ΞΕΝΙΚΑ ΕΙΔΗ-ΦΥΤΑ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Από το 1950 και κάθε έτος, εγκαθίστανται στην Ευρώπη περισσότερα από ένα ξενικά είδη. Η πλειονότητα αυτών των ειδών είναι γηγενή στην Ασία, τη Βόρεια Αμερική και την Αφρική. 

Αξιοσημείωτο όμως είναι και ο αριθμός των ειδών που προέρχονται από ένα τμήμα της Ευρώπης και μεταφέρονται σε ένα άλλο της, γίνεται με αυξανόμενους ρυθμούς. 

Η ενιαία αγορά και η ελεύθερη διέλευση των συνόρων της ΕΕ συντηρούν και μεγεθύνουν αυτή τη ροή. Τα ξενικά είδη θεωρούνται μια από τις σημαντικότερες απειλές για τα οικοσυστήματα, καθώς ανταγωνίζονται τα ντόπια είδη, αλλάζουν τη δομή της βιοκοινότητας και επηρεάζουν την παραγωγικότητά τους. 

Παρότι, όλα αυτά τα είδη δεν είναι χωροκατακτητικά, εκτιμάται ότι περίπου 10-15 % αυτών είναι εν δυνάμει επικίνδυνα για την ευρωπαϊκή βιοποικιλότητα και χαρακτηρίζονται ως εισβολείς.

 Αυτοί οι εισβολείς, 163 σε αριθμό, θεωρούνται τα χειρότερα χωροκατακτητικά ξενικά είδη που απειλούν τα οικοσυστήματα στην Ευρώπη. Ο αριθμός των ξενικών φυτών που εισβάλλουν στην Ευρώπη έχει τριπλασιαστεί τα τελευταία 25 χρόνια, διαπιστώνει μελέτη σε 48 ευρωπαϊκές χώρες και περιοχές. 

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος έχει καταρτίσει ένα κατάλογο (DAISIE=Delivering Alien Invasive Species Inventories for Europe) που περιλαμβάνει 10.822, μη ιθαγενή είδη στην Ευρώπη.  

Στην Ελλάδα, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Αθηνών που συμμετείχαν στο πρόγραμμα DAISIE, εντόπισαν συνολικά 327 ξένα είδη χλωρίδας. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οι υψηλότεροι αριθμοί ξενικών φυτών καταγράφονται στο Βέλγιο,τη Βρετανία και την Τσεχία.            

 Μεταξύ των φυτών εισβολέων, που πλέον έχουν κυριεύσει την ελληνική ύπαιθρο, τους δενδρώνες, τα καλλιεργούμενα και χέρσα και εγκαταλειμμένα χωράφια, τις παρυφές των δρόμων και των πεζοδρομίων στις πόλεις, είναι τα ζιζάνια 

Οξαλίδα ή Ξυνίθρα, 

 η Αγριοντοματιά ή Γερμανός, 

η Αγριομελιτζάνα ή μεγάλη Κολλιτσίδα, 

η Βρωμοκαρυδιά,

η Αμβροσία η κοινή, 

η κοινή Κολλιτσίδα,

το Αρκουδοβότανο ή Λάππα, 

τα Τριβόλια ή Πενταξύλια, 

 το Αγριοκρίθαρο ή Αγριοστάχυ, 

οι Φρέζες, 

οι Ίριδες, 

ο Καπουτσίνος και άλλα. 

Εδώ σημειώνεται ότι η βιοποικιλότητα της χλωρίδας της ελληνικής φύσης είναι μοναδική και από τις πλουσιότερες στον ευρωπαϊκό χώρο. Πέρα από τον πλούτο των ενδημικών φυτών της (περίπου 930 είδη και υποείδη), σημαντικό ρόλο παίζουν τα καλλιεργούμενα γεωργικά και καλλωπιστικά φυτά και δέντρα (π.χ. πορτοκαλιά, ντοματιά, πατατιά, βουκαμβίλιες, καμέλιες, γαρδένιες), αλλά και  φυτά που  στη ροή του χρόνου είτε εισέβαλαν στην Ελλάδα, με τον άνεμο, τα έντομα και τα πουλιά, με τη διακίνηση των εμπορευμάτων και την κινητικότητα του ανθρώπου, είτε δραπέτευσαν από άλση, κήπους και γλάστρες όπου καλλιεργούνταν ως καλλωπιστικά-εξωτικά φυτά. . .......(για περισσότερα)

Εξάλλου, είναι γνωστό ότι και ο ευκάλυπτος (από την Αυστραλία), η αγαύη (από το Μεξικό), η φραγκοσυκιά (από τη Β. Αμερική ) και άλλα φυτά, εισαγόμενα σκόπιμα, συμπτωματικά ή τυχαία, εισέβαλαν, εγκλιματίστηκαν, διαδόθηκαν ταχύτατα και κυρίευσαν αρκετές περιοχές στην Ελλάδα.

Είναι γνωστό ότι τα είδη φυτών και ζώων που εισέρχονται σε ένα οικοσύστημα από κάποιο άλλο και εγκαθίστανται ονομάζονται ξένα ή ξενικά ή αλλόχθονα.

 Oρισμένα από αυτά τα ξενικά είδη, όπως η πατάτα και η ντομάτα, εισήχθησαν σκόπιμα και παραμένουν σημαντικά από οικονομικής απόψεως μέχρι και σήμερα. 

Eντούτοις, κάποια άλλα, όπως τα λεγόμενα επεκτατικά αλλόχθονα είδη, δημιουργούν σοβαρά προβλήματα ως επιβλαβείς οργανισμοί (παράσιτα και ζιζάνια) στην κηπουρική, τη γεωργία και τη δασοκομία, ως φορείς ασθενειών ή προκαλώντας βλάβες σε κατασκευές όπως κτίρια, αγωγούς υδροδότησης, κανάλια και φράγματα. 

Ωστόσο, εάν αυτά τα είδη αρχίζουν να αναπαράγονται, είναι ανθεκτικά στο φυσικό περιβάλλον, είναι περιορισμένοι οι ανταγωνιστές-εχθροί τους και εγκλιματίζονται ταχύτατα στο καινούργιο περιβάλλον, τότε πιθανότατα να δημιουργήσουν προβλήματα, πιέζοντας μέχρις εξαφάνισης τα γηγενή αυτόχθονα είδη.  Έτσι, αυτά τα χωροκατακτητικά-χωροεπεκτατικά είδη είναι πολλές φορές υπεύθυνα για τη συνεχή μείωση της βιοποικιλότητας, την αποδιοργάνωση και υποβάθμιση του οικοσυστήματος στο οποίο έγινε η εισβολή. Αλλόχθονοι εισβολείς φυτά αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες απειλές για την βιοποικιλότητα παγκοσμίως, ενώ οι δαπανηρές προσπάθειες για την καταπολέμηση ή την εξόντωσή τους παραμένουν άκαρπες. Θεωρούνται αυτά τα είδη, από πολλούς οργανισμούς προστασίας της φύσης, ως η δεύτερη μεγαλύτερη απειλή για την βιοποικιλότητα παγκοσμίως. Επίσης, μπορούν να επιφέρουν καταστροφικές συνέπειες στους ανθρώπους, στα οικοσυστήματα και στα υπάρχοντα φυτικά και ζωικά είδη.

