Ιστορικός περίπατος στα Αντάρτικα Μονοπάτια του Δημοκρατικού Στρατού ΛΕΣΒΟΥ

Ιστορικό περίπατο στα Αντάρτικα Μονοπάτια του Δημοκρατικού Στρατού Λέσβου στα Αμπριά της Αγιάσου θα πραγματοποιήσει η Τομεακή Οργάνωση Λέσβου της ΚΝΕ την Κυριακή 12 Ιούνη.

Η συγκέντρωση για την πόλη της Μυτιλήνης έχει οριστεί στις 8.30 πμ στην πλ. Σαπφούς και για την Αγιάσο, στις 9.30 πμ στη διασταύρωση προς τα Αμπριά.

Ονοματολόγιο μαχητών του Δ.Σ. Λέσβου

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΛΕΣΒΟΥ  

Διακήρυξη για τα 70 χρόνια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας 1946 - 1949

Εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε από την 100χρονη Ιστορία του ΚΚΕ, από την τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ

Η ΚΕ του ΚΚΕ, ολόκληρο το Κόμμα και η ΚΝΕ, τιμάμε φέτος τα 70 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ).

Το 1946 ήταν η χρονιά κατά την οποία συντελέστηκαν σημαντικά γεγονότα, άμεσα συναρτημένα με τη δημιουργία του ΔΣΕ, όπως:

• Η 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (12 - 15 Φλεβάρη 1946), που άρχισε ακριβώς ένα χρόνο μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας (12 Φλεβάρη 1945). Η 2η Ολομέλεια, έστω και με αντιφάσεις, ήταν εκείνη που αποφάσισε τη διεξαγωγή του ένοπλου αγώνα.
  
• Η επίθεση ομάδας ανταρτών στο Σταθμό Χωροφυλακής του Λιτόχωρου, τη νύχτα της 30ής προς 31η Μάρτη 1946, ανήμερα των βουλευτικών εκλογών.
  
• Η ίδρυση του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών (28 Οκτώβρη 1946), που είναι ουσιαστικά η ημερομηνία ίδρυσης του ΔΣΕ. Η επίσημη μετονομασία έγινε στις 27 Δεκέμβρη 1946, με την έκδοση της Διαταγής του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών, η οποία όρισε την «ονομασία των ανταρτικών Σωμάτων σε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΕΛΛΑΔΟΣ».
  

Η 70ή επέτειος βρίσκει το ΚΚΕ να διεξάγει σταθερά και αποφασιστικά τον αγώνα για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, για τη συμμαχία τους και για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, μέσα στις συνθήκες της αντεπανάστασης, που επικράτησε την περίοδο 1989 - 1991, αλλά και της σημερινής βαθιάς κρίσης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Οι συνθήκες αυτές δημιουργούν πρόσθετες δυσκολίες στην πάλη. Επιδρούν παραλυτικά, αλλά και αποπροσανατολιστικά στις διαθέσεις των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, παρότι η βαθιά και παρατεταμένη καπιταλιστική οικονομική κρίση στην Ελλάδα, η συντονισμένη εκδήλωσή της παγκοσμίως το 2008, τα ασταθή βήματα ανάκαμψης και η εκδήλωση αλλεπάλληλων κρισιακών φαινομένων στη συνέχεια, αποκαλύπτουν το αδιέξοδο του καπιταλισμού, τον ιστορικά παρωχημένο χαρακτήρα του.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... 28 Δεκεμβρίου

Έπειτα από σκληρή μάχη οι Βρετανοί καταφέρνουν να καταλάβουν ολόκληρο το Ψυρρή και προωθούνται προς το Μεταξουργείο. Οι ΕΛΑΣίτες υπερασπιστές του πολέμησαν μέχρι την τελευταία σφαίρα. Ελάχιστοι κατάφεραν να διαφύγουν. Το βράδυ, μικτό απόσπασμα του ΕΛΑΣ ενήργησε καταδρομική επιχείρηση, φτάνοντας έως την οδό Πειραιώς και καταφέροντας σημαντικές απώλειες στον αντίπαλο. Ανάλογες καταδρομικές επιθέσεις έγιναν και σε άλλα σημεία της Αθήνας. Οι επιχειρήσεις των Βρετανών προς Φάρο-Κατσιπόδι και σε διάφορα σημεία ανατολικά της Λεωφόρου Συγγρού αναχαιτίστηκαν με επιτυχία.

Την ίδια μέρα ξεκίνησε από το πρωί γενική επίθεση κατά του Βύρωνα και της Καισαριανής από όλες τις κατευθύνσεις και με όλα τα μέσα. Ο ΕΛΑΣ αναγκάστηκε να αφήσει την γραμμή Ηλιουπόλεως προκειμένου να αποφύγει την αναπόφευκτη πια κύκλωσή του από άρματα μάχης. Πολλά τμήματά του αντιτάχθηκαν με σθένος για ώρες, ξέμειναν ωστόσο από πυρομαχικά. Το βράδυ δόθηκε από την Ι Ταξιαρχία το γενικό σύνθημα της υποχώρησης προς τον Υμηττό και σύμπτυξης στο Κορωπί - Λιόπεσι (Παιανία).

Οι Βρετανοί ενέργησαν άγριο κανονιοβολισμό του Περιστερίου. Πάνω από 100 ήταν οι νεκροί από τον άμαχο πληθυσμό. Άλλοι 7 πολίτες σκοτώθηκαν, όταν αεροπλάνα άνοιξαν πυρ κατά διανομής τροφίμων της Λαϊκής Επιτροπής στους Αμπελόκηπους.

Η πρόταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ προς τον αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό για αμοιβαία απελευθέρωση των αιχμαλώτων και των δύο πλευρών έπεσε στο κενό. Ο ΕΛΑΣ προχώρησε σε μονομερή απελευθέρωση όσων δεν βαρύνονταν με εγκληματικές πράξεις κατά του λαού (δοσίλογοι, κλπ.).  

Αγιάσος: Για τις αγωνίστριες της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ

Έκθεση φωτογραφίας με θέμα την αντάρτισσα μάνα πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Κυριακής (09/08/2015), στην Πλατεία Αγοράς στην Αγιάσο.

Την έκθεση διοργάνωσε η ΚΟΒ Αγιάσου του ΚΚΕ, στα πλαίσια των 100 χρόνων του ΚΚΕ.

Μέσα από την έκθεση, η οποία είχε θετική ανταπόκριση, αναδείχτηκε η στάση και η προσφορά αυτών των γυναικών την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου, που χαρακτηριζόταν από υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια και αντοχή, μπροστά στις διώξεις, τις φυλακίσεις και την εξορία.

Ιστορικό για τις αγωνίστριες της Αγιάσου 

Είναι γνωστή η συμμετοχή της Αγιάσου στους εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες της νεότερης ιστορίας της πατρίδας μας, καθώς και ο βαρύς φόρος αίματος που πλήρωσε για τη δημοκρατία και τη λευτεριά, κυρίως κατά την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου (1940 – 1950).

Βροντερό «παρών» αυτή την περίοδο έδωσαν και οι Αγιασώτισσες, που συμμετείχαν στον αντιστασιακό αγώνα ανταποκρινόμενες στο σάλπισμα του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ. Κι αργότερα στον εμφύλιο βοηθούσαν στην τροφοδοσία των ανταρτών, περιέθαλπαν τραυματίες, απέκρυπταν με κίνδυνο της ζωής τους καταδιωκόμενους αγωνιστές, και κυρίως δοκίμασαν τη μαρτυρική ζωή της εξορίας.

Για τον Μιχάλη Λιαρούτσο, τον "Βασίλη" της ΕΠΟΝ...

Την Κυριακή 2 Αυγούστου 2015 στις 7:15΄το πρωί άπλωσε τα φτερά του και πέταξε στην αιωνιότητα ο πολυαγαπημένος και αξιοσέβαστος Σύντροφος, Πατέρας και Δάσκαλός μας, ο συνεπής με τις ιδέες και τις αρχές του σεμνός λαϊκός αγωνιστής και ένας από τους κορυφαίους λογοτέχνες της Αντίστασης, Μιχάλης Λιαρούτσος. Τις τελευταίες δυο μέρες νοσηλευόταν στον Ευαγγελισμό με αναπνευστικά προβλήματα. Εκεί άφησε τη στερνή του ανασαιμιά. Η κηδεία του θα γίνει την Τρίτη 4 Αυγούστου 2015 στις 10:30΄πμ στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καισαριανής. Στη συνέχεια η σορός του θα αποτεφρωθεί στη Βουλγαρία και η στάχτη του θα πεταχτεί στη θάλασσα της γενέτειράς του, της Τήνου, σύμφωνα με τη δεδηλωμένη επιθυμία του.

Ο Μιχάλης Λιαρούτσος γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1921 στην Τήνο. Στη γενέτειρά του τελειώνει το Δημοτικό Σχολείο και τις τρεις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου. Το 1936 εγκαθίσταται με την οικογένειά του στο Παγκράτι όπου ολοκληρώνει τις γυμνασιακές του σπουδές. Το 1939, ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις, εισέρχεται έβδομος στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Με την κήρυξη του πολέμου διακόπτει αναγκαστικά τη φοίτησή του και εργάζεται ως υπάλληλος του Ι.Κ.Α. Το 1941 έρχεται σε επαφή με αριστερούς φοιτητές που τον μυούν στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Στις αρχές του 1942 οργανώνεται στην ΟΚΝΕ, στο ΕΑΜ Νέων και αργότερα στην ΕΠΟΝ. Φτάνει μέχρι τη θέση του Α΄ Γραμματέα των ανατολικών συνοικιών της Αθήνας, μιας περιφέρειας που άρχιζε από του Ζωγράφου κι έφτανε μέχρι τη Νέα Σμύρνη, και για τρία χρόνια ζει στις παρυφές του Υμηττού στην παρανομία πολεμώντας στις τάξεις της ΕΠΟΝ με το ψευδώνυμο «Βασίλης».

Η συγκίνηση του Δημήτρη Κουτσούμπα (VIDEO)

«Εδώ, στον τόπο που τον ποτίζετε με το αίμα μου, αύριο θα 'ρχονται τα παιδιά σας να τον ραίνουν με λουλούδια. Ζήτω το Κομμουνι­στικό Κόμμα Ελλάδας».

Τα λόγια της Αθηνάς Μπενέκου, μαχήτριας του ΔΣΕ που εκτελέστηκε στην Πελοπόννησο.

Τρίπολη: Εκδήλωση τιμής στους αλύγιστους της ταξικής πάλης

FILS DE GRECE: Η νέα ταινία του Διονύση Γρηγοράτου - «Παιδομάζωμα» ή «Παιδοσώσιμο» - Εργογραφία (VIDEO-ΦΩΤΟ)

«FILS DE GRECE», η νέα ταινία του Διονύση Γρηγοράτου

Ολοκληρώθηκε η κινηματογραφική ταινία «FILS DE GRÈCE» του σκηνοθέτη Διονύση Γρηγοράτου.

Ο τίτλος της ταινίας είναι από την έκκληση του Paul Eluard για τα παιδιά του Εμφυλίου Πολέμου στη διάρκεια της μυθιστορηματικής ανάβασής του στο Γράμμο και αναφέρεται σε ένα κεφάλαιο της Ιστορίας «απωθημένο στις συνειδήσεις μας ‒από τις παρενέργειες του Εμφυλίου και του Ψυχρού Πολέμου‒ που σημερινά γεγονότα το επαναφέρουν», σύμφωνα με τους δημιουργούς που προσθέτουν:

 

«Η μαζική μετακίνηση 60.000 και πλέον παιδιών μακριά από τις εστίες τους, στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. 30.000 περίπου, από το "Δημοκρατικό στρατό", εκτός της Πατρίδας, σε ιδρύματα Πολιτικών Προσφύγων σε χώρες της χωρισμένης Ευρώπης του Ψυχρού Πολέμου και άλλα τόσα, από τον κυβερνητικό στρατό, σε "Παιδοπόλεις" που ίδρυσε η Βασίλισσα Φρειδερίκη.

Εκδήλωση για τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Σάμου

1949-2014

65 ΧΡΟΝΙΑ

από την

ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΩΝ ΜΑΧΗΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΑΜΟΥ

Η Τομεακή Επιτροπή Σάμου του ΚΚΕ τιμώντας τον ηρωικό αγώνα των μαχητών και μαχητριών του Δημοκρατικού Στρατού Σάμου διοργανώνει το

• ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2014 - 8 μ.μ. Δημοτικός Κήπος Σάμου

Εκδήλωση αφιερωμένη στους ηγέτες του Δημοκρατικού Στρατού Σάμου Γιάννη Μαλαγάρη στρατιωτικό αρχηγό του Δ.Σ.Σ και Γιάννη Σαλά πολιτικό επίτροπο του Δ.Σ.Σ.

Σπύρος Μπλαζάκης και Γιώργος Τσομπανάκης οι δύο τελευταίοι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Κρήτης που παρέμεναν ασύλληπτοι για 35 χρόνια.

 

Κρύβονταν 35 χρόνια σε σπηλιές, για να μην υπογράψουν δήλωση μετανοίας.΄Ετρωγαν σαύρες και σκορπιούς. Οι δύο αντάρτες της Κρήτης, που έζησαν τον εμφύλιο έως το 1975...

Η φτωχόσουπα ήταν μια εύκολη και γρήγορη σούπα που έφτιαχναν οι παλιές γυναίκες της Κρήτης με λάδι, νερό και αλάτι για να ξεγελάσουν την πείνα τους στους δύσκολους καιρούς των πολέμων και της φτώχειας. Αυτό το φαγητό ήταν μια από τις ελάχιστες απολαύσεις για τον Σπύρο Μπλαζάκη και το Γιώργο Τσομπανάκη, οι οποίοι μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου το 1949, έζησαν κυνηγημένοι για 35 χρόνια στα Λευκά Όρη της Κρήτης. Ήταν τα δύο τελευταία στελέχη του Δημοκρατικού Στρατού που παρέμεναν ασύλληπτα, από τότε που το ΚΚΕ κηρύχθηκε παράνομο.

 

Η ζωή στις σπηλιές

Μετά τις μάχες στο Γράμμο, τα περισσότερα στελέχη του Δημοκρατικού Στρατού προσπαθούσαν να αποφύγουν τη σύλληψη, διαφεύγοντας σε γειτονικές χώρες. Για τους Κρητικούς αντάρτες Σπύρο Μπλαζάκη που τότε ήταν 21 ετών και τον 25χρονο Γιώργο Τζομπανάκη, η φυγή στο εξωτερικό ήταν σχεδόν αδύνατη. Έτσι, αποφάσισαν να κρυφτούν σε απόμερα σημεία του νησιού, έχοντας ως μόνα εφόδια τους στρατιωτικούς σάκους τους, που περιείχαν ελάχιστα ρούχα, αδιάβροχα και κουβέρτες. Οι δύο νέοι που αρνούνταν να υπογράψουν δήλωση μετάνοιας, ζούσαν σαν αγρίμια μακριά από συγγενείς, φίλους και γνωστούς, με την ελπίδα ότι θα έπαιρναν αμνηστία....

Οι κρυψώνες που χρησιμοποιούσαν συχνά ήταν οι σπηλιές στα βουνά και στις θάλασσες. Εκτός από τη φτωχόσουπα, έτρωγαν σαύρες, σκορπιούς, ρίζες ή ακόμη και φώκιες. Όταν κάποιος τσοπάνης τους χάριζε κανά ζωντανό, το έψηναν και το έτρωγαν ολόκληρο μέσα σε μια ημέρα.

Δεν ήταν λίγες οι φορές πάντως που οι κρητικοί στα χωριά, άνοιγαν τα σπίτια τους για να δεχτούν τους κυνηγημένους, να τους κρύψουν, να τους ταΐσουν και να τους βοηθήσουν Το φαγητό όμως δεν ήταν η μοναδική απόλαυση που στερούνταν. Επειδή φοβούνταν μην τους καταδώσουν, απέφευγαν όπως «ο διάβολος το λιβάνι», τις ερωτικές ή σεξουαλικές επαφές με γυναίκες.

«Ακόμη και τα ζώα ζουν τον έρωτα, εμείς όχι», διηγήθηκαν οι δύο άντρες.

Η διασκέδασή τους ήταν απλή. Πότε τραγουδούσαν μαζί και πότε πήγαιναν σε διάφορα πανηγύρια για να ακούσουν κρυμμένοι και να χορέψουν από μακριά, τα αγαπημένα τους κρητικά τραγούδια.

Μια φορά ο Γιώργος Τσομπανάκης μπήκε σε ένα κλειστό σπίτι για να βρει κάτι να φάνε. Το μάτι του έπεσε πάνω σε μια λύρα και θυμήθηθηκε ότι ο Σπύρος Μπλαζάκης, του είχε πει ότι ήξερε να τη «γρατζουνάει».

Την πήρε μαζί του και από τότε ο ήχος του οργάνου, ανακούφιζε έστω και για λίγο τις δύσκολες ώρες που ζούσαν. «Για μας όλα αυτά τα χρόνια ήταν σκοτάδι και δεν φαινόταν να χαράζει η ποθητή ημέρα», έλεγαν οι αντάρτες.

Πώς ξέμειναν όμως τόσα χρόνια στο βουνό; Τον πρώτο καιρό δεν μπορούσαν να κατέβουν γιατί οι αντικομμουνιστικοί νόμοι ήταν σε ισχύ και θα τους φυλάκιζαν ή θα τους έστελναν εξορία. Τη δεκαετία του ’60 πίστεψαν ότι θα έπαιρναν χάρη από τον Γεώργιο Παπανδρέου. Ήρθε όμως το πραξικόπημα των συνταγματαρχών και αντί για να ετοιμαστούν για την ελευθερία, κρύφτηκαν ακόμη περισσότερο.

Η επιστροφή των ανταρτών

Φεβρουάριος 1975. Η μεταπολίτευση τους απάλλαξε από το φόβο και η κυβέρνηση Καραμανλή αμνήστευσε τους δύο αντάρτες, που πήραν το δρόμο του γυρισμού από τα Λευκά Όρη.

Λίγο έξω από το Θέρισο, στο χωριό του Τζομπανάκη, πλήθος κόσμου περίμενε με αγωνία τους δύο αντάρτες.

Μόλις εμφανίστηκαν, φίλοι, συγγενείς και συγχωριανοί και στελέχη του ΚΚΕ, τους «έπνιξαν» στην αγκαλιά τους.

Το τρικούβερτο γλέντι στήθηκε αμέσως. Ο Τζομπανάκης και ο Μπλαζάκης μπορούσαν πλέον να απολαύσουν τα ριζίτικα τραγούδια, τη ρακί, το φαγητό και την παρέα των ανθρώπων που τους αγαπούσαν.

Όταν οι δημοσιογράφοι τους ζήτησαν να αδειάσουν τους σάκους για να δουν τι είχαν μέσα, ανάμεσα στα ρούχα, βρήκαν μια ξυριστική μηχανή και μια κρέμα ενυδάτωσης για τον ήλιο.

Την επόμενη ημέρα βρέθηκαν στην Αθήνα όπου κατέθεσαν ένα ματσάκι φασκομηλιάς και λίγα αγριολούλουδα από τα Λευκά Όρη, στο μνημείο των Ηρώων του Πολυτεχνείου. Ελεύθεροι πλέον ακολούθησαν ξεχωριστούς δρόμους.

Ο Σπύρος Μπλαζάκης παντρεύτηκε και έμεινε στη Νέα Σμύρνη. Ο Γιώργος Τζομπανάκης παντρεύτηκε και αυτός, αλλά δεν έφυγε από την αγαπημένη του Κρήτη. Έμειναν για πάντα δύο καλοί και αγαπημένοι φίλοι.

Και οι δύο πέθαναν το 1996, με ένα μήνα διαφορά.

 

leninreloaded.blogspot.gr

Δείτε επίσης:  Δημοκρατικός Στρατός Κρήτης
 

Δ.Σ. Λέσβου: Η Συμπλοκή στα Ξενοτάφια Ανεμώτιας (3-1-1947) - Video

 

Οι πληροφορίες για την συμπλοκή στα Ξενοτάφια είναι από το βιβλίο του Γιώργου Σκούφου "Σελίδες του Αγώνα" έκδοση της Λεσβιακής εφημερίδας "ΝΕΟ ΕΜΠΡΟΣ" στις σελ. 87,88,89.

 

Διαβάστε επίσης:

 

- ΗΡΩΕΣ ΜΕ ΔΩΔΕΚΑ ΖΩΕΣ...ΗΡΩΕΣ...

ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Δ.Σ. ΛΕΣΒΟΥ ▼

• 1. "Το Αντάρτικο της Μυτιλήνης", Ν. Θεοχάρη
• 2. "Σελίδες του Αγώνα", Γ. Σκούφου
• 3. "Δ.Σ. Λέσβου", Β. Καλογερά - Π. Κουτσκούδη
• 4. "Των εν ερημίαις και όρεσι...", Μ. Λιαρούτσου
• 5. "Το ΄48 χωρίς φεγγάρι", Μ. Λιαρούτσου

------------------------------------------------

Δείτε ακόμη το αφιέρωμα του Aristera sti Mitilini για τον Δημοκρατικό Στρατό Μυτιλήνης

 

Μυτιλήνη: Εκδήλωση - αφιέρωμα στο αντάρτικο τραγούδι (ΦΩΤΟ / VIDEO)

Εκδήλωση - αφιέρωμα στο αντάρτικο τραγούδι.

Το Εργατικό Κέντρο Λέσβου (peklesvou.blogspot.gr) σε συνεργασία με την Π.Ε.Α.Ε.Α. (Παράρτημα Λέσβου) και το Σύλλογο Προοδευτικών Γυναικών Μυτιλήνης οργάνωσε την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου (δείτε σχετικά), στην αίθουσα εκδηλώσεων του παλιού εργατικού κέντρου, εκδήλωση αφιερωμένη στο αντάρτικο τραγούδι.

Μέσα από τα κείμενα, τη ζωντανή μουσική και τη χρήση ταινιών-videoπαρουσιάστηκαν οι ρίζες και η ιστορία του αντάρτικου τραγουδιού και αναδείχθηκαν τα ιδιαίτερα εκείνα χαρακτηριστικά του που το έκαναν να λειτουργήσει σαν όργανο του μεγάλου αγώνα του λαού και να εκφράσει με γνησιότητα και θέρμη τη λαϊκή ψυχή.

 

Η Εθνική Αντίσταση, ο μεγαλειώδης αγώνας ζωής και θανάτου του λαού μας ενάντια στους κατακτητές και στους ντόπιους συνεργάτες τους μπόρεσε να εκφραστεί απόλυτα με το κατεξοχήν δημιούργημα του λαϊκού πολιτισμού, το τραγούδι.

Τα αντάρτικα τραγούδια ήταν εκείνα που συντρόφευαν τον αντάρτη στη σκληρή ζωή του στο βουνό, στη μάχη ή στην ανάπαυλα, στις ενέδρες και στα μετερίζια, κατά το γιορτασμό ή στο άκουσμα μιας νίκης. Αλλά και κάποιες φορές και μέσα από τις φυλακές, ή πριν τις εκτελέσεις, στην κατοχή και στα μετέπειτα δύσκολα χρόνια των διωγμών...

Είναι τα τραγούδια που τραγουδούσε τότες ο απλός λαός στα χωριά και στις πόλεις, άλλες φορές τρανταχτά, στα σπίτια, στα βουνά και στους δρόμους σε κάποιες παράτολμες αντιστασιακές πορείες και κάποιες άλλες φορές ψιθυριστά, για να αντλήσει κουράγιο, κάτω από τα μάτια του κατακτητή.

Είναι τα τραγούδια που κληρονόμησαν οι νέες γενιές, ειδικά οι σπουδαστές και οι φοιτητές, που τα αγάπησαν και τα τραγούδησαν πολύ αργότερα σε νέους λαϊκούς αγώνες. Στον αντιδικτατορικό αγώνα, στο "Πολυτεχνείο", στις παρέες, στις πορείες, στις διαδηλώσεις... Και που συνεχίζουν να τραγουδιούνται ακόμα και σήμερα. Είναι τα τραγούδια που το άκουσμά τους, φέρνει ρίγη συγκίνησης σε κάποιους ηλικιωμένους.

 

Τα αντιστασιακά ή αντάρτικα τραγούδια ήταν και παραμένουν "διαχρονικά", αφού ενσαρκώνουν σημαντικές πτυχές και στιγμές της νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας και εκφράζουν αναλλοίωτους τους εθνικούς πόθους και τις λαϊκές διεκδικήσεις για Δημοκρατία, Ελευθερία και Κοινωνική δικαιοσύνη.

Όπως τονίστηκε στο αφιέρωμα, αυτά τα τραγούδια δεν θα τα βρει κανείς καταγραμμένα σε επίσημες ποιητικές ανθολογίες και στα σχολικά βιβλία. Θα τα βρει όμως βαθιά χαραγμένα και ριζωμένα στην καρδιά και στην ψυχή των απλών ανθρώπων του λαού μας.

Μπορείτε να κατεβάσετε σχετικό υλικό της εκδήλωσης από τον σύνδεσμο:

https://drive.google.com

(για χρήση σε blog, portal κτλ)

 

Εκδήλωση για τον ΕΛΑΣίτη ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Ν. Γόδα

 

Μια σημαντική εκδήλωση προς τιμήν του ΕΛΑΣίτη κομμουνιστή και ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Νίκου Γόδα, ο οποίος σαν σήμερα (19 Νοέμβρη) πριν 65 χρόνια εκτελέστηκε απ' το αστικό κράτος, το 1948, διοργανώνει η Κομματική Οργάνωση Πειραιά του ΚΚΕ την προσεχή Κυριακή, 24 Νοέμβρη, στον πολυχώρο «Μάνος Λοΐζος» στη Νίκαια (Λ. Θηβών 245) στις 11.00. Για τον Νίκο Γόδα και την ιστορία του θα μιλήσει ο Πέτρος Αλέπης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

 

Ο Νίκος Γόδας, πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία, είναι ένας από τους χιλιάδες αγωνιστές του λαϊκού κινήματος των χρόνων της Κατοχής και του Εμφυλίου. Το γεγονός ότι ήταν ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό ταλέντο της εποχής, κάτι που τον έκανε και ποδοσφαιριστή της αγαπημένης του ομάδας, του Ολυμπιακού, δεν τον ξέκοψε από το κίνημα.

Συμμετείχε στην πάλη του λαού ενάντια στην κατοχή και τους συνεργάτες της μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ. Μάλιστα, υπήρξε λοχαγός του 5ου επίλεκτου λόχου Κοκκινιάς. Πολέμησε ακόμα στις μάχες του Δεκέμβρη του '44 ενάντια στους Αγγλους και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Συνελήφθη μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, πέρασε από δίκη, που έμεινε γνωστή ως δίκη του ασύλου Κοκκινιάς, καταδικάστηκε. Εμεινε κοντά τριάμισι χρόνια στη φυλακή, ανυποχώρητος και ασυμβίβαστος, πιστός στα ιδανικά του, πιστός στην υπόθεση του σοσιαλισμού. Δεν υπόγραψε δήλωση μετανοίας ποτέ.

Έτσι, μες στα χρόνια του εμφύλιου, το αστικό κράτος τον οδήγησε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Η εκτέλεσή του έγινε στο Λαζαρέτο, ένα νησάκι κοντά στην Κέρκυρα, στις φυλακές της οποίας βρισκόταν ο Γόδας. Τελευταία του επιθυμία ήταν να εκτελεστεί με τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας, του Ολυμπιακού, και έτσι έγινε.

Διδασκόμαστε, εμπνεόμαστε, διαπαιδαγωγούμαστε και τιμάμε τους νεκρούς μας με τη συμμετοχή στην ταξική πάλη σήμερα. Με την αντοχή, με την εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και στο λαό μας, με την πάλη για το σοσιαλισμό τιμάμε στην πράξη καθημερινά όλους τους ήρωες, επώνυμους και ανώνυμους, που έδωσαν ως και τη ζωή τους στον αγώνα.

 

ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΛΕΣΒΟΥ Γ. ΣΠΗΛΙΑΔΗ ΚΑΙ Γ. ΣΑΜΙΟΥ (Η μάχη στην "Μεγάλη Λίμνη")

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΒ ΑΓΙΑΣΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΛΙΜΝΗ

 

Η Κομματική Οργάνωση Βάσης (ΚΟΒ) Αγιάσου του ΚΚΕ οργάνωσε την Κυριακή, 25 Αυγούστου 2013 και ώρα 11 π.μ., στην αγροτική περιοχή «Μεγάλη Λίμνη» Αγιάσου Λέσβου πολιτική εκδήλωση στη μνήμη των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Λέσβου Γιάννη Σπηλιαδή από την Αγιάσο και Γιώργου Σαμίου από το Κεράμι Καλλονής, που σκοτώθηκαν στη μάχη που έγινε εκεί με τις κυβερνητικές δυνάμεις στις 23 Ιανουαρίου 1948.

 

Παραβρέθηκαν πολυμελές κλιμάκιο της Ν.Ε. Λέσβου του ΚΚΕ με επικεφαλής το Γραμματέα της Παρασκευά Γεωργούλα, ο βουλευτής του ΚΚΕ Σπύρος Χαλβατζής, ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Περιφερειακό Συμβούλιο Βορείου Αιγαίου Στρατής Κόρακας, ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Δημοτικό Συμβούλιο Λέσβου Βαγγέλης Παλαιολόγος, ο Πρόεδρος του Παλλεσβιακού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου (www.peklesvou.blogspot.gr) Στρατής Αντώνας, ο Γραμματέας του Παραρτήματος ΠΕΑΕΑ Αθηνών Νίκος Δημητρακόπουλος, στελέχη και μέλη του Κόμματος και αρκετός κόσμος.

Η εκδήλωση περιλάμβανε τραγούδια, ποιήματα, ομιλία για το ιστορικό της μάχης, κεντρική ομιλία από το Δημήτρη Στεφανή, μέλος του Γραφείου της ΚΟΒ Αγιάσου του ΚΚΕ, και έκλεισε με το «πένθιμο εμβατήριο».

Ήταν μια ακόμα εκδήλωση τιμής και μνήμης που συνιστά «ταξίδι στην Ιστορία», όπως αυτές που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια στο Ντάμι της Μπέρδας, στα Αμπριά, στο Περίτονο, στον Αετό, στα Μελάδια Ερεσού, στο νεκροταφείο του Ίππειους και στον Πετρένιο Στύλο, θέσεις που βάφτηκαν με το αίμα των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Λέσβου οι οποίοι θυσίασαν τη ζωή τους για τη λαϊκή εξουσία, για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας.

 

Δείτε το βίντεο της εκδήλωσης:

Διαβάστε επίσης:

- ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΣ ΛΕΣΒΟΥ Β. ΚΑΡΩΜΕΝΟ ΚΑΙ Μ. ΤΣΟΝΓΚΑ - Πετρένιος Στύλος

- ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΛΕΣΒΟΥ - Πετρένιος Στύλος

- Πολιτική εκδήλωση της Νομαρχιακής Επιτροπής Λέσβου του ΚΚΕ στο «Ντάμι της Μπέρδας» για το Δημοκρατικό Στρατό Λέσβου

- ΣΤΟ ΝΤΑΜΙ ΤΗΣ ΤΣΕΡΚΕΖΑΣ

- ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΪΤΟΥ

- ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΑ "ΑΜΠΡΙΑ"

- ΗΡΩΕΣ ΜΕ ΔΩΔΕΚΑ ΖΩΕΣ...ΗΡΩΕΣ...

ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Δ.Σ. ΛΕΣΒΟΥ ▼

• 1. "Το Αντάρτικο της Μυτιλήνης", Ν. Θεοχάρη
• 2. "Σελίδες του Αγώνα", Γ. Σκούφου
• 3. "Δ.Σ. Λέσβου", Β. Καλογερά - Π. Κουτσκούδη
• 4. "Των εν ερημίαις και όρεσι...", Μ. Λιαρούτσου
• 5. "Το ΄48 χωρίς φεγγάρι", Μ. Λιαρούτσου

------------------------------------------------

Δείτε ακόμη το αφιέρωμα του Aristera sti Mitilini για τον Δημοκρατικό Στρατό Μυτιλήνης

 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΛΕΣΒΟΥ Γ. ΣΠΗΛΙΑΔΗ ΚΑΙ Γ. ΣΑΜΙΟΥ (Η μάχη στην "Μεγάλη Λίμνη")

Η Κομματική Οργάνωση Βάσης (ΚΟΒ) Αγιάσου του ΚΚΕ καλεί όλους τους αντιστασιακούς, τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ και όλους τους δημοκρατικούς πολίτες της Λέσβου να παραβρεθούν την

Κυριακή, 25 Αυγούστου 2013, και ώρα 11 π.μ. στην αγροτική περιοχή «Μεγάλη Λίμνη»

(στην επαρχιακή οδό Μυτιλήνης – Πολιχνίτου), όπου θα πραγματοποιηθεί πολιτική εκδήλωση στη μνήμη των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Λέσβου Γιάννη Σπηλιαδή, από την Αγιάσο, και Γιώργου Σαμίου, από το Κεράμι Καλλονής, που σκοτώθηκαν στη μάχη που έγινε εκεί στις 23 Ιανουαρίου 1948.

 

περισσότερα εδώ: ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΛΕΣΒΟΥ Γ. ΣΠΗΛΙΑΔΗ ΚΑΙ Γ. ΣΑΜΙΟΥ (Η μάχη στην "Μεγάλη Λίμνη")

Ανανέωση δημοσίευσης:

Δείτε το βίντεο από την εκδήλωση: ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΛΕΣΒΟΥ Γ. ΣΠΗΛΙΑΔΗ ΚΑΙ Γ. ΣΑΜΙΟΥ (Η μάχη στην "Μεγάλη Λίμνη")
 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΛΕΣΒΟΥ Γ. ΣΠΗΛΙΑΔΗ ΚΑΙ Γ. ΣΑΜΙΟΥ (Η μάχη στην "Μεγάλη Λίμνη")

Η Κομματική Οργάνωση Βάσης (ΚΟΒ) Αγιάσου του ΚΚΕ καλεί όλους τους αντιστασιακούς, τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ και όλους τους δημοκρατικούς πολίτες της Λέσβου να παραβρεθούν την

Κυριακή, 25 Αυγούστου 2013, και ώρα 11 π.μ. στην αγροτική περιοχή «Μεγάλη Λίμνη»

(στην επαρχιακή οδό Μυτιλήνης – Πολιχνίτου), όπου θα πραγματοποιηθεί πολιτική εκδήλωση στη μνήμη των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Λέσβου Γιάννη Σπηλιαδή, από την Αγιάσο, και  Γιώργου Σαμίου, από το Κεράμι Καλλονής, που σκοτώθηκαν στη μάχη που έγινε εκεί στις 23 Ιανουαρίου 1948.

Χριστούγεννα με αντάρτες του ΔΣ Λέσβου

Παραμονή Χριστούγεννα. Στο φούντωμά του ο Εμφύλιος Πόλεμος. Τα βουνά γιομάτα αντάρτες. Τα σχολειά κλείσανε στη χώρα, για να κάνουμε χριστουγεννιάτικες γιορτές στα χωριά μας. Το λεωφορείο που 'κανε τη διαδρομή από τη Μυτιλήνη για τα χωριά της Λέσβου ξεκίνησε το μεσημέρι. Γεμάτο με ανθρώπους και φορτωμένη η καρότσα με διάφορα τρόφιμα γιορτινά. Παστουρμάδες, λουκάνικα, σαλάμια, ξηροί καρποί, ούζο, τσιγάρα κι άλλα τέτοια.
 

Περνούσε ένα μεγάλο πευκοδάσος, το γνωστό Τσαμλίκι, με τις κοκκινόχρωμες αραπόπετρες στη μέση, αιωνόβια πεύκα πυκνοφυτεμένα και κάμποσες πηγές με γάργαρο νερό. Μπόλικες αλεπούδες, λαγοί, σκαντζόχοιροι, φίδια, βατράχια, γεράκια, χελώνες, ποντικονυφίτσες, πέρδικες, κοτσύφια, αγριοπετεινοί. Και κάποια αγριομυρωδικά, φλισκούνι, ρίγανη, θυμάρι, δάφνη, κι αγριόφρουτα, κούμαρα, αγριόμουρα στα ρουμάνια, αγριόχλαδα. Ενας αγνός αγριότοπος που γιομίζει και χορταίνει το μάτι σου πράσινο.

Στο λεωφορείο είχαμε και κάποιους καλλίφωνους, που στη διαδρομή τραγουδούσαν οιστρηλατημένοι, για να περάσει η ώρα καθώς αργοταξιδεύαμε:

«Αν με αγαπάς κι αν με πονείς,

έλα να γιάνεις την πληγή,
στην πλάτη μου τη δώσανε,
για σένα με καρφώσανε.
Στα παχουλά χεράκια σου,
βροντούν τα βραχιολάκια σου,
έλα γλυκιά μικρούλα μου,
να γιάνεις την καρδούλα μου».

Σαν έφτασε το λεωφορείο στην καρδιά, στο πευκοδάσος, στα στραβολάγκαδα, που ο δρόμος είναι όλο στροφές, έπεσε πυκνή ομίχλη. Σταμάτησε. Σε λίγο, από τα παράθυρα ξεχωρίζαμε κάποιες σκιές στην ομίχλη, με όπλα στα χέρια και στους ώμους.  «Αντάρτες», μεταδόθηκε γρήγορα από στόμα σε στόμα χαμηλόφωνα. Αντάρτες κάνανε μπλόκο. Κανένας δεν μπορούσε να ξέρει τι μας περίμενε. Να πιάσουν ομήρους, να πάρουνε τρόφιμα; Ισως έν' απ' τα δύο, ίσως και τα δύο μαζί. Μας βγάλαν από το λεωφορείο και σταθήκαμε σε μια μεριά, φρουρούμενοι γύρω από μερικούς αντάρτες, ενώ άλλοι σκαρφαλώνανε στην καρότσα και ξεφορτώνανε, κατεβάζανε κασόνια, τσουβάλια, ντενεκέδες, ό,τι υπήρχε κει πάνω.

Πολιχνίτος: Βίντεο από την εκδήλωση τιμής στον Γιώργο Σαμαρίδη (καπετάν Λογοθέτης)

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΣΑΜΑΡΙΔΗ

 

Δείτε ακόμα: Εκδήλωση τιμής και μνήμης στον Γιώργο Σαμαρίδη (Καπετάν Λογοθέτη)

 

 

Εκδήλωση τιμής και μνήμης στον Γιώργο Σαμαρίδη (Καπετάν Λογοθέτη)

Σήμερα Κυριακή, 25 Νοεμβρίου 2012 και ώρα 10 π.μ. (στην 70ή επέτειο του Γοργοπόταμου), η ΝΕ Λέσβου του ΚΚΕ οργάνωσε στον Πολιχνίτο εκδήλωση τιμής και μνήμης στο μεγάλο λαϊκό αγωνιστή Γιώργο Σαμαρίδη (Καπετάν Λογοθέτη).

 

Το πρώτο μέρος της εκδήλωσης έλαβε χώρα στο Πολύκεντρο του τέως Δήμου Πολιχνίτου παρουσία πλήθους κόσμου. Συντονίστρια ήταν η Χριστίνα Αναιρούση. Χαιρέτησε ο Βαγγέλης Παλαιολόγου, απαγγέλθηκαν ποιήματα και στη συνέχεια μίλησε ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας του ΑΠΘ Γιώργος Μαργαρίτης, ο οποίος αναφέρθηκε στη δράση του τιμώμενου εντάσσοντάς την στο ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο της εποχής του.

