Εγώ θέλω κάποιον να μου μοιάζει, να με συμπονά την ώρα που χτυπιέμαι στα πατώματα, να με
συγχωρεί όταν λέω ψέματα , να μου χαϊδεύει στοργικά το κεφάλι όταν βάζω τα
κλάματα πάνω σε άθλια στρώματα, να με αφήνει να κλέβω όταν με βλέπει
αναψοκοκκινισμένο με το μάτι μου να γυαλίζει, να με καταλαβαίνει όταν λέω πως καίγομαι -λιώνω
– σβήνω και πως εδώ θα αφήσω τα κοκαλάκια μου, να με βοηθά όταν βλέπει πως δεν θα τα καταφέρω, πως αγκομαχάω σαν ψοφάλογο, να κάνει τα στραβά
μάτια όταν λέω πως τελείωσα ενώ ξέρει πως ούτε καν άρχισα και τέλος να με κερνά
ένα παγωτό χωνάκι και μια νταμιτζάνα παγωμένο νερό όταν είμαι έτοιμος να αποδημήσω
από τον μάταιο τούτο κόσμο. Ζητάω πολλά?
Έναν τέτοιο γυμναστή θέλω, δυσκίνητο, σαπούχλα, σαπιοκοιλιά,
με προγούλι και γυναικομαστία. Που θα βρώ έναν να μου μοιάζει?
Ζητάω πολλά?
έλα βρε αγάπη μου, πρώτη βδομάδα γυμναστήριο; it gets better που λένε και οι αδερφές στο Αμέρικα χαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφή3η εβδομάδα... την πρώτη δεν μπορούσα ούτε να πληκτρολογήσω!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι antinetrino.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα σου χαϊδέψω τ' αφτιά.
Ζητάς πάρα πολλά, μα την αλήθεια.
Δεν υπάρχει τέτοιος γυμναστής.
Ίσως εάν είχα τελειώσει την Γυμναστική Ακαδημία να ήμουν, όχι ο γυμναστής, αλλά η γυμνάστρια που ψάχνεις.
Αλλά δεν...
Πρόταση: Δεν αφήνεις το γυμναστήριο και να πας να κάτσεις στο ola de palabras να ξεκουραστείς;
Κι όμως υπάρχει, στο προηγούμενο γυμναστήριο που πήγαινα ο ιδιοκτήτης – γυμναστής κάθε μεσημέρι ήταν με μια πίτα γύρο στο χέρι να σαπίζει μπροστά στον υπολογιστή και όλο το γυμναστήριο να σκυλοβρωμάει τζατζίκι….. Δυστυχώς όμως έκλεισε , για κάποιο ακατανόητο λόγο δεν πατούσε ψυχή….
Διαγραφή@ντινετρινο
Είναι που δεν καταλαβαίνουν και δεν εκτιμούν οι άνθρωποι...
ΔιαγραφήΚαταλάβω το δράμα σου και συγκινήθηκα. Σου εύχομαι αμα τον βρεις να είναι τόσο σιχαμένος και αηδιαστικός όσο τον ονειρεύεσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφή(γιατί μου ακούεται κάπως τούτο τωρα?)