"Ρεπορτάζ χωρις σύνορα"

Μετά και το χθεσινό επίσημο δελτίο τύπου (μην φαντάζεστε τίποτε ιδιαίτερο, ένα "σας ευχαριστούμε για την συνεργασία" λέει ) που επιβεβαιώνει την διακοπή της συνεργασίας της ΕΡΤ με τον Σ Κούλογλου και την εκπομπή του "Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα" , ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Φώτης Κουβέλης κατέθεσε Επίκαιρη Ερώτηση στην Βουλή ζητώντας να μάθει τους λόγους της λήξης αυτής της 13χρονης, επιτυχημένης από κάθε άποψη ,συνεργασίας των δύο πλευρών.Το δελτίο τύπου ( 12-5-2008) της ΕΡΤ επιχειρεί να "απαντήσει" στην προ ημερών επιστολή του δημιουργού της εκπομπής προς την εταιρία, η οποία παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ- ΕΡΤ
Kύριε Γόντικα,
Εδώ και ένα μήνα περίπου μάταια προσπαθώ να εξασφαλίσω μια επιστολή από την ΕΡΤ, ώστε να βγάλω δημοσιογραφική βίζα για την Κίνα. Μόλις χθες με ειδοποιήσατε μέσω του κ. Αναστασόπουλου ότι η διοίκηση δεν θέλει να προβάλω εκπομπή για την Κίνα. Για το ντοκιμαντέρ «Από τον Μάο στους Ολυμπιακούς Αγώνες» έχουν γίνει ήδη όλες οι προετοιμασίες (εισιτήρια, διαμονή και εταιρεία παραγωγής στο Πεκίνο), έχει συλλεχθεί αρχειακό υλικό καθώς έχουν γίνει ήδη συνεντεύξεις, όπως με την βιογράφο του Μάο. Αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχουν «πολιτικοί λόγοι» για την άρνηση σας, θέλω να ελπίζω ότι πρόκειται για παρεξήγηση και σας ζητάω να με διευκολύνετε, γιατί χωρίς δημοσιογραφική βίζα η έρευνα στην Κίνα γίνεται δυσκολότερη. Εν τω μεταξύ από διάφορες πηγές μέσα στην ΕΡΤ μαθαίνω ότι η εταιρεία δεν θα ανανεώσει την συνεργασία μαζί μου για την ερχόμενη τηλεοπτική χρονιά. Αυτό μου προκαλεί έκπληξη καθώς είναι γενικώς αποδεκτό ότι και οι δύο εκπομπές που παρουσιάζω δεν υστερούν σε ποιότητα των υπόλοιπων του σταθμού. Από οικονομικής πλευράς είναι αποδοτικές λόγω των πολλών διαφημίσεων (έφτασα να έχω φέτος 16 λεπτά διαφημιστικά σποτ μέσα σε μια ώρα), ενώ και από πλευράς θεαματικότητας (5% Μέσος όρος το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα και 4.1% η Θεματική Βραδιά, φέτος) ξεπερνούν κατά πολύ το μέσο όρο της ΕΤ-1. Ως αιτία για τη διακοπή της συνεργασίας αναφέρεται το περιεχόμενο των εκπομπών μου και ειδικότερα το γεγονός ότι προγραμμάτισα την προβολή της έρευνας για την γενιά των 700 ευρώ και την ακρίβεια, παρότι η διοίκηση μου ζήτησε να την ματαιώσω. Επειδή σε εκπομπές όπως αυτές που παρουσιάζω ο προγραμματισμός (ταξίδια, ντοκιμαντέρ κλπ) ξεκινάει από τον Ιούνιο θα ήθελα να με ενημερώσετε το συντομότερο δυνατόν αν θα συνεχισθεί ή όχι η συνεργασία μας.
9-5-2008
Μετά τιμής,
Στέλιος Κούλογλου.

Αντί απαντήσεων ο κ Χ Παναγόπουλος δηλώνει ( και πράττει ανάλογα μιας και θεωρεί την ΕΡΤ τσιφλίκι του) ότι η εκπομπή απλά δεν του αρέσει!!
Η εκπομπή είναι σίγουρο ότι θα βρει άμεσα "στέγη"
Η ΕΡΤ πότε θα βρει αντίστοιχης ποιότητας εκπομπές ??
Ε κύριε Υπουργέ ...της Επικρατείας σας ??

Προς τον κ Υπουργό Επικρατείας
Θέμα: Διακοπή των εκπομπών «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» και «Θεματική Βραδιά» του Στέλιου Κούλογλου

Οι τηλεοπτικές εκπομπές «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» και «Θεματική Βραδιά» του δημοσιογράφου και συγγραφέα Στέλιου Κούλογλου, οι οποίες συμπληρώνουν 13 χρόνια ζωής στην κρατική τηλεόραση, αποτελούν όαση στο σύγχρονο τηλεοπτικό τοπίο, καλλιεργώντας την έγκυρη δημοσιογραφική έρευνα που αποκαλύπτει αθέατες πλευρές της πραγματικότητας, με θέματα κοινωνικού, εθνικού και παγκόσμιου ενδιαφέροντος, όπως ο Πόλεμος στον Κόλπο, το Τσέρνομπιλ, το Ιράκ, η Τσετσενία κ.ά.
Επισημαίνεται ότι ο Στέλιος Κούλογλου έχει βραβευθεί με έξι τηλεοπτικά βραβεία και η εργασία του είναι αναγνωρισμένη και καταξιωμένη στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ωστόσο, το περιεχόμενο των ανωτέρω εκπομπών φαίνεται ότι δεν ικανοποιεί τη διοίκηση της ΕΡΤ, αφού ματαιώθηκε η προγραμματισμένη προβολή του ντοκιμαντέρ «Επιβιώνοντας στην Ελλάδα με 700 ευρώ» καθώς και η προγραμματισμένη έρευνα στην Κίνα για το ντοκιμαντέρ «Από τον Μάο στους Ολυμπιακούς Αγώνες» και ανακοινώθηκε στον δημοσιογράφο Στέλιο Κούλογλου ότι η διοίκηση της εταιρείας δεν επιθυμεί την ανανέωση της συνεργασίας τους για την επόμενη τηλεοπτική χρονιά.
Κατόπιν των ανωτέρω,
Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

-Ποιοι λόγοι οδήγησαν στη διακοπή της συνεργασίας του δημοσιογράφου και συγγραφέα Στέλιου Κούλογλου με τη δημόσια τηλεόραση;
-Θεωρεί ότι η απομάκρυνση ενός τέτοιου δημιουργού υπηρετεί την οφειλόμενη στους πολίτες ποιότητα της δημόσιας τηλεόρασης;

13/5/2008

Ο ερωτών βουλευτής
Φώτης Κουβέλης

Μια "ιστορία" σαν όλες τις άλλες.

..ο "Λάμπρος"

ο Βλάμης
και η γιαγιά απο το Ναύπλιο
( εγώ τι να κάνω,
πάλι τον ρόλο του κακού λύκου με δώσανε να παίξω)

και ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την εξάρτηση αλλά προπαντός για την προσπάθεια απεξάρτησης
( μην βαρεθείτε και διαβάστε το εως το τέλος)

Πόσο βλάκας..

...μπορεί να είμαι?!
Πέμπτη αργά το απόγευμα και το μιτιγκ με τους "Αθηναίους" δεν είχε ακόμη τελειώσει!
Έλα μου όμως που το ραντεβού των 8 στο πανεπιστήμιο "Μακεδονία" δεν έπαιρνε αναβολή και με είχε πιάσει άγχος.
Με τα πολλά και αφού η ώρα είχε πάει 6.30 έπεσαν και οι τελευταίες χαιρετούρες, με την αφεντομουτσουνάρα μου να φεύγει σφαίρα για το σπίτι.
Ανεβαίνω για λίγο ( είχα να πάρω κάποια χαρτιά, μέσα σε ντοσιέ, τα οποία ξέχασα το πρωί) και κάνω την πρώτη μαλακία!
Αποφασίζω-νομίζοντας ότι θα πάω πιο γρήγορα- να πάω στο πανεπιστήμιο με το αμάξι!
Φτάνω στην 3ης Σεπτεμβρίου 8 παρά δέκα και 50 μέτρα πριν την Νέα Εγνατία, η τύχη μου χαμογελά.
Με χίλια πλευρίζω το μπροστινό σταθμευμένο αυτοκίνητο ξεκινώντας την διαδικασία παρκαρίσματος φχαριστώντας τον θεό των βιαστικών που μου βρήκε πάρκινγκ ακριβώς απέναντι από την στάση των λεωφορείων .
Με την οδό να μην φημίζεται για την "ησυχία" της πρέπει να έχει τύχη κάποιος να βρει σε μέρος πολυσύχναστο( σχετικά ασφαλές δηλαδή) θέση για παρκάρισμα.
Κοιτώ το ρολόι και μου μένουν ακόμη 5 λεπτά!
Πέρνω τον ντοσιέ, κλειδώνω βιαστικά και δίνω εντολή στα πόδια μου ( γεγονός σπάνιο τα τελευταία χρόνια) να αυξήσουν την ταχύτητα τους για να είμαι ακριβώς στην ώρα μου.
Η ακρίβεια στα ραντεβού μου είναι κάτι που με χαρακτηρίζει και είναι κάτι που απαιτώ από όλους όσους με συναναστρέφονται.
Και όταν λέω το απαιτώ, αυτοί που με ξέρουν καταλαβαίνουν :))

