«Κρείττων γάρ ἐπαινετός πόλεμος, εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ»
Γράφει
στα απομνημονεύματά του ο Στρατηγός Μακρυγιάννης: «Εκεί οπούφκιαχνα τις θέσες
εις τους Μύλους (Κοντά στο Ναύπλιο) ήρθε ο Ντερνυς (Derigny Anri Gautier,
Γάλλος ναύαρχος) να με ιδή. Μου λέγει. “Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι
αδύνατες. Τι πόλεμον θα κάνετε με τον Μπραϊμη αυτού;” – Του λέγω, είναι
αδύνατες οι θέσεις κι’ εμείς, όμως είναι δυνατός ο θεός όπου μας προστατεύει.
Και θα δείξωμεν την τύχη μας σ’ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες. Κι αν είμαστε
ολίγοι εις το πλήθος του Μπραϊμη, παρηγοριόμαστε μ’ ένα τρόπον, ότι η τύχη μας
έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα,
όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε.