Μείνε πιστός στον εαυτό σου.

Στο Ταλμούδ, λένε, ότι μετά τον θάνατο σου, ο θεός θα σου πει: Σου έδωσα πάρα πολλές ευκαιρίες να είσαι ευτυχισμένος. Γιατί δεν τις πήρες;

Αυτό είναι στ' αλήθεια τρυφερά όμορφο. Εσύ θα είσαι υπεύθυνος μόνο για εκείνες τις ευκαιρίες που σου ήταν διαθέσιμες και τις έχασες.

Μείνε πιστός στον εαυτό σου
- αυτή είναι η μοναδική πίστη που χρειάζεται -
και όλα θα πάνε καλά.

Photo from:http://www.heritagesart.com

Η υποκρισία μας είναι απίστευτη!

Η παραπληροφόρηση είναι επίσης απίστευτη σε αυτήν την χώρα!
Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη χώρα στον πλανήτη που να προάγει την τεμπελιά και την οπισθοδρόμηση τόσο πολύ όσο αυτή η χώρα που ζούμε!

Αφορμή στάθηκε ένα ρεπορτάζ το οποίο ασχολιόταν με κάποια καταστήματα τύπου σούπερ μάρκετ που κατά παράβαση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, λειτουργούσαν ώρες που θα έπρεπε να είναι κλειστά. Τουτέστιν αργά το βράδυ ή τις Κυριακές κτλ!!! Κάποιος (αναρωτιέμαι ποιος. Εγώ πάντως, όχι) έκανε λέει καταγγελία για την παράνομη λειτουργία ενός τέτοιου καταστήματος!

Και δώστου να βγαίνουν να πουν την κοτσάνα τους ένα σωρό αποστειρωμένοι πολιτικοί που δεν έχουν τα κότσια να πάρουν μια ελάχιστη πρωτοβουλία στη ζωή τους όχι να διακριθούν στην δημόσια διοίκηση, στελέχη οργανώσεων για την προστασία του εμπορίου, που δρουν αποκλειστικά και μόνο υπέρ των συμφερόντων μεμονωμένης μερίδας καταστηματαρχών και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Την κοινοτοπία πολλοί είναι ικανοί να την πουν και να την κάνουν πράξη. Την καινοτομία όμως λίγοι μπορούν να την υποστηρίξουν.

Φυσικά όταν χαρακτηρίζω καινοτομία την απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων είμαι για γέλια, μιας και όποιος έχει πάει μια βόλτα, έστω για λίγο, σε κράτος που η οικονομική του ευμάρεια είναι εμφανής, καταλαβαίνει ότι αυτό που για αυτούς είναι αυτονόητο και λειτουργικό, για εμάς εδώ, με τα σκουριασμένα μυαλά, είναι θέμα προς απόρριψη! Ούτε καν συζήτηση. Ούτε καν δοκιμαστική εφαρμογή.

Συγνώμη, αλλά αυτό δεν το καταλαβαίνω. Αν θέλει ο άλλος να δουλέψει, γιατί πρέπει να τον εμποδίσουμε? Και όχι μόνο αυτό. Αλλά είμαστε έτοιμοι να του καταλογίσουμε πρόστιμο για αυτό! Είναι εντελώς παράλογο αυτό που γίνεται. Πρόστιμο γιατί θέλει κάποιος να δουλέψει!! Η βλακεία σε αυτόν τον τόπο δεν έχει όριο νομίζω.

Αν κόπτεται κανείς για τους εργαζόμενους και τα ωράρια τους, έχω να πω μόνο το ότι απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων δεν σημαίνει ταυτόχρονα και επιμήκυνση του ωραρίου των εργαζομένων σε αυτήν! Σημαίνει όμως πρόσληψη ατόμων τουλάχιστον με μειωμένο ωράριο.
Φυσικά το ότι αυτό το επιχείρημα είναι άκρως υποκριτικό, φαίνεται και από το γεγονός ότι κάνουν πως δεν υπάρχουν εργαζόμενοι που εργάζονται βάρδιες εναλλάξ ώστε να καλύψουν σε 24ωρη βάση την επιχείρηση στην οποία εργάζονται. Γιατί το καζίνο π.χ. νομιμοποιείτε να είναι ανοιχτό συνέχεια ενώ το σούπερ μάρκετ όχι? Γιατί τα ζαχαροπλαστεία μπορούν να είναι ανοιχτά τις Κυριακές ενώ τα καταστήματα με ρούχα, όχι? Ποιος όρισε κατά αυτόν τον τρόπο τις Κυριακάτικες και τις μεταμεσονύχτιες ανάγκες μου???

Το άλλο επιχείρημα είναι ότι "Οι μεγάλες αλυσίδες ανταγωνίζονται άνισα τις μικρές, κύρια οικογενειακές επιχειρήσεις και τις εξοντώνουν οικονομικά. Με το ελεύθερο ωράριο επιδιώκουν και την βιολογική τους εξόντωση, ώστε πλέον, να συγκεντρώνουν ανενόχλητα τον τζίρο της αγοράς."Μα... φυσικά και θα εξοντωθούν οικονομικά. Ακόμα και χωρίς την απελευθέρωση του ωραρίου. Γιατί ο ανταγωνισμός και η ελεύθερη αγορά προάγει την ανάπτυξη. Τα καταστήματα που θα μείνουν στάσιμα σε πρακτικές προ τριανταετίας και βάλε είναι καταδικασμένα αργά ή γρήγορα να κλείσουν.

Προφανώς όλα αυτά δεν είναι έργα ούτε των εμπόρων (διαβάστε αυτό το άρθρο περί των αιτημάτων των εμπόρων) και φυσικά ούτε των καταναλωτών.

Ειδικά τον καταναλωτή, τον σκέφτεται κανείς? Τι θέση άραγε παίρνουν όλες αυτές οι οργανώσεις για την προστασία του καταναλωτή? ή μήπως (το πιο πιθανό) κάνουν την πάπια?

Η ανισότητα του Αγίου Πνεύματος

Την ημέρα του Αγ. Πνεύματος, μια ζωή δούλευα. Σε όποια δουλειά και αν ήμουν, θεωρούνταν εργάσιμη ημέρα. Θυμάμαι ακόμα στην πρώτη μου δουλειά σε ένα λογιστικό γραφείο που συζητώντας σχετικά με το τότε αφεντικό, έλεγε χαριτολογώντας ότι "του Αγ. Πνεύματος είναι αργία για τους πνευματικά εργαζόμενους και όχι για τους χειρώνακτες"

Στο όλο θέμα βέβαια υπάρχει και η θρησκευτική του προέκταση. Ενώ η μεγάλη διαφορά της Ορθόδοξης και της Καθολικής εκκλησίας είναι αυτό το «Άγιο Πνεύμα», δεν μοιάζει να είναι και τόσο ισότιμο με τα άλλα δύο συστατικά της Αγίας Τριάδας (Πατήρ & Υιός) προφανώς μιας και δεν «εορτάζεται» με τις ίδιες τιμές όπως τα άλλα δύο!

Τι ορίζει όμως ο νόμος για αυτή την μέρα? Εν ολίγης λέει τα παρακάτω:

Από την εργατική νομοθεσία (Β.Δ. 748/1966) ορίζονται ως εξαιρέσιμες εορτές (αργίες), για τον ιδιωτικό τομέα, οι παρακάτω:

α) 25η Δεκεμβρίου (πρώτη ημέρα των Χριστουγέννων)

β) Δευτέρα του Πάσχα

γ) 25η Μαρτίου

δ) 15η Αυγούστου

ε) 28η Οκτωβρίου (προαιρετική αργία, εξαρτάται από την βούληση το εργοδότη)

στ) 1η Μαϊου (με σχετική απόφαση που εκδίδεται από τον Υπουργό Εργασίας κάθε έτος)

Πέρα όμως από τις εξαιρέσιμες εορτές, υπάρχουν και άλλες εορτές που δεν θεωρούνται ημέρες αργίας και προβλέπονται ειδικές ρυθμίσεις με τις ανάλογες διατάξεις. Τέτοιες εορτές είναι τα Θεοφάνεια, η Δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων, η Πρωτοχρονιά, η Μεγάλη Παρασκευή, η Καθαρά Δευτέρα, η ημέρα του Αγίου Πνεύματος κλπ.

Ειδικότερα, για την εορτή του Αγίου Πνεύματος προβλέπονται τα παρακάτω:

Η εορτή του Αγίου Πνεύματος είναι για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις εργάσιμη ημέρα και όχι εξαιρέσιμη εορτή, εκτός αν έχει καθιερωθεί ως αργία με διάταγμα, Υπουργική απόφαση, Συλλογική Σύμβαση Εργασίας κ.λπ. ή κατ΄ έθιμο. Έτσι, επιτρέπεται κατά την ημέρα αυτή η λειτουργία των ιδιωτικών επιχειρήσεων και η απασχόληση των μισθωτών.Για τους μισθωτούς του Δημοσίου, ΝΠΔΔ και ΟΤΑ η εορτή του Αγίου Πνεύματος είναι Αργία. (Πράξη Νομοθετικού περιεχομένου 29.12.80 που κυρώθηκε με το Ν. 1157/81).