Τέλος καλό ( έτσι τουλάχιστον νόμιζα μέχρι εκείνη την στιγμή) όλα καλά και μετά από μιάμιση ώρα παίρνω των ομματίων μου και -αφού κοντοστάθηκα για δευτερόλεπτα αναρωτόμενος που στο διάολο το έβαλα- κατεβαίνω προς το αμάξι.
Ανοίγω την πόρτα του οδηγού και , χαζοχαμογελώντας σκεπτόμενος την αξιοσύνη μου-άμα λάχει εμεις οι βλάχοι κλπ- , σαν να άκουσα κάποιο περίεργο θόρυβο πίσω μου στον οποίο δεν έδωσα και ιδιαίτερη σημασία.
Κάνω να βάλω μπρος αλλά ο θόρυβος επαναλήφθηκε και με έκανε να γυρίσω να κοιτάξω στα πίσω καθίσματα.
Δεν βλέπω καλά ή το τζάμι είναι χίλια κομμάτια ?
Κατεβαίνω και πηγαίνω πίσω από την θέση του συνοδηγού και ανοίγω την πόρτα ( μόνο, γιατί το τζάμι , ότι είχε απομείνει δηλαδή, συνέχισε να καταρρέει στα καθίσματα σαν σε βροχή ένα πράμα)
Αφού παίρνω στην σειρά τα 12 ευαγγέλια και αφού έχουν μαζευτεί οι οδηγοί των λεωφορείων απ απέναντι από τις αγριοφωνάρες μου αρχίζω να σκουπίζω κάποια από τα γυαλιά που ήταν σκορπισμένα στα καθίσματα μονολογώντας για τα μαλακισμένα που μου έσπασαν το τζάμι!
Μα τι στο διάολο τα έπιασε τα κολώπαιδα βραδιάτικα ρε γμτ αφού εγώ δεν είχα τίπ.....
Ρε συ!
Την τσάντα την ανέβασα στο σπίτι??!!
Ρε γυναίκα, ρωτάω την Χαλκιδικιώτισσα στο τηλέφωνο, η τσάντα μου είναι εκεί?
Όχι , μου απαντά δεν την ανέβασες !
Μου πήρε κάμποσο να συνειδητοποιήσω ΤΗΝ μαλακία που έκανα!
Άφησα την τσάντα μου φόρα παρτίδα στο πίσω κάθισμα 9 η ώρα το βράδυ σε ένα δρόμο που φημίζεται για τα πρεζόνια που γυροφέρνουν όλη μέρα !
Ρε σεις , καταλαβαίνεται το μέγεθος της ΠΑΠΑΡΑΣ??
Όλη η μέχρι εκείνη την ώρα οργή μου για τα παιδιά ( γιατί από μαλακισμένα έγιναν παιδιά τώρα ) έγινε οργή για τον ίδιο μου τον εαυτό!
Γιατί δεν σου φταίει κανένας ρε μαλάκα που σου σπάσανε το τζάμι για να πάρουν αυτό που εσύ ο ίδιος τους παρακαλάς να πάρουν!
Ο χρήστης ή το απλό κλεφτρόνι δεν φταίει τίποτα εάν εσύ θέλεις να τον προκαλέσεις με τις παραλείψεις σου !
Τα παιδιά έχουν περισσότερο ανάγκη τα λίγα ή πολλά ευρώ που ενδεχομένως κρύβεις μέσα στο παλιοτσαντάκι σου από εσένα που το παρατάς όπου να ναι!
Σχηματίζω το νούμερο του 100 στο τηλέφωνο μου, περνούν δεν περνούν 5 λεπτά και πλακώνουν από όλες τις κατευθύνσεις ίσα με 5 περιπολικά που έρχονται προς το μέρος μου.
Ο ντόρος βλέπεις από το φονικό λίγες μέρες νωρίτερα από μια αντίστοιχα απλή κλοπή, μιας τσάντας που περιείχε 150 ευρώ όλο κι όλο, δεν είχε ακόμη κοπάσει και οι μπάτσοι ήταν σε κόκκινο συναγερμό!
Μετά από τις διευκρινήσεις και από την βόλτα που έγινε κατά μήκος του δρόμου ( συνήθως εάν δεν βρουν λεφτά πετάνε την τσάντα κάπου εκεί κοντά) η οποία δεν έφερε κάποιο αποτέλεσμα πήρα τον δρόμο για το τμήμα για να καταθέσω την σχετική μήνυση.
Το αποτέλεσμα
Έχασα ένα μπλοκ επιταγών, διάφορα μικροαντικείμενα , και καμιά 5-6 συμβόλαια πελατών !
Ακόμη και σήμερα δεν μπορώ να ηρεμήσω με τον εαυτό μου ,δεν προβλέπεται να γίνει και γρήγορα δηλαδή.
Και αυτό γιατί, εκτός από την ακύρωση του στελέχους των επιταγών που έγινε την επόμενη μέρα πρωί πρωί στην τράπεζα ενημερώθηκα ότι πρέπει να ξεκινήσω και μια άλλη διαδικασία!
Να καταστούν ανίσχυρες οι επιταγές ΚΑΙ για τις άλλες τράπεζες!
Και αυτό επιτυγχάνεται ΜΟΝΟ μέσω δικαστικής οδού.
Σχετική αίτηση , ορισμός τακτικής δικάσιμου και κοινοποίηση σε όλες τις τράπεζες της απόφαση του δικαστηρίου όπως επίσης και δημοσίευση της σε εφημερίδες.
ΜΟΝΟ έτσι είσαι εκατό τα εκατό διασφαλισμένος ότι δεν θα σου λείψουν κάποιες χιλιάδες ευρώ από το λογαριασμό σου αύριο μεθαύριο.
Και αυτό γιατί οι επιταγές μπορούν να « δουλευτούν» (δοθούν) σε άλλη τράπεζα από αυτήν που τις εξέδωσε , η οποία «άλλη τράπεζα» είναι σίγουρο ότι θα αφαιρέσει( όταν έρθει η ώρα) το ποσό της επιταγής από τον λογαριασμό όψεως και άντε τράβα να βρεις το δίκιο σου μετά!
Δεν είναι υποχρεωμένη δηλαδή κάποια άλλη τράπεζα ( πέραν αυτής που εξέδωσε το μπλοκ και την οποία έχεις ήδη ενημερώσει) να γνωρίζει "από μόνη της" την όποια εξέλιξη αλλά είσαι εσύ υποχρεωμένος να την ενημερώσεις μέσα από επίσημες οδούς!
Αυτά τα ολίγα.
Χαιρετήματα στα παιδιά που μου την έκαναν .
Μου άξιζε.

Γαλήνη

"Ναι , υπάρχει ένα τέτοιο πράγμα σαν την γαλήνη,
αλλά δεν υπάρχει κανενός είδους γαλήνη
που είναι δυνατόν να κατοικεί μέσα μας και ποτέ να μη μας αφήνει.

Υπάρχει μόνο εκείνη η γαλήνη
που πρέπει να κερδίζει κανείς πάλι και πάλι παλεύοντας ακατάπαυστα ,
που κάθε μέρα πρέπει να κερδίζει από την αρχή"
Ερμαν Εσσε

Ξεκινάμε πάλι για το μπλε
(εκεί είναι πιο εύκολο για μένα να κερδίσω την δική μου –εφήμερη- γαλήνη)
Καλή αντάμωση από βδομάδα

«Ελάτε μ' ένα ποίημα»

"μόνη προϋπόθεση, η αγάπη για την ποίηση"
έγραφε η ανοιχτή πρόσκληση απ το τσαλίμι , τον δείμο και τον michalakis
κι έτσι βρέθηκα εκεί σαν απροσκάλεστος!!
Γιατί δεν ξέρω μωρέ καμιά ποίηση!
Τόπους που βρίσκονται οι άνθρωποι με τις ψυχές αντάμα ψάχνω.
Και ένας από δαύτους ήταν το μπαρ 16 στην Σταυρούπολη που φιλοξένησε την δεύτερη, πετυχημένη είναι η αλήθεια, απόπειρα κάποιων γειτόνων μπλογκερς να δώσουν βήμα σε ανθρώπους που ήθελαν να βγάλουν τα μέσα τους έξω .
Και ανοίχτηκαν μπλοκάκια, ξαμολήθηκαν λέξεις , ξεχύθηκαν συναισθήματα που σαν τα μάζευες έφτιαχναν εικόνες κι έπλαθαν όνειρα, πολλά
Μα εγώ , ανίκανος να νιώσω αυτήν την ποίηση κατά πως την λένε , αφουγκραζόμουν ήχους (πόσο περίεργο είναι αλήθεια, να αλλάζουν οι λέξεις με την φωνή μονάχα) , φωτογράφιζα πρόσωπα, προσπαθούσα να βγάλω νόημα απ την λάμψη των ματιών και τις γκριμάτσες των ανθρώπων που μονολογούσαν.
Αναπόφευκτη η μοναχικότητα του καλλιτέχνη
Το τίμημα θαρρείς της υπεροχής του από εμάς , τους μέσους ανθρώπους .
Μα και μια στιγμή μονάχα να ανταμωθούμε
κέρδος θα έχουμε κι αυτοί και εμείς

Και του χρόνου παιδιά
Σε μια εποχή της δήθεν επικοινωνίας , η ποίηση έρχεται να ισορροπήσει τις τάσεις μιας κοινωνίας που ρέπει προς τον κυνισμό

ΥΓ
Δείτε το υλικό για να καταλάβετε τι λέω
Αξίζει τον "κόπο"

Τι είδε ο .....Στρατηγός ?

Ποιους δείχνει ο Κολοκοτρώνης ??
( 3 Απριλίου 1770 - 4 Φεβρουαρίου 1843 σαν σήμερα δηλαδή )

Θέλω να δω το dvd Τ Ω Ρ Α Α Α Α !

Καλό σας μήνα!

( και μην ξεχνάτε ότι το μπανιστήρι , εκτός από εθνικό μας σπορ, βοηθά και στην καταπολέμηση του καταρράκτη )

Κάγκελα παντού

Της εκδιδομένης γυναικός
το δημοσιογραφικό απόρρητο

ή αλλιώς, της δημοσιογραφίας το σιδηρούν κιγκλίδωμα

ή αλλιώς, της π@τανας το κάγκελο

Ο Τσίπρας τα μπλογκς και η Κάλι

Εγώ βεβαίως είμαι:
με την Κάλι
διασκεδάζω:
με την έκφραση του Τσίπρα στο άκουσμα του ονόματος ενός μπλογκ( αρχίδιαμιντια) που συμετείχε στην συνέντευξη
και απολαμβάνω :
το μπάχαλο που συμβαίνει κάθε που ο Έλληνας θεωρεί οτι αδικείται.
( βεβαίως το θέμα είναι πολύ σοβαρότερο και έχει να κάνει με τον ρόλο που διεκδικείται απο τα μπλογκς ως μέσο ενημέρωσης και τα πρόσωπα που τον διεκδικούν αλλά το κρατάω για τον εαυτό μου)

εδω μπορείτε να διαβάσετε τις 15 ερωτήσεις προς τον Αλέξη Τσίπρα
και
εδω να δείτε την συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα σε βιντεοσκόπηση από ustream

Βρε ουστ!

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Ένα κόμμα βγαλμένο από τον λαό για τον λαό.
Ένα κόμμα που μπόρεσε μέσα σε μια τετραετία να ζωντανέψει-και μπράβο της- τα πλέον ενδεικτικά χαρακτηριστικά των περήφανων Ελλήνων, που με την επέλαση μιας ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης κινδύνευαν να αλλοτριωθούν.

Το "καρνάγιο" οφείλει να αποδώσει τα εύσημα σε δυο μεγάλες προσωπικότητες της σημερινής πολιτικής σκηνής που με την στάση τους και την συμπεριφορά τους τίμησαν την φάρα μας.

Κυρίες και Κύριοι:

ο Ξένιος Δίας


και ο greek lover boy

που επιβεβαίωσε ότι το μόνο προϊόν πολιτισμού που μπορεί να παράγει η χώρα μας σήμερα ( ακόμη και σε επίπεδο υπουργείου) είναι η δεινότητα και το προχωρημένο επίπεδο -ειδικά στα προκαταρκτικά τα οποία άμα λάχει τα βιντεοσκοπούμε κιόλας- του Έλληνα στο σεξ!

Να τους χαιρόμαστε και πάντα τέτοια για το 2008 που έρχεται.

Χρόνια σας πολλά!

