Μπρατσάκια Έξω

Σηκώθηκα από το γραφείο αργά, σχεδόν διστακτικά και προχώρησα προς τον στόχο που έχω κρεμάσει δεξιά και πάνω από το κεφάλι μου στον τοίχο που εφάπτεται της πόρτας την οποία σε τέτοιες περιπτώσεις καλό είναι να κρατάω κλειστή, κανόνα όμως που δε μπορώ πάντα ν’ ακολουθήσω, ιδιαιτέρως όταν είμαι τελείως μόνος στο παιχνίδι και προσπαθώ ν’ αλιεύσω συμπαίκτες από τις κλεφτές ματιές που ρίχνουν έξω από την πόρτα ή όταν ρίξω καμιά επιτυχημένη βολή και καρφωθεί το βελάκι σε κανέναν περαστικό ή απλά στον τοίχο δίπλα στις τουαλέτες ή ακόμα ακόμα αν είμαι στις πολύ δυνατές μου μέρες και πάρει φάλτσα αυτό το μυτερό σκατουλάκι με αποτέλεσμα να βρεθεί μέσα στην τουαλέτα και να καρφώσει πισώπλατα τον καψερό που πλένει τα χέρια του μετά από ένα απολαυστικό χέσιμο. Κάπως έτσι πρέπει να βγήκαν και οι φήμες για τις πισώπλατες μαχαιριές στη δουλειά. Εγώ με λίγο στυλ και φαντασία αντικατέστησα το μαχαίρι με τα βελάκια και το αποτέλεσμα παραμένει συναρπαστικό.

Όμως δε σκεφτόμουν βελάκια και τέτοιες παπαριές όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το ποστ. Αυτό που με βασανίζει είναι κάτι πιο σοβαρό και βεβαίως πιο φλέγον ως ζήτημα. Κι αυτό είναι η ομοιότητα των στρουμφς τα οποία κλείνουν τα 50 χρόνια τους φέτος κι εμένα ειδικά μ’ έχουν στιγματίσει επειδή όταν ήμουν στο νηπιαγωγείο είχα ντυθεί μπαρμπα-στρουμφ χωρίς όμως τα γένια αλλά μ’ εκείνο το χαρακτηριστικό απωθητικό κόκκινο που μ’ έκανε ορκισμένο Παναθηναϊκό αν και τότε έμενα Λάρισα και θα μπορούσα να το δω πιο συμβιβαστικά το όλο ζήτημα καθότι το βυσσινί της αγαπημένης Αελάρας είναι μια απόχρωση του χρώματος αυτού που δε θα κατονομάσω για δεύτερη φορά. Διάβαζα λοιπόν το σχετικό άρθρο στο Έψιλον κι έγραψε ότι το ύψος των στρουμφακίων υπολογίζεται σε είκοσι πόντους όσο ακριβώς είναι το μέγεθος ενός προικισμένου πέους ενώ στις σχετικές εκδηλώσεις θα υπάρχουν μεγάλα ομοιώματα από στρουμφάκια όπως ακριβώς γίνεται και στη Διονυσιακή τελετή που λαμβάνει χώρα στον Τύρναβο και η πόλη στολίζεται με φαλλούς σε όλα τα πιθανά μεγέθη και είδη, όπως κανάτες για τσίπουρο, κεριά, κ.λ.π. κ.λ.π.

Επομένως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα στρουμφάκια είναι άμεσα επηρεασμένα από την διονυσιακή λατρεία και το κρυφό τους νόημα είναι τα όργια, οι ακραίες σεξουαλικές καταστάσεις και συνευρέσεις και ίσως αυτά τα μικροσκοπικά μπλε ανθρωπάκια να ήταν και οι πρώτοι εναλλακτικοί δονητές. Για τη στρουμφίτα δε θα μιλήσω σήμερα αλλά ενθυμούμενος το ντύσιμο της και τις υψηλές θερμοκρασίες της ημέρας θέλω να τονίσω το γεγονός πως όλες οι κοπέλες που κυκλοφορούσαν γύρω στις τρεις το μεσημέρι είχαν πετάξει τα μακρυμάνικα στην ντουλάπα τους και νομίζω πως σήμερα μπορούμε να μιλάμε για την πρώτη ημέρα της άνοιξης, την έναρξη της οποίας έδωσε το σάλπισμα από τα μπρατσάκια που κατάκλυσαν τους δρόμους.

Επειδή όμως η έμπνευση έρχεται μαζί με τους φίλους σας λέω ωρεβουάρ και γκουντμπάι μέχρι την επόμενη στρουμφοσυνάντηση μας…