Μιλάμε για τον εαυτό μας;

Μετά  το θέμα για το Πολυτεχνείο ο πίνακας ανακοινώσεων  του σχολείου  έμεινε άδειος . 

Κοιτώντας τον το πρωί το μόνο που βλέπαμε ήταν οι φωτογραφίες  των παιδιών  από τις πρώτες μέρες τους στο Νηπιαγωγείο.  Τα ρώτησα αν ήθελαν να μιλήσουμε για αυτές.Άρχισαν  λοιπόν να μιλάνε για τα πρόσωπά τους και  τα ρούχα τους. Στη συνέχεια ρώτησα αν θα ήθελαν να μιλήσουν για τον εαυτό τους ....

.....και τους άρεσε η πρόταση.
Τα ρώτησα τι θα ήθελαν να πουν για τον εαυτό τους και  με τις προτάσεις του κάθε παιδιού φτιάξαμε ένα σχεδιάγραμμα.

Επειδή δεν προλαβαίναμε σήμερα να μιλήσουμε για όλα αυτά τους ζήτησα να κάνουν υπομονή και να αρχίσουμε κάθε μέρα να ασχολούμαστε  με κάθε πρότασή τους. 

Συμφωνήσαμε σε αυτό.

Η συζήτηση συνεχίστηκε λέγοντας πως ό,τι πούμε και μάθουμε για τον εαυτό μας  δεν θα ισχύει  ακριβώς για όλους  αφού δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Καταρχήν είπε κάποιο παιδί δεν έχουμε το ίδιο όνομα. Εντοπίσαμε διαφορές στο επώνυμο ( είναι μια χρονιά με πολλούς Νίκους, δυο Κατερίνες,δυο Αθανασίες....)
Γράψαμε το όνομα και αντιγράψαμε το επώνυμο μετρώντας τα γράμματα που τα αποτελούν.

Σηκώθηκε ο καθένας και πήγε  στον καθρέφτη. Τους ζήτησα να παρατηρήσουν το πρόσωπο, το σώμα και τα ρούχα τους και να αποφασίσουν τι τους αρέσει πιο πολύ πάνω τους σήμερα .