"Σας δίνω δυο ευχές
για τον καινούργιο χρόνο
Πάμπλουτοι να στε στην χαρά
και πάμφτωχοι στον πόνο"

"Aνθρωπιστική βοήθεια"

"...Το 1996, η Νιγηρία επλήγη από θανατηφόρα επιδημία μηνιγγίτιδας. «Ανταποκρινόμενη στην έκκληση για ανθρωπιστική βοήθεια», όπως δήλωσε η Pfizer, που είχε μόλις αναπτύξει ένα νέο αντιβιοτικό, το Trovan, το οποίο δεν είχε εγκριθεί γιατί δεν είχε ολοκληρώσει τις κλινικές της έρευνες, εγκατέστησε Ιατρικό Κέντρο στο Νοσοκομείο Λοιμωδών της πόλης.
Ενώ χιλιάδες άνθρωποι πέθαιναν, η ανθρωπιστική αποστολή της εταιρείας συνίστατο στην επιλογή 200 παιδιών προς θεραπεία. Στα μισά χορήγησε το νέο φάρμακο, στα δε υπόλοιπα ένα εγκεκριμένο αντιβιοτικό ανταγωνιστικής εταιρείας, και μάλιστα -όπως γράφει το κατηγορητήριο- συχνά σε μικρότερες δόσεις από τις απαιτούμενες ώστε να αποδειχθεί συγκριτικά αποτελεσματικότερο το πειραματικό της φάρμακο.

Υστερα από τρεις βδομάδες, όταν η εταιρεία είχε ολοκληρώσει τις δοκιμές της ώστε να υποβάλει το νέο φάρμακο προς έγκριση, θεώρησε λήξασα την ανθρωπιστική της αποστολή και αποχώρησε, ενώ η επιδημία βρισκόταν στην κορύφωσή της. Αφησε πίσω της 11 παιδιά νεκρά και δεκάδες με παραλυσία, τύφλωση, προβλήματα στο ήπαρ και στις αρθρώσεις..."
ΠΗΓΗ

Και γω χαράματα σωστά μες τα Χανιά πλανιέμαι

να ‘ναι η αλήθεια που πονά ή μήπως και γελιέμαι

η πόλη ετούτη με ξεχνά με βρίζει μ’ απαρνιέται

κι ύστερα γόησσα γλυκιά με τα φιλιά μετριέται

Κάτι απ’ το χρώμα τ’ ουρανού του γαλανού

να κλέψεις μόνο

κάτι απ’ τις νότες μιας βραδιάς κι ο έρωτας

σε φτάνει ως τον πόνο

Κάτω απ’ του φάρου το θολό

το αρχαίο ετούτο βλέμμα

πρώτο φιλί, πρώτη αγκαλιά

κι αγάπης πρώτο ψέμα

Ψαρουδάκης Γιάννης

Οικολογούντες και ηθικοπλάστες.

"Η οικολογία είναι ένα πανέμορφο πεδίο γνώσης το οποίο ορισμένοι ειδήμονες ή μη καταφέρνουν να μετατρέψουν σε συνώνυμο καταστροφών και μνημοσύνων " γράφει ο Ν.Μάργαρης (καθηγητής Οικοσυστημάτων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου)
Και έτσι είναι!
Ο φανατισμός κατοικοεδρεύει εκει που υπάρχει άγνοια ή ημιμάθεια και σε αυτό συμβάλουν τα μέγιστα τα ΜΜΕ με την επιδερμική και κάτω απο το "βάρος"ή την δημιουργία πολλές φορές της επικαιρότητας προς άγραν τηλεθεατών, μέσα σε ένα περιβάλλον ενος έντονου ανταγωνισμού που επικρατεί σήμερα στο εμπόριο της είδησης. Η απουσία ενος επιστημονικά τεκμηριωμένου λόγου στα "παράθυρα" ενημέρωσης είναι κάτι παραπάνω απο εμφανής . Ποιος εξάλλου ενδιαφέρεται για μια ορθολογιστική προσέγγιση και σε ποιον τομέα αλήθεια, σε μια χώρα που έχει αναγάγει την μιζέρια και την καταστροφολογία ως εθνικό της σπορ.? Σε μια χώρα που ο πολιτισμός στο μυαλό του μέσου Έλληνα είναι συνώνυμος με την "ηθική"και δη χριστιανικής , κατα πως την ορίζουν οι εκάστοτε κοινωνικοπολιτικές συνθήκες!
Οικολογούντες λοιπόν και ηθικοπλάστες.

1. Κυνήγι και Κυνηγός
Ας δούμε λίγο το προφιλ του έλληνα κυνηγού μέσα απο αριθμούς
Μέλη: 250.000
Οργανόγραμμα της ΚΣΕ:
Κυνηγετική περίοδος:(συνήθως) 20/8 έως 29/2
Κυνηγετικές Προτιμήσεις ( αποτελέσματα προγράμματος Άρτεμις σε 9 κυνηγετικές περιόδους με καταγραφή του 15% των καθημερινών εξορμήσεων σε πανελλήνιο επίπεδο ) :

2. Κυνήγι και περιβάλλον
Το κυνήγι σαν δραστηριότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το περιβάλλον και ο κυνηγός είναι ο πρώτος που αντιλαμβάνεται αλλά και πληρώνει τις συνέπειες μιας υποβάθμιση του.
Η ανάγκη του να συνυπάρξει με την φύση και η αγάπη του για την ομορφιά του φυσικού μας πλούτου , (μέρους του οποίου είναι και η πανίδα που ζει μόνιμα ή επισκέπτεται την χώρα μας) αλλά και η συσσωρευμένη εμπειρία για τα κακώς κείμενα στο ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος γρήγορα τον οδήγησε στην δημιουργία κυνηγετικών συλλόγων και ομοσπονδιών σε όλη την επικράτεια. Η δημιουργία μιας Κυνηγετικής συνομοσπονδίας ήρθε και έκλεισε την πυραμίδα ενος οργανογράμματος που στόχο είχε την διασφάλιση και ανάπτυξη της κυνηγετικής δραστηριότητας , την βελτίωση και αναβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος και την διατήρηση της άγριας πανίδας , χωρίς την οποία δεν νοείται κυνήγι!
Αυτό το οποίο είναι πλέον κατανοητό απ όλους ( εκτός απο τις εγχώριες οικολογικές οργανώσεις ) είναι οτι η διατήρηση της άγριας πανίδας δεν επιτυγχάνεται πλέον μέσα απο την "προστασία" , όρος που έγινε σύνθημα για πολλούς σχετικούς και άσχετους οικολογούντες , αλλά μέσα απο μια "αειφόρο ανάπτυξη" .
Ανάπτυξη βασισμένη στην εκπόνηση και εφαρμογή προγραμμάτων "διαχείρισης" των βιοτόπων στην Ελλάδα αλλά και στις άλλες Ευρωπαικές χώρες.

Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της ανάπτυξης δεν θα μπορούσαν οι κυνηγετικές οργανώσεις να μείνουν αμέτοχες ( πως θα μπορούσαν άλλωστε!!) .
Το πρόγραμμα ΑΡΤΕΜΙΣ (του οποίου στόχος είναι η κοινή εφαρμογή σε όλες τις χώρες στην Ευρώπη με σκοπό να προκύψουν επιστημονικά δεδομένα , τα οποία είναι σχεδόν ανύπαρκτα σήμερα , τέτοια που θα καθορίσουν την διαχείριση της άγριας πανίδας σε Ευρωπαικό επίπεδο και της αφθονίας των θηραματικών ειδών στην Ελλάδα) και η συμμετοχή στο Πρόγραμμα LEADER (pdf) είναι κάποια απο τα δείγματα γραφής της τεχνικής αλλά και της επιστημονικής προσέγγισης και κατάρτισης των Κυνηγετικών ομοσπονδιών στην Ελλάδα.
Μέσα από αυτή την στρατηγική , την διαφύλαξη δηλαδή της άγριας πανίδας σαν κόρη οφθαλμού, η ΣΤ' ΚΟΜΑΘ (Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα το οποίο ελέγχεται από την Δ/νση Δασών Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Ο έλεγχος αφορά τόσο τις δραστηριότητές της όσο και τη διαχείριση των οικονομικών πόρων, που προέρχονται αποκλειστικά από τα χρήματα των περίπου 60.000 κυνηγών - μελών των 62 Κυνηγετικών Συλλόγων της Μακεδονίας και Θράκης) προχώρησε στην , πρωτοφανή για τα Ελληνικά δεδομένα, ίδρυση του Σώματος Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής( που αριθμεί σήμερα 60 Ομοσπονδιακούς Θηροφύλακες ) την οικονομική στήριξη της οποίας έχουν αναλάβει αποκλειστικά οι Έλληνες κυνηγοί!
Και όχι μόνο.
Σε εξέλιξη βρίσκονται διάφορα προγράμματα διάσωσης της άγριας πανίδας και του περιβάλλοντος όπως:
Διάσωση του Κολχικού Φασιανού
οι Συντονισμένες δράσεις για την προστασία της Ροδόπης και άπειρα άλλα σε Πανελλήνιο επίπεδο που η απαρίθμηση τους μόνο βαρετή θα είναι για τον αναγνώστη.
Εξάλλου το ΙΝΤΕΡΝΕΤ δίνει την δυνατότητα σε όποιον θέλει και επιθυμεί την ολοκληρωμένη ενημέρωση του, να το κάνει με μεγάλη ευκολία με την γνώση που διανέμεται δωρεάν σήμερα.

3. Κυνήγι και οικολογικές οργανώσεις
Για τις οικολογικές οργανώσεις τι να πω εγώ!
Τα έχει πει κατ επανάληψη ο Ν. Μάργαρης σε πολλές περιπτώσεις, που η καταστροφολογία και η επιχείρηση τρομοκράτησης για την διεκδίκηση ενος ρόλου ρυθμιστή στην Ελληνική πολιτική σκηνή ήταν κάτι παραπάνω απο εμφανής στον κοινό νου.
Δεν θέλω να επιχειρηματολογήσω-εύκολα, σαν μετα Χριστόν προφήτης- εις βάρος τους με αφορμή την πρωταγωνιστική δράση τους στο ζήτημα της εκτέλεσης των Ολυμπιακών έργων( και την σημαντική καθυστέρηση που "πέτυχαν" με τον Έλληνα πολίτη να πληρώσει τον τελικό φουσκωμένο λογαριασμό) με αποκορύφωση βεβαίως την υστερία που μετέδωσε στο κοινό στην περίπτωση του Σχινιά!
Και μόνο η στάση τους και οι εμμονές τους γύρω απο την τεκμηρίωση των κατα καιρούς αιτημάτων τους μου φτάνουν και μου περισσεύουν.
Βεβαίως πρέπει να δεχτώ οτι αρωγός εν πολλοίς της προσπάθειας τους να αναγάγουν το κυνήγι σαν την πρώτη τη τάξη απειλή (!!) του οικοσυστήματος είναι τα Ελληνικά ΜΜΕ.
Φαίνετε οτι μετα την μήνυση και την καταδίκη του MEGA GHANEL τον Σεπτέμβριο του 1999 για υπόθεση διάδοσης ψευδών ειδήσεων κατα των "οικολογικών" οργανώσεων που απελευθέρωσαν λύκους στην περιοχή των Σερρών οι οποίοι και κατασπάραξαν πάνω απο 20 πρόβατα, οι σχέσεις των δύο πλευρών βελτιώθηκαν σημαντικά( με ότι αυτό συνεπάγεται).
Σε αυτά-τα ΜΜΕ- εξάλλου οφείλεται και η παντελής άγνοια ενος μεγάλου κομματιού της Ελληνικής κοινωνίας για το τι σημαίνει προστασία του περιβάλλοντος, ποια ζώα και γιατι κινδυνεύουν, ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης του , ποιος ο ρόλος του κυνηγιού στην διαχείριση του, ποιες και που οι πολιτικές ευθύνες κλπ.
Η προσφιλής μέθοδος εξάλλου της εύρεσης εξιλαστήριου θύματος είναι γνωστή τοις πάσι.
Με την διαφορά ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση χτύπησαν λάθος πόρτα.
Αυτό με τον καιρό έγινε αντιληπτό και απο τις οικολογικές οργανώσεις, οι οποίες σε μια έκρηξη συγκαλυμμένης ειλικρίνειας έγραφαν στην "οικολογική επιθεώρηση":
" Παρόλο που οι ανησυχίες είναι απολύτως δικαιολογημένες, εμείς από τη μεριά μας οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η υποκίνησή μιας διαμάχης οικολόγων - κυνηγών εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες, και ότι αυτή η τεχνητά συντηρούμενη ένταση δεν ωφελεί τελικά ούτε το περιβάλλον ούτε το οικολογικό κίνημα. Θα εξηγήσουμε το γιατί: Αρκετοί παρατήρησαν ότι ενώ πολλές φορές είναι δυνατόν να συμφωνήσει κανείς με σχεδόν κάθε απλό κυνηγό ότι τα "θηράματα" λιγοστεύουν δραματικά γρήγορα και ότι χρειάζεται να μπουν κάποια όρια στην εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου, αντίθετα, οι συλλογικοί εκπρόσωποι των κυνηγών υιοθετούν έναν ακραία συγκρουσιακό τρόπο συμπεριφοράς, κατά το παράδειγμα του πλανητάρχη: ή αυτοί ή εμείς, εμείς είμαστε πραγματικοί φυσιολάτρες ενώ αυτοί είναι αστοί που θέλουν να μας επιβάλουν συμπεριφορές, οι οικολόγοι θέλουν να καταργήσουν το κυνήγι, οι οικολόγοι ελευθερώνουν φίδια (!) στην ύπαιθρο κλπ.Είναι γνωστό ότι ο καλύτερος τρόπος για να ενισχύσεις τη συνοχή μίας χαλαρής ομάδας είναι να εφεύρεις έναν "θανάσιμο" αντίπαλο. Οι κυνηγοί είναι άνθρωποι με ένα κοινό χόμπι, ενώ κατά τα άλλα δεν συνδέονται μεταξύ τους με άλλους δεσμούς ιδεολογίας ή κοινού ενδιαφέροντος. Είναι επομένως δύσκολο να πείσεις τόσο κόσμο ότι ξαφνικά απειλούνται τα ζωτικά συμφέροντά του, χωρίς μια ικανή δόση συκοφαντίας και υπερβολής.Η αντιπαλότητα κυνηγών - οικολόγων έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς παράγοντες των κυνηγετικών συλλόγων, που παλαιότερα είχαν ελάχιστη δυνατότητα παρέμβασης στα κοινά, να αποκτήσουν ξαφνικά πολιτική σημασία και να γίνουν χρήσιμοι συνομιλητές της πολιτικής ηγεσίας.Στο ερώτημα εάν αυτό ξεκίνησε αρχικά αυθόρμητα, ως αντίδραση στις υπερβολές μερικών φυσιολατρικών τάσεων μέσα στο οικολογικό κίνημα, ή εάν ήταν μια εξέλιξη που υποκινήθηκε από κομματικούς παράγοντες, οι οποίοι θορυβήθηκαν από την ξαφνική εμφάνιση των οικολόγων στη Βουλή, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε την απάντηση.Αντίθετα, με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι η αντιπαλότητα αυτή συντηρείται συστηματικά και υπολογισμένα, τόσο βεβαίως από τους προαναφερθέντες παράγοντες των κυνηγετικών συλλόγων, όσο και από κάποιους πολιτικούς, πιθανόν διαφόρων κομμάτων και οπωσδήποτε του κυβερνώντος κόμματος"
Και ο νοών νοήτω!
Η προστασία του περιβάλλοντος είναι κατ εξοχήν πολιτική υπόθεση, γεγονός που έγινε κατανοητό γρήγορα με αποτέλεσμα το οικολογικό ενδιαφέρον να μετεξελίχθη σε πολιτικό λόγο. Και ασφαλώς δεν υπαινίσσομαι οτι ο ρόλος του πολίτη πρέπει να είναι ανύπαρκτος, το αντίθετο! Αλλά ακόμη και οι σημαντικές πρωτοβουλίες μιας οργανωμένης κοινωνικής ομάδας όπως είναι οι κυνηγοί χρειάζονται, για να πετύχουν τους στόχους τους , την αμέριστη αρωγή της Πολιτείας. Αλλιώς δεν γίνεται τίποτα και όσα θετικά αποτελέσματα κι αν επιτευχθούν θα έχουν προσωρινό χαρακτήρα.
Ναι, έχουν γίνει σοβαρά βήματα προς την κατευθυνση της προστασίας της άγριας πανίδας του τόπου μας αλλά δεν φτάνουν. Δεν μπορεί ο Έλληνας κυνηγός να πληρώνει απο την τσέπη του θηροφύλακες, να φτιάχνει ποτίστρες, να εμπλουτίζει την εγχώρια πανίδα με άτομα που εκτρέφει ο ίδιος , να αφιερώνει αμέτρητες εργατοώρες στην παρακολούθηση και την καταγραφή των ειδών και των μετακινήσεων τους με την εκπόνηση αρκετών επιστημονικών μελετών κλπ και να έρχεται μια καταστροφική φωτιά και να τα εξαφανίζει όλα!! Και ακόμη χειρότερα να ακούει μαλακίες περι ασύμμετρης απειλής!!
Τέτοια μυαλά σίγουρα είναι μια ασύμμετρη απειλή.
Για την χώρα μας.
"Το συνετό κυνήγι αποτελεί μέρος της λύσης και ΟΧΙ μέρος των προβλημάτων που ταλαιπωρούν την φύση" ανέφερε σε ομιλία του ο επίτροπος Περιβάλλοντος Κ Σταύρος Δήμας σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη των οικολογικών οργανώσεων και της μερίδας των ΜΜΕ που αυτές επηρεάζουν και εγω θα συμφωνήσω μαζί του.
Για τις οργανώσεις Greenpeace και WWF δεν θα πω τίποτα μιας και έχουν αναγάγει την ενασχόληση τους και το ενδιαφέρον τους για το περιβάλλον, "σχεδόν" σε επάγγελμα.

4. Κυνήγι και ... χορτοφαγία.
Είναι αλήθεια οτι τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι οργανώσεις της "υγιεινής" διατροφής και δεν μιλώ μόνο στην Ελληνική περιφέρεια.
Ο όρος "συμπονετική διατροφή" όσο πάει και ακούγεται περισσότερο στα περιξ και έρχεται να γεφυρώσει βουδιστικές , ινδουιστικές ή άλλες θρησκευτικές απόψεις και ιδεολογίες με τον δυτικό σύστημα αξιών. Η διατροφή και η ιδεολογική της προσέγγιση( κατα βάση ανθρωποκεντρική ή καλύτερα εγωκεντρική μιας και ο στόχος είναι η ευτυχία μέσα από την μακροημέρευση του εαυτού τους) βρίσκει ευφορο έδαφος σε ένα σύστημα κατα βάση καπιταλιστικό που η υπερκατανάλωση δημιουργεί σειρά προβλημάτων στο συναισθηματικό αλλά και στο βιοτικό επίπεδο. Το στρες σε συνδυασμό με την κάκιστη ποιοτικά τροφή έχει φέρει την κοινωνία σε κατάσταση νευρικής κρίσης.
Ο στόχος της "αθανασίας" τους , είτε μέσα απο συμμετοχές σε θρησκευτικές οργανώσεις ( με έπαθλο την αναγνώριση και την επιβραβευση απο το "ανώτερο όν" της προσπάθειας μιας "εντιμης" και "ηθικής" ζωής ) είτε μέσα απο την -όσο το δυνατόν -επιμήκυνση της γηινης ( με κλεφτές ματιες στο υπερπέραν) Ζωής τους μέσα απο τρόπους ζωής και διατροφής , αποτελεί χρέος προς τον εαυτό του κάθε φοβισμένου αστού που τρέμει στην ιδέα του χαμού του.
Έχοντας ζήσει απο πολύ κοντά τον "διαλογισμό" και την "μακροβιοτική" σαν δύο συστήματα που συνδέονται άμεσα ( σχεδόν απόλυτα θα έλεγα) με την απουσία "πτωματοφαγίας" και ζωικού προιόντος ή υποπροιόντος στην διατροφή που επιβάλλουν, δεν με ξενίζει ο "ιδεολογικός" λόγος που εκφράζεται ΚΑΙ ενάντια στο κυνήγι.
Έχοντας αντικαταστήσει στην πράξη τον όρο "ζωοφιλία" με τον όρο "ζωολατρεία", έχοντας αναγάγει τα ζώα κυριολεκτικά σε φίλους ή και θεότητες ( στην Ινδία η αγελάδα είναι Ιερή) πως θα μπορούσαν να μην είναι αντίθετοι με πάσης φύσεως ζωικής διατροφής ( και όχι μόνο της άγριας πανίδας). Τους φίλους δεν μπορεί να τους φάει κανείς!!
Ούτε και πεθαμένους ή ακόμη χειρότερα σκοτωμένους!!
Αυτοαποκαλούμενες "Οικολογικές οργανώσεις" ( που μόνο με το περιββάλον δεν έχουν σχέση) όπως η Sea Shepherd , ενθαρρύνουν τον κόσμο να εξασκεί τη χορτοφαγία σε ιδιόκτητα πλοία ( είναι πολύ το χρήμα λέμε μανδαμ) που τους ταξιδεύουν στις θάλασσες με στόχο "την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος"και όχι μόνο!
Στην Ελλάδα , η Ένωση Vegan Ελλάδος (Hellenic Vegan Society) και xortofagia.blogspotκαλεί όλους τους Έλληνες "να επανεξετάσουν τις διατροφικές τους επιλογές και να σκεφτούν εάν τους αρέσει να συμμετέχουν στον σφαγιασμό δισεκατομμυρίων αισθανομένων (sentient) πλασμάτων ετησίως. Η Ένωση Vegan Ελλάδος δημιουργήθηκε για να υποστηρίξει, με την παροχή έγκυρης ενημέρωσης και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, όσους σκέφτονται να επιλέξουν μία πιο συμπονετική διατροφή με όρους ανθρώπινους
Έστειλαν και μια επιστολή -ερωτηματολόγιο 22 ερωτήσεων στον "ΟΡΙΩΝ" σημειώνοντας στο τέλος μάλιστα οτι :
"Οι απαντήσεις στο παραπάνω ερωτηματολόγιο θα διαβιβαστούν στους ζωοφιλικούς συλλόγους της Ελλάδας και κυρίως σε εκείνους που έχουν μια αντι-κυνηγετική ταυτότητα" Γιατί το γράφω αυτό θα μου πείτε και τι σχέση έχει με το θέμα που αναπτύσσω?
Έχει και παρα έχει!!
Τις τελευταίες μέρες συμμετείχα σε μια κουβέντα που άνοιξε ο φίλος "δείμος του πολίτη" με ένα ποστ ο τίτλος του οποίου ήταν "κυνήγι: άθλος ή δολοφονία;"
Συμμετείχα παρα το γεγονός οτι διαφωνούσα κάθετα με την προσέγγιση του ( μάλλον επηρεάστηκε αρκετα απο το σπάνιο , αν αναλογιστεί κανείς τις χιλιάδες ημερήσιες εξόδους των κυνηγών , περιστατικό τραυματισμού ενος κυνηγού και την επικαιρότητα των ημερών ) και την εν πολλοίς λανθασμένη εντύπωση που είχε για την οπλοκατοχή και τους κινδύνους που διατρέχει ο κυνηγός και η Ελληνική κοινωνίας γενικότερα, αγνοώντας ενδεχομένως την άριστη οργάνωση και σοβαρή τεχνική και επιστημονική κατάρτιση των Ελλήνων κυνηγών.