Πέρα από τις οικολογικές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα, η εισβολή από χωροκατακτητικά ξενικά είδη έχει κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις, για παράδειγμα στην υγεία του ανθρώπου, την αλιεία, τη γεωργία και την παραγωγή τροφίμων. Ειδικότερα, εάν η εισβολή γίνει σε περιοχές όπου οι παραγωγικοί πόροι βασίζονται στη γεωργία, την αλιεία, τα δάση, την κτηνοτροφία και το φυσικό περιβάλλον, τότε η ζημιά μπορεί να είναι τεράστια και στο οικολογικό, το οικονομικό και το κοινωνικό επίπεδο της περιοχής.  Ωστόσο, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η γηγενής και αυτόχθονη πανίδα και χλωρίδα μιας περιοχής θα συνεχίσει να συρρικνώνεται, καθώς τη συνολική κατάσταση επιδεινώνουν οι κλιματικές αλλαγές, οι ανθρωπογενείς επεμβάσεις και άλλα. Τα χωροκατακτητικά είδη έχουν τεράστιο έως ανυπολόγιστο και οικονομικό κόστος. Το 2008, το κόστος για τον έλεγχο των χωροκατακτητικών ειδών και την αποκατάσταση της βλάβης που προκαλούν σε ολόκληρη  την Ευρωπαϊκή Ένωση εκτιμήθηκε σε 9,6-12,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Όμως, πρόκειται σαφώς για υποτίμηση, δεδομένου ότι πολλές χώρες μόλις τώρα αρχίζουν να υπολογίζουν το σχετικό κόστος. Σημειώνεται ότι κονδύλια του προγράμματος LIFE/ΕΕ επενδύονται και σε σχέδια για την αντιμετώπιση των χωροκατακτητικών ειδών. Ακολουθούν πιο κάτω περιγραφές των κυριότερων εισβολέων φυτών στην Ελλάδα.

-Οξαλίδα ή Ξινοτρίφυλλο ή Ξυνίθρα (Οxalis pes-caprae-κίτρινα άνθη, Οxalis corymbosa-ρόζ άνθη, Oxalis corniculata). Είναι φυτό-εισβολέας προερχόμενος από τη Νότια Αφρική ( περιοχή του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας). Είναι ένα φυτό που μοιάζει με τα τριφύλλια, όμως δεν έχει καμία σχέση ούτε με τριφύλλια, ούτε με μηδικές (Alpha-alpha), ούτε και με το γλυκό τριφύλλι ή μελίλωτο (Melilotus officinalis), αφού ανήκει σε διαφορετική οικογένεια. Η εισαγωγή του στην Ευρώπη διαπιστώθηκε από τη Μάλτα το 1806. Από τότε σταδιακά επεκτάθηκε και στην Ελλάδα. Πολλοί διατείνονται ότι τα σπέρματα αυτού του φυτού μεταφέρονται με την κόκκινη βροχή-λάσπη που προέρχεται από την Αφρική. Τη Ξυνίθρα, θα τη βρούμε ανθισμένη από το Δεκέμβρη μέχρι το Μάη. Σήμερα το φυτό αυτό έχει κατακυριεύσει τους ελαιώνες και τους αμπελώνες της Κρήτης, της Αττικής, της Βοιωτίας, της Πελοποννήσου, των Δωδεκανήσων και των Κυκλάδων, αλλά και σε άγονες περιοχές με αρκετή υγρασία.  Συνεχίζει την επέκτασή του προς βορρά προτιμώντας βαθιά και δροσερά εδάφη. Η αντοχή του οφείλεται στα πολλά βολβίδια που έχει στο ριζικό του σύστημα, οπότε είναι δύσκολο να ξεριζωθεί και εύκολο να επεκταθεί με νέους βλαστούς από τα βολβίδια. Θεωρείται εντελώς άχρηστο φυτό, που δεν το καταδέχονται ούτε τα κατσίκια. Η ανθοφορία του παρουσιάζει ενδιαφέρον καθώς συναντάται με απλά κίτρινα ή μωβ λουλούδια. Το συναντάμε σε ανθρωπογενή περιβάλλοντα, κυρίως ως ζιζάνιο στην γεωργική γη όπου ευδοκιμεί σε λιβάδια και στους αγρούς. Παρ' ότι είναι ζιζάνιο φυτό για τους γεωργούς, κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής κάλυπτε επισιτιστικές ανάγκες της εποχής, καθώς οι χωρικοί μάζευαν τους βολβούς του και τους έκαναν μια χυλώδη σούπα με γάλα ή τους καβούρδιζαν στο τηγάνι και τους έτρωγαν. Σε πολλά μέρη του κόσμου, τα φύλλα και τα άνθη της Ξυνίθρας χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατο του αλατιού, αλλά και του ξιδιού στη μαγειρική. Προσοχή, όμως, γιατί σε μεγάλες ποσότητες η Οξαλίδα ενδέχεται να είναι δηλητηριώδης.

-Βρωμοκαρυδιά ή Αΐλανθος ή Βρωμούσα (Ailanthus altissima ή Α. glandulosa). Είναι ένα ασιατικό δέντρο που έφτασε στην Ευρώπη από την Κίνα, όπου είναι αυτοφυές, τον 18ο αιώνα.  Έχει εξαπλωθεί πολύ στην Αμερική και την Ευρώπη. Αρχικά το φυτό μεταφέρθηκε στη Μ. Βρετανία (Shumak tree ή Tree-of-heaven -δένδρο του Παράδεισου), ως καλλωπιστικό και στη συνέχεια από εκεί μεταφέρθηκε το 1784 στη Φιλαδέλφεια από κάποιο κηπουρό. Το 1840 το φυτό ήταν ήδη αρκετά διαδεδομένο στις ΗΠΑ, ως καλλωπιστικό και ήταν διαθέσιμο από φυτώρια. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, στην Ελλάδα ο Αΐλανθος φυτεύτηκε για πρώτη φορά στον Εθνικό κήπο από το Βασιλιά Όθωνα. Η Βρωμοκαρυδιά, απαντάται πλέον παντού στην Ελλάδα, ακόμα και στις παρυφές πεζοδρομίων, τοίχων,  και δρόμων. Είναι φυλλοβόλο δένδρο με μεγάλα πράσινα σύνθετα φύλλα που γίνονται κίτρινα το φθινόπωρο και καφέ καρπούς. Μπορεί να φτάσει και τα 25 μέτρα σε ύψος. Είναι δίοικα φυτά και τα θηλυκά παράγουν δύσοσμα άνθη. Αναπτύσσονται ακόμη και σε φτωχά και ξηρά εδάφη, σε ηλιόλουστες θέσεις. Πολλαπλασιάζονται με σπόρους. Δεν προσβάλλονται από ασθένειες.
Έχει υπολογιστεί ότι ένα ενήλικο δένδρο μπορεί να παράγει μέχρι 325.000 σπέρματα το χρόνο. Το ξύλο της βρωμοκαρυδιάς είναι μαλακό και ημίλευκο προς ανοιχτό καστανό χρώμα το οποίο όμως δεν έχει καμιά ιδιαίτερη χρησιμότητα παρά μόνο για την παραγωγή κάρβουνου και αυτό κακής ποιότητας. Όλα τα μέρη του φυτού και ειδικότερα τα άνθη, αναδύουν δυνατή δυσοσμία, ενώ δημιουργεί προβλήματα σε ότι βρίσκεται κάτω από το δένδρο (πεζοδρόμια, αυτοκίνητα, μπαλκόνια κλπ.) λόγω μιας κολλώδους ουσίας που παράγουν. Σημειώνεται, ότι το φυτό αυτό, σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει, είναι πολύ ανθεκτικό στη ατμοσφαιρική, χημική και σωματιδιακή ρύπανση.Από οικολογικής πλευράς αναφέρεται, ως πολύ επιθετικό είδος και όπου φυτρώσει σύντομα γίνεται το επικρατές είδος σχηματίζοντας αδιαπέραστες συστάδες. Επίσης, έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι η βρωμοκαρυδιά παράγει τοξικές ουσίες (κουασσινοειδή) που παρεμποδίζουν την ανάπτυξη άλλων φυτών, ένα φαινόμενο γνωστό ως αλληλοπάθεια. Το ριζικό σύστημα είναι πολύ επιθετικό και μπορεί να προκαλέσει καταστροφές σε θεμέλια και υπόγειες σωληνώσεις, όπως αποχετεύσεις σωλήνες ύδρευσης ή καλώδια τηλεφώνου και παροχής ηλεκτρικού ρεύματος. Ιδιαίτερα καταστροφική είναι η δράση του σε αρχαιολογικούς χώρους και άλλα διατηρητέα κτίρια κυρίως λόγω της ικανότητας που έχει να αναπτύσσεται σε φτωχά εδάφη αλλά όπου υπάρχει άπλετο φως.

