Σημειωματάριο για τον Εμφύλιο και τον Κινηματογράφο

Περιηγηθείτε στις σελίδες του για να βρείτε

- ταινίες που αναφέρονται στον ελληνικό Εμφύλιο (1946-1949)

- κριτικές παρουσιάσεις των ταινιών

- συνεντεύξεις των σκηνοθετών και άρθρα για το έργο τους

- στοιχεία για την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, από το 1906 μέχρι σήμερα

- κείμενα για τη σχέση Ιστορίας και Κινηματογράφου

- αναφορές στη διαδικασία παραγωγής μιας ταινίας και τους παράγοντες που διαμορφώνουν το τελικό αποτέλεσμα


- βιβλιογραφία για τον Εμφύλιο, για τον ελληνικό κινηματογράφο, για την αξιοποίηση των φιλμ μυθοπλασίας ή τεκμηρίωσης στη διδασκαλία της Ιστορίας

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα μαυραγοριτης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα μαυραγοριτης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Καραβάν Σαράι, 1986, Τ. Ψαρράς

Δείτε την ταινία

Σκηνοθεσία -Σενάριο: ΨΑΡΡΑΣ ΤΑΣΟΣ
Είδος: ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ, ΗΘΟΓΡΑΦΙΑ
Σενάριο Αρχική Πηγή:ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ         "ΚΑΡΑΒΑΝ ΣΑΡΑΪ"
Δ/ντής Φωτογραφίας: ΧΑΣΑΠΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
Μοντάζ:ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΟΣ
Ηχολήπτης:ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ ΑΡΓΥΡΗΣ
Σκηνογράφος:ΧΑΛΚΙΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
Ενδυματολόγος:ΠΑΡΘΕΝΙΑΔΟΥ ΜΑΙΡΗ, ΑΡΣΕΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
Μουσική Σύνθεση:ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ  
Παραγωγή: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΙΝHΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (ΕΚΚ), Ε.Ρ.Τ.
Παραγωγός: ΨΑΡΡΑΣ ΤΑΣΟΣ 
Διάρκεια: 111΄


Σύνοψη της υπόθεσης[1]:
Λίγο πριν το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, στα 1948, γίνεται εκκένωση των παραμεθορίων χωριών, για να διευκολυνθούν οι κινήσεις του Εθνικού Στρατού και των ανταρτών. Ένας σαραντάρης χωρικός, ο Μαργαρίτης (Θύμιος Καρακατσάνης), αναγκάζεται όπως πολλοί άλλοι να εγκαταλείψει το σπίτι του και να κατεβεί μαζί με τα δύο παιδιά του στη Θεσσαλονίκη. Εγκαθίσταται σε ένα από τα επιταγμένα, για το σκοπό αυτό, κτίρια της πόλης, το Καραβάν Σαράι. Στο μέρος αυτό, οι πρόσφυγες ζουν κάτω από εξαιρετικά άθλιες συνθήκες και καταφεύγουν σε πάσης φύσεως ατιμίες και μπαγαποντιές. Ο Μαργαρίτης προσπαθεί να παραμείνει αμέτοχος στα ανείπωτα δράματα που εκτυλίσσονται γύρω του, με μεγάλο ψυχικό κόστος. Ο γιος του γίνεται εργάτης και μένει στην πόλη, ενώ η κόρη του καταφεύγει στην εύκολη λύση της πορνείας. Ο ίδιος θα επιστρέψει στο ερειπωμένο χωριό του.
Βραβεία-Διακρίσεις:
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1986, ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, Β΄ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ, ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ
ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΥΠΠΟ - ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, 1987, ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, Β΄ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ, ΗΧΟΛΗΨΙΑΣ


[1] http://www.tainiothiki.gr/v2/filmography

Ηνίοχος, 1995, Αλ. Δαμιανός


Δείτε την ταινία


Σκηνοθεσία- Σενάριο: ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΑΛΕΞΗΣ 
Είδος:ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ, ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ 
Δ/ντής Φωτογραφίας:ΒΟΥΔΟΥΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 
Μοντάζ:ΚΑΠΑΣΑΚΑΛΗ ΑΡΤΕΜΙΣ 
Σκηνογράφος:ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΑΛΕΞΗΣ 
Ενδυματολόγος:ΜΑΡΚΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ, ΚΟΥΛΑΡΜΑΝΗ ΜΑΡΙΑ, ΕΥΘΥΜΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ 
Μουσική Σύνθεση:ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΜΑΡΚΟΣ 
Παραγωγή: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΙΝHΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (ΕΚΚ), ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ 1 (Ε.Τ. 1) 
Παραγωγός: ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΑΛΕΞΗΣ 
Διάρκεια: 180΄

Σύνοψη της υπόθεσης[1]:
Ένας άντρας, που έχει ως είδωλο τον Ηνίοχο, ζει τα ιστορικά γεγονότα της πεντηκονταετίας, από το 1941 έως και το 1991. Ως φοιτητής, προ του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, φυλακίζεται από τους Ιταλούς και δραπετεύει, καταφεύγοντας στα βουνά όπου τον βρίσκει μια ομάδα ανταρτών και τον εντάσσει στη δύναμή της. Μετά την εμπειρία της πρώτης του μάχης με τους Γερμανούς, οι οποίοι έκαψαν ένα χωριό – ενώ οι αντάρτες σκότωσαν κάποιους αιχμαλώτους –, ζει την Αντίσταση και τη φρίκη του Εμφυλίου, έχοντας πάντα μια προσωπική ενατένιση των γεγονότων και της ζωής στο σύνολό της, κρατώντας πάντα σταθερά τα ηνία.
Βραβεία-Διακρίσεις:
ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΥΠΠΟ - (ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)
1996,
ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ


[1] http://www.tainiothiki.gr/v2/filmography

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Ξυπόλυτο Τάγμα (1954) Τάλας Γκρεγκ

Δείτε την ταινία


Σκηνοθεσία: Γκρέγκ Τάλλας 
Είδος: μεγάλου μήκους, περιπέτεια, κοινωνική
Μύθος-Ιδέα: Γκρέγκ Τάλλας & Νίκος Κατσιώτης
Σενάριο: Νίκος Κατσιώτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Οπερατέρ: Μιχαήλ Γαζιάδης
Διάρκεια: 95΄

Σύνοψη της υπόθεσης :
Το Ξυπόλυτο Τάγμα, που γυρίστηκε το 1953, αναφέρεται σε μια αληθινή ιστορία που συνέβη στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Οι Γερμανοί αδειάζουν τα δημόσια κτίρια και τα επιτάσσουν. Ανάμεσα σε αυτά τα κτίρια είναι και αρκετά ορφανοτροφεία. Τα ορφανά πετάγονται στο δρόμο[1].
Συμμετέχουν δύο μόνο επαγγελματίες ηθοποιοί (Νίκος Φέρμας, Μαρία Κωστή) και 66 παιδιά- κομπάρσοι, στην πλειοψηφία τους τρόφιμοι ορφανοτροφείου και αναμορφωτηρίου.