Πηγή: http://www.in.gr/Reviews/article

Δεν με απασχολεί που δουλεύω σήμερα. Ποτέ δεν με απασχόλησε αυτό. Με απασχόλησε όμως πολλές φορές αυτή η άνιση μεταχείριση των ιδιωτικών υπαλλήλων σε σχέση με τους δημόσιους υπαλλήλους. Γιατί για το δημόσιο όλες οι αργίες είναι αργίες με τα όλα τους και πληρωμένες κτλ και για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους αυτό εξαρτάται?

Γιατί για κάποιους η ίδια μέρα είναι αργία και για κάποιους άλλους όχι? Και όχι μόνο αυτή η μέρα. Όπως βλέπετε ο νόμος ακόμα και την Πρωτοχρονιά δεν την θεωρεί αργία.

Δεν θα ήταν δίκαιο οι αργίες να ήταν όσες ήταν, και να είναι συγκεκριμένες για όλους τους εργαζόμενους? Είτε ημερομίσθιος, είτε μισθωτός κτλ? Ήθελα να ήξερα τι στο διάολο απαιτούν κάθε τρεις και λίγο οι συνδικαλιστικές οργανώσεις! Κάθε τόσο οργανώνουν απεργίες για τα δίκαια αιτήματα τους και με αφήνουν να αναρωτιέμαι, ποιος θα μου συμπαρασταθεί στα δικά μου δίκαια αιτήματα? Αλλά θα μου πεις από αυτούς περιμένεις? Θεωρούν τους υπόλοιπους εργαζόμενους πλην των δημοσίων υπαλλήλων, β΄ κατηγορίας εργαζόμενους . Αντί να προωθούν την ίση μεταχείριση όλων των εργαζομένων, κοιτάνε πως θα ευεργετήσουν συγκεκριμένες ομάδες.
Για αυτό και για πολλά άλλα όταν ακούω συνδικαλιστής, μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο...

Αφιερωμένο στην Αμαλία Καλυβινού

Ο θάνατος
Ούτε ο τρόμος ούτε η ελπίδα ακολουθούν
Το ζώο που πεθαίνει
Ο ανθρωπος το τέλος του περιμένει
Τρόμο και ελπίδα έχοντας για όλα
Πολλές φορές έχει πεθάνει
Πολλές φορές σηκώθηκε ξανά
Ένας σπουδαίος άνθρωπος περήφανος
Με ανθρωποκτόνους αντιμέτωπος
Εμπαίζει
Της αναπνοής το φθίνεμα
Το θάνατο γνωρίζει ως το μεδούλι
Ο άνθρωπος δημιούργησε το θάνατο.

W.B.Yeats

Μετάφραση: Μαρία Αρχιμανδρίτου

Έρχεσαι αντιμέτωπος με το θάνατο μόνο όταν πεθαίνει κάποιος που αγαπάς...

Photo from: http://www.artofimagination.org

Το γέλιο έχει θεραπευτικές δυναμεις!

Το γέλιο έχει θεραπευτικές δυναμεις. Αλλάζει τα εγκεφαλικά σου κύματα, αλλάζει την ευφύια σου, γίνεσαι περισσότερο ευφυής. Τα μέρη του νου σου που κοιμόταν, ξαφνικά ξυπνούν. Το γέλιο φτάνει πολύ βαθιά μέσα στον εγκέφαλο σου και πολύ βαθιά μέσα στην καρδιά σου.

Τώρα, ακόμα και η επιστήμη της ιατρικής λέει ότι το γέλιο είναι ένα από τα βαθύτερα φάρμακα, με το οποίο εφοδιάζει η φύση τον άνθρωπο. Αν μπορείς να γελάς, όταν είσαι άρρωστος, θα ανακτήσεις, συντομότερα την υγεία σου. Αν δεν μπορείς, να γελάς, ακόμα κι αν είσαι υγίης, αργά ή γρήγορα θα χάσεις, την υγεία σου και θα αρρώστησεις.

Το γέλιο φέρνει ενέργεια από την εσωτερική σου πηγή στην επίφανεια σου. Η ενέργεια αρχίζει να κυλάει, ακολουθεί το γέλιο σαν σκιά. Το έχεις παρατηρήσει: Τις στιγμές που γελάς αληθινά, βρίσκεσαι σε βαθιά διαλογιστική κατάσταση. Η σκέψη σταματάει. Είναι αδύνατον να γελάς και να σκέφτεσαι ταυτόχρονα. Αυτά τα δύο είναι διαμετρικά αντίθετα.

Osho

Αφιερωμένο στον DealSend που με δουλεύειγια τον διαλογισμό και τον Osho ενώ στην ουσία διαλογίζεται συνεχώς!!!

Δεν θέλω να πάω σε γιατρό!!

Ψυχίατρος (χαρωπά): «Μην ξεχνάτε, πως όλοι έχουμε προβλήματα. Εγώ έχω τα προβλήματά μου, ακριβώς όπως έχετε και εσείς τα δικά σας. Υπολογίζω ότι θα χρειαστείτε θεραπεία τουλάχιστον ενός έτους. Η αμοιβή μου είναι 100 ευρώ ανά συνέδριά.»

Mulla Nasrudin (μετά από την σκέψη): «Καλά, αυτό φαίνεται πως λύνει το πρόβλημα σας γιατρέ. ΤΩΡΑ , ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ;»

Όχι! Αρνούμαι να πάω σε γιατρό. Τουλάχιστον όχι ακόμα! Πρώτα θα κάνω το test! Όχι αυτό που έκανα πιο κάτω και λέει ότι, παρόλα όσα μου συμβαίνουν κατά καιρούς, αγρόν αγοράζω. Το test να κοιμηθώ χωρίς παυσίπονο σε άλλο κρεββάτι για να διαπιστώσω κατά πόσο τελικά το στρώμα που κοιμάμαι φταίει για το κατάντημα μου! Γιατί μερικές βδομάδες τώρα κοιμόμουν μια χαρά και ξυπνούσα κουρασμένη σαν να έσκαβα όλο βράδυ! Αν καταφέρω και δεν ξυπνήσω την νύχτα πονώντας θα έχω βγάλει ένα πολύτιμο συμπέρασμα! Ότι το στρώμα είναι για πέταμα!

You Are 12% Hypochondriac

While your physical health isn't always perfect, you don't freak out about it. You know there's only so much you can do, and worrying doesn't change anything.

Are You a Hypochondriac?

Να τα, τα γεράματα!

Και ναι! Σήμερα πρωί πρωί χαπακώθηκα για να μπορέσω να πάω στην δουλειά! Με το ζόρι σηκώθηκα από το κρεβάτι λόγω πόνων στην μέση!
Μέχρι σήμερα αν πονούσα ποτέ την μέση μου ήταν ελαφρύς πόνος. Γενικότερα αν κάτι με πονάει συνήθως πρόκειται για ήπιο πόνο. Σπανίως έχω πόνους που δεν τους αντέχω και χρειάζεται να πάρω παυσίπονο και ευτυχώς για μένα γιατί όποτε ένιωσα να πονάω πολύ σχεδόν πάντα κατέληγε κάπου άσχημα ( σε κανένα χειρουργείο π.χ.).
Λοιπόν, μάλλον πρέπει να το πάρω απόφαση. Θα πρέπει από εδώ και στο εξής να ζήσω και με αυτό. Λίγους μήνες πριν τα γενέθλεια μου, ήρθε αυτό για να μου υπενθυμίσει ότι τα δύσκολα έπονται...

Θέλουμε να μας θαυμάζουν επειδή δεν σεβόμαστε τον εαυτό μας.

Θέλουμε να μας θαυμάζουν επειδή δεν σεβόμαστε τον εαυτό μας. Από την αρχή - αρχή, έχουμε επικριθεί από τους γονείς μας, από τους δασκάλους, από τους ιερείς, από τους πολιτικούς, από ολόκληρο το κατεστημένο.
Σε κάθε παιδί, επαναλαμβάνεται η ίδια νότα: "Αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό. Κάνεις αυτό που δεν πρέπει και δεν κάνεις αυτό που πρέπει".
Σε κάθε παιδί δίνεται άμεσα ή έμμεσα η εντύπωση ότι δεν είναι πραγματικά επιθυμητό, ότι οι γονείς του είναι κουρασμένοι, ότι κατά κάποιο τρόπο τους βασανίζει, ότι είναι ενοχλητικό.
Αυτό προκαλεί μια βαθιά πληγή μέσα μας.

Για να καλυφθεί αυτή η πληγή, ζητάμε τον θαυμασμό.

Osho

Photo from : http://www.artchive.com/artchive/B/bouguereau

Η γνώση των Αγγέλων

Μια φορά και ένα καιρό αρχές Φεβρουαρίου ο Jason είχε κάνει ένα post σχετικά με ένα βιβλίο, το Η γνώση των αγγέλων της Τζίλ Πέιτον-Γουόλς το όποίο όταν το διάβασα, με έκανε να ενδιαφερθώ για αυτό.

