22 ΜΑΡΤΙΟΥ - ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΝΕΡΟΥ

ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΝΕΡΟΥ

22 ΜΑΡΤΙΟΥ

Η 47η Σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το 1992, έχοντας υπόψη τις προτάσεις που διατυπώθηκαν στη Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για το «Περιβάλλον και την Ανάπτυξη», που πραγματοποιήθηκε στην Αργεντινή το 1977, αποφάσισε να ορίσει την 22η Μαρτίου κάθε χρόνου ως Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό.

Στη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό 2016 το σύνθημα είναι “Better water, better jobs” δηλαδή Καλύτερο νερό, Καλύτερη απασχόληση, και δίνει το στίγμα του ΟΗΕ για την ικανή ποιότητα και ποσότητα του νερού που μπορεί να αλλάξει τη ζωή και τα μέσα διαβίωσης των εργαζομένων - ακόμη και να μετατρέψει τις κοινωνίες και τις οικονομίες. Το νερό αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων αν αναγνωρίσουμε την πολιτιστική, περιβαλλοντική και οικονομική σπουδαιότητα του καθαρού νερού και αν ενισχύσουμε τις προσπάθειές μας για να προστατεύσουμε τα ποτάμια, τις λίμνες και τους υδροφόρους ορίζοντες.

Η αύξηση της θερμοκρασίας της γης με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, που αποδίδεται στην αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, φαίνεται να επηρεάζει το κλίμα γενικότερα και φυσικά τον υδρολογικό κύκλο. Οι επιστήμονες που ασχολούνται με τις αλλαγές του σε παγκόσμιο επίπεδο προειδοποιούν (και ήδη το παρακολουθούμε καθημερινά στα δελτία ειδήσεων) ότι έρχονται περίοδοι με παρατεταμένες ανομβρίες που θα δημιουργούν συνθήκες ξηρασίας και θα εναλλάσσονται με περιόδους έντονων βροχοπτώσεων που θα δημιουργούν συνθήκες πλημμυρών. Παράλληλα ο κίνδυνος ερημοποίησης μεγάλων περιοχών της Νοτίου Ευρώπης είναι άμεσος, σε συνδυασμό με την έξαρση των πυρκαγιών σε αυτές τις περιοχές.

Εμείς οι Έλληνες δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το νερό είναι ένας ανανεώσιμος φυσικός πόρος σε ανεπάρκεια, βασική προϋπόθεση της ζωής και απαραίτητη υποδομή για την ανάπτυξη και τον πολιτισμό. Γι’ αυτό θα πρέπει να μην το σπαταλάμε, να κάνουμε λελογισμένη χρήση στην κάλυψη των αναγκών μας και κυρίως να το προστατεύουμε από ρυπάνσεις. Η απόρριψη των υγρών λυμάτων στους φυσικούς αποδέκτες του νερού χωρίς βιολογική επεξεργασία ή με περιορισμένη επεξεργασία ή εντελώς ανεξέλεγκτα, στο βωμό του χαμηλού κόστους λειτουργίας και της μεγιστοποίησης του κέρδους, είναι από τις πιο εγκληματικές ενέργειες του ανθρώπου πάνω στην ίδια του τη ζωή, γιατί ζωή χωρίς νερό δεν μπορεί να υπάρξει.

Οι επιστήμονες του Γεωτεχνικού χώρου συμβάλουν με την γνώση και την καθημερινή εργασία τους στη διαφύλαξη ενός τόσο πολύτιμου πόρου που είναι το νερό, αφού η αγροτική παραγωγή την οποία υποστηρίζουν μεταξύ άλλων αποτελεί τον μεγαλύτερο καταναλωτή υδατικών πόρων στην Ελλάδα (70% περίπου του συνολικού όγκου) και συνεπώς η λελογισμένη χρήση αυτού στην αγροτική παραγωγή, σε συνδυασμό με τις άλλες χρήσεις του (ύδρευση, βιομηχανική χρήση), αποτέλεσε και θα αποτελεί μέριμνα των Γεωτεχνικών.

Κλείνοντας, θα θέλαμε να τονίσουμε τον καταλυτικό ρόλο που παίζουν οι Γεωτεχνικοί Επιστήμονες και το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο που τους εκπροσωπεί στην ορθολογική διαχείριση των υδατικών πόρων της χώρας μας, ρόλο που άλλωστε είναι θεσμοθετημένος, τόσο επιστημονικά, όσο και νομοθετικά. 

Για αυτούς τους λόγους λοιπόν ας εντείνουμε τις προσπάθειες μας, στους διεθνείς οργανισμούς, και τις κυβερνήσεις και τέλος ας ευαισθητοποιήσουμε τις τοπικές κοινωνίες για να επιτύχουμε τους στόχους μας.

       Για τη Διοικούσα Επιτροπή του ΓΕΩΤΕΕ-ΑΜ

Ο Πρόεδρος            Ο Γεν. Γραμματέας

Ζαφείρης Μυστακίδης Κοσμάς Σωφρονίδης

21η Μαρτίου – Παγκόσμια ημέρα Δασοπονίας

Από την αρχή της ιστορίας του, και ιδιαίτερα μετά τη βιομηχανική επανάσταση, ο άνθρωπος διαχειρίστηκε τους φυσικούς πόρους θεωρώντας ότι είναι ανεξάντλητοι, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να υποβαθμιστούν ή ακόμη και να εξαφανιστούν. 

Τα δάση ήταν σε πολλές περιπτώσεις το θύμα αυτής της καταστροφικής και ληστρικής δραστηριότητας αφού κάηκαν, εκχερσώθηκαν και αποψιλώθηκαν ολοσχερώς. Αυτή η βίαιη, παράλογη, ανήθικη και ολέθρια στάση του ανθρώπου προς τη φύση τον έθεσε αντιμέτωπο με τις συνέπειες των επιτευγμάτων του που σε πολλές περιπτώσεις απειλούσαν την ίδια του την επιβίωση.  Η αλλαγή του κλίματος, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και η ερημοποίηση, αλλά και οι σοβαρές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα από την καταστροφή των δασών είναι μερικές από αυτές. 

Τα τελευταία χρόνια έγινε πια συνείδηση ότι αυτή η καταστροφική πορεία πρέπει να ανακοπεί και έγινε κοινώς αποδεκτό ότι έπρεπε να παρθούν πρωτοβουλίες ώστε αυτή η ολέθρια διαδρομή που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό, να αναστραφεί.  Το ερώτημα όμως είναι το κατά πόσο δυνατή είναι αυτή η αναστροφή και πως μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει τη ροή της ιστορίας που διαγράφει δεσμευμένος επάνω στο άρμα της ανεξέλεγκτης τεχνολογικής εξέλιξης. Η απάντηση είναι μία και απλή: ΠΡΕΠΕΙ όλοι να καταλάβουμε αυτό που οι πρόγονοι μας θεωρούσαν αυτονόητο, ότι ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης, άρρηκτα συνδεδεμένος με αυτήν, δεν είναι κυρίαρχός της άλλα κομμάτι της σε απόλυτη αρμονία με αυτήν και οποιαδήποτε διαταραχή στην λεπτή αυτή ισορροπία θα έχει ολέθρια και ανεπανόρθωτα αποτελέσματα για τον ίδιο. 

 Το παράρτημα της Ανατολικής Μακεδονίας του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, υπηρετώντας το ρόλο του, ως θεσμοθετημένου συμβούλου σε θέματα πρωτογενούς παραγωγής και προστασίας περιβάλλοντος, προσηλωμένο στις αρχές  της ορθολογικής και αειφορικής διαχείρισης, της οικονομικότητας και της κοινής ωφέλειας, της διατήρησης της βιοποικιλότητας και της συνολικής και ολοκληρωμένης προσέγγισης, έχει αναλάβει πρωτοβουλίες προς την  εξασφάλιση της διατήρησης των πόρων και των προσόδων στο διηνεκές σε συνδυασμό με  την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων

Μία σημαντική πρωτοβουλία που έχει αναλάβει είναι αυτή της προώθησης της δάσωσης εκτεταμένων ζωνών στα τενάγη των Φιλίππων που βρίσκονται στην ιδιοκτησία και τη διαχείριση διαφόρων φορέων του Δημοσίου. Η αναγκαιότητα δάσωσης αυτής της έκτασης κυρίως στην κεντρική τάφρο αλλά και σε άλλα δευτερεύοντα κανάλια είναι προφανής αφού θα προκύψουν πολλά και ποικίλα οφέλη, τα οποία συνοψίζονται στα παρακάτω:

· Θετική επίδραση αυτής της δάσωσης στα συχνά φαινόμενα πλημμύρας.