Με μια λοιπόν απλή ματιά στα σχόλια και την επιχειρηματολογία των συνομιλητών είναι εύκολο να καταλάβει κανείς τις βαρύτατες ευθύνες που έχουν τα ΜΜΕ αλλά και όλες αυτές οι "οικολογικές οργανώσεις" στην περιορισμένη ή και διαστρεβλωμένη ενημέρωση ακόμη και σε βασικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον όπως είναι η προστασία της άγριας πανίδας του τόπου μας. Τα ερωτήματα που δέχθηκα σωρηδόν ήταν παρόμοια ,να μην πω, ίδια με αυτά που διατύπωσε η Κυρία Μάριζα Χριστοδούλου- Μέλος της ΜΚΟ «ΧΟΡΤΟΦΑΓΙΑ-ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ»!!
Σίγουρα τυχαίο γεγονός αλλά δείχνει την προσπάθεια επηρεασμού της κοινής γνώμης και το μέγεθος της επιτυχίας τους.

5. Κυνήγι και διαχείριση θηραμάτων ( παράδειγμα)
Αντιγράφω:
"Ας γίνει επιτέλους κατανοητό οτι η αρμονική συνυπαρξη θηρευτή-λείας στα φυσικά μας οικοσυστήματα την επηρεάσαν καθοριστικά στο πέρασμα του χρόνου , οι ανθρωπογενείς και ανεπανόρθωτες αλλοιώσεις στην δομή και την λειτουργία τους. Επομένως καλείται σήμερα ο άνθρωπος ( οι κυνηγετικές οργανώσεις σε συνεργασία με τις δασικές αρχές) ως αναπόσπαστο κομμάτι της βιοκοινότητας να παρέμβει ουσιαστικά και να αποκαταστήσει όπου επιβάλλεται την ισορροπία στο κύκλο των πληθυσμιακών μεταβολών άρπαγα( αλεπού-κουτάβι) και θηράματος με μέσα τέτοια ( ελεγχόμενη δολοθέτηση) που κατα το παρελθόν αποδείχθηκαν σωτήρια για την θηραματοπανίδα του τόπου μας με την μείωση του υπερπληθυσμού των αρπάγων"

Με απλά Ελληνικά αυτό που διαβάσατε είναι μια έκκληση για την θήρευση πάση θυσία της Αλεπούς σε περιοχές που ο υπερπληθυσμός της έχει επιφέρει σημαντική υποβάθμιση στην ποιότητα της άγριας πανίδας.
Η αλεπού είναι ένας ευρυφάγος περιστασιακός άρπαγας με μεγάλη ποικιλία ειδών στο διαιτολόγιο τα οποία είναι διαθέσιμα εποχιακά. Η υψηλή συμμετοχή του λαγού στο διαιτολόγιο της με βάση τη σχετική συχνότητα εμφάνισης( απο αποτελέσματα του προγράματος "Άρτεμις") 31,05% στο σύνολο των αναλυθέντων στομαχιών αποτελεί τη μεγαλύτερη τιμή στην πρόσφατη Ευρωπαϊκή βιβλιογραφία. Δευτερο σε συχνότητα εμφάνισης είδος είναι τα πουλιά με 18,72% και τρίτο ο μαυροποντικός με 14,16%. Αξίζει να αναφερθούν οι εμφανίσεις και μεγάλων θηλαστικών όπως αγριόχοιρος (12,33%), ζαρκάδι (5,48%), Ελάφι (2,28%) όπως και σαρκοφάγων όπως πετροκούναβο (12,33%), νυφίτσα (12,79%) και βρωμοκούναβο (8,16%). Σε υψηλά ποσοστά βέβαια βρέθηκαν τα διαφορά φυτικά είδη με κυριότερο τα γκόρτσα. Είναι αποδεδειγμένη και επιστημονικά η αρνητική επίδραση της αλεπούς στον λαγό και στα πτηνά. Υπάρχει βέβαια και η ωφελιμότητα της με την κατανάλωση των τρωκτικών στα γεωργικά περιβάλλοντα.
Στα παλαιότερα χρόνια η Ελληνική πολιτεία ΠΛΗΡΩΝΕ κυνηγούς για να την σκοτώσουν και μάλιστα με καλά λεφτά στο κεφάλι. Τώρα δεν την κυνηγά κανείς με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούνται δηλητηριασμένα δολώματα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν ανάμεσα στα θύματα ΚΑΙ άλλα θηράματα ( λύκοι, σκυλιά , γάτες κλπ)
Η αλεπού είναι και ο βασικός φορέας του ιού της λύσσας.
Τα «επιβλαβή» ή οι "άρπαγες"( επίσημος ορισμός ) δεν κυνηγιούνται και ο πολύς κόσμος πιστεύει οτι κινδυνεύουν άμεσα!! Σχετική τοποθέτηση έκανα σε σχόλιο στον Δείμο και ουδείς βρέθηκε να μου πει οτι συμβαίνει το αντίθετο γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα το μέγεθος της άγνοιας που επικρατεί ακόμη και απο τους φανατικούς( ονόματα δεν λέμε) πολέμιους του κυνηγιού . Την εξαφάνιση του ελαφιού στην Πάρνηθα όμως όλοι την ξέρουν(???) .
Γιατί???

Λίγα λινκ για περαιτέρω ενημέρωση :
Οι άρπαγες της Ελλάδας [πανελλαδική έρευνα]
Η Διαχείριση της Κυνηγετικής Κάρπωσης
Ποιότητα Θήρας
Παράδειγμα υποβάθμισης περιβάλλοντος στο φαράγγι του Δημοσάρη
Μαυρόγυπας
Γυπαετός
Μαυροπετρίτης
Νανόχυνα
Πρόταση αλλαγής του Νόμου που αφορά τις ποινές για λαθροθηρία.
Το φαινόμενο της μετανάστευσης και οι σύγχρονες κλιματικές αλλαγές
Λόγοι και παραδείγματα κατάργησης καταφυγίων θηραμάτων


"Ο κακός"
(Ελπίζω να μην σας κούρασα :))
για το τι συμβαίνει στην θάλασσα κάποια άλλη φορά)

Κυνήγι, άθλος ή δολοφονία?

Για να μην λέω τα ίδια
μιας και η άποψη μου είναι οτι το κυνήγι είναι δικαίωμα .
Με περιορισμούς ίσως που να εξασφαλίζουν την ύπαρξη πανίδας στον τόπο μας αλλά δικαίωμα.
Γι αυτό το δικαίωμα λοιπόν γίνεται λόγος απο μέρους μου χωρίς να μπαίνω στην διαδικασία να μεταφράσω το συναίσθημα που δημιουργείται στον καθέναν απ αυτήν την δραστηριότητα.

Και κάποια βιντεάκια (1) και (2) , που δείχνουν την πραγματικότητα στα σφαγεία μιας και ειπώθηκε ελαφριά την καρδία ότι αποτελεί προτίμηση έναντι του κυνηγιού!
( το τρίτο είναι αυτό που εμφανίζεται)

Γήινος Πολιτισμός

ΠΗΓΗ

Το σκοτεινό πρόσωπο μιας ανθρωπότητας που ψάχνει τρόπους να το κρύψει,
στην μάταια προσπάθεια να προσδώσει αξία στην ύπαρξη της.

Χασίσι μυρωδάτο

«-Το βαπόρι απ’ την Περσία
πιάστηκε στην Κορινθία
Τόνοι έντεκα γεμάτο με χασίσι μυρωδάτο
-Τώρα κλαιν όλα τ’ αλάνια που θα μείνουνε χαρμάνια
βρε μπουρνάζε μου τελώνη τη ζημιά ποιος την πληρώνει
Και σ’ αυτή την ιστορία μπήκαν τα λιμεναρχεία
-Τώρα κλαιν όλα τ’ αλάνια που θα μείνουνε χαρμάνια
Ήταν προμελετημένη, καρφωτή και λαδωμένη
Δυο μεμέτια, τα καημένα, μες στο κόλπο ήταν μπλεγμένα
-Τώρα κλαιν όλα τ’ αλάνια που θα μείνουνε χαρμάνια…»

Α ρε Τσιτσάνη , πέθανες νωρίς!
Είχες τον τρόπο σου να κάνεις την κοινωνία να αποδεχτεί την χωματερή της
Να τραγουδήσει μαζί της τον καημό και να κάνει πως καταλαβαίνει τον πόνο της.
Πόσο δικαίωμα έχει άραγε ένα "Κράτος" πάνω σε ανθρώπους που δεν ήξερε ( δίκην στρουθοκάμηλου) μέχρι χτες την παρουσία τους?
Πόσο?

Τα πάντα είναι δανεικά.