Πράγματι, σε πρώτη ευκαιρία το απέκτησα και περίμενε και αυτό την σειρά του στο ράφι. Και ναι, μόλις εχθές κατάφερα να το τελειώσω. Βοήθησε σε αυτό και το γεγονός ότι λόγω βλάβης της γραμμής του ΟΤΕ για περίπου 2 μέρες δεν είχαμε νετ στο γραφείο. Τα απογεύματα (και τα βράδια) έτσι και αλλιώς αυτήν την εποχή δεν είχα ιδιαίτερο χρόνο να αφιερώσω στο διάβασμα (και στο νετ) οπότε καλό μου έκανε!

Για την περίληψη του βιβλίου και τα λοιπά σχόλια, μπορείτε να δείτε το post του Jason. Με καλύπτει σε μεγάλο βαθμό αν και εκτός του ότι στο βιβλίο έχει γίνει μια πρόχειρη, θα έλεγε κανείς, μετάφραση, μιας και βρίσκει κανείς συχνά εμφανή λάθη, απ' την άλλη δεν αποτελεί κανένα συγγραφικό αριστούργημα. Η γραφή της συγγραφέως είναι θα έλεγε κανείς "απλοϊκή" χωρίς καμιά ιδιαίτερη χροιά που να την κάνει να ξεχωρίζει. Όλα αυτά βέβαια υποθετικά γιατί δεν μπορώ να κρίνω το πρωτότυπο και η μετάφραση όπως είπα είναι σχετικά άθλια. Παρόλα αυτά, το θέμα και η πλοκή (είναι λέει βασισμένο σε μια κατά κάποιο τρόπο αληθινή ιστορία που αναφέρει ο Ρουσό στην Δεύτερη επιστολή για τον άνθρωπο) είναι τέτοια που αξίζει κανείς να το διαβάσει και να προβληματιστεί.

Εγώ θα παραθέσω απλά ένα απόσπασμα το οποίο περιγράφει την χώρα στην οποία ζούσε ο άθεος του βιβλίου μέσα από τα λόγια του ιεροεξεταστή που έχει αναλάβει να τον "εξετάσει" :

"Μιλάει για μια χώρα όπου κανείς δεν υπερασπίζεται την αλήθεια. Όπου οι φτωχοί και οι αγράμματοι βρίσκονται στο έλεος κάθε τσαρλατάνου, μιας και ο καθένας αποφασίζει μόνος του τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα. Για μια χώρα όπου υπάρχουν πολλές θρησκείες και όλες έχουν δικαίωμα να κηρύξουν και να προσηλυτίσουν και να κερδίσουν οπαδούς, σαν τους χωριάτες που έρχονται στο παζάρι και στήνουν ο καθένας τον πάγκο του να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Για μια χώρα , όπου κάθε πόλη μπορεί να έχει τρεις και τέσσερεις επισκόπους, διαφορετικού δόγματος ο καθένας, όπου ο κόσμος αλλάζει εκκλησίες όπως εμείς εδώ αλλάζουμε άλογα πολλές φορές κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού. Αν ένας παπάς αρνηθεί να σε παντρέψει, είπε, θα βρεθεί κάποιος άλλος να το κάνει. Ούτε η ελπίδα του Παραδείσου, ούτε ο φόβος της Κολάσεως μπαίνουν στην ζυγαριά για να βοηθήσουν τους άρχοντες αυτής της χώρας. Λέει ότι υπερτιμώ και την ελπίδα της ανταπόδοσης και το φόβος της τιμωρίας. Λέει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σέβονται τους νόμους αυτού του κόσμου για λόγους που πρέπει να τους ψάξουμε σε αυτόν τον κόσμο. Στην χώρα του υπάρχει ένα λαϊκό σώμα υπερασπιστών του νόμου. Τον ρώτησα αν σημειώνονται ταχτικά εξεγέρσεις και επαναστάσεις, εμφύλιοι πόλεμοι μεταξύ των οπαδών των διαφόρων θρησκειών και μου απάντησε πως μερικές φορές έχει συμβεί πράγματι κάτι τέτοιο. Οι φασαρίες στους δρόμους είναι συνηθισμένο φαινόμενο μου είπε, μα τις περισσότερες φορές ο κόσμος τσακώνεται για κάποιο παιχνίδι που παίζεται ανάμεσα σε ομάδες πολιτών. Τα αποτελέσματα αυτών των αγώνων εξάπτουν τα πνευματα πολύ περισσότερο από ό,τι οι αλήθειες της θρησκείας. Μιλάει με αμετανόητη περηφάνια για την ελευθερία με την οποία ο κάθε άνθρωπος στη χώρα του δίνει μορφή και περιεχόμενο στη συνείδηση του. μια ελευθερία που, κατά την γνώμη μου, θυμίζει την ελευθερία του τυφλού να πέσει στον γκρεμό."

Κάπως έτσι, ίσως να ήταν ένας ιδανικός κόσμος. Και ναι, ευτυχώς εμείς και πολλοί άλλοι έχουμε πάψει από καιρό να ζούμε στην εποχή της Ιεράς Εξέτασης που περιγράφει το βιβλίο, όμως απέχουμε πάρα πολύ από το να ζουν όλοι οι άνθρωποι σε ένα τέτοιο ιδανικό κόσμο. Παρατηρήστε, ότι όπου υπάρχει φτώχεια και ανελευθερία, υπάρχουν επίσης και φανατικοί θρησκευτικοί ηγέτες οι οποίοι στο όνομα της θρησκείας τους, περιορίζουν τον άνθρωπο από το να προοδεύσει.

Υ.Γ. Σοκαρίστηκα πραγματικά για το γεγονός ότι λιθοβολήσαν μέχρι θανάτου ακόμα και συγγενείς της ένα 17χρονο κορίτσι επειδή σύναψε σχέση με αλλόθρησκο. Τράνο παράδειγμα ότι ακόμα και σήμερα γίνονται απίστευτα εγκλήματα στο όνομα των θρησκειών.

Σας παρακαλώ όλους, δώστε ΕΣΕΙΣ το παράδειγμα, ΕΜΠΡΑΚΤΑ, και πιστέψτε όπου θέλετε αλλά ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ σεβόμενος τον συνάνθρωπο σας, τις ελευθερίες του και τα δικαιώματα του, που είναι άσχετα απο οποιαδήποτε θρησκεία και δεν μπορεί σε καμιά περιπτώση να καθορίζονται από αυτήν...

Απορίες Ευρωπαικού τύπου!

Απορώ!
Βλέπει κανείς πουθενά αυτήν την Ενωμένη Ευρώπη? Τι ακριβώς εννοούμε όταν συζητάμε για την ένταξη μας σε αυτή? Τι ακριβώς εννοούμε συζητώντας για την ένταξη των άλλων χωρών? Την νιώθει κανείς αυτήν την ενωμένη Ευρώπη? Την αισθάνεται?

Γιατί εγώ δεν βλέπω καμιά ουσιαστική κίνηση προς την ένωση. Και μην μου πείτε για το νόμισμα. Δεν μπορεί να σε ενώσει ένα νόμισμα. Μπορεί όμως διευκολύνει τους οικονομικούς ελέγχους! Αυτό που συνέβη εδώ στην Ρόδο με το ευρώ και το έζησαν όλοι σε όλο του το μεγαλείο (και κάποιοι στράβωσαν πάρα πολύ) είναι ότι ήταν πια πολύ δύσκολο να κλέψουν τον τουρίστα στο ταξί, στο φαί κτλ. Αντιθέτως, βοήθησε πάρα πολύ στο κλέψιμο αναμεταξύ μας!

Κανένα βήμα δεν έχει γίνει για την σταδιακή υποβάθμιση των κυβερνήσεων και των λοιπών εθνικών οργάνων κυριαρχίας των κρατών μελών. Το αντίθετο συνέβη μάλλον. Όλα ακόμα τα κράτη λειτουργούν άκρως εθνικιστικά.

Η Αγγλία δεν εντάσσεται στην κοινή νομισματική πολιτική γιατί το νόμισμα της είναι ισχυρό και θέλει να το κρατήσει έτσι όσο περισσότερο γίνεται. Ποιου το συμφέρον σκέφτεται?

Ο Γαλλικός λαός καλείτε να μας πει την άποψη του για το Ευρωσύνταγμα και διαλέγει το ΟΧΙ και σε επόμενη φάση ψηφίζει κάποιον που χρησιμοποίησε εθνικιστικά επιχειρήματα για να κερδίσει ψήφους. Λέει κάτι αυτό. Όχι μόνο για τους Γάλλους. Για όλους μας.

