ΔΙΟΛΚΟΣ

Μέχρι τώρα, το Δημόσιο ήταν για τους τραπεζίτες ένας μάλλον «εύκολος» κουμπαράς, για την άντληση κεφαλαίων και ρευστότητας. Όχι πια. Οι Βρυξέλλες αλλάζουν τώρα τους κανόνες παιχνιδιού για τη χορήγηση εγγυήσεων από το κράτος στις τράπεζες, επιφυλάσσονzτας μια εν δυνάμει εξευτελιστική διαδικασία σε όσες τράπεζες αξιοποιήσουν υπερβολικά τις παρεχόμενες εγγυήσεις. Σύμφωνα με απόφαση που υποχρεώθηκε από τις Βρυξέλλες να δημοσιεύσει ο υπουργός Οικονομικών στις αρχές Ιουλίου, χωρίς βεβαίως να πάρει ιδιαίτερη δημοσιότητα (δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 1091 Β’ της 9ης Ιουλίου 2010), ορίζεται πλέον ένα «πλαφόν» στο ποσό των κρατικών εγγυήσεων που μπορούν να λάβουν οι τράπεζες, πέραν του οποίου θα είναι υποχρεωμένες να πείσουν τις Βρυξέλλες, ότι δεν θα χρεοκοπήσουν χωρίς κρατικές εγγυήσεις! Με την απόφαση, ορίζεται ότι από 1.7.2010 για κάθε τράπεζα που παίρνει εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου για νέο ή ανανεούμενο χρέος, εφόσον κατά το...

Παρασκευή, 27 Αύγουστος 2010 Υπάρχει μια στρεβλή αντίληψη για τους φόρους. Οποτε το δημόσιο έχει προβλήματα, που δεν του τα έχουν δημιουργήσει οι φορολογούμενοι πολίτες βεβαίως, στρέφεται στην αύξηση της φορολογίας για να τα λύσει. Και μάλιστα, οι θεωρητικοί της λεγόμενης κοινωνικής ευαισθησίας επιμένουν, οι φόροι πρέπει να αφορούν το εισόδημα. Να μην είναι έμμεσοι δηλαδή, αλλά να χτυπούν στην τσέπη όσων κερδίζουν από την δουλειά τους λεφτά. ΟΙ έμμεσοι θεωρούνται άδικοι. Γιατί είναι άδικοι παραμένει μυστήριο. Χτυπάνε, λέει το σχετικό επιχείρημα, εξ ίσου πλούσιους και φτωχούς. Μα οι πλούσιοι είναι λογικό να αγοράζουν περισσότερα πράγματα. Να κάνουν πολύ περισσότερες καταναλωτικές δαπάνες. Πληρώνουν λοιπόν λογικά και περισσότερους έμμεσους φόρους. Αν οι φτωχοί αγοράζουν εξ ίσου πολλά πράγματα με τους εύπορους, τότε δεν είναι φτωχοί. Η, ακόμα χειρότερο, κρύβουν τα πραγματικά τους εισοδήμα...