Door de onverwachte lockdown vanwege de COVID-19 griep die de hele wereld nog steeds in zijn greep heeft konden we niet zoals gebruikelijk weg in het vroege voorjaar. Foto's hielpen een beetje om het gemis van daar zijn te verzachten. Ik kreeg zelfs heimwee en wilde alleen nog maar naar Frans muziek luisteren.
De Franse grenzen mochten op 15 juni weer open. We wilden niet wachten tot de zomervakantie en dus vertrokken we anderhalve week later volbepakt naar ons franse huis, fantaserend hoe alle spullen weer een mooi plekje zouden krijgen in een van de vele kamers die het huis inmiddels rijk is. Met het hoofd nog vol van de werkzaamheden in de kwekerij voelde ik bij het openen van de voordeur alles van me afglijden.
DE klus voor dit heen-en-weertje was de tuin onder handen nemen, want het gras heeft niet alleen geprofiteerd van de lockdown maar ook van het groeizame weer. Sinds vorig jaar hebben we iets meer structuur gegeven aan deze lap grond van 800m2. Er is een looppad naar achter gemaakt, eindigend in een 2e terras. En er is langzaam groeiend gras gezaaid op stuk dat was omgezet. Daar was bij aankomst niet direct iets van te zien, maar in het maaien wel. Met de tondeuse werd het gras en onkruid in 3x stappen een kopje kleiner gemaakt om vervolgens met de grasmaaier echt te worden kort gewiekt.
Ook stonden er veel klaprozen. Ze verborgen de bak met hortensia's en waren volop uitgezaaid in het terras. Hoe dan? Tot nu toe was er geen enkele klaproos in onze tuin te bekennen geweest. Al zoekend op het net kwam ik erachter dat de klaprooszaden heel lang ongekiemd onder de grond kunnen blijven, totdat deze wordt omgewoeld. En dat was nu juist het geval in onze tuin, waarbij vorig jaar een deel is geegaliseerd en het teveel in - jawel - de bloembak is gestort.
Ik heb ze tot ons vertrek laten staan, daarna hebben de klaproosdozen een verder leven gekregen op de groenafvalberg in de hoek achter in de tuin.