Εμείς πολύ περισσότερο σκεφτόμαστε ακόμα εθνικιστικά. Αυτό μπορούμε να το δούμε γιατί συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. Τελευταίο σχετικό συμβάν το τι συνέβη όταν η Μπακοδήμου έκανε το λάθος να αποκαλέσει «Μακεδονία» την χώρα που μας «έκλεψε» το όνομα (επ’ ευκαιρίας ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η Ελλάδα έχει περισσότερο δικαίωμα σε αυτό το όνομα από ότι εκείνοι) και δεν σεβάστηκε την παράδοση και την ιστορία μας. Το ακούμε από ανθρώπους δίπλα μας. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν μεγάλη ιδέα για την Ελλάδα και νομίζουν εαυτούς χαρισματικούς σε σχέση με τους υπόλοιπους ανθρώπου αυτού του πλανήτη. Τις προάλλες μια ξαδέλφη μου άρχισε να μου λέει κάτι τέτοια και δεν ξέρω αν το κατάλαβε καλά αλλά της είπα να μην έχει καμιά αυταπάτη, ότι εμείς σήμερα που είμαστε Έλληνες πολίτες, έχουμε τίποτα κοινό με τους αρχαίους Ελληνες, εκτός ίσως από το γεγονός ότι κατοικούμε στο ίδιο έδαφος.

Αφού συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφού το λαϊκό αίσθημα είναι τέτοιο ( και τροφοδοτείται συνεχώς από τους εκπροσώπους της Ορθοδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας) πόσο πιθανό είναι να ενωθούμε κάποτε όλες οι χώρες??

Θέλουμε την ένταξη της Τουρκίας. Πως ακριβώς την θέλουμε δηλαδή? Πως την φανταζόμαστε? Δεν νομίζω ότι αντιλαμβάνονται πολλοί την ουσία αυτής της ένταξης.

Εντέλει πόσο πιθανόν είναι να υπάρξει στο μέλλον πραγματική Ενωμένη Ευρώπη?

Διαβάστε ένα ενδιαφέρον άρθρο της Γαλατείας Λασκαράκη στο ΒΗΜΑ (από εκεί πήρα και την φώτο), στις 27/08/2000. Επτά χρόνια σχεδόν μετά δεν έχουν αλλάξει και πολλά ...

Η (ανύπαρκτη) σχέση μου με τα ναρκωτικά!

Η δική μου εμπειρία με τα ναρκωτικά είναι θα έλεγε κανείς ανύπαρκτη. Παρόλα αυτά πολλές φορές βρέθηκα κοντά σε χρήστες, κυρίως σε μικρότερη ηλικία.

Χρονολογικά αν το πάρω, τις πρώτες εικόνες από το θέμα ναρκωτικά της πήρα ήδη σε πολύ μικρή ηλικία, όταν ήμουν στο χωριό μου. Φημισμένο χωριό για τις χασισο-καλλιέργειες του και για τους τύπους που αργά το βράδυ, τους έβλεπες παρέες παρέες να φεύγουν από το μπαρ και να ξεμοναχιάζονται στις εξοχές για να κάνουν τα τσιγαριλίκια τους. Γυρνούσαν και ήταν μέσα στο κέφι και στην χαρά σαν να είχαν πιει μια κάσα μπύρες έκαστος. Σιγά σιγά αποθρασύνθηκαν δε τόσο που, ξημερώματα πια στο μπαρ ( και εγώ εκεί ναι!!) και ενώ είχαν μείνει τρεις και ο κούκος, έβγαζαν το τσιγαριλίκι τους και το κάπνιζαν δήθεν ότι επρόκειτο για απλό στριφτό τσιγάρο.

Σε μεγαλύτερη ηλικία και ενώ έμενα πια μόνη μου, έκανα παρέα με μια κοπέλα η οποία ήταν χρήστης. Βγαίναμε τα βράδια, και πηγαίναμε σε κάποιο μπαρ στην Παλιά Πόλη, και αντί να περνάμε από τους πολυσύχναστους δρόμους, περνούσαμε από τα σοκάκια μέσα έτσι ώστε να έχει προλάβει να καπνίσει μισό τσιγαριλίκι στη διαδρομή. Κάποια φορά που ήμασταν στο σπίτι της μου έδειξε που έκρυβε από τους γονείς της τα «λάφυρα» και εκεί ήταν που είδα για πρώτη μου φορά LSD. Μου εξήγησε και πως γίνεται η χρήση του κάτω από την γλώσσα! Και τότε κατάλαβα γιατί δεν έπαιρνε τσίχλα όταν της προσέφερα πολλές φορές!

Όταν βγαίναμε δε, μπορούσε να μιλήσει σε κάποιον, εντελώς κωδικοποιημένα, και να συνεννοηθεί άψογα ενώ εγώ δίπλα κοιτούσα σαν το χαζό αναρρωτούμενη που τον ξέρει αυτόν που του μιλάει. Φυσικά δεν τον ήξερε. Τον «αναγνώρισε» απλά.

Έπειτα, αντί να πάμε σπίτια μας μια λογική ώρα μετά την έξοδο μας, κατά τις 5 ας πούμε το πρωί, συνεχίζαμε σε κάτι after που ήταν τόσο after που κανείς δεν τα ήξερε μάλλον παρά μόνο όσοι ήταν της κλίκας! Πρέπει η αφεντιά μου να ήταν η μόνη ξεμαστούρωτη εκεί μέσα!!

Με αυτά και με αυτά, πέρασε ένα καλοκαίρι χωρίς να το καταλάβω και χωρίς να δοκιμάσω καθόλου τι εστί το βερίκοκο. Ούτε ζήτησα ποτέ. Ούτε μου πρότεινε ποτέ. Ήμουν συνεχώς μέσα σε τέτοιες παρέες αλλά ποτέ κανείς δεν με προέτρεψε να δοκιμάσω. Ήρθε ο χειμώνας και η κοπελιά αυτή μετακόμισε Αθήνα και εγώ αυτομάτως έχασα όλες αυτές τις φοβερές και τρομερές συναναστροφές!

Από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια και κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι θα ήθελα να καπνίσω λίγο «άκακο» χασίσι! Να ξέρω για τι πρόκειται τέλος πάντων! Τελικά βρήκα μέσω κάποιου τελείως μέσα στα όλα φίλου αλλά το μόνο που θυμάμαι αφού το κάπνισα ήταν ότι δεν κατάλαβα τίποτα εκτός του ότι λύσσαξα απ’ την δίψα!

Άσε, είπα. Δεν είναι αυτά για μένα!

Ναρκωτικά. Ένα πρόβλημα που δεν ξέρεις πότε θα σου χτυπήσει την πόρτα.

Εχθές είχα πάει στο σπίτι μιας φίλης μου που είχα καιρό να δω, (κατά τον τελευταίο χρόνο συνήθως μιλούσαμε στο τηλέφωνο και την έβλεπα που και που στην δουλειά της), και με το που την είδα έμεινα σύξυλη. Ήταν απελπιστικά αδύνατη. Από την έκπληξη μου λίγο έλειψε να μην την χαιρετήσω. Άρχισα να την ρωτάω τι συνέβη και αδυνάτισε τόσο. Ναι μεν είναι κοντούλα και πάντα ήταν αδύνατη αλλά και τα 46 κιλά που μου είπε ότι ήταν μου φάνηκαν απελπιστικά λίγα. Αναρωτήθηκα, και της το είπα, πως συνέβη και δεν την είχα προσέξει όταν την είχα δει στην δουλειά της τελευταία. Αυτό μου λέει είναι ένα από τα «θαύματα» του μακιγιάζ.

Και άρχισε να μου λέει την ιστορία της. Ο γιος της, ένα παιδί 24 χρονών, πριν ένα περίπου χρόνο είχε μπλέξει με ναρκωτικά. Σιγά σιγά απομακρύνθηκε από τις συνηθισμένες παρέες του, και άρχισε να κάνει παρέα με περιθωριακά άτομα. Εκεί που είχε σταθερή δουλειά, άρχισε να αλλάζει τις δουλειές σαν τα πουκάμισα του. Μεταμορφώθηκε μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα από το αγόρι που ήταν σε ένα αγρίμι. Η ίδια δεν είχε καταλάβει τίποτα. Ακόμα και όταν άρχισε να της κλέβει χρήματα δεν είχε καταλάβει τίποτα. Μέχρι που σιγά σιγά η κατάσταση έφθασε στο απροχώρητο και η συμβίωση με το παιδί της κατέληξε να είναι αδύνατη. Και ευτυχώς για εκείνη ένα κορίτσι, οικογενειακή φίλη, που γνώριζε την κατάσταση, της είπε τι συνέβαινε.

Όταν το άκουσε, έπεσε από τα σύννεφα! Δεν ήξερε τι να κάνει. Που να απευθυνθεί Πώς να τον βοηθήσει. Αυτόν, τον ένα και μοναδικό γιο της, που τον μεγάλωσε εντελώς μόνη της, που αποτελούσε το Α και το Ω της ζωή της, κινδύνευε να τον χάσει. Δεν είχε μυαλό για τίποτα άλλο, παρά μόνο πως θα μπορέσει να τον βοηθήσει. Η ίδια έπαθε νευρική ανορεξία και οτιδήποτε έβαζε στο στόμα της το έκανε εμετό.