-Αγριοντοματιά ή Γερμανός (Solanum elaeagnifolium). Είναι ιθαγενές φυτό της Νότιας και Κεντρικής Αμερική. Ανήκει στην ίδια οικογένεια με τη ντομάτα και τη μελιτζάνα, μόνο που είναι πολύ επιθετικό, δηλητηριώδες και επιβλαβές ζιζάνιο. Συγγενικό του ελληνικό είδος είναι ο στύφνος (Solanum nigrum). Πρωτοεμφανίστηκε το 1927 κοντά στη Θεσσαλονίκη. Πιθανολογείται ότι σπόροι του βρίσκονταν σε αμερικάνικα λιπάσματα ή αργεντίνικα σιτηρά, που είχαν εισαχθεί τότε στη συμπρωτεύουσα. Οι Θεσσαλονικείς παρατήρησαν το φυτό σε μεγάλους αριθμούς στην περίοδο της γερμανικής Κατοχής, το συνάρτησαν με τους Γερμανούς και το ονόμασαν ‘’γερμανό’’. Σε άλλες περιοχές ονομάζεται ‘’αγριοντοματιά’’ ή  και ‘’αγριομελιτζανιά’’ από την μορφή των λουλουδιών του ή των σφαιρικών καρπών του που μοιάζουν με ντοματάκια.  Το ζιζάνιο αυτό έχει εισβάλει σε όλη την Ελλάδα κι έχει κατακλύσει τις άκρες των χωραφιών, τα πρανή των δρόμων και τις απεριποίητες πλατείες των πόλεων. Είναι ενδιαφέρον ότι στην Κύπρο οι ‘’γερμανοί’’ εμφανίστηκαν μόλις το 1958.

Καταπολεμιέται(επιβαλλεται από όλους μας) με ζιζανιοκτόνο Glyphosate 36% ,  Garlon σε μεγάλη δόση(1560-1000 cc/ 40 lit νερό).

-Κολλιτσίδα η κοινή (Galium spurium, Galium aparine, Galium tricornutum). Είναι,  ημιαναρριχόμενο φυτό, πασίγνωστο ζιζάνιο των αγροτικών καλλιεργειών. Αυτό το φυτό εισβολέας, έχει κάνει το γύρο του κόσμου αρκετές φορές και απαντάται παντού σαν ενδημικό ή σαν εγκλιματισμένο. Οι μικροί σφαιρικοί καρποί του, σε μέγεθος φακής, κολλάνε πανεύκολα σε δέρμα, τρίχες και υφάσματα. Αν μαζέψετε αρκετούς καρπούς και τους καβουρδίσετε μπορείτε να έχετε ένα εξαίρετο ρόφημα, αντάξιο του καφέ, καθώς η κολιτσίδα είναι συγγενές φυτό με τον αραβικό καφέ, μόνο που οι καρποί της περιέχουν λιγότερη καφεΐνη. Εξάλλου, και τα φύλλα της, αν μαζευτούν φρέσκα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν σαλάτα.

-Λάππα η κολλιτσίδα ή Πλατανομαντηλίδα ή Αρκουδοβότανο (Arctium lappa). Είναι εισβολέας φυτό και απαντάται σε ορεινές κυρίως περιοχές. Ο καρπός της λάππας είναι μια μεγάλη κολλιτσίδα που περιβάλλεται από μακριά γαντζωτά αγκάθια. Οι ξερές κολλιτσίδες προσκολλώνται εύκολα στo τρίχωμα των ζώων ή στα ρούχα, κάνοντας κατά συνέπεια αυτά τα φυτά έναν από τους πιο πετυχημένους λαθρεπιβάτες ιδιαίτερα στα γαλακτοφόρα θηλαστικά. Οι μικροί γάντζοι στις άκρες των αγκαθιών μπορούν ακόμη και να διαπεράσουν το δέρμα των δαχτύλων μας. Αυτό το τραχύ φυτό, αν συλλεχτεί όσο είναι φρέσκο (πριν καρπίσει), μπορεί να μας δώσει, αν βραστεί, μια υπέροχη σαλάτα, καθώς η γεύση του μοιάζει με εκείνη του σπαραγγιού. Επίσης, μπορεί να φαγωθεί ωμό αν σερβιριστεί με λάδι και ξύδι. Η λάππα είναι επίσης γνωστό φαρμακευτικό φυτό. Η ρίζα της έχει ιδιότητες διουρητικές, καθαρτικές και εφιδρωτικές και περιέχει αρκετό σίδηρο. Πιστεύεται ότι η λάππα έχει ιδιότητες κατά του διαβήτη.
-Αγριομελιτζάνα ή μεγάλη κολλιτσίδα ( Xanthium strumarium). Είναι ετήσιο ζιζάνιο. Απαντάται συχνά στους καλλιεργούμενους αγρούς, σε λαχανόκηπους, αλλά και σε χέρσες περιοχές. Φυτρώνει την άνοιξη. Ο βλαστός του και τα φύλλα του είναι χνουδωτά και μοιάζουν πολύ με της μελιτζάνας.  Ανθίζει το καλοκαίρι. Ο καρπός της είναι μια μεγάλη κολλιτσίδα, έχει ωοειδές σχήμα, είναι δερματώδης και φέρει αγκάθια στην επιφάνειά του. Έχει την ιδιότητα να κολλά στα ρούχα ή στο τρίχωμα των ζώων και να μεταφέρεται από περιοχή σε περιοχή. Τα νεαρά φυτά αγριομελιτζάνας (μέχρι το στάδιο των 3-4 φύλλων) είναι δηλητηριώδη.

-Τριβόλι (Tribulus terrestris). Αυτό το φυτό εισβολέας αναπτύσσεται σαν χαλί στα μέρη που φυτρώνουν. Το τριβόλι είναι ένα έρπον ζιζάνιο που κατάγεται από την Ευρώπη και εξαπλώθηκε παγκόσμια χάρη στην ικανότητα των σπόρων του να ταξιδεύουν σαν λαθρεπιβάτες όχι μόνο πάνω σε ζώα, αλλά και σε παπούτσια, ελαστικά αυτοκινήτων, αεροπλάνων, κλπ. Οι αγκαθωτοί καρποί τους αναπτύσσονται στις βάσεις των φύλλων και χωρίζονται σε πεντάσπορα τμήματα (καρπόφυλλα). Τα αγκάθια κάθε τμήματος είναι ταιριασμένα έτσι ώστε κάποιο από αυτά να κοιτάζει πάντα προς τα πάνω, όπως το μεσαιωνικό όπλο αποκαλούμενο ‘’caltrop’’ (τρίβολος). Οι αγκαθωτές κολλιτσίδες των τριβολιών διαπερνούν με ευκολία τα παπούτσια, τα ρούχα και το δέρμα, όπου γαντζώνονται για να ταξιδέψουν σε άλλες περιοχές. Το τριβόλι είναι το βάσανο του κάθε ποδηλάτη στην εξοχή.

