Συνέχεια. Βήμα δεύτερο.
... Λίγες μέρες αργότερα ενας χιώτης στέλνει στην δημοσιογράφο την παρακάτω επιστολή.
... Ουσιαστικά της δίνει να καταλάβει οτι δεν απευθύνεται σε "αμερικανάκια" και οτι οι σκοποί της είναι πασιφανείς.
Ας δούμε την επιστολή:
Αγαπητή κυρία Athina Krikeli,
αποτελεί μεγάλη τιμή, για την ιδιαίτερη πατρίδα μου τη Χίο, η προσπάθεια την οποία έχετε ξεκινήσει, προκειμένου να την προφυλάξετε από την επενδυτική μανία των «ξένων» επενδυτών. Αναφέρομαι σε άρθρο που δημοσιεύετε στο ηλεκτρονικό περιοδικό σας “ellopia press” και που αποστείλατε προς δημοσίευση και στην τοπική εφημερίδα «Πολίτης» (συμφερόντων μεταξυ άλλων και γνωστής ελληνοαμερικανικής οικογένειας επενδυτών). Είναι πραγματικά συγκινητικό να σκεπτόμεθα, εμείς εδώ οι «ιθαγενείς», ότι εκεί στη μακρινή Αστόρια, μία δημοσιογράφος (η οποία από ότι η ίδια ομολογεί δεν έχει καμιά σχέση με την Χίο, πέραν αυτής του επισκέπτη) μετά από ενδελεχή έρευνα ξυπνά κάποιο πρωί και αναφωνεί : «Τα Τραχίλια στο σφυρί». Και αναλαμβάνει με την πένα της να τα περισώσει. Πόση ασφάλεια αισθανόμαστε! Δεν μας έχουν παρατήσει! Κάποιος μας σκέπτεται.
Ομολογώ ότι το όνομα σας δεν το εγνώριζα. Κάνοντας έτσι μία μικρή αναζήτηση στο διαδίκτυο, διάβασα το βιογραφικό σας (κυρίως στη Wikipedia). Η πολύ καλή καριέρα και οι σημαντικές βραβεύσεις σας, αποτελούν για μας έναν επιπλέον λόγο να αισθανόμαστε ασφαλείς κάτω από την σκέπη σας. Διότι μία δημοσιογράφος με τέτοια πολυσχιδή δραστηριότητα δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με τη μάστιγα που μαστίζει το χώρο της δημοσιογραφίας τόσο εδώ στην Ελλάδα όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο. Μιλώ ασφαλώς για την πληγή που ονομάζεται «διαπλοκή» (διαπλοκή οικονομικών, δημοσιογραφικών και πολιτικών συμφερόντων, είναι ο ακριβής όρος). Είμαι σίγουρος ότι πρόκειται περί καθαρής και σπάνιας συμπτώσεως το γεγονός ότι οι απόψεις σας ταυτίζονται επακριβώς με τις απόψεις συγκεκριμένων επενδυτικών(;) συμφερόντων στην περιοχή. Είμαι επίσης βέβαιος ότι ούτε καν γνωρίζετε γνωστό ελληνοαμερικάνο επενδυτή (υψηλόβαθμο στέλεχος των οργανώσεων της ομογένειας με την οποία και εσείς έχετε στενή σχέση από ότι διακρίνω στη δραστηριότητα των επιχειρήσεων σας), ο οποίος έχει προσπαθήσει να αγοράσει την περιοχή από τους νόμιμους ιδιοκτήτες της (υπάρχει ένορκη κατάθεση γιαυτό) και ο οποίος, όπως είναι φυσικό, έχει κάθε λόγο να συντηρεί τη δικαστική διαμάχη, προκειμένου να κρατά την τιμή της περιοχής σε χαμηλά επίπεδα. Το γεγονός ότι οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του περί ου ο λόγος, καταλαμβάνουν αρκετό από τον διαφημιστικό χώρο στα έντυπα σας; Το γεγονός ότι στέλνετε το άρθρο σας για αναδημοσίευση σε έντυπο της Χίου με το οποίο, ο εν λόγω (στενό συγγενικό του πρόσωπο, για την ακρίβεια) έχει ιδιοκτησιακή σχέση; Απλές συμπτώσεις. Γεγονότα που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αμφισβητήσουν την αγνή και άδολη αγάπη σας για αυτό το μικρό κομμάτι γης της μητέρας πατρίδας , που κινδυνεύει.