· Σταθεροποίηση των πρανών στις αποστραγγιστικές τάφρους οπότε δεν θα διαβρώνονται πλέον τα τοιχώματα τους.

· Παραγωγή ξυλείας για βιοτεχνική και βιομηχανική χρήση και για κοινωφελείς σκοπούς καθώς και αντικείμενο απασχόλησης δασικών συνεταιρισμών.

· Βελτίωση των εδαφικών συνθηκών και μικροκλίματος της περιοχής και μείωση της δυσμενούς επίδρασης των ακραίων καιρικών φαινομένων (π.χ. καύσωνας) στις καλλιέργειες.

· Σκίαση των καναλιών και δημιουργία νέων ενδιαιτημάτων για την πανίδα και ιχθυοπανίδα της περιοχής και γενικότερα βελτίωση της βιοποικιλότητας.

Η σημερινή ημέρα, η 21η Μαρτίου 2016, η Παγκόσμια Ημέρα της Δασοπονίας και εαρινή ισημερία ας αποτελέσει την απαρχή για μια νέα, πιο περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένη πολιτική που θα αναβαθμίσει το διαταραγμένο φυσικό περιβάλλον αλλά και θα δώσει οικονομικές και παραγωγικές λύσεις σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της χώρας μας. Τότε και μόνο τότε θα επιτευχθεί ο πολυπόθητος στόχος της βελτίωσης της ποιότητας της ζωής μας.  

                        

Ο Πρόεδρος της Δ.Ε.

του ΓΕΩΤΕ.Ε.

Ανατολικής Μακεδονίας

α.α.

Θεόδωρος Παπαδόπουλος

Αντιπρόεδρος Δ.Ε.

ΕΘΙΜΑ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ: Το Σάββατο ανηφορίζουμε στο Βρανόκαστρο

Τον Άγιο Θεόδωρο τιμούμε με παραδοσιακό τρόπο, το Σάββατο 19 Μαρτίου, ανηφορίζοντας στο λόφο του Βυζαντινού Βρανόκαστρου στο Παλαιοχώρι, όπου υπάρχει προσκυνητάρι τιμώμενο στο όνομα του Αγίου.

Στην ακρόπολη του Κάστρου διοργανώνεται η παραδοσιακή εκδήλωση με σαρακοστιανούς μεζέδες και άφθονο κρασί και τσίπουρο που θα διατεθεί στους επισκέπτες, οι οποίοι ανηφορίζουν κάθε τέτοια μέρα στο Κάστρο, συνεχίζοντας μία παράδοση πολλών αιώνων.

Μετά την καθιερωμένη παράκληση στο χώρο του Κάστρου από τους ιερείς, στήνεται ένα πραγματικό πανηγύρι και ο δρόμος από το γραφικό Παλαιοχώρι μέχρι το κάστρο είναι σίγουρα ο πιο πολυσύχναστος, με ανθρώπους είτε να ανηφορίζουν είτε να κατεβαίνουν από το Κάστρο.

Η επιβλητική παρουσία των τειχών σε συνδυασμό με την μαγευτική θέα της πεδιάδας των Φιλίππων δημιουργεί μία μοναδική αίσθηση στους επισκέπτες που καταφθάνουν από κάθε γωνιά του νομού Καβάλας αλλά και από τους γειτονικούς νομούς Δράμας και Σερρών. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την παράδοση το Κάστρο του Παλαιοχωρίου κτίστηκε για πρώτη φορά από τον Μέγα Αλέξανδρο, και είχε σαν σκοπό την διαφύλαξη των μεταλλείων χρυσού και αργύρου της περιοχής. Ωστόσο τα οικοδομήματα που διατηρούνται μέχρι σήμερα ανήκουν στη Βυζαντινή εποχή, όταν ο βυζαντινός στρατηγός Αλέξιος Βρανάς οχύρωσε και πάλι το λόφο γύρω στο 1185. Η τελευταία μάχη από τους υπερασπιστές του κάστρου δόθηκε κάπου στα 1383, όταν οι Οθωμανοί προσάρτησαν και αυτό το μικρό κομμάτι γης στην αχανή αυτοκρατορία τους...

