"Εκείνο που δε γίνεται "
Οδυσσέας Ελύτης
Να 'χε η νοσταλγία σώμα να το σπρώξω απ' το παράθυρο έξω! Να
τσακίσω εκείνο που δε γίνεται! Κορίτσι που από το γυμνό σου
στήθος σαν από σχεδία κάποτε μ' έσωσε ο Θεός
Και ψηλά πάνω απ' τα τείχη με την ημισέληνο με πήγε μην και από
δική μου
Ακριτομύθια και οι Τύχες σε βάλουν στο σημάδι Όπως
κι έγινε Γιατί τέτοια θέλει κι αγαπά η ζωή που εμείς αλλού
πιστεύουμε πως είναι
Κι από τ' άλλο μέρος της αγάπης από τ' άλλο μέρος του θανάτου
υπνοβατούμε ώσπου αβάσταχτα περισφιγμένο κείνο που μας έγινε
σάρκα της σαρκός σαν το φώσφορο μέσα μας πάρει φωτιά και
ανάψει και ξυπνήσουμε
Ίσια ναι πάει ο χρόνος αλλ' ο έρωτας κάθετα και ή κόβονται
στα δυο ή που δεν απαντήθηκαν ποτέ Άλλ' αυτό που μένει σαν
Άμμος από δυνατόν αέρα στα δωμάτια και η αράχνη κι έξω στο
κατώφλι
Ο λύκος με το στρογγυλό το μάτι που ολολύζει πιθανά φαίνονται
όλα και προπάντων τα βουνά της Κρήτης που μικρός τα' χα στο
χιόνι και τα ξαναβρήκα δροσερά μα τι σημαίνει
Που κι ελεύθερος να μείνεις που και νικητής πάλι ο ήλιος γέρνει
κι είναι ολόγυρά σου
Σιγαλιά γεμάτη ακτές καταστραμμένες όπου ακόμη κατεβαίνουνε
τα σύννεφα να φάνε χόρτο λίγο πριν για πάντα σκοτεινιάσει
Σαν να πήραν τέλος οι άνθρωποι και να μην έχει μείνει άλλο τίποτα
καίριο να ειπωθεί.
τσακίσω εκείνο που δε γίνεται! Κορίτσι που από το γυμνό σου
στήθος σαν από σχεδία κάποτε μ' έσωσε ο Θεός
Και ψηλά πάνω απ' τα τείχη με την ημισέληνο με πήγε μην και από
δική μου
Ακριτομύθια και οι Τύχες σε βάλουν στο σημάδι Όπως
κι έγινε Γιατί τέτοια θέλει κι αγαπά η ζωή που εμείς αλλού
πιστεύουμε πως είναι
Κι από τ' άλλο μέρος της αγάπης από τ' άλλο μέρος του θανάτου
υπνοβατούμε ώσπου αβάσταχτα περισφιγμένο κείνο που μας έγινε
σάρκα της σαρκός σαν το φώσφορο μέσα μας πάρει φωτιά και
ανάψει και ξυπνήσουμε
Ίσια ναι πάει ο χρόνος αλλ' ο έρωτας κάθετα και ή κόβονται
στα δυο ή που δεν απαντήθηκαν ποτέ Άλλ' αυτό που μένει σαν
Άμμος από δυνατόν αέρα στα δωμάτια και η αράχνη κι έξω στο
κατώφλι
Ο λύκος με το στρογγυλό το μάτι που ολολύζει πιθανά φαίνονται
όλα και προπάντων τα βουνά της Κρήτης που μικρός τα' χα στο
χιόνι και τα ξαναβρήκα δροσερά μα τι σημαίνει
Που κι ελεύθερος να μείνεις που και νικητής πάλι ο ήλιος γέρνει
κι είναι ολόγυρά σου
Σιγαλιά γεμάτη ακτές καταστραμμένες όπου ακόμη κατεβαίνουνε
τα σύννεφα να φάνε χόρτο λίγο πριν για πάντα σκοτεινιάσει
Σαν να πήραν τέλος οι άνθρωποι και να μην έχει μείνει άλλο τίποτα
καίριο να ειπωθεί.
Υ.Γ.1:Αφιερωμένο στην γλυκιά μου Jacki.....
Υ.Γ.2:Έτσι ένα κείμενο.....και μια φωτογραφία....
Ποιάσε μια μπύρα δεν πειράζει για τον μπέμπη....
Καληνύχτα ψυχή !!!
