Θα ήθελα να μιλάω τρεις και τέσσερις γλώσσες, 

Να φεύγω όποτε μπορώ και να γυρνάω όποτε χρειάζεται, 

να γράφω κείμενα με όσα έχω μέσα μου και αυτά να αποτυπώνονται στο χαρτί, 

να βγαίνουν κάθε μέρα καινούρια βιβλία και καινούριες ταινίες που να σε ταξιδεύουν, 

να μπορώ να πάω ένα ταξείδι μακρυά, μόνη μου, ή με παρέα.

να μπορώ να γκρινιάξω όσο θέλω όταν δεν έχω καλή μέρα και να γελάσω όσο μπορώ όταν είμαι χαρούμενη.

Να μπορώ να οδηγάω όσο καλά χρειάζεται για να πηγαίνω βόλτες όταν θέλω αέρα. Μηχανή ή αυτοκίνητο, δεν με νοιάζει.

Να μπορώ να πω αυτά που σκέφτομαι χωρίς να κατσουφιάσει κανείς.

Να σου φωνάξω πως αυτά που μου δίνεις δεν είναι αρκετά, δεν είναι καν πιεστικά. 

Να είμαι ψυχολόγος, πολιτικός μηχανικός, μαστροχαλαστής, αναλυτής, μαγείρισσα, να δουλεύω τις δημόσιες σχέσεις, στην διοίκηση, στις κρατήσεις και σε όλους τους τομείς των ξενοδοχειακών που τόσο αγαπώ. Να τα κάνω όλα, να περνάνε από το χέρι μου, γιατί θα το κάνω καλά. Και το ξέρω. Το νιώθω. 

Να πω αυτά που βλέπω, αυτά που καταλαβαίνω εγώ και όχι όλοι οι άλλοι.

Να πω πως το iq μου είναι 119, όχι γιατί έκανα τεστ, αλλά γιατί μπορώ να καταλάβω συγκριτικά ότι "σκαμπάζω" που έλεγε και η γιαγιά μου.

Να μπορώ να φωνάξω πως o x δεν είναι αυτός που δείχνει, να δείξω σε άλλον πως ο εγωισμός είναι δίκοπο μαχαίρι και θέλει μέτρο,  να πω τί είναι ψέμα και τι αλήθεια, γιατί τα καταλαβαίνω και τα δύο από μακρυά, ιδίως το πρώτο.

Να ξέρω να φτιάχνω πίτες και φαγητά όπως η μαμά μου. 

Ο καφές μου το πρωί να είναι πάντα πετυχημένος και να έχει λιακάδα.

Να περνάω ώρες να καθαρίζω και να συμμαζεύω το σπίτι μου και στο τέλος να κάνω καφέ, να κάθομαι στον καναπέ και να νιώθω πως το σπίτι μου είναι τώρα διαφορετικό. 

Να ακούω μουσική και να φτιάχνει η διάθεσή μου με τις νότες, με τους στίχους, με τις όμορφες φωνές, και να βάζω τα κλάματα με άλλα τραγούδια, με εκείνα που τα άκουσα κάποια στιγμή και τα συνδύασα με στιγμές μου, όμορφες ή στενάχωρες.

Να κοιμηθώ στο κρεβάτι μου, δίπλα στην γιαγιά μου στο παλιό μας δωμάτιο και να με σκεπάζει την νύχτα που πετάω όλα μου τα σκεπάσματα.

Να πάω στο λούνα παρκ και στον ζωολογικό με τον παππού μου, να φοράει το καβουράκι του, το κυριακάτικο κουστούμι και να κρατάει ένα κουτί με τρουφάκια από τον Βάσω.

Θα ήθελα να γυρνάει ο μπαμπάς μου από την δουλειά και να μου δίνει ένα μεγάλο φιλί, και να νιώθω πως με αυτόν δίπλα μου όλα θα πηγαίνουν καλά.

Να παίρνω τηλέφωνο τον αδερφό μου και να τρέχει όταν δεν είμαι καλά.

Να πηγαίνω σπίτι μου, στο πατρικό μου, και να μυρίζει φρεσκοψημένα κουλουράκια, και να είμαστε πάλι όλοι μαζί, αγαπημένοι και μονοιασμένοι..

Μα έχω μια δουλειά που αγαπώ, μια μαμά που λατρεύω, την υγεία μου, το σπίτι μου, μερικά χρήματα στην τσέπη και 2-3 φίλους που είτε είναι κοντά είτε μακρυά, είναι δίπλα μου.