Ευτυχώς για αυτήν, το ίδιο το παιδί ήθελε να προσπαθήσει να κόψει. Έπαθε σοκ όταν έμαθε ότι δυο παιδιά που ήξερε από παλιά και είχαν μπλέξει και αυτά με ναρκωτικά βρήκαν τραγικό θάνατο σε σύντομο χρονικό διάστημα το ένα και το άλλο. Ένα κορίτσι 18 χρονών και ένα αγόρι περίπου στην ηλικία του. Δυστυχώς για αυτόν, όσο και αν προσπαθούσε μόνος του, δεν μπορούσε.

Ευτυχώς και για τους δυο, κάποιος την συμβούλεψε σωστά, να αποφύγει σαν τον διάολο το λιβάνι, να στείλει το παιδί της στον ΟΚΑΝΑ. Αλλά, να απευθυνθεί το συντομότερο δυνατό σε κάποιο ψυχολόγο γιατρό που να ειδικεύεται σε τέτοιες περιπτώσεις για να μπορέσει να τον βοηθήσει ουσιαστικά. Έτσι όντως ξεκίνησαν επισκέψεις χωριστά και οι δύο σε ψυχολόγο. Κάθε εβδομάδα κάνει εξετάσεις ούρων για να πιστοποιείτε ότι συνεχίζει να είναι καθαρός, δυο φορές την εβδομάδα μιλάει το παιδί με τον γιατρό, και λαμβάνει καθημερινά τουλάχιστον οκτώ χάπια που το κάθε ένα τον βοηθάει σε κάτι άλλο για να μπορέσει να ανταπεξέλθει. Το κόστος αυτών? Περί τα 900 τον μήνα. Χαλάλι. Αρκεί που έχουν αποτέλεσμα. Ευτυχώς εδώ και πέντε μήνες όλα πάνε καλά.

Τώρα που είναι καλύτερα και συζητάνε αυτά τα πράγματα, έμαθε κάποια πράγματα σχετικά με το πώς έγινε και ξεκίνησε τα ναρκωτικά. Όχι. Δεν του τα έδωσε κανείς με το ζόρι. Ούτε καν αυτοί οι περιθωριακοί φίλοι. Αυτοί ήταν απλά μια σύμπτωση που βρέθηκαν στον δρόμο του. Μόνος του τα ξεκίνησε από περιέργεια περισσότερο και γιατί είχε την πεποίθηση ότι δεν θα εθιστεί. Αυτήν εξάλλου την πεποίθηση έχουν όλοι όσοι τα δοκιμάζουν. Μόνο που δεν καταλαβαίνουν για πότε έχουν καταλήξει να είναι εξαρτημένοι και αυτοί σαν όλους τους άλλους…

Ενα παιδί χωρίς στόχους, χωρίς όνειρα, που νιώθει ότι η ζωή είναι ένα "βουνό" είναι πολύ εύκολα να βρει παρηγοριά στα ναρκωτικά. Αυτή είναι η αιτία.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ που πηγαίναμε για καφέ με ένα φίλο κάπου στο κέντρο της Αθήνας, ένας άνθρωπος ήταν τόσο λιώμα που με το ζόρι προσπαθούσε να κρατηθεί όρθιος και περπατούσε παραπαίοντας μια δεξιά μια αριστερά… Όταν τον είδα σοκαρίστηκα. Και σοκαρίστηκα ακόμα περισσότερο με την αντίδραση του φίλου μου. Έβαλε το χέρι του για να κρατήσει κόντρα στην περίπτωση που έπεφτε πάνω μας και του είπε με ήρεμη φωνή: «σε παρακαλώ φίλε… μην πέσεις εδώ…»

Στο επόμενο post λέω να πω και την δική μου «εμπειρία» με τα ναρκωτικά.

Καταπίεση...

Καταπίεση είναι το να ζεις μια ζωή που δεν ήθελες να ζήσεις.
Καταπίεση είναι το να κάνεις πράγματα που ποτέ δεν ήθελες να κάνεις.
Καταπίεση είναι το να υποκρίνεσαι ότι είσαι ένας άνθρωπος που δεν είσαι.

Η καταπίεση είναι ένας τρόπος να καταστρέψεις τον εαυτό σου.
Η καταπίεση είναι αυτοκτονία-πολύ αργή ασφαλώς, αλλά πολύ σίγουρη.

Μην ζεις μια καταπιεσμένη ζωή, αλλιώς δεν θα ζεις καθόλου. Ζήσε μια ζωή έκφρασης, δημιουργικότητας, χαράς. Ζήσε με τον φυσικό τρόπο. Άκου τα ένστιχτα σου, άκου το σώμα σου, άκου την καρδιά σου, άκου την ευφυΐα σου. Στηρίξου στον εαυτό σου, πήγαινε εκεί που σε πηγαίνει ο αυθορμητισμός σου και δεν θα χάσεις ποτέ. Και πηγαίνοντας αυθόρμητα με τη φυσική σου ζωή, μια μέρα είναι αναπόφευκτο να φτάσεις στις πόρτες του θεϊκού.

Osho

Αυτά τα λόγια αφιερωμένα στην φίλη μου την Μαρία που είναι ο μόνος άνθρωπος που γνωρίζω, που θα έλεγα ότι τα έχει κάνει πραγματικότητα στο μεγαλύτερο μέρος τους.

Αφιερωμένα επίσης και σε όλους εμάς που προσπαθούμε γι' αυτά...

Photo from : http://www.art-energy.co.jp

Όρκος στον θεό

Ένας άνθρωπος βασανισμένος απ’ τις αποτυχίες έδωσε όρκο μπροστά στο Θεό, πως αν οι κακουχίες θα τον αφήσουν θα πουλήσει το σπίτι του και όλα τα λεφτά θα τα δωρίσει στους φτωχούς.
Πολύ σύντομα τα πράγματα άλλαξαν και έγινε πλούσιος. Θυμήθηκε και τον όρκο του, όμως δεν ήθελε να χάσει τόσα λεφτά. Σκέφτηκε και βρήκε τη «λύση».
Ανακοίνωσε, ότι πουλάει το σπίτι του, όμως μόνο με τη γάτα του.
Για το σπίτι ζητούσε 10 χιλιάδες δραχμές, αλλά για τη γάτα 50 εκατομμύρια δραχμές. Σε λίγο βρέθηκε και πελάτης που αγόρασε το σπίτι και τη γάτα.
Τα 10 χιλιάδες που πήρε για το σπίτι τα έδωσε στους φτωχούς και τα 50 εκατομμύρια για τη γάτα, τα κράτησε για τον εαυτό του.

Τα παλαβά μου όνειρα!

Ονειρεύομαι σπάνια. Σπανιότατα θα έλεγα! Για την ακρίβεια ακόμα και αν ονειρεύομαι δεν θυμάμαι τίποτα όταν ξυπνάω Εντελώς black out που λένε.

Μια μέρα συζητούσαμε με την φίλη μου την Μαρία γύρω από τα όνειρα που βλέπουν οι πιστοί συνήθως κατά τα οποία στο όνειρο τους παρουσιάζεται κάποιο πρόσωπο αγίου ή του Χριστού της Παναγιάς κτλ. Της εξέφρασα την αντίρρηση μου πάνω σε αυτό και της έφερα παράδειγμα το απλούστατο γεγονός ότι ανάλογα σε ποια θρησκεία πιστεύει ο κάθε άνθρωπος βλέπει και στον ύπνο του πρόσωπα σχετικά με εκείνη την θρησκεία. Της ανέφερα επίσης το γεγονός ότι σπάνια θυμάμαι τα όνειρα που βλέπω και ότι όσες φορές έχω δει όνειρα είναι συνήθως παλαβά.

Μια φορά είδα ότι πέθανε μια γνωστή μου και αντί να την ξενυχτάμε έχοντας την μέσα σε φέρετρο, την είχαμε μέσα σε μια τεράστια λαμαρίνα που εκτελούσε χρέη ταψιού και αντί για λουλούδια είχε τριγύρω από το γυμνό κορμί της πατατούλες.
Το να δω άγιο κτλ δεν μου έτυχε ποτέ! Προφανώς με ξέρουν και δεν πλησιάζουν ούτε στα όνειρα μου!
Μου είπε τότε ότι θα ευχηθεί για μένα να με επισκεφθεί κάποιος για να πειστώ ότι συμβαίνει στα αλήθεια αυτό! Όλα αυτά τα λέγαμε γελώντας και κολλώντας που λένε στο χωριό μου!

Εκεί λοιπόν που έβλεπα-θυμόμουν ένα όνειρο ανά τρίμηνο και άμα, άρχισα να βλέπω όνειρα σε μεγαλύτερη συχνότητα από πριν αλλά όλα επίσης θεοπάλαβα! Θυμάμαι αυτό που είδα ανήμερα αυτά τα Χριστούγεννα που πέρασαν! Είδα κάποιον Χρήστο συγγενή μου στον ύπνο μου να περπατάει και εκεί που περπατούσε του κύλησαν τα παντελόνια που φορούσε και είδα τον κώλο του! Το θυμήθηκα την επόμενη μέρα και την πήρα να της το πω μπας και ήταν σημαδιακό το όνειρο! Λόγω ονόματος και κώλου μαζί!