Σαν πηγή έμπνευσης ο καρπός του τριβολιού έδωσε ένα αρχαίο όπλο. Αυτό ήταν μια σιδερένια κατασκευή με τέσσερις αιχμηρές καταλήξεις. Σχεδιασμένο, σαν πυραμίδα έτσι ώστε όταν εκσφενδονιζόταν μπορούσε πάντα να προσγειωθεί με μια μύτη να κοιτάει προς τα επάνω. Οι αρχαίοι Έλληνες το ονόμαζαν τετράεδρον ή τρίβολο. Χρησιμοποιούνταν για να ανασκολοπίσει τις οπλές των αλόγων του εχθρικού ιππικού. Η πρώτη σαφής αναφορά της χρήσης του μας παραπέμπει στο 331 π.Χ. στην μάχη στα Γαυγάμηλα, όπου ο στρατός του Δαρείου του 3ου έσπειρε με τριβόλους την περιοχή για να ανακόψει το ιππικό του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι Ρωμαίοι -ως συνήθως- μετέτρεψαν την ελληνική ονομασία του τρίβολου σε ‘’Tribulus’’ και το αποκαλούσαν επίσης ‘’Murex ferreus’’. Ο τρίβολος συνέχισε να αποτελεί χρήσιμο όπλο στο πέρασμα των αιώνων και κατά την διάρκεια των μεσαιωνικών χρόνων χρησιμοποιήθηκε στις ευρωπαϊκές εχθροπραξίες. Μια παρόμοια κατασκευή χρησιμοποιήθηκε επίσης στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο για να καταστρέψει τις ρόδες των φορτηγών στις εχθρικές φάλαγγες ανεφοδιασμού.

-Αγριοκρίθαρο ή Αγριοστάχυ ή Τριχοστάχυ (Hordeum murinum). Είναι αγροστώδες ζιζάνιο και φυτρώνει συνήθως σε χέρσα εδάφη και κατά μήκος των δρόμων. Τα άνθη του, βρίσκονται σε συστάδες (στάχυα), είναι μικρά στάχυα με ωραίες αλύγιστες τρίχες (άγανα) και μοιάζουν με το καλλιεργούμενο κριθάρι. Ιδιαίτερα ενοχλητικά έως και επικίνδυνα είναι τα άγανά του. Δημιουργούν σοβαρό πρόβλημα και στα σκυλιά και στις γάτες, επειδή τα μικρά μυτερά στάχυα μπορούν να διαπεράσουν τα αυτιά και τις κόγχες των ματιών τους. Εάν μια ολόκληρη ακίδα αγριοκρίθαρου χωθεί μέσα στη μύτη σας είναι δύσκολο να την αφαιρέσετε. Η ακίδα ωθείται βαθύτερα προς τα επάνω μέσα στη ρινική κοιλότητα και έπειτα σπάει σε κομμάτια όταν προσπαθείτε να την τραβήξετε έξω. Το φυτό αυτό εισβολέας, είναι, από τους πιο γνωστούς λαθρεπιβάτες. Αποτέλεσε για χρόνια παιχνίδι των παιδιών της υπαίθρου που παίζοντας, πετούσαν τα άνθη του, το ένα στα ρούχα του άλλου, όπου συνήθως κολλούσαν.
-Αμβροσία ή κοινή (Ambrosia artemisifolia). Είναι μονοετές ζιζάνιο, που αναπαράγεται με σπόρους και με ρίζωμα. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και επιθετικό ζιζάνιο. Προέρχεται από τη Βόρεια και Κεντρική Αμερική. Διαδίδεται στα άκρα καλλιεργούμενων χωραφιών, στις παρυφές των δρόμων, σε σκουπιδότοπους, σε μπάζα και αλλού, όπου υπάρχει θερμό κλίμα. Στις αγροτικές περιοχές εντοπίζεται κυρίως σε καλαμπόκι, ζαχαρότευτλο, ηλίανθο αλλά και στο σιτάρι, όσπρια, οπωροφόρα και αμπέλια. Προτιμά θερμά και ξηρά εδάφη, πλούσια σε θρεπτικά συστατικά. Παράγει ένα από τα ισχυρότερα αλλεργιογόνα σε πολλούς ανθρώπους, δημιουργώντας το γνωστό ‘’πυρετό εκ χόρτου’’.

-Ηράκλειο το σφονδύλιο (Heracleum mantegazzianum). Είναι γιγαντιαίο εξωτικό φυτό, που εισάχθηκε στην Ευρώπη ως καλλωπιστικό φυτό τον 19ο αιώνα. Σήμερα, καταβάλλονται σημαντικές προσπάθειες ελέγχου του φυτού, καθώς το είδος έχει εγκατασταθεί σε χορτολιβαδικές εκτάσεις, κατά μήκος σιδηροδρομικών γραμμών, ερεισμάτων δρόμων και παρόχθιων εκτάσεων. Με τον σχηματισμό πυκνών συστάδων, αυτό το ζιζάνιο φυτό, συναγωνίζεται τα αυτοφυή φυτικά είδη. Είναι, επίσης, δηλητηριώδες και η άμεση δερματική επαφή μπορεί να προκαλέσει έντονα συμπτώματα δερματίτιδας,  αλλεργίες, δερματικούς ερεθισμούς και εγκαύματα.
-Ιαπωνικό Πολύγονο (Polygonum cuspidatum, or false bamboo). Εισάχθηκε από την Ασία τον 19ο αιώνα ως διακοσμητικό φυτό, και από τότε έχει εισβάλει στην Ευρώπη. Αυτό το ταχείας εξάπλωσης φυτό προκαλεί ήδη σοβαρή βλάβη σε είδη φυτών και εντόμων τόσο στο Hνωμένο Bασίλειο, όσο και την Γαλλία.
-Υδρόβιος Υάκινθος (Eichhornia crassipes/ Είναι ένα φυτό με εντυπωσιακά μοβ λουλούδια, που προέρχεται από τη Νότιο Αφρική. Σήμερα, και στις πέντε ηπείρους όπου μεταφέρθηκε, ως καλλωπιστικό φυτό σε λίμνες, προκάλεσε εκτεταμένες καταστροφές φράζοντας κανάλια και ρυάκια, στερώντας άλλα φυτά από το ηλιακό φως και το οξυγόνο και εμποδίζοντας τη διέλευση κάθε πλωτού μέσου.

