Emily on the road - V

|Ramón Blanco

ilustração de m. m. reino

busquei na maleta aquel retrato no que sorrimos

lembras –

tamén collín unha folla de afeitar e corteino ao medio

quería gardar a túa metade na carteira pero ao final

optei por tirala tamén ao mar – despois da miña –

a música das ondas parecía querer facer que eses dous anacos do noso interior danzasen sobre as augas do mar

mais non chegaron a rozarse

non agardei a ver o seu rumbo

entrei no coche para iniciar a viaxe partindo de nós – a miña propia derrota – 

como partín a foto

na que agora estamos mortos

e aínda así

sobrevivimos

Emily on the road - IV

|Ramón Blanco

ilustração de m. m. reino

tamén chegaron as gaivotas na busca de alimento

reparas en que algún peixe xa estaba morto antes da danza da morte

os peteiros

penetran no limo da pel penetran no ventre murcho dos infortunados

da carnaza extirpan fragmentos de intestino que aboian facendo círculos vermellos antes da extinción como caramonas tras o incendio como a noite estrelada

e os corpos baleiros afondan co peso de todos os adeuses ancoran no máis fondo da lama

pensei que sería fermoso afogar tamén así o peso do teu recordo empuxarche o ventre entre líquidas cortinas que se fechan a túa silueta acendida

facéndose incendio collendo corpo baixo o líquido como nunha cubeta con fixador de secado no laboratorio dun fotógrafo

descendo os chanzos da auga até bater no limo

no máis fondo da lama

Emily on the road - III

|Ramón Blanco

ilustração de m. m. reino

no extremo do embarcadoiro a carón da lonxa

hai un anaco inservíbel de estacha

dáslle unha patada

e quedas mirando como afoga cunha queixa apagada

– flop – antes de desaparecer no limo

os peixes espállanse bican a estacha con respecto como se bicaba noutrora o pan cando había que guindalo

– os peixes procuran alimento da lama –

con respecto como se puidese matalos dun trallazo

escoiteillo a un mariñeiro

– unha vez a estacha de amarre do barco no que eu navegaba tensou tanto e de tan mal xeito que tronzou na sacudida partiu a un compañeiro á metade pola cintura morreu no intre quedaron dous homes nunha carne –

Emily on the road - II

|Ramón Blanco

ilustração de m. m. reino

vai chegando a noite no peirao calmean as primeiras

luces parecen dicirnos

vós non sodes de aquí

un día tiñamos idea de ir ao oeste a néboa dos teus ollos pedía ir ao oeste – farase por húmida dor farase por amor aínda que haxa tanto

que escribir

idade enferma

aínda que doia escarvar no máis fondo da lama

gardo as cartas que enviabas desde a rexión escura desde o fulxente limo metálico da psique

acórdaste de min – son

peixes buscando alimento na lama –

vin para pedirlle que me ensine a sufrir

desde as altas cubertas dos buques vencidos – toneladas de aceiro salgado – precipítanse ao mar serraduras incandescentes vómitos de estrelas

Emily on the road - I

|Ramón Blanco

ilustração de m. m. reino

Inicio

pola separación e a enfermidade

nun domingo sombrizo

viñeches dar aquí e xa é tarde – tamén é tarde

para o retorno – non penses máis niso –

nubes preñadas de dor púrpura

as nubes pairan por riba da túa cabeza patinan nas xeadas

cabezas dos operarios do estaleiro

as sirenas

penduran a súa furia no arame do vento

nordés e no fondo

aceiro

das augas os ollos

– penetrantes – envolven a lama – cospen o limo cospen

os fillos que enxendren

a pel dos peixes devolve

estalos metálicos – compós reminiscencias heroicas no papel –

de prata ollos brancos no fondo da lama

o mar

o mar espello que nos devolve

a mirada esa mirada luz que nos envolvía nunha sacudida

eléctrica –