Αλλά το αποκορύφωμα ήταν αυτό που είδα το σ/κ που μας πέρασε! Είδα κάποιον άγνωστο να απειλεί έναν γνωστό μου (γνωστό προ αμνημονεύτων χρόνων) με ένα περίστροφο, σε έξαλλη κατάσταση, που τελικά όχι μόνο τον πυροβόλησε αλλά αυτοκτόνησε και ο ίδιος με το περίστροφο που κρατούσε πυροβολώντας τον κρόταφο του! Όχι Hollywood! Κάτι παραπάνω!

Με αυτά και αυτά θυμήθηκα τα λόγια του αγαπημένου μου Osho σχετικά με τα όνειρα. Είχε πει:

Υπάρχουν όνειρα της νύχτας και υπάρχουν όνειρα της ημέρας. Εσύ απλώς μπαίνεις από το ένα όνειρο στο άλλο, από το ένα είδος ονείρου στο άλλο είδος ονείρου.

Να θυμάσαι ποιος είναι εκείνος που βλέπει τα όνειρα. Έχε επίγνωση του εκείνου του παρατηρητή, Μην δίνεις πολλή προσοχή στα ίδια τα όνειρα.

Photo from: http://www.arthit.ru

Τα ταρώ και εγώ!

Διάβαζα το post της Mauve_All στο blog της Artanis σχετικά με την ιστορία των χαρτιών Ταρώ (Tarrot) και θυμήθηκα τις δικές μου ανδραγαθείες με αυτά!

Μια φορά και ένα καιρό λοιπόν πριν πολλά χρόνια , έτσι όπως ψαχνόμουν με τα πάντα γύρω μου, μια μέρα που τριγύριζα μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο, έπεσα πάνω σε ένα βιβλίο σχετικό με τα ταρώ το οποίο συνοδευόταν από μια τράπουλα.

Αποφάσισα να το πάρω και μετά από μιας εβδομάδας ανάγνωση, παίρνω τηλέφωνο την γυναικοπαρέα και τους ανακοινώνω ότι το σ/κ έχουμε μάζωξη γιατί μελετάω τα ταρώ και θα τους πω το μέλλον τους!

Δυστυχώς, δεν κατάφερα ποτέ να μάθω τις ερμηνείες όλων των χαρτιών απέξω, ούτε καν της μεγάλης αρκάνας. Τόσο καλά! Γι’ αυτό φυσικά δεν έβγαλα ποτέ χρήμα από το άθλημα μιας και από ότι φάνηκε στην πορεία είχα ταλέντο!

Όταν τελικά μαζευτήκαμε τους εξομολογήθηκα το ήμαρτον μου, ότι δηλαδή, χωρίς το βιβλίο παραμάσχαλα, μέλλον δεν επρόκειτο να τους πω! Ήταν όμως τόσο μα τόσο ενθουσιασμένες με την ιδέα ότι θα απαντόνταν οι μελλοντικές τους ανησυχίες που από το ένα μπήκε από το άλλο μπήκε! Ας τους τα διάβαζα από το βιβλίο στην τελική! Αρκεί να τους τα έλεγα!

Πράγματι αυτό έγινε και περάσαμε μερικά βράδια μέσα στα γέλια, προβλέποντας το μέλλον η μια της αλληνής!

Εκείνο τον καιρό λοιπόν, κουβαλούσα μέσα στην τσάντα μου το εν λόγω βιβλίο και σε πρώτη ευκαιρία ανακοίνωνα σε όποιον συναντούσα αυτήν την νέα μου ασχολία. Ένα απόγευμα λοιπόν, είχα πάει σε ένα λογιστήριο, όπου θα τους αναβάθμιζα τα λογιστικά τους προγράμματα, και όση ώρα περίμενα εκεί να τελειώσει ένα backup που είχα βάλει να γίνεται, πιάσαμε την κουβέντα με μια κοπέλα που εργαζόταν εκεί και πρώτη φορά την συναντούσα. Της ανέφερα την ασχολία μου και εκείνη έδειξε αμέσως ενδιαφέρον! Ήθελε να της ρίξω τα χαρτιά. Της είπα το ήμαρτον μου. Διαβαστά μόνο αν ήθελε! Φυσικά και δεν πτοήθηκε ούτε αυτή καθόλου!

Τελικά, της τα ρίχνω και άρχισαν να της βγαίνουν κάτι περίεργα που αφορούσαν νομικές υποθέσεις, δικαστικά μπλεξίματα κτλ. Πάει έλεγα από μέσα μου! Αντί να βγει τίποτα σχετικό με ερωτικά ζητήματα κτλ μιας και η κοπέλα ήταν μικρή σε ηλικία (ήταν δεν ήταν 20 χρονών) έβγαιναν αυτές οι μπαρούφες!

Έλα όμως που η κοπέλα κατενθουσιάστηκε! Πράγματι αυτά την απασχολούσαν εκείνον τον καιρό και είχε όντως νομικά μπλεξίματα!

Αυτό με ενθάρρυνε! Ρε! Λες να έχω ταλέντο και να μην το ξέρω?

Παρόλα αυτά, σιγά σιγά έφυγε ο ενθουσιασμός, το πήρα απόφαση ότι ποτέ δεν επρόκειτο να αποστηθίσω την ερμηνεία του κάθε χαρτιού οπότε και τα παράτησα.

Μια μέρα πάλι μετά από χρόνια, θυμηθήκαμε τα νιάτα μας με την υπόλοιπη γυναικοπαρέα και ήρθε και η κουβέντα στα χαρτιά. Και μου λέει τότε η μία από όλες και με στέλνει : «Θυμάσαι τότε που ήξερες τι μου σύμβαινε και μου τα έλεγες, και καλά, στα χαρτιά! Το είχα καταλάβει εγώ!»

«Μα» της λέω, «τότε ακόμα ιδέα δεν είχα!»

Να πως δημιουργείται αιώνες τώρα η πεποίθηση ότι τα χαρτιά έχουν μαντικές ικανότητες! Γιατί είμαι σίγουρη ότι στα τόσα "ριξίματα" είπα πολλά περισσότερα που δεν "βγήκαν" αλλά δυστυχώς έτσι είναι ο νους του ανθρώπου. Εστιάζει στις απίθανες συμπτώσεις και όλα τα άλλα τα αγνοεί επιδεικτικά!

Το απόρρητο των φορολογικών μας δηλώσεων είναι για τα μπάζα.

Πριν από μερικές εβδομάδες, σε μια πρωινή εκπομπή (τελικά αν και δεν τους φαίνεται σε αυτές εντοπίζεις τις πιο μεγάλες αθλιότητες και μάλιστα χωρίς να είναι αυτός ο σκοπός τους), είχε ένα ας το πούμε ρεπορτάζ, κατά το οποίο ο παρουσιαστής κ. Μάνεσης αποκάλυπτε (χωρίς να αποκαλύπτει μιας και ονόματα κλπ στοιχεία δεν ειπώθηκαν) έναν απατεώνα ο οποίος είχε κάνει έναρξη στην εφορία, είχε στήσει μια εταιρεία με έδρα και υποκαταστήματα και διέπραττε κατ’ επανάληψη την εξής απάτη. Έβρισκε ιδιοκτήτες ΙΧ αυτοκινήτων που προτίθετο να τα πουλήσουν , τους προσέγγιζε και τους έψηνε να πουλήσουν το έν λόγω ΙΧ στην εταιρεία που είχε ιδρύσει. Τους έδινε μια μηδαμινή σχεδόν προκαταβολή και μια μεταχρονολογημένη, φυσικά ακάλυπτη, επιταγή. Το αυτοκίνητο τελικά κατέληγε σε μάντρα και περίμενε να πουληθεί.

Μέσα λοιπόν από αυτήν την πρωινή εκπομπή διαπίστωσα για άλλη μια φορά ότι σε αυτό το κράτος, που η γραφειοκρατία η ανευθυνότητα και η διαφθορά έχει φτάσει σε ανεπανάληπτα επίπεδα, μπορεί κάποιος ανενόχλητος σχεδόν (αρκεί να είναι λίγο πονηρός) :

Να ιδρύει εταιρείες μαϊμού και κανείς να μην τον ελέγχει, όταν το ΣΔΟΕ μπορεί να καταστρέψει οικονομικά ολόκληρες εταιρείες γράφοντας πρόστιμα για πανηλίθιες αιτίες όπως για τον χρόνο ενημέρωσης των βιβλίων των εταιρειών.

Να έχει διπλό ΑΦΜ όταν για να αποδείξουμε στην εφορία ότι «βήξαμε» χρειαζόμαστε βεβαιώσεις από παντού.

Να ιδρύει υποκαταστήματα σε ανύπαρκτες διευθύνσεις χωρίς να τον εμποδίζει κανείς.

