Ο καλός και περίεργος Θεός έπλασε -όπως ξέρουμε όλοι - πολλά και
- χωρίς να ξέρουμε το “γιατί” - κι ένα σωρό μύγες.
Μαύρες, γκρίζες,
καφετιές, χρυσές…
Μα όλες, ακόμα και οι βρομερότερες, και οι πιο
κακομαθημένες, έρχονται, πίνουν το αίμα σου και φεύγουν.
Μα οι
αλογόμυγες;
Αυτές δεν είναι μύγες αγαπητοί μου.
Είναι στρείδια. Μάλιστα.
Γιατί δεν έρχονται εκεί μόνο για φαγοπότι.
Αυτές και κοιμούνται εκεί,
και παντρεύονται εκεί και γεννάνε και ξαναγεννάνε… Όλα…
" Καλά να πάθεις,
σου λένε οι γαϊδάροι. Ωχ…
Καλά να πάθεις.
Ποιος σου είπε να γίνεις
άλογο; "
Αν γινόσουν γαϊδουράκι να σε καβαλίκευε ο Χριστός θα γλίτωνες
τώρα απ’ τις αλογόμυγες.
Ούτε μια δε θα σε ζύγωνε.
Έχεις ακουστά εσύ να
υπάρχουν γαϊδουρόμυγες;
Όχι!”
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
“ΑΓΕΛΑΣΤΗ ΑΝΟΙΞΗ”
Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Μεγάλο όνομα άμα ακούς, να περιμένεις λίγα. Χρυσή λεν τη χρυσόμυγα, μα παραμένει μύγα…
(Ελληνική Παροιμία)