 

Ακολούθησε πορεία με πανό και συνθήματα που κατέληξε στην πλατεία όπου είχε στηθεί η προτομή του, της οποίας τα αποκαλυπτήρια έκαναν ο Στρατής Κόρακας και ο Βαγγέλης Παλαιολόγου. Η εκδήλωση έκλεισε με κατάθεση στεφάνων από τη ΝΕ Λέσβου του ΚΚΕ, την ΚΟ Λέσβου της ΚΝΕ και την ΠΕΑΕΑ και με το «Επέσατε θύματα…»

 

πηγή: lesvosnews.net

 

Γιώργος Σαμαρίδης

 

Ο Γιώργος Σαμαρίδης (Λογοθέτης) υπήρξε το σπουδαιότερο στρατιωτικό στέλεχος που ανέδειξε το «κόκκινο νησί» στο αντιστασιακό και επαναστατικό κίνημα, μια λαμπρή αγωνιστική μορφή με πανελλήνια ακτινοβολία. Διαβάστε την συνέχεια εδώ:

 

 

Εκδήλωση τιμής στον Καπετάν Λογοθέτη (Γιώργο Σαμαρίδη)

Εκδήλωση τιμής στον Καπετάν Λογοθέτη

Η προτομή του στην Πλατεία Πολιχνίτου

 

Ο Γιώργος Σαμαρίδης (Καπετάν Λογοθέτης) υπήρξε το σπουδαιότερο στρατιωτικό στέλεχος που ανέδειξε το «κόκκινο νησί» στο αντιστασιακό και επαναστατικό κίνημα, μια λαμπρή αγωνιστική μορφή με πανελλήνια ακτινοβολία.

 

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 94χρονα του ΚΚΕ την Κυριακή, 25 Νοεμβρίου 2012 και ώρα 10 το πρωί (στην 70ή επέτειο του Γοργοπόταμου), στην Πλατεία Πολιχνίτου η ΝΕ Λέσβου του ΚΚΕ οργανώνει εκδήλωση τιμής και μνήμης στο μεγάλο λαϊκό αγωνιστή, στο πλαίσιο της οποίας θα γίνουν και τα αποκαλυπτήρια της προτομής του. Κεντρικός ομιλητής θα είναι ο Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.

 

(την Κυριακή 25/11/2012 και ώρα 08:30   θα αναχωρήσει λεωφορείο από την Πλατεία Σαπφούς -Μυτιλήνη- για το Πολιχνίτο)

 

Γιώργος Σαμαρίδης

 

Ο Γιώργος Σαμαρίδης (Λογοθέτης) υπήρξε το σπουδαιότερο στρατιωτικό στέλεχος που ανέδειξε το «κόκκινο νησί» στο αντιστασιακό και επαναστατικό κίνημα, μια λαμπρή αγωνιστική μορφή με πανελλήνια ακτινοβολία.

Γεννήθηκε στις 21-1-1911 στον Πολιχνίτο και ήταν γόνος πολυμελούς οικογένειας. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, το 1928 εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων απ’ την οποία αποφοίτησε το 1932. Λόγω των εξαίρετων επιδόσεών του στη Σχολή, μετά την αποφοίτησή του εκλέχτηκε καθηγητής της Σχολής. Συμμετείχε στο κίνημα των βενιζελικών του 1935. Το 1940 με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου στάλθηκε και πολέμησε με το βαθμό του υπολοχαγού στο αλβανικό μέτωπο. Έγινε λοχαγός, διοικητής πυροβολαρχίας.

 

Μετά την κατάρρευση του μετώπου εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση και πήρε μέρος σε πλείστες όσες αποστολές στο ελληνικό έδαφος αλλά και στη Μέση Ανατολή. Κατατάχθηκε στον ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο «Καπετάν Λογοθέτης» και αναδείχτηκε σε ένα από τα πιο άξια στρατιωτικά στελέχη του. Με το βαθμό του λοχαγού πεζικού υπηρέτησε ως επιτελάρχης της Ι Μεραρχίας του ΕΛΑΣ Θεσσαλίας. Στη συνέχεια έγινε επιτελάρχης της ΙΙ Μεραρχίας Αττικοβοιωτίας – Ευβοίας του ΕΛΑΣ.

 

Μετά τη Βάρκιζα οι δημοκράτες αξιωματικοί του ελληνικού στρατού που πολέμησαν στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ για το διώξιμο του καταχτητή μπήκαν στη μαύρη λίστα, στο λεγόμενο Β΄ Πίνακα, και τους απαγορεύτηκε ουσιαστικά η ανάληψη υπηρεσίας στις τάξεις του νέου εθνικού στρατού. Μάλιστα, για να τους αποκόψουν από το λαϊκό κίνημα, τους έστελναν - ουσιαστικά εξόριστους - σε απρόσιτα μέρη. Έτσι και ο Γιώργος Σαμαρίδης πιάστηκε μαζί με άλλους αξιωματικούς του ΕΛΑΣ και εξορίστηκε στη Φολέγανδρο. Από εκεί μεταφέρθηκαν στη Νάξο. Στις 15 (σύμφωνα με άλλη πηγή στις 16) Απριλίου του 1947, μέρες του Πάσχα, μια ομάδα δώδεκα αξιωματικών με επικεφαλής τον Δ. Κούκουρα δραπέτευσαν από τη Νάξο, με σκοπό να προσχωρήσουν στα τμήματα του ΔΣΕ. Ανάμεσά τους κι ο Γιώργος Σαμαρίδης. Ο Δ. Κούκουρας, πρωτοπόρος κομμουνιστής και λαϊκός αγωνιστής, και ο λοχαγός πυροβολικού Κίμωνας Χατζημιχαλάκης πιάστηκαν κοντά στην Αταλάντη και καταδικάστηκαν ο πρώτος σε θάνατο κι ο δεύτερος σε ισόβια δεσμά από το Στρατοδικείο της Λαμίας. Ο Κούκουρας εκτελέστηκε στην Ξηριώτισσα στις 13 Ιουνίου 1947.

 

Η απόδραση των 12 εξόριστων αξιωματικών του ΕΛΑΣ έφερε ταραχή στους κυβερνητικούς κύκλους και είχε γενικότερη σημασία για τον ένοπλο αγώνα. Στο νεογέννητο αντάρτικο η συμβολή τους ήταν αποφασιστική. Τοποθετήθηκαν σε καίρια πόστα. Ανέλαβαν ευθύνες σε διοικήσεις κι επιτελεία μεγάλων μονάδων. Συντέλεσαν στο να γίνει ο ΔΣΕ τακτικός στρατός. Να συνδυάζει την τακτική του τακτικού στρατού με τον ανταρτοπόλεμο. Να δίνει εκ παρατάξεως μεγάλες μάχες. Να καταλαμβάνει πόλεις. Να διεξάγει επιχειρήσεις και ελιγμούς στρατηγικής σημασίας. Και σε κάποια στιγμή - όπως στο Γράμο και στο Βίτσι το 1948 – να φέρνει τον αντίπαλο στα πρόθυρα της κατάρρευσης, ώστε να αγωνιούν οι κυβερνώντες «μήπως έχουμε νέα Μικρασιατική Καταστροφή». Και να απειλεί ο στρατηγός Βαν Φλιτ «να τους κόψει την αμερικάνικη βοήθεια», να τους παρατήσει και να φύγει.

