Μια συνηθισμένη ιστορία

Το είχε υποσχεθεί στον εαυτό της.
Δεν θα τα έμπλεκε ποτέ με παντρεμένο.
Έδινε συμβουλές και στις φίλες της.
"Τέτοιες ιστορίες δε βγάζουν πουθενά! Μπλέκεις πολύ άσχημα και βάζεις τη ζωή σου σε stand by. Eξάλλου, εκείνη η άλλη, η καημένη, τι σου φταίει; Θα ήθελες να είσαι στη θέση της;"
Και πολλές άλλες τέτοιες συμβουλές, εκ του ασφαλούς. Όποιος είναι έξω από το χορό...

Τον γνώρισε ένα βράδυ σε μια παρέα. Είχε έρθει στην πόλη της για δουλειές. Θα ερχόταν από εδώ και στο εξής συχνά. Ενθουσιάστηκε!

Μιλούσαν και γελούσαν όλο το βράδυ, αντάλλαξαν και τηλέφωνα. Μια έντονα ερωτική ατμόσφαιρα δημιουργήθηκε μεταξύ τους. Μυστήριο που έρωτας χτυπά εκεί που δε το ψάχνεις πουθενά! Δε φορούσε βέρα, δε μιλούσε για τα προσωπικά του, όμως το λαμπάκι της αμφιβολίας είχε ανάψει μέσα της από την πρώτη στιγμή.
Είναι κάτι μικρές λεπτομέρειες...
Μέσω πισί και μηνυμάτων ο έρωτάς τους άνθησε. Εκείνη δεν ήταν χαζή όμως. Είχε πια καταλάβει ότι είναι παντρεμένος, όσο κι αν εκείνος απέφευγε έντεχνα κάθε σχετική συζήτηση.
Μια μέρα πριν κάνουν έρωτα για πρώτη φορά εκείνη του είπε ότι το ξέρει, αλλά παρ' όλα αυτά θα προχωρήσει...
Εκείνος δεν το αρνήθηκε. Είπε απλά ότι προτιμούσε να την προστατεύσει, να έχει το βάρος μόνος του.
Δεν μετάνιωσε την απόφασή της. Ήταν υπέροχα! Είπε μέσα της ότι θα το κρατήσει στο επίπεδο της σαρκικής επαφής μόνο, αλλά, φυσικά τον ερωτεύτηκε. Δεν ήταν δύσκολο. Ήταν σχεδόν προκαθορισμένο. Ταίριαζαν τόσο πολύ! Άρχισε να τον ψάχνει συνέχεια, επίμονα.
Η ψυχή μου φωνάζει
τη φοβισμένη σου αγκαλιά
κι ακολουθώ τις γραμμές σου
μήπως και φτάσω στην καρδιά.
Θέλω να ‘μαι μαζί σου, μοναχά...

Εκείνος δεν ανοίγονταν πολύ συναισθηματικά. Την ήθελε, αλλά απέφευγε τα μεγάλα λόγια. Συνήθιζε να της λέει:
Τι να σου πω κι εγώ σε σκέφτομαι
μπαίνεις στο νου μου σαν το φύσημα του ανέμου
είναι τρελό μα κάπου εύχομαι
να μη σε γνώριζα καλύτερα ποτέ μου!
Μπορεί και να΄φτανα μαζί σου ως τ΄αστέρια
αν την καρδιά μου δεν ζεσταίναν άλλα χέρια.
Αν είχες έρθει πιο νωρίς
δεν θα μας χώριζε κανείς
εγώ θα σ΄άφηνα να κλέψεις τη ψυχή μου.
Θα΄μασταν ένα τώρα εμείς
και θα σ΄αγκάλιαζα
χωρίς να με διχάζουν
η καρδιά κι η λογική μου
Αν είχες έρθει πιο νωρίς
μεσ΄τη ζωή μου...
Εκείνη συχνά τις νύχτες βούλιαζε στην απελπισία. Έπινε, κάπνιζε και του άφηνε οφλάιν μηνύματα στο msn:
Απόψε η νύχτα δεν περνά
δεν την μπορώ δεν την αντέχω
με προκαλεί στα σκοτεινά
και τη μισώ όταν δεν σ΄έχω
μου λείπεις τόσο που εγώ
όταν δεν είσαι εσύ μαζί μου
όταν δεν είσαι εσύ εδώ
νιώθω πως λείπω απ΄τη ζωή μου

Δεν είσαι όνειρο εσύ
που το πρωϊ θα έχει σβήσει
είσαι το τέλος κι η αρχή
μεσ΄της ζωής μου το μεθύσι
Τόσα γιατί μεσ΄την καρδιά
κι αυτή η βραδιά χαρτί καμένο
γεμίζει η νύχτα μοναξιά
ξημέρωσε και περιμένω

Υπάρχει λόγος θέλω να΄ρθείς έστω για λίγο
υπάρχει λόγος δεν έχω άλλη αντοχή
θα γίνω δρόμος να περάσεις
θα γίνω δάκρυ να ξεχάσεις
πλάϊ μου να΄σαι όταν ξυπνήσω το πρωϊ...

Σιγά σιγά, εκείνος έδειχνε να πιέζεται πολύ. Της έλεγε ότι τον πνίγει, της έλεγε να προχωρήσει στη ζωή της, αλλά ερχόταν και οι στιγμές που την παρακαλούσε:

Μη φύγεις, μην τρέξεις, σε θέλω ν΄αντέξεις
μέχρι να λύσω δεσμά
Μη φύγεις, μη τρέξεις, σε θέλω ν΄αντέξεις
μέχρι ν΄ανοίξω φτερά...
"Αν με θες θ'αντέξω", έλεγε εκείνη. Μόνο να νιώθεις θέλω, να μην είμαι μόνη σε αυτό το ταξίδι...
Πες, ότι η ζωή, είναι μια στάλα ταξίδι,
και πιες, σε ένα φιλί, τον κόσμο, θέλει θάρρος και αλήθεια μαζί.
Όμως εσύ, είσαι τραγούδι, είσαι πόνος και εγώ,
σε κυνηγώ, δε σ' αφήνω γι' άλλο τίποτα πάνω στη γη,
δεν αφήνω την τρέλα αυτή,
γι’ άλλο τίποτα πάνω στη γη...
Και περνούσε ο καιρός και σιγά σιγά εκείνη κατάλαβε ότι είχε βουλιάξει πολύ βαθιά στο βούρκο της ατέρμονης αναμονής και της αδιέξοδης σχέσης.
Είχε έρθει η ώρα να φύγει, πριν να είναι πολύ αργά, πριν η νιότη φύγει από τα χέρια της και τη βρει η μέση ηλικία μόνη, να ζει μισή ζωή με τον άντρα κάποιας άλλης.
Δεν ήθελε άλλο να μοιράζεται. Τον είχε χάσει ή τον είχε αφήσει να φύγει, δεν ήξερε.
Και του είπε:
Πες μου καθαρά
Πως θέλεις πια να φύγω
Λόγια τρυφερά
Δε σου αρκούν για λίγο
Μη νοιαστείς και μη μου πεις
Ότι μ' αγάπησες ποτέ...


Αυτή η ερωτική ιστορία είχε πια τελειώσει. Μια συνηθισμένη ιστορία, με προκαθορισμένο τέλος, που είχε όμως αφήσει τα σημάδια της στην καρδιά της....

Μες στην καρδιά μου μόνο θλίψη
Κάθε στιγμή μας θα μου λείψει
Μόλις σε φέρνω στο μυαλό μου
Χάνομαι ξανά

Get this widget Track details eSnips Social DNA

Get this widget Track details eSnips Social DNA

"Ακούστηκαν" τα τραγούδια της Έλενας Παπαρίζου: Αν Είχες Έρθει Πιο Νωρίς, Μαζί σου, Υπάρχει Λόγος, Το Φιλί της Ζωής και Μεσ' Στην Καρδιά Μου Μόνο Θλίψη.

Αυτή λοιπόν είναι η Μουσική Ιστορία που μου ζήτησε να γράψω ο Equilibrium.
Οι κανόνες είναι οι εξής:
1. Διαλέγεις όσα τραγούδια θέλεις από έναν καλλιτέχνη, άντρα ή γυναίκα, έλληνα ή ξένο, οποιουδήποτε ρεπερτορίου.
2. Σκέφτεσαι μια μικρή ιστορία. 10-20 γραμμές είναι αρκετές, αλλά μέχρι όσο θες.
3. Εντάσσεις μες στην ιστορία σου στίχους από αυτά τα τραγούδια και τους επισημαίνεις ώστε να καταλαβαίνουμε ποιοι είναι.
4. Αν μπορείς συνοδεύεις την ανάρτησή σου με τους ανάλογους ήχους.
5. Καλείς κι άλλους να σου πουν τη δικιά τους Μουσική Ιστοριούλα.

Κι εγώ με τη σειρά μου θα καλέσω στο παιχνίδι τους: Mad, Τρελοφαντασμένη, Δηιάνειρα , Confused και Φύγδην Μύγδην.
Αν θέλετε...