-Εισβολείς φυτά προερχόμενα από κήπους, γλάστρες, άλση. Αυτά τα φυτά είναι στην πλειοψηφία τους καλλωπιστικά. Επεκτάθηκαν στην φύση και αναπαράγονται είτε με την διασπορά των σπόρων είτε με παραβλαστήματα των βολβών τους που προήλθαν από το χώμα κάποιας γλάστρας που πετάχτηκε ή από τα μπάζα. Τέτοια φυτά που μπορούμε να συναντήσουμε στη φύση είναι οι γνωστές μας Φρέζιες (Freesia refracta) που στις γλάστρες ή τους κήπους μας προσφέρουν τον χειμώνα τα δημοφιλή αρωματικά κρινάκια τους. Προέρχονται από τις περιοχές της Νότιας Αφρικής με μεσογειακό κλίμα. Στην Πελοπόννησο και ιδιαίτερα στη Μάνη οι φρέζιες αναπαράγονται πλέον μόνες τους στην φύση σε μεγάλους αριθμούς. Φυτά-δραπέτες δίνουν και τα πασίγνωστα Σκυλάκια (Antirrhinum majus). Αν και θεωρούνται είδος του παραμεσογειακού χώρου, θεωρείται πλέον βέβαιο ότι όσα φυτά συναντούμε στη φύση είναι φυτά δραπέτες από παλιές καλλωπιστικές καλλιέργειες. Η Ίριδα η γερμανική (Iris germanica) θεωρείται από τους βοτανικούς είδος άγνωστης προέλευσης. Πιθανολογείται ότι είναι υβρίδιο ή ιθαγενές του παραμεσογειακού χώρου και της νότιας Ευρώπης. Σήμερα αυτοφύεται σε μεγάλο μέρος της Ελλάδας, συνήθως σε ελαιώνες και κοντά σε παλιά χωράφια, ως εγκλιματισμένο φυτό δραπέτης προερχόμενο από καλλωπιστική καλλιέργεια.
Για την Ίριδα την υπόλευκη (Iris albicans) υπήρχε παλιότερα η άποψη ότι ήταν υβρίδιο της Iris germanica. Σήμερα θεωρείται ιθαγενές είδος της Υεμένης και της Σαουδικής Αραβίας. Στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται ως φυτό δραπέτης παλαιάς διακοσμητικής καλλιέργειας, και είναι καλά εγκλιματισμένο πριν από πολλά χρόνια. Φυτά δραπέτες από κήπους και γλάστρες είναι και η Μαυρομάτα ή Μαυρομύτα (Ornithogalum arabicum). Είναι, ένα πανέμορφο ανατολίτικο ορνιθόγαλο όπως δηλώνει και το όνομά του. Αλλά και ο δημοφιλής για την πλούσια ανθοφορία του Καπουτσίνος (Tropaeolum majus), που έχει πατρίδα την Αμερική. Αρχίζει πλέον να δραπετεύει από τις γλάστρες των μπαλκονιών και να αναπαράγεται μόνος του στην φύση, με όπλο τα ανθεκτικά σπέρματά του που μοιάζουν με ρεβίθι.

-Εισβολή ξενικών ειδών που χρησιμοποιούνται για βιοκαύσιμα. Είναι πιθανό να υπάρξει εισβολή ξενικών ειδών και από την παραγωγή βιοκαυσίμων σύμφωνα με μία έκθεση της IUCN (International Union for Conservation of Nature ). Το ρίσκο να γίνουν τα φυτά που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή βιοκαυσίμων εισβολείς και να επικρατήσουν επί των γηγενών ειδών αυξάνεται καθώς πιο προχωρημένες καλλιέργειες φυτών φυτεύονται. Η έκθεση κάνει κάποιες συστάσεις στους ανθρώπους που λαμβάνουν τις αποφάσεις, αλλά και στους παραγωγούς βιοκαυσίμων να μειώσουν το ρίσκο του από το να μετατραπούν οι σοδειές για βιοκαύσιμα, σε φυτά εισβολείς των ντόπιων οικοσυστημάτων. Το πιο σημαντικό βήμα είναι η πρόληψη. Οι σοδειές των βιοκαυσίμων δεν είναι εξ ορισμού είδη-εισβολείς, αλλά μπορεί να γίνουν, ανάλογα με την περιοχή όπου καλλιεργούνται και του πόσο γρήγορα η σοδειά αναπτύσσεται. Παρόλα αυτά, κάποια είδη ενέχουν μεγαλύτερο ρίσκο στο να γίνουν εισβολείς αν δεν διαχειριστούν σωστά. Για παράδειγμα το αμφιλεγόμενο φυτό, Πορφυρός Προμηθέας Jatropha curcas, είναι γνωστό ότι έχει τάσεις εισβολής στη δυτική Αυστραλία, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα είναι εισβολέας και στα υπόλοιπα μέρη της γης. 

 Πηγές: http://ec.europa.eu/environment/nature/invasivealien/index_en.htm ,
 http://www.alarmproject.net, 
 http://ec.europa.eu/environment/nature/invasivealien/docs/2006_06_ias_scope_options.pdf,  
 http://www.issg.org/database/, http://nature-greec.blogspot.com/2011/11/blog-post.html

αντικλεπτικο GPS

http://www.neverlosestuff.com/?1=trackr&2=490019&3=474012250&4=7

Η FDA(Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων) των ΗΠΑ βρίσκει το Roundup(Glyphosate) στο Αμερικάνικο ...μέλι

 

FDA Finds Monsanto’s Weed Killer In U.S. Honey

09/15/2016 07:27 am ET

Carey Gillam Veteran journalist; Research Director for U.S. Right to Know, a non-profit consumer education group

Yuji Sakai via Getty Images

The Food and Drug Administration, under public pressure to start testing samples of U.S. food for the presence of a pesticide that has been linked to cancer, has some early findings that are not so sweet.

In examining honey samples from various locations in the United States, the FDA has found fresh evidence that residues of the weed killer called glyphosate can be pervasive - found even in a food that is not produced with the use of glyphosate. All of the samples the FDA tested in a recent examination contained glyphosate residues, and some of the honey showed residue levels double the limit allowed in the European Union, according to documents obtained through a Freedom of Information Act request. There is no legal tolerance level for glyphosate in honey in the United States.

Glyphosate, which is the key ingredient in Monsanto Co.’s Roundup herbicide, is the most widely used weed killer in the world, and concerns about glyphosate residues in food spiked after the World Health Organization in 2015 said its cancer experts determined glyphosate is a probable human carcinogen. Other international scientists have raised concerns about how heavy use of glyphosate is impacting human health and the environment.

Records obtained from the FDA, as well as the Environmental Protection Agency and the U.S. Department of Agriculture, detail a range of revelations about the federal government’s efforts to get a handle on these rising concerns. In addition to honey, the records show government residue experts discussing glyphosate found in soybean and wheat samples, “glyphosate controversies,” and the belief that there could be “a lot of violation for glyphosate” residues in U.S. crops.

Even though the FDA annually examines foods for residues of many pesticides, it has skipped testing for glyphosate residues for decades. It was only in February of this year that the agency said it would start some glyphosate residues analysis. That came after many independent researchers started conducting their own testing and found glyphosate in an array of food products, including flour, cereal, and oatmeal. The government and Monsanto have maintained that any glyphosate residues in food would be minimal enough to be safe. But critics say without robust testing, glyphosate levels in food are not known. And they say that even trace amounts may be harmful because they are likely consumed so regularly in many foods.

The residue issues are coming into the spotlight at the same time that the EPA is completing a risk assessment to determine if use of this top-selling herbicide should be limited. The agency has scheduled public meetings on the matter Oct. 18-21 in Washington. The EPA’s risk assessment report was initially due out in 2015, but still has not been finalized. The agency now says it will be completed in “spring 2017.”

In the records released by the FDA, one internal email describes trouble locating honey that doesn’t contain glyphosate: “It is difficult to find blank honey that does not contain residue. I collect about 10 samples of honey in the market and they all contain glyphosate,” states an FDA researcher. Even “organic mountain honey” contained low concentrations of glyphosate, the FDA documents show.

According to the FDA records, samples tested by FDA chemist Narong Chamkasem showed residue levels at 107 ppb in samples the FDA associated with Louisiana-based Carmichael’s Honey; 22 ppb in honey the FDA linked to Leighton’s Orange Blossom Honey in Florida and residues at 41 ppb in samples the FDA associated with Iowa-based Sue Bee Honey, which is marketed by a cooperative of American beekeepers as “pure, all-natural” and “America’s Honey.” Customers “can be assured that Sue Bee Honey is 100% pure, 100% all-natural and 100% American,” the Sioux Honey Association states.

In a Jan. 8, 2016 email Chamkasem pointed out to fellow FDA scientists that the EU tolerance level is 50 ppb and there is no amount of glyphosate allowed at all in honey in the United States. But Chris Sack, an FDA chemist who oversees the agency’s pesticide residue testing, responded by reassuring Chamkasem and the others that the glyphosate residues discovered are only “technically a violation.”

“The bee farmers are not breaking any laws; rather glyphosate is being introduced by the bees,” Sack wrote in response. “While the presence of glyphosate in honey is technically a violation, it is not a safety issue.”

Sack said the EPA had been “made aware of the problem” and was expected to set tolerance levels for honey. Once tolerance levels are set by EPA - if they are set high enough - the residues would no longer be a violation. When contacted this week, the EPA said there are currently no pending requests to set tolerance levels for glyphosate in honey. But, the agency also said: “there is no dietary risk concern from exposure to glyphosate residues in honey at this time.”

Sioux Honey Vice President Bill Huser said glyphosate is commonly used on farm fields frequented by bees, and the pesticide travels back with the bees to the hives where the honey is produced.

“The industry doesn’t have any control over environmental impacts like this,” Huser said. Most of Sue Bee’s honey comes from bees located near clover and alfalfa in the upper Midwest, he said. Beekeepers located in the South would have honeybees close to cotton and soybean fields. Alfalfa, soybeans and cotton are all genetically engineered to be sprayed directly with glyphosate.

The FDA results are not the first to find glyphosate in honey. Sampling done in early 2015 by the scientific research company Abraxis found glyphosate residues in 41 of 69 honey samples with glyphosate levels between 17 and 163 ppb, with the mean average being 64 ppb.

Bee keepers say they are innocent victims who see their honey products contaminated simply because they might be located within a few miles of farms where glyphosate is used.

“I don’t understand how I’m supposed to control the level of glyphosate in my honey when I’m not the one using Roundup,” one honey company operator said. “It’s all around me. It’s unfair.”

The FDA did not respond to a question about the extent of its communications with Monsanto regarding residue testing, but the records released show that Monsanto has had at least some interaction with the FDA on this issue. In April of this year, Monsanto’s international regulatory affairs manager Amelia Jackson-Gheissari emailed FDA asking to set up a time to talk about “enforcement of residue levels in the USA, particularly glyphosate.”

The FDA routinely looks for residues of a number of commonly used pesticides but not glyphosate. The look for glyphosate this year is considered a “special assignment” and came after the agency was criticized by the U.S. Government Accountability Office in 2014 for failing to test for glyphosate.

The FDA has not released formal results of its testing plans or the findings, but Sack made a presentation in June to the California Specialty Crops Council that said the agency was analyzing 300 samples of corn; 300 samples of soy; and 120 samples each of milk and eggs. He described some partial results achieved through April that showed glyphosate levels found in 52 samples of corn and 44 samples of soybeans but not above legally allowed levels. The presentation did not mention honey. The presentation also stated that glyphosate testing at the FDA will be expanded to “routine screening.”

The USDA also will start testing for glyphosate, but not until next year, according to information the agency gave to the nonprofit group Beyond Pesticides in a meeting in Washington in January. Documents obtained through FOIA show a plan to test in syrups and oils in 2017.

Soybeans and Wheat

Like the FDA, the USDA has dragged its feet on testing. Only one time, in 2011, has the USDA tested for glyphosate residues despite the fact that the agency does widespread testing for residues of other less-used pesticides. In what the USDA called a “special project” the agency tested 300 soybean samples for glyphosate and found more than 90 percent - 271 of the samples - carried the weed killer residues. The agency said then that further testing for glyphosate was “not a high priority” because glyphosate is considered so safe. It also said that while residues levels in some samples came close to the very high levels of glyphosate “tolerance” established by EPA, they did not exceed those levels.

Both the USDA and the FDA have long said it is too expensive and is unnecessary to test for glyphosate residues. Yet the division within the USDA known as the Grain Inspection, Packers & Stockyards Administration (GIPSA) has been testing wheat for glyphosate residues for years because many foreign buyers have strong concerns about glyphosate residues. GIPSA’s testing is part of an “export cargo sampling program,” documents obtained from GIPSA show. Those tests showed glyphosate residues detected in more than 40 percent of hundreds of wheat samples examined in fiscal 2009, 2010, 2011 and 2012. The levels vary, the data shows. GIPSA has also been helping FDA access soybeans to test. In a May 2015 email, GIPSA chemist Gary Hinshaw told an FDA food safety official that “it isn’t difficult to find soybeans containing glyphosate.” In a December 7, 2015 email from FDA chemist Terry Councell to Lauren Robin, also a chemist and an FDA consumer safety officer, Councell said that glyphosate was present even in processed commodities, though “way below tolerance.”

The fact that the government is aware of glyphosate residues in food, but has dragged its feet on testing for so long, frustrates many who are concerned about the pesticide.

“There is no sense of urgency around these exposures that we live with day in and day out,” said Jay Feldman, executive director of Beyond Pesticides.

Follow Carey Gillam on Twitter: www.twitter.com/careygillam

 

  Η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων, υπό δημόσια πίεση για να αρχίσει τη δοκιμή δειγμάτων U.S. τροφίμων για την παρουσία ενός φυτοφαρμάκου που έχει συνδεθεί με τον καρκίνο, έχει μερικά πρώτα συμπεράσματα που δεν είναι τόσο γλυκό.
Κατά την εξέταση των δειγμάτων μελιού από διάφορες τοποθεσίες στις Ηνωμένες Πολιτείες, η FDA έχει βρει νέα αποδεικτικά στοιχεία ότι τα υπολείμματα του δολοφόνου ζιζανίων που ονομάζεται glyphosate μπορεί να είναι διάχυτη - βρίσκονται ακόμα σε ένα τρόφιμο που δεν παράγεται με τη χρήση του glyphosate. Όλα τα δείγματα το FDA δοκιμαστεί σε πρόσφατη εξέταση που περιέχονται υπολείμματα glyphosate, και μερικά από τα μελιού έδειξε όρια υπολειμμάτων διπλασιάσει το ανώτατο επιτρεπτό όριο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τα έγγραφα που λαμβάνονται μέσω ενός Ελευθερία της αίτησης νόμου Πληροφοριών. Δεν υπάρχει κανένα νομικό επίπεδο ανοχής για το glyphosate στο μέλι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Glyphosate, το οποίο είναι το βασικό συστατικό σε ζιζανιοκτόνο Roundup της Monsanto Co., αποτελεί το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο ζιζανιοκτόνο στον κόσμο, και τις ανησυχίες για τα υπολείμματα glyphosate στα τρόφιμα κορυφώθηκαν μετά την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας το 2015 λένε οι ειδικοί του καρκίνου του καθορίζεται glyphosate είναι ένα πιθανή καρκινογόνο για τον άνθρωπο. Άλλοι διεθνείς επιστήμονες έχουν εκφράσει ανησυχίες σχετικά με το πόσο βαριά χρήση του glyphosate επηρεάζει την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον.
Εγγραφές που λαμβάνεται από το FDA, καθώς και η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος και του Υπουργείου Γεωργίας των Η.Π.Α., λεπτομέρεια μια σειρά από αποκαλύψεις για τις προσπάθειες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για να πάρετε μια λαβή για αυτές τις αυξανόμενες ανησυχίες. Εκτός από το μέλι, τα αρχεία δείχνουν κυβερνητικούς εμπειρογνώμονες υπόλειμμα συζητούν glyphosate που βρέθηκαν στη σόγια και το σιτάρι δείγματα, "διαμάχες glyphosate," και η πεποίθηση ότι θα μπορούσε να υπάρξει "μια πολύ παραβίασης για το glyphosate" υπολειμμάτων σε καλλιέργειες στις ΗΠΑ.
Ακόμη και αν η FDA εξετάζει σε ετήσια βάση τα τρόφιμα για τα κατάλοιπα των φυτοφαρμάκων πολλά, έχει παραληφθεί δοκιμών για τα κατάλοιπα glyphosate για δεκαετίες. Ήταν μόνο το Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους ότι ο οργανισμός ανακοίνωσε ότι θα ξεκινήσει κάποια ανάλυση υπολείμματα glyphosate. Αυτό ήρθε μετά από πολλούς ανεξάρτητους ερευνητές άρχισαν τη διεξαγωγή τους δικούς τους ελέγχους και διαπίστωσε glyphosate σε μια σειρά από προϊόντα διατροφής, συμπεριλαμβανομένων αλεύρι, δημητριακά και πλιγούρι βρώμης. Η κυβέρνηση και η Monsanto υποστήριξαν ότι τυχόν glyphosate υπολειμμάτων στα τρόφιμα θα πρέπει να είναι αρκετά ελάχιστο για να είναι ασφαλής. Αλλά οι επικριτές λένε χωρίς ισχυρή δοκιμές, τα επίπεδα glyphosate στα τρόφιμα δεν είναι γνωστή. Και λένε ότι ακόμα και ίχνη μπορεί να είναι επιβλαβής, επειδή είναι πιθανό καταναλώνονται τόσο τακτικά σε πολλά τρόφιμα.
Τα θέματα υπόλειμμα που έρχονται στο προσκήνιο ταυτόχρονα ότι η EPA ολοκληρώνει μια αξιολόγηση του κινδύνου να καθορίσει εάν η χρήση αυτής της top-selling ζιζανιοκτόνο θα πρέπει να περιοριστεί. Ο οργανισμός έχει προγραμματιστεί δημόσιες συναντήσεις για το θέμα Οκτ 18 έως 21 στην Ουάσιγκτον. έκθεση αξιολόγησης των κινδύνων της EPA ήταν αρχικά αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2015, αλλά ακόμη δεν έχει οριστικοποιηθεί. Ο οργανισμός τώρα λέει ότι θα ολοκληρωθεί το "άνοιξη 2017."
Στα αρχεία που απελευθερώνεται από το FDA, μία εσωτερική email περιγράφει το πρόβλημα εντοπίζοντας το μέλι που δεν περιέχει glyphosate: "Είναι δύσκολο να βρει κενό μέλι που δεν περιέχει κατάλοιπα. Έχω συλλέξει περίπου 10 δείγματα μελιού στην αγορά και περιέχουν όλα glyphosate », δηλώνει ο ερευνητής FDA. Ακόμη και "βιολογικό βουνό μέλι" που περιέχεται χαμηλές συγκεντρώσεις glyphosate, τα έγγραφα FDA δείχνουν.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του FDA, τα δείγματα που ελέγχθηκαν από το FDA χημικός Narong Chamkasem έδειξαν επίπεδα υπολειμμάτων σε 107 ppb στα δείγματα η FDA που σχετίζονται με Μέλι Carmichael της Λουιζιάνα που βασίζεται? 22 ppb στο μέλι το FDA συνδέονται με άνθη πορτοκαλιάς Μέλι Leighton στη Φλόριντα και υπολείμματα σε 41 ppb στα δείγματα η FDA που σχετίζονται με Sue Μέλι με έδρα την Αϊόβα, το οποίο διατίθεται στην αγορά από έναν συνεταιρισμό των αμερικανικών μελισσοκόμων ως "καθαρό, όλα-τα φυσικά" και «Μέλι της Αμερικής." πελάτες "να είστε σίγουροι ότι Sue Μέλι είναι 100% καθαρό, 100% all-φυσικό και 100% της Αμερικής," τα κράτη Σιού Μέλι σύνδεσης.
Σε μια 8 Ιαν 2016 email Chamkasem επισημάνει στους συναδέλφους τους επιστήμονες της FDA ότι το επίπεδο ανοχής της ΕΕ είναι 50 ppb και δεν υπάρχει καμία ποσότητα glyphosate επιτρέπεται καθόλου μέλι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά ο Chris Sack, ένας χημικός FDA ο οποίος εποπτεύει τον έλεγχο των υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων του οργανισμού, απάντησε με καθησυχαστικό Chamkasem και τους άλλους ότι τα υπολείμματα glyphosate ανακάλυψαν είναι μόνο «τεχνικά παραβίαση."
"Οι αγρότες της μέλισσας δεν είναι το σπάσιμο νόμους? και όχι την ουσία glyphosate που εισάγεται από τις μέλισσες, "Sack έγραψε σε απάντηση. "Ενώ η παρουσία του glyphosate στο μέλι είναι τεχνικά παραβίαση, δεν είναι ένα θέμα ασφάλειας."
Sack, δήλωσε η EPA είχε «λάβει γνώση του προβλήματος» και αναμένεται να ρυθμίσετε τα επίπεδα ανοχής για το μέλι. Μόλις τα επίπεδα ανοχής που καθορίζονται από την EPA - εάν έχουν οριστεί αρκετά υψηλή - τα υπολείμματα δεν θα είναι πλέον μια παραβίαση. Όταν επικοινώνησε αυτή την εβδομάδα, η EPA δήλωσε σήμερα δεν υπάρχουν εκκρεμείς αιτήσεις που τα επίπεδα ανοχής για το glyphosate στο μέλι. Όμως, ο οργανισμός είπε επίσης: «δεν υπάρχει διατροφικές ανησυχίες των κινδύνων από την έκθεση σε glyphosate κατάλοιπα στο μέλι αυτή τη στιγμή."
