Ἀναμφίβολα ἔχουμε πιαστεῖ κορόιδα. Ἔχουμε τήν παρακμή τῆς Ρώμης καί τή διαφθορά τῆς Βαβυλώνας, ἀλλά ὄχι τήν ἰσχύ τούς!
Ἡ στήλη χθες ἀναφερόταν στούς λόγους πού ἐξηγοῦν γιατί ἡ τρέχουσα ἐπικαιρότητα, εἰδησεογραφία καί πολιτική ζωή θά ἐνέπιπτε στήν ἁρμοδιότητα τῶν ἀρχαίων παραδοξογράφων - ἐκείνων δηλαδή τῶν ἀρχαίων συγγραφέων πού ἀσχολοῦνταν μέ τίς «πικάντικες» εἰδήσεις (τέρατα, ἑρμαφρόδιτοι, φαντάσματα, ἀλλόκοτα ἔθιμα, μαγεῖες, γίγαντες κ.λπ.) καί δέν τούς ἀπασχολοῦσε ἰδιαίτερα ἄν ὅσα ἔγραφαν ἀνταποκρίνονταν στήν πραγματικότητα.
Σήμερα ἡ παραδοξογραφία δέν ἀποτελεῖ μόνο τό βασικό μενού τῆς εἰδησεογραφίας, ἀλλά ἔχει ἀναχθεῖ σέ πολιτική προτεραιότητα. Στο Κοινοβούλιο νομοθετοῦνται τερατώδη παράδοξα καί ἐκθειάζονται μάλιστα ὡς «βασικές ἀνάγκες μίας ἐλεύθερης καί προοδευτικῆς κοινωνίας». Το δικαίωμα στόν ἑρμαφροδιτισμό καί τα… πηδηματάκια ἀπό τό ἕνα φύλο στό ἄλλο καῖνε καί ζεματᾶνε τίς συνειδήσεις τῶν βουλευτῶν, ἐνῶ, ἀπό τήν ἄλλη, ἡ ξενοκρατία, ἡ πείνα, ἡ φτώχεια, ἡ ἀνεργία καί ὁ ἀφανισμός λαοῦ καί ἔθνους λόγω τῆς