Καλή Σαρακοστή!!!

Πρέπει να ξέρουμε ότι η Σαρακοστή είναι, πάνω απ' όλα, ένα πνευματικό ταξίδι, με προορισμό το Πάσχα. 

Καλή Σαρακοστή λοιπόν συνοδοιπόροι...

Και λόγω της ημέρας αναδημοσιεύω:

Η Σαρακοστή (Διήγημα)

Η καημένη η θεια-Μαργαρώ κάπου θα βρίσκεται εκεί ψηλά τώρα στον παράδεισο, που τόσο πολύ πίστευε, παρέα με τ΄ αγγελάκια, στα «χρυσά τα σύννεφα», κοντά στήν κυρά την Παναγία και όλους τους Αγίους, που θυμιάτιζε και μνημόνευε με τόσες μετάνοιες, κάθε απόβραδο μπροστά στο εικονοστάσι και προσκυνούσε με τρίδιπλες μετάνοιες στη μικρή ενοριακή της εκκλησιά…

Κι όμως, δεν το ‘λπιζε να πάει κι έλεγε:

- Κολάζεται κανένας, γιε μου! Κολάζεται και δεν το καταλαβαίνει! Γι΄ αυτό, δεν πρέπει κανένας να ολιγωρεί και να κάνει τα πρεπούμενα. Εκείνα που μας έχουνε μάθει οι πατεράδες μας και που ξέρανε οι παλιοί…

Κι ανάμεσα σ΄ αυτά τα «πρεπούμενα», που ενέπνεε μιαν αληθινή και αφελής ευλάβεια και πίστη, τις μετάνοιες, τα θυμιάματα, τα σταυροκοπήματα, τ΄ αγιοκέρια που φώτιζαν με την ψιλή τους φλόγα, το εικονοστάσι της γωνιάς με τ΄ άσπρα νταντελωτά μπερντεδάκια, ολονυκτίες στα πανηγύρια, τους όρθρους στις μεγάλες δεσποτικές γιορτές, την ταχτική παρακολούθηση της λειτουργίας και την αυστηρή τήρηση όλων των θρησκευτικών καθηκόντων, η μεγάλη δουλειά ήτανε η Σαρακοστή κι η νηστεία… Νήστευε τα Τετραδοπαράσκευα, νήστευε τις προηγιασμένες, νήστευε των Αγίων Αποστόλων, το Δεκαπενταύγουστο, της Σταυροπροσκύνησης, κάθε φορά που το έγραφαν τα «χαρτιά» και που το νόμιζε αναγκαίο η ψυχούλα της. Μα η μεγάλη νηστεία ήταν η «Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή».

- Κολάζεται κανένας, γιε μου! Κολάζεται και δεν το καταλαβαίνει! έλεγε η καημένη η θεια-Μαργαρώ, κι εμείς οι πειρασμοί, εκπρόσωποι του Πονηρού και του Παγκακίστου, μέσα στο ήρεμο αναχωρητήρι της καλής γερόντισσας, εβάλαμε σκοπό να την κολάσουμε!… Μιαν εβδομάδα ολόκληρη, ύστερα από την Καθαρή Δευτέρα, ενήστευε παραδειγματικά, με μαρουλάκια, ελίτσες, βρεχτοκούκια, και κάπου κάπου λιγάκι χαλβά, που ήταν τα μόνα επιτρεπόμενα εδέσματα του νηστίσιμου «οψολογίου» της και μονάχα την πρώτη Κυριακή εμετρίαζε λίγο τη νηστεία κι εμαγείρευε κανένα λαδερό, αγκιναροκούκι, κανένα λαδοπίλαφο με ξερό χταπόδι… Κι έπειτα, λιγάκι ρετσινάτο, «για να στυλωθεί κανενός η καρδιά του, γιε μου!» επισφράγιζε πραγματικά την «κατάλυση οίνου και ελαίου».

