met administratie liggen klaar om afgehandeld te worden, de naaimand is overvol, opeens zie ik overal spinnenwebben en vieze vegen. Maandenlang heb ik het kunnen negeren, maar nu is de maat vol.

Dat betekent dat mijn onbewuste geest de zomer al heeft geschrapt en zich klaar maakt voor de herfst.
Het betekent ook dat mijn bewuste geest iets zoekt om de schok te vergeten van een veel te spontaan bezoek aan een veel te onervaren kapper (die ook nog eens alleen Chinees sprak en ik wist zo snel niet het Chinese woord voor STOP!).

het treurig afgehakte achterstuk valt nog te camoufleren met een sjaaltje...

Les geleerd: sommige woorden moet je echt in zoveel mogelijk talen kennen. Zoals "dag", "bedankt", "ik hou van je" en "stop".

Ach, nog maar een paar weken geleden zat ik zo ontspannen voor onze ouwe trouwe caravan, met niets meer te doen dan thee drinken, Chocolonely repen bij het campingwinkeltje kopen (of, als ik het voor elkaar kreeg, láten kopen) en vrolijke vlaggetjes haken voor al die scheerlijnen waar iedereen steeds maar weer zijn nek over wilde breken.

Het enige waar ik last van had waren de muggen 's nachts (oplossing: een klamboe) en een invasieve octopus.

Zorgeloze zomerdagen, ze vliegen voorbij.

De herfst betekent ook een terugkeer naar mijn digitale binnenwereld. Niet dat jullie nu overspoeld gaan worden door blogberichten, nee nee, denk aan het opruimvirus, geen tijd. Maar mijn hart gaat weer uit naar Pinterest (altijd goed voor een tevreden regenachtig avondje) en sinds kort (let op, Kyroushka gaat mee in de vaart der volkeren) zelfs Instagram (zie het overduidelijke - want niet kleiner te krijgen - logo in de kolom hier rechts)!
Dat laatste was wel even slikken, meer beeld en veel minder aan het woord. Maar ik ben flexibel...

Ik wens jullie allemaal een heerlijke nazomer (zoals dat zo aandoenlijk heet) en hoop jullie op de regenachtige dagen (en kom, die hebben we ruimschoots, dit jaar) fijn op Pinterest en Instagram te treffen.

Ik groet jullie allen recht hartelijk.
Ni hao