ΟΙ ΑΡΧΑΙΕΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Η Καινή Διαθήκη περιέχει κείμενα της συμφωνίας που έκανε ο Χριστός με όλους τους ανθρώπους για την απαλλαγή τους από το κακό και τον θάνατο. Η συλλογή αυτή των κειμένων απετέλεσαν με την πάροδο του χρόνου ένα κλειστό κατάλογο από 27 βιβλία που στην θεολογική γλώσσα αποκαλείται «κανόνας». Και τα 27 αυτά βιβλία της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν στην «διεθνή» γλώσσα εκείνης της εποχής, που δεν ήταν άλλη από την αρχαία Ελληνική. Μόνο μια συλλογή λόγων του Χριστού που είναι γνωστή ως «Λόγια» και αποτέλεσαν τον αρχικό πυρήνα του κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο, γράφτηκαν αρχικά στα αραμαϊκά – μια διάλεκτο της συριακής γλώσσας – όπως πληροφορούμαστε από την παράδοση της Εκκλησίας μας και συγκεκριμένα από τον επίσκοπο Ιεραπόλεως, Παπία. Αλλά και αυτά μεταφράστηκαν στη συνέχεια στα ελληνικά και ενσωματώθηκαν στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου: «Περί δε του Ματθαίου λέγει αυτά: ο μεν λοιπόν Ματθαίος συνέταξε τα λόγια στην εβραϊκή διάλεκτο, ερμήνευσε δε αυτά ο καθένας όπως μπορούσε» Ευσέβιος, Εκκλησιαστική Ιστορία Γ΄ 39, 16. Πράγματι νοιώθει συγκλονισμένος ο σημερινός Έλληνας όταν σκέφτεται πως ο  Θεός διάλεξε ως «σκεύος» εκφοράς του λόγου του, την Ελληνική γλώσσα, μετεξέλιξη της οποίας είναι η Νεοελληνική που ομιλεί σήμερα. Όμως αυτό οφείλει να μην το βλέπει ρατσιστικά και ελιτίστικα, για τον απλούστατο λόγο πως θα μπορούσε αντί να είχε γεννηθεί στην Ελλάδα να είχε γεννηθεί σε μια άλλη χώρα...

ΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΑ ΩΣ ΑΠΑΡΧΗ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Τα πρώτα δείγματα της Χριστιανικής Τέχνης ανευρίσκονται στα Χριστιανικά κοιμητήρια, τα οποία είναι είτε ιδιωτικά είτε ομαδικά. Οι Χριστιανοί χρησιμοποιούν τάφους σε αντίθεση με τους Εθνικούς (ειδωλολάτρες) οι οποίοι συνήθως μετέβαλαν τους νεκρούς σε τέφρα, και η κατάθεση του νεκρού σε τάφο καθιστά τρόπο τινά τον τόπο αυτό σε ιερό. Χρησιμοποιούμε τον όρο κοιμητήρια και όχι όπως είναι γνωστά στο ευρύ κοινό ως τάφοι, διότι οι Χριστιανοί από την πρώτη στιγμή πίστευαν όχι μόνο στην αθανασία, αλλά και στην ανάσταση (από το ρήμα «ανίσταμαι» που σημαίνει σηκώνομαι όρθιος) των σωμάτων, τα οποία προσωρινά «κοιμόνται» και θα εγερθούν όπως ηγέρθηκε ο Χριστός, ο οποίος σύμφωνα με την Γραφή «εγένετο η απαρχή των κεκοιμημένων» 1 Κορινθίους 15:21. Γιατί ο Ιησούς αναστήθηκε με το ίδιο του το σώμα – που όμως δεν περιορίζονταν πλέον από το χρόνο και το χώρο – όπως ο ίδιος βεβαιώνει τους έκπληκτους μαθητές του οι οποίοι βλέποντάς τον «πίστευαν πως έβλεπαν φάντασμα» γι’ αυτό και τους προτρέπει «ψηλαφίστε με και ιδέτε, ένα φάντασμα δεν έχει σάρκα και οστά, όπως βλέπετε να έχω εγώ» Λουκάς 24:40 και για να τους πείσει περισσότερο ζητάει να φάει κάτι και αυτοί του δίνουν «ένα κομμάτι από ψητό ψάρι και κηρήθρα από μέλι» Λουκάς 24:42. Μόνο οι αιρετικοί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δέχονται πως δεν αναστήθηκε το πραγματικό σώμα του Κυρίου, αλλά πως αναστήθηκε ως πνεύμα και τον παρουσιάζουν σαν έναν κοινό απατεώνα να υλοποιείται για να πείσει τους μαθητές του. Επειδή λοιπόν η πίστη μας βασίζεται στην ανάσταση των σωμάτων, γι’ αυτό και οι τάφοι στις Χριστιανικές κατακόμβες επιγράφονται «κοιμητήρια έως Αναστάσεως». Σε μια επιγραφή της Βασιλικής Πανόρμου διαβάζουμε: «εδώ κείται ο Θεόδωρος ο Ψάλτης περιμένοντας τις αψευδείς επαγγελίες του Χριστού» δηλαδή την επαγγελία της Αναστάσεως...

ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Ζούμε δυστυχώς σε ζοφερούς χρόνους απόλυτης πνευματικής και ηθικής αποστασίας. Ορισμένοι τους συγκρίνουν ή και τους ταυτίζουν, με την αποστασία των εσχάτων καιρών, για τους οποίους ομιλεί ο αδιάψευστος λόγος του Θεού (Ματθ.24,1-22, Λουκ.17,22-32.21,34, Α΄Τιμ.4,1-2, Β΄Τιμ.3,1-5, Β΄Θεσ.2,3, κλπ). Αναμφίβολα η σύγχρονη αποστασία είναι εσχατολογικού χαρακτήρα, της οποίας βασική πτυχή είναι και η πρωτοφανής πλήθυνση των αιρέσεων και των κακοδοξιών, οι οποίες έχουν  πάρει επιδημική εξάπλωση στη χώρα μας και σε όλη την ανθρωπότητα. Γι’ αυτό είναι ανάγκη, ως ορθόδοξοι πιστοί, να αντιδράσουμε σθεναρά στην πνευματική μας αλλοτρίωση, διότι η αλήθεια της πίστεώς μας είναι συνώνυμη με τη σωτηρία μας. Οι αλήθειες της Εκκλησίας μας, οι οποίες μας προβάλλονται για αποδοχή και βίωση, είναι η βασικότερη προϋπόθεση για να λάβουμε τη σώζουσα χάρη από Αυτή. Η κυριότερη αντίδρασή μας είναι η γνώση των ορίων μεταξύ αλήθειας και κακοδοξίας. Στο σύντομο αυτό πόνημά μας θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τη βασική αυτή οριοθέτηση, απαραίτητη για τον πνευματικό μας αγώνα και την εκκλησιαστική μας αυτοσυνειδησία...

ΤΟ «ΑΛΑΘΗΤΟ» ΤΟΥ ΠΑΠΑ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΘΕΣΠΙΣΤΗΚΕ

Ο πάπας Πίος ο Θ΄ που θέσπισε το αλάθητο

Ο επίσκοπος Ρώμης, γνωστός σήμερα ως πάπας = πατέρας, έχαιρε πάντα ιδιαίτερης εκτίμησης στην Εκκλησία και διότι ήταν επίσκοπος της πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αλλά και επειδή σύμφωνα με την παράδοση εκεί είχαν μαρτυρήσει οι δύο κορυφαίοι απόστολοι Πέτρος και Παύλος. Έμελλε μάλιστα να αποκτήσει μεγάλη σπουδαιότητα και αξία, αφού υπήρξε το μοναδικό στήριγμα των κατοίκων της Δύσης, όταν τα βαρβαρικά φύλα των Βανδάλων κατέλυαν το 476 μ.Χ. το δυτικό Ρωμαϊκό κράτος σπέρνοντας τον τρόμο και τον πανικό...