Έχοντας λοιπόν αυτό κατα νου, η πρώτη σκέψη που ήρθε στο μυαλό μου μετά την πρόσκληση της diVas, ήταν να αρνηθώ την συμμετοχή μου σε αυτό το παιχνίδι.
Ας είναι όμως :))

Εν αρχή το φως! Και για κάποιον στην ηλικία μου το φως εξασφαλίζεται με την έξωθεν βοήθεια
Γυαλάκι πολυεστιακό καθότι η υπερμετρωπία σε συνδυασμό με την πρεσβυωπία δεν αφήνει και πολλά περιθώρια :))

Θα πουλήσω το ρολόι για να πάρω κομπολόι λέει το γνωστό άσμα και εγώ φαν των ασμάτων δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά! ( το χεράκι είναι κατά δικό μου :))

Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να .... ε όχι και να κλαις , να γελάς πρέπει που είχες την τύχη να ασχοληθείς στην ζωή σου και με κάτι !
1992 και 1993 στην Θεσσαλονίκη άρχισαν να διοργανώνονται κάποια καλά τουρνουά ( με κάποιες συμμετοχές απ όλη την Ελλάδα) στο αγωνιστικό ( Γαλλικό) μπιλιάρδο που μόλις είχε αρχίσει να φεύγει από τα καταγώγια. Μια δύο μεγάλες λέσχες σε συνδυασμό με μια επιχειρηματική δραστηριότητα παλιών παιχτών γύρω από τον χώρο του μπιλιάρδου έφτανε για να δώσει κύρος στο "άθλημα" που μέχρι εκείνη την περίοδο μάλλον χαρακτηριζόταν σαν το χόμπι των αλητόβιων .Και εγώ σαν γνήσιος αλήτης δεν μπορούσα να υστερώ :)))

Και εν πάση περιπτώσει τι μπορεί να κάνει ένας "νέος" σαν την αφεντιά μου ΣΗΜΕΡΑ??
Ψάρεμα κυρίες και κύριοι μπορεί να κάνει μιας και δεν είμαστε και στα ντουζένια μας ( κατά την γνωστή λαϊκή ρήση ;)))
( και μην ξεχνάμε ότι τα καλά εργαλεία κάνουν τον ψαρά ( όπως και τον μάστορα δηλαδή)

Αυτά τα ολίγα αγαπητή diVa μας είχε και έχει ο μπαχτσές που με συνοδεύουν αρκετά ώστε να τα θεωρήσω κάπως πιο δικά μου αντικείμενα :))

(και σε ευχαριστώ για την πρόσκληση ;)

Γειά σου ρε Γίγαντα.!

1. -Να δω ρε τώρα που θα γυρίσω στην Γερμανία και πεθάνω, που θα βρουν τα λεφτά να με φέρουν για να με θάψουν. Για αυτό έχω πει στην "Γερμανίδα" να με κάψει ρε και να με κρατήσει εκεί..

Σαν χθες ( έχει δεν έχει μια βδομάδα που φυγε ξανά πίσω στην Γερμανία) είναι που άκουγα τον "κοντό" να μου μολογάει τον καημό και το παράπονο που χε απ την μάνα του.
Αχ αυτή η μάνα του. Μια ζωή καημός
Σαν να μην του δωσε ότι είχε και δεν είχε κι αυτή η καψερή .
Τι τα χωράφια , τι το σπίτι , τι το μαγαζί, όλα !
Αυτός εκεί. Δε μ αγαπά ρε Κώστα , μου' λεγε συνέχεια, όλα για την κόρη της τα κρατάει.
Τι κι αν τον μεγάλωνε από τότε που γεννήθηκε μέχρι τα σήμερα (τα χθες δηλαδή γιατί σήμερα ο "κοντός" το ‘πε το ποίμα και την έκανε γι αλλού)
Τι κι αν βγήκε στο μεροκάματο στα 70 της για να ξοφλήσει τα χρέη που ' κανε στο μαγαζί.
Τι κι αν του έστελνε όλη την σύνταξη της στην Γερμανία τα κατοπινά χρόνια!
Ο Αποστόλης ποτέ δεν τα θεωρούσε αρκετά.
Μια ζωή παράπονο αυτό το παιδί απ όλους και για όλα.
Τίποτα δεν ήταν ικανό να τον κάνει να αισθανθεί ότι τον αγαπούν και τον νοιάζονται. Τίποτα
Παιδί μάλαμα ο Τόλης. Έξω καρδιά. Η ψυχή της παρέας στα γλέντια και η μεγαλύτερη φίρμα του χωριού στην Αγγλία και στην Γερμανία ήτανε. Δεν υπήρχε παρέα στο μαγαζί ( κλασσική τουριστάδικη ταβέρνα ) που να μην την εξυπηρετούσε, να μην την κερνούσε κι από ένα ούζο.
Σε κάθε τραπέζι κι ένα ποτήρι, σε κάθε τραπέζι και ένα μεγάλο χαμόγελο , μοναδικό , ξεχωριστό απ τ άλλα, χάριζε.
Και το χε καμάρι ο διάολος που θελαν όλοι να βγουν φωτογραφία, που ‘ταν και στην μόδα, μαζί του.
Σειρά οι φωτογραφίες στον τοίχο, πάνω και δίπλα απ το τζάκι, με τα κατορθώματα του.
Και με το γέλιο του. Απ τα πιο μεγάλα χαμόγελα που έχω δει είχε ο Τόλης , με τα μάτια του να λάμπουν από χαρά. Πολλές φορές αναρωτιόμουν εάν η πραγματική του χαρά ήταν να κάνει τους άλλους να γελούν.

Όμως πάντα με ένα ούζο στα χέρια!
Αυτό το διαολεμένο το ούζο , έχει φάει πολύ κόσμο. Αυτό, και η ρετσίνα!
Από παιδάκι , τότες που οι γονείς του γύρισαν στο χωριό μπας και δουν μια άσπρη μέρα, μέχρι και τα χτες που πέθανε, δεν μπόρεσε να βρει σε κάτι άλλο την παρηγοριά που ζητούσε. Μετά την επιστράτευση, ήρθε ο πατέρας του πίσω στο χωριό απ την Θεσσαλονίκη και με τον αδερφό του φτιάσανε το σπίτι με το μαγαζί από κάτω. Ήταν τότες που ο τουρισμός ανακάλυπτε την Χαλκιδική και όλοι ετοιμαζόντουσαν να φάνε με τα χρυσά κουτάλια που έλεγε και ο Εθνάρχης μας.
Μια Ελλάδα σαν μια μεγάλη ταβέρνα την έβλεπε ο ηγέτης μας και όλους μας τρανούς σερβιτόρους. Μπορούμε να γίνουμε οι καλύτεροι σερβιτόροι της Ευρώπης έλεγε ο αθεόφοβος(θεός σχωρέστον κι αυτόν εκεί που είναι) και το έλεγε και με μεγάλο καμάρι κάθε φορά που τον ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι για το Εθνικό προϊόν που μπορούσαμε να εξάγουμε με επιτυχία!
Το θέρετρο της Ευρώπης ονειρεύονταν να γίνει η Ελλάδα ( μέχρις εκεί την θεωρούσε ικανή) και το συνάλλαγμα που θα έρεε μέσω του τουρισμού περίμενε ο έρμος για να φτιάξει την Ελλάδα του Αύριο. Τέλος πάντων, τι τον θυμήθηκα κι αυτόν αυτήν την ώρα, για τον μπάρμπα Μήτσο έλεγα.
- Φώναξε που λέτε ο Μήτσος( ο πατέρας του Τόλη) τον αδελφό του και φτιάξαν -με χρέος- το σπίτι και ένα μαγαζί από κάτου ίσα με καμιά 200 μέτρα. Ευρύχωρο , χωρίς πολλές κολόνες στην μέση , με το τζάκι σε μια γωνία , του βάλανε και λίγα τραπέζια στην αρχή- με δανεικά κι αυτά.
Και φέραν την μάνα με το «παιδί» ( που μόλις είχε γυρίσει «ήρωας» απ την Κύπρο που τον έστειλαν για να την σώσει- πατρίδα κι αυτή τότε- απ το ντου των Τουρκαλάδων) για να δουλέψουν όλοι μαζί μπας και ξεχρεώσουν με τα λεφτά των Γερμαναράδων που άρχισαν να έρχονται μέσω Γιουγκοσλαβίας με τα αυτοκίνητα τους στην Χαλκιδική. Μπορεί και να θέλαν να ξεπληρώσουν ( για τους Γερμανούς λέω) κάτι από το χρέος τους στην χώρα που κατέστρεψαν στον πόλεμο, μπορεί δεν ξέρω.
Και όσο πέρναγαν τα χρόνια , λίγο η "πολιτική σταθερότητα", λίγο το "πλέι μπουζούκι" που ακουγόταν όλο και περισσότερο στας Ευρώπας, λίγο και η διαφήμιση της "Κορφού" που ήταν και πολύ ιν στα μέσα της δεκαετίας του 70, λίγο που το εθνικό μας νόμισμα ήταν για τα ανάθεμα( με μισό μηνιάτικο ερχόταν ο κάθε πικραμένος Ευρωπαίος και περνούσε σαν πασάς από τα Γιάννενα ένα ολόκληρο μήνα στην Ελλάδα ) , όλο και πιο πολλοί γινόντουσαν οι τουρίστες που έρχονταν κατά δω μεριά.
Μέσα σε λίγα χρόνια φτάσανε να κάνουνε ουρές έξω από τα μαγαζιά για να φάνε οι καημένοι, περιμένοντας υπομονετικά να σηκωθεί κανένας πρωινός!
Όπου να ναι βολεύονταν κι άμα δεν προλάβαιναν οι σερβιτόροι( ποιοι σερβιτόροι δηλαδή, κάτι πιτσιρίκια και γριές) να τους σερβίρουνε , παγαίνανε μέχρι την κουζίνα και παίρνανε τα φαγητά μόνοι τους.
Και περνούσαν τα χρόνια…..

2. Και σιγά σιγά το χρέος μίκραινε και ο Αποστόλης μεγάλωνε - με ένα ποτήρι ούζο συνέχεια στα χέρια. Και μιας και στα χωριά τα πράματα παίρνουν τον δρόμο τους γρήγορα , μια ματιά στην πλατεία, δυο κουβέντες σκόρπιες σε κάποιο τυχαίο αντάμωμα, βρήκε και την Καλούδα ( χωριανή κι αυτή) και την ερωτεύτηκε.
Έλα μου όμως που η αφεντιά της μάνας του δεν την ήθελε λέει, γιατί το σόι της ήτανε πάμφτωχο και για τον κανακάρη της (μεγάλη της αδυναμία κι ας έλεγε ο τραχανάς ο γιος της -ας είναι καλά εκεί που είναι και με διαβάζει τώρα- τα αντίθετα) ήθελε την καλύτερη.
Μα δυστυχώς ο Αποστόλης έκανε του κεφαλιού του!
Θες από έρωτα, θες από πείσμα, όπως και τόσοι άλλοι εξάλλου που κάναν την αποκοτιά μόνο και μόνο για να περάσει το δικό τους, τηνε πήρε.
Και λέω δυστυχώς γιατί τα χρόνια που ακολούθησαν μόνο καημό βγάλανε και δάκρυ
Η μάνα του ποτέ δεν του το συγχώρεσε ( που ο γιος της δεν την άκουσε και έβαλε μια άλλη γυναίκα πάνω απ αυτήν) και τους έψησε το ψάρι στα χείλη,
Σταματημό δεν είχε ο στόμας της και όλο μαλαμουτούσε, και να έτσι η Καλούδα και να η μάνα της αλλιώς, και να που θέλει να κάνει κουμάντο στο μαγαζί του έλεγε και άλλα πολλά.
Και όσο η Καλούδα τα ΄βλεπε όλα αυτά τόσο πιο πολύ στον εαυτό της κλεινόταν και τόσο πιο πολύ "έπρηζε" τον Αποστόλη για αυτά που τις έκαμε η μάνα του.
Και τα πράματα όλο και πιο πολύ χειροτέρευαν ανάμεσα τους.

