ΜΙΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Toυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΡΓΕΙΤΗ
Σημείωση δική μας : Ένα εξαιρετικό κατά τα άλλα κείμενο που αποκαλύπτει τον διαχρονικό ρόλο και χαρακτήρα του δανεισμού ως τοκογλυφικού εργαλείου ελέγχου οικονομικού και πολιτικού αλλά και της τελείως νέας ηθικής και συμπεριφοράς αρχών στις διεθνείς σχέσεις που έφερε η νεαρή Σοβιετική Ένωση ειδικά τα πρώτα ηρωικά χρόνια της επανάστασης. Δυστυχώς όμως έχουμε και τις γνωστές παιδικές αρρώστιες που έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας από εδώ να κριτικάρουμε. Δεν αντέχει σε κριτική η άποψη του αρθρογράφου ότι οι Βαλκανικοί πόλεμοι ήταν ιμπεριαλιστικοί ούτε η άποψη ότι η Μεγάλη Ιδέα που ήταν η θέληση και το όραμα απευλευθέρωσης των υπόλοιπων υπόδουλων Ελλήνων και η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου και σύγχρονου αστικού κράτους (παρά την καπηλεία, τις δημαγωγίες και τις φανφάρες των Κωλέτηδων) ήταν γενικά και αόριστα εθνικισμός. Δεν έχει διαβάσει ο αρθρογράφος ''το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των εθνών''; Εκεί ο Λένιν ξεκαθαρίζει τα πράγματα και μιλάει ξεκάθαρα για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών αλλά και της υποστήριξης των μπολσελβίκων στις προσπάθειες δημιουργίας ανεξάρτητων εθνικών κράτων από τους υπόδουλους λαούς και μάλιστα σε συνθήκες ιμπεριαλισμού.