Όσο για τα καρύδια και τα σύκα, που εφίλευε εμάς, τα παιδόπουλα, ήταν για τη θεια-Μαργαρώ πράγματα απαγορευμένα… Όχι από τα περίφημα «πρεπούμενα», μα γιατί δεν είχε πια κανένα δόντι. Όμως, για μας, τα πάστρευε με προσοχή και δεν μας τα ΄δινε ποτέ ατσάκιστα, κι είχε πολλούς λόγους, εκτός από την καλοσύνη της, για τούτο. Φρόντιζε πρώτα πρώτα για την ακεραιότητα της κόψης της πόρτας, που τα μαγκώναμε ανάμεσα και την εκάναμε καρυδοσπάστη, αφήνοντας σημαντικά σημάδια της χρησιμοποίησης αυτής, μα και για την ασπράδα των ασβεστωμένων πεζουλιών της αυλής, που ήταν το τελευταίο καταφύγιο για να τσακίσουμε τα καρύδια, χτυπώντας τα με λιθάρια!…

- Μπρε Ιούδες!… Μπρε Ιούδες! εξεφώνιζε, σαν εκαταλάβαινε κατιτί τέτοιο… Ελάτε εδώ, μπρε, να σας τα τσακίσω εγώ!…

Και δεν ήξερε κανένας τι την επονούσε πιο πολύ απ΄ τα τρία: τα δόντια μας, το μάγκωμα της πόρτας ή το λέρωμα των πεζουλιών;

Κι όμως εμείς, οι «Ιούδες», εβαλθήκαμε να τη λερώσουμε!… Έξω, στο παράσπιτο, στην άκρη της αυλής, για να μη λερώσει την κουζίνα που άστραφτε από πάστρα και γυαλοκοπούσαν τα μπακιρικά, είχε βάλει να μαγειρέψει το περίφημο λαδοπίλαφό της με το χταπόδι, ενώ για μας, σ΄ άλλο τσουκάλι, έβραζε αληθινό πιλάφι με το κρέας, ένα «ατζέμ πιλάφι» από κείνα που μονάχα η θεια-Μαργαρώ ήξερε να φτιάνει αλτρουιστικά για την τέρψη των άλλων!… Κι ο Πειρασμός ξελαμπάδιασε μονομιάς μέσα στο μυαλό μας, εκεί που παίζαμε «καλόγερο» στα άσπρα καί μαύρα πλακάκια της αυλής… Κι ούτε καιρό δεν χάσαμε σε μάταιη συνεννόηση… Με μια ματιά, συνεννοηθήκαμε και το κακό έγινε. ΄Ενα κομμάτι κρέας, παχύ και όλο ψαχνό, έσμιξε μέσα στο λαδοπίλαφο με τα ισχνά κομμάτια του ξερού χταποδιού…

Με τι καρδιοχτύπι περιμέναμε το μεσημέρι, με τι ανυπομονησία προσμέναμε ν΄ αρχίσει το φαγητό της, ξεχνώντας μες στα πιάτα το νόστιμο δικό μας πιλάφι και κοιτάζοντας το λαδοπίλαφό της…

Και να… Εκεί που δεν το προσμέναμε πια, ύστερα από την πρώτη-δεύτερη μπουκιά, το πιρούνι της ανάσυρε το σώμα του εγκλήματος. Το γύρισε από δω, το γύρισε από κει, με ιερή φρίκη. Το γεροντικό της, μα τόσο συμπαθητικό, πρόσωπο πήρε μια έκφραση συντριβής, και μας κοίταξε ύστερα, ενώ εμείς σκύβαμε τα μάτια στα πιάτα μας, έτοιμοι να γελάσουμε, μα χωρίς να μπορούμε… Περιμέναμε τη δίκαιη τιμωρία μας. Μα εκείνη είπε μονάχα με σπαραγμό, σπρώχνοντας το πιάτο:

- Η αμαρτία στο λαιμό σας!…

Κι αλήθεια, θαρρείς σαν η Αμαρτία να ήταν κάτι το ψηλαφητό, κάποιο πράγμα ήρθε κι έκατσε πραγματικά στο λαιμό μας!… Κομπιάσαμε, ξεροκατάπιαμε, αφήσαμε το φαΐ μας και, μπρουμιτίζοντας στο τραπέζι, αρχίσαμε τα κλάματα.