Ώσπου έγιναν ακόμη χειρότερα.
Δεκαετία του 80 ( μέσα) πια και αφού η Καλούδα είχε κάμει και την κόρη τους, πεθαίνει ο μπάρμπα Μήτσος - ο πατέρας του-από εγκεφαλικό.
3 μήνες τον είχαν στο Παπανικολάου με μηχανική υποστήριξη και δεν έλεγε να πεθάνει. Μέχρι που άνοιξε τα μάτια του μια μέρα και αφού πλάκωσαν όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι να δούνε το θαύμα και να τον χαιρετίσουνε, πάει και πέθανε την επόμενη. Τι περίεργα παιχνίδια που σου κάνει η ρουφιάνα ζωή ώρες ώρες ε?
Από την ώρα εκείνη και μετά τα προβλήματα μεγάλωσαν..
Τα οικονομικά, απ την μια, δεν πήγαιναν και τόσο καλά , είχαν βλέπεις ανοίξει πολλά φαγάδικα στο χωριό και ο κόσμος μοιράστηκε, κι απ την άλλη, όλο το βάρος του μαγαζιού αλλά και η ευθύνη της οικογένειας έπεσε στις πλάτες του τριαντάχρονου τότε Αποστόλη!, Και σαν να μην έφταναν αυτά , η αντιζηλία της μάνας του με την Καλούδα ( που άρχισε να έχει και λόγο στα πράγματα πλέον) όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά έγινε ακόμη περισσότερη!
Και το ποτό το ίδιο.
Τον κάνανε και μέλος στο «κρασοδικείο»
Τα καλοκαίρια με την δουλειά και τον κόσμο να σου απασχολούν το μυαλό καλά είναι, αλλά έλα που έρχονται και οι χειμώνες. Χειμώνες δύσκολοι στην επαρχία, μοναχικοί, με την νεολαία ( γιατί τι σκατά, 30 χρονών ήτανε, δεν τον είχαν πάρει δα και τα χρόνια) να βολοδέρνει πότε στα καφενεία για καμιά πρέφα και πότε στα ξενυχτάδικα . Τις καλύτερες δουλειές κάνουνε τα κολάδικα στα χωριά, με τα μπόμπα ουίσκια και τα πουτανάκια να κολλάνε σαν βδέλλες επάνω σου για να κεράσεις κανα ποτάκι. Και το ένα ποτάκι γίνεται κι άλλο και πάει λέγοντας..
Πρώτη μούρη λοιπόν ο Αποστολάκης στα πέριξ, λες και όσο μπόι του λειπε( ένα και εξήντα με τα χέρια στην ανάταση ήταν όλος κι όλος) ήθελε να το πάρει σε "δόξα".
Γίγαντας σε λέω!( έτσι του έμεινε και το "γίγαντας"!)
Γιατί καλά να διεκδικείς καλύτερη ποιότητα ζωής ,που λεν και κάτι πρωτευουσιάνοι κουστουμαρισμένοι φλώροι τρις και λίγο στην τηλεόραση, χορτάτοι οι περισσότεροι και φτασμένοι, αλλά από ποιόν ρε διάολε?
Από ποιόν να την διεκδικήσεις σε έναν τόπο, 300 νοματαίοι όλο κι όλο?
Σ αυτούς, τους τόπους , χωρατά δεν χωράνε και το καινούργιο αργεί πολύ να φτάσει!
Και η δυστυχία καλά κρατούσε…

3. Τα χαμπέρια απ τα καμώματα της ενωμένης ( 9 Νοεμβρίου 1989) πλέον Γερμανίας δεν άργησαν να έρθουν. Παλιοί σύμμαχοι βλέπεις οι Κροάτες , πως θα μπορούσαν να αρνηθούν την αναγνώριση του Κρατιδίου τους αδιαφορώντας για τις συνέπειες στην περιοχή. Εκτός πάλι κι εάν τις επεδίωκαν !Είχαν δεν είχαν πάντως , κατάφεραν να παίξουν τον ρόλο τους στον εμφύλιο σπαραγμό της Ενωμένης τότε Γιουγκοσλαβίας και την διάλυση της, με την συνεργασία των συνήθως ύποπτων σε τέτοιες περιπτώσεις και "φίλων" Αμερικανών που έσπευσαν να πουλήσουν εκδούλευση στους Ευρωπαίους εταίρους τους . Εταίρων, που απ την μια δεν ήθελαν επ ουδενί λόγο την ύπαρξη μιας μεγάλης Βαλκανικής χώρας (και μάλιστα εύρωστης ) και απ την άλλη δεν μπορούσαν και να επέμβουν τόσο φανερά χάνοντας και τα προσχήματα. Ήταν βλέπεις και στην γειτονιά τους.

Μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις που πέρασε η Χαλκιδική ( μέχρι να γεμίσει από εξοχικά των Θεσσαλονικέων) ήταν η πενταετία μετά το 91, δηλαδή μέχρι και το 95, ίσως και λίγο παραπάνω. Τα μαγαζιά είχαν γίνει πολλά ( η φήμη για τον εύκολο πλουτισμό με 2 μήνες μόνο δουλειάς είχε φέρει πολλούς υποψήφιους πολυεκατομμυριούχους) κι οι πελάτες , με κλειστά τα Βόρεια σύνορα μας, λιγοστοί. Παρά τις υποσχέσεις της Ελληνικής πολιτείας για διαφημιστικές καμπάνιες που θα έφερναν όλη την ανφαν γκατε της Ευρώπης και τα έργα υποδομής που θα αναβάθμιζαν την περιοχή , τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο.

Και για τον καημένο τον Αποστόλη ακόμη χειρότερα!

Ήρθε ο θάνατος της Καλούδας από έμφραγμα.
Πήγε να δει τον Τζώτζη ( τον μπάρμπα Γιώργο που μόλις είχε πεθάνει από τον καρκίνο που τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία 2 χρόνια), ένιωσε λίγο άσχημα , την πήγαμε στο σπίτι, και εκεί , στα χέρια του Αποστόλη που της έφερε μια λεκάνη να κάνει τον εμετό που παραπονιόταν ότι της ερχόταν, ξεψύχησε μέχρι να πεις κύμινο! 34 χρονών κορίτσι ! Μα κοιτά ο χάρος χρόνια , για στέλνει ειδοποιητήρια?
Πως νομίζουμε ώρες ώρες ότι μονάχα στους άλλους συμβαίνει και μας δεν πρόκειται να μας αγγίξει τίποτε ? Πως χαραμίζουμε έτσι τις ζωές μας νομίζοντας ότι δεν θα τελειώσουνε ποτέ? Πόσα πράγματα δεν θα γινόντουσαν πιο εύκολα εάν αντιλαμβανόμασταν ότι μέρα που περνάει δεν ξαναγυρνάει πίσω ε?

Εκεί λοιπόν που λέγαμε για τον μπάρμπα Γιώργο , να σου και η διπλή κηδεία με το παλικαράκι να μην ξέρει που πατά και που βρίσκεται.
Μέρα έμπαινε μέρα έβγαινε και τα πράγματα κύλαγαν από το κακό στο χειρότερο ( τότε ήταν που η μάνα του βγήκε και στο μεροκάματο) με τον "κοντό" να έχει πέσει πλέον με τα μούτρα στο καθημερινό μεθύσι και την κόρη του να παίρνει την θέση της μάνας της στο μπινελίκι και στα ρεζιλίκια του αλκοολισμού.
Προσπάθησα , στον χρόνο που μπορεί να διαθέσει σήμερα ο άνθρωπος για να σώσει τον συνάνθρωπο του, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τον άρπαξα μια μέρα και αφού τον έφερα σηκωτό στην Θεσσαλονίκη τον πήγα σε ένα φίλο γιατρό με ειδικότητα στην απεξάρτηση. Τον είχα γνωρίσει πριν από χρόνια όταν και εγώ έσερνα τον δικό μου σταυρό και με είχε βοηθήσει. Του έδωσε μια αγωγή, τον κράτησα και μια βδομάδα μαζί μου , που είναι και η πιο δύσκολη (να σιγουρευτώ κι ότι την παίρνει) και τον έστειλα πάλι πίσω.
Δυστυχώς ρε γμτ , δεν υπάρχει πλέον χρόνος . Δεν μπορείς να αφιερώσεις την ζωή σου ( ακόμη και σε έναν καρδιακό φίλο) γιατί οι υποχρεώσεις δεν σε περιμένουν. Τρέχουν οι άτιμες και τρέχεις και συ ξοπίσω τους να τις προλάβεις . Μα , για να με αληθινός, δεν είναι μόνο αυτό. Δεν υπάρχει και η ψυχική δύναμη μετά από κάποια χρόνια για να αντέξεις την φθορά μιας τέτοιας αρρωστημένης κατάστασης. Υπάρχουν τα αποθέματα, δεν λέω, άλλά είναι λιγοστά Απ τα περισσεύματα δίνουμε και αυτά είναι που πρέπει να εκμεταλλευτεί κάποιος που θέλει να αρπαχτεί από κάπου και να την σκαπουλάρει μια δύσκολη ώρα. Αυτό όμως προϋποθέτει ανθρώπους που είναι ώριμοι να κάνουν την υπέρβαση και δυστυχώς ο Αποστόλης δεν ήταν.
Πολλά τα λόγια και τα «θα δεις» που μου λεγε κάθε φορά που τονε μάγκωνα από τον σβέρκο , αλλά η προσπάθεια λίγη. Και μιας και η λίγη προσπάθεια δεν οδηγεί πουθενά τα παράτησε τελείως και άρχισε πάλι τα ίδια.
Την χρονιά εκείνη, το 98 αν θυμάμαι καλά, ήτανε που άνοιξε πάλι το μαγαζί και πήρε μια Γερμανίδα για την κουζίνα να βοηθήσει την μάνα του που είχε γεράσει πια και κόντευε τα 70.
Η δουλειά δεν πήγε και πολύ καλά αλλά από το τίποτα καλά ήτανε.
Και η "Γερμανίδα"( που έμελλε να της μείνει σαν παρατσούκλι η καταγωγή της) μια χαρά τα πήγε στην κουζίνα και δυο φορές καλά με τους πελάτες μιας και ήτανε ψυχάρα. Και όπως όλες οι ψυχάρες, που θαρρείς και είναι της μοίρα τους γραφτό να πέφτουν σε ανθρώπους που τους χρειάζονται ,που τους έχουν ανάγκη, έτσι και αυτή δεν άργησε να δώσει την ψυχή της και την έγνοια της στον αχαΐρευτο τον Τόλη.