Αλλά το πιο φοβερό από όλα ήταν ότι όλα αυτά τα ανακάλυψε ο εξαπατημένος που δεν είχε την εξυπνάδα να εισπράξει πρώτα τα χρήματα που συμφώνησε προτού μεταβιβάσει το αυτοκίνητο του σε μια ανώνυμη εταιρεία, έχοντας στα χέρια του την φορολογική δήλωση που είχε κατατεθεί στην εφορία της η εν λόγω μαϊμού εταιρεία!!

Το διανοείστε αυτό?

Θα μου άρεσε, να ρωτούσε κάποιος τον κ. Εξαπατημένο πως βρέθηκε στα χέρια του η ξένη δήλωση. Αν αποδεικνυόταν ότι υπηρεσιακά την ζήτησε με κάποιο τρόπο γιατί είχε έννομο συμφέρον τότε πάω πάσο. Αλλά κανείς δεν αναρωτήθηκε φαίνεται, ούτε βρήκε σκόπιμο να ενημερώσει τους πολίτες πως ενεργούμε σε αντίστοιχες τέτοιες περιπτώσεις. Θεωρήθηκε το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο ένας άνθρωπος έστω και εξαπατημένος να έχει στα χέρια του μια ξένη φορολογική δήλωση.

Αλλά θα μου πεις, στο κράτος που υπάλληλοι των Δήμων έχουν το ελευθέρας στην ΔΟΥ να φωτοτυπούν όλες τις εκκαθαριστικές και περιοδικές δηλώσεις ΦΠΑ, καθώς και τις φορολογικές δηλώσεις που υποβάλουν οι πολίτες για να μπορούν με ακρίβεια να υπολογίσουν τους φόρους που θα εισπράξουν και τα πρόστιμα που θα καταλογίσουν, ενώ είναι παράνομο και καταχρηστικό, αυτό δεν θα περνούσε στα ψιλά?

Το θαύμα και η φρίκη του έρωτα...

Το θαύμα του έρωτα είναι πως συμπτύσσει τον κόσμο γύρω από το πλάσμα που σε μαγεύει.

Η φρίκη του έρωτα είναι πως συμπτύσσει τον κόσμο γύρω από το πλάσμα που σε αλυσοδένει.

Οι κλέφτες της ομορφιάς- Πασκάλ Μπρυκνέρ

Photo from: http://www.joaniemitchell.com

Στείρωση? Όχι, ευχαριστώ.

Αν ο κόσμος υποστηρίζει ότι ένα ζώο δεν μπορεί να υποφέρει όσο ένας άνθρωπος είναι επειδή οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να υποφέρουν την ιδέα να ζουν μέσα σε μια φύση που, δεν είναι παρά μια θηριωδία, τίποτ’ άλλο από θηριωδία.

Αυτά λέει ο Κούντερα στην Αθανασία του (την οποία έχω φρέσκια στο μυαλό μου) και κατά κάποιο τρόπο έχει δίκιο.

Την φύση την διέπει μια σκληρότητα που εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε εύκολα να την κατανοήσουμε και κατ’ επέκταση να την αποδεχτούμε.

Δεν μπορούμε π.χ. να κατανοήσουμε ότι ο θάνατος, η αρρώστια και τα ατυχήματα είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Και ενώ δεν μπορούμε να αποδεχτούμε αυτά που τα βλέπουμε κάθε μέρα σχεδόν να συμβαίνουν γύρω μας για τα οποία δεν ευθυνόμαστε άμεσα, από την άλλη επιδεικνύουμε εμείς οι άνθρωποι μια πρωτοφανή σκληρότητα, πολύ πιο αβάσταχτη από όλα αυτά, την οποία εμείς οι ίδιοι προκαλούμε απέναντι στους συνανθρώπους μας και ειδικά απέναντι στα ζώα τα οποία είναι εξαρχής αδύναμα απέναντι μας.

Ναι, τα ζώα σκοτώνονται αναμεταξύ τους, τρώει το ένα το άλλο, πεθαίνουν από αρρώστιες, πέφτουν θύματα ατυχημάτων κτλ. Όμως όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς δόλο, χωρίς κάποιο σκοπό. Απλά επειδή η επιβίωση είναι πράγματι σκληρή.

Αντίθετα εμείς οι άνθρωποι τα βασανίζουμε, τους στερούμε το δικαίωμα τους να ζουν σε αυτόν τον πλανήτη, τα κατέχουμε, τα φυλακίζουμε, τα χρησιμοποιούμε, κ.τ.λ.

Όλα όσα μας φαίνονται απάνθρωπα αν απευθύνονται σε άνθρωπο μας φαίνονται φυσιολογικά αν απευθύνονται σε ζώα. Γιατί αυτό?

Διαβάζω κάθε τόσο για το θέμα των στειρώσεων των ζώων. Και ότι, μα ότι επιχειρήματα και αν ακούσω, δεν μπορώ να αλλάξω την άποψη μου η οποία είναι κατά των στειρώσεων. Αυτό που δεν θα έκανα ποτέ σε άνθρωπο, δεν θα μπορούσα επίσης ποτέ να το έκανα σε ζώο.

Τα ζώα διεκδικούν το δικαίωμα τους στην ζωή. Ξανάλεω. Όχι το δικαίωμα τους σε μια καλή ζωή. Το δικαίωμα τους στην ζωή απλά. Ακόμα και αυτό τους το αρνούμαστε γιατί έχουμε καταχραστεί όλο τον πλανήτη προς όφελος μας. Έχουμε κάνει το άπαν σύμπαν ιδιοκτησία μας (μέχρι να πεθάνουμε οπότε αντιλαμβανόμαστε ότι τίποτα δεν μας ανήκει) και αρνούμαστε να το μοιραστούμε. Και επειδή η πλειοψηφία των ανθρώπων αν μπορούσε θα εξόντωνε εντελώς τα ζώα (ξέρω πολλούς τέτοιους) δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να συμπράξω σε αυτήν τους την επιθυμία (αυτό κάνω στειρώνοντας ένα ζώο. Σταματάω την διαιώνιση του είδους).

Γι’ αυτό το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να δεχτώ την αντισύλληψη για τα ζώα όπως την δέχομαι και για τους ανθρώπους.

Υ.Γ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και από εδώ στον Μαύρο Γάτο για την βοήθεια που μου προσέφερε στο θέμα αυτό.

H γκρίνια φέρνει γκαντεμιά μάλλον!

Δεν εξηγήτε αλλιώς το γεγονός, ότι αφού γκρίνιαξα για το αργό internet της dial up όταν επιτέλους έφθασα εχθές στο βράδυ στο γρήγορο internet και στρώθηκα η καλή σου την ώρα που ο φαζούλης μου έβλεπε τον αγώνα με τον Παναθηναικό (μπράβο, παρεμπιπτόντως, στα παιδιά που έπαιξαν), να μουλαρώσει ο googlis και να μην με αφήνει ούτε να γράψω ούτε να δω σχόλια των blogs του blogspot!
Ορίστε τι μήνυμα μου έβγαλε ο άπονος!

Google

Error

We're sorry...

... but your query looks similar to automated requests from a computer virus or spyware application. To protect our users, we can't process your request right now.
We'll restore your access as quickly as possible, so try again soon. In the meantime, if you suspect that your computer or network has been infected, you might want to run a virus checker or spyware remover to make sure that your systems are free of viruses and other spurious software.
We apologize for the inconvenience, and hope we'll see you again on Google.

Ευτυχώς για μένα αυτό το μήνυμα εξαφανίστηκε το ίδιο ξαφνικά όσο εμφανίστηκε. Δυστυχώς για μένα εξαφανίστηκε όταν πλέον ήταν ώρα για νάνι!

Slow Internet Connection τα νεύρα μου!!!

Copyright in this image is owned by the original artist, rights to reproduce or use the image may be obtained from www.CartoonStock.com .

Τι παθαίνει ο άνθρωπος όταν έχει συνηθίσει σε γρήγορη σύνδεση στη δουλειά του και στο σπίτι του και τις ελεύθερες ώρες του σερφάρει ανενόχλητος στις αγαπημένες του ιστοσελίδες ανοίγοντας στον firefox δέκα ιστοσελίδες ταυτόχρονα και ξαφνικά βρεθεί να πρέπει να περιμένει στην καλύτερη των περιπτώσεων 5 λεπτά για να ανοίξει μία τέτοια σελίδα γιατί αναγκάζεται να σερφάρει με μια απλή dial up σύνδεση?

Εκνευρίζεται και το κλείνει! Το internet.

Αυτό συμβαίνει σε εμένα όταν βρίσκομαι τα σ/κ στο χωριό μου!

Sexy dress for the moment!!

Την φίρμα NewYorker δεν την ήξερα. Μέχρι που είδα μια διαφήμιση της στο MTV! Ξετρελάθηκα γιατί ήταν απίστευτα sexy! Έψαξα στο YouTube και την βρήκα! Στην ίδια διαφημιστική καμπάνια της NewYorker την Dress for the moment βρήκα άλλη μια εξίσου sexy διαφήμιση!