Τότε η καλή γερόντισσα, που ο θρήνος μας κι η μεταμέλειά μας την είχε συγκινήσει, κατανικώντας κάθε της απέχθεια, κάθε της ευλάβεια και κάθε πεποίθηση, προσπάθησε να μας παρηγορήσει. Και παίρνοντας το κρέας του Πειρασμού, άρχισε να τρώει κι αυτή, μπροστά στα κατάπληκτα και κλαμένα μάτια μας, λέγοντας:

- Να, μπρε σεις!… Φάτε!… Κι άστε τα κλάματα!… Να! Φάτε!… ο Θεός δεν ξεσυνερίζει!…

(Πηγή: ΑΓΙΑ ΜΕΤΕΩΡΑ)

Περί Βιωματικού Σεμιναρίου Τοπικής Ιστορίας στο Βρανόκαστρο

Υπογραμμίζεται ότι το βιωματικό σεμινάριο τοπικής ιστορίας στο Βρανόκαστρο που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στις 21 Φεβρουαρίου από το Γραφείο Σχολικών Δραστηριοτήτων της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Καβάλας, αλλά αναβλήθηκε λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών, θα πραγματοποιηθεί στο προσεχές διάστημα. Τις επόμενες ημέρες θα υπάρξει πληρέστερη ενημέρωση.

Υπενθυμίζονται τα εξής:

Το Γραφείο Σχολικών Δραστηριοτήτων της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Καβάλας, στο πλαίσιο του πιλοτικού δικτύου τοπικής ιστορίας «Ένας τόπος μια ιστορία», προτίθεται να διοργανώσει βιωματικό σεμινάριο με θέμα: «Ακολουθώντας τα χνάρια της ιστορίας στο Βρανόκαστρο».
Στόχος του σεμιναρίου είναι η επιμόρφωση και παιδαγωγική υποστήριξη των εκπαιδευτικών που εντάχθηκαν στο πιλοτικό δίκτυο τοπικής ιστορίας και υλοποιούν προγράμματα σχετικά με το δίκτυο, καθώς και των συναδέλφων που θα ήθελαν να ασχοληθούν με θέματα τοπικής ιστορίας.
Μέσω του βιωματικού σεμιναρίου, που θα υλοποιηθεί με την υποστήριξη του Άρη Μεντίζη, δημοσιογράφου-ερευνητή της τοπικής ιστορίας, οι συμμετέχοντες θα έχουν τη δυνατότητα να ανηφορίσουν, μέσω του ειδικά διαμορφωμένου περιηγητικού μονοπατιού, στο θρυλικό Βρανόκαστρο, το βυζαντινό οχυρό του Παλαιοχωρίου. Εκεί θα ενημερωθούν για την ιστορία του, τους μύθους, τους θρύλους αλλά και τις παραδόσεις που το συνοδεύουν στην ιστορική του πορεία. Παράλληλα θα έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν τον τρόπο συγκέντρωσης πρωτογενούς υλικού, τόσο από βιβλιογραφικές πηγές, όσο και από την επιτόπια έρευνα. Επίσης θα επισκεφθούν έναν εκτεταμένο χώρο εξόρυξης και καμίνευσης μεταλλεύματος των αρχαίων χρόνων, δραστηριότητα που μαρτυρούν οι τεράστιοι σωροί σκωριών που υπάρχουν στην περιοχή και θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια σύντομη παρουσίαση για το Βρανόκαστρο και το σπήλαιο που βρίσκεται στα έγκατα του λόφου, ως αποτέλεσμα σχετικής έρευνας. Τέλος με βάση τις πληροφορίες που θα αποκομίσουν και σύμφωνα με τις μεθόδους υλοποίησης προγραμμάτων, χωρισμένοι σε ομάδες, θα δημιουργήσουν και θα παρουσιάσουν ένα μικρό πρότζεκτ για το θέμα που παρακολούθησαν.