4. Καβατζάροντας το 2000, και αφού δεν υπήρξε η αναμενόμενη για πολλούς δεύτερη παρουσία, καταστροφή του κόσμου, κατάρρευση του ηλεκτρονικού συστήματος των τραπεζών και άλλων δεινών που οραματίζονταν οι λογής λογής μπουρδολόγοι, η Ελλάδα ζούσε απ την μια μεριά στον παλμό της οικονομικής σύγκλησης με την μαμά Ευρώπη και απ την άλλη μέσα στην εθνική έπαρση της επιστροφής των Ολυμπιακών αγώνων στην γενέτειρα τους.
Έτσι η ανάπτυξη της επαρχίας πέρασε σε δεύτερη μοίρα «δικαιολογημένα»( που λέει ο λόγος δηλαδή) αυτήν την φορά ! Παρά τον τερματισμό των εχθροπραξιών στις γείτονες από βορά χώρες η κατάσταση ήταν ακόμη πολύ ρευστή. Έτσι ο περιορισμός των τουριστών που χρησιμοποιούσαν τους οδικούς άξονες που συνέδεαν την Μακεδονία με την Βόρεια Ευρώπη συνεχίζονταν αδιάκοπα και η Εγνατία Οδός που θα έδινε μια ενδεχόμενη ανάσα ( συνδέοντας την Ιταλία με την Βόρεια Ελλάδα) στα εδώ τουριστικά θέρετρα , βρισκόταν ακόμη στα σπάργανα .Ο εγχώριος τουρισμός δεν έφτανε να καλύψει την πληρότητα που απαιτούνταν ( και πώς να προκύψει κάτι τέτοιο την στιγμή που η εσωτερική τουριστική περίοδο δεν διαρκεί πάνω από 35 μέρες!!) και έτσι το μέλλον του Αποστόλη αλλά και άλλων περισσότερο οργανωμένων μαγαζιών διαγράφονταν δυσοίωνο. Με την «Γερμανίδα» να μην έχει την δυνατότητα να δουλέψει χειμώνα στην Χαλκιδική( και να κάνει τι δηλαδή?) η οικονομική κατάσταση ήταν τραγική και έτσι δεν άργησε να πέσει η ιδέα της μετακόμισης στην Γερμανία.
Και έτσι έγινε.
Η Ουλρίκε βρήκε δουλειά σε ένα λογιστήριο και ο «κοντός» μπαινόβγαινε στα Ελληνικά εστιατόρια βγάζοντας κι αυτός κανένα μεροκάματο.
Και εκεί όμως τα πράγματα δεν πήγαιναν και τόσο καλά. Η έλευση του ευρώ σήμανε έναν γύρο ακρίβειας και ανατιμήσεων και η Ένωση των δύο Γερμανιών δημιουργούσε μια σειρά από προβλήματα (ανεργία κλπ) που είχαν άμεση επίπτωση στο βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της. Αρκετά εργοστάσια έκλεισαν , η ημιαπασχόληση λειτουργούσε ανασταλτικά στην προσπάθεια μιας οικογένειας να βγει από το οικονομικό αδιέξοδο και ο περιορισμός των εξόδων αλλά και τις ποιότητας της ζωής ήταν η μόνη λύση.
Μέσα λοιπόν σε αυτά τα πλαίσια κύλησαν τα επόμενα 7 χρόνια με το πρόβλημα του αλκοολισμού για τον Αποστόλη να μην έχει βρει την λύση του.
Η υγεία του όσο πήγαινε και χειροτέρευε και παρά τις παρακινήσεις των γιατρών να σταματήσει το πιοτό δεν έγινε καμία ουσιαστική προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση. Το συναίσθημα της μοναξιάς σε έναν ξένο τόπο, η οικονομική μιζέρια, το συναισθηματικό κενό απόρροια της έλλειψης συνδετικού κρίκου ανάμεσα στο χθες και το σήμερα και άλλα πολλά δεν έδιναν καμία πιθανότητα στο παλικαράκι να κάνει την υπέρβαση. Τα μεροκάματα περιορίστηκαν σημαντικά , και η μετακόμιση στο πατρικό της «Γερμανίδας» έδωσαν μια προσωρινή ανακούφιση στο ζευγάρι.
Η μόνη λύση για τον Τόλη ( και αυτή που προσπαθούσε να πετύχει φέτος το καλοκαίρι) ήταν να του γράψει η μάνα του και κάποια τελευταία χωράφια που είχε στην κατοχή της μπας και βγάζοντας τα στο σφυρί έβλεπε καμιά άσπρη μέρα.

- Δεν καταλαβαίνει ρε Κώστα την θέση μου και ποτέ της δεν με καταλάβαινε.
Όλα στην κόρη της θέλει να τα αφήσει . Να δω ρε αν πεθάνω στην Γερμανία τώρα που θα γυρίσω τι θα κάνει και που θα βρει τα λεφτά για να με φέρει, μου ‘λεγε .

Και…. έτσι έγινε!

Η είδηση του θανάτου του ( από ανακοπή την ώρα που πότιζε το γκαζόν ) έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία και ήρθε να επιβεβαιώσει με τον πλέον τραγικό τρόπο την προφητεία του Αποστόλη.
Η πραγματική του δυστυχία όμως ήταν που δεν είδε την αγάπη των συγχωριανών του που μέσα σε ένα μόλις πρωί μάζεψαν τα 10000 ευρω που χρειάστηκαν για να τον φέρουν και να τον θάψουν στον τόπο του.
Αγάπη, που ίσως ποτέ δεν πίστεψε ότι ήταν άξιος να του δώσουν.

Έχε γεια Αποστόλη.

Αφιερωμένο στην γυναίκα μου ( και πρώτη ξαδέρφη του Αποστόλη)

ΥΓ. Η μνήμη είναι αυτή που κρατά στην ζωή μας «ζωντανούς» τους ανθρώπους που αγαπήσαμε και αυτός ήταν και ο στόχος της γραπτής αναδρομής μου στην ζωή του.

Σύγκρουση φορτηγών πλοίων έξω απο το λιμάνι της Θεσσαλονίκης!

"Φρόνιμος είναι ο ναυτικός
που σκιάζεται τη ρηχή θάλασσα
γιατί τη βαθιά την υπολογίζει
θέλει δεν θέλει"
Είναι , αλήθεια, περίεργη η ψυχολογία του ναυτικού απέναντι στην θάλασσα.
Ο ερχομός του στο λιμάνι ή η εικόνα της στεριάς σε κοντινή απόσταση , του δημιουργεί ένα συναίσθημα σιγουριάς και ανωτερότητας απέναντι στο θεριό , την θάλασσα , θαρρείς ότι κατάφερε να την νικήσει και το δέσιμο στο λιμάνι δεν είναι τίποτε άλλο παρά η παραδοχή της νίκης του.
Αλλιώς δεν εξηγείται πως τα περισσότερα ατυχήματα, και μάλιστα πολύνεκρα, γίνονται δυο βήματα μακριά απ την στεριά!
Με αφορμή το σημερινό ατύχημα έκατσα και θυμήθηκα κάμποσα ναυάγια που έγιναν μόλις λίγα μέτρα απ την στεριά.

5/4/2007 "Sea Diamond"
Όλοι θυμόμαστε το πολύ πρόσφατο ναυάγιο του κρουαζιερόπλοιου Κυπριακής ιδιοκτησίας μέσα στην καλντέρα του λιμανιού της Σαντορίνης παρασέρνοντας (?) στο θάνατο πατέρα και κόρη και δημιουργώντας μια μεγάλη οικολογική καταστροφή που τις συνέπειες της ενδεχομένως δεν τις έχουμε δει ακόμη.

26/9/2007 "Εξπρές Σάμινα"
2 μόλις μίλια έξω απ το λιμάνι της Πάρου και την ώρα σχεδόν των ελιγμών προσέγγισης , το επιβατηγό οχηματαγωγό προσέκρουσε στις ξέρες "Πόρτες" και μετά από ελάχιστα λεπτά παρέσυρε στον θάνατο 80 επιβάτες !

1996 "Ποσειδών Εξπρές"
Με πορεία από Νάξο σε Πάρο το οχηματαγωγό επιβατηγό πλοίο προσέκρουσε ( ευτυχώς χωρίς θύματα) στο Κρατζί της Πάρου !!

5/11/1996 "Κωστάκος"

Αραγμένο σε έναν όρμο λίγο έξω από το λιμάνι της Σάμου με τα φώτα του κλειστά, όπως όριζε η άσκηση του Πολεμικού Nαυτικού «Παρμενίων», βρισκόταν η πυραυλάκατος του Eλληνικού Πολεμικού Nαυτικού «Κωστάκος».
Το επιβατηγό «Σάμαινα» που σύμφωνα με την κατάθεση του καπετάνιου του δεν γνώριζε ότι η πυραυλάκατος βρισκόταν στη θαλάσσια περιοχή το αντιλήφθηκε λίγο πριν από τη σφοδρή σύγκρουση. Το αποτέλεσμα ήταν η βύθιση του «Κωστάκος», στις 6.45 το απόγευμα, λίγα μέτρα από το ακρωτήρι Αυλάκια. 4 άνδρες του πολεμικού ναυτικού το συνόδευσαν στην πορεία του στον υγρό τάφο.

24/2/1983 "Χρυσή Αυγή"
Το οχηματαγωγό «Χρυσή αυγή» είχε αποπλεύσει από το λιμεναρχείο Ραφήνας με προορισμό τα νησιά Ανδρο, Τήνο, Πάρο και Νάξο, μεταφέροντας 9 βυτιοφόρα, 4 φορτηγά, με πλήρωμα 23 ατόμων και 14 οδηγούς αυτοκινήτων. Στις 6.35 μ.μ. και ενώ βρισκόταν σε απόσταση 4 ν.μ. από το ακρωτήριο Μαντήλι έστειλε σήμα κινδύνου. Για τους 26 από τους 47 ανθρώπους δεν υπήρξε γλιτωμός..

Αλλά και παλιότερα τα πράγματα δεν ήταν διαφορετικά
Το "Χειμάρρα", ένα ατμόπλοιο έμελλε να παρασύρει στον θάνατο μέσα στον Ευοικό κόλπο και δίπλα απ την νησίδα "Γάιδαρος" 391 επιβάτες !!
Πολλά ακούστηκαν για το ναυάγιο αυτό ( τα οποία και δεν επαληθεύτηκαν ποτέ) γιατί έγινε σε καιρό εμφυλίου στις 20/1/1947.

Ας ελπίσουμε ο κατάλογος των ανεύθυνων κεπετανέων να σταματήσει εδω.

Δεν είναι που δεν δέχομαι τα ναυτικά ατυχήματα αλλά τα "δέχομαι"( που λέει ο λόγος δηλαδή) ΜΟΝΟ κάτω απο πολύ δύσκολες συνθήκες!