H μεν πρώτη είναι sexy για τις γυναίκες



η δε δεύτερη είναι sexy για τους άντρες!



Για να ξέρετε ποια θα δείτε πρώτη!

Philos όχι! Δεν θα αρχίσω να ασχολούμαι συστηματικά με τις διαφημίσεις! Αυτή είναι δικιά σου ειδικότητα!!

Η πλάκα του ρολογιού της ζωής

Στα πρώτα του βήματα, ήταν σεμνότυφος και κανόνιζε πάντοτε έτσι ώστε να κάνει έρωτα στο σκοτάδι. Στο σκοτάδι πάντως , κρατούσε τα μάτια του ορθάνοιχτα για να διακρίνει τουλάχιστον κάτι μόλις μια χλωμή ακτίνα έμπαινε μέσα από την κουρτίνα.

Στη συνέχεια, όχι μόνο συνήθισε στο φως, αλλά το αξίωνε. Αν διέκρινε ότι η σύντροφος του είχε τα μάτια κλειστά, την ανάγκαζε να τα ανοίξει.

Έπειτα, παρατήρησε μια μέρα, με έκπληξη, ότι έκανε έρωτα με πλήρη φωτισμό, αλλά ότι τα μάτια του ήσαν κλειστά.

Κάνοντας έρωτα, βυθιζόταν στις αναμνήσεις.

Μέσα στο σκοτάδι, τα μάτια ανοιχτά.
Με άπλετο φως, τα μάτια ανοιχτά.
Με άπλετο φως, τα μάτια κλειστά.

Η πλάκα του ρολογιού της ζωής.

Μίλαν Κούντερα - Αθανασία.

Εσείς σε ποια φάση είστε?

Photo from: http://www.cecilia-letteringart.com/shelleydavies/

Για όποιον ενδιαφέρετε - part 2

O DealSend κλήθηκε να απαντήσει ένα ερωτηματολόγιο που μια φορά και ένα καιρό είχε απαντήσει ο Proust (τώρα τι σχέση μπορεί να έχουμε εμείς με τον Proust, ένας θεός ξέρει!) και αφού εξετέλεσε το καθήκον του είπε να χώσει και μερικούς άλλους που πιθανότατα ήθελε να γνωρίσει καλύτερα!

Ιδού λοιπόν οι δικές μου απαντήσεις:

1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Ένα χαμόγελο που προκάλεσα.
2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Το κινητό μου που ντρουντρουνίζει. Σχεδόν όλη την υπόλοιπη μέρα είναι στο αθόρυβο.
3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Πριν λίγες ώρες που δοκιμάζαμε μια καινούργια συσκευή με τον Φαζούλη
4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Γελάω πολύ.
5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Ξεχνάω γιορτές, γενέθλια, κτλ. Ξεχνάω να συστήνω ανθρώπους. Ξεχνάω ως και να χαιρετήσω όταν πάω κάπου.
6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα ερωτικά.
7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με καμιά. Είμαι ανιστόρητη!
8. Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;
Αυτοί που δεν φοβούνται την ζωή και το δείχνουν.
9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Οπουδήποτε, αρκεί να έχω άπλετο χρόνο να διαθέσω.
10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Δεν με ενδιαφέρουν τα πρόσωπα. Με ενδιαφέρουν τα έργα τους.
11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Την ευθύτητα και την τόλμη.
12. … και σε μια γυναίκα;
Την ακεραιότητα να υποστηρίζει αυτό που είναι πραγματικά.
13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Ομοίως όπως στην 10 ερώτηση
14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Δεν ξέρω να σφυρίζω!
15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Υγεία τώρα ή ποτέ - Osho
16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
Δεν με σημάδεψε καμιά ταινία. Όσο και να μου άρεσε, μετά συνέχιζα να ήμουν η ίδια.
17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Ομοίως όπως 13 και 10 ερώτηση
18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
Μαύρο
19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Που σε έναν έλεγχο του ΣΔΟΕ βγήκα ασπροπρόσωπη! Πλάκα κάνω! Εξαρτάται τι θεωρεί κανείς επιτυχία. Επιτυχία για μένα είναι να μπορώ να κάνω κάποιον άνθρωπο που και που να νιώθει όμορφα. Δεν μπορώ να το απαντήσω εγώ αυτό! :)
20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Smirnof Ice!
21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Που κάποτε χαράμιζα τον χρόνο μου άσκοπα, και που δεν γνώρισα καλύτερα κάποιους ανθρώπους που περάσαν από την ζωή μου.
22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;
Το να επεμβαίνουν οι άλλοι σε αυτά που κάνω.
23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Ε! Καλά! Είπαμε! Δεν είμαστε ο Προύστ. Αλλά αν έπρεπε να διαλέξω μια αγαπημένη ασχολία αντί του blogging-writing θα έλεγα το σεξ.
24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Ότι μια μέρα θα είμαι ανήμπορη.
25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Σε κάθε περίπτωση που κρίνω ότι είναι απαραίτητο!!
26. Ποιο είναι το μότο σας;
Η νεκροψία θα δείξει!
27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Μόνη στην φύση.
28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
"Πάρε να μην στα χρωστάω που όλη σου την ζωή με αμφισβητούσες!"
29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Την πιο διαυγή ever!

Και επειδή δεν θέλω να ξεχωρίσω αυτή την φορά κάποιους από όλους εσάς που μου κρατάτε συντροφιά εδώ μέσα, και να προτείνω κάποιους, θα ήθελα όλοι όσοι από εσάς τύχει και διαβάσετε αυτό το post και θέλετε να το κάνετε, μετά χαράς να διαβάσω ότι γράψετε.

Ειδικά όλοι εσείς που βρίσκεστε στα αριστερά κάτω από τον τίτλο Blog-o-επισκέψεις, θα με ενδιέφερε πολύ να διαβάσω τι θα απαντούσατε!

Ετοιμαστείτε!! Έχει bloggers party το Σαββατόβραδο

Καλό μήνα να έχουμε! Πριν καμιά ώρα επέστρεψα από την Πρωτομαγιάτικη μου έξοδο και είπα να γράψω για το σαββατιάτικο μπλογκοπάρτυ που θα γίνει το Σάββατο 5/5/07 και που από την στιγμή που άκουσα για την διοργάνωση του ζήλεψα αφάνταστα όλους εσάς που δεν χρειάζεται να διασχίσετε το Αιγαίο για να πάτε!
Η ώρα προσέλευσης είναι 21:00 το βράδυ. Όσοι φυσικά δεν μπορείτε εκείνη την ώρα δεν τρέχει τίποτα να πάτε αργότερα. Όπως μπορεί ο καθένας. Σημασία έχει όμως, όσοι από εσάς θέλετε να συναντήσετε κάποιους από αυτούς που μιλάτε μαζί, ανταλλάσσετε σχόλια ή διαβάζεται ο ένας τα blogs του άλλου, να αδράξετε την ευκαιρία και να πάτε.
Μην κολλάτε σε λεπτομέρειες. Ένας χώρος έχει κλειστεί ειδικά για αυτήν την συνάντηση και αυτό από μόνο του είναι ότι καλύτερο. Μπορείτε να επικοινωνήσετε πιο πριν με τις διαδικτυακές σας παρέες και να φροντίσετε ώστε να διαδοθεί η διοργάνωση αυτού του πάρτι.
Η είσοδος στο πάρτι συμφωνήθηκε, στο συμβολικό ποσό των 5 € . Με αυτά θα πάρετε ένα κρασάκι ή μία μπύρα. Τα ποτά θα στοιχίζουν από 8 € . Τζάμπα πράγμα!
Λεπτομέρειες σχετικά με το που και πως θα βρείτε πάνω στην εικόνα κατατεθέν καθώς και στο blog που ανοίχθηκε για αυτόν ειδικά τον σκοπό , το http://greekbloggersparty.wordpress.com/

Στο δε banner που έχω βάλει στο πλάι και θα βρίσκεται εκεί μέχρι και το Σάββατο που θα γίνει το πάρτυ, αναφέρει και ένα κινητό τηλέφωνο επάνω για οποιαδήποτε απορία σας δεν λυθεί από το blog του blogoparty!

ΖΗΛΕΥΩ! Πως αλλιώς να το πω???

Και μην ακούσω κατόπιν ότι δεν πήγατε ενώ βρισκόσασταν Αθήνα γιατί θα θυμώσω πραγματικά! Τι διάολο? Πίσω από κάθε γραμμή που γράφεται στα blogs κρύβεται ένας άνθρωπος. Ο οποίος ζει κάποιες από τις ώρες του σε αυτά τα blogs μαζί με όλους τους υπόλοιπους. Γιατί να μην πιουν ένα ποτό μαζί και ίσως να γνωρίσουν καλύτερα ο ένας τον άλλον?

Τι άλλο ήθελα να πω... Α! ναι. Μπορείτε να πάτε με τους συντρόφους σας αν θέλετε, ή με όποιον άλλον θέλετε ο οποίος ίσως να μην έχει ιδέα τι πάει να πει blog. Αρκεί να πάτε!