 

Με το από 28-12-1947 Διάταγμα της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης (ΠΔΚ) περί ονομασίας Αξιωματικών του Δ.Σ.Ε. που υπογράφτηκε από τον τότε Πρόεδρό της και Υπουργό των Στρατιωτικών, στρατηγό Μάρκο Βαφειάδη, ο Γιώργος Σαμαρίδης ονομάστηκε συνταγματάρχης πεζικού μαζί με τους Βασίλη Βενετσανόπουλο, Γιώργο Καλιανέση, Ευριπίδη Καπετάνιο, Γιώργο Κατεμή και Γεράσιμο Μαλτέζο.

 

Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου έγιναν και δυο μεγάλες στρατιωτικοπολιτικές πανελλαδικές συσκέψεις του ΔΣΕ στο Βίτσι. Η πρώτη το Γενάρη του 1948 με εισηγητή το Νίκο Ζαχαριάδη και η δεύτερη το Μάρτη του 1949 με εισηγητή το Βασίλη Μπαρτζιώτα. Ο Γιώργος Σαμαρίδης ήταν παρών και στις δυο.

 

Υπηρέτησε στο επιτελείο του Γενικού Αρχηγείου του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) και κατόπιν ως επιτελάρχης της Μεραρχίας Δυτικής Μακεδονίας του ΔΣΕ και εκπαιδευτής της Σχολής Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου (ΣΑΓΑ). Μετά την ορκωμοσία των Ανθυπολοχαγών της Δ΄ Σειράς της ΣΑΓΑ αποφασίστηκε η διάλυσή της, αφού είχε εκπαιδεύσει περίπου 1.500 στελέχη τα οποία αξιοποιήθηκαν σε υπεύθυνες θέσεις των μονάδων του ΔΣΕ.

 

Σύντομα όμως και επειδή έμπαινε στόχος η οργανωτική ανασυγκρότηση (δημιουργία Μεραρχιών) του ΔΣΕ και η μετατροπή του ουσιαστικά σε τακτικό στρατό, αποφασίστηκε η επαναλειτουργία της Σχολής και ανανεώθηκε η διοίκηση της Ε΄ Σειράς που την αποτελούσαν: Διοικητής ο Νίκος Ακριτίδης (Κόλιας), Πολιτικός Επίτροπος ο Πάνος Δημητρίου, Επιτελάρχης ο Γιώργος Βαλαχάς (Φωτεινός), Διευθυντής Σπουδών ο Γιώργος Σαμαρίδης (Λογοθέτης) με βοηθό του το Γιώργο Μυλωνά και Στρατολόγος-Τοπογράφος ο Γιώργος Βυθούλκας. Η εκπαίδευση γινόταν με βάση το πρόγραμμα των προηγούμενων Σειρών εμπλουτισμένο με την πείρα των επιχειρήσεων στο Γράμο και της ολοκλήρωσης του ελιγμού στο Βίτσι. Τα μαθήματα άρχισαν στις αρχές Νοέμβρη του 1948 στο χωριό Λαιμός της Πρέσπας όπου συγκεντρώθηκαν περί τους 650 μαθητές.

 

Μετά τη μάχη της Φλώρινας η Σχολή ανασυγκροτήθηκε και ονομάστηκε Ταξιαρχία με την εξής διοίκηση: Διοικητής ο Νίκος Ακριτίδης (Κόλιας), Πολιτικός Επίτροπος ο Πάνος Δημητρίου, Επιτελάρχης ο Γιώργος Βαλαχάς (Φωτεινός), Διευθυντής Σπουδών ο Γιώργος Σαμαρίδης (Λογοθέτης), Διοικητής Ι Τάγματος ο Γιώργος Νικολάου (Νώντας), Διοικητής ΙΙ Διλοχίας ο Χριστόφορος Μπουροζήκας, Διοικητής ΙΙΙ Διλοχίας ο Ζήσης Ζιώκας. Η εκπαίδευση ήταν εντατική ώστε η Σχολή να λάβει ενεργά μέρος στη σχεδιαζόμενη ανακατάληψη του Γράμου. Από τις 19 Μαρτίου 1949 Διοικητής της ΣΑΓΑ ορίστηκε ο Αλέκος Ρόσιος (Υψηλάντης) με Υποδιοικητή το Νίκο Ακριτίδη (Κόλια).

 

Πήρε μέρος στις μάχες για την ανακατάληψη του Γράμου που διεξήχθησαν τον Απρίλη – Μάη του 1949. Ο πετυχημένος αυτός επιθετικός ελιγμός μετρίασε την αρνητική επίδραση που είχε στο ηθικό των μαχητών του ΔΣΕ η αποτυχία στη Φλώρινα και προκάλεσε νέα ανησυχία και απογοήτευση στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Στην επίσημη ιστορία του ΓΕΣ για τον εμφύλιο πόλεμο αναγνωρίζεται ότι «επετεύχθη πράγματι στρατηγικός και τακτικός αιφνιδιασμός (του κυβερνητικού στρατού)… Εξηναγκάσθησαν αι εθνικαί δυνάμεις να προβούν εις αναδιάταξιν δυνάμεων …Εδημιουργήθη εκ νέου η εστία-βάσις του Γράμμου, όστις μόλις το θέρος του 1948 είχε εκκαθαριστεί διά μακροχρονίου (70 ημερών) αγώνος, πολυδαπάνου εις απωλείας ανθρωπίνου και πολεμικού υλικού και παρέστη ανάγκη νέων αγώνων κατά το 1949 διά την ανακατάληψίν του».

 

Η Σχολή πραγματοποίησε τον ελιγμό από το Βίτσι στο Σμόλικα κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες για την ανακατάληψη του Γράμου. Πολέμησε στο Ταμπούρι και στο Κάντσικο. Παρά τις αφάνταστες δυσκολίες που συνάντησε η ΣΑΓΑ κατά τη διαδρομή από την Πρέσπα στο Σμόλικα παλεύοντας με τα στοιχεία της φύσης και παρά τα λάθη των δυο Διοικητών των Ταγμάτων κατά τη διάρκεια των μαχών στο Κάντσικο και στη Γύφτισσα, οι αξιωματικοί και μαθητές της Σχολής πολέμησαν με αφάνταστο ηρωισμό. Με το αυτόματο στο χέρι έπεσε ο Διοικητής της Σχολής Νίκος Νικητίδης (Κόλιας). Με το αυτόματο στο χέρι στην πρώτη γραμμή σκοτώθηκε στις 13-4-1949 και ο Διευθυντής Σπουδών της ΣΑΓΑ Γιώργος Σαμαρίδης (Λογοθέτης), ο οποίος πάτησε νάρκη. Αρκετά ακόμα στελέχη της Σχολής σκοτώθηκαν σ’ αυτές τις μάχες.

 

Μπορεί να ήταν άτυχος που έχασε τη ζωή του λίγους μόλις μήνες πριν τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, αλλά κέρδισε μια παντοτινή θέση στο Πάνθεον των Λαϊκών Ηρώων. Αμέσως μετά το θάνατό του η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση τίμησε τη θυσία του προάγοντάς τον σε Υποστράτηγο Πεζικού!

Παναγιώτης Μ. Κουτσκουδής