Σαν κάτοικος αυτού του τόπου εκτιμώ αφάνταστα το όραμα σας εκείνου του πρωινού στην Αστόρια. Το όραμα της σωτηρίας του τόπου μου δηλαδή από τους Ευροδολαριοθήρες, τους Τούρκους (!!!) και ότι άλλο εσείς διαβλέπετε. Όμως μην σπαταλάτε τον πολύτιμο χρόνο σας. Μάλλον θα τα καταφέρουμε και μόνοι μας. Ανάλογες (και πολύ χειρότερες) «βοήθειες» είχαμε και κατά το παρελθόν και καταφέραμε να τις αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά (αν χρειαστεί μπορώ να σας αναφέρω και συγκεκριμένα παραδείγματα). Όσον αφορά τώρα το άρθρο σας, η κοπιώδης προσπάθεια που καταβάλατε προκειμένου να διασταυρώσετε τα στοιχεία σας, έφερε αποτελέσματα. Πράγματι έχετε γράψει πολύ σωστά λέξεις όπως «Χίος» ή «Μεστά». Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν ένα συνονθύλευμα ανακριβειών, εθνικιστικού παροξυσμού και κυρίως αήθους επιθέσεως εναντίον της οικογένειας των νομίμων ιδιοκτητών, την οποία δεν γνωρίζεται και της οποίας την αποδεδειγμένη προσφορά στον τόπο, στα γράμματα, τις τέχνες κ.τ.λ, δεν μπορεί να επισκιάσει κανένα λιβελογράφημα. Όσον αφορά τις ανακρίβειες από τις οποίες βρίθει το κείμενο έχω να σας επισημάνω τα εξής:
· Είναι ανακριβές ότι δεν υπάρχει καταγεγραμμένη η ακριβής τοποθεσία της έκτασης. Αν εγνωρίζατε την ιστορία του νησιού θα ξέρατε ότι η Χίος, λόγω των ειδικών προνομίων που είχε κατά την Τουρκοκρατία, είχε καταγεγραμμένα στοιχεία ιδιοκτησιών από πολύ παλιά (παρά το ότι οι Τούρκοι εξαφάνισαν, λίγο πριν την απελευθέρωση, σημαντικό μέρος των αρχείων). Έτσι αν κάνατε μια απλή ερώτηση θα μαθαίνατε ότι στην βιβλιοθήκη «Κοραή», υπάρχει ακριβές τοπογραφικό της περιοχής από εκείνη την εποχή, το οποίο έχει κατατεθεί στη δικογραφία.
· Είναι ανακριβές ότι κατά την εκδίκαση, σε πρώτο βαθμό της υπόθεσης, η κοινότητα δεν είχε νομική εκπροσώπηση. Η κοινότητα εκπροσωπήθηκε από δύο εκ των ικανοτέρων νομικών του νησιού. Τώρα αν εσείς θεωρείτε ότι οι «ιθαγενείς» δικηγόροι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, είναι δικό σας θέμα. Πάντως την ίδια ακριβώς άποψη είχε και ο ελληνοαμερικανός επενδυτής στον οποίο αναφερθήκαμε πιο πάνω. Γιαυτό το λόγο έφερε σε επαφή την κοινότητα με δικηγορικό γραφείο των Αθηνών. Η ταύτιση των απόψεων σας , προφανώς και οφείλεται σε κάποια εκ των σπανίων συμπτώσεων στις οποίες έχουμε αναφερθεί.
· Είναι ανακριβές ότι οι δύο μηχανικοί που είχαν οριστεί ως πραγματογνώμονες από το δικαστήριο, εγκατέλειψαν την υπόθεση γιατί δεν εύρισκαν ικανοποιητικά στοιχεία. Αν συνέβαινε αυτό, αυτή θα ήταν και η γνωμάτευση τους. «Δεν βρίσκουμε στοιχεία». Εκτός βέβαια αν θέτετε υπό αμφισβήτηση την επαγγελματική εντιμότητα και των «ιθαγενών» μηχανικών. Η αλήθεια είναι ότι αποτελεί συνήθη πρακτική των τοπογράφων μηχανικών, να αφήνουν τις προθεσμίες να περνούν (είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ , με το δεδομένο μάλιστα ότι οι αμοιβές που τους καταβάλει το δημόσιο είναι δυσανάλογα χαμηλές σε σχέση με τον όγκο της εργασίας που τους ανατίθεται).
Επειδή όμως εκφράζεται και κάποια ερωτήματα, (τα οποία αρκούσε μια απλή διασταύρωση στοιχείων για να τα απαντήσετε), θα προσπαθήσω να σας απαντήσω σε ένα προς ένα:
1) « Με ποια δικαιοδοσία ο πρόεδρος οποιουδήποτε δημοκρατικού τόπου αποφασίζει και διατάσσει την πώληση κοινοτικού χώρου – είχε άραγε προηγουμένως συγκαλέσει κοινοτικό ή δημοτικό συμβούλιο για την ενημέρωση και την λήψη απόφασης που αφορά στην αγοροπωλησία κοινοτικής έκτασης?»
Το ερώτημα σας αυτό πρέπει να αφορά κάποια άλλη δημοσιογραφική έρευνα την οποία διεξάγετε και να έχει παρεισφρήσει εδώ κατά λάθος. Στη περίπτωση μας δεν εμπλέκεται ούτε πρόεδρος, ούτε συμβούλιο, ούτε κοινότητα. Έχουμε αρχικά μια αγοραπωλησία μεταξύ της εκκλησίας και ενός ιδιώτη και στη συνέχεια ανάλογη πράξη μεταξύ ιδιωτών. Προσέξτε το αυτό γιατί το ερώτημα μπορεί να λείπει από καμία άλλη σοβαρή δημοσιογραφική σας έρευνα.
2) «Υπάρχουν άραγε πρακτικά του Δήμου ή της κοινότητας ή τέλως πάντων άλλα έγγραφα που να αποδεικνύουν ότι η παραχώρηση/πώληση αυτή δεν έγινε μεταξύ
κουμπάρων κατά την διάρκεια κοινωνικής σύναξης – και την συντροφιά αλκοόλ – αλλά ακολουθώντας τις νόμιμες διαδικασίες;»
Αυτό το στοιχείο, ότι δηλαδή εδώ στο Chios, κατά τις οικογενειακές συνάξεις με σούμα και μεζέ, οι «ιθαγενείς» χαρίζουν ο ένας στον άλλον εκτάσεις 70 στρεμμάτων, είναι μάλλον ανακριβές. Τώρα εσείς για να το αναφέρετε όλο και κάποια λαογραφική έρευνα θα έχετε διεξάγει. Πάντως εγώ όσους και αν ρώτησα, δεν θυμούνται τέτοιο έθιμο. Ίσως παλαιά… Όπως ήδη έχω αναφέρει σε καμία αγοραπωλησία δεν εμπλέκεται κάποιος Δήμος ή κοινότητα. Είναι όμως αρκετά ενδιαφέρουσα και χρήσιμη θα έλεγα, η πρόταση σας προς τους ΟΤΑ: Να φτιαχτεί ένα αρχείο όπου επιτέλους να μπορεί να αποδείξει κάποιος τι δώρο δεν του έχει κάνει ο κουμπάρος του κατά τη διάρκεια των κοινωνικών συνάξεων.
3) «Γιατί τηρήθηκε σιγή ιχθύος από τον Δήμο Μαστιχωχωρίων για ένα τέτοιο μείζων θέμα; Γνωρίζοντας μάλιστα πως μια τέτοια πώληση – του νησιού στην περιοχή Τραχιλίων –θα ήταν απλά μια στυγνή εμπορική συναλλαγή. Ένα ξεπούλημα σε ξένους – μη έλληνες- επενδυτές που στα μάτια τους ο τόπος ο ελληνικός είναι απλά έχτρα σύμβολα του δολαρίου ή του Ευρώ αν θέλετε.»
Υποθέτω ότι ο Δήμος Μαστιχοχωρίων κράτησε (κατά την άποψη σας) σιγή ιχθύος γιατί δεν υπήρχε στις αρχές του 20ου αιώνα που έγινε η συναλλαγή. Από ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω είναι «καποδιστριακός» Δήμος που δημιουργήθηκε πριν από πέντε περίπου χρόνια. Δεν ξέρω αν εσείς έχετε κάποια διαφορετική πληροφόρηση περί της ιδρύσεως του δήμου, η οποία να ανατρέπει τα ιστορικά δεδομένα (ειρήσθω εν παρόδω, ούτε ευρώ υπήρχε αν δεν με απατούν οι γνώσεις μου). Πάντως η δικαστική διαμάχη είναι παλιότερη από την δημιουργία του δήμου. Έτσι μάλλον κανείς δεν τηρεί σιγή ιχθύος. Εκείνο που δεν αντιλαμβάνομαι στο ερώτημα σας, είναι αυτά τα περί «ξένων επενδυτών που στα μάτια τους ο τόπος ο ελληνικός κ.τ.λ, κ.τ.λ». Ως «ξένους επενδυτές» εννοείτε την οικογένεια που νομίμως κατέχει το επίμαχο κομμάτι; Αν ναι, τότε έχουμε έναν πρωτοποριακό πράγματι ορισμό του «ξένου», αφού η εν λόγω οικογένεια ζει, δραστηριοποιείται και προσφέρει στο νησί εδώ και τουλάχιστον πέντε γενιές και δεν έχει καμία σχέση με επενδύσεις όπως τουλάχιστον τις εννοείτε εσείς.
4) «Μήπως κρύβονται άλλα συμφέροντα πίσω από μια τέτοια απόφαση. Μήπως κάποιοι «χρυσώθηκαν» με τα τριάντα αργύρια για να αγνοήσουν ή αποσιωπήσουν την εκπόρνευση της πατρίδας τους;»
Ότι κάπου, σε αυτή την υπόθεση (η οποία περιλαμβάνει και τα σχετικά δημοσιεύματα), κρύβονται «ύποπτα» συμφέροντα, αυτό είναι βέβαιο. Μένει να εντοπίσουμε πια είναι αυτά και πίσω από ποιους κρύβονται.
5) «Η Χίος βυθίστηκε στο αίμα κατά την διάρκεια της μεγάλης σφαγής από τους τούρκους. Ξεκληρίστηκαν οικογένειες για να προστατευθεί και η τελευταία πέτρα
της. Να μην βγει «στο κλαδί» η αναφαίρετη δικαιωματική ελευθερία του λέγειν και πράττει. Τι άλλαξε από τότε; Από πότε ο λαός της αδιαφορεί για το μέλλον της γης
του?»
Ευτυχώς εκεί εις την μακρινή Αστόρια, η δημοσιογράφος αγρυπνά. Έτοιμη ως άλλος Ρήγας, να μας συνεγείρει με το πάθος της, να μας βγάλει από τον λήθαργο στο οποίο έχουμε περιπέσει (φτού μας) αφήνοντας τη γη μας βορά στους άπιστους, να μας παραδώσει μαθήματα φιλοπατρίας. Καλά κάνετε και μας μαλώνετε τους αχρείους.
6) «Ο Τουρκικός ζυγός εκδιώχθηκε με τον πιο ηρωικό τρόπο. Γιατί κάνουν πίσω στον ζυγό κάποιων «ισχυρών» που μόνο τους μέλημα είναι αδίστακτα να
πλουτίσουν – ξεπουλώντας υλικά και ηθικά την πατρίδα σας? Είναι γνωστό πως κάποιες οικογένειες έκαναν περιουσίες λειτουργώντας ως χαφιέδες των τούρκων.
Γιατί μέχρι σήμερα επιτρέπεται να λειτουργούν ως τέτοιοι ? Γιατί με την αδιαφορία φροντίζουμε για την ισχυροποίησή τους?»
Κανονικά τέτοιου είδους εθνικιστικό παραλήρημα δεν χρήζει καμίας απάντησης. Αυτοαπαντάται (αν μου επιτρέπετε τον όρο). Αν μπαίνω στον κόπο, είναι γιατί όλοι εμείς που ζούμε εδώ δεν αγαπάμε τον τόπο μας δίκην εξωτικού προορισμού. Ζούμε μαζί του, τον πονάμε και μας πονάει, τον τρέφουμε και μας τρέφει. Κυρίως γνωρίζουμε καλά την ιστορία του. Κάτι που έπρεπε να κάνετε και σεις αφού «αποφασίσατε» τόσο «αγνά» και «άδολα» να τον «λατρέψετε». Αν μπαίνατε λοιπόν στον κόπο να διαβάσετε λίγη από την ιστορία του, θα μαθαίνατε ότι η οικογένεια των ιδιοκτητών της περιοχής (την οποία εσείς με τόσο χυδαίο τρόπο υβρίζετε) είχε επικηρυχθεί από τους κατακτητές λόγω της συμμετοχής της στον αγώνα. Για αυτή της τη συμμετοχή έχει βραβευθεί από την πολιτεία. Το μεγαλύτερο βραβείο της όμως είναι ότι εξασφάλισε σε σας το δικαίωμα να εκφράζεστε ελεύθερα ακόμη και αν χρησιμοποιείτε αυτή σας την ελευθερία για να την υβρίζετε. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι απεμπολεί τα πολιτικά της δικαιώματα. Από ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω, η οικογένεια ήδη προσανατολίζεται να στραφεί νομικά εναντίον σας.
Μετά τιμής
Ένας εκ των 55.000 κατοίκων αυτού του νησιού, των οποίων και μόνη η φυσική παρουσία, έχει πολύ περισσότερα να προσφέρει από οποιονδήποτε αυτόκλητο προστάτη του.
Υ.Γ : Λόγοι ευγενείας αλλά και δεοντολογίας (την οποία εσείς δυστυχώς δεν σεβαστήκατε, αφού δεν φροντίσατε να ενημερωθείτε και για την αντίθετη άποψη επί του θέματος) μου επιβάλουν να περιμένω μερικές ημέρες πριν δώσω το κείμενο μου στα Μ.Μ.Ε. Έτσι λοιπόν έχετε το περιθώριο να αντικρούσετε τους ισχυρισμούς μου, με όποιο τρόπο θεωρείτε εσείς σωστό.
Read more...
Τις τελευταίες εβδομάδες ένας πολύ μεγάλος αριθμός Παλαιστινίων προσφύγων έχει φτάσει στην Αθήνα. Πρόκειται για ανθρώπους που προέρχονται από το προσφυγικό στρατόπεδο Ναχρ Ελ Μπάρεντ που ισοπεδώθηκε από το στρατό του Λιβάνου, τα παλαιστινιακά προσφυγικά στρατόπεδα του Ιράκ όπου φιλοκυβερνητικές πολιτοφυλακές επιδίδονται σε πράξεις εθνοκάθαρσης, καθώς και από τη Λωρίδα της Γάζα που υφίσταται τον απάνθρωπο αποκλεισμό του Ισραήλ. Οι πρόσφυγες αυτοί είναι σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Έχοντας χάσει τα υπάρχοντα τους, βρίσκονται τώρα σε μια χώρα που δεν έχει την παραμικρή υποδομή υποδοχής προσφύγων. Έτσι, στερούνται και των πιο βασικών αγαθών για την επιβίωση.