Σιού Μέλι Αντιπρόεδρος Bill HUSER είπε glyphosate χρησιμοποιείται συνήθως σε χωράφια όπου συχνάζουν οι μέλισσες, και το φυτοφάρμακο ταξιδεύει πίσω με τις μέλισσες στις κυψέλες στις οποίες παράγεται το μέλι.
«Η βιομηχανία δεν έχει κανένα έλεγχο επί των περιβαλλοντικών επιπτώσεων όπως αυτό", δήλωσε HUSER. Οι περισσότεροι από μέλι Sue Bee προέρχεται από τις μέλισσες που βρίσκεται κοντά τριφύλλι και μηδική στο ανώτερο Midwest, είπε. Οι μελισσοκόμοι που βρίσκονται στη Νότια θα πρέπει μέλισσες κοντά στα χωράφια βαμβακιού και σόγιας. Μηδική, σόγια και το βαμβάκι είναι όλα γενετικά να ψεκαστεί απευθείας με το glyphosate.
Τα αποτελέσματα FDA δεν είναι η πρώτη για να βρει το glyphosate στο μέλι. Η δειγματοληψία έγινε στις αρχές του 2015 από την επιστημονική εταιρία έρευνα Abraxis βρέθηκαν υπολείμματα glyphosate σε 41 από τα 69 δείγματα μελιού με τα επίπεδα glyphosate μεταξύ 17 και 163 ppb, με τους μέσους να είναι 64 ppb.
μελισσοκόμων λένε ότι είναι αθώα θύματα που βλέπουν τα προϊόντα μελιού τους έχουν μολυνθεί απλώς και μόνο επειδή μπορεί να βρίσκεται μέσα σε λίγα μίλια από αγροκτήματα όπου χρησιμοποιείται το glyphosate.
"Δεν καταλαβαίνω πώς είμαι υποτίθεται ότι ελέγχει το επίπεδο του glyphosate στο μέλι μου όταν δεν είμαι αυτός που χρησιμοποιούν Roundup", δήλωσε ένας μέλι χειριστή της εταιρείας. "Είναι όλα γύρω μου. Είναι άδικο."
Η FDA δεν απάντησε σε μια ερώτηση σχετικά με την έκταση της επικοινωνίας της με τη Monsanto όσον αφορά τον έλεγχο καταλοίπων, αλλά τα αρχεία κυκλοφορήσει δείχνουν ότι η Monsanto έχει τουλάχιστον κάποια αλληλεπίδραση με την FDA για το θέμα αυτό. Τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, οι διεθνείς ρυθμιστικές υποθέσεις διευθυντής της Monsanto Amelia Jackson-Gheissari αποσταλεί FDA ζητώντας να δημιουργηθεί ένα χρόνο για να μιλήσουμε για «την επιβολή των ορίων υπολειμμάτων στις ΗΠΑ, ιδιαίτερα glyphosate."
Η FDA φαίνεται σαν ρουτίνα για τα κατάλοιπα από έναν αριθμό κοινώς χρησιμοποιούμενα παρασιτοκτόνα αλλά όχι glyphosate. Το βλέμμα για το glyphosate φέτος θεωρείται «ειδική αποστολή» και ήρθε μετά ο οργανισμός είχε επικριθεί από το Γραφείο Λογοδοσίας της κυβέρνησης των ΗΠΑ το 2014 για την αποτυχία να ελεγχθεί για το glyphosate.
Η FDA δεν έχει κυκλοφορήσει επίσημα αποτελέσματα των προγραμμάτων δοκιμών ή τα πορίσματα, αλλά Sack έκανε μια παρουσίαση τον Ιούνιο στις καλλιέργειες Συμβούλιο Καλιφόρνια Ειδικότητα που αναφέρουν ότι ο οργανισμός είχε την ανάλυση 300 δειγμάτων του καλαμποκιού? 300 δείγματα σόγιας? και 120 δείγματα κάθε ένα από το γάλα και τα αυγά. Περιέγραψε κάποια μερική αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί μέχρι τον Απρίλιο που έδειξε glyphosate επίπεδα που βρέθηκαν σε 52 δείγματα του καλαμποκιού και 44 δείγματα από σόγια, αλλά όχι πάνω από νομικά επιτρέπεται επίπεδα. Η παρουσίαση δεν ανέφερε το μέλι. Η παρουσίαση δήλωσε επίσης ότι το glyphosate δοκιμή στο FDA θα επεκταθεί για να "ρουτίνας".
Το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, επίσης, θα ξεκινήσει τις δοκιμές για το glyphosate, αλλά όχι μέχρι το επόμενο έτος, σύμφωνα με πληροφορίες, ο οργανισμός έδωσε την μη κερδοσκοπική ομάδα Πέρα από τα φυτοφάρμακα σε μια συνάντηση στην Ουάσιγκτον τον Ιανουάριο. Τα έγγραφα που αποκτώνται μέσω της FOIA δείχνουν ένα σχέδιο για τη δοκιμή σε σιρόπια και έλαια το 2017.
Σόγια και σιτάρι
Όπως και το FDA, το USDA έχει συρθεί πόδια του σχετικά με τις δοκιμές. Μόνο μία φορά, το 2011, έχει το USDA ελέγχονται για υπολείμματα glyphosate, παρά το γεγονός ότι ο οργανισμός κάνει εκτεταμένη δοκιμών για κατάλοιπα άλλων λιγότερο χρησιμοποιούνται φυτοφάρμακα. Σε ό, τι το USDA ονομάζεται "ειδικό πρόγραμμα" ο οργανισμός δοκιμάζεται 300 δείγματα σόγιας για το glyphosate και βρέθηκαν πάνω από το 90 τοις εκατό - 271 των δειγμάτων - μεταφέρονται τα υπολείμματα των ζιζανίων δολοφόνος. Το πρακτορείο ανέφερε τότε ότι χρειάζονται περαιτέρω δοκιμές για το glyphosate "δεν ήταν μια υψηλή προτεραιότητα", επειδή glyphosate θεωρείται τόσο ασφαλής. Είπε, επίσης, ότι ενώ τα επίπεδα καταλοίπων σε ορισμένα δείγματα ήρθαν κοντά στα πολύ υψηλά επίπεδα του glyphosate «ανοχή» που δημιουργήθηκε από την EPA, δεν υπερβαίνουν αυτά τα επίπεδα.
Τόσο το USDA και το FDA έχουν από καιρό είπε ότι είναι πάρα πολύ ακριβό και δεν είναι απαραίτητο να δοκιμαστεί για υπολείμματα glyphosate. Ωστόσο, η διαίρεση στο εσωτερικό της USDA γνωστή ως η Επιθεώρηση σιτηρών, Packers & Stockyards Διοίκησης (GIPSA) έχει εξετάσει το σιτάρι για τα υπολείμματα glyphosate για χρόνια, επειδή πολλοί ξένοι αγοραστές έχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τα υπολείμματα glyphosate. δοκιμή GIPSA είναι μέρος ενός "προγράμματος δειγματοληψίας του φορτίου των εξαγωγών," τα έγγραφα που προέρχονται από GIPSA δείχνουν. Αυτές οι δοκιμές έδειξαν glyphosate κατάλοιπα ανιχνεύθηκαν σε περισσότερες από 40 τοις εκατό των εκατοντάδων δειγμάτων σίτου που εξετάστηκαν κατά το οικονομικό 2009, 2010, 2011 και 2012. Τα επίπεδα ποικίλλουν, τις παραστάσεις των δεδομένων. GIPSA έχει επίσης βοηθήσει σόγια πρόσβαση FDA για να δοκιμάσετε. Σε ένα email Μάιος 2015, GIPSA χημικός Gary Hinshaw δήλωσε επίσημα την ασφάλεια των τροφίμων FDA ότι «δεν είναι δύσκολο να βρεθεί η σόγια περιέχει glyphosate." Σε ένα 7 Δεκεμβρίου 2015 e-mail από το FDA χημικός Terry Councell να Lauren Robin, επίσης, χημικός και ένας αξιωματικός ασφαλείας FDA των καταναλωτών, Councell είπε ότι το glyphosate ήταν παρούσα ακόμη και σε επεξεργασμένα προϊόντα, αν και "τρόπο κάτω από την ανοχή."
Το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει επίγνωση των καταλοίπων glyphosate στα τρόφιμα, αλλά έχει συρθεί πόδια του σχετικά με τις δοκιμές για τόσο πολύ καιρό, ματαιώνει πολλοί που ανησυχούν για το φυτοφάρμακο.
"Δεν υπάρχει καμία αίσθηση του επείγοντος γύρω από τα ανοίγματα αυτά που ζούμε με την μέρα με τη μέρα», δήλωσε ο Τζέι Feldman, εκτελεστικός διευθυντής του Πέρα φυτοφαρμάκων.Ακολουθήστε Carey Gillam στο Twitter: www.